Dziwne zachowanie chłopaka

[Trzepotka]

Treść usunięta

[ukladlimbiczny]

Najpierw pomyślałam: omg, zostaw go i daj mi do niego numer
Czytając dalej: ojej, psychopata
Przeczytawszy cały wątek: Sheldon Cooper
Zwłaszcza ten fragment z jego tekstem, kiedy czekał na Ciebie przed siłownią.

Może to być spektrum, tak jak ktoś wyżej zasugerował, ale kluczowe tutaj jest to, czy jesteś w stanie, Autorko, z taką osobą jak on żyć. On jest z Tobą szczery, kiedy mówi, że taki już jest. I o ile jestem wielką fanką rozmawiania, komunikacji, kompromisów, o tyle myślę że jest dość ograniczone pole, na którym może się zmienić dorosła osoba. On nie zmieni całkowicie swojej osobowości.

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[Ellen_Ripley]

Dla mnie to byłoby zbyt wiele.

Nie pasujecie do siebie. Tobie wiele jego zachowań nie jest obojętnych. Za to jemu wiele Twoich tak. Będziesz tym coraz bardziej sfrustrowana.

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Brzmi jak zaburzenia ze spektrum autyzmu.

Co do rodziny i znajomych mam podobnie - lubię żyć sama, z rodziną się nie dogaduje, jedyną osobą jaką toleruje tak na co dzień jest partner. Mam znajomych, ale czasami ich nie widuję miesiącami. Dużo przeprowadzek i większość znajomości się rozpada. Poźniej się czlowiek zwyczajnie przyzwyczaja, podejrzewam, że u twojego partnera jest tak samo.
Jedyną dziwną rzeczą jest to, że nie mówi jaką ma pracę, brzmi jak IT, albo coś prawniczego, ale to śmieszne mieszkać z kimś i ukrywać zawód.
Co do odwiedzin twoich znajomych, jeszcze jak to same baby - słaby pomysł. Mój były mnie tak zabierał do swoich kolegów, był to bez sens, bo ja z tymi ludźmi nie byłam w stanie nawiązać jakiejkolwiek relacji, nic nas nie łączyło i stałam jak słup za każdym razem. Podejrzewam, że twój facet tego po prostu unika.

To na co się musisz przygotować to, że raczej nie będzie brał udziału w imprezach, będzie unikał ludzi i raczej nie będzie planował zakładać rodziny/brać ślubu.
Jak wam to pingla to nie ma problemów. Chociaż wydaje mi się, że wychodzi u was niedopasowanie charakterów.

[TheSunTheMoonTheStars]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89602351]
Jedyną dziwną rzeczą jest to, że nie mówi jaką ma pracę, brzmi jak IT, albo coś prawniczego, ale to śmieszne mieszkać z kimś i ukrywać zawód.
.[/QUOTE]

Haha, kochana, prawnik już w pierwszej rozmowie pochwaliłby się, jaki ma zawód Oczywiście wyolbrzymiam, ale uwierz mi, to jest zawód, którym ludzie się przeważnie chwalą, a jeżeli się nie chwalą, dość łatwo dowiedzieć się, co robią, choćby w Internecie. Mogą mówić skromnie, mogą nie ujawniać wszystkiego, ale żeby zamykać się w pokoju przed drugą osobą i trzymać w wielkiej tajemnicy, kim się jest, to raczej odpada. Poza tym w tym zawodzie często pracuje się z ludźmi.

[skara]

Zachowuje się trochę jak robot. Pomijając czy jest normalny i w jakim zakresie, ja bym po prostu nie mogła być w związku z taką osobą. Autorce też chyba różowe okulary spadają i będzie to szło w kierunku rozstania.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mila2001]

Napisane przez Ellen_Ripley

Dla mnie to byłoby zbyt wiele.

Nie pasujecie do siebie. Tobie wiele jego zachowań nie jest obojętnych. Za to jemu wiele Twoich tak. Będziesz tym coraz bardziej sfrustrowana.

Do wszystkich atakujących mnie, że chcę zmieniać swojego partnera - absolutnie tak nie jest. Byłam już w kilku dłuższych lub krótszych związkach i uważam, że w każdym z nich dawałam z siebie bardzo dużo, aby budować zdrową i silną relację zarówno na poziomie partnerskim jak i koleżeńskim. Każdy z nich zakończył się z różnego powodu, ale żadnym z nich nie był fakt osaczania partnera przeze mnie, a tym bardziej próby zmiany go. Kocham partnera takim jakim jest, ale nie widzę co w tym złego, że chcę być w większym stopniu częścią jego życia, a nie tylko ''współlokatorką''. Moim zdaniem spędzanie czasu razem, rozmowy czy po prostu informowanie się nawzajem o swoim życiu pozwala budować podwaliny pod udany związek.

Zdaję sobie również sprawę z tego, że widziałam na co się decyduję przy doborze partnera i dlatego akceptuję go, co nie zmienia faktu, że chciałabym aby on akceptował mnie, siebie i nasz związek i z czasem starał się delikatnie zacierać bariery między tymi trzema członami, a nie tkwił w układzie on i ja.

---------- Dopisano o 21:17 ---------- Poprzedni post napisano o 21:15 ----------

Napisane przez squirrelqa

Mi te zachowania brzmią jak osoby w spektrum autyzmu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Odnośnie Aspergera to nie wydaje mi się, że jest on chory na jakąkolwiek formę autyzmu. Nie ma absolutnie problemu z rozmową z kimkolwiek, co więcej zawsze przyjmuje w rozmowie pozycję otwartą, choć nie ukrywam że jest stanowczy, co mi się bardzo nomen omen podoba. O ile w tygodniu nie mam okazji widzieć go w trakcie rozmowy z kimkolwiek poza mną, pomijam dzień dobry czy do widzenia na siłowni, o tyle w weekendy dość często wychodzimy z domu w różne miejsca: wystawy(wspomniałam w poście, że on lubi wszelakiej maści sztukę),zwykłe zakupy, koncerty (tu powinnam doprecyzować, bo głownie chodzimy z racji upodobania muzycznego chłopaka, na jamy czy wieczory jazzowe, do opery czy do filharmonii; choć pod żadnym pozorem chłopak nie zabrania mi chodzić na koncerty które ja lubię, czyli rockowe tylko, że po prostu nie chodzi na nie ze mną), do restauracji, w góry, na squasha itp i jak jest potrzeba to chłopak wszystko zawsze załatwi i nawiąże rozmowę z kimkolwiek trzeba.

---------- Dopisano o 21:26 ---------- Poprzedni post napisano o 21:17 ----------

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Komentarz w żaden sposób nie rozwiązuje mojego problemu ale mimo wszystko odniosę się. Z racji doświadczenia związkowego jak już wspomniałam oczywiście, że już wielokrotnie starałam się z chłopakiem na ten temat porozmawiać jednak zawsze rozmowa kończy się tak samo: odpowiada, że albo taki jest albo że nie chce odpowiadać na to pytanie, albo że nie chce rozmawiać na ten temat. Na moje drążenie, że skoro jesteśmy razem to chyba powinniśmy wiedzieć o sobie więcej on odpowiada, że on tak nie uważa i rozmowa się urywa. Od razu mówię, że nie zachowuje się on jak jakaś spłoszona wiewiórka w trakcie takich rozmów, tylko po prostu jest w stanie z rozbrajającą szczerością powiedzieć: ''Na to pytanie Ci nie odpowiem, ale może masz inne, na które udzielę odpowiedzi''.
Nie ukrywam też, że w moim wieku taka relacja też ma swoje zalety, bo partner praktycznie ciągle jest mnie w stanie czymś zaskoczyć, np będąc w Paryżu bardzo dobrze dogadywał się po francusku, gdzie nawet przed wyjazdem nie pomyślałam, żeby go zapytać czy mówi po francusku, bo nic nawet nie napomknął, że się uczył kiedykolwiek. Na moje delikatne sugestie nt przyszłości, zakładania rodziny to odpowiada, że dzieci mieć na 100 % nie chce (mówi, że to jego decyzja, nie podaje powodu) i ślubu też nie chce brać. Wiem że to wcześnie ale wszystko bym dała żeby chciał.
Odnośnie przyszłości też z nim rozmawiałam przy okazji rozmowy o dzieciach wiem to chłopak powiedział, że ma swoje plany roczne, pięcioletnie i dziesięcioletnie i konsekwentnie je realizuje. Na moje pytanie czy uwzględnił mnie w tych planach powiedział, że na razie jestem w planie rocznym

[Aelora]

Napisane przez Mila2001

Do wszystkich atakujących mnie, że chcę zmieniać swojego partnera - absolutnie tak nie jest. Byłam już w kilku dłuższych lub krótszych związkach i uważam, że w każdym z nich dawałam z siebie bardzo dużo, aby budować zdrową i silną relację zarówno na poziomie partnerskim jak i koleżeńskim. Każdy z nich zakończył się z różnego powodu, ale żadnym z nich nie był fakt osaczania partnera przeze mnie, a tym bardziej próby zmiany go. Kocham partnera takim jakim jest, ale nie widzę co w tym złego, że chcę być w większym stopniu częścią jego życia, a nie tylko ''współlokatorką''. Moim zdaniem spędzanie czasu razem, rozmowy czy po prostu informowanie się nawzajem o swoim życiu pozwala budować podwaliny pod udany związek.

Zdaję sobie również sprawę z tego, że widziałam na co się decyduję przy doborze partnera i dlatego akceptuję go, co nie zmienia faktu, że chciałabym aby on akceptował mnie, siebie i nasz związek i z czasem starał się delikatnie zacierać bariery między tymi trzema członami, a nie tkwił w układzie on i ja.

Na początku wątku pisałaś:

Napisane przez Mila2001

No i pytanie czy jest sens być w takim związku. Z jednej strony jego zachowanie.. nie mogę go zrozumieć a z drugiej bardzo go kocham mimo. Z żadnym chłopakiem nie było mi tak cudownie w łóżku, nie muszę nic mówić on wie co zrobić żeby było bosko. No ale te wszystkie sytuacje nie są normalne. Nie wyobrażam sobie go odpuścić. Koleżanka mi mówiła że może on ma zaburzenia schizoidalne.

To w sumie akceptujesz go w pełni i wiedziałaś z czym wiąże się wejście z nim w związek? Bo prawdę mówiąc z Twojego opisu nie widzę za bardzo oznak, że traktuje Cię jak współlokatorkę. Ma swoje przyzwyczajenia, rutynę i sposób bycia, który zapewne wykształcił się u niego na długo zanim Cię poznał. Jedyne, co niepokoi, to kwestia pracy, rozmawiałaś z nim o tym, pytałaś? Może powiedz mu, że nie chcesz wchodzić w szczegóły, ale po prostu chciałabyś wiedzieć czym się zajmuje.

Napisane przez Mila2001

Na moje delikatne sugestie nt przyszłości, zakładania rodziny to odpowiada, że dzieci mieć na 100 % nie chce (mówi, że to jego decyzja, nie podaje powodu) i ślubu też nie chce brać. Wiem że to wcześnie ale wszystko bym dała żeby chciał.
Odnośnie przyszłości też z nim rozmawiałam przy okazji rozmowy o dzieciach wiem to chłopak powiedział, że ma swoje plany roczne, pięcioletnie i dziesięcioletnie i konsekwentnie je realizuje. Na moje pytanie czy uwzględnił mnie w tych planach powiedział, że na razie jestem w planie rocznym

To musisz już sama się zastanowić, czy jesteś w stanie pogodzić się z brakiem dzieci i ślubu. To poważne kwestie, gdzie różnice w podejściu doprowadziły już do rozpadu wielu związków. A z Twojego opisu partnera on raczej nie ustąpi, trzyma się konsekwentnie swoich planów więc jak pisałaś wcześniej musiałabyś mu podać bardzo logiczne argumenty, żeby Cię w ogóle wysłuchał.

[Mila2001]

Napisane przez Miss_Suze

1. Jak dla mnie nic dziwnego. Nawet uznałabym to za zaletę, że facet planuje jak wykorzystać efektywnie każdy swój dzień. Mieszkacie ze sobą. To nie wygląda tak, że on wraca z pracy, a wy macie być przyklejeni do siebie 24h na dobę. Facet ma swoje zajęcia i bardzo dobrze. Tak jak Ci powiedział - na inne aktywności macie czas w weekendy. Poza tym jakby wypadło coś nagle, ważnego, nie wiem, np. chcesz iść do teatru, a seans jest w czwartek to wątpię, żeby miał problem na ten jeden dzień przełożyć swoje plany, bez przesady.

2. Gdzie wady znowu? Twój facet jest ogarnięty, sam potrafi zrobić wokół siebie, ba! gotuje dla Ciebie! Mimo, że nawet o to nie prosisz. Może jesteś tą gorszą stroną w kuchni? Albo on uważa, że gotuje lepiej? Ja to gotować nienawidzę i też często jest tak, że mój facet powie mi, że on 'rzecz X zrobiłby tak i tak, pokaże Ci'. Nie ujmuje mi to w żaden sposób. Nie wiem też po co byś miała się męczyć i sama szyć mu tą koszulę, skoro maszyna do szycia była pod ręką.

