Smutne perfumy...

[Maja102]

zapachy smutne według mnie:
Black Kenneth Cole - cmentarna zjawa w białej sukni z naręczem białych lilii
Fumidus - ponury listopad, dymy z ognisk snujące się po polach... z prochu powstałeś w proch się obrócisz...
Marescialla - tu czuję ziemię z rozkopanego grobu i zwiędnięte kwiaty ze starego wieńca
czasami też Black Tourmaline - spalenizna po stosie czarownicy

[jowisz]

kiedyś zawiozłam do mamy flaszkę Soir de Lune. podobały się i owszem,ale mama stwierdziła,że są bardzo smutne właśnie

[Mendosita]

Napisane przez lady-dark

calkowicie pozbawiona slodyczy nuta In Black JDP przyprawia mnie o mdlości i niemal zasmusa takze...

In Black pozbawione słodyczy?? Toż to ulepek jakich mało

Napisane przez Szara Róża

Abril Victorio & Lucchino - zapach zawstydzonej, młodziutkiej wiosny, która delikatnymi, bosymi stopami stąpa nieporadnie po zmrożonej jeszcze zimą ziemi. Zszarzałe resztki traw i liści odsłonięte spod niedawnego śniegu, cisza i pustka w oczekiwaniu na pierwsze, nieśmiałe promyki słońca, które ogrzeją stęsknione drzewa.

Nature Millenaire pour homme YR - to z kolei zapach odchodzącej, późnej jesieni, poganianej przez pierwsze napory zimy - porywisty, biczujący twarz wiatr, liście chrzęszczące pod butami, dym z wypalanych łąk, mleczna mgła oblepiająca płuca i krakanie wron nad głową.

Jakie piękne opisy

Napisane przez Tindomerel

Dla mnie smutny jest też Black Kenneth Cole

Napisane przez Ewa_Ch

dla mnie takim smutnym zapachem jest Keneth Cole Black. Nie potrafilabym nim pachniec podczas wesolej imprezy.Idealny na pogrzeby Ale i tak go lubie.

Napisane przez Maja102

zapachy smutne według mnie:
Black Kenneth Cole - cmentarna zjawa w białej sukni z naręczem białych lilii

Zgadzam się, Kenneth Cole Black to mój typ, jeśli chodzi o smutne zapachy

Napisane przez kroliczek190

Zdaje się ze kadzidła, wanilie i jaśminy to smutek, kwiaty - czasem smutek a owoce - radość...?

Wyłączając wanilię (jednak kojarzy mi sie dobrze, ciepło, radośnie)- zgadzam się

Mój nowy nabytek- Halloween- wydaje się być trochę melancholijny, może nawet smutny.

[skarbiatko]

Napisane przez Maja102

zapachy smutne według mnie:
Black Kenneth Cole - cmentarna zjawa w białej sukni z naręczem białych lilii
Fumidus - ponury listopad, dymy z ognisk snujące się po polach... z prochu powstałeś w proch się obrócisz...
Marescialla - tu czuję ziemię z rozkopanego grobu i zwiędnięte kwiaty ze starego wieńca
czasami też Black Tourmaline - spalenizna po stosie czarownicy

oooo zgadzam się w 100%

jeszcze Messe jest takim smętem i Zagorsk

[2016070953]

dla mnie smutne są: Zagorsk, Avinion, Cardinal Helley i File en auguilles - te zapachy są odpowiednie na pogrzeb

[Parabelka]

Avignon - pusta , ciemna , chłodna gotycka katedra , sklepienia giną gdzieś w mroku , a w powietrzu unosi się zapach kadzideł . Świat został gdzieś daleko , tu jest tylko wieczność...
Natomiast Zagorsk nigdy w życiu

[Emiks]

Avignon uważam również za smutny zapach

Jednak najsmutniejszym zapachem, jaki kiedykolwiek do tej pory dane mi było nosić, jest Black Orchid Toma Forda, cmentarny, zimny, odległy, emanujący smutkiem i osamotnieniem

[Dominkab]

Fumidus zdecydowanie! Sprawia, że łzy potrafią mi stanąć w oczach Jak napisała Maja, szary, ponury listopad i dymy z ognisk na polach.
I wg. mnie smutny jest też Sienne L'Hiver. Bardzo jesienny, czuć zbliząjącą się zimę...

[Małgosia791]

Smutne, (tzn. u mnie wywołujące smutek i chłód) są dla mnie:
Alien
Halloween
Lempicka klasyk
Nu edt-edp nie znam
Angel

Dune natomiast wywołuje taką dziwną nostalgię...

[anusia997]

Napisane przez Małgosia791

Smutne, (tzn. u mnie wywołujące smutek i chłód) są dla mnie:
Alien
Halloween
Lempicka klasyk
Nu edt-edp nie znam
Angel

Dune natomiast wywołuje taką dziwną nostalgię...

Dune tak samo odbieram- a ostatnio sięgam po nie coraz częściej pomimo wcześniejszej niechęci

[garch]

Jest pewien rodzaj smutku/nostalgii w Annick Goutal Eau du Fier

[skarbiatko]

Napisane przez garch

Jest pewien rodzaj smutku/nostalgii w Annick Goutal Eau du Fier

ooo tak

smutna zapuszczona, podłoga z desek, niegdyś pracowicie pastowana i froterowana

[garch]

Napisane przez skarbiatko

ooo tak

smutna zapuszczona, podłoga z desek, niegdyś pracowicie pastowana i froterowana

Normalnie wiedziałem Recenzję dobrze pamiętam, oj dobrze

[skarbiatko]

Napisane przez garch

Normalnie wiedziałem Recenzję dobrze pamiętam, oj dobrze

[prowokatorka]

Dodam dwa zdania od siebie:
Insolence edp -smutny i przytłaczający
oraz niszowy warty choćby przetestowania klasyczny Puredistance .Melancholia ,smutek ,łzy ,mino że piękny to jednak wyciskacz łez .Może przez te zimne wodne akordy ? -nie wiem ...

[dottoressa]

Oriflame, Amethyst Fatale

[Ewa_Ch]

Musze w takim razie wyprobowac tego Fumidusa.Czy moze ma ktoras z Was ? Odlewka za cos weselszego

Dla mnie wszelkie biale kwiaty sa smutne.

[Estell]

Ponieważ nastrój mam dzisiaj zdecydowanie nieprzysiadalny, to proszę o kolejne propozycje

[marialisa]

dla mnie smutnym, wręcz cmentarnym zapachem jest Gloria Vandrebilt klasyczna (ta z łabędziem). Goździk (kwiat) brzmi w nim tak ponuro, tak beznadziejnie, jak to tylko Grojsman potrafi. Dól totalny

[noseknosek]

Alien i wszystkie jego wariacje...

[025dd70b38ae5ec63576996b909aa97df2915b11_5f1f5c7240092]

Halloween: pustka i przeszywający chłód
Pure Poison: samotność i głęboka, niepokojąca cisza
Midnight Poison: bezsilność i niepokój
Poison: strach i wilgoć, zgnilizna

Jak widać trucizny są dla mnie bardzo wymowne, nie potrafiłabym ich nosić (może poza Pure i Hypnotic). Z kolei Halloween swoją dziwnością mnie jakoś pociąga. Aż żałuję, że na mojej skórze się... ugrzecznia.

[ROZ-ter-KA]

Dla mnie smutne są zapachy kwiatowe o chłodnej nucie, np. Black Kenneth Cole czy Haloween

kadzideł nie odbieram jako smutnych, testowany tylko Fumidus jest na mnie gęsty, kadzidlano-drzewny ale nie smutny kojarzy mi się z tlącym ogniskiem na skarju lasu, przy którym doświadczeni życiem wędrowcy snują własne długie opowieści albo odkopują w pamięci dawno zapomniane baśnie z dzieciństwa, to jesień dojrzała, szaro-brunatna z coraz szybciej zapadającym mrokiem, kolejna, ktora trzeba przejśc zanim znowu słońce zaświeci wysoko
natomiast wspomniane Avinionkadzidło o lekko słodkiej nucie tworzy aurę spokoju, ta uspakajająca umysł pustka jest jasna - byc może za sprawą czystej nuty cytrusowę w tle - bezpieczna, to duchowe oczyszczenie, wyzwolenie z więzów ciała,
Kadzidła kojarzą mi sie z oczyszczeniem, duchowością , są ponad religijnymi ograniczeniami niezaleznie od nazw im przypisanych

Jako smutne, powodujące niepokój i skurcz zołądka taki jak wtedy kiedy się czegoś zlękniemy, odbieram niektore zapachy skórzane, czasem kojarzą mi się z pustką , martwą pustką, zpachem skórzanych butów wystających z trumny.

[wiedzma z podgorza]

Przeglądam ten wątek i dumam sobie, ze chyba muszę być niezmiernie pogodną osobą. Ponieważ znam wiele zapachów nostalgicznych, onirycznych, jesiennych, kojarzących się z zadumą, ale też nadmiernir silnych, agresywnych, sadystycznych (jak np. Brûlure de Rose), wulgarnych (I Love Love), ... Krótko mówiąc: nie sugerujących nawet cienia wesołości, ale nie znam perfum smutnych. Nie jestem w stanie przypomnieć sobie ani jednego zapachu, który umiałby pogłębiać depresję, kusić do założenia stryczka na szyję bądź wsadzenia głowy w piekarnik. Prawdę mówić przeraża mnie sugestia, że perfumy mogłyby zrobić coś takiego. [właściwie jako gałąź sztuki mogą i niech to robią, ale jako produkt użytkowy..? Pachnidło dla emo? Zapach marki Twilight?? ]
Przykładów, które przywołujecie najczęściej, jak Avignon, Fumidus, Messe, Czarny Turmalin czy kwiatkowe Halloween, w życiu nie zrównałabym ze smutkiem sensu stricto.
Czy to dziwne?
Chociaż czasem aż chciałabym zakrzyknąć: niech mnie wreszcie ktoś zasmuci!

Właściwie.. jest jedno pachnidło, którego kontekst odbieram troszkę jako depresyjny. To Cuir Ottoman od Parfum d'Empire. Lecz nawet tam zaniku chęci do życia jest stosunkowo mało. Może to i dobrze...?

[Karkki]

Napisane przez wiedzma z podgorza

Chociaż czasem aż chciałabym zakrzyknąć: niech mnie wreszcie ktoś zasmuci!

A próbowałaś nosić Diorellę przez dwa tygodnie codziennie? Na mnie ona po takim czasie działa depresyjnie.
Innych zapachów wpędzających w depresję - nie znam. Reszta, o ile je lubię, poprawia mi nastrój.

[wiedzma z podgorza]

Napisane przez Karkki

A próbowałaś nosić Diorellę przez dwa tygodnie codziennie? Na mnie ona po takim czasie działa depresyjnie.

Ostatni raz nosiłam jeden zapach dwa tygodnie bez przerwy jakieś trzy lata temu. [ciekawe zdanie: jeden - dwa - trzy ] Od tej pory jestem zatwardziałą wyznawczynią perfumowej poligamii.
Hmm... na takiej zasadzie w deprechę wprawiałoby chyba wszystko, nawet twory od Britnej Spirs i pp. Beckham.

[hey]

Jedyny autentycznie smuty zapach jaki przychodzi mi do głowy to wspomniany juz nie raz i nie dziesięć Black Kennetha Cole'a - mokry wieniec fioletowych kwiatów w ziemnej, granitowej krypcie na jakimś starym cmentarzu, gdzie nagrobki mają jeszcze styl

[Maja102]

Napisane przez skarbiatko

oooo zgadzam się w 100%

jeszcze Messe jest takim smętem i Zagorsk

mi się Zagorsk kojarzy z pustką i spokojem, ale żeby tak od razu smutki/zgony i inne twory z recenzji?

Napisane przez hardgirl123

dla mnie smutne są: Zagorsk, Avinion, Cardinal Helley i File en auguilles - te zapachy są odpowiednie na pogrzeb

Fille to ciemny las pełen pogańskich stworów

[justynaneyman]

Sephora jest pełna smutnych zapachów- landrynkowo wykrzywionych, nieśmiesznych klaunów, którzy uciekają szybko, wstydząc się własnego przedstawienia, w pośpiechu zmywają jaskrawe barwy, aby jak najprędzej przestać się czymkolwiek wyróżniać


Nie, no wiem, nie o to chodziło.
Funeral Home! To mój typ - parter secesyjnej kamienicy, w której mury zawilgły, po nocach pałęta się były lokator (mówią, że troszkę stuknięty), właściciel już podjął decyzję o rozbiórce - bo tak zniszczona, że nie warto remontować

[liv87]

Chyba jeszcze nigdy nie poznałam smutnych zapachów...
Nawet kadzidła, które tu często się przewijają, nie uważam za smutne... nawet wręcz przeciwnie - niesamowicie mnie uspokajają, można by nawet powiedzieć, że uduchowiają

[Kaataarzynaa1]

Wg mnie L'Heure Bleue- pełen melancholii i poczucia, że coś się kończy, ale niekoniecznie coś innego się zaczyna. Kiedy mam je na sobie, jakoś inaczej patrzę na świat. Trochę jakby z punku widzenia 100letniej babci, która wiele już widziała i ze smutkiem spogląda na świat, który jutro może (ale nie musi) się dla niej skończyć.