Mąż i ON

[Nie wiem nic juz]

Witam, założyłam specjalnie nowe konto, ponieważ mąż zna nazwę i hasło do starego, a nie chciałabym aby to przeczytał.

Jesteśmy małżeństwem od prawie roku, zanim zdecydowaliśmy się na ślub byliśmy razem 4 lata w przybliżeniu. Było dobrze między nami ogólnie rzecz ujmując, czasem oczywiście zdarzały się dni gorsze, ale zawsze potrafiliśmy się dogadać, porozmawiać, wyjaśnić, noc całą przegadać, tak po prostu być ze sobą, nie obok siebie.

Wszystko zmieniło się jakoś w październiku, to znaczy ja się chyba zmieniłam, w połowie powyższego miesiąca postanowiłam zamienić pracę, uznałam dziś nie mam pewności czy słusznie, że moja stara praca nie przynosi mi satysfakcji i tak trafiłam do miejsca, które miało zburzyć mój wewnętrzny spokój, przekonanie o mojej miłości wielkiej do męża...
Poznałam tam Jego. Od samego początku przydzielał mnie do swojej grupy projektów, pomimo braku doświadczenia w tej konkretnej dziedzinie, skutkowało to tym, że spędzaliśmy razem mnóstwo czasu, dni całe w zasadzie.
Upłynęło trochę czasu zanim zauważyłam jego spojrzenia, sugestie czy uwagi, podrywał mnie po prostu, z klasą, nie nachalnie...
Potem uświadomiłam sobie wracając do domu, że puszczam piosenki o miłości nieszczęśliwej czy niespełnionej i myślę o nim stojąc na czerwonym świetle rozglądam się i wszędzie widzę Jego twarz,że kładę się spać tylko po to by wstać i zobaczyć Jego.
Dawał mi siłę do działania, Jego wzrok, Jego uśmiech, Jego twarz, Jego głos...wszystko co było Jego było jakby doskonałe.

Potem wyznał, że się zakochał...że nie może przestać o mnie myśleć, umówiliśmy się na kolację, było wspaniale. Całowaliśmy się, choć miałam ochotę na wiele więcej, ale powstrzymałam się, nie wiem może pomyślałam wtedy choć raz o mężu, choć dziś już nie pamiętam co mnie wtedy powstrzymało...
Wiem, że się przestraszyłam, zmieniłam znowu pracę, chciałam uciec od niego, chciałam zabić to uczucie, ale nie umiem, nie widzieliśmy się od jakiegoś czasu, ale ja nie potrafię o nim nie myśleć, gdy słyszę jego głos to chcę biec, biec do niego gdziekolwiek by nie był, dzwonił wczoraj i naprawdę resztkami sił odmówiłam spotkania, ale chciałam go zobaczyć, bardzo chciałam, niczego nigdy tak nie chciałam, po prostu sie przytulić do Niego i spojrzeć w oczy...

Zachowuje się jak nastolatka, robię głupoty po to tylko żeby wyrzucić go z pamięci, ostatnio umówiłam się z kolegą na imprezę i się z nim godzin kilka całowałam z nadzieją, że rano się obudzę i nie będę już mysleć o Nim, ale się nie udało. Oczywiście celowo przesadzałam z alkoholem.
Na domiar złego kolega mój nie daje mi spokoju pisząc smsy ciągle i wciąż o tym samym, co dla mnie nie znaczyło nic przecież.

Mam 25 lat, a czuję się jakbym miała 17, nie przepraszam jak miałam tyle to nie zachowywałam się tak idiotycznie.
Jestem całkowicie rozbita emocjonalnie, nie wiem co mam robić, jak mam żyć???Mąż niczego absolutnie się nie domyśla i był bardzo przeciwny zmianie pracy...
A ja miałam nadzieję, że ta ucieczka to decyzja dobra, choć dziś wiem, że to nic nie zmieniło, pogłębiło tylko to co i tak czułam gdy postanowiłam opuścić miejsce, w którym jest On...
Dziewczyny co ja mam robić?????

