Szukam dziewczyn, które są chore i chcą z tego wyjść; cz. V

[moja imaginacja]

Napisane przez maria1973

Witam wszystkich ...jestem Maria napisalam wczoraj dlugiego posta ale nie doczytalam regulaminu i raczej zostal skasowany ..teraz nie wiem co napisac jak zadac pytanie jak prosic o pomoc sprawa nie dotyczy mnie ale mojej corki ....nie wiem jak jej pomuc nie wiem co moge napisac jakie pytania Wam zadac czuje sie strasznie bezradna serce mi peka oczy same zachodza lzami ,,,,moze na pw???czy znajdzie sie jakas dobra dusza ktora mi pomoze tz da jakies wskazowki co robic jak sie zachowac jak rozmawiac blagam to moje dziecko chce jej pomuc ,chce by wiedziala ze nie jest sama

Twój post jest wyżej, nad sobą masz linka do strony, gdzie mogą Ci bardziej pomóc
Ja bym pewnie zrobiła to, co zrobiła moja mama....czyli umówiła na wizytę u psychologa, ale najlepiej specjalizującego się w anoreksji.

[daryjka1]

Pomóc może jedynie specjalista, my możemy tu jedynie powiedzieć jak sobie radzimy i dodać otuchy. Pomóc nie zdołamy. Specjalistów nie brakuje, najlepiej szukać sprawdzonych ośrodków.

[Ilta]

Ja bym proponowała, żeby Pani sama umówiła się z psychologiem i o to go spytała. On będzie wiedział o co pytać i jakie informacje mogą pomóc w rozwiązaniu Pani problemu bardziej, niż anonimowi użytkownicy Internetu.

[Dekas]

w myśl zasady czym się strułeś tym się lecz, Dekas daje z siebie wszystko i zakochuje się we świecie

[Tynusia]

Napisane przez Dekas

w myśl zasady czym się strułeś tym się lecz, Dekas daje z siebie wszystko i zakochuje się we świecie

chciałabym żeby ta myśl u mnie podziałała

[Dekas]

życzę z serducha, tak dzisiaj jadąc rozklekotanym samochodzikiem do domu , patrzyłam sobie na chmurki i kurcze, pomyślałam, o rzeczach które kochałam.

Kocham wiedzę, w każdej formie, kocham książki ( co prawda wąchać no ale =P), kocham muzykę, kocham spacery i jazdę na rowerze, kocham zapadać się w leżaku, łóżku, kocham swojego pokręconego tatusia, kocham patrzeć na małe dzieci i chmurki, kocham przytulać maskotki, kocham szybkie samochody, kocham zadawać pytania i wywoływać uśmiech na twarzach innych ludzi, kocham sobie moczyć nogi i pić zimne gazowane słodkie napoje gdy jest mi gorąco, uwielbiam horrory i lody z zielonej budki, kocham mówić, gadać, opowiadać, kocham góry i wesołe miasteczka!

i mam na to czas, właśnie teraz !

nie strace go

[garden_d]

Napisane przez Dekas

życzę z serducha, tak dzisiaj jadąc rozklekotanym samochodzikiem do domu , patrzyłam sobie na chmurki i kurcze, pomyślałam, o rzeczach które kochałam.

Kocham wiedzę, w każdej formie, kocham książki ( co prawda wąchać no ale =P), kocham muzykę, kocham spacery i jazdę na rowerze, kocham zapadać się w leżaku, łóżku, kocham swojego pokręconego tatusia, kocham patrzeć na małe dzieci i chmurki, kocham przytulać maskotki, kocham szybkie samochody, kocham zadawać pytania i wywoływać uśmiech na twarzach innych ludzi, kocham sobie moczyć nogi i pić zimne gazowane słodkie napoje gdy jest mi gorąco, uwielbiam horrory i lody z zielonej budki, kocham mówić, gadać, opowiadać, kocham góry i wesołe miasteczka!

i mam na to czas, właśnie teraz !

nie strace go

Ojej, jak to pięknie brzmi. Oby Dekas, OBY! Trzymam kciuki.

[maria1973]

Dziewczyny powiedzcie mi prosze jak rozmawiac z corka w jaki sposob jej zaproponowac wizyte u specjalisty bo wiem ze uslysze nie .....

[Ilta]

Napisane przez maria1973

Dziewczyny powiedzcie mi prosze jak rozmawiac z corka w jaki sposob jej zaproponowac wizyte u specjalisty bo wiem ze uslysze nie .....

Ja bym proponowała, żeby Pani sama umówiła się z psychologiem i o to go spytała. On będzie wiedział o co pytać i jakie informacje mogą pomóc w rozwiązaniu Pani problemu bardziej, niż anonimowi użytkownicy Internetu.

[agniusia17]

Niech mnie ktoś porządnie trzepnie, bo znowu zaczynam myśleć, że chciałabym być taka jak kiedyś i zaczynać walkę z chorobą od początku...Jestem głupia jak but!