3. Nie ma obowiązku posiadania kont na social mediach, Swoją drogą gdyby nie to, że moi znajomi nie mają w zwyczaju kontaktować się przez tel czy pisać smsów, sama może bym usunęła fejsa. Biorąc pod uwagę wiadomość od jakiegoś tam chłopaka, to raczej Twój facet nie czuje potrzeby spotykania się ze znajomymi. Może lubi być sam. Jak nie uwiesza się na Tobie i nie jesteś jego centrum świata, to po co się wtrącasz w jego życie towarzyskie? Ja mam znajomych, ale czuję potrzebę, żeby się spotkać dwa albo trzy razy w miesiącu maks. Mój partner nawet nie ma czasu, bo to już ten etap gdzie musi pracować długo, a jego znajomi albo mają tak samo, albo jeszcze na dodatek mają pozakładane rodziny. No i w efekcie w trakcie trwania naszego związku (półtora roku) wyszedł do znajomych beze mnie trzy razy. A ze mną raz pojechał na wakacje ze znajomymi, no i dwa razy się spotkaliśmy ot tak w dwójkę z kimś - raz z jego znajomymi, a raz z moimi. Także też szału nie ma. A jeśli chodzi o rodzinę to być może ma jakieś z nimi konflikty, albo są patologiczni. Na ślub Cię przecież zabrał. Ile jesteście razem? Bo może nie ma ochoty na tym etapie Ci o tym mówić. Co do koperty to nie wiem po co się tak z tym wyrywałaś. Ja byłam na weselu znajomych mojego faceta i on 100% włożył do koperty, bo to jego znajomi. Ja do tego nie miałam najlepszej sytuacji finansowej, więc dla mnie to było oczywiste, a i tak musiałam już sporo kasy wydać na sukienkę i makijaż.

4. No ta sytuacja jest już trochę dziwna. A jakie to były plany? Może serio już miał coś zaklepane i nie chciał tego przekładać. Zapytaj o to spotkanie jeszcze raz i zapytaj jaki termin jemu pasuje.

5. No to jak dla mnie jest już trochę chore. Jesteś z kimś w związku, mieszkasz z nim i nie wiesz czym się zajmuje Twój partner?

6. No, ale ty nie masz buzi czy jak? On sam zadecydował, że będzie za wszystko płacił czy co? Dlaczego sama mu się nie dołożysz do rachunków? Może on ma jakoś wbitę do głowy, że to facet powinien płacić albo zarabia na tyle dobrze (bo przecież nie wiesz ile), że ma założenie, że po co masz ruszać swoją wg niego marną wypłatę. Ale to jest temat do przegadania, bo mam wrażenie, że pozwalasz sobą ciut za bardzo rządzić.

7. A może on tego nie widzi? Albo nie odbiera tego jako flirtu? Moim zdaniem to żaden red flag zresztą. Widocznie Ci ufa albo / i ma tak zdrowe podejście do związku, że wychodzi z założenia, że jak masz go zdradzić albo zostawić, to droga wolna, on nie będzie tego pilnował, bo sama wiesz co robisz. Mój facet też nie jest zazdrosny. Może raz był, ale to było bardziej niewinne. Bo po prostu ufa.

8. Ja to bym ceniła partnera z tak obszerną wiedzą. Tak samo bym ceniła to, że potrafi rozmawiać konstruktywnie i nie ponoszą go emocje. Chociaż ten brak śmiania się też trochę dziwny, jakby zachowywał się niczym robot.

Podsumowując, moim zdaniem większość tego co napisałaś to nie żaden problem, a wręcz pożądane cechy wg mnie. Twoim jedynym problemem jest to, że macie inne spojrzenie na kwestie finansowe, facet być może unika poznania Twoich znajomych, a ty nie wiesz gdzie on pracuje i ile mniej więcej zarabia.

Jeżeli chodzi o pracę chłopaka to absolutnie nie mam roszczeniowej postawy i nie interesuje mnie de facto ile zarabia (może rzeczywiście w głównym poście źle to ujęłam), ponieważ jak już wspomniałam od wielu lat jestem całkowicie niezależna finansowo. Po prostu uważam, że w związku jest to absolutnie normalne, że partnerzy wiedzą o swoim zawodzie. Może też trochę zbyt tajemniczo przedstawiłam pracę i pobudziłam niektórych fantazję. On nie robi ze swojej pracy jakiejś wielkiej tajemnicy tylko mówi, że nie będzie o tym rozmawiał poza pracą i tyle. Odnośnie jego gabinetu to chyba nie doprecyzowałam, bo to nie jest tak, że to jest jakieś pomieszczenie zamknięte na klucz. Po prostu jak chłopak pracuje to się tam zamyka, bo mówi, że potrzebuje całkowitego skupienia, a tak poza godzinami pracy to pokój jest otwarty i w sumie nic tam nie ma tylko biurko, krzesło i laptop. No i jakiś obraz na ścianie.
W sumie ze swojego laptopa też kilka razy dał mi skorzystać i nie żebym go przeszukiwała, ale nic tam nie miał, w sensie, że w ogóle nic tam nie miał, poza przeglądarką i jakimiś systemowymi folderami, toteż wnioskuję że po prostu trzyma jakieś materiały gdzieś na twardym dysku, bo przecież wiele ludzi, w tym ja też tak robi.

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez Mila2001

Do wszystkich atakujących mnie, że chcę zmieniać swojego partnera - absolutnie tak nie jest. Byłam już w kilku dłuższych lub krótszych związkach i uważam, że w każdym z nich dawałam z siebie bardzo dużo, aby budować zdrową i silną relację zarówno na poziomie partnerskim jak i koleżeńskim. Każdy z nich zakończył się z różnego powodu, ale żadnym z nich nie był fakt osaczania partnera przeze mnie, a tym bardziej próby zmiany go. Kocham partnera takim jakim jest, ale nie widzę co w tym złego, że chcę być w większym stopniu częścią jego życia, a nie tylko ''współlokatorką''. Moim zdaniem spędzanie czasu razem, rozmowy czy po prostu informowanie się nawzajem o swoim życiu pozwala budować podwaliny pod udany związek.

Zdaję sobie również sprawę z tego, że widziałam na co się decyduję przy doborze partnera i dlatego akceptuję go, co nie zmienia faktu, że chciałabym aby on akceptował mnie, siebie i nasz związek i z czasem starał się delikatnie zacierać bariery między tymi trzema członami, a nie tkwił w układzie on i ja.

---------- Dopisano o 21:17 ---------- Poprzedni post napisano o 21:15 ----------


Odnośnie Aspergera to nie wydaje mi się, że jest on chory na jakąkolwiek formę autyzmu. Nie ma absolutnie problemu z rozmową z kimkolwiek, co więcej zawsze przyjmuje w rozmowie pozycję otwartą, choć nie ukrywam że jest stanowczy, co mi się bardzo nomen omen podoba. O ile w tygodniu nie mam okazji widzieć go w trakcie rozmowy z kimkolwiek poza mną, pomijam dzień dobry czy do widzenia na siłowni, o tyle w weekendy dość często wychodzimy z domu w różne miejsca: wystawy(wspomniałam w poście, że on lubi wszelakiej maści sztukę),zwykłe zakupy, koncerty (tu powinnam doprecyzować, bo głownie chodzimy z racji upodobania muzycznego chłopaka, na jamy czy wieczory jazzowe, do opery czy do filharmonii; choć pod żadnym pozorem chłopak nie zabrania mi chodzić na koncerty które ja lubię, czyli rockowe tylko, że po prostu nie chodzi na nie ze mną), do restauracji, w góry, na squasha itp i jak jest potrzeba to chłopak wszystko zawsze załatwi i nawiąże rozmowę z kimkolwiek trzeba.

---------- Dopisano o 21:26 ---------- Poprzedni post napisano o 21:17 ----------


Komentarz w żaden sposób nie rozwiązuje mojego problemu ale mimo wszystko odniosę się. Z racji doświadczenia związkowego jak już wspomniałam oczywiście, że już wielokrotnie starałam się z chłopakiem na ten temat porozmawiać jednak zawsze rozmowa kończy się tak samo: odpowiada, że albo taki jest albo że nie chce odpowiadać na to pytanie, albo że nie chce rozmawiać na ten temat. Na moje drążenie, że skoro jesteśmy razem to chyba powinniśmy wiedzieć o sobie więcej on odpowiada, że on tak nie uważa i rozmowa się urywa. Od razu mówię, że nie zachowuje się on jak jakaś spłoszona wiewiórka w trakcie takich rozmów, tylko po prostu jest w stanie z rozbrajającą szczerością powiedzieć: ''Na to pytanie Ci nie odpowiem, ale może masz inne, na które udzielę odpowiedzi''.
Nie ukrywam też, że w moim wieku taka relacja też ma swoje zalety, bo partner praktycznie ciągle jest mnie w stanie czymś zaskoczyć, np będąc w Paryżu bardzo dobrze dogadywał się po francusku, gdzie nawet przed wyjazdem nie pomyślałam, żeby go zapytać czy mówi po francusku, bo nic nawet nie napomknął, że się uczył kiedykolwiek. Na moje delikatne sugestie nt przyszłości, zakładania rodziny to odpowiada, że dzieci mieć na 100 % nie chce (mówi, że to jego decyzja, nie podaje powodu) i ślubu też nie chce brać. Wiem że to wcześnie ale wszystko bym dała żeby chciał.
Odnośnie przyszłości też z nim rozmawiałam przy okazji rozmowy o dzieciach wiem to chłopak powiedział, że ma swoje plany roczne, pięcioletnie i dziesięcioletnie i konsekwentnie je realizuje. Na moje pytanie czy uwzględnił mnie w tych planach powiedział, że na razie jestem w planie rocznym

Autorko, ta końcówka, kiedy piszesz o tym, że on nie chce ślubu i dzieci nigdy, a Ty wszystko byś dała, żeby chciał, jest dramatyczna. Różnicie się z tym chłopakiem w podstawowej, niezwykle ważnej, a wręcz zasadniczej kwestii. Nie rozumiem jak możesz świadomie i dobrowolnie być w związku z kimś, wierząc, że jego zdanie w tej kwestii się zmieni. Nie zmieni się. Marnujesz czas - chyba że sama jesteś gotowa zrezygnować z rodziny i posiadania dzieci, to wtedy ok, siedź sobie w tym związku. Z facetem, który nie uważa, żeby kobieta, która go kocha, miała prawo wiedzieć o nim coś więcej...

