Lęki z dzieciństwa obecnie ;)

[MHKH]

Napisane przez Asik_

Ja sie bałam oglądać Archiwum X! Dziś uważam, że to świetny serial i chętnie obejrze

nawet z ta czoloweczka? mnie to bardziej przerazalo niz historie tam, no moze procz kosmitow w kokonie na drzewach

[The Quiet One]

Do dziś

[muzeumolbrzymuf]

Paniczny lęk przed zostawaniem sama w domu. A najbezpieczniej się czułam w dużym pokoju z włączonym TV

[katmaz]

Kurcze, moje schizy w UFO chyba spowodowało właśnie "Z archiwum X". Ale przynajmniej już mnie tak nie mrozi przy tej muzyczce, kiedyś źle się czułam, jak puszczali reklamy serialu.

[Regista]

[1=7573f32a00df3aa23f07f56 dc385049758d6ab33_6578f43 26d8a4;45363122]Ja bedac dzieckiem zawsze kladac sie spac wieczorem, musialam miec dokladnie przykryte stopy (jak w kokonie i koc naciagniety na czubek glowy, bo odkryty chociaz kawalek ciala mogl byc narazony na pozarcie przez potwory wychodzace w nocy spod lozka, ha ha [/QUOTE]
Ja musiałam być szczelnie przykryta od stóp do pasa. Zawsze mi się wydawało, że bliżej nieokreślone "coś" wyjdzie spod, albo zza łóżka i złapie mnie za nogę. Brrr... Do dziś to mam. W największy upał muszę się tak przykryć, choćby samą poszewką od kołdry. Bo a nuż jakiś np. robal na mnie wlezie Był też czas, kiedy panicznie bałam się śmierci. Masakra. No bo jak to, świat będzie istniał, kiedy mnie już nie będzie? I tyle rzeczy mnie ominie? I nie będę wiedzieć i widzieć co dalej? Teraz ta logika brzmi może zabawnie, ale to naprawdę przyprawiało mnie o paniczny strach.

W głębokim dzieciństwie miałam też długo powtarzający się koszmar. Śniło mi się, że osaczają mnie, otaczają i są coraz bliżej i bliżej, ogromne, większe ode mnie... białe króliki z wielkimi zębami Na szczęście nigdy się nie dowiedziałam, jak paskudne miały zamiary, bo jak były bardzo blisko to się budziłam zalana potem, ledwo oddychająca.

[Azmika88]

Dużej ilości rzeczy się bałam jak byłam mała. jak była bardzo mała to bałam się telefonów, za nic w życiu bym nie odebrała i bałam się jak dzwonił. Buki też się bałam i hatifnatów :P I była jeszcze jedna taka straszna wieczorynka, ponura, dziwnie ludzie się w niej poruszali, chyba to był Czarnoksiężnik z Oz.
Bałam się też Baśni Braci Grimm o Sinobrodym, który wieszał żony w szafie i baśni Królowa Śniegu - przerażające były dla mnie.
Bałam się też psów, bo jeden mnie ugryzł kiedyś. W sumie nadal się boję, ale w mniejszym stopniu.
I przede wszystkim potwornie bałam się ciemności. Do dzisiaj nie zasnę po ciemku, mam odsłonięte żaluzje, żeby było trochę widniej i nad samym łóżkiem lampkę z włącznikiem w zasięgu wzroku.

---------- Dopisano o 23:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:28 ----------

Napisane przez Regista

W głębokim dzieciństwie miałam też długo powtarzający się koszmar. Śniło mi się, że osaczają mnie, otaczają i są coraz bliżej i bliżej, ogromne, większe ode mnie... białe króliki z wielkimi zębami Na szczęście nigdy się nie dowiedziałam, jak paskudne miały zamiary, bo jak były bardzo blisko to się budziłam zalana potem, ledwo oddychająca.

Aż mi się przypomniał królik z filmu: http://zpopk.blox.pl/resource/DonnieDarko_400x400.jpg

[Laura2112]

Pamiętam że nad łóżeczkiem chodził pająk po suficie, musiałam być bardzo mała i przeżyć straszną traumę, bo choć to był zwykły pajęczak, których dziś się nie boję, wpadam w totalną panikę na widok tych dużych czarnych. Mogę gołą ręką zabić karalucha, ale jak widzę czarnego pająka, to mnie paraliżuje.

