Czy wierzysz w życie po Limonku?

[Limonka2738]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87988820]no rzeczywiście sytuacja zmienia się bardzo szybko bo 4 dni temu pisałaś o limonku jako przyjacielu poza twoim nowym związkiem i ze chcesz go mieć w swoim życiu
To nie jest tak ze tu wizazanki cos ci wmawiają i chcą widzieć dramę gdzie jej nie ma
4 dni temu pisałaś ten post nie jest to post osoby która już wszystko zaakceptowała i pogodziła się z wszystkim
I jak.mowie nikt nie każe ci go nienawidzić ale zobaczyć ten związek z innej perspektywy ,chłodnej bez uczuć bo pisalas 5.07 ze go kochasz i czujesz namiętność
Do pełnych refleksji co do tego związku dojdziesz jak juz sie od niego odetniesz emocjonalnie a tego się nie robi w miesiąc od nieoczekiwanego zakończenia związku[/QUOTE]Zgadzam się. Jeszcze sporo do przepracowania.

Chodze na terapię dwa razy w tygodniu, to się naprawdę szybko zmienia.

Po prostu nie siedzicie mi w głowie, odpowiadacie na podstawie straszych postów i czuję się strasznie tutaj nie zrozumiana, bo ja już 2 razy zmieniłam zdanie, a ktoś się odnosi do starszego postu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[piernikdowiatraka]

Limonka ja nie mam smialosci udzielać Ci rad bo nie jestem w Twojej skorze. Co jednak rzuca sie w oczy czytajac ten watek ze zdecydowana większość tu wizazanek zwlaszcza tych starych wyg kompletnie Cie nie rozumie. Mowia Ci cos co jest oczywiste ze nie przepracowalas zwiazku, ze Ex Cie wykorzystal, nie widza Twojej wrazliwosci brak im empatii mam wrażenie. Napisalas bardzo fajny zaczepny post, moim zdaniem dość kontrowersyjny, caly czas z szacunkiem do bylego partnera a dostajesz rykoszetem za cudzy brak wyobrazni. Uwierz ze polowa lasek tu nie przeżyła takiej relacji, tego bycia razem na 100%, tego wspolnego zajarania i byc moze zazdroszczą Ci nawet kiedy sie rozstaliscie. Wizaz zauwazylam stal sie miejscem wytykania palcem, nie skupianiu sie na tym z czym Autorka przychodzi a na tym by jej dokopać pokazac ze jest nieudana. Za duzo gwiazd na tym forum. I tak jak w prawdziwym zyciu malo na kogo mozna liczyc tak tym bardziej tu w sieci kiedy ocenia Cie anonimowy ktos.

Twoje uczucia, wspomnienia, emocje to wszystko jest w Tobie. Tu nikt Cie nie zna, ciezko tez przelozyc problem taki jaki jest bo widzisz go z innej perspektywy to Ty jesteś w epicentrum. Tu na watkach kroluje przeswiadczenie "wykorzystal Cie, szanuj sie, odejdz, on ma Cie gdzies, nie sprzata bo jest u siebie, jedzie na wakacje z prawie rozwodnikiem naiwna, rodzice boja sie Covid to się wyprowadz itp" . Nie wiem byc moze to tylko moje odczucia ale kazdy temat tu zalozony konczy sie tym ze Autorka czuje się niezrozumiana i jest w poczuciu wiekszej beznadziei. Gdyby te co tak doradzaja same znalazly sie w tych sytuacjach to moze by im klapki opadly.

Limonko zycze Ci mnostwo sily, tego aby Twoja terapia przyniosla nalezyty skutek a najbardziej zycze Ci chociaz 1 czlowieka takiego od serca.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hultaj]

Boże. Tyle w komentarzu do piernika w temacie tylko limonki zajaraniu. Tak jej miłość jej najjejsza.

Limonka życzę Ci bardzo dobrze i nie zamierzam nawet próbować studiować co ty tam płodzisz co zmianę nastroju i shitstorm w głowie ale pozwól że nie będziemy tylko psychoterapeutów traktować jako jakieś rzekome alfa i omegi. Jest dokładnie jak napisała Frida w zdrowej sytuacji będziesz wówczas gdy będziesz się skupiać wyłącznie na sobie bez inklinacji czy eks w ogole ci jest do czegokolwiek potrzebny. Ludzie znajdują nowe formy porozumienia ale wszelkie gdybania jak to by być mogło co będzie to na dzisiaj są tylko twoją zresztą odpowiedzią na twoje miotanie się z lewa na prawo. I masz do tego prawo nikt nie wymaga od ciebie ani bycia jakąś ani konkretnych zachowań ale nie licz też że jeśli np. alkoholik mówi że on wcale nie ma problemu z piciem albo zakupoholik wyjaśnia po co mu kolejny szalik to ktoś pójdzie na gadkę z rodzaju aha ty mnie nie znasz etc etc jasne że się mylisz. I nie oczekuję czy ty dasz eksowi po mordzie czy nie za to takie jak twoje smęcenie że on jest taki wspaniały tylko coś tam coś tam jest średnio naturalne (w sensie średnio prawdziwe) i nie jest niczym niezwykłym, a doskonale wiadomo że chodzi o to aby definitywnie nie nastąpił koniec.

[WhiteCherry]

Napisane przez Limonka2738

Po prostu nie siedzicie mi w głowie, odpowiadacie na podstawie straszych postów i czuję się strasznie tutaj nie zrozumiana, bo ja już 2 razy zmieniłam zdanie, a ktoś się odnosi do starszego postu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Chodzi o to, że zachowujesz się po prostu klasycznie, jak większość po świeżym rozstaniu. Jednego dnia zastanawiasz się w jaki sposób odkryć nową rzeczywistość bez Limonka u boku, że już takiego drugiego nie spotkasz. Kolejnego dnia stwierdzasz, że nadal coś czujesz, boisz się spotkania i możliwych porywów namiętności. A trzeciego dnia uważasz, że w sumie już jest ok, Limonek obojętny i przyjaźń jest realna. Zwyczajnie poprzez przyjaźń chcesz mieć poczucie, że ta osoba nadal jest obecna w Twoim życiu, ciężko czasem uzmysłowić sobie, że to faktycznie KONIEC i wasze drogi rozchodzą się. Nie mówię że przyjaźń z eksem jest niemożliwa, ale miesiąc po rozstaniu wizja przyjaźni miałaby pewnie być substytutem związku.

[MiamiGlow]

Napisane przez Limonka2738

Ogólnie mi przykro, że nie ma widowiska, które wszyscy by chcieli oglądać. Ale nie będzie. Nie było żadnego zabierania kasy ze wspólnego konta, tylko podzieliłam po równo i zamknęłam jak u ludzi. Nie ma bicia się o wspólne gry, nikt nikomu hasła do kont nie poblokował, tylko podzieliliśmy się jak ludzie. Nie pozmienialiśmy sobie wzajemnie hasła do wspólnego Netflixa itd., tylko ustawiłam przelew stały na jego konto i sobie korzystamy w tej samej komunie 4-osobowej, w jakiej byliśmy do tej pory. Nie włamałam się na jego konto ESO i nie usunęłam mu wszystkich postaci.

Wszyscy tylko czekają, aż on mi coś zabierze, wyjdzie na jaw, że potajemnie miał dziecko przez ostatnie 4 lata, czy jeszcze jaki czort. aplikacji Forum Wizaz

Ja nie czekam na widowisko. Doradzałam wcześniej wkurzenie, bo mi to po prostu pomogło, by się oczyścić z relacji - przy czym wcale nie rzucałam talerzami i nie mściłam się. Mój problem polegał na tym, że życzyłam mu zbyt dobrze i za bardzo chciałam się dla niego poświęcić. Dlatego najlepiej podziałało drastyczne ucięcie kontaktu. Potem trochę łzawej depresji, potem złość, potem znowu żal i łzy, a potem już spokój i chłodna, racjonalna ocena sytuacji. Ale rozumiem, że u każdego z tym inaczej.
+ pamiętaj, że to jednak wizaż, bardzo specyficzne miejsce i inna rzeczywistość, gdzie wizażanki często wzorują się na idealne i są skrajne czasem się zastanawiam ile fikcji i ile prawdy w tym wszystkim jest

Napisane przez Limonka2738

Nie tworzę, bo całe życie byłam z tym nieszczęśliwa.

Po prostu póki był partner to było jakoś i sobie wmówiłam, że będzie ok. Że mam tą jedną osobę, wystarczy.

Ale zawsze o tym rozmawialiśmy, że czuję się samotna, że chciałabym więcej znajomych i więcej wychodzić, tylko sie boję i coś mnie hamuje.

Widzisz. Teraz na terapii wychodzą bardzo duże problemy, które noszę w sobie od lat, które nie do końca do siebie dopuszczałam.

Zawsze mówiłam sobie, że nikogo nie potrzebuję. Świetnie sobie radzę sama. Bo nikogo nie mialam i nikt mnie nie lubił przez 6 lat, to co mialam sobie mówić? Prawdę? Że chciałabym iść na półmetek, że chciałabym być zapraszana na domówki, że chciałabym się upić ze znajomymi? Że chowanie się po kątach na przerwach to nie był mój wybór, tylko sytuacja mnie do tego zmusiła? Mialam dwie próby samobójcze, bo tak dobrze było mi samej? No kutwa...

I nie zrozum mnie źle - pogodzenie ze sobą i świadomość, że jak spędzę Sylwestra sama, to nic się nie stanie, to absolutnie nic złego, jest to bardzo zdrowe. I nie uzależnianie się od innych ludzi w takim sensie, że umrę bez nich.

Ale siedzenie i wmawianie sobie, że nie potrzebuję nikogo i w ogóle jestem samotną wyspą, mogę umrzeć sama i nawet mi powieka nie drgnie, że nikogo przy mnie nie ma, to jest spora przesada, jeśli nie jest to prawdą.

I pora spojrzeć prawdzie w oczy, że to nie jest prawda. Kiedyś, zanim byłam szkolnym dziwadłem, spotykałam się z koleżankami codziennie, miałam milion pomysłów na minutę, raz byłam u jednej, raz u drugiej, a jak nie, to szłam nocować u kumpla.

Potem im bardziej ludzie mnie odrzucali, tym bardziej ja udawałam, że mi z tym dobrze.

I tak się napędzała toksyczna karuzela absurdu.

Pora wziąć to całe odrzucenie i samotność na klatę, przepłakać nawet rok i coś zmienić. A nie zamiatać pod dywan, że mi dywan sięga sufitu i nie ma gdzie usiąść, a ja udaję, że wszystko w porządku.

I cieszyć się pozostaje tylko, że Limonek miał cały czas najlepsze i najszczersze intencje. Bo jakby sam był toksyczny i świadomie chciał mnie wykorzystywać, to byłabym w straaaaasznym bagnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Muszę przyznać, że czytając to się nawet wzruszyłam. Jestem w totalnie innej sytuacji, ale też zawsze chciałam być taka samowystarczalna, mało wokół mnie było zdrowych wzorów relacji i mało ciepła po prostu. Szczególnie w dorastaniu to jest trudne i może nauczyć niewłaściwych zachowań.
Najgorsze jest to, że naprawdę mam wrażenie, że samotność to jakaś plaga teraz. Mnóstwo ludzi sobie z nią nie może poradzić, tak trudno tworzyć trwałe relacje i poznawać ludzi, którzy nie znikają i znaczą coś więcej. I nie ma łatwych rozwiązań i odpowiedzi. Można powiedzieć - bądź aktywna, idź tu i tam, ale to naprawdę rzadko działa. Kwestia szczęścia? Momentu w życiu? Nie wiem. Z jednej strony świetnie jest skupiać się na własnym rozwoju, ale to wcale nie gwarantuje szczęścia w relacjach. Ba, można być kompletnym marudą i się nie rozwijać, a być kochanym tak, że pozazdrościć. A można też się starać być "lepszym" i wciąż być samotnym...

Sent from my SLA-L22 using Wizaz Forum mobile app

[cavvythecat]

To rozstanie chyba nie było aż tak nieoczekiwane, skoro psuło się już od jakiegoś czasu. Ale no, miesiąc po rozstaniu i z nowym terapeutą to dosyć normalne, że uczucia i opinie zmieniają się dosyć dynamicznie.

Nie strescisz nam 8 lat związku i poznawania człowieka w jednym wątku, nikt nie powinien tego oczekiwać. Tak naprawdę nie wiemy co dokładnie sie między wami wydarzyło, znamy tylko część historii, ale zakładam że było tego więcej.

Moim zdaniem nie musisz kompletnie zapominać o człowieku żeby przerobić zakończenie znajomości. Masz spoko podejście, może kiedyś sie zaprzyjaźnicie, może nie. Najważniejsze skupić sie na sobie i budowaniu własnego życia.

[chacaos]

Napisane przez Limonka2738

Po prostu nie siedzicie mi w głowie, odpowiadacie na podstawie straszych postów i czuję się strasznie tutaj nie zrozumiana, bo ja już 2 razy zmieniłam zdanie, a ktoś się odnosi do starszego postu.

Się nie dziwię, bo pojawiają się próby narzucania Ci, co powinnaś czuć i o czym myśleć. Nie kontaktujesz się z nią, chcesz ułożyć sobie życie na nowo - robisz to, na co jesteś gotowa na ten moment i to jest wystarczające. To, że teraz pod wpływem wizażanek napiszesz, że masz już wywalone, skupiasz się na sobie, Limonek to przeszłość, żeby przestano Ci zarzucać, że jesteś naiwna, wykorzystywana i nie umiesz w rozstania, w niczym Ci nie pomoże, bo te emocje i myśli i tak zostaną. Cała ta dyskusja o tym, na jakim etapie rozstania jesteś nie ma sensu, bo sytuacja jest dynamiczna i same etapy żałoby nie wystarczą, by opisać burdel w głowie przy czymś takim. Przez co najmniej kilka miesięcy będziesz zapewne na zmianę złościć się, idealizować Limonka, obwiniać siebie, obwiniać Limonka, chcieć się przyjaźnić, chcieć się seksić, nienawidzić Limonka za to, że ruszył do przodu, cieszyć się jego szczęściem, płakać za nim, cieszyć się wolnością itd. aż w końcu będziesz tym zmęczona i znudzona i w końcu nadejdzie ta obojętność.

To, co możesz zrobić, to zabrać się za wypełnianie pustki po tej osobie. Znaleźć nowe zajawki, które będą tylko Twoje, zacząć nowy etap (np. znalezienie pracy) i nawiązywać znajomości, nawet jeśli będzie to trudne i nieporadne. Żeby się psychicznie odciąć i pogodzić z rozstaniem trzeba skądś czerpać siłę, same logiczne argumenty nie pomogą.

[mikolajkowa]

Napisane przez MiamiGlow

Ja nie czekam na widowisko. Doradzałam wcześniej wkurzenie, bo mi to po prostu pomogło, by się oczyścić z relacji - przy czym wcale nie rzucałam talerzami i nie mściłam się. Mój problem polegał na tym, że życzyłam mu zbyt dobrze i za bardzo chciałam się dla niego poświęcić. Dlatego najlepiej podziałało drastyczne ucięcie kontaktu. Potem trochę łzawej depresji, potem złość, potem znowu żal i łzy, a potem już spokój i chłodna, racjonalna ocena sytuacji. Ale rozumiem, że u każdego z tym inaczej.

Ja tak samo - Limonko, wspomniałaś wcześniej ze nie masz tak naprawdę prawa być na nia zla, ze przecież akceptujesz cala tranzycje i nie powinnaś nie wkurzać (tak w każdym razie zrozumiałam - moge sie mylic). Natomiast emocje maja to do siebie,, ze po prostu sa - czy powinny być, czy nie - one sie po prostu pojawiają. Czy racjonalne, czy nie racjonalne. I problem zaczyna sie jeśli cos czujesz, a wmawiasz sobie ze teoretycznie nie powinnaś - co osobiście widzę w Twoich wypowiedziach. Wydaje mi sie ze bardzo racjonalizujesz wszystko co sie dzieje. A sprobuj po prostu czuć to co czujesz, bez zastanawiania nie czy powinnaś to czuć, czy to jest w porządku, czy Twoje uczucia sa w linii z Twoimi przekonaniami. Pewnie sama wiesz, ze uczucia które nie sa dopuszczane do glosu niestety prędzej czy pózniej wychodzą na wierch i uwierają.

A more wszystko sie zmieniło juz i mój post jest nieważny powodzenia w każdym razie

[Milagros_90]

Napisane przez chacaos

Się nie dziwię, bo pojawiają się próby narzucania Ci, co powinnaś czuć i o czym myśleć. Nie kontaktujesz się z nią, chcesz ułożyć sobie życie na nowo - robisz to, na co jesteś gotowa na ten moment i to jest wystarczające. To, że teraz pod wpływem wizażanek napiszesz, że masz już wywalone, skupiasz się na sobie, Limonek to przeszłość, żeby przestano Ci zarzucać, że jesteś naiwna, wykorzystywana i nie umiesz w rozstania, w niczym Ci nie pomoże, bo te emocje i myśli i tak zostaną. Cała ta dyskusja o tym, na jakim etapie rozstania jesteś nie ma sensu, bo sytuacja jest dynamiczna i same etapy żałoby nie wystarczą, by opisać burdel w głowie przy czymś takim. Przez co najmniej kilka miesięcy będziesz zapewne na zmianę złościć się, idealizować Limonka, obwiniać siebie, obwiniać Limonka, chcieć się przyjaźnić, chcieć się seksić, nienawidzić Limonka za to, że ruszył do przodu, cieszyć się jego szczęściem, płakać za nim, cieszyć się wolnością itd. aż w końcu będziesz tym zmęczona i znudzona i w końcu nadejdzie ta obojętność.

To, co możesz zrobić, to zabrać się za wypełnianie pustki po tej osobie. Znaleźć nowe zajawki, które będą tylko Twoje, zacząć nowy etap (np. znalezienie pracy) i nawiązywać znajomości, nawet jeśli będzie to trudne i nieporadne. Żeby się psychicznie odciąć i pogodzić z rozstaniem trzeba skądś czerpać siłę, same logiczne argumenty nie pomogą.

Post był do Limonki, ale dziękuję Ci, bo odnalazłam w nim siebie.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

ja jej nie mowie co powinna myslec poprostu zauwazam ze nie jest na etapie pogodzenia sie i akceptacji jak to probuje sobie wmowic
taki etap nadchodzi znacznie pozniej napewno nie po miesiacu ani po 5 dniach od napisania postu ze chce sie przyjazni ,obecnosci w zyciu tej osoby ktora odeszla .to nie sa objawy pogodzenia sie
ja jej nie odmawiam zadnych uczuc,i rozumiem jej uczucia bo kazdy kto przechodzil rozstanie (porzucenie bo o tym tu mowa)przezywa to samo
jak to wyglada i co sie dzialo mozna ocenic juz po przejsciu calego procesu i ja taka wiedze mam bo bylam w takiej sytuacji i wiem jak wyglada kompletnie pogodzenie sie i akceptacja nowej rzeczywistosci i widze ze u limonki jeszcze daleka droga
i nie nie zycze jej znienawidzenia tego faceta,urzadzania afer itp bo uwazam ze to jest na rowni toksyczne jak odrzucanie swoich wlasnych uczuc zeby nie zranic uczuc innej osoby

[Limonka2738]

Napisane przez WhiteCherry

Chodzi o to, że zachowujesz się po prostu klasycznie, jak większość po świeżym rozstaniu. Jednego dnia zastanawiasz się w jaki sposób odkryć nową rzeczywistość bez Limonka u boku, że już takiego drugiego nie spotkasz. Kolejnego dnia stwierdzasz, że nadal coś czujesz, boisz się spotkania i możliwych porywów namiętności. A trzeciego dnia uważasz, że w sumie już jest ok, Limonek obojętny i przyjaźń jest realna. Zwyczajnie poprzez przyjaźń chcesz mieć poczucie, że ta osoba nadal jest obecna w Twoim życiu, ciężko czasem uzmysłowić sobie, że to faktycznie KONIEC i wasze drogi rozchodzą się. Nie mówię że przyjaźń z eksem jest niemożliwa, ale miesiąc po rozstaniu wizja przyjaźni miałaby pewnie być substytutem związku.

Tu się zgodzę. Klasyka gatunku.

Trochę po to ten wątek powstał, żeby pokazać, że "idealne wizażanki" to też ludzie. A trochę po to, że potrzebuję wsparcia i serio rozważam jak to życie teraz ma wyglądać.

Dziękuję wam wszystkim za wypowiedzi, naprawdę. Nawet, jeśli nie macie racji, to kazda opinia jest cenna i ja je sobie przemyślam. Po prostu z niektórymi się nie zgadzam. A może mi się wydaje i za pół roku powiem "kurczę, xyz miała wtedy rację".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nimve]

A nie jest tak, że piszesz zachowawczo, bo wiesz, że ona zna Twoją tożsamość na wizazu i może podczytywać? Gdzieś o tym wspomniałaś.

Te posty miały pomóc Tobie, a wygląda jakbyś pisała jakieś rozprawki, aby jej nie urazić czasem i nadal głaskać po główce.

Pandora dobrze to ujęła, skup się w końcu na sobie-sobie i przestań udawać, bo straszna nieszczerość bije z Twoich postów, wobec Ciebie samej. Może to nieprawda, ale tak to odbieram, jakbyś właśnie znowu sobie wmawiała, bo co lepszego możesz zrobić. Nie idź tą drogą. I nie, nikt tu nie siedzi z popcornem i nie czeka na dramy, nie nakręcimy też odcinka commentary na YT, tylko mamy świadomość, że czasami trzeba powiedzieć szczerze jak coś wygląda z boku, dać wirtualnego plaskacza na otrzeźwienie, bo żal patrzeć jak ktoś sam robi sobie krzywdę.

[farmaceutka88]

Napisane przez piernikdowiatraka

Limonka ja nie mam smialosci udzielać Ci rad bo nie jestem w Twojej skorze. Co jednak rzuca sie w oczy czytajac ten watek ze zdecydowana większość tu wizazanek zwlaszcza tych starych wyg kompletnie Cie nie rozumie. Mowia Ci cos co jest oczywiste ze nie przepracowalas zwiazku, ze Ex Cie wykorzystal, nie widza Twojej wrazliwosci brak im empatii mam wrażenie. Napisalas bardzo fajny zaczepny post, moim zdaniem dość kontrowersyjny, caly czas z szacunkiem do bylego partnera a dostajesz rykoszetem za cudzy brak wyobrazni. Uwierz ze polowa lasek tu nie przeżyła takiej relacji, tego bycia razem na 100%, tego wspolnego zajarania i byc moze zazdroszczą Ci nawet kiedy sie rozstaliscie. Wizaz zauwazylam stal sie miejscem wytykania palcem, nie skupianiu sie na tym z czym Autorka przychodzi a na tym by jej dokopać pokazac ze jest nieudana. Za duzo gwiazd na tym forum. I tak jak w prawdziwym zyciu malo na kogo mozna liczyc tak tym bardziej tu w sieci kiedy ocenia Cie anonimowy ktos.

Twoje uczucia, wspomnienia, emocje to wszystko jest w Tobie. Tu nikt Cie nie zna, ciezko tez przelozyc problem taki jaki jest bo widzisz go z innej perspektywy to Ty jesteś w epicentrum. Tu na watkach kroluje przeswiadczenie "wykorzystal Cie, szanuj sie, odejdz, on ma Cie gdzies, nie sprzata bo jest u siebie, jedzie na wakacje z prawie rozwodnikiem naiwna, rodzice boja sie Covid to się wyprowadz itp" . Nie wiem byc moze to tylko moje odczucia ale kazdy temat tu zalozony konczy sie tym ze Autorka czuje się niezrozumiana i jest w poczuciu wiekszej beznadziei. Gdyby te co tak doradzaja same znalazly sie w tych sytuacjach to moze by im klapki opadly.

Limonko zycze Ci mnostwo sily, tego aby Twoja terapia przyniosla nalezyty skutek a najbardziej zycze Ci chociaz 1 czlowieka takiego od serca.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wizaż to i tak wyższa kultura osobista w porównaniu do tego, co dzieje się na Facebookowych grupach, gdzie ludzie mają publiczne profile, podpisują się pod swoimi słowami z imienia i nazwiska, wiadomo, gdzie kto pracuje a lecą chamstwem na lewo i prawo. Tam dopiero poziom agresji jest mega wysoki, łącznie z adminami grupy - widać brak wyższych bossów nad sobą. Daleko nie trzeba szukać, wystarczy pierwsza lepsza grupa urodowa. Więc śmiem się nie zgodzić, że Wizaż jest bardzo zły, raczej i tak większość z tutaj wypowiadających się ma anielską cierpliwość i wbrew pozorom to całkiem sympatyczne dziewczyny i faceci

[Limonka2738]

Napisane przez Nimve

A nie jest tak, że piszesz zachowawczo, bo wiesz, że ona zna Twoją tożsamość na wizazu i może podczytywać? Gdzieś o tym wspomniałaś.

Te posty miały pomóc Tobie, a wygląda jakbyś pisała jakieś rozprawki, aby jej nie urazić czasem i nadal głaskać po główce.

Pandora dobrze to ujęła, skup się w końcu na sobie-sobie i przestań udawać, bo straszna nieszczerość bije z Twoich postów, wobec Ciebie samej. Może to nieprawda, ale tak to odbieram, jakbyś właśnie znowu sobie wmawiała, bo co lepszego możesz zrobić. Nie idź tą drogą. I nie, nikt tu nie siedzi z popcornem i nie czeka na dramy, nie nakręcimy też odcinka commentary na YT, tylko mamy świadomość, że czasami trzeba powiedzieć szczerze jak coś wygląda z boku, dać wirtualnego plaskacza na otrzeźwienie, bo żal patrzeć jak ktoś sam robi sobie krzywdę.

Nie. Wiem, że nie czyta.

A jak czyta, to mam to w doopie.

Może jestem nieszczera wobec siebie. Nie powiem Ci tego, bo piszę jak myślę. Mogę się oszukiwac i jeszcze o tym nie wiedzieć, kto to wie.

Mam takie Mandżukuo w głowie, że nie ogarniam już nic.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[farmaceutka88]

Napisane przez Nimve

A nie jest tak, że piszesz zachowawczo, bo wiesz, że ona zna Twoją tożsamość na wizazu i może podczytywać? Gdzieś o tym wspomniałaś.

Te posty miały pomóc Tobie, a wygląda jakbyś pisała jakieś rozprawki, aby jej nie urazić czasem i nadal głaskać po główce.

Pandora dobrze to ujęła, skup się w końcu na sobie-sobie i przestań udawać, bo straszna nieszczerość bije z Twoich postów, wobec Ciebie samej. Może to nieprawda, ale tak to odbieram, jakbyś właśnie znowu sobie wmawiała, bo co lepszego możesz zrobić. Nie idź tą drogą. I nie, nikt tu nie siedzi z popcornem i nie czeka na dramy, nie nakręcimy też odcinka commentary na YT, tylko mamy świadomość, że czasami trzeba powiedzieć szczerze jak coś wygląda z boku, dać wirtualnego plaskacza na otrzeźwienie, bo żal patrzeć jak ktoś sam robi sobie krzywdę.

Odnoszę takie samo wrażenie, że trochę te posty są pisane z poprawnością polityczną, bo Limon podczytuje. Ale to moje osobiste odczucia.

[Limonka2738]

Napisane przez farmaceutka88

Odnoszę takie samo wrażenie, że trochę te posty są pisane z poprawnością polityczną, bo Limon podczytuje. Ale to moje osobiste odczucia.

Mogę być zbyt poprawna politycznie, bo mi cały świat wmawia teraz, że to wina tej tranzycji, że ja jestem poszkodowana, że w końcu znajdę sobie _prawdziwego_ faceta.

I mnie to boli, bo nie dość, że uderza to w idee, które wierzę, to jeszcze uderza bezpośrednio we mnie i moją seksualność.

I to może być mój sposób na odreagowanie tutaj tego wiecznego słuchania, jak to dobrze na tym rozstaniu wyszłam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chacaos]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87989351]ja jej nie mowie co powinna myslec poprostu zauwazam ze nie jest na etapie pogodzenia sie i akceptacji jak to probuje sobie wmowic[/QUOTE]
A jakie to ma znaczenie? Dzisiaj może być pogodzona, jutro na nowo wściekła albo smutna i tak to się będzie wahać jakiś czas, tak czy inaczej wszystkie stany porozstaniowe jej nie ominą. Ale dla niej każda z tych emocji w danym momencie jest prawdziwa i wmawianie jej, że nie czuje tego co czuje nie ma sensu.

Zaakceptowanie rozstania a zaakceptowanie, że nie będzie już w życiu tej osoby i wszystkiego co z nią związane to też różne rzeczy. Można nie tęsknić za osobą, ale za całą otoczką i związanymi z nią emocjami, można nie chcieć wcale powrotu, ale poryczeć się przy kupowaniu pojedynczego biletu na Pyrkon. I myślę, że tu jest problem Limonki, która doskonale wie, że jest w pewnych kwestiach uzależniona od Limonka, ale to nie znaczy, że będzie zaraz błagać o powrót. Radzenie sobie ze wszystkimi konsekwencjami rozstania to proces stopniowy i to normalne, że z odpuszczaniem niektórych nadziei i myśli się zwleka. Zwłaszcza gdy nie było zerwania w jakimś wielkim szale, gdzie blokuje się typa gdzie się da, zrywa kontakt ze wspólnymi znajomymi, wywala rzeczy na śmietnik i pali wspólne zdjęcia.

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Limonka a ja Ci życzę abyś była znowu szczęśliwa.
Nie bede Cie „umoralniac” bo możemy pisać o nas ile chcemy i jak chcemy. Jak widać właśnie po Twoim wątku. Chyba mało kto spodziewał sie takiej bomby.

Myśle, ze większość z nas miałoby dylematy, zachwiania czy wątpliwości.
Możemy myślec, ze rozumem byśmy sie kierowali. To nie znaczy, ze serce by siedziało cicho.
Kiedy w grę wchodzą lata razem, miłość.

Ja uwazam, ze fajnie z Twojej strony kiedy nie piszesz o wadach. Nie musisz go obsmarować na wizazu.
Pewnie swoje myślisz. Ale co innych to obchodzi?
Nie uwazam tego za zachowanie polityczne bo on moze czytać.

Uwazam, ze to cos dojrzałego.

[07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce]

Limonka norma po rozstaniu. Tez na początku mialam tak, ze ojoj, cool luz brachu, mogę sobie konwersować i ogólnie super, wszystkiego co najlepsze ziom, możesz być w moim życiu. Ale potem doszłam do wniosku, że eeeee sorry ale po co mi to? Tym bardziej, że mój byly ze mnie wszystkie informacje chciał wyciągać co tam u mnie, a o sobie cisza. Zawsze tak było. Moje życie na tapecie, a on ma swoje prywatne sprawy. Wkur*iłam się wtedy i stwierdziłam, że na cholere mi takie rozmowy (to było od czasu do czasu na whatassp). Olałam ten temat, olałam jego. Teraz faktycznie jak się gdzieś spotkamy to na luzie pogawędzimy i wiem, że jakbym potrzebowała przyslugi to mogę się zwrócić z pytaniem. Ale nie zamierzam go zapraszac do swojego życia, serio, to co było to po prostu wyparowuje, ulatnia się jak komfora i nie zostaje nic. Jak pisałam na początku, myśląc o nic mam taki mindfuck, ze jak to w życiu sie dzieje, kiedyś mi najbliższy, dziś obcy, a kazde wspomnienie jest jakieś nierealne, jakbym czytała o tym w książce. Zamknięty rozdział, spalone wszystkie mosty mimo braku konfliktu. Osobiście nie wiem jak ludzie się potrafią zejść po kilku latach od zerwania. Nie umiałabym się otworzyć na tego człowieka po raz kolejny, no jest mi obcy ale w takim pokręconym sensie, obcy znajomy. Juz abstrahując od tego, że mnie zdradził, ale akurat nie to mnie najbardziej bolało. Chodzi o to, ze to nawet nie przez zdradę bym go nie chciala tylko wlasnie przez tę dziwna obcość, ktora czuje wobec niego.

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka