Jak się usamodzielnić bez pieniędzy?

[Wika0011]

Cześć Wszystkim,
Otoż moje pytanie jest takie jak w tytule :Jak się usamodzielnić (najlepiej szybko ) i bez kasy albo za nie wiele?
Piszę do Was abyście dały(oczywiście jeśli chcecie) mi jakąś wskazówkę /i lub poradę co zrobić
bo może te porady pomogą i to nie tylko mnie ale też innym dziewczyną w odnalezieniu się w tym nie łatwym świecie.
W skrócie powiem wam coś o sobie :No coż ...Jestem zwykłą przecietną dziewczyną,żyjącą na prowincji i już nie najmłodszą (2o parę lat na karku już się kłania ) wciąż mieszkającą z rodzicami.
Teoretycznie jeżeli chodzi o dogadywanie sie to problemu nie ma ale w praktyce nie mam żadnej swobody a to potrafi doprowadzić do szału.
Jeszcze jak byłam młodsza to coś z koleżankami kombinowałyśmy (tj. wspólne wynajmowanie) ale szybko sie skonczylo bo 1 rodzice przestali sponsorowac i wrocila do domu a 2 wyjechala za granice i tam zostala a mnie samej nie bylo stac na wynajem mieszkania.
I teraz po kilku latach nie jest lepiej , co prawda cały czas pracuję ale zarabiam marne grosze a zmiana pracy w moim przypadku bedzie cięzka..i chyba głownie dlatego rozpoczęłam ten wątek bo jest wiele dziewczyn ktore sie dorabiaja (tj.studiują alb0/i maja narzeczonego/męża) i maja szanse to zmienic a nie spotkalam wątku w ktorym jakas dziewczyna miala problem podobny do mojego...(sorry za to pisanie bez skladu i ladu ale takie emocje we mnie siedza ze nie wiem jak mam to wszystko sensownie napisac).A na pytania dlaczego bedzie ciężko to odpowiem tak :
1) rejon w którym mieszkam to niestety bardzo ubogi rejon i trudno tu o prace(nawet ludziom po studiach bywa cięzko i bez znajomosci o dobra prace to cięzko)
2)brak wyższego wykszałcenia
i tak koło sie zamyka
a wynajmowanie pokoju teraz odpada bo nie mam z kim
na wynajem za bardzo mnie nie stac , już nie marząc o kredycie
normanie tylko pojść i się pochlastać
a na faceta nie mogę liczyć, zresztą nigdy nie mogłam liczyć na żadnego dlatego też nie chciałabym uzależniać swoją wyprowdzkę o tego czy mam chlopaka bo inaczej nie bedzie mnie stac (mam nadzieje ze zrozumialyscie o co mi chodzi)
Czekam na wasze opinie i komentaże ,porady może nawet będzie ,,hejt",co by to nie było piszcie ile tylko sie da

ps.wiem ze pisze bez znakow i przebaczcie mi to

[ojejuniu1974]

Jakie masz wyksztalcenie? Planujesz je zmienic? Pracujesz aktualnie w zawodzie? Bierzesz pod uwage wyprowadzke do innego miasta?

[theali]

1. Szukać pracy w większym mieście. Lokalnego rynku nie zmienisz, mój brat był w podobnej sytuacji. Po przeprowadzce szukanie pracy poszło szybko.
2. Na początek brać tak naprawdę cokolwiek. Czy to kasa w markecie, czy jakaś produkcja. Ja przez jakiś czas, jeszcze na studiach, pracowałam jako salowa - niewdzięczna robota, ale było stabilnie.
3. Nie musisz mieć koleżanki do wspólnego wynajęcia pokoju - trafiają się ogłoszenia i na niewielkie pokoje w większych mieszkaniach, i nawet na miejsca w pokojach. Wiadomo, dzielenie pokoju z zupełnie obcą osobą nie jest szczytem marzeń, ale na początek można się przemęczyć.
4. Planować budżet w wersji minimum i przynajmniej na początku odkładać, ile się da. W międzyczasie, mając jakąś pracę przynajmniej "na przeczekanie" możesz się rozglądać za czymś ciekawszym.