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Nie wiem nic juz

Witam, założyłam specjalnie nowe konto, ponieważ mąż zna nazwę i hasło do starego, a nie chciałabym aby to przeczytał.

Jesteśmy małżeństwem od prawie roku, zanim zdecydowaliśmy się na ślub byliśmy razem 4 lata w przybliżeniu. Było dobrze między nami ogólnie rzecz ujmując, czasem oczywiście zdarzały się dni gorsze, ale zawsze potrafiliśmy się dogadać, porozmawiać, wyjaśnić, noc całą przegadać, tak po prostu być ze sobą, nie obok siebie.

Wszystko zmieniło się jakoś w październiku, to znaczy ja się chyba zmieniłam, w połowie powyższego miesiąca postanowiłam zamienić pracę, uznałam dziś nie mam pewności czy słusznie, że moja stara praca nie przynosi mi satysfakcji i tak trafiłam do miejsca, które miało zburzyć mój wewnętrzny spokój, przekonanie o mojej miłości wielkiej do męża...
Poznałam tam Jego. Od samego początku przydzielał mnie do swojej grupy projektów, pomimo braku doświadczenia w tej konkretnej dziedzinie, skutkowało to tym, że spędzaliśmy razem mnóstwo czasu, dni całe w zasadzie.
Upłynęło trochę czasu zanim zauważyłam jego spojrzenia, sugestie czy uwagi, podrywał mnie po prostu, z klasą, nie nachalnie...
Potem uświadomiłam sobie wracając do domu, że puszczam piosenki o miłości nieszczęśliwej czy niespełnionej i myślę o nim stojąc na czerwonym świetle rozglądam się i wszędzie widzę Jego twarz,że kładę się spać tylko po to by wstać i zobaczyć Jego.
Dawał mi siłę do działania, Jego wzrok, Jego uśmiech, Jego twarz, Jego głos...wszystko co było Jego było jakby doskonałe.

Potem wyznał, że się zakochał...że nie może przestać o mnie myśleć, umówiliśmy się na kolację, było wspaniale. Całowaliśmy się, choć miałam ochotę na wiele więcej, ale powstrzymałam się, nie wiem może pomyślałam wtedy choć raz o mężu, choć dziś już nie pamiętam co mnie wtedy powstrzymało...
Wiem, że się przestraszyłam, zmieniłam znowu pracę, chciałam uciec od niego, chciałam zabić to uczucie, ale nie umiem, nie widzieliśmy się od jakiegoś czasu, ale ja nie potrafię o nim nie myśleć, gdy słyszę jego głos to chcę biec, biec do niego gdziekolwiek by nie był, dzwonił wczoraj i naprawdę resztkami sił odmówiłam spotkania, ale chciałam go zobaczyć, bardzo chciałam, niczego nigdy tak nie chciałam, po prostu sie przytulić do Niego i spojrzeć w oczy...

Zachowuje się jak nastolatka, robię głupoty po to tylko żeby wyrzucić go z pamięci, ostatnio umówiłam się z kolegą na imprezę i się z nim godzin kilka całowałam z nadzieją, że rano się obudzę i nie będę już mysleć o Nim, ale się nie udało. Oczywiście celowo przesadzałam z alkoholem.
Na domiar złego kolega mój nie daje mi spokoju pisząc smsy ciągle i wciąż o tym samym, co dla mnie nie znaczyło nic przecież.

Mam 25 lat, a czuję się jakbym miała 17, nie przepraszam jak miałam tyle to nie zachowywałam się tak idiotycznie.
Jestem całkowicie rozbita emocjonalnie, nie wiem co mam robić, jak mam żyć???Mąż niczego absolutnie się nie domyśla i był bardzo przeciwny zmianie pracy...
A ja miałam nadzieję, że ta ucieczka to decyzja dobra, choć dziś wiem, że to nic nie zmieniło, pogłębiło tylko to co i tak czułam gdy postanowiłam opuścić miejsce, w którym jest On...
Dziewczyny co ja mam robić?????

biedny mąż... rok małżeństwa i już 2 zdrady...

[Wisnia34]

Napisane przez Nie wiem nic juz

Witam, założyłam specjalnie nowe konto, ponieważ mąż zna nazwę i hasło do starego, a nie chciałabym aby to przeczytał.

Jesteśmy małżeństwem od prawie roku, zanim zdecydowaliśmy się na ślub byliśmy razem 4 lata w przybliżeniu. Było dobrze między nami ogólnie rzecz ujmując, czasem oczywiście zdarzały się dni gorsze, ale zawsze potrafiliśmy się dogadać, porozmawiać, wyjaśnić, noc całą przegadać, tak po prostu być ze sobą, nie obok siebie.

Wszystko zmieniło się jakoś w październiku, to znaczy ja się chyba zmieniłam, w połowie powyższego miesiąca postanowiłam zamienić pracę, uznałam dziś nie mam pewności czy słusznie, że moja stara praca nie przynosi mi satysfakcji i tak trafiłam do miejsca, które miało zburzyć mój wewnętrzny spokój, przekonanie o mojej miłości wielkiej do męża...
Poznałam tam Jego. Od samego początku przydzielał mnie do swojej grupy projektów, pomimo braku doświadczenia w tej konkretnej dziedzinie, skutkowało to tym, że spędzaliśmy razem mnóstwo czasu, dni całe w zasadzie.
Upłynęło trochę czasu zanim zauważyłam jego spojrzenia, sugestie czy uwagi, podrywał mnie po prostu, z klasą, nie nachalnie...
Potem uświadomiłam sobie wracając do domu, że puszczam piosenki o miłości nieszczęśliwej czy niespełnionej i myślę o nim stojąc na czerwonym świetle rozglądam się i wszędzie widzę Jego twarz,że kładę się spać tylko po to by wstać i zobaczyć Jego.
Dawał mi siłę do działania, Jego wzrok, Jego uśmiech, Jego twarz, Jego głos...wszystko co było Jego było jakby doskonałe.

Potem wyznał, że się zakochał...że nie może przestać o mnie myśleć, umówiliśmy się na kolację, było wspaniale. Całowaliśmy się, choć miałam ochotę na wiele więcej, ale powstrzymałam się, nie wiem może pomyślałam wtedy choć raz o mężu, choć dziś już nie pamiętam co mnie wtedy powstrzymało...
Wiem, że się przestraszyłam, zmieniłam znowu pracę, chciałam uciec od niego, chciałam zabić to uczucie, ale nie umiem, nie widzieliśmy się od jakiegoś czasu, ale ja nie potrafię o nim nie myśleć, gdy słyszę jego głos to chcę biec, biec do niego gdziekolwiek by nie był, dzwonił wczoraj i naprawdę resztkami sił odmówiłam spotkania, ale chciałam go zobaczyć, bardzo chciałam, niczego nigdy tak nie chciałam, po prostu sie przytulić do Niego i spojrzeć w oczy...

Zachowuje się jak nastolatka, robię głupoty po to tylko żeby wyrzucić go z pamięci, ostatnio umówiłam się z kolegą na imprezę i się z nim godzin kilka całowałam z nadzieją, że rano się obudzę i nie będę już mysleć o Nim, ale się nie udało. Oczywiście celowo przesadzałam z alkoholem.
Na domiar złego kolega mój nie daje mi spokoju pisząc smsy ciągle i wciąż o tym samym, co dla mnie nie znaczyło nic przecież.

Mam 25 lat, a czuję się jakbym miała 17, nie przepraszam jak miałam tyle to nie zachowywałam się tak idiotycznie.
Jestem całkowicie rozbita emocjonalnie, nie wiem co mam robić, jak mam żyć???Mąż niczego absolutnie się nie domyśla i był bardzo przeciwny zmianie pracy...
A ja miałam nadzieję, że ta ucieczka to decyzja dobra, choć dziś wiem, że to nic nie zmieniło, pogłębiło tylko to co i tak czułam gdy postanowiłam opuścić miejsce, w którym jest On...
Dziewczyny co ja mam robić?????

Z pogrubionym nie sposób się nie zgodzić.

[meginnia]

Jak wyzej... wspolczuje tylko mezowi

Masz 25 lat, za szybko zdecydowalas na slub, to cale twoje malzenstwo zwyczajnie nie ma sensu - skaczesz z kwiatka na kwiatek, a potem wracasz do kochajacego meza. Wygodne

Zakoncz jak najszybciej to malzenstwo, potem rob co chcesz - skoro zdrada przychodzi ci z taka latwoscia, nie ma sensu dluzej w tym tkwic i krzywdzic niczego nieswiadomego meza. Przez te 4 lata tez zdarzalo ci sie 'umowic z kolega na impreze i sie z nim kilka godzin calowac'?

[Bananalama]

nie no kulturka. Po pijaku całowałaś się z kolegą, wszystko oczywiście dla ratowania małżeństwa po pierwszej swojej zdradzie. Myślę, że warto by było wycałować wszystkich wkoło tak z dobrego serca zrobić zdjęcia i dołączyć do prezentu urodzinowego dla męża z adnotacją "tak bardzo dbam o nasze małżeństwo, skarbie".
Zostaw tego faceta. Nie jesteś go warta. A zanim weźmiesz się za następnego, dorośnij.
Btw. Co to za facet z klasą, co podrywa mężatkę?

[Caroline1920]

masakra... i Ty rok po slubie mu takie rzeczy odwalasz ciekawe co bedzie potem...
wpolczuje mezowi... rok po slubie, wczesniej 4 lata zwizaku, w sumie 5 lat ma chlop zmarnowane... nie chcialabym byc na jego miejscu kiedy to sobie w koncu uzmyslowi...

[Fubizka]

Jeżeli nie wiesz jak się zachować, na wszelki wypadek zachowaj się przyzwoicie.

Tyle ode mnie.

[Asiaa90]

Napisane przez Bananalama

nie no kulturka. Po pijaku całowałaś się z kolegą, wszystko oczywiście dla ratowania małżeństwa po pierwszej swojej zdradzie. Myślę, że warto by było wycałować wszystkich wkoło tak z dobrego serca zrobić zdjęcia i dołączyć do prezentu urodzinowego dla męża z adnotacją "tak bardzo dbam o nasze małżeństwo, skarbie".
Zostaw tego faceta. Nie jesteś go warta. A zanim weźmiesz się za następnego, dorośnij.
Btw. Co to za facet z klasą, co podrywa mężatkę?

sposób na ratowanie małżeństwa godny pożałowania...
z tym również nie trudno się zgodzić...
Ty masz 25 lat ? zastanawiające.. ja bym powiedziała, że raczej 15
zostaw męża i nie marnuj mu życia bardziej, jest młody na pewno znajdzie sobie porządną kobietę chyba wystarczająco dużo czasu mu zabrałaś... szkoda go bo każdy zasługuje na szczęście a przy Tobie go nie dostanie...
życzę wam z całego serca aby prawda wyszła jak najszybciej na światło dzienne, żeby on znalazł sobie kobietę z którą będzie szczęśliwy.. a Ty odpokutujesz za to co robisz brak mi słów na takich ludzi, na takie pseudo dorosłe kobiety z mentalnością 15sto latki... i z drugiej strony cieszę się, że jednak w takich chwilach nie jestem mężczyzną... bo jego można za takie coś uderzyć.... a kobiety nie wypada...
przychodzi mi do głowy jedno słowo podsumowania Twojej osoby... niestety na forum nie tyle co nie wypada ale i nie można używać wulgarnych wyrazów.. czasami żałuję..

[rybkie]

