Czy miłośc na odlełośc ma prawo przetrwać?

[cytrynowo_piaskowa]

Napisane przez cytrynowo_piaskowa

A ja własnie zakończyłam moj związek "na miejscu" i zaczynam ten "na odległość"...Mam nadzieje że sie uda, że będzie dobrze, bardzo bardzo mocno w to wierze....

Ahh po dwóch miesiącach mogę stwierdzić że jest bosko, czasem dokucza nam fakt że nie możemy spotkać sie od byle kaprysu i czasem oboje tęsknimy okropnie, ale kochamy sie, mamy siebie i to jest najpiękniejsze

[soniacz]

ja w październiku wyjeżdzam na studia do miasta oddalonego o 320 km od mojego TŻ i od mojego domu rodzinnego. Będzie trudno, tym bardziej, że jesteśmy razem od dwóch tygodni. Kiedy wyjadę będziemy mieli 10 tygodniowy staż. To mało. bardzo mało, by przetrwać 5 lat. wiem, że będę przyjeżdzać, ale nie częściej niż raz na miesiąc.
ale wiecie co? jestem spokojna. wiem, że jeśli jesteśmy sobie pisani to ten związek przetrwa.

[motylek1007]

ja tez mam zwiazek na odleglosc.....i przeznaje ze jest ciezko a chwilami nawet bardzo. Dzieli nas 350km, niby nie duzo w porownaniu z innymi ale rzadko sie z nim widuje, czasami raz na miesiac, ostatnio nawet rzadziej, ciagle cos wypada, sytuacje losowe, pozostaje CHOLERNA TESKONTA
wiem ze sa telefony ale to nie to samo....
poza tym moja sytuacja jest jeszcze bardziej skomplikowana bo on ma dziecko i samotnie je wychowuje, wiec dla mnie jest to jasne ze dziecko zawsze na pierwszym miejscu i ja to rozumiem naprawde a nawet podziwiam ze sam umie wychowac dziecko, zajac sie nim i w ogole.
Ja jestem cierpliwa....ale tez tesknie (i rozmawilam z nim o tym itp)
zwiazki na odleglosc sa ciezkie....czy ktoras z was zwiazala sie z facetem na odleglosc i w dodaktu ktory samotnie wychowuje dziecko na codzien??????
Dodam ze nas zwiazek trwa 8 m-cy

[Renatacr]

Czy milosc na odleglosc ma szanse przetrwac? Ma, ma i jeszcze raz ma, a moj/nasz zwiazek moze byc tego przykladem I mysle sobie, ze to chyba jeden z najciezszych przypadkow, a mam tu na mysli odleglosc.

Poznalismy sie w Berlinie, 2 lata temu na spotkaniu sluzbowym. Ja Polka, on Kostarykanczyk (jesi ktos nie wie, Kostaryka to panstwo w Ameryce Centralnej, graniczy z Panama i Nikaragua).

Od samego poczatku to bylo wielkie wow! i choc zdawalismy sobie sprawde z trudnosci zwiazanych z odlegloscia, oboje wiedzielismy, ze nie mozemy zmarnowac szansy jaka zeslal nam los.
Wtedy w Berlinie widzielismy sie tylko dzien !, potem po 3 miesiacach 2 tygodnie, po kolejnych 6 miesiacach nastepne 2 tygodnie, a za kolejne 9 miesiecy moj kochany zapytal czy chce i czy na zawsze i wreczyl mi pierscionek

To bylo 11 miesiecy temu. Teraz od 8 miesiecy mieszkam juz w Kostaryce, moge cieszyc sie obecnoscia mojego kochanego na codzien i juz wspolnie z nim planowac nasze wesele.
Bylo trudno, nie powiem, tesknota jest okropna i czasami chce ci sie, az wyc z bolu, ale bylowarto. Teraz jestem bardzo szczesliwa

[Medżi_86]

Ehh,
a teraz już sama nie wiem co o tym myśleć...Do niedawna to ja najglośniej krzyczalam,ze taka milość moze przetrwac i bylam tego dowodem a teraz....juz nie jestem...Rozstalismy sie...

