Panna młoda nie chce pomocy świadkowej

[AnnLady]

Tak czytam i czytam ten wątek i nasuwa mi się kilka wniosków, po pierwsze ja swoją świadkową wybiorę tak naprawdę w ostatniej chwili (no może nie aż w tak ostatniej chwili, ale te chociaż trzy miesiące przed ślubem) i nie oczekuję od niej aby decydowała w istotnych sprawach związanych ze ślubem. Bo wybacz ale istotne rzeczy dotyczące ślubu ustala się z narzeczonym i rodzicami z dwóch stron, a nie ze świadkami. Oni jak dla mnie są po to aby mi pomóc w dniu samego ślubu, a przed to już zależy od młodych w jakim zakresie oczekują pomocy.
Panna młoda o wielu sprawach może po prostu nie pamiętać w ferworze tych wszystkich przygotowań, poza tym wiele rzeczy np. na sali, z fotografem, kamerzystą, zespołem i księdzem ustala się najwcześniej dwa tygodnie przed ślubem. Wszystkie zabawy oczepinowe i takie tam to z zespołem na tydzień nawet przed ślubem - tak mi powiedział mój zespół. Więc jakoś mnie nie dziwi, że na iles przed slubem odpowiada "nie wiem".

Poza tym nie każdy należy do osób, które chcą mieć zaplanowane wszystko - nawet do głowy by mi nie przyszło, że można zastanawiać się na czym zostaną podane obrączki? Ludzie, to są pierdoły. Poza tym nie chciałabym skupiac się na milionie drobiazgów i potem stresować się, że coś pójdzie nie tak, bo ktoś zrobi coś inaczej. A nie zamierzam też zamęczać wszystkich dookoła takimi drobiazgami bo będą mnie mieli po dziurki w nosie.

To że nie pomyślała o noclegach i transporcie to fakt bardzo nieładnie z jej strony, jeżeli są to odległości Gdańsk - Warszawa. Tu bym jej zwróciła uwagę, zwłaszcza że jesteś świadkiem.

Do mojego ślubu zostało 10 miesięcy, nie mam pojęcia zielonego jaką będę miałą sukienkę, jak się uczeszę, czym pojadę, kto będzie świadkiem, jakie zaproszenia (no jedne mam upatrzone), jakie kwiaty, obrączki, nie wiemy jaki utwór na pierwszy taniec. Jest jeszcze tyle czasu że z pewnością zdążę. A o ilu rzeczach nie pamiętam
Luzik

Pewnie później stres przyjdzie ale na razie błogie lenistwo.

Zacznę w styczniu

A Ciebie z tych postów odbieram (bez urazy) jako upierdliwą świadkową, która by o wszystkim chciała decydować, no ale sorry decydować mogłaś na swoim a tu masz tylko to zrobienia to co wyznaczy panna młoda.

Kwestii waszej "przyjaźni" nie poruszam bo dla mnie to nie przyjaźń, a to że znacie się 18 lat jeszcze nie czyni z was przyjaciółek.

[Lea_ny]

Ciekawa jestem czy ślub już się odbył i czy autorka zdążyła się dowiedzieć o tym jak ma wyglądać jej udział w ceremonii i weselu?

Od siebie dodam, że ja miesiąc przed ślubem też szczegółów związanych z uroczystością dopracowanych nie miałam, mimo że strasznie jarały mnie te przygotowania Ostateczną godzinę przybycia pod kościół ustaliliśmy chyba z dzień przed ślubem, bo wcześniej nie było po prostu takiej potrzeby.
Zasadniczo od świadków nie oczekiwaliśmy niczego poza... świadkowaniem w kościele Mój brat (będący moim świadkiem) co prawda został zaangażowany do robienia zaproszeń czy bukietu, ale to akurat była fucha, którą dostałby niezależnie od tego czy byłby świadkiem czy nie, bo po prostu ma zdolności artystyczne



A dwa miesiące po naszym ślubie, ja też występowałam w roli świadka - i młodzi tak samo jak i my nie oczekiwali od świadków żadnej pomocy (oni w ogóle o niczym nas, ani reszty rodziny nie informowali, wszystko załatwiali i ustalali całkiem sami).


Miło jeśli ktoś chce pomóc, ale nie ogarniam takiego spinania się: "O Boże, już tylko miesiąc, a ona mnie o niczym nie informuje!". Według mnie wystarczy powiedzieć, że w razie czego służy się pomocą i tyle - albo ktoś poprosi albo nie, nie ma się co narzucać.


Rozumiem jedynie rozżalenie w kwestii noclegów, bo jeśli chodziło nie o kilkadziesiąt, a kilkaset kilometrów odległości, to dziwne, że załatwili noclegi tylko dla gości z jednej strony. Zrozumiałabym, gdyby dla nikogo nie załatwiali (wtedy wystarczyłoby poinformować o tym fakcie w momencie proszenia na świadka, żebyś mogła się ustosunkować czy mimo odległości podejmiesz się tej roli)... ale to co opisałaś jest trochę dziwne

[mamDosc]

Moją świadkową była moja siostra. Nie zamęczałam jej gadaniem o szczegółach ślubu i o pewnych rzeczach dowiadywała się raczej z luźnej rozmowy, gdy sama zapytała, a w ważniejszych kwestiach dostawała po prostu info. Pomogła mi jedynie wybrać zaproszenia, była ze mną na przymiarce sukni .Nie ustalałyśmy co ma robić i w zasadzie oprócz tego, że w kościele siedziała nieopodal to tak naprawdę nie była mi potrzebna. Ale może dlatego, że nie skupiałam się na tym żeby co chwilę poprawiać fryzurę czy make up itp. W kibelku tez nie potrzebowałam pomocy. Za to jestem jej wdzięczna, że zajmowała się gośćmi.
Wybory odnośnie sukni, dodatków, wyglądu jak i samego wesela podejmowałam bardzo szybko i nie roztrząsałam się nad tematem. Właśnie dlatego nie miałam potrzeby konsultowania tych wszystkich pierdół z siostrą. Możliwe, że Twoja przyjaciółka ma podobne podejście