[Dekas]

Napisane przez agniusia17

Niech mnie ktoś porządnie trzepnie, bo znowu zaczynam myśleć, że chciałabym być taka jak kiedyś i zaczynać walkę z chorobą od początku...Jestem głupia jak but!

znaczy co nie chcesz już być zdrowa?
znaczy chcesz się skończyć?
znaczy poddajesz się?

[agniusia17]

Napisane przez Dekas

znaczy co nie chcesz już być zdrowa?
znaczy chcesz się skończyć?
znaczy poddajesz się?

Nie wiem już nic. Myślałam, że pozbyłam się tej jędzy z głowy, ale ona głupia znów mnie odwiedziła. Mam nadzieję, że nie zabawi tu długo. Męczy mnie.

[Dekas]

Napisane przez agniusia17

Nie wiem już nic. Myślałam, że pozbyłam się tej jędzy z głowy, ale ona głupia znów mnie odwiedziła. Mam nadzieję, że nie zabawi tu długo. Męczy mnie.

leczysz się czy wyzbywasz się jędzy siłą woli i 'nadmierną pracą' ?

[agniusia17]

Leczyłam się prawie 2 lata do kwietnia. W kwietniu zrezygnowałam z terapii z różnych przyczyn, ale również dlatego, iż stwierdziłam, że nie jest mi ona już potrzebna. Ale w między czasie wiele rzeczy w moim życiu się spieprzyło no i "jędza" wróciła nie wiadomo kiedy. A może raczej nigdy sobie nie poszła, tylko się schowała.

[Dekas]

Napisane przez agniusia17

Leczyłam się prawie 2 lata do kwietnia. W kwietniu zrezygnowałam z terapii z różnych przyczyn, ale również dlatego, iż stwierdziłam, że nie jest mi ona już potrzebna. Ale w między czasie wiele rzeczy w moim życiu się spieprzyło no i "jędza" wróciła nie wiadomo kiedy. A może raczej nigdy sobie nie poszła, tylko się schowała.

no leczyłaś się ale się nie wyleczyłaś, czyli leczyłaś się bo ktoś chciał, bo chciałaś komuś coś udowodnić, nie dla siebie.

Wracaj na terapie, nie nauczyłaś się żyć.

[agniusia17]

Terapię mogę zacząć dopiero w październiku. Do końca września będę w rozjazdach, co utrudnia podjęcie terapii. poza tym dopiero w połowie lipca okaże się gdzie na tą terapię pójdę (tzn. jakie miasto), bo wybieram się na studia.

[Dekas]

Napisane przez agniusia17

Terapię mogę zacząć dopiero w październiku. Do końca września będę w rozjazdach, co utrudnia podjęcie terapii. poza tym dopiero w połowie lipca okaże się gdzie na tą terapię pójdę (tzn. jakie miasto), bo wybieram się na studia.

a gdzie się wybierasz?

[agniusia17]

Napisane przez Dekas

a gdzie się wybierasz?

Najfajniej byłoby Kraków, ale nie wiem, czy się dostanę.

[daryjka1]

Napisane przez agniusia17

Najfajniej byłoby Kraków, ale nie wiem, czy się dostanę.

Trzymam kciuki! Kraków jest godny polecenia!

[Dekas]

Napisane przez agniusia17

Najfajniej byłoby Kraków, ale nie wiem, czy się dostanę.

bardziej bym się martwiła czy sobie poradzisz, byłam w niemalże identycznej sytuacji i choroba nie została w domu...

[agniusia17]

Napisane przez Dekas

bardziej bym się martwiła czy sobie poradzisz, byłam w niemalże identycznej sytuacji i choroba nie została w domu...

Tego też się boję, dlatego wiem, że powinnam coś z tym zrobić, a nie zostawiać. Nie mogę sobie pozwolić na uleganie chwilom słabości... -.-
Jakie to wszystko beznadziejne.

[Asilos Magdalena]

Napisane przez agniusia17

Tego też się boję, dlatego wiem, że powinnam coś z tym zrobić, a nie zostawiać. Nie mogę sobie pozwolić na uleganie chwilom słabości... -.-
Jakie to wszystko beznadziejne.

jesteś w bardzo dobrej sytuacji jeśli faktycznie chcesz się leczyć (dla siebie). w większym mieście jest mnóstwo możliwości. dużo łatwiej o terapię i rozwijanie zainteresowań. ja Ci zazdroszczę!

[agniusia17]

Napisane przez Asilos Magdalena

jesteś w bardzo dobrej sytuacji jeśli faktycznie chcesz się leczyć (dla siebie). w większym mieście jest mnóstwo możliwości. dużo łatwiej o terapię i rozwijanie zainteresowań. ja Ci zazdroszczę!

Na ile w dobrej, na tyle w dobrej. Jeśli teraz bez terapii nie będę się trzymać jako tako na nogach to raczej rodzice nie puszczą mnie do innego miasta na studia. Jest mi teraz strasznie ciężko.

[Asilos Magdalena]

Napisane przez agniusia17

Na ile w dobrej, na tyle w dobrej. Jeśli teraz bez terapii nie będę się trzymać jako tako na nogach to raczej rodzice nie puszczą mnie do innego miasta na studia. Jest mi teraz strasznie ciężko.

no to może byłoby Ci na rękę zostać w domu, mogłabyś sobie chorować ile wlezie... może spróbuj się teraz skupić na tym co możesz zrobić za te 2 miesiące w nowym mieście. masz pewnie wybraną alternatywę dla Krakowa. więc zacznij szukać terapii już teraz (i w Krakowie i tym drugim mieście), podzwoń gdzie trzeba. poszukaj fajnych miejsc gdzie będziesz mogła spędzać czas itd.
nie twierdzę, że jest Ci lekko, żadnej z nas nie jest, ED to straszne gówno. skup się na uczuciach nie na myślach. myśli są wyuczone, zgubne, to one nas trzymają w miejscu, a nawet cofają.
jest coś co lubisz robić? jakieś hobby? coś Twojego?

[daryjka1]

Trzymam kciuki, czy w Krakowie czy w innym mieście na na pewno znajdziesz pomoc. Skoro chcesz sie leczyć to jest największą sila i tego sie trzymaj!

[agniusia17]

Dziękuję za wsparcie Już tak długo zmagam się z tymi zaburzeniami, że chyba przyszła pora powoli się ich pozbywać. A Kraków rzeczywiście może mi dać lepsze możliwości leczenia, w moim rodzinnym mieście nie ma psychologa, który umiałby mi pomóc, przeszłam przez wielu. Przez długi czas dojeżdżałam do Łodzi na terapię, ale jak pisałam, musiałam przerwać. W jakimkolwiek mieście nie wyląduję teraz, terapię podejmę i tak i tak, bo dobrze wiem, że puszczona w samopas bez wsparcia psychicznego mogłabym sobie wyrządzić dużą krzywdę.

[daryjka1]

Napisane przez agniusia17

Dziękuję za wsparcie Już tak długo zmagam się z tymi zaburzeniami, że chyba przyszła pora powoli się ich pozbywać. A Kraków rzeczywiście może mi dać lepsze możliwości leczenia, w moim rodzinnym mieście nie ma psychologa, który umiałby mi pomóc, przeszłam przez wielu. Przez długi czas dojeżdżałam do Łodzi na terapię, ale jak pisałam, musiałam przerwać. W jakimkolwiek mieście nie wyląduję teraz, terapię podejmę i tak i tak, bo dobrze wiem, że puszczona w samopas bez wsparcia psychicznego mogłabym sobie wyrządzić dużą krzywdę.

Dobrze rozumiem..ja też się bardzo długo męczyłam.
Nie czuję się całkowicie wyleczona,ale jestem o wiele silniejsza i zaczęłam wierzyć,że będzie lepiej, Dla mnie to bardzo dużo.
Trzymam kciuki za Ciebie!
Oby się nam udało wyjść z tego na zawsze.

[Libra2]

Skąd ja to znam agniusia17 też "przeszłam" przez tylu psychologów że już nawet zliczyć nie mogę,po większości z tych pseudo terapii byłam w gorszym stanie niż jak tam trafiałam.Jakoś szczególnie nie miło wspominam wszystkie terapie grupowe i rodzinne ,chociaż wiem że przy naszych zaburzeniach jest to rzecz niezbędna.Jakoś nigdy nie potrafiłam sobie poradzić z tym że odgrzebują rzeczy z mojej przeszłości do których nie bardzo chciałam wracać a potem zostawiają mnie z tymi wszystkimi emocjami samą.Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.Dzisiaj jestem bogatsza o doświadczenie i przede wszystkim silniejsza ,już nie tak łatwo mnie zranić.Trzymam za Ciebie kciuki ,chociaż się nie znamy wierzę że sobie poradzisz że zaczniesz w końcu walczyć o siebie i przede wszystkim o swoje zdrowie. (ja w wieku 23 lat mam już na koncie zakrzepicę, arytmię problemy z kośćmi i wiele innych starczych problemów o których nie warto wspominać)Jędza jak ją nazywasz bardo często mi o sobie przypomina ale jak na razie udaje mi się przed nią uciekać.

[Ilta]

Tiaaaa....jak ja się czułam za "wygodnie" u psychologa to oznaczało, że terapia nie idzie do przodu :P Przecież to jest oczywiste, ze psycholog zabierze się za to, za co najbardziej nie chcemy, żeby się zabrał. I że zostawi nas po tej sesji do następnej samych z tymi emocjami - w końcu nie może stać nad nami 24/h. Już i tak wystarczy, że część osób z ED ma problem z samodzielnością i uniezależnieniem się od innych.
A właśnie - z drugiej strony jak się już złapie kontakt z terapeutą, to czasami ciężko skończyć terapie bo się boi, że samemu się nie poradzi. I tak może być.

Takie moje przemyślenia.

[agniusia17]

Moja ostatnia terapeutka była dobra, aczkolwiek jak dla mnie miała zbyt powolny sposób bycia i nużyła mnie.... -.- Ale też dużo pomogła.

Teraz skupiam się na odbudowywaniu tego, co zostało zburzone. Łącznie z zaufaniem ze strony bliskich. Musi się udać.