Moze to nie tylko przez te 3 tys kilometrow,ktore nas dzielily...Napewno nie...Bylo jeszcze wiele powodów...Ale widocznie tak mialo byc.

Zycze wszystkim parom na odległość powodzenia!!!

[claire84]

moja siostra żyje w związku na odległość.10 lat są małżenstwem z czego od 5 lat ona jest za granicą. Widzą się co miesiąć.Jest im dobrze i bardzo się kochają. Podstawą jest zaufanie. Więc to jest możliwe pod warunkiem że się kocha i ufa bezgranicznie.

[Aneta(anecia)]

choć w moim przypadku mija dopiero miesiąc...

[eyeangel]

Anecia - u mnie tez mija dopiero miesiac ... ciezko jest coraz bardziej z dnia na dzien ale dzieki zwiazkowi takiemu stalam sie OPTYMISTKA ... ito mnie zdziwilo bo bylam okropna pesymistka i wszystko czarno widzialam a teraz na odwrot.... Niech zyje zaufanie, wytrwalosc i milosc

[et-ka]

i trzymajcie się dziewczyny w tym, że taka miłość może przetrwać. my na odległość mieszkaliśmy rok, a od roku TŻ jest w warszawie. do tego od sierpnia mieszka 2 min ode mnie

[daga86]

ja jestem za tym ze zwiazek na odleglośc moze przetrwać... za 2 tyg minie mi i mojemu Tz-owi rok jak jestesmy razem co prawda mamy o tyle łatwiejszą sytuacje że w miejscowosci której on mieszka ja mam rodzine.. co prawda widujemy sie raz na miesiac, czasami raz na dwa miesiace ale teraz, gdy mielismy wakacje widzieliśmy sie prawie non stop teraz ja jestem tu, on tam ale za 5 dni znowu bedziemy sie widzieć, bo wsiadam w autobus i jade do niego- dla nas pokonać 400 kk to jest nic by sie zobaczyć... juz nie moge sie doczekać.. i wierze w to ze przetrwamy, bo oboje mamy trudne charaktery, oboje cholernie tesknimy i gdyby miało nam sie nie udac to koniec nastapił by gdy mielismy najgorsze kryzysy... i powiem wam szczerze ze w tym momencie nie wyobrazam sobie tego ze mogłabym miec go przy sobie:/
zycze powodzenia wszystkim parom na odległosc i mam nadzieje ze taki zwiazek jeszcze bardziej utrwali waszą miłość

[stasiaczka]

Moja milosc na odleglosc narazie przetrwala i miejmy nadzieje ze tak bedzie nadal. A tak na marginesie z innych krajow przy innych zarobkach, ludzie moga sie widywac nawet co dwa tygodnie, bo samoloty sa tanie i mozna wsiasc i leciec gdzies. U nas nawet pociag jest drogi i nas na niego nie stac a co dopiero pozwolic sobie na samolot. To niesprawiedliwe, mam znajomych w Irlandi, kiedy maja ochote i wolne poprostu zgaduja sie kupuja bilet i leca gdzies. A przecietnego Polaka oczywiscie nie stac ;-( A juz dawno bylabym u chlopaka.

[Vivien]

- 450 km
- 2,5 roku razem
- 1-2 miesiące do Jego przeprowadzki do mojego miasta
- jakieś 3 lata do planowanego ślubu



Dodam tylko, że niebanalne zasługi w naszym związku mają: stałe łącza (bez tego to byśmy się nawet nie poznali ), darmowe wieczory i weekendy tepsy i wybrane numery orange

[bini6]

Dzieczyny tak jak juz pisalam w innym watku pisze od 10.08 z chlopakiem ktory mieszka w Szczecinie ja kolo Katowic wiec troche daleko do siebie mamy jeszcze nie jestesmy parą ale zobaczymy co z tego wyjdzie bardzo fajnie nam sie rozmawia jak narazie ja mu sie podobam nawet pokazal juz moje zdjecia swojej mamie on mi tez i chcialby sie spotkac mnie narazie perspektywa spotkania troche przeraza bo jesli przyjedzie bedzie musial przenocowac u mnie w domu bo nie bede miala sumienia za kilka godzin wysylac go z powrotem ale zobaczymy jak to bedzie

