........

[Diablica z Tasmanii]

A co mówią lekarze odnośnie mamy? przykro mi

[TmargoT]

choć 10-cio letnie dziecko może zrozumiec co to śmierć,to jednak nikt na to nie jest przygotowany bez względu na wiek.to zawsze jest za wcześnie.

uważam,ze siostra ma prawo wiedzieć.
wystarczy poważna rozmowa w cztery oczy.jej świat równiez wali się na głowę i ciężko jej zrozumieć co to znaczy.choć widzi chorą matkę,to pewnie nie zdaje sobie sprawy z efektu końcowego.
beda łzy i zapieranie,jednak ona musi się przygotować na najgorsze.
ma takie prawo.

---------- Dopisano o 19:03 ---------- Poprzedni post napisano o 18:59 ----------

Napisane przez Fresa

Klarisso, a co to zmieni, że 10. letnie dziecko będzie wiedziało ze znacznym wyprzedzeniem, że mama za jakiś określony czas umrze? jedynie chyba to, że będzie to dłużej przeżywać.
Owszem. Dziecko w tym wieku potrafi wiele zrozumieć, ale czy jest na tyle dojrzałe, by zrozumieć, że tej mamy wkrótce zabraknie?

Odnośnie wytłuszczonego to twierdzisz tak Klarisso z pozycji osoby dorosłej. Nie jesteś w stanie cofnąć czasu, żeby stwierdzić, że w wieku lat dziesięciu też wolałabyś to wiedzieć. Trudno przewidzieć reakcję dziecka na taką wiadomość.
I tutaj jest zadanie dla autorki wątku. Zrobić wszystko, żeby siostra miała jak najlepsze wspomnienia związane z mamą.

jeśli to fakt niezaprzeczalny i mamie autorki zostało niewiele życia,to rozmowa z młodszą córką powinna się odbyć.
łatwiej przyjąć coś co się wie.

[agnieszkaqazplm]

Napisane przez arrabbiata

No gdyby mi matka umierała i dotychczas miałabym podpis np. 'Najszczęśliwsza na świecie' to raczej bym go zmieniła, bo średnio pasuje do sytuacji i ogólnie dziwie wygląda tuż pod postem o umierającej matce

A co ma piernik do wiatraka?

[Claire Fisher]

Co za porażka. Dziewczyna piszę o chorobie swojej matki, a wy skupiacie się na jej podpisie i emotkach nikt was o 'umoralnianie' nie prosił, jesteście w stanie odpowiedzieć na pytanie zawarte w pierwszym poście to to zróbcie, a nie doszukujecie się jakiś pierdół, które nie mają związku z tematem
P O R A Ż K A

[agnieszkaqazplm]

Napisane przez Diablica z Tasmanii

A co mówią lekarze odnośnie mamy? przykro mi

nie dają jej żadnych szans
Dziękuję Ci NADIO , dziękuję innym dziewczynom, które odpowiedziały, każda z WAs ma różne zdanie na ten temat, więc ciężko podjąć mi tak odpowiedzialną decyzję w tej sprawie, zgadzam się z opiniami, że siostra powinna wiedzieć, jednak to jest tylko dziecko, myśli jak dziecko i w taki sposób żyje ... W domu nie dajemy jej odczuć , że jest coś nie tak, a wręcz staramy się, żeby mimo całej tej sytuacji było wesoło, bo tego chce mama, no ale przez niektórych, którzy teraz jakoś nagle ucichli,będę za to potępiona, no bo jak można pokazywać radość w obliczu takiej tragedii

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:29 ----------

A co do małej, to ona wie, że mama jest chora, przecież mama długo leżała w szpitalu i wygląda zupełnie inaczej, ale nie zdaje sobie sprawy, że umiera ...
Szczerze to naprawdę żałuję, że o tym napisałam, teraz czuję się jeszcze gorzej

[marryme21]

Przykro mi,to tragiczna sytuacja dla całej Waszej rodziny.
Z własnego doświadczenia,(wiem,że to może zabrzmi jakbym się naoglądała za dużo amerykańskich filmów) polecam zrobienie jak najwięcej wspólnych pamiątek-zdjęcia,filmy.itd.
Psychicznie to nie pomoże,bólu nie ukoi,
ale za iks lat będzie wspaniałą pamiątką dla Was.
Pamiętam,że Natalia Kukulska kiedyś powiedziała,że bardzo się cieszy,że ma takie bogate archiwum Mamy -głos,filmy,dużo zdjęć.Dzięki temu bardziej czuje Jej obecność w życiu.Pomaga jej to przetrwać trudne chwile.
Co do siostrzyczki,to myślę,że ona może znać prawdę.
Takie rzeczy czuje się pod skórą,a 10 lat to nie tak mało,żeby zrozumieć chorobę.