[laisla]

Napisane przez cava

To miałam i mam tak samo.

W dzieciństwie najbardziej bałam się wojny atomowej.
W tajemnicy przed rodzicami, obejrzałam kawałek filmu o bombie atomowej i tak mi padło na mózg, że wiele nocy nie przespałam nasłuchując czy nie lecą samoloty zrzucić bombę. :/
A jak jakiś nocą leciał, to przeżywałam prawdziwe katusze.
Może brzmi śmieszne, ale ja naprawdę przezywałam koszmarny strach i ciągnęło się to latami.
W piwnicy miałam nawet spakowaną walizeczkę z przyborami pierwszej potrzeby, jakiś cukier, makaron, jakaś sucha kiełbasa i konserwy wykradzione matce z kuchni. Papier toaletowy i stare buty zimowe.

I do dziś , najbardziej się boję że będzie wojna. Tylko teraz boję się każdej, w sumie to ze wybuchłaby gdzieś blisko bomba atomowa i zginelibyśmy szybko, przeraża mnie najmniej (choć bardzo) najbardziej boję się jednak wojny klasycznej. Gdzie ludzie dziczeją i robią sobie rzeczy tak okropne że trudno sobie je nawet wyobrazić.

Oj miałam to samo..z tym, że bałam się nie tylko tych atomowych. Niepokój zawsze był gdy słyszałam samolot, to był złowieszczy znak. Ale nas wtedy bardzo zasypywali wszelkimi wiadomościami głównie o drugiej wojnie światowej, gestapo i w ogóle trend martyrologiczny był chyba dziesięć razy silniej wprowadzany w szkole niż obecnie, to i dzieciakom wyobraźnia pracowała. Plus książki i filmy
Racja, czasami wraca ten strach, może bezpodstawny, ale gdy kilka dni temu wyprawiali takie rzeczy za naszą granicą już sobie myślałam, że to przecież z dnia na dzień może ludzi amok opanować i rozpętają prawdziwą wojnę A my tuż tuż przecież.

[Asik_]

Napisane przez MHKH

nawet z ta czoloweczka? mnie to bardziej przerazalo niz historie tam, no moze procz kosmitow w kokonie na drzewach

Najstraszniejszy odcinek z Archiwum X to chyba ten o braciach Pikok (Peacock ?) Ludzie o tym odcinku wiele razy wypowiadali się w internecie

[201604181004]

Asik powiedz cos wiecej o tym odcinku:p

[antidotum89]

Napisane przez Asik_

Najstraszniejszy odcinek z Archiwum X to chyba ten o braciach Pikok (Peacock ?) Ludzie o tym odcinku wiele razy wypowiadali się w internecie

ktory to sezon? i odcinek?wie ktos?

[05872c226b72f809f533e1be5bdf48ff33b7c1f2_5d4611f2b5f9d]

Napisane przez antidotum89

ktory to sezon? i odcinek?wie ktos?

Pewnie chodzi o ten- http://www.imdb.com/title/tt0751137/
sezon 4 odcinek 2

Ja z dzieciństwa to pamiętam strach przed wampirami i zombie, do tej pory nie mogę oglądać horrorów z zombiakami, z wampirami mi przeszło.
Typowo bałam się Buki z Muminków, ze strachu właziłam pod stół. W późniejszym okresie doszła Samara z Ringu, chryste panie ile ja nocy przez nią nie przespałam.

[201604181004]

Omfg o.o http://www.thexfiles.cba.pl/index.php?id=256

[Asik_]

Napisane przez antidotum89

ktory to sezon? i odcinek?wie ktos?

Napisane przez drabineczka

Asik powiedz cos wiecej o tym odcinku:p

Odcinek się nazywa "Home" sezon 4.

Koleżanka wyżej dała opis do odcinka

http://www.filmweb.pl/serial/Z+Archi...Pikoków,608855

[201604181004]

makabryczny ten odcinek

[antidotum89]

pamietam go!!! szczególnie ten moment z matka pod lozkiem! skojarzyło mi sie po latach z "wzgórza maja oczy"

[dominikmeller25]

[1=05872c226b72f809f533e1b e5bdf48ff33b7c1f2_5d4611f 2b5f9d;45372723]Typowo bałam się Buki z Muminków, ze strachu właziłam pod stół.[/QUOTE]

haha też się bałem tego stwora ale miałem wtedy z 5 lat gdzieś później pamiętam że bałem się Laleczki Chucky.

[201605161006]

Ja też bałam się UFO. Mój tata się tym interesował (do dziś mam książki, które w niedzielę mu oddam, o ufo, takie pseudodokumentalne etc.), pamiętam jak zobaczyłam te książki to się strasznie balam, jeszcze tata mi gadał o roznych gatunkach np. szarakach itd. Albo na wakacjach o Chupacabra mnie kolega straszyl, mowil ze zjadaja tylko psy i sie bałam o swojego. Byl tez taki serial ''czy boisz sie ciemnosci'' gdzie dzieciaki przy ognisku opowiadały sobie straszne historie. I raz oglądałam to u kolegi, jak bylismy dziecmi i chowalam sie ze strachu za kanape, a on potem w gimnazjum to wszystkim rozpowiadał. Balam sie ciemnosci, bo mnie starsza siostra straszyła, ze w nocy bede widziała demony i mnie zabiją, do dzis czasem boje sie ciemnosci. Balam sie tez wojny, choc obecnie coraz bardziej kręci mnie taki scenariusz (polubilam tematyke postapokaliptyczną). Bałam sie strasznie Buki z muminków i tych potworków na H, zawsze uciekałam do kuchni jak się pojawiali.

[201604181004]

boże obrzydliwy ten odcinek widziałam kilka zdjęć nie obejrzego :p

[HoneyIlove]

mojej siostry synek(3,5l) oglądał miesiąc temu bajkę Muminki - i teraz chodzi i mówi że boi się "Buby"

[katmaz]

Napisane przez takasobie93

Ja też bałam się UFO. Mój tata się tym interesował (do dziś mam książki, które w niedzielę mu oddam, o ufo, takie pseudodokumentalne etc.), pamiętam jak zobaczyłam te książki to się strasznie balam, jeszcze tata mi gadał o roznych gatunkach np. szarakach itd. Albo na wakacjach o Chupacabra mnie kolega straszyl, mowil ze zjadaja tylko psy i sie bałam o swojego. Byl tez taki serial ''czy boisz sie ciemnosci'' gdzie dzieciaki przy ognisku opowiadały sobie straszne historie. I raz oglądałam to u kolegi, jak bylismy dziecmi i chowalam sie ze strachu za kanape, a on potem w gimnazjum to wszystkim rozpowiadał. Balam sie ciemnosci, bo mnie starsza siostra straszyła, ze w nocy bede widziała demony i mnie zabiją, do dzis czasem boje sie ciemnosci. Balam sie tez wojny, choc obecnie coraz bardziej kręci mnie taki scenariusz (polubilam tematyke postapokaliptyczną). Bałam sie strasznie Buki z muminków i tych potworków na H, zawsze uciekałam do kuchni jak się pojawiali.

takasobie93 no tak... opowieści o szarakach przyjemne nie są, a obrazki z białym lub szarym kosmitą są jakieś takie bardziej sugestywne od zielonych. Damn, pamiętam jak mnie przeraził odcinek z UFO mordującym krowy w South Parku. Jeden z pierwszych odcinków. Buka mnie o dziwo nie ruszała, ale Hatifnaty (Hatifnatowie?) już tak. Co trzeba brać, żeby wymyślić coś takiego, jak Hatifnat?! Co do Buki, to w sumie była tragiczną postacią. Pragnęła miłości, ale wszyscy uważali, że jest straszna i zła, więc ją odrzucali.

