Paniczny strach przed ciążą.

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez leeemonka2

Tylko w moim wieku? No nie bardzo, jak się okazuje wiele kobiet w różnym wieku ma obawy, chce adopcji, nie chce porodu. Nikt mnie nie przekona, że taka jest moja rola, żadna ze mnie matka-polka nie będzie. Jak byłam młodsza bardziej skłaniałam się ku założeniu rodziny, z wiekiem, widząc jak ciężko rodzinę i dzieci utrzymać a dokładając mój strach, minęło by się to z sensem. Bo skoro nie chcę - dlaczego mam nagle zacząć chcieć?
Niepłodny partner? To już przesada, nigdzie o tym nie pisałam i nie o to mi tu chodzi. Od długiego czasu już wybieram wstrzemięźliwość, ale natury nie oszukasz, pociąg do facetów jest - i wiele dziewczyn (w różnym wieku) potrafi nie bać się i uprawiać seks, nawet nie będąc w związku. Kobiety potrafią zaufać antykocepcji w 100% - ja nie, to jest dla mnie problem.

Ufanie antykoncepcji w 100 procentach nie raz było błędem.

Hmm, chodziło mi raczej o sytuację typu. Masz pieniądze, znasz jakiegoś ogarniętego faceta. Wtedy byłoby inaczej ?

[leeemonka2]

Nie sądzę. Hipotetycznie, gdybym urodziła jedno dziecko - bałabym się, że zajdę w kolejną ciążę. Pomijam tu już kwestię zmian ciała etc.
Nawet jak poznaję ogarniętych facetów - nie wyobrażam sobie stałego związku, nie lubię tego, choćby nie wiem jak mi się facet podobał. Trwały związek to poniekąd zobowiązanie wobec drugiej osoby... Mam charakter samotnika, ale takiego, który chciałby uprawiać sex :P

Próbuję zrozumieć kobiety, które tak ufają antykoncepcji. Dla mnie zawsze to będzie niewystarczające, obojętnie czy będzie zaufany partner czy nie.

[iamJenna]

Co myślisz kiedy słyszysz słowo "odpowiedzialność"?

[leeemonka2]

Drugi człowiek.
Można być odpowiedzialnym za różne rzeczy czy wydarzenia, ale człowiek to poważna sprawa, obowiązek, chęć opieki, ryzykowanie nawet swoim życiem.

[201703061208]

dla mnie dorosłość=odpowiedzialnoś ć.

[iamJenna]

Wszystko ok tylko co czujesz nie jaka definicja jest odpowiedzialności.

Można czuć strach przed nią, można czuć że się nie podoła, można traktować to jako opieke, która przychodzi nam nad wyrost prosto...

Dla mnie odpowiedzialność jest cieżkim zadaniem. Bardzo trudno mnie wziąć na siebie to brzemie. Bo przecież nie tylko mogę dostac nagrodę ale także karę.

Może Twoje obawy związane są z odpowiedzialnością. Bo nie tylko byłabyś odpowiedzialna za dziecko ale i za wszystko co z nim związane ( za rodzinę, dziecko, za dom, za atmosferę, za przyszłość, finanse itp ). Wystawiona byłabyś na opinię innych ludzi ( niektórzy bardzo się nią przejmują jak np ja )...

[201703061208]

jeżeli pyt do mnie-nie boję się odpowiedzialności, ani za siebie ani za dziecko ani za kogokolwiek innego (wybrany zawód i bycie najpierw w szkołach gospodarzem klasy, na studiach starostą roku gdzie sama się wepchałam do tej roli świadczy o czymś dokładnie odwrotnym
dziecko ok, ale po spełnieniu wymogów niezbędnych do jego wychowania (czas, pieniądze, zdrowie, pomocny partner).

[leeemonka2]

Oczywiście, że się boję, byłabym odpowiedzialna za żywą istotę, za drugiego człowieka, to poważne i wiążące zadanie na wiele lat.

[201703061208]

niestety, dziecko wymusza na rodzicach odpowiedzialność. Są tacy którzy nie dają sobie z tym rady, jeżeli np. zostaną rodzicami w nastoletnim wieku, nieprzygotowani na dzieciaka-to całkowicie zrozumiałe.

[ruda251252]

Odwiedź psychologa lub seksuologa. Problem leży w psychice.
Musisz chyba zaakceptować fakt, że każde zabezpieczenie ma skutki uboczne, pogodzić się z tym. W sumie to wszystko ma jakieś skutki uboczne. Nawet jedzenie, które spożywasz może wywołać jakieś skutki uboczne odległe w czasie lub bliskie. Przecież w tym jest tyle chemii...
No w każdym razie pogódź się z faktem i przestań się nakręcać. Skoro stosujecie zabezpieczenie (najlepiej dwa), to jakie są szanse, że zajdziesz w ciążę? Prawie żadne. Jeśli byście sie oboje zabezpieczali, to szans by chyba wgl nie było, by zajść.

[leeemonka2]

Wiem, że to leży w psychice; z moim poprzednim partnerem stosowaliśmy tylko prezerwatywę, nie miałam powodu, żeby się bać - ani nie pękła, ani się nie zsunęła, a psychicznie byłam w rozsypce, koniec sexu, koniec związku i czekanie na wizytę u ginekologa. A kiedy się go pytałam, jakie jest ryzyko, że zajdę w ciążę stosując podwójne zabezpieczenie, powiedział, że praktycznie żadne ALE ryzyko jest zawsze - i koniec tematu, jakiekolwiek ryzyko w tej kwestii robi mi watę z nóg.
Wiem, że wiele dziewczyn nie ma z tym problemu, że jakiekolwiek zabezpieczenie traktują jako stuprocentowe, ale kiedy 1/100 mimo zabezpieczeń zachodzi w ciążę... pojawia się pytanie, dlaczego ja nie miałabym być tą 1/100? albo nawet 1/10000? Odpowiedź ''bo nie'' jest bezsensowna, a innej, pewnej nikt nie jest w stanie udzielić...

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez ruda251252

Odwiedź psychologa lub seksuologa. Problem leży w psychice.
Musisz chyba zaakceptować fakt, że każde zabezpieczenie ma skutki uboczne, pogodzić się z tym. W sumie to wszystko ma jakieś skutki uboczne. Nawet jedzenie, które spożywasz może wywołać jakieś skutki uboczne odległe w czasie lub bliskie. Przecież w tym jest tyle chemii...
No w każdym razie pogódź się z faktem i przestań się nakręcać. Skoro stosujecie zabezpieczenie (najlepiej dwa), to jakie są szanse, że zajdziesz w ciążę? Prawie żadne. Jeśli byście sie oboje zabezpieczali, to szans by chyba wgl nie było, by zajść.

A psycholog magicznie sprawi, że przestanie być strachliwa i/lub odpowiedzialna.

[leeemonka2]

Podejrzewam, że psycholog powie mi to, co sama wiem, to co Wy mi doradzacie, to co mogę przeczytać - ale nie sprawi, że zaufam tym wszystkim metodom. W pewnym momencie obrzuciłby mnie faktami a wręcz niedowierzał (jako osoba dorosła, uprawiająca sex), że można się do tego stopnia bać, żeby było 0 sexu i 0 facetów w życiu osobistym...

[201703061208]

leeemonka2 jeżeli ten psycholog w ogóle by Cię zrozumiał, z punktu widzenia niektórych niechęć do posiadania dzieci jest hmm...dziwna. Ja jak wiadomo rozumiem Cię doskonale, tak samo część osób w moim otoczeniu mających tzw. wolne zawody lub zamierzających je mieć ale my to mniejszość w społeczeństwie większość nie przejmuje się możliwością wpadki itd.

[iwonia59]

Napisane przez leeemonka2

Wiem, że to leży w psychice; z moim poprzednim partnerem stosowaliśmy tylko prezerwatywę, nie miałam powodu, żeby się bać - ani nie pękła, ani się nie zsunęła, a psychicznie byłam w rozsypce, koniec sexu, koniec związku i czekanie na wizytę u ginekologa. A kiedy się go pytałam, jakie jest ryzyko, że zajdę w ciążę stosując podwójne zabezpieczenie, powiedział, że praktycznie żadne ALE ryzyko jest zawsze - i koniec tematu, jakiekolwiek ryzyko w tej kwestii robi mi watę z nóg.
Wiem, że wiele dziewczyn nie ma z tym problemu, że jakiekolwiek zabezpieczenie traktują jako stuprocentowe, ale kiedy 1/100 mimo zabezpieczeń zachodzi w ciążę... pojawia się pytanie, dlaczego ja nie miałabym być tą 1/100? albo nawet 1/10000? Odpowiedź ''bo nie'' jest bezsensowna, a innej, pewnej nikt nie jest w stanie udzielić...

Masz problem, ale przede wszystkim jesteś pesymistką. Wszystko widzisz od tej ciemnej strony. Moja rada zmień myślenie na pozytywne, kochaj się z tą myślą, że nie od razu się zachodzi w ciążę. Nie myśl o ciąży, bo w ten sposób możesz tak nakręcić swoją podświadomość, że to czego się najbardziej obawiasz, może Cię po prostu dopaść, jako samospełniająca się przepowiednia. Kieruj swoje myśli wokół innych pozytywnych doznań, czy
innych zagadnień.

[201703061208]

obserwując niektóre pary też można nabawić się awersji do bycia w ciąży (znam np. takich młodych gdzie chłopak wie że dziewczyna już "złowiona" i jego bo z brzuchem, więc potrafi w jej obecności zagadywać inne Ogólnie nie lubię gdy chłopak flirtuje z różnymi w obecności swojej dziewczyny (niekoniecznie ciężarnej)/osoby na której mu zależy, to strasznie słabe. niczym przyzwolenie na wolny związek, dlatego mnie by zawsze korciło odwdzięczać się co najmniej tym samym w stosunku do swoich i jego kolegów

[leeemonka2]

iwonia59 czy pesymistka... raczej realistka po prostu biorę pod uwagę fakt, że mogłabym zajść w ciążę. wszelkie decyzje mają ryzyko - wsiadając do busa biorę pod uwagę, że możemy się rozbić; przechodząc przez ulicę może mnie przejechać autobus... ale byłaby to ingerencja tylko w moje życie, mnie samą (pomijając kwestie rodzinne). a dziecko? to pojawiające się drugie życie; nikt nie ginie, ale totalnie zmieniam siebie i swoje życie, już nie byłabym ja sama, ale byłoby nas dwoje, czego absolutnie nie chcę. wystarczy mi, że jestem odpowiedzialna za siebie...
cóż, dziękuję Wam wszystkim za odpowiedzi i chęć wsparcia bądź pomocy; wiem jak ciężko jest zrozumieć mój punkt widzenia, nawet kilka metod na raz by mnie nie przekonało a ewentualne skutki uboczne jeszcze bardziej wpływałyby na moją psychikę. dziecko byłoby ostatnią rzeczą na tej ziemi jakiej potrzebuję. pozostaje mi wstrzemięźliwość, bo to mi daje 100% pewność, komfort psychiczny i spokój... a to jest dla mnie jednak bardziej ważne niż kilka uniesień

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez leeemonka2

iwonia59 czy pesymistka... raczej realistka po prostu biorę pod uwagę fakt, że mogłabym zajść w ciążę. wszelkie decyzje mają ryzyko - wsiadając do busa biorę pod uwagę, że możemy się rozbić; przechodząc przez ulicę może mnie przejechać autobus... ale byłaby to ingerencja tylko w moje życie, mnie samą (pomijając kwestie rodzinne). a dziecko? to pojawiające się drugie życie; nikt nie ginie, ale totalnie zmieniam siebie i swoje życie, już nie byłabym ja sama, ale byłoby nas dwoje, czego absolutnie nie chcę. wystarczy mi, że jestem odpowiedzialna za siebie...
cóż, dziękuję Wam wszystkim za odpowiedzi i chęć wsparcia bądź pomocy; wiem jak ciężko jest zrozumieć mój punkt widzenia, nawet kilka metod na raz by mnie nie przekonało a ewentualne skutki uboczne jeszcze bardziej wpływałyby na moją psychikę. dziecko byłoby ostatnią rzeczą na tej ziemi jakiej potrzebuję. pozostaje mi wstrzemięźliwość, bo to mi daje 100% pewność, komfort psychiczny i spokój... a to jest dla mnie jednak bardziej ważne niż kilka uniesień

Wstrzęmieźliwość chyba w twoim przypadku będzie najlepsza. Wiem co to stres "po" a z tego co piszesz u Ciebie jest to znacznie silniejsze.

Miejmy nadzieję, że z wiekiem Ci to minię bo na razie jesteś bardzo młoda

[iwonia59]

Napisane przez leeemonka2

iwonia59 czy pesymistka... raczej realistka po prostu biorę pod uwagę fakt, że mogłabym zajść w ciążę. wszelkie decyzje mają ryzyko - wsiadając do busa biorę pod uwagę, że możemy się rozbić; przechodząc przez ulicę może mnie przejechać autobus... ale byłaby to ingerencja tylko w moje życie, mnie samą (pomijając kwestie rodzinne). a dziecko? to pojawiające się drugie życie; nikt nie ginie, ale totalnie zmieniam siebie i swoje życie, już nie byłabym ja sama, ale byłoby nas dwoje, czego absolutnie nie chcę. wystarczy mi, że jestem odpowiedzialna za siebie...
cóż, dziękuję Wam wszystkim za odpowiedzi i chęć wsparcia bądź pomocy; wiem jak ciężko jest zrozumieć mój punkt widzenia, nawet kilka metod na raz by mnie nie przekonało a ewentualne skutki uboczne jeszcze bardziej wpływałyby na moją psychikę. dziecko byłoby ostatnią rzeczą na tej ziemi jakiej potrzebuję. pozostaje mi wstrzemięźliwość, bo to mi daje 100% pewność, komfort psychiczny i spokój... a to jest dla mnie jednak bardziej ważne niż kilka uniesień

Niech Ci będzie realistka, ale chyba z dużą dozą egoizmu. Faktycznie z Twoim podejściem to najlepsza będzie wstrzemięźliwość, a jak Cię dopadnie ochota i nie dasz jej upustu, to najlepiej, żeby nie było nikogo w pobliżu, bo mógłby oberwać za niewinność. Ale cóż, głowa do góry, wszystko będzie ok.

[201703061208]

leeemonka2 jest bardzo młoda i dlatego jej podejście jeszcze będzie się zmieniać, ewoluować jak u większości kobiet. Mój lekarz stwierdził wręcz, że bardziej dziwne jest kiedy 20latka mówi że ma instynkt macierzyński i warunki na wychowywanie, to brzmi dość niepoważnie.

[201607111017]

Ja rowniez niesamowicie boje sie ciazy. Szczegolnie po tym, gdy zsunela nam sie gumka i doszedl we mnie. Moj chlopak to rozumie i nie namawia mnie na seks. Przyjemnosc i orgazmy mozna osiagac tez w inne sposoby (seks oralny np). A ja czuje komfort psychiczny. Od czasu do czasu staram sie sprawic mu przyjemnosc i uprawiamy seks, jednak zdarza sie to bardzo rzadko. Bedziemy mieli mnostwo czasu na seks po slubie gdy oboje bedziemy mieli prace i warunki na wychowanie dziecka.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[201703061208]

mamdwaoka im szybciej zaczniesz oswajać się z myślą o antykoncepcji tym lepiej dla Ciebie i Twojego związku, ślub ok ale przecież po nim chyba też zamierzacie jakoś się chronić i normalnie rozwijać stronę łóżkową małżeństwa czy po pierwszym/ew. drugim dziecku miałby nastąpić koniec dnia dobroci dla chłopaka wiem że nie ma pewnej antykoncepcji jednak w końcu trzeba jej zaufać, i tak kiedyś ludzie mieli dużo gorzej ponieważ wiele z obecnie dostępnych metod było nieosiągalne.