[Rena]

Moze studia zaoczne? Nie umozliwi Ci to natychmiastowej przeprowadzki, ale rozwiaze kilka wymienionych problemow i zwiekszy szanse na przyszlosc.

[Azhaar]

Przeprowadzić się.

Skoro region jest taki ubogi, to nikt tu cudów nie zdziała. Ja wiem, że to łatwiej się mowi niż realizuje, ale nie zmienisz tego jaka jest sytuacja w Twoim rejonie. Nie masz na to żadnego wpływu. Ale masz wpływ na to, gdzie mieszkasz. I tyle.

Jeśli chodzi wynajem, to możesz przecież poszukać pokoju i zamieszkać z obcymi osobami - to zawsze jakieś ryzyko, no ale cos za coś. Mnóstwo osób tak robi, kiedy wyjeżdżają na przykład na studia i żyją.

Co do pracy, to już temat rzeka. Nic nie piszesz czy w ogóle masz jakikolwiek pomysł na siebie, co Cię interesuje, jaki charakter pracy Ci odpowiada, wiec nawet nie ma punktu wyjścia, by Ci cokolwiek doradzać. Przeprowadzając się do jakiegoś dużego miasta znajdziesz pewnie na początek jakąś robotę w stylu kasjerki etc, ale i tak warto zastanowić się co dalej. Bo być może chcialabyś pójść w jakimś kierunku, w którym zapotrzebowanie na specjalistów jest wyższe w jednym rejonie niż w innym. Wszystko zależy od branzy, więc warto wziąć to też pod uwagę szukając nowego miejsca do życa.

Plus, jeżeli chciałabyś robić jakieś studia, to też trzeba przemyśleć co to miałoby być i wybrać uczelnię.

[Pani_Mada]

studia to chyba na razie pieśń przyszłości...

1) zaoszczędzenie możliwie jak najwięcej mieszkając w jeszcze w domu

2) szukanie pracy w większym mieście - i wcale nie bałabym się lidlów czy biedronek. na początek to dobra praca, nie tak źle płatna, względnie stabilna. jak trochę staniesz na nogi i odłożysz coś to zawsze można szukać innej pracy

3) razem z szukaniem pracy - szukanie pokoju w tym mieście. w grę wchodzi zapewne współdzielenie pokoju. Są takie ogłoszenia, mnóstwo ludzi mieszka z obcymi i żyje. nie jest to szczyt marzeń, ale wcale żadnych koleżanek do wynajmu nie potrzeba.

4) oszczędzanie i zastanowienie się co Ty w ogóle chcesz od życia. Studia zaoczne to dobra sprawa, ale musisz mieć na czesne, a więc musisz coś odłożyć. teraz jest dobry okres. przez rok zdążysz się ustabilizować i od października 2021 mogłabyś zaczynać studia.


masz prawo jazdy, samochód? jesteś mobilna?
napisałaś że nie masz wyższego. a co masz? jesteś po zawodówce? technikum? jakich zawód w ręku? jakiś pomysł na siebie?
jak z językiem angielskim?
coś Cię interesuje szczególnie?

[triss_k]

Bez pieniędzy raczej się nie da. Podpisuję się po pomysłem przeprowadzki do innego miasta i zahaczeniem w jakimś markecie/magazynie/produkcji, plus wynajem pokoju z kimś z ogłoszenia. Takie prace są często zmianowe, co ma ten plus, że można aktywnie szukać lepszej pozycji i chodzić na rekrutacje albo doszkalać się w jakimś kierunku.

[skara]

Dziewczyny dały dobre rady. Plus można popytać o jakieś kursy doszkalające w urzędzie pracy. Nie wiem czy osobie pracującej przysługują, ale niewykluczone, że jakieś możliwości będą.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[meliandra]

Mieszkasz z rodzicami, pracujesz i nie udało Ci się nic odłożyć? Znajdź pracę w jakimś w większym mieście, potem wynajmij pokój, nie trzeba wcale mieszkać ze znajomymi. Tylko najpierw oszczędź trochę pieniędzy żebyś mogła przeżyć na początku w innym mieście.