[Diversification]

Robisz sobie żarty? I w ogóle co ma oznaczać Twój podpis?

[Claire Fisher]

Napisane przez Diversification

Robisz sobie żarty? I w ogóle co ma oznaczać Twój podpis?

następna

co cię obchodzi jej podpis?

[Fresa]

Napisane przez agnieszkaqazplm

nie dają jej żadnych szans
Dziękuję Ci NADIO , dziękuję innym dziewczynom, które odpowiedziały, każda z WAs ma różne zdanie na ten temat, więc ciężko podjąć mi tak odpowiedzialną decyzję w tej sprawie, zgadzam się z opiniami, że siostra powinna wiedzieć, jednak to jest tylko dziecko, myśli jak dziecko i w taki sposób żyje ... W domu nie dajemy jej odczuć , że jest coś nie tak, a wręcz staramy się, żeby mimo całej tej sytuacji było wesoło, bo tego chce mama, no ale przez niektórych, którzy teraz jakoś nagle ucichli,będę za to potępiona, no bo jak można pokazywać radość w obliczu takiej tragedii

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:29 ----------

A co do małej, to ona wie, że mama jest chora, przecież mama długo leżała w szpitalu i wygląda zupełnie inaczej, ale nie zdaje sobie sprawy, że umiera ...
Szczerze to naprawdę żałuję, że o tym napisałam, teraz czuję się jeszcze gorzej

Dobrze by było, żebyś się poradziła psychologa w tej sprawie i wtedy zdecydujesz czy powiedzieć, czy nie.

[Diablica z Tasmanii]

Dziewczyny dajcie już spokój z tym podpisem, czy to aż takie ważne, ciągle o tym piszecie. Autorka nikogo nim nie obraża.

[niro]

Napisane przez Diablica z Tasmanii

Dziewczyny dajcie już spokój z tym podpisem, czy to aż takie ważne, ciągle o tym piszecie. Autorka nikogo nim nie obraża.

Podpis nie ma nic do rzeczy - dajcie spokój dziewczyny.

Sytuacja jest bardzo trudna, bo tak naprawdę nie wiemy co dzieje sie w główce takiego dziecka i jaki to będzie miec wpływ na jego psychikę. Z jednej strony takie dziecko rozumie więcej niż nam sie zdaje a z drugiej... sama długo nie mogłam sie uporać z śmiercia mojej babci a miałam wtedy 11 lat.

Jeden pomysł jaki przychodzi mi do głowy, to taki aby mama napisała list, najlepiej długi do Twojej siostry, który dziewczynka przeczyta już gdy jej nie będzie, albo gdy bedzie trochę starsza, moze to pomoże ...kiedyś... uporać sie z traumą jaka pewnie ja czeka (

[kate b]

Co to wgl za żal. Oskarżacie dziewczynę, której umiera matka, że wstawiła głupią (no własnie GŁUPIĄ) emotkę? To jest własnie żałosne. A najbardziej żałosne jest to, że potrzebujecie udowodnień, że naprawde jej smutno...Ludzie!
to chyba oczywiste, że jak umiera ktoś bliski to trudno nam sie pozbierać, ale musimy żyć dalej.

EDIT:
A tak wgl to zauwazyłam własnie, że pisanie dl niektóych na tym forum już danwo przestało być przyjemnością, rozrywką...Tylko polega to teraz na tym, żeby poudzielać się w każdym możliwym wątku nie mając nic ciekawego zazwyczaj do powiedzenia oprócz wrutów i doszukiwania sie błędów. "Troll"-to chyba najczęsciej użyany zwrto na forum, łącznie z "prowokacja". Ludzie opanujcie się.

[agnieszkaqazplm]

Napisane przez Diversification

Robisz sobie żarty? I w ogóle co ma oznaczać Twój podpis?

żałosne naprawdę .. Dziewczyno!! Jak możesz pytać, czy żartuję ze śmierci!!!
Porażka

[maryanna3]

Och nie słuchaj ich agnieszkaqazplm i się nie przejmuj głupotami.Po prostu niektóre dziewczynynie mając nic ciekawego do powiedzenia, zastępują to jakimiś dziwnymi komentarzami, które mają się właśnie jak piernik do wiatraka i nic nie wnoszą.

Posłuchaj rad dziewczyn, mądrze Ci tu pisały, ale może dobrym wyjściem w tej sytuacji byłaby też jakaś pomoc psychologa. Myślałaś nad tym?

[elvegirl]

Napisane przez maryanna3

Posłuchaj rad dziewczyn, mądrze Ci tu pisały, ale może dobrym wyjściem w tej sytuacji byłaby też jakaś pomoc psychologa. Myślałaś nad tym?

Dokładnie, psycholog albo pedagog szkolny. Może Mała ma mądrą wychowawczynię/wychowawcę? Będzie potrzebowała wsparcia także od szkoły...
Tak czy siak przydałoby się zasięgnąć opinii fachowca, żeby mimo dobrych chęci, a z braku umiejętności, nie zrobić jej jeszcze większej krzywdy...

[kate b]

A moim zdaniem psycholog to już ostateczność. Śmierć to naturalna rzecz, każdy człowiek ma znią do czynienia i jest to nieuniknione...Ja bym siostrę uświadomiła.

[Diversification]

Napisane przez agnieszkaqazplm

żałosne naprawdę .. Dziewczyno!! Jak możesz pytać, czy żartuję ze śmierci!!!
Porażka

Pytam, bo wiele na to wskazuje.
Poza tym, jeśli szukasz porady to proszę; myślę, że Twoja mama powinna porozmawiać z córką i jej wyjaśnić tę całą sytuację ogólnie, bo takie małe dziecko nie zrozumie przecież niektórych rzeczy.

[elvegirl]

Napisane przez kate b

A moim zdaniem psycholog to już ostateczność. Śmierć to naturalna rzecz, każdy człowiek ma znią do czynienia i jest to nieuniknione...Ja bym siostrę uświadomiła.

Uświadomić tak, ale psycholog mógłby pomóc, powiedzieć jak to zrobić...

---------- Dopisano o 23:24 ---------- Poprzedni post napisano o 23:23 ----------

Napisane przez Diversification

Pytam, bo wiele na to wskazuje.
Poza tym, jeśli szukasz porady to proszę; myślę, że Twoja mama powinna porozmawiać z córką i jej wyjaśnić tę całą sytuację ogólnie, bo takie małe dziecko nie zrozumie przecież niektórych rzeczy.

10 lat to nie jest małe dziecko wbrew pozorom...

[Diablica z Tasmanii]

Dziewczyny dobrze radzą, żeby porozmawiać z psychologiem. W placówce w której leczy się twoja mama, na pewno na tablicach wiszą informacje odnośnie tego w jakich dniach i godzinach przyjmuje ten specjalista. Wystarczy umówić się z nim na określony dzień i porozmawiać.Na pewno wam pomoże.

[agnieszkaqazplm]

Napisane przez Diversification

Pytam, bo wiele na to wskazuje.
Poza tym, jeśli szukasz porady to proszę; myślę, że Twoja mama powinna porozmawiać z córką i jej wyjaśnić tę całą sytuację ogólnie, bo takie małe dziecko nie zrozumie przecież niektórych rzeczy.

A co masz na myśli? To, że mam podpis z diabłami i to, że zakładałam wątki z humorem? Jak na takiej podstawie oceniasz to gratuluję
Co do psychologa, to odkąd mama zachorowała radziłam się go w wielu sprawach,w związku z moją siostrą także. Psycholog stwierdziła, żeby małej nie mówić, że dziecko nie da się przygotować na śmierć, i że to wywoła jeszcze gorsze skutki w jej psychice, niż niewiedza. No właśnie, nie do końca się z tym zgadzam, myślę raczej o tym, żeby małą jakoś przygotować na to, ale nie wiem, czy dobrze myślę

[Aivilo]