[201607111017]

Tak, ale jak juz wspomiano wczesniej, nic nie daje 100% pewnosci. A wpadka, gdy bede samodzielna (teraz mam 19 lat) jest bardziej "do przyjecia".
Gdybym teraz zaszla w ciaze to skonczylabym bez wyksztalcenia, mieszkania, pieniedzy i z dzieckiem. Tego sie boje. Mysle, ze jak zaczne swoje samodzielne dorosle zycie moj lęk zelzeje

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[201703061208]

nie no, w wieku 19 lat też załamałbym się na myśl o wpadce, to że jest się dorosłym po 18 nie oznacza-dojrzałym do wychowywania kogokolwiek. Ja mam 24 lata i nie czuję się jakoś bardzo dojrzała dlatego przydałby mi się starszy partner aby mnie jakoś ogarnąć, bo ci w moim wieku są aktualnie na poziomie nastu lat (wg mnie chłopaki są zawsze kilka lat do tyłu niż my z rozwojem psychiki

[201607111017]

Ja mam starszego chlopaka,ale czasami czuje, ze zachowuje sie jak duze dziecko :P faceci nigdy chyba nie dojzewaja

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[chelseaa]

Napisane przez mamdwaoka

Tak, ale jak juz wspomiano wczesniej, nic nie daje 100% pewnosci. A wpadka, gdy bede samodzielna (teraz mam 19 lat) jest bardziej "do przyjecia".
Gdybym teraz zaszla w ciaze to skonczylabym bez wyksztalcenia, mieszkania, pieniedzy i z dzieckiem. Tego sie boje. Mysle, ze jak zaczne swoje samodzielne dorosle zycie moj lęk zelzeje

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

W sumie to jest coś co daje 100%. Stosunek w pewne dni niepłodne. Ale trzeba się nauczyć odpowiednio je wyznaczać (broń Boże kalendarzyk!!).
Można skorzystać np z mikroskopu owulacyjnego czy tak jak ja z komputera cyklu.
Można też metodę obserwacji połączyć np z prezerwatywami w dni niepłodne (jeśli już ktoś ma paranoje) a w dni płodne całkowicie zrezygnować ze współżycia

[DopplegangerEddarda]

Napisane przez aisha21

nie no, w wieku 19 lat też załamałbym się na myśl o wpadce, to że jest się dorosłym po 18 nie oznacza-dojrzałym do wychowywania kogokolwiek. Ja mam 24 lata i nie czuję się jakoś bardzo dojrzała dlatego przydałby mi się starszy partner aby mnie jakoś ogarnąć, bo ci w moim wieku są aktualnie na poziomie nastu lat (wg mnie chłopaki są zawsze kilka lat do tyłu niż my z rozwojem psychiki

Kwestia otoczenia, środowiska bardziej. Mi zawsze wydawało się odwrotnie.

[201703061208]

Napisane przez mamdwaoka

Ja mam starszego chlopaka,ale czasami czuje, ze zachowuje sie jak duze dziecko :P faceci nigdy chyba nie dojzewaja

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

u mnie jest mały problem-nie mam jakiegoś skrępowania itp. przed poznawaniem chłopaków w swoim wieku lub młodszych, jednak target który mnie interesuje czyli starsi już tak-zawsze mam wahanie czy nie zostanę uznana za zwariowaną małolatę szukającą wrażeń, dlatego starszy chłopak albo sam zagada pierwszy albo będzie ciężko (z mojej strony). Tzn. mogę na luzie rozmawiać ze starszymi chłopakami, ale o neutralnych sprawach, trudno byłoby mi przełamać nieśmiałość żeby ot tak któregoś zaczepić, ich wiek i dojrzałość powoduje że czuję się jak totalna świeżynka w kwestii związków, uczuć, etc. Musi przejąć inicjatywę