[Aneta(anecia)]

Napisane przez eyeangel

Anecia - u mnie tez mija dopiero miesiac ... ciezko jest coraz bardziej z dnia na dzien ale dzieki zwiazkowi takiemu stalam sie OPTYMISTKA ... ito mnie zdziwilo bo bylam okropna pesymistka i wszystko czarno widzialam a teraz na odwrot.... Niech zyje zaufanie, wytrwalosc i milosc

]
a jak daleko od siebie mieszkacie?
tak bardzo chciałabym go zobaczyć za 3tygodnie
ale tak bardzo sie boje...

[et-ka]

Aneta, a mogłabym się spytać czego się boisz? chyba powinnas się cieszyć...

[Kurczeeli]

[Vivien]

Napisane przez Kurczeeli

Moim zdaniem milosc na odleglosc nie ma sesnu, Nic nie zastopi cieplego slowa do uszka przytulenia i bycia razem, Jak sie jest daleko zaczynaja glupie mysli przychodzic do glowy i sei zaczyna psuc.

Wybacz, ale to, że Ty nie potrafisz być z kimś na odległość nie znaczy od razu, że taka miłość nie ma sensu.

Ja wręcz cieszę się, że tak zaczął się mój związek z TŻ a właściwie PM
Bardzo łatwo jest być z kimś, kto mieszka blisko. W związek na odległość trzeba włożyć dużo, dużo więcej wysiłku -cierpliwości, zaufania, zrozumienia, miłości. Trzeba zastąpić cielesność słowami.
Ja dzięki tym 450 km mam pewność, że kochamy się za to, jak się rozumiemy, jak nam się rozmawia, a nie za robienie do siebie słodkich oczu i chodzenie na wspólne imprezy.
Dzięki temu wiem, że jesteśmy nie tylko świetną parą, ale wspaniałymi przyjaciółmi.
Wiem, że umiemy Rozmawiać, przez duże "R" a w pewnym okresie życia dwojgu ludzi zostaje już tylko rozmowa
Wiem, że potrafimy znieść każdą rozłąkę i że mój Luby nie poleci pocieszać się w cudzych ramionach, kiedy ja będę daleko czy inne w ciąży ;]

Mam za sobą związki "z sąsiedztwa", więc mogę to obiektywnie ocenić. Zaręczam, że siła tych więzi jest nie do porównania.

Zresztą sama widzisz, Tobie po 3 miesiącach rozłąki "przychodzą do głowy głupie myśli i zaczyna się psuć."

Nas i naszych uczuć głupie 3 miesiące nie są wstanie wzruszyć.

[wenedka]

Napisane przez bini6

Dzieczyny tak jak juz pisalam w innym watku pisze od 10.08 z chlopakiem ktory mieszka w Szczecinie ja kolo Katowic wiec troche daleko do siebie mamy jeszcze nie jestesmy parą ale zobaczymy co z tego wyjdzie bardzo fajnie nam sie rozmawia jak narazie ja mu sie podobam nawet pokazal juz moje zdjecia swojej mamie on mi tez i chcialby sie spotkac mnie narazie perspektywa spotkania troche przeraza bo jesli przyjedzie bedzie musial przenocowac u mnie w domu bo nie bede miala sumienia za kilka godzin wysylac go z powrotem ale zobaczymy jak to bedzie

Mam nadzieję bini, że się uda. ja na spotkanie ze swoim TŻtem musiałam czekać aż pół roku, ale warto było

[et-ka]

a ja spotkałam się po 3 miesiącach po raz pierwszy. a teraz to już ponad 2 lata

[Aneta(anecia)]

Napisane przez et-ka

Aneta, a mogłabym się spytać czego się boisz? chyba powinnas się cieszyć...

ciesze sie tylko ,że...
mieszkamy od siebie ponad 300km.. jedynym rozwiązaniem żeby zobaczyć sie choćby na kilka godzin jest spotkanie w Opolu bo to mniej wiecej połowa odległości... 25sierpnia właśnie tak sie widzieliśmy ostatni raz. Mam 17lat za pół roku bede już pełnoletnia i niczego bardziej nie pragne niż tego żeby rodzice zaczeli mnie za taka uważać i w chwili gdy im powiem o tym że planuje sie z nim spotakac sie zgodzilinasze ostatnie spotkanie odbyło sie pod jednym warunkiem jeśli pojedzie ze mna babcia... "bo przecież w pociągu może mi sie coś stać tyle sie słyszy, tyle sie czyta"podróż ode mnie pociagiem do opola trwa troche ponad 2godziny... na pewno nie pojechałabym tam sama już rozmawiałam z koleżankamiTylko nie mam pojecia jak przekonać rodziców że moga mi zaufac że jestem rozsadna i rozważna wiem że oni to wiedza tylko po prostu boja sie o mnie...
chciałabym wiedzieć czym ich przekonać
bo jeśli tam pojade bez ich zgody i to sie wyda to strace wszystko...dlatego postawiłam na szczera rozmowe której tak bardzo sie boje

[et-ka]

ach, widzę, że masz inną sytuację niż ja. bo my z TŻtem po prostu jeździliśmy do siebie na weeken, na dłużej w zależności od wolnego czasu. a Wy spotykacie się na jeden dzień w nie Waszym mieście, tak? to rzeczywiście trudna sytuacja. ale mysle, że jak rodzice sie przyzwyczaja, to będą pozwalać Ci na więcej. dasz radę

[Aneta(anecia)]

Napisane przez et-ka

ach, widzę, że masz inną sytuację niż ja. bo my z TŻtem po prostu jeździliśmy do siebie na weeken, na dłużej w zależności od wolnego czasu. a Wy spotykacie się na jeden dzień w nie Waszym mieście, tak? to rzeczywiście trudna sytuacja. ale mysle, że jak rodzice sie przyzwyczaja, to będą pozwalać Ci na więcej. dasz radę

tylko najpierw musze ich przekonać
bo przecież "jestem za młoda" i "powinnam sie uczyć a nie myśleć o chłopakach"... robie tak jak chca stawiam szkołe na pierwszym miejscu ale ja nie przetrwam kolejnego miesiąca jeśli sie z nim nie zobacze

[stasiaczka]

Przetrwa milosc przetrwa jesli tylko obie strony naprawde chca ;]

[olenkaa]

Dzieki wielkie dziewczyny. Utwierdzilyscie mnie w przekonaniu, ze skoro tak wielu z Was sie udalo to i ja WYTRZYMAM! ;( Nie wyobrazam sobie zycia bez mego TŻ, Chodz dziela nas setki km, musze byc silna, musze dac rade, zeby juz nieglugo byc z nim- byc najszczesliwsza osoba na swiecie ;(

Przed kilkoma godzinami wrocilam od NIEGO i teraz nie umiem znalezc sobie miejsca ;( Tego nie da sie opisac -poprostu WIELKA PUSTKA. ;( Bez mojego TŻ swiat wokol ma szary kolor - nic nie cieszy, nic nie bawi, wszystko smutne i bardzo przykre ;(

Nasza historia jest jak z bajki,wiec tak jak w bajce musi zakonczyc ja happy end ;( Mocno w to wierze!

3majcie prosze za NAS kciuki bo jak wiecie nie jest to łatwe ;(

KCŁ!

[zaakrecona]

Ja kiedys nie wierzyłam w takie zwiazki. Moja siostra była w takim zwiazku 6 lat. Zawsze ja podziwiałam, bo wydawało mi sie to nie do zrealizowania. Przetrwali- jakos im sie udało- za rok sie kajtaja.
Nie wierzyłam a teraz od 4 miesiecy sama musze przez to przechodzic . Kurcze dlaczego los jest taki przewrotny? Ja i moj TŻ bylismy ze soba 2 lata, codziennie sie widzielismy- było super. No i skonczyła sie laba- dostał sie na 8 miesieczne szkolenie i wyjechał na mazury. Jak sie o tym dowiedziałam to stwierdziłam, ze ja nie wytrzymam. Poprostu zwariowałam. Strasznie trudno było mi przestawic sie na spotkania co 3 tygodnie. Nie wiem dalej czy mi sie uda, ale mam nadzieje ze tak. Czasem jest bardzo zle. Mam wrazenie ze zyje tylko co 3 tygodnie a miedzyczasie zapadam w jakis sen- nie ma mnie. To jest okropne.
A najgorsze jest to, ze gdy skonczy sie kurs to moj TŻ nie wroci do mojego miasta, tylko bedzie mieszkał 200 km ode mnie. Ja chyba zwariuje!!!!!

[Aneta(anecia)]

Napisane przez olenkaa

Dzieki wielkie dziewczyny. Utwierdzilyscie mnie w przekonaniu, ze skoro tak wielu z Was sie udalo to i ja WYTRZYMAM! ;( Nie wyobrazam sobie zycia bez mego TŻ, Chodz dziela nas setki km, musze byc silna, musze dac rade, zeby juz nieglugo byc z nim- byc najszczesliwsza osoba na swiecie ;(

Przed kilkoma godzinami wrocilam od NIEGO i teraz nie umiem znalezc sobie miejsca ;( Tego nie da sie opisac -poprostu WIELKA PUSTKA. ;( Bez mojego TŻ swiat wokol ma szary kolor - nic nie cieszy, nic nie bawi, wszystko smutne i bardzo przykre ;(

Nasza historia jest jak z bajki,wiec tak jak w bajce musi zakonczyc ja happy end ;( Mocno w to wierze!

3majcie prosze za NAS kciuki bo jak wiecie nie jest to łatwe ;(

KCŁ!

dokładnie znam to uczucie... wszechobecna bolesna pustka, żal i smutek
przechodziłam to gdy po 18dniach przebywania z Nim praktycznie non stop zostałam sama w naszej bajce a on wrócił do siebie
ale wierze że jakoś nam sie ułoży
patrz podpis :
Nawet jeśli miłość niesie z sobą rozłąkę, samotność i smutek, to warta jest ceny, jaką trzeba za nią zapłacić.

i jeśli to prawdziwa miłość, ta na całe życie to bedzie happy end

[Del]

Jestem z moim chlopakiem od 1,5 roku i od poczatku dzieliło nas 400 km....... teraz jednak potrafimy rozmawiać po 3 godziny dziennie a do tego jeszcze pisać ze soba na gg spotykamy sie ze soba pare dni w miesiącu na te wakacje ja do niego na wakacje na 2 miesiace tak wiec wg. mnie zwiazek na odległośc ma prawo przetrwać

[atka83]

Moim zdaniem również miłość na odległość ma prawo przetrwać.Z moim tż-tem dzieli nas 27 km,widujemy się co week.Trwa to już 5 lat,a my nadal bardzo mocno się kochamy.

[Pegi=]]

Pewnie, że ma Jeśli Wam zależy to musi się udać Powodzenia pozdrawiam

[Juncia]

Dołączam się do osób które odpowiedziały twierdząco na pytanie zawarte w temacie
Ja wyjechałam na wymarzone studia i zaczęły nas dzielić ponad 450 km Wcześniej spotykaliśmy się codziennie i ten wyjazd to była naprawde próba. Na początku było ciężko, ale potem jakoś sobie zaczęliśmy z tym radzić. Przyjeżdzałam do domu (i cały czas prawie spędzałam z chłopakiem ) co dwa, trzy lub cztery tygodnie w zależności od sytuacji.
Rozłąka nawet umocniła nas związek i uświadomiła jak wiele dla siebie znaczymy (teraz zaczęłam drugi rok i znowu dalekooo (()
Pozdrawiam ciepło