---------- Dopisano o 22:56 ---------- Poprzedni post napisano o 22:53 ----------

Napisane przez Mila2001

Jeżeli chodzi o pracę chłopaka to absolutnie nie mam roszczeniowej postawy i nie interesuje mnie de facto ile zarabia (może rzeczywiście w głównym poście źle to ujęłam), ponieważ jak już wspomniałam od wielu lat jestem całkowicie niezależna finansowo. Po prostu uważam, że w związku jest to absolutnie normalne, że partnerzy wiedzą o swoim zawodzie. Może też trochę zbyt tajemniczo przedstawiłam pracę i pobudziłam niektórych fantazję. On nie robi ze swojej pracy jakiejś wielkiej tajemnicy tylko mówi, że nie będzie o tym rozmawiał poza pracą i tyle. Odnośnie jego gabinetu to chyba nie doprecyzowałam, bo to nie jest tak, że to jest jakieś pomieszczenie zamknięte na klucz. Po prostu jak chłopak pracuje to się tam zamyka, bo mówi, że potrzebuje całkowitego skupienia, a tak poza godzinami pracy to pokój jest otwarty i w sumie nic tam nie ma tylko biurko, krzesło i laptop. No i jakiś obraz na ścianie.
W sumie ze swojego laptopa też kilka razy dał mi skorzystać i nie żebym go przeszukiwała, ale nic tam nie miał, w sensie, że w ogóle nic tam nie miał, poza przeglądarką i jakimiś systemowymi folderami, toteż wnioskuję że po prostu trzyma jakieś materiały gdzieś na twardym dysku, bo przecież wiele ludzi, w tym ja też tak robi.

Ech, samą siebie okłamujesz, że coś takiego jest okej...

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Limonka2738]

Nie wiem, z opisu brzmi, jakby mi pasował.

No ale to tobie ma być dobrze w tym związku, a najwyraźniej nie jest. Grunt to się dobrać. Tobie te cechy przeszkadzają, innej by się podobały, no i tyle.

Albo żadnej się nie spodobają, to w sumie nie ma dla ciebie znaczenia. Istotne jest to, że szkoda żebyś traciłą czas na związek z człowiekiem, w którym tyle rzeczy ci nie pasuje. Bo można się dogadać w drobnostkach, ale takie sprawy już się raczej nie zmienią.

[road_rage]

Napisane przez Mila2001

Na moje delikatne sugestie nt przyszłości, zakładania rodziny to odpowiada, że dzieci mieć na 100 % nie chce (mówi, że to jego decyzja, nie podaje powodu) i ślubu też nie chce brać. Wiem że to wcześnie ale wszystko bym dała żeby chciał.

Tutaj wychodzi, że masz gigantyczny problem z komunikacją. Wspólna przyszłość to absolutnie nie jest temat na delikatne sugestie, tylko na otwartą rozmowę z konkretami. I to najlepiej przed wejściem w związek.
Z jednej strony uważasz, że wiesz na co się pisałaś w związku z nim, a potem wychodzi że nie obgadaliście najważniejszych rzeczy.

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Haha, kochana, prawnik już w pierwszej rozmowie pochwaliłby się, jaki ma zawód Oczywiście wyolbrzymiam, ale uwierz mi, to jest zawód, którym ludzie się przeważnie chwalą, a jeżeli się nie chwalą, dość łatwo dowiedzieć się, co robią, choćby w Internecie. Mogą mówić skromnie, mogą nie ujawniać wszystkiego, ale żeby zamykać się w pokoju przed drugą osobą i trzymać w wielkiej tajemnicy, kim się jest, to raczej odpada. Poza tym w tym zawodzie często pracuje się z ludźmi.

Hahaha racja, pewnie IT, a nie mówi, żeby mu nie przeszkadzała w pracy - pewnie zakłada, że jakby powiedział to by mu zaczęła włazić do biura bez pytania.

---------- Dopisano o 11:49 ---------- Poprzedni post napisano o 11:40 ----------

A do autorki - raczej zaburzenia ze spektrum autyzmu.
Nie masz co marzyć o ślubie i dzieciach - on się nie zmieni, nie zmieni zdania, nie przyjdzie refleksja. Jego plan dnia i za 30 lat będzie wyglądał tak samo. Jak bys kiedys zaszła w ciążę to na 99% Cię zostawi. Średnia wizja. Rozjeżdżacie się w podstawowych aspektach związkowych. Ja pierwsze o co pytam w związkach to czy dana osoba planuje slub i dzieci - jedna z najwazniejszych kwestii. Jak tu sie nie zgadzacie to zwiazek nie przetrwa/rozpadnie sie jesli baba/chlop wrobia druga strone w dziecko. Bedzie zal i rozstanie.

Z tego co opisujesz to ty bys chciala miec normalnego faceta - takiego standardowego, dla mnie twoj facet to ideal, ale to dla mnie bo ja zyje podobnie do niego xD jak poznawalam facetow, ktorzy mysla podobnie do ciebie to dla mnie to byla katorga - mi sie nie chce wychodzic do ludzi, socjalizowac itd. W tej chwili to wy wszystko w zwiazku podporzadkowaliscie pod niego. Zaloze sie na 100%, ze nie jezdzicie na wakacje, a na pewno nie za granice bo on toleruje tylko znane miejsca, znane rutyny
Ogolnie ciezko sie zyje jak tylko jedna osoba musi naginac cos pod druga, a druga nic z siebie nie daje. Zwiazek to kompromis. U was jest tylko kompromis z twojej strony.
Zreszta co tu sie rozpisywac - chcesz slub i dzieci to musisz szukac innego kawalera. Tracisz czas.

[Laief]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89602772]A do autorki - raczej zaburzenia ze spektrum autyzmu.[/QUOTE]
Czy naprawdę konieczne jest strzelanie diagnoz przez neta?

[TheSunTheMoonTheStars]

[1=c6b6756720a205d307becdd e1d052a7f45362f96_64ed273 165c68;89602772]
Ogolnie ciezko sie zyje jak tylko jedna osoba musi naginac cos pod druga, a druga nic z siebie nie daje. Zwiazek to kompromis. U was jest tylko kompromis z twojej strony.
Zreszta co tu sie rozpisywac - chcesz slub i dzieci to musisz szukac innego kawalera. Tracisz czas.[/QUOTE]

W punkt

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

Napisane przez Mila2001

Na moje delikatne sugestie nt przyszłości, zakładania rodziny to odpowiada, że dzieci mieć na 100 % nie chce (mówi, że to jego decyzja, nie podaje powodu) i ślubu też nie chce brać. Wiem że to wcześnie ale wszystko bym dała żeby chciał.

no i to powinien być wystarczający powód do rozstania. rozjeżdżacie się w podstawowej kwestii, w której po prostu nie da się znaleźć kompromisu. jesteś młoda, masz mnóstwo czasu na znalezienie faceta, który będzie ci odpowiadał - po co chcesz się tak kurczowo trzymać tego związku? nigdy w życiu nie zrozumiem trzymania się portek, które nie odpowiadają, w imię nie bycia samej.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Nie w sensie "nienormalny" tylko odbiegający od normy, norma to to jak funkcjonuje większość ludzi. Mam w rodzinie i wśród znajomych osoby ze spektrum i absolutnie nie nazwałabym ich "nienormalnymi".

[Mila2001]

Napisane przez Limonka2738

Nie wiem, z opisu brzmi, jakby mi pasował.

No ale to tobie ma być dobrze w tym związku, a najwyraźniej nie jest. Grunt to się dobrać. Tobie te cechy przeszkadzają, innej by się podobały, no i tyle.

Albo żadnej się nie spodobają, to w sumie nie ma dla ciebie znaczenia. Istotne jest to, że szkoda żebyś traciłą czas na związek z człowiekiem, w którym tyle rzeczy ci nie pasuje. Bo można się dogadać w drobnostkach, ale takie sprawy już się raczej nie zmienią.

Ale podoba mi się tylko chciałabym żeby zmienił się choć trochę dla mnie byłabym wtedy szczęśliwa i spełniona. Nie chcę go zostawić. Z innymi byłaby straszna nuda, a on jest taki zdecydowany imponuje mi to.

---------- Dopisano o 13:20 ---------- Poprzedni post napisano o 13:19 ----------

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Ale ja nie chce innego. Wiem że nigdy nie znajdę takiego jak on. Przeszkadzają mi jedynie drobne rzeczy. Jakby troszkę się dla mnie zmienił byłoby idealnie. To taka trochę moja misja żeby go trochę otworzyć na świat.

[c6b6756720a205d307becdde1d052a7f45362f96_64ed273165c68]

Napisane przez Laief

Czy naprawdę konieczne jest strzelanie diagnoz przez neta?

Po prostu mam w rodzinie i wśród znajomych osoby ze spektrum i dokładnie tak opisałabym ich zachowanie. Oczywiście nie jestem lekarzem, ale może dobrze by było iść z chłopem do specjalisty, żeby oboje wiedzieli na czym stoją. Nie da się zmienić sposobu funkcjonowania czyjegoś mózgu, a autorka chyba nie zdaje sobie sprawy z tego, że np. ten facet nigdy nie będzie brał udziału w domowych przyjęciach itp. nie będzie prowadził takiego typu życia jakie ona by chciała mieć.
Po zdiagnozowaniu miałaby trochę czarno na białym na czym stoi. To nie musi być spektrum, po prostu z mojego doświadczenia i wiedzy najbardziej mi to podchodzi, tak, dużo czytałam na ten temat - ze względu na to, że dotyczyło to członka mojej rodziny.
I oczywiście ze spektrum można normalnie żyć, zakładać rodziny, cieszyć się życiem - ale większe zrozumienie ułatwia funkcjonowanie.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Laief]

Napisane przez Mila2001

Jakby troszkę się dla mnie zmienił byłoby idealnie.

Nikt nigdy nie powinien zmieniać się dla kogoś, a wyłącznie dla siebie.

[Higurashi]

Napisane przez Mila2001

Ale podoba mi się tylko chciałabym żeby zmienił się choć trochę dla mnie byłabym wtedy szczęśliwa i spełniona. Nie chcę go zostawić. Z innymi byłaby straszna nuda, a on jest taki zdecydowany imponuje mi to.

---------- Dopisano o 13:20 ---------- Poprzedni post napisano o 13:19 ----------


Prośba o nie zaśmiecanie wątku.

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------


Ale ja nie chce innego. Wiem że nigdy nie znajdę takiego jak on. Przeszkadzają mi jedynie drobne rzeczy. Jakby troszkę się dla mnie zmienił byłoby idealnie. To taka trochę moja misja żeby go trochę otworzyć na świat.

Podejście do zakładania rodziny to jest dla Ciebie drobnostka?
Może on się po prostu nie chce otwierać na świat. Jeśli jest tak dobrze i widocznie nie ma potrzeby tego zmieniać. Jeśli Ty to chcesz robić na siłę, choć on wcale tego nie potrzebuje, to widocznie wcale go nie akceptujesz i zwyczajnie się nie dobraliście.

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[Trzepotka]

Treść usunięta

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Ha! Dokładnie...

[Laief]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Może on nie zaplanował sobie takiej misji, więc nie chce psuć mu jego wizji?

[road_rage]

Napisane przez Mila2001

Ale podoba mi się tylko chciałabym żeby zmienił się choć trochę dla mnie byłabym wtedy szczęśliwa i spełniona. Nie chcę go zostawić. Z innymi byłaby straszna nuda, a on jest taki zdecydowany imponuje mi to.

---------- Dopisano o 13:20 ---------- Poprzedni post napisano o 13:19 ----------


Prośba o nie zaśmiecanie wątku.

---------- Dopisano o 13:22 ---------- Poprzedni post napisano o 13:20 ----------


Ale ja nie chce innego. Wiem że nigdy nie znajdę takiego jak on. Przeszkadzają mi jedynie drobne rzeczy. Jakby troszkę się dla mnie zmienił byłoby idealnie. To taka trochę moja misja żeby go trochę otworzyć na świat.

Chyba sobie żartujesz teraz. Wymieniłaś kilka absolutnie kluczowych rzeczy, w których się zupełnie nie zgadzacie. Nic ci nie da drobna zmiana jeśli się różnicie o 180 stopni.
Z pozytywów wymieniłaś seks i to że ci imponuje. Długoterminowo to jest za mało na zbudowanie trwałego związku. Ty nawet nie wiesz jaki jest jego zawód, więc jak chcesz mu zaufać chociażby w kwestii waszej przyszłości?
Twoja misja otwierania go na świat też brzmi śmiesznie, bo on wcale nie wydaje się być zamknięty na świat sądząc po twoim opisie.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez road_rage

Chyba sobie żartujesz teraz. Wymieniłaś kilka absolutnie kluczowych rzeczy, w których się zupełnie nie zgadzacie. Nic ci nie da drobna zmiana jeśli się różnicie o 180 stopni.
Z pozytywów wymieniłaś seks i to że ci imponuje. Długoterminowo to jest za mało na zbudowanie trwałego związku. Ty nawet nie wiesz jaki jest jego zawód, więc jak chcesz mu zaufać chociażby w kwestii waszej przyszłości?
Twoja misja otwierania go na świat też brzmi śmiesznie, bo on wcale nie wydaje się być zamknięty na świat sądząc po twoim opisie.

Upór Autorki, aby tkwić w tym związku jest rzeczywiście dziwny. Ale to pewnie przez jej wiek.

[road_rage]

Napisane przez Ellen_Ripley

Upór Autorki, aby tkwić w tym związku jest rzeczywiście dziwny. Ale to pewnie przez jej wiek.

Musiałam sobie przypomnieć ile autorka ma lat i aż mnie rozśmieszyło jej stwierdzenie sprzed paru postów, że ma za sobą kilka dłuższych i krótszych związków