Cięte riposty :)

[warriatka]

A ja zawsze odpowiadam
'jak nadejdzie taki dzień to się dowiesz'
i tyle w temacie...

[wika82]

Napisane przez Mniejsza1988

Droga istotko. Nie wiem ile masz lat i czy rodzice nauczyli Cię kultury. Po drugie nie wołam tutaj o pomoc niczym umierająca tylko chciałam założyć wątek pół żartem pół serio aby wymienić się różnymi zabawnymi tekstami. Po trzecie nie życzę sobie nazywania mnie sierotką Marysią - nawet mnie Kotynieńku nie znasz, więc się nie wypowiadaj. Po czwarte jeśli wątek nie jest dla Ciebie po prostu tutaj nie wchodź Pozdrawiam[COLOR="Silver"]

Zupełnie na marginesie, rozbraja mnie taka argumentacja prezentowana na anonimowych forach dyskusyjnych.

[Mojwa]

Napisane przez _ema_

No to widocznie mamy zupełnie inną definicję opieprzania, bo dla mnie opieprz = wdanie się w pyskówkę, a kulturalne zwrócenie uwagi to zupełnie inna bajka

gdzie jest miejsce na kulturę gdy ktoś pierwszy zaczął traktować mnie bez szacunku?

i opieprz może być na przykład podniesieniem głosu i powiedzeniem "oczep się ode mnie, do jasnej cholery to jest moje życie i moja sprawa!"

[Nina_84]

A ja Wam powiem, że co byście nie odpowiedziały, to ludzie i tak będą wiedzieć swoje. Tzn., że na bank marzymy o ślubie, tylko albo nikt nas nie chce, albo TZ zwleka z oświadczynami. Jest stereotyp, zwłaszcza wśród starszego pokolenia, który mówi, że marzeniem KAŻDEJ dziewczyny/kobiety jest wyjść za mąż, a jeśli mówi, że nie zamierza lub jej to nie interesuje, to zmaczy, że kłamie, bo jej wstyd...
Przykład: TŻ opowiada znajomej (osoba w wieku ok 50lat), że my nie zamierzamy brać ślubu, gdyż ja nie chcę. Reakcja znajomej: "na pewno chce, tylko nie ma odwagi żeby pierwsza zacząć temat, to byłaby ujma dla jej honoru, oświadcz się jej, to zobaczysz, jaka będzie szczęśliwa"

[la'Mbria]

u nas skutkowało zawsze "tydzień po babci/cioci/wujka Mietka weselu"
zazwyczaj pytający robił taką minę i pytał "to babcia/ciocia/ wujek Mietek bierze ślub? Kiedy?"
na co zgodnie z prawdą odpowiadałam "nie wiem, proszę pytać babci/cioci/wujka Mietka"
Gdy mi ktoś zarzucał, że żartuję, odpowiadałam z grobową miną "absolutnie, w takich poważnych sprawach nie śmiałabym zartować" i tyle. Temat się kończył , ale też zauważyłam prawidłowość o której pisze Nina- starsze pokolenie jest przekonane, że JA chcę slubu, tylko TŻ mi się nie oświadczył (bo się nie chwalimy tym faktem)

[araneaa]

ja kiedys powiedzialam ze jestem lesbijka i niestety nasz kraj nie przewiduje w najblizszym czasie mozliwosci zalegalizowania naszego zwiazku
temat sie skonczyl i nie wyplywal nigdy wiecej

[K1987]

Ja raz powiedziałam dobitnie co myślę o ciągłych komentarzach, a teraz krótko ucinam: nie mam zamiaru dyskutować o swoich prywatnych sprawach. I tyle, jeśli ktoś jest inteligentny, to zada pytanie raz albo dwa i da sobie spokój. A jak ktoś jest wścibski i lubi się wtryniać w nie swoje sprawy, żadna cięta riposta nie pomoże.

[_Mia]

Napisane przez _ema_

Chyba tak, właśnie mnie o tym przekonałyście uświadamiając mnie, że nigdy nie krzyczałam na rodziców czy TZta, krzyczeć czy ochrzaniać to ja sobie mogę ludzi, których mam kompletnie gdzieś. No cóż, każdy ma taki avatar jakiego potrzebuje Ja nie mam w zwyczaju ochrzaniać ciotek i babć, albo wylatywać im z chamskimi tekstami. Jakoś żyję, atmosfery oczyszczać nie muszę, a jak ktoś mnie pyta o temat, na który nie chcę rozmawiać, to po prostu to komunikuję. Jak ktoś się wścieka, to przeczekuję i zwracam uwagę na spokojnie. Jak ktoś mnie obraża, to wychodzę. Opieprzam tylko ludzi, którzy nie są ze mną blisko związani i z którymi mogę w ogóle kontaktu po takim opieprzu nie utrzymywać bo mi na nich nie zalezy. Eh, ale ze mnie patologia

_ema_, ale ja podkreślałam, że riposta nie oznacza dla mnie pyskówki/obrażania, bo rodzina to nie wrogowie (przynajmniej moja rodzina dla mnie nimi nie jest).
Wychodzenie podczas rozmowy działa na mnie jak płachta na byka,szczególnie wobec starszych stanowi dla mnie zwyczajny nietakt i olewkę, a komunikaty "to moja sprawa, nie będę o tym rozmawiać" sprawdzają się tylko na lekcjach w szóstej klasie podstawówki na wychowaniu do życia w rodzinie.
Ja już wolę rzucić beztroskim "jak ciocia sponsoruje...", niż w pierwszej godzinie urodzin babci, przy dwudziestu kilku zgromadzonych osobach wyjść obrażona po słowach "kochaaaanie, Ola wzięła ślub, a jest młodsza! Kiedy ty?"