[niemanicka]

Napisane przez Wika0011

Cześć Wszystkim,
Otoż moje pytanie jest takie jak w tytule :Jak się usamodzielnić (najlepiej szybko ) i bez kasy albo za nie wiele?
Piszę do Was abyście dały(oczywiście jeśli chcecie) mi jakąś wskazówkę /i lub poradę co zrobić
bo może te porady pomogą i to nie tylko mnie ale też innym dziewczyną w odnalezieniu się w tym nie łatwym świecie.
W skrócie powiem wam coś o sobie :No coż ...Jestem zwykłą przecietną dziewczyną,żyjącą na prowincji i już nie najmłodszą (2o parę lat na karku już się kłania ) wciąż mieszkającą z rodzicami.
Teoretycznie jeżeli chodzi o dogadywanie sie to problemu nie ma ale w praktyce nie mam żadnej swobody a to potrafi doprowadzić do szału.
Jeszcze jak byłam młodsza to coś z koleżankami kombinowałyśmy (tj. wspólne wynajmowanie) ale szybko sie skonczylo bo 1 rodzice przestali sponsorowac i wrocila do domu a 2 wyjechala za granice i tam zostala a mnie samej nie bylo stac na wynajem mieszkania.
I teraz po kilku latach nie jest lepiej , co prawda cały czas pracuję ale zarabiam marne grosze a zmiana pracy w moim przypadku bedzie cięzka..i chyba głownie dlatego rozpoczęłam ten wątek bo jest wiele dziewczyn ktore sie dorabiaja (tj.studiują alb0/i maja narzeczonego/męża) i maja szanse to zmienic a nie spotkalam wątku w ktorym jakas dziewczyna miala problem podobny do mojego...(sorry za to pisanie bez skladu i ladu ale takie emocje we mnie siedza ze nie wiem jak mam to wszystko sensownie napisac).A na pytania dlaczego bedzie ciężko to odpowiem tak :
1) rejon w którym mieszkam to niestety bardzo ubogi rejon i trudno tu o prace(nawet ludziom po studiach bywa cięzko i bez znajomosci o dobra prace to cięzko)
2)brak wyższego wykszałcenia
i tak koło sie zamyka
a wynajmowanie pokoju teraz odpada bo nie mam z kim
na wynajem za bardzo mnie nie stac , już nie marząc o kredycie
normanie tylko pojść i się pochlastać
a na faceta nie mogę liczyć, zresztą nigdy nie mogłam liczyć na żadnego dlatego też nie chciałabym uzależniać swoją wyprowdzkę o tego czy mam chlopaka bo inaczej nie bedzie mnie stac (mam nadzieje ze zrozumialyscie o co mi chodzi)
Czekam na wasze opinie i komentaże ,porady może nawet będzie ,,hejt",co by to nie było piszcie ile tylko sie da

ps.wiem ze pisze bez znakow i przebaczcie mi to

Nie da sie. Dodatkowo z takim podejsciem do zycia tym bardziej sie nie da. Wiekszosc problemow, ktore wymienilas, sa do rozwiazania, wiec albo nie chcesz albo nie umiesz tego zrobic. Mysle jednak, ze jesli by ci bardzo zalezalo na usamodzielnieniu sie, to bys znalazla wyjscie z tej sytuacji (dziewczyny daly mnostwo rad). Jednak czytajac post 20parolatki, ktora pisze ze tego sie nie da, tamtego sie nie da, to mam watpliwosci czy cos sie zmieni.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[xxxAleksandraxxx]

Większe miasto to tez wieksze koszty zycia, poza tym informacje o tym ze w Warszawie sie az tyle zarabia w stosunku do reszty kraju sa gleboko przesadzone. Oczywiscie jest wiele firm i branz, ktorych nie ma gdzie indziej ale jak masz pracować w sklepie czy innej pracy nie wymagajacej wiekszuch kwalifikacji to zarobisz te 3 k czy to bedzie Biedronka na Podkarpaciu ( strzelam ) czy w Warszawie.

Jestes mloda, znasz programy komputerowe, moze bys znalazla prace na recepcji czy w formie asystentki ale co z tego ze zarobisz 3,5 k jak 1000 wydasz na wynajem pokoju. To juz lepiej zarobic 2,5 k u siebie i wyjdzie na to samo.

Malo znam singielek, ktore stac na wynajecie chocby kawalerki w Warszawie. Nie mowie o tych co dostali od rodziny nieruchomosc. W większości single wynajmuja pokoje w mieszkaniu ze wspollokatorami, ale czy to faktycznie takie fajne skoro chyba blizej Ci do 30 niz do 20 ?

Nie chcesz polegac na facecie, ale takie sa realia - wiele, jak nie wiekszosc ludzi, dopoki nie znajda pary to mieszkaja z rodzicami albo po wynajmowanych pokojach.

Nie lam sie, bo większość tez bez faceta by nie zyla na takim poziomie i jakby sie rozstala to musialaby wracac do rodzicow albo na pokoj ( chlopakow tez sie to czesfo tyczy ). We dwoje latwiej, wiec Twoja sytuacja nie jest jakas nadzwyczajna ze jako singielke nie stac Cie na samodzielne mieszkanie.

Ja bym pojechala za granice - zarobisz, przywieziesz kasy, mozesz tak nawet pare lat pojezdzic. To najlepsze w Twojej sytuacji. Odlozysz konkretna kase, moze na wklad wlasny?

W miedzyczasie moze jakis kurs zawodowy odnosnie Twoich zainteresowan zeby miec fach w reku ? Wtedy bedziesz miala szanse na dobre zaribki gdzie bys nie mieszkala.

[Rena]

Napisane przez meliandra

Mieszkasz z rodzicami, pracujesz i nie udało Ci się nic odłożyć? Znajdź pracę w jakimś w większym mieście, potem wynajmij pokój, nie trzeba wcale mieszkać ze znajomymi. Tylko najpierw oszczędź trochę pieniędzy żebyś mogła przeżyć na początku w innym mieście.

Nie znamy sytuacji jej rodzicow.

[Fenenna]

Wika0011 a co to za region w którym mieszkasz? Jak daleko masz do miasta wojewódzkiego?

Ja bym celowała w przeprowadzkę do większego miasta i wynajęcie pokoju niekoniecznie ze znajomymi (bo podałaś wcześniej że chciałaś z kolezankami a jak im się pozmieniało to już temat ucichł) ale po prostu z obcymi ludźmi. Masa ludzi tak robi, nie ma się co bać.
W większym mieście będziesz miała więcej możliwości pracy nawet jak masz tylko wykształcenie średnie. Mialabys szansę nawiązać nowe znajomości, zmienić środowisko, zmienić siebie i może tam poznać tego "faceta na którego mogłabyś liczyć".

Albo tak jak było pisane wyżej - wyjazd do pracy za granicę i odłożenie kasy na nowy start. Tylko mi osobiście byłoby trochę szkoda życia na kolejne lata "zawieszenia", wolałabym wyjechać z myślą że być może tam zostane i uloze sobie życie niz tylko pracować i odkładać i po kilku latach znowu być na tym samym etapie tyle że z pieniędzmi.

[squirrelqa]

Napisane przez xxxAleksandraxxx

Większe miasto to tez wieksze koszty zycia, poza tym informacje o tym ze w Warszawie sie az tyle zarabia w stosunku do reszty kraju sa gleboko przesadzone. Oczywiscie jest wiele firm i branz, ktorych nie ma gdzie indziej ale jak masz pracować w sklepie czy innej pracy nie wymagajacej wiekszuch kwalifikacji to zarobisz te 3 k czy to bedzie Biedronka na Podkarpaciu ( strzelam ) czy w Warszawie.

Jestes mloda, znasz programy komputerowe, moze bys znalazla prace na recepcji czy w formie asystentki ale co z tego ze zarobisz 3,5 k jak 1000 wydasz na wynajem pokoju. To juz lepiej zarobic 2,5 k u siebie i wyjdzie na to samo.

Malo znam singielek, ktore stac na wynajecie chocby kawalerki w Warszawie. Nie mowie o tych co dostali od rodziny nieruchomosc. W większości single wynajmuja pokoje w mieszkaniu ze wspollokatorami, ale czy to faktycznie takie fajne skoro chyba blizej Ci do 30 niz do 20 ?

Nie chcesz polegac na facecie, ale takie sa realia - wiele, jak nie wiekszosc ludzi, dopoki nie znajda pary to mieszkaja z rodzicami albo po wynajmowanych pokojach.

Nie lam sie, bo większość tez bez faceta by nie zyla na takim poziomie i jakby sie rozstala to musialaby wracac do rodzicow albo na pokoj ( chlopakow tez sie to czesfo tyczy ). We dwoje latwiej, wiec Twoja sytuacja nie jest jakas nadzwyczajna ze jako singielke nie stac Cie na samodzielne mieszkanie.

Ja bym pojechala za granice - zarobisz, przywieziesz kasy, mozesz tak nawet pare lat pojezdzic. To najlepsze w Twojej sytuacji. Odlozysz konkretna kase, moze na wklad wlasny?

W miedzyczasie moze jakis kurs zawodowy odnosnie Twoich zainteresowan zeby miec fach w reku ? Wtedy bedziesz miala szanse na dobre zaribki gdzie bys nie mieszkala.

Nie zgadzam się z tym, że nie opłaca się do większego miasta.
Opłaca się, bo otrzyma to, czego tak bardzo chce - niezależność. Mieszkanie bez rodziców. W wynajmowanym pokoju to fakt, ale to i tak już ogromną niezależność i swoboda porównując do siedzenia na prowincji z rodzicami.

Autorko - masz może jakaś rodzinę czy dobrych znajomych w dużym mieście? Może mogliby Cię przenocować kilka razy, gdy jezdzilabys tam na rozmowy o pracę?
Szukaj w dużym mieście pracy, to jest dobra droga do samodzielności.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Mada]

Napisane przez xxxAleksandraxxx

Większe miasto to tez wieksze koszty zycia, poza tym informacje o tym ze w Warszawie sie az tyle zarabia w stosunku do reszty kraju sa gleboko przesadzone.

a to nie ma w Polsce innych większych miast niż tylko Warszawa?

[xxxAleksandraxxx]

Jak wyjedzie za granicę tez z rodzicami nie bedzie mieszkać, więc jest to dla mnie lepsza opcja. Nawet 2 lata tak pojezdzic, szybko zleca. Potem mozna cos dzialac. Jest jeszcze okazja ze takie wyjazdy sa oplacalne więc ja bym w to szla. Przy okazji mozna podszkolic jezyk, poznac nowych ludzi, zwiedzic cos. Znam wiele ludzi ktorzy tak robili i to wcale nie były lata spedzone tylko na zarabianiu. Zreszta nawet jesli to tak jak stwierdzila Fenenna bedzie miala pieniadze, a znam wielu ludzi w Polsce ktorzy tez stoja w miejscu przez pare lat a kasy nie mają wiec to jeszcze gorsze. Czesto sa to mieszkancy duzych miast.

---------- Dopisano o 15:33 ---------- Poprzedni post napisano o 15:30 ----------

Pani Mada - sa, ale tak napisalam bo zwykle to Warszawa jako najwieksze miasto jest w tego typu tematach i swiadomosci ludzi przedstawiana jak kraina mlekiem i miodem plynaca

[syyyyyylwia]

Wcale nie musisz mieć wyższego wykształcenia. Fajną opcją na zdobycie dobrego zawodu są KKZ albo szkoły policealne (o ile masz średnie). Sama ostatnie 2 lata robiłam KKZ tylko dla siebie (związane z pasją) i bardzo polecam, opcja darmowa, a przy dobrym wyborze szkoły i zawodu naprawdę można sporo wynieść.
Popieram przeprowadzkę do dużego miasta na wynajęty pokój. I serio market często zapłaci więcej na start niż korpo, więc fajna opcja na ogarnięcie życia zanim znajdziesz coś bardziej docelowego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Napisane przez xxxAleksandraxxx

Ja bym pojechala za granice - zarobisz, przywieziesz kasy, mozesz tak nawet pare lat pojezdzic. To najlepsze w Twojej sytuacji. Odlozysz konkretna kase, moze na wklad wlasny?

Ile znasz kobiet, ktore tak zrobily?
Mowie kobiet, wiec nie samotnych mezczyzn czy par, ale dziewczyn, ktore nie maja faceta w ogole, albo za jakis czas kogos pozna, ale to nie bedzie Polak. Serio myslisz, ze wroci?

[xxxAleksandraxxx]

Rena, chodzi Ci o to ze juz zostanie zagranica? Samotną znam jedną. Jak wyjedzie i pozna kogoś tam to bedzie jej wybór, chyba nie gorszy. A Ty nie tesknisz za Polska?

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Napisane przez Pani_Mada

a to nie ma w Polsce innych większych miast niż tylko Warszawa?

Wiadomix Wawa jest centrum życia i biznesu a Ciechocinek krajowym miejscem turystyki i rekreacji

Gdybym zaczynała od zera to przeprowadziłabym się do większego miasta w okolicy, stolicy województwa, po znalezieniu pracy. Może nie wiesz o tym, ale teraz jest problem z lokatorami i można wynająć naprawdę tanio pokój/mieszkanie (w moim mieście ceny pokoju spadły nawet o 50%, na razie do sierpnia, ale jeszcze nie wiadomo, jak otworzą się uczelnie i czy nie będzie większego nacisku na nauczanie zdalne). Może to dla Ciebie zbyt szybko, ale uważam, że pokój, jeśli jest w 2-3 pokojowym mieszkaniu, nie jest najgorszym wyborem. Z rodzicami dogadasz się lepiej, ale uważam, że intymność miałam większą ze współlokatorkami (pracując już mieszkałam tylko w mieszkaniu z 1 laską), niż z rodzicami. Odkładaj pieniądze na kaucję, ew. wybadaj, czy rodzice byliby Ci w stanie pomóc, zakładając oczywiście, że nie będą Ci tego wyrzucać przez pół życia później i będą ogólnie pro.

Praca - ja bym poszła do jakiejś pracy biurowej, na stanowisko referenta czy asystenta często nie jest wymagane wykształcenie wyższe. Jeśli dostałabyś teraz sensowne wynagrodzenie to może pozwoliłoby Ci to pójść na studia. Wg mnie musisz zdobyć kompetencje, które pozwolą Ci w kilka lat uzyskać chociaż średnią krajową, żebyś mogła się utrzymać z wynajmowaną kawalerką.

Dziewczyno, napiszę Ci tylko, żeby Cię zmotywować - jesteś młoda, zdrowa, w pełni sił, może wyda Ci się to śmieszne, ale naprawdę jesteś w stanie wiele osiągnąć pracując uczciwie, i nad sobą, i w pracy - jeśli włożysz większy wysiłek możesz zdobyć wykształcenie, dobrze płatną pracę. Pracowałam przez kilka lat przy msp, głównie biznesplany i tego typu historie - bardzo wzruszali mnie młodzi ludzie, którzy pracowali często fizycznie, bardzo ciężko, ale gdzieś cegiełka po cegiełce potrafili sobie poradzić, zbudować jakąś większą skalę przychodów, nienapędzaną sztucznym wspieraniem przedsiębiorczości przez dotacje, ale zwyczajnie powiększając skalę działalności. Uważam też, że człowiek czuje się psychicznie lepiej i jest bardziej pewny siebie, jeśli ma poukładane jakkolwiek życie chociażby zawodowe - jeśli leżymy wg siebie na każdym gruncie to prosta droga do notorycznego spadku nastroju.Jeśli nie lubisz swojej pracy, jeśli zarabiasz w niej mało, to ciężko będzie ot tak złapać Ci lepszą perspektywę. Ja wiem, że to brzmi jak motywacyjny bełkot, ale piszę to zupełnie z perspektywy zwykłej laski jak Ty - popatrz w otoczeniu, na pewno masz młode kobiety w otoczeniu, które są w analogicznej sytuacji i one sobie radzą. Ja jakoś zawsze byłam we frakcji 'a weźmy się przytulmy, gadajmy po nocach na jakieś egzystencjalne tematy i cieszmy się życiem, podróżując', a nie 'kupmy kalendarz, zaplanujmy cele na IIQ 2020 i słuchajmy o rozwoju osobistym'. Ale szczerze - naprawdę podziwiam te laski z tej drugiej frakcji myślę, że możemy się od siebie uczyć. Ja jestem bardzo zakręcona, więc zaczęłam prowadzić kalendarz i jakby magicznie więcej rzeczy zaczęło się układać. Nie ma co patrzeć na to, że komuś jest łatwiej albo trudniej, jedyne co możesz zrobić to zakasać rękawy i nie rozkminiać tyle


Edycja: żebyś jeszcze skumała, z jakiej perspektywy piszę - nikt, oprócz rodziców, mnie nie utrzymywał. Aktualnie jestem totalnie niezależna. Miałam jednak przez większość życia wsparcie mentalne xD Tzn. moje otoczenie wspierało mnie w moich wyborach, a nie wszystkie były najmądrzejsze.

[Rena]

Napisane przez xxxAleksandraxxx

Rena, chodzi Ci o to ze juz zostanie zagranica? Samotną znam jedną. Jak wyjedzie i pozna kogoś tam to bedzie jej wybór, chyba nie gorszy. A Ty nie tesknisz za Polska?

To przede wszystkim Polska nie teskni za Rena.

[Midziak]

Nie ma czegos takiego jak usamodzielnienie sie bez pieniedzy, chyba ze wybierasz kariere bezdomnej albo zyjącej w squocie. Albo znajdujesz sobie sponsora, ale to srednia niezależnosc.

Skoro mowisz ze w twoim regionie nie ma perspektyw to powinnas odlozyc sobie jak najszybciej te minimum 3000 zł na dobry start, poszukać nowej pracy w wiekszej miejscowosci i wtedy tam znalezc cos na wynajem. Przykro mi, ale jeżeli oczekiwalas porady na zasadzie "nie musisz sie starac i da sie to zrobic bez oplacania przez rodziców" to ona nie istnieje.

[MagGod]

Popieram w pełni poprzedniczkę. Nie da się usamodzielnić nie mająć pieniędzy. Przecież musisz za coś wynająć mieszkanie, coś jeść. Praca to podstawa - a przynajmniej jakieś stałe źrodło dochodu. Trzeba też cały czas inwestować w siebie - to zaprocentuje w przyszłości. Związywanie się z jakimś facetem tylko dlatego, że da on Ci stabilizację to ślepy zaułek...

[travis]

Wyjechac za granice, odlozyc ile sie da ibwrocic do wiekszego miasta lib za granica zostac

Sent from my I3312 using Tapatalk

[Dobranka]

iiJa wykorzystałabym moc internetu. Zaczęłabym od niego. Możesz na przykład nauczyć się programować, w sieci jest dużo materiałow.

Ale mogłabyś zrobić tak - zebrać sobie adresy mailowe agencji interaktywnych w dużym mieście, najlepiej w Warszawie, bo tam jest ich najwięcej. I np. zacząć od zaproponowania im pisania tekstow pozycjonujących (albo jak umiałabyś już robić strony to tworzenia takich stron), ale najlatwiej (jeśli nie masz studiow) zacząć od tekstow, bo tam zawsze jest dużo roboty, a to dość mozolne. (chyba, że interesujesz się bardziej programowaniem, informatyką) I chodzi o to, aby dać się poznać od jak najlepszej strony, czyli. np. zlecenia robić na czas albo jeszcze lepiej przed czasem. Prowadziłam kiedyś podobną firmę i wiem, że dla szefa ważne jest, aby pracownik wykazał inicjatywę, bo szef może się czuć też zagubiony, czyli np. po jakimś czasie możesz zapytać, że możesz zrobić coś jeszcze, np. dodać te teksty na stronę wordpressa. (ale też np. chcąc aby wpłacił ci pieniądze na konto, wyślij ponownie numer konta, aby nie musiał szukać, coś takiego)

Dodawać tagi, zdjęcia. Potem możesz zaproponować jakieś inne prace biurowe. Np. wysysłanie maili, dodawanie danych do systemu. I tak możesz robić z kilkoma firmami. Po jakimś czasie możesz zapytać o pracę na miejscu albo sami ci zaproponują.

Analogicznie możesz tak zrobić z firmami w innych branżach. Dobrze jest też zaproponować zrobienie czegoś na cito, np. przetłumaczenie czy zrobienie researchu, bo w firmach często jest tak, że ktoś nawali i nie ma komu tego zrobić, wtedy taki szef może być ci wdzęczny i chętnie będzie chciał mieć cię przy sobie.

[Rena]

Napisane przez Dobranka

iiJa wykorzystałabym moc internetu. Zaczęłabym od niego. Możesz na przykład nauczyć się programować, w sieci jest dużo materiałow.

Jaki jezyk nauczylas sie w ten sposob?

[Kika3342]

Jedynym wyjściem dla Ciebie jest, tak jak pisały dziewczyny, przeprowadzka do większego miasta, gdzie nie ma aż takiego problemu z pracą. Nic nie napisałaś o swoim wykształceniu czy planach ale Biedronki czy Lidle całkiem nieźle płacą, więc może warto się przemęczyć i w tym czasie zainwestować w szkołę policealną/studia/kursy/etc?
Dla motywacji dodam, że ja wyjechałam na studia do Warszawy mając niecały 1000 zł na koncie i od tamtej pory jestem w pełni niezależna finansowo, więc się da. Szukaj na początek pokoju ( mieszkanie z nieznajomymi ludźmi wcale nie musi być koszmarem, ba często lepiej się mieszka z obcymi ludźmi niż z przyjaciółmi) i inwestuj w siebie (kursy, szkolenia, może studia). Pewnie, że na początku będzie Ci trudno ale innego (łatwiejszego) wyjścia nie ma.

[Vanir410]

Może żyje w jakimś idealistycznym świecie, ale w przeciętnym mieście studenckim zarabiając najniższą jesteś w stanie wynająć pokój i się utrzymać. Nie wiem po co ci potrzebne koleżanki.
Na wyjazd nie potrzebujesz jakiegoś wielkiego majątku. Pierwszy miesiąc, kaucja, na jedzenie. Potem znajdujesz pracę i jakoś się kręci.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

A ja może żyję w jakimś dziwnym świecie, ale jak dziewczyna powiedzmy z lubelskiego małego miasteczka ma się przeprowadzić do Wrocławia i tam szukać pracy?
A to wynajmując pokój nie trzeba zapłacić z góry jakiejś kaucji? I od tak na wstępie rozumiem wszystko tam będzie miała? Począwszy od srajtaśmy a kończywszy na garnku i patelni.
A jak jej się nie uda znaleźć pracy w miesiąc? To kto jej zapłaci za ten wynajem?
A co będzie jadła przez pierwszy miesiąc zanim otrzyma pierwszą wypłatę?
A jak w ogóle ma dojeżdżać na rozmowy o pracę (vide pomysł z jednoczesnym szukaniem pracy i mieszkania)?

Według mnie na wyprowadzkę do innego miasta trzeba mieć co najmniej ok 5k odłożone.

I tu radziłabym się zaczepić gdziekolwiek, nawet na śmieciówkę. Odłożyć hajsik przez kilka miesięcy a później dopiero myśleć o wyprowadzce.

[Pani_Mada]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;87897680]A ja może żyję w jakimś dziwnym świecie, ale jak dziewczyna powiedzmy z lubelskiego małego miasteczka ma się przeprowadzić do Wrocławia i tam szukać pracy?
A to wynajmując pokój nie trzeba zapłacić z góry jakiejś kaucji? I od tak na wstępie rozumiem wszystko tam będzie miała? Począwszy od srajtaśmy a kończywszy na garnku i patelni.
A jak jej się nie uda znaleźć pracy w miesiąc? To kto jej zapłaci za ten wynajem?
A co będzie jadła przez pierwszy miesiąc zanim otrzyma pierwszą wypłatę?
A jak w ogóle ma dojeżdżać na rozmowy o pracę (vide pomysł z jednoczesnym szukaniem pracy i mieszkania)?

Według mnie na wyprowadzkę do innego miasta trzeba mieć co najmniej ok 5k odłożone.

I tu radziłabym się zaczepić gdziekolwiek, nawet na śmieciówkę. Odłożyć hajsik przez kilka miesięcy a później dopiero myśleć o wyprowadzce.[/QUOTE]

a to na wschodzie kraju nie ma większych miast?
Lublin, Rzeszów, Białystkok? i masa innych, niewojewódzkich?

trzeba bardzo nie chcieć, żeby nie znaleźć jakiejkolwiek pracy w miesiąc

a wyprowadzałaś się kiedykolwiek do innego miasta?