Trzylatek - problemy adaptacyjne w klubie malucha

[karolca]

Napisane przez ulika12345

dot.:"A powiedz, jak ciebie coś wkurzy, to co - lecisz w jedno miejsce, by się powściekać?"

tak, nie reaguje krzykiem w sklepie na kasjera, która mnie wkurza, czy urzędnika, który traktuje mnie jak powietrze, panuje nad sobą, a jestem cholerykiem. Staram się w inny sposób dać upust swoim emocjom, choćby ciężką pracą.

A wg mnie to błąd. Bo jeżeli denerwuje mnie czyjeś zachowanie to mam święte prawo wyrazić swoje odczucia i emocje w kierunku obiektu, który takie emocje we mnie budzi. Dlaczego mam na przykład być zła w domu na myśl, że wkurzył mnie kasjer? To on mnie zdenerwował, powiedziałam mu co chciałam (w kulturalny sposób) i jest ok.
Bardzo złym nawykiem jest odreagowywanie później.

Kiedyś psycholog zapytał mnie, czy potrafię okazywać towarzyszące mi w danej chwili emocje - radość, smutek, złość. I sam mi powiedział, że to złe, że trzeba nad tym pracować i uczyć się. Skrywanie tego w środku i kumulowanie wszystkiego nie prowadzi do niczego dobrego.
Po latach ćwiczeń jest już lepiej, choć problemy mam nadal. W związku z tym gdy córka się cieszy - cieszymy się razem, gdy jest smutna, przytulam, gdy jest zła pozwalam krzyczeć i dać upust emocjom "tu i teraz". I np. doskonale rozumie, gdy mówię, że w jakimś miejscu trzeba być cicho (kościół, urząd, muzeum itp).

[ulika12345]

Napisane przez karolca

A wg mnie to błąd. Bo jeżeli denerwuje mnie czyjeś zachowanie to mam święte prawo wyrazić swoje odczucia i emocje w kierunku obiektu, który takie emocje we mnie budzi. Dlaczego mam na przykład być zła w domu na myśl, że wkurzył mnie kasjer? To on mnie zdenerwował, powiedziałam mu co chciałam (w kulturalny sposób) i jest ok.
Bardzo złym nawykiem jest odreagowywanie później.

Kiedyś psycholog zapytał mnie, czy potrafię okazywać towarzyszące mi w danej chwili emocje - radość, smutek, złość. I sam mi powiedział, że to złe, że trzeba nad tym pracować i uczyć się. Skrywanie tego w środku i kumulowanie wszystkiego nie prowadzi do niczego dobrego.
Po latach ćwiczeń jest już lepiej, choć problemy mam nadal. W związku z tym gdy córka się cieszy - cieszymy się razem, gdy jest smutna, przytulam, gdy jest zła pozwalam krzyczeć i dać upust emocjom "tu i teraz". I np. doskonale rozumie, gdy mówię, że w jakimś miejscu trzeba być cicho (kościół, urząd, muzeum itp).

to samo napisałam, nie wolno kumulować emocji, ale też należy nauczyć się w odpowiedni sposób dawać im wypłynąć. Dla wkurzającego szefa też kulturalnie dasz wykład? Chodzi o to, żeby panować nad sobą i filtrować swoje emocje, moim zdaniem nie ma większego sensu obstawiać kasjera, bo wolno pracuje. Właśnie temu służy taka metoda, że dziecko wyraża swoje emocje, ale uczy się odpowiednio je wyrażać, nie histeryzując, tylko w sposób cywilizowany mówić, że jestem zły, jak mam ochotę podrzeć się to, to robię w taki sposób by nikomu tym krzywdy nie robić. Jest wiele metod wyładowywania złych emocji, kto co woli i komu co bardziej odpowiada, to tylko kwestia naszej wyobraźni i poznania samego siebie.

[lemoorka]

Ja mam ponad 2,5 latka. Jest ze mną cąły czas i z moją mamą. Też nie mówi, a raczej zaczyna po swojemu. Chodzę do logopedy, który ćwiczy z nim godzinę a, potem ćwiczymy godzinę codziennie w domu. Po dóch miesiącach terapii jest znaczna poprawa.
Zajecia z logopeda polegaja,że on siedzi sam z nią. Najpierw byliśmy z nim, siedział mi na kolanach i stopniowo usunelismy sie z gabinetu. Według niej mój syn nie nadaje się do przeedszkola na ten moment, bo zaburzona jest komunikacja. Poza tym musi się nauczyć być z imś innym niż osoby znane mu z otoczenia i musi ich słuchać.

Robi się ciepło wyjdź z nim na plac zabaw- wychodz na zamniete place zabaw- cos w stylu klubu malucha, ale dziecko moze byc matka.

[Scio]

Zmień logopede i to szybko. Trzylatek powinien już być komunikacyjny. To ze sie nie adoptuje może (ale nie musi) byc spowodowane tym, za dzieci i panie go nie rozumieją. Wy macie swój domowy kod, rozumiesz gesty, słowa po swojemu itd.

Napisane przez _vixen_

Autorka wątku pisze, że przeszedł badania neurologiczne i wszystko jest ok.
Mało jednak pisze o tym, jak wyglądało do tej pory życie jej synka, bo jeśli dotychczas dzieckiem zajmowała się skrajnie nadopiekuńcza babcia, to też może być przyczyną problemów.

neurologicznie może być ok., może mieć orm i stad problemy.

[_vixen_]

Nie wiem, co to jest orm.

[karolca]

Napisane przez _vixen_

Nie wiem, co to jest orm.

Opóźniony rozwój mowy

[Maryita]

Witam ponownie,

W pierwszym poście, opisując zachowanie mojego syna w klubie, zapomniałam napisać, że był pewien okres, gdy syn przychodził na zajęcia do klubu, uśmiechał się do prowadzących i na przywitanie przytulał się. Wtedy też był spokojniejszy, owszem nie uczestniczył czynnie w zajęciach, ale był w miarę cichy i spokojny. Jestem po rozmowie z dyrektorką klubu, która stwierdziła że mój syn jest trudnym dzieckiem, że oni nie mają na niego pomysłu. Dzisiaj obserwowałam mojego syna w klubie. Gdy ja na sali byłam był spokojny, nawet bawił się. I dzisiaj na zajęciach kupy nie było. Ale co mnie najbardziej zaniepokoiło to niechęć pań prowadzących do mojego dziecka. Wobec niego były obojętne, a wręcz stosunku do niego były chłodne. Nie wiem, może ja przesadzam, ale mogło do czegoś np. dojść, czy może panie go wystraszyły? Syn mi nie tego przecież nie powie....
A w przyszłym tygodniu idę z nim do psychologa, ponadto zapisałam małego na zajęcia z psami tzw. dogoterapia.

[ulika12345]

Napisane przez Maryita

Witam ponownie,

W pierwszym poście, opisując zachowanie mojego syna w klubie, zapomniałam napisać, że był pewien okres, gdy syn przychodził na zajęcia do klubu, uśmiechał się do prowadzących i na przywitanie przytulał się. Wtedy też był spokojniejszy, owszem nie uczestniczył czynnie w zajęciach, ale był w miarę cichy i spokojny. Jestem po rozmowie z dyrektorką klubu, która stwierdziła że mój syn jest trudnym dzieckiem, że oni nie mają na niego pomysłu. Dzisiaj obserwowałam mojego syna w klubie. Gdy ja na sali byłam był spokojny, nawet bawił się. I dzisiaj na zajęciach kupy nie było. Ale co mnie najbardziej zaniepokoiło to niechęć pań prowadzących do mojego dziecka. Wobec niego były obojętne, a wręcz stosunku do niego były chłodne. Nie wiem, może ja przesadzam, ale mogło do czegoś np. dojść, czy może panie go wystraszyły? Syn mi nie tego przecież nie powie....
A w przyszłym tygodniu idę z nim do psychologa, ponadto zapisałam małego na zajęcia z psami tzw. dogoterapia.

skoro masz takie wrażenie, że z babami coś nie tak to daruj sobie ten klub malucha. Czasami przedszkolanki nie wiadomo skąd się urwały. Myślę, że z Twoim dzieckiem jest ok, ale na pewno lepiej wszystko sprawdzić...

[sanetka]

Napisane przez lemoorka

Ja mam ponad 2,5 latka. Jest ze mną cąły czas i z moją mamą. Też nie mówi, a raczej zaczyna po swojemu. Chodzę do logopedy, który ćwiczy z nim godzinę a, potem ćwiczymy godzinę codziennie w domu. Po dóch miesiącach terapii jest znaczna poprawa.
Zajecia z logopeda polegaja,że on siedzi sam z nią. Najpierw byliśmy z nim, siedział mi na kolanach i stopniowo usunelismy sie z gabinetu. Według niej mój syn nie nadaje się do przeedszkola na ten moment, bo zaburzona jest komunikacja. Poza tym musi się nauczyć być z imś innym niż osoby znane mu z otoczenia i musi ich słuchać.

Robi się ciepło wyjdź z nim na plac zabaw- wychodz na zamniete place zabaw- cos w stylu klubu malucha, ale dziecko moze byc matka.

mój niemówiący syn (3 lata 4 miesiące) w przedszkolu się odnalazł, po żadnych zajęciach (si, logopeda,psycholog) nie ma takiej poprawy jak po miesiącu tam. Fakt, mowa nadal leży ale zrobił się bardziej kontaktowy, otwarty, ciekawy wszystkiego, zupełnie inne dziecko

[_vixen_]

Fakt, ze wiele przedszkolanek, opiekunek jest zwyczajnie kiepskich. U mojej córki była kiedyś taka, która ciągle się na maluchy darla. Jeszcze na starsze dzieci czasem się wydrzeć to ja rozumiem ale na maluszki 1,5-3? Jaki to ma sens?

[Maryita]

Byłam już z synem u psychologa.

Przyznam szczerze, że po rozmowie z psychologiem uspokoiłam się, ponadto lekarz poobserwował syna. Stwierdził że syn tak się zachowuje w klubie, bo on jeszcze nie mówi, przez co panie prowadzące nie chcą/ nie starają się go zrozumieć, a mały denerwują się . Pokazał pewne ćwiczenia, które mają uspokoić syna. Ponadto poprosił na piśmie, by panie opiekunki starały się współpracować ze mną w celu, poprawy zachowania dziecka w klubie.
Psycholog polecił mi również dobrego neurologopede, u które już nawet byłam z synem. Lekarka zaleciła ćwiczenia pobudzające mowę i powiem szczerze że po kilku dniach zauważyłam że u syna poprawę. Zaczął wymawiać więcej sylab, a nie tylko litery. Mamy się do niej zgłosić ponownie pod koniec kwietnia. Mały chętnie uczestniczy w ćwiczeniach.

A z klubem ostatecznie pożegnaliśmy się wczoraj, zabrałam syna i koniec z chodzeniem tam.

Zalecenia psychologa, zarówno pani dyrektor i panie opiekunki zlekceważyły i nie wyraziły chęci do współpracy. Ponadto stwierdzając że dziwią się innym rodzicom, że zachowanie mojego syna im nie przeszkadza.

[Ineczka33]

Autorko, cieszę sie, ze trafiłaś na kompetentna pomoc. Możesz napisać, jakie ćwiczenia Wam zlecono? Zarówno te na rozwój mowy jak i uspokajające. Chętnie poczytam.
Za to opiekunki w klubie masakra.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Maryita, odnośnie mówienia - poczytaj, naprawdę świetna strona: www.wsiecidzieci.blspot.com

polecono mi to odstatnio (Scio ) i z czystym sumieniem pcham dalej.