Ja apeluję o jedno, pozwólcie się dziecku z mamą pożegnac, pozwólcie jej powiedzieć wszystko, co ma jej do powiedzenia...
Naprawdę, jeśli postawicie dziecko przed faktem dokonanym - kochanie, mama nie żyje - być moze do końca życia będzie ją dręczyć myśl, że nie zdążyła mamie powiedzieć jakiejś ważnej rzeczy, ze nie zdażyła ostatni raz jej ucałować, pożegnać się, powiedzieć, że ją kocha... A to jest straszne i koszmarne. Co innego wypadek, nagła śmierć - wtedy nikt nie jest w stanie się przygotować i pożegnać. Ale w tej sytuacji ona dorośnie i zrozumie, że wy wszyscy wiedzieliście, że wy wszyscy mieliście możliwość pożegnania się z mamą - a ona nie. Może być na was wściekła, mieć do was żal, może nie wybaczyć.

[Klarissa]

Napisane przez Fresa

Klarisso, a co to zmieni, że 10. letnie dziecko będzie wiedziało ze znacznym wyprzedzeniem, że mama za jakiś określony czas umrze? jedynie chyba to, że będzie to dłużej przeżywać.
Owszem. Dziecko w tym wieku potrafi wiele zrozumieć, ale czy jest na tyle dojrzałe, by zrozumieć, że tej mamy wkrótce zabraknie?

Jak tej mamy faktycznie zabraknie to będzie zmuszona zrozumieć bez względu na wiek i moim zdaniem lepiej dla niej aby miała szansę porozmawiać z nią ten ostatni raz wcześniej, niż mieć świadomość do końca życia, że jest za późno bo zrobili to "dla jej dobra".

Oszukiwanie kogokolwiek nie jest dobre bez względu na pobudki i mam wrażenie, że ma na celu uspokoić osobę oszukującą pt. "przynajmniej się nie martwi". Ale może ona chce się martwić i uczestniczyć w tym wszystkim, przecież to jej matka i ma prawo do ostatniego pożegnania z nią nawet teraz jako dziecko.

Odnośnie wytłuszczonego to twierdzisz tak Klarisso z pozycji osoby dorosłej. Nie jesteś w stanie cofnąć czasu, żeby stwierdzić, że w wieku lat dziesięciu też wolałabyś to wiedzieć. Trudno przewidzieć reakcję dziecka na taką wiadomość.
I tutaj jest zadanie dla autorki wątku. Zrobić wszystko, żeby siostra miała jak najlepsze wspomnienia związane z mamą.

Ja pisałam o sobie teraz a nie w dzieciństwie - ja bym chciała wiedzieć wcześniej.

Co do reakcji dziecka to nie zgadzam się z tym, że może to mieć jakieś szkody - takie same dziwne reakcje może mieć gdy się dowie, że ją oszukiwali, że wszyscy wiedzieli o tym, że to koniec tylko nie ona a matka już nie żyje i jest za późno aby coś jej jeszcze powiedzieć, chociażby "kocham cię".

Napisane przez Aivilo

Ja apeluję o jedno, pozwólcie się dziecku z mamą pożegnac, pozwólcie jej powiedzieć wszystko, co ma jej do powiedzenia...
Naprawdę, jeśli postawicie dziecko przed faktem dokonanym - kochanie, mama nie żyje - być moze do końca życia będzie ją dręczyć myśl, że nie zdążyła mamie powiedzieć jakiejś ważnej rzeczy, ze nie zdażyła ostatni raz jej ucałować, pożegnać się, powiedzieć, że ją kocha... A to jest straszne i koszmarne. Co innego wypadek, nagła śmierć - wtedy nikt nie jest w stanie się przygotować i pożegnać. Ale w tej sytuacji ona dorośnie i zrozumie, że wy wszyscy wiedzieliście, że wy wszyscy mieliście możliwość pożegnania się z mamą - a ona nie. Może być na was wściekła, mieć do was żal, może nie wybaczyć.

Mam takie samo zdanie na ten temat.

[lucy007]

Ponieważ trwa spór, co czuje dziecko, może napiszę, jak to wyglądało z mojej strony.
Ja byłam w takiej sytuacji, w sytuacji siedmioletniego dziecka przygotowywanego przez rodziców na śmierć mamy. Zmarła, gdy miałam 9 lat. Z perspektywy czasu cieszę się, że wiedziałam o postępującej chorobie, choć nawet jako dziewięciolatka nie do końca rozumiałam sytuację. Starałam się pojąć, ale byłam po prostu za mała żeby zrozumieć rzeczywistość. Zrozumiałam o wiele, wiele później i to wtedy przyszedł czas na te prawdziwe łzy. Mimo wszystko te przygotowania i szczere rozmowy bardzo mi pomogły. Dzisiaj, kiedy za moment mam zostać matką, nie wyobrażam sobie powiedzieć do własnego dziecka, że umieram, a moja mama musiała to zrobić. Teraz rozumiem, jak musiało być Jej ciężko, ale dzięki temu mnie było łatwiej, a ja byłam dla Niej ważniejsza niż Ona sama.
Dziewczyny dobrze Ci radzą, najlepiej, jeśli porozmawia z siostrą Twoja mama, Wy później też dołączcie do rozmów. Wiadomo, że nie załatwi się takiej sprawy za jednym zamachem, tylko trzeba będzie długiego czasu poświęconego na rozmowy, ale warto to dla dziecka zrobić.

Edit: Przepraszam, że to napiszę, ale dotarłam do Twoich poprzednich wątków i mam nadzieję, że ten nie jest prowokacją, bo dla mnie treść tego posta jest naprawdę ważna.

[agnieszkaqazplm]

Edit: Przepraszam, że to napiszę, ale dotarłam do Twoich poprzednich wątków i mam nadzieję, że ten nie jest prowokacją, bo dla mnie treść tego posta jest naprawdę ważna.[/QUOTE]

Nie będę już tego komentować, wszystko mi jedno co sobie tu niektórzy dedukują na mój temat na podstawie tego co pisałam wcześniej, zdanie takich osób w ogóle mnie nie interesuje, pocieszający jest fakt, że jest tu kilka sensownych, mądrych i inteligentnych dziewczyn, których rady mają na celu prawdziwą pomoc i im serdecznie dziękuję za cenne rady.
Przemówił do mnie argument, że to mama powinna porozmawiać z małą, myślę też , że mama powinna napisać list do Ali, który do niej dotrze już po śmierci
Jak na razie sobie tego nawet nie mogę wyobrazić, człowiek zastanawia się nad sensem tego wszystkiego, po co to życie, jak tyle jest w nim cierpienia, a chwile radości, jeśli są to i tak zaraz zostaną okupione bólem .
Mówią, że ból uszlachetnia, pozwala głębiej przeżywać życie czy doceniać to wszystko, do czego ludzie w codziennym biegu nie przywiązują wagi ..... o dupę to wszystko rozbić ...

[Diablica z Tasmanii]

Nie powinnaś się, aż tak przejmować tym co inni napiszą o tobie, wiesz jak jest naprawdę. Opiekuj się mamą najlepiej jak potrafisz. Przykre jest to, że nie ma szans na wyleczenie, ale chociaż te ostatnie chwile, które pozostały jej tu na ziemi niech przeżyje w szczęściu i z uśmiechem. Musisz się o to postarać.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

jako matka 12 letniej corki moge powiedziec ze nie jestem pewna czy to dobry pomysl poinformowac dziecko z bardzo duzym wyprzedzeniem ze mama umiera.pomyslcie ze dzieci maja inna psychike niz dorosli.co zmieni fakt ze dziewczynka bedzie wiedziala ze mama umrze kiedy jeszcze wszystko wyglada normalnie.czy jest sens dodawac jej stresu juz teraz.czy bedzie umiala normalnie funkcjonowac po otrzymaniu takiej informacji?moze sie zalamac moze nie chciec chodzic do szkoly moze nie miec sily skupic sie w tej szkole,wycofac sie z zycia towarzyskiego i przezywac kilka miesiecy w wielkim stresie czekajac na dzien kiedy ta mama umrze.wyobrazacie sobie jej lek kazdego wieczoru i ranka?nie uwazam aby to byl dobry pomysl informowac dziecko z duzym wyprzedzeniem.wiadomo ze przyjdzie czas kiedy nie da sie juz dluzej ukrywc ze jest bardzo zle z mama i wtedy nalezaloby porozmawiac z dzieckiem ze mama jest chora i nie wiadomo jak to sie moze skonczyc ale nie odbierac jej do konca nadzieji na wyzdrowienie matki.dajmy dziecku cieszyc sie spokojnym dziecinstwem ,kiedy sytuacja bedzie juz naprawde powazna przyjdzie czas na rozmowe.nie rob tego za wczesnie.

[Fresa]

Napisane przez agnieszkaqazplm

Co do psychologa, to odkąd mama zachorowała radziłam się go w wielu sprawach,w związku z moją siostrą także. Psycholog stwierdziła, żeby małej nie mówić, że dziecko nie da się przygotować na śmierć, i że to wywoła jeszcze gorsze skutki w jej psychice, niż niewiedza. No właśnie, nie do końca się z tym zgadzam, myślę raczej o tym, żeby małą jakoś przygotować na to, ale nie wiem, czy dobrze myślę

Dokładnie tak samo uważam jak ta pani psycholog (o ile rzeczywiście u nie j byłaś i o ile rzeczywiście tak powiedziała)
Nie rozumiem po co chcesz siostrę informować wcześniej, że mama umrze

Napisane przez Klarissa

Jak tej mamy faktycznie zabraknie to będzie zmuszona zrozumieć bez względu na wiek i moim zdaniem lepiej dla niej aby miała szansę porozmawiać z nią ten ostatni raz wcześniej, niż mieć świadomość do końca życia, że jest za późno bo zrobili to "dla jej dobra".

Oszukiwanie kogokolwiek nie jest dobre bez względu na pobudki i mam wrażenie, że ma na celu uspokoić osobę oszukującą pt. "przynajmniej się nie martwi". Ale może ona chce się martwić i uczestniczyć w tym wszystkim, przecież to jej matka i ma prawo do ostatniego pożegnania z nią nawet teraz jako dziecko.

Ja pisałam o sobie teraz a nie w dzieciństwie - ja bym chciała wiedzieć wcześniej.

Co do reakcji dziecka to nie zgadzam się z tym, że może to mieć jakieś szkody - takie same dziwne reakcje może mieć gdy się dowie, że ją oszukiwali, że wszyscy wiedzieli o tym, że to koniec tylko nie ona a matka już nie żyje i jest za późno aby coś jej jeszcze powiedzieć, chociażby "kocham cię".

Mam takie samo zdanie na ten temat.

Klarisso, ale o jakim oszukiwaniu mówisz?
Czasami pewne sprawy trzeba zachować dla siebie, przemilczeć - i tak jest w tym przypadku. Czy naprawdę uważasz, że 10. letnie dziecko zrozumie, że mama jest śmiertelnie chora i musi odejść, bo nie ma dla niej ratunku?

(a skoro o oszukiwaniu mowa to pobożnym życzeniem jest, żeby wszyscy ludzie byli zawsze prawdomówni )

[kselokss]

Musisz powiedziec siostrze prawde! To jest tez jej matka.
Gdyby kierowac sie regula ze lepiej nie wiedziec to moze lekarze swiadomi czyjegos zblizajacego sie zgonu powinni zachowac ta informacje dla siebie?

Powiedz jej prawde, nie ukrywaj niczego i nie zatajaj bo w tej sytuacji jest to obrzydliwe.
Kiedys umarla mi babcia, ostatniego dnia ktorego sie z nia widzialam bylam nie w humorze i dalam jej to odczuc. Nie mialam okazji potem jej tego wynagrodzic i dlugo nie moglam sobie tego wybaczyc.

Jestem pewna ze siostra bedzie miec Ci za zle jesli ukryjesz przed nia ten fakt.

---------- Dopisano o 17:49 ---------- Poprzedni post napisano o 17:43 ----------

Napisane przez Fresa

1) Nie rozumiem po co chcesz siostrę informować wcześniej, że mama umrze


2) Klarisso, ale o jakim oszukiwaniu mówisz?
Czasami pewne sprawy trzeba zachować dla siebie, przemilczeć - i tak jest w tym przypadku. Czy naprawdę uważasz, że 10. letnie dziecko zrozumie, że mama jest śmiertelnie chora i musi odejść, bo nie ma dla niej ratunku?

1) a Ty pewnie tez nie chcialabys wiedziec ze Ci matka umiera tak?
bedziesz sie tlumaczyc ze chcialabys ale Ty jestes starsza. I co z tego?
Ma prawo wiedziec, ma prawo sie przygotowac, porozmawiac z matka i powiedziec jej wszystko co chce aby od niej uslyszala przed smiercia.

2) oczywiscie ze tak. Ma 10 lat, czego niby nie jest wstanie zrozumiec? Musi to zrozumiec tak samo jak cala reszta rodziny a mijanie sie z prawda i zatajanie przed nia takich informacji to wlasnie "oszukiwanie".

Kazdy ma inne poglady, nie wiadomo jakie ma sama 10 latka wiec trzeba jej powiedziec prawde a nie kombinowac.

---------- Dopisano o 17:52 ---------- Poprzedni post napisano o 17:49 ----------

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;18174732]kiedy sytuacja bedzie juz naprawde powazna przyjdzie czas na rozmowe.nie rob tego za wczesnie.[/QUOTE]
tutaj jestem sklonna sie zgodzic ale wazne zeby nie przegapic tego wlasciwego momentu- aby nie bylo juz za pozno

[agnieszkaqazplm]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;18174732]jako matka 12 letniej corki moge powiedziec ze nie jestem pewna czy to dobry pomysl poinformowac dziecko z bardzo duzym wyprzedzeniem ze mama umiera.pomyslcie ze dzieci maja inna psychike niz dorosli.co zmieni fakt ze dziewczynka bedzie wiedziala ze mama umrze kiedy jeszcze wszystko wyglada normalnie.czy jest sens dodawac jej stresu juz teraz.czy bedzie umiala normalnie funkcjonowac po otrzymaniu takiej informacji?moze sie zalamac moze nie chciec chodzic do szkoly moze nie miec sily skupic sie w tej szkole,wycofac sie z zycia towarzyskiego i przezywac kilka miesiecy w wielkim stresie czekajac na dzien kiedy ta mama umrze.wyobrazacie sobie jej lek kazdego wieczoru i ranka?nie uwazam aby to byl dobry pomysl informowac dziecko z duzym wyprzedzeniem.wiadomo ze przyjdzie czas kiedy nie da sie juz dluzej ukrywc ze jest bardzo zle z mama i wtedy nalezaloby porozmawiac z dzieckiem ze mama jest chora i nie wiadomo jak to sie moze skonczyc ale nie odbierac jej do konca nadzieji na wyzdrowienie matki.dajmy dziecku cieszyc sie spokojnym dziecinstwem ,kiedy sytuacja bedzie juz naprawde powazna przyjdzie czas na rozmowe.nie rob tego za wczesnie.[/QUOTE]
Właśnie tego się obawiam, o czym pisałaś, z jednej strony czuję, że powinnam jej powiedzieć, ale z drugiej paraliżuje mnie strach, zdaję sobie sprawę, jak mała może zareagować. Zastanawiam się też kiedy będzie ten właściwy moment, żeby jej o tym powiedzieć

[solaola]

Myślę, że w tym temacie mogę się wykazać, bo sama miałam 10 lat, kiedy moja mama umarła.

Napisane przez Diablica z Tasmanii

Myślałam, że twoja siora jest młodsza. No cóż, dzieci w takim wieku już bardzo dużo wiedzą i nie ma co ukrywać prawdy, bo jednak ona widzi, że jest coś nie tak jak mama jest w szpitalu albo źle się czuje po chemii. Musisz przygotować siostrę, że któregoś dnia wam jej zabraknie, a jak to się stanie to się nią zaopiekujesz.

Napisane przez Klarissa

Myślę, że z twoją siostrą powinna porozmawiać mama. Za jakiś czas jej zabraknie i siostra może mieć żal już do końca życia, że została pominięta i nie mogła tych ostatnich rozmów z mamą odbyć. Powinnaś nakłonić mamę do szczerej rozmowy z siostrą, do przygotowania jej na to, co się stanie, na to, kto zajmie się potem jej opieką i wychowaniem. Ona ma 10 lat nie może pozostać zupełnie nieświadoma, bo sama wam tego nie wybaczy.

Wiesz, tu nie chodzi o wybaczenie, ale ja sama mam pewien żal, że nie widziałam jej w ostatnich dniach, że się z nią "ostatecznie" nie pożegnałam, że nie pożegnałam się z nią ŻYWĄ.Pozwólcie młodej spędzać czas z mamą, drugiego już nie będzie miała...

Napisane przez lexie

Niektóre z Was naprawdę przesadzają... Może wszystkie powinnyście zmienić podpisy, bo kiepsko wyglądają kiedy się wypowiadacie w takim wątku.

Moim zdaniem siostra powinna zostać "przygotowana", jednak powinna z nią porozmawiać raczej mama. Ewentualnie można poszukać pomocy psychologa dla małej. Niektórzy sądzą, że lepiej jest nie wiedzieć, żyć w nieświadomości jak najdłużej, ale ze swojego doświadczenia powiem, że czyjaś śmierć jest łatwiejsza do zniesienia jeśli nie jest niespodziewana.

Siostra już wiele rozumie, niewykluczone że sama się domyśla.

Popieram podkreślone. Mnie nikt nie przygotował, a wiedziałam, że to nastąpi, że to już niedługo.

Napisane przez Fresa

Klarisso, a co to zmieni, że 10. letnie dziecko będzie wiedziało ze znacznym wyprzedzeniem, że mama za jakiś określony czas umrze? jedynie chyba to, że będzie to dłużej przeżywać.
Owszem. Dziecko w tym wieku potrafi wiele zrozumieć, ale czy jest na tyle dojrzałe, by zrozumieć, że tej mamy wkrótce zabraknie?

Odnośnie wytłuszczonego to twierdzisz tak Klarisso z pozycji osoby dorosłej. Nie jesteś w stanie cofnąć czasu, żeby stwierdzić, że w wieku lat dziesięciu też wolałabyś to wiedzieć. Trudno przewidzieć reakcję dziecka na taką wiadomość.
I tutaj jest zadanie dla autorki wątku. Zrobić wszystko, żeby siostra miała jak najlepsze wspomnienia związane z mamą.

Ja wiedziałam, że zabraknie, że umrze, ale nie wiedzialam, jak to będzie wyglądało bez niej. Że nie będzie jej na mojej komunii, bierzmowaniu,ślubie, przy rodzeniu dzieci... Nie koniecznie najlepsze, ale apeluję, żebyście nie ograniczali jej kontaktu ze względu na wygląd mamy, ona ją kocha taką, jaką jest, właśnie tę bez włosów i z podkrążonymi oczyma.

Napisane przez Claire Fisher

Co za porażka. Dziewczyna piszę o chorobie swojej matki, a wy skupiacie się na jej podpisie i emotkach nikt was o 'umoralnianie' nie prosił, jesteście w stanie odpowiedzieć na pytanie zawarte w pierwszym poście to to zróbcie, a nie doszukujecie się jakiś pierdół, które nie mają związku z tematem
P O R A Ż K A

Napisane przez Aivilo

Ja apeluję o jedno, pozwólcie się dziecku z mamą pożegnac, pozwólcie jej powiedzieć wszystko, co ma jej do powiedzenia...
Naprawdę, jeśli postawicie dziecko przed faktem dokonanym - kochanie, mama nie żyje - być moze do końca życia będzie ją dręczyć myśl, że nie zdążyła mamie powiedzieć jakiejś ważnej rzeczy, ze nie zdażyła ostatni raz jej ucałować, pożegnać się, powiedzieć, że ją kocha... A to jest straszne i koszmarne. Co innego wypadek, nagła śmierć - wtedy nikt nie jest w stanie się przygotować i pożegnać. Ale w tej sytuacji ona dorośnie i zrozumie, że wy wszyscy wiedzieliście, że wy wszyscy mieliście możliwość pożegnania się z mamą - a ona nie. Może być na was wściekła, mieć do was żal, może nie wybaczyć.

Patrząc teraz- oddałabym wszystko, żeby móc się pożegnać, przytulić, powiedzieć to, że się kocha. Oddałabym wszystko, żeby spędzić z nią tyle czasu, ile to jest tylko możliwe. A pogrubione zdania napisane przez Aivilo są najlepsze. Mnie nikt nie powiedział. Takie rzeczy się czuje.

Wiesz... nie musisz uświadamiać siostry, bo nie wiadomo, jak zareaguje, jednak najważniejsze jest, żebyście pozwolili jej spędzać czas z mamą.
Nagmatwałam, przepraszam, to przez te emocje... Patrząc z perspektywy czasu nie wiem, czy chcialabym wiedzieć, że mama umiera,żeby ktoś podszedł do mnie i powiedział "Słuchaj, Karolinko, Twoja mamusia umiera,nie ma dla niej ratunku."

Trzymaj się i siostra też.