[a34]

Wszelkie horrory są dla mnie nie do przejścia do dziś. Kiedy byłam w I klasie gimnazjum, poszliśmy z klasą na The Ring Do dziś przeklinam osobę, która to wymyśliła
Z kolei kiedy byłam jeszcze w podstawówce, w wakacje na Polsacie puszczalli wszystkie części Omena. Ciągle to reklamowali w ciągu dnia i widziałam zwiastun kilka razy. Kiedy nadszedł czas emisji, tak się bałam, że nie mogłam spać i zasnęłam dopiero, kiedy przyszłą do mnie babcia
Potem raz tylko"obejrzałam" jakiś horor: TŻ oglądał, a ja leżałam twarzą do niego i mi mówił, co się dzieje na ekranie Dałam radę Był to jakiś horror klasy Z typu "Krwiożerczy rybacy" czy coś w tym stylu
A kiedy trafię na zdjęcie UFO, przez sekundę mam takie uczucie jakby połączenie strachu i obrzydzenia, podobnie mam przy robotach, które wyglądają jak ludzie, brr. Nic innego tak na mnie nie działa.

[lapida]

Napisane przez _Tinkerbell

Kiedyś jak byłam młodsza, to spałam zawsze od ściany (jak spałam z kimś) bo miałam wrażenie, że jak przyjdzie potwór, to zje najpierw tego kogoś z brzegu, a mnie oszczędzi. Do tej pory śpię od ściany, ale nie przez potwora

miałam tak samo

chociaż teraz, jak śpię z tż, to ja spię od strony zewnętrznej, że jak ma coś przyjśc, to lepiej niech zezre mnie, a jego oszczędzi

Napisane przez cava

To miałam i mam tak samo.

W dzieciństwie najbardziej bałam się wojny atomowej.
W tajemnicy przed rodzicami, obejrzałam kawałek filmu o bombie atomowej i tak mi padło na mózg, że wiele nocy nie przespałam nasłuchując czy nie lecą samoloty zrzucić bombę. :/
A jak jakiś nocą leciał, to przeżywałam prawdziwe katusze.
Może brzmi śmieszne, ale ja naprawdę przezywałam koszmarny strach i ciągnęło się to latami.
W piwnicy miałam nawet spakowaną walizeczkę z przyborami pierwszej potrzeby, jakiś cukier, makaron, jakaś sucha kiełbasa i konserwy wykradzione matce z kuchni. Papier toaletowy i stare buty zimowe.

I do dziś , najbardziej się boję że będzie wojna. Tylko teraz boję się każdej, w sumie to ze wybuchłaby gdzieś blisko bomba atomowa i zginelibyśmy szybko, przeraża mnie najmniej (choć bardzo) najbardziej boję się jednak wojny klasycznej. Gdzie ludzie dziczeją i robią sobie rzeczy tak okropne że trudno sobie je nawet wyobrazić.

Napisane przez laisla

Oj miałam to samo..z tym, że bałam się nie tylko tych atomowych. Niepokój zawsze był gdy słyszałam samolot, to był złowieszczy znak. Ale nas wtedy bardzo zasypywali wszelkimi wiadomościami głównie o drugiej wojnie światowej, gestapo i w ogóle trend martyrologiczny był chyba dziesięć razy silniej wprowadzany w szkole niż obecnie, to i dzieciakom wyobraźnia pracowała. Plus książki i filmy
Racja, czasami wraca ten strach, może bezpodstawny, ale gdy kilka dni temu wyprawiali takie rzeczy za naszą granicą już sobie myślałam, że to przecież z dnia na dzień może ludzi amok opanować i rozpętają prawdziwą wojnę A my tuż tuż przecież.

rany, dziewczyny, miałam całkowicie tak samo..

dodatkowo, mój dziadek opowiadał o wojnie w taki sposób, jakby zakończyła się wczoraj, a następna miała rozpocząć się jutro..
Pamiętam, że po każdej wizycie u niego wychodziłam przerażona, naładowana informacjami o wojnie, mordach, poodcinanych kończynach, o banderowcach (pochodzę z okolic mocno poturbowanych przez te organizacje) itp.
Ogólnie dziadek należał do grupy osób, które wyznają zasadę "Przeżyłem wojnę, więc wiem wszystko lepiej". Kazda sytuacja została sprowadzony do tematu wojny, np gdy częstowali mnie obiadem i mówiłam, że dziekuję, ale przed chwilą jadłam w domu - dostaławałam uroczą historyjkę, jak to dziadek podczas wojny nie jadł kilka dni, bo nie było zapasów. Albo w Wiadomościach podawali informacje o zawodach latania na paralotniach - dziadek oczywiście musiał zapodać historię o tym, jak "kiedyś, ktoś, podczas wojny z takiej paralotni został zestrzelony i jak go znaleźli, to nie miał głowy".
No ogólnie uroczooo.


A nie daj Boże, jakieś odgłosy samolotów - to już byłam pewna, ze wojna się zaczyna...

[_Mia]

-bałam się, że z kratki odpływu wody w wannie wyjdą pająki, gdy będę się kąpać lub węże z kibelka, gdy będę załatwiać potrzebę
-zaciągałam rolety, bo widziałam niestworzone rzeczy za oknem
-porwanie ufo
-wojna
-opętanie, szatan itd.

To są różne strachy z różnych okresów dzieciństwa, jednakże to, co spędzało mi sen z powiek najbardziej...
bałam się, że umrę we śnie, albo obudzę się w trumnie, i nie mogłam z tego powodu zasnąć po nocach. Masakra :P Miliony razy przypominałam rodzicom, że mają mnie spalić :P

Do dziś boję się pogrzebów, trumien ale to raczej naturalny ludzki odruch na śmierć.
I filmy o opętaniu nadal robią na mnie takie wrażenie, że sama nie oglądam
Zawsze czułam się z tym jak pięciolatka, ale widzę, że nie tylko ja się nadal boję pewnych rzeczy z dzieciństwa

[Pampalini]

Napisane przez Asik_

Najstraszniejszy odcinek z Archiwum X to chyba ten o braciach Pikok (Peacock ?) Ludzie o tym odcinku wiele razy wypowiadali się w internecie

o tak! straszny był, obejrzałam go będąc już w wieku gimnazjalnym i tak czy siak, się bałam.

[201712111032]

Taaak, ja się bałam gównianego potwora, był to stwór mieszkający w wc i wciągający ludzi to wersja mojej starszej siostry ale wówczas wzięłam ją na serio:P
No i klauny... do dziś nienawidzę tych czerwononosych skur**eli a to wszystko przez film 'TO'. Brr, okropieństwo.

Do tego bałam i nadal boję się silnego wiatru, windy i połykania tabletek. Kiedyś bałam się ryb Jako dziecko bałam się również tego, że w szkole podłożą bombę i wszyscy wylecimy w powietrze - jak przychodził jeden nauczyciel na lekcji do naszej pani i gdzieś wychodzili to byłam prawie pewna, że się ewakuują bez nas i miałam nawet upatrzone okno, z którego można wejść na drzewo i uciec.

Teraz widzę jak to dziwnie brzmi

[ewelinka2210]

Napisane przez ladylajla

Jezu, to on!
Ale to numer 2, bo mistrzem w generowaniu schizy był ten sukinkot Muzzy
http://www.youtube.com/watch?v=yrWzYLBv-1g

Do tej pory mam dreszcze: szaro-bura kolorystyka, paskudne makolągwiaste stworki, melodia jak z horroru, skrzekliwe dźwięki. Jak jakaś creepypasta

Dźwięku młynka do kawy się bałam, nadawał na okropnej częstotliwości i sama zaczynałam buczeć jak syrena.

A ja go lubiłam Dzięki Dzieciństwo mi się przypomniało

Napisane przez ladylajla

Dobrze, że moje schizy się chociaż na coś przydały

Jeszcze piwnicy się bałam. Do tej pory się boję, skoro w mojej piwnicy potencjalnie bytują najbardziej jadowite skurczybyki w Polsce
http://odkrywcy.pl/kat,111406,title,...sticaid=61247b

Matko ja pająków sie nadal boję... Tzn. pajęczaki przeżyje, ale jak już któraś z Was pisała - jak widzę te czarne, wielkie, grube to zaraz po męża lecę, brrr.... Boje się nawet sama podejść i ich pozbyć w jakikolwiek sposób. Kiedys w dzieciństwi lałam wodę do wanny a w blokach mieszkaliśmy i zauważyłam takiego w umywalce - mała łazienka- trzeba było się przy umywalce nachylić, żeby wodę zakręcić. Dobrze, że rodzice do domu wrócili akurat, bo bym łazienkę zalała, a wody nie zakręciła.

Napisane przez Asik_

Najstraszniejszy odcinek z Archiwum X to chyba ten o braciach Pikok (Peacock ?) Ludzie o tym odcinku wiele razy wypowiadali się w internecie

Ja włąśnie z archiwum x się nie bałam, czołówkę też lubiłam, ale po tym odcinku to masakra... Bo był tak cholernie prawdopodobny... Sprawdzałam zawsze szafę, pod łóżkiem zanim poszłam spać przez jakieś 2 tygodnie. A najgorsze było, że po obejrzeniu tego odcinka - jakoś przez wakacje to było - wróciłam do swojego pokoju i było okno otwarte, bo wietrzyłam. Masakra- myślałam, że już się spać nie położę

Napisane przez drabineczka

boże obrzydliwy ten odcinek widziałam kilka zdjęć nie obejrzego :p

Drabi nie oglądaj... Ja do tej pory sobie fragmenty przypominam...

Miałam Was więcej cytować, bo coś moje lęki się z Waszymi pokrywają często, ale dużo by tego było. Już teraz się bałam iść myć
Judith - miałam to samo z "ringiem" i oczywiście mądrze potem "klątwę" obejrzałam Spałam po tym z siostrą w pokoju, bo sama bym za nic nie zasnęła.

A poza tymi wymienionymi: strasznie bałam się bajki "sąsiedzi". Jeszcze jakiś czas temu jak ją widziałam, to mi się nieprzyjemnie robiło. Wgóle czeskie bajki były jakieś takie przerysowane: te o świetlikach, jeszcze taki film z kolesiem z okiem z tyłu głowy - na jakiś wakacjach dzieci były i go tam spotykały - też straszny, ale nie pamiętam co to był za film.

Dobra - bo nie zasnę dziś. Już sobie strachów z dzieciństwa nie chce przypominać

[laisla]

Napisane przez lapida

miałam tak samo

chociaż teraz, jak śpię z tż, to ja spię od strony zewnętrznej, że jak ma coś przyjśc, to lepiej niech zezre mnie, a jego oszczędzi





rany, dziewczyny, miałam całkowicie tak samo..

dodatkowo, mój dziadek opowiadał o wojnie w taki sposób, jakby zakończyła się wczoraj, a następna miała rozpocząć się jutro..
Pamiętam, że po każdej wizycie u niego wychodziłam przerażona, naładowana informacjami o wojnie, mordach, poodcinanych kończynach, o banderowcach (pochodzę z okolic mocno poturbowanych przez te organizacje) itp.
Ogólnie dziadek należał do grupy osób, które wyznają zasadę "Przeżyłem wojnę, więc wiem wszystko lepiej". Kazda sytuacja została sprowadzony do tematu wojny, np gdy częstowali mnie obiadem i mówiłam, że dziekuję, ale przed chwilą jadłam w domu - dostaławałam uroczą historyjkę, jak to dziadek podczas wojny nie jadł kilka dni, bo nie było zapasów. Albo w Wiadomościach podawali informacje o zawodach latania na paralotniach - dziadek oczywiście musiał zapodać historię o tym, jak "kiedyś, ktoś, podczas wojny z takiej paralotni został zestrzelony i jak go znaleźli, to nie miał głowy".
No ogólnie uroczooo.


A nie daj Boże, jakieś odgłosy samolotów - to już byłam pewna, ze wojna się zaczyna...

Moja babcia to samo, wiadomości z pierwszej ręki były i to przekazane bardzo sugestywne.
Ja nadal boję się wojny, i to z dnia na dzień coraz bardziej

[wanitatywna]

Mając 4-5 lat bałam się, że gdy zasnę, to moi rodzice spakują się i uciekną ode mnie.

[laisla]

Napisane przez wanitatywna

Mając 4-5 lat bałam się, że gdy zasnę, to moi rodzice spakują się i uciekną ode mnie.

Matko..to musiało być straszne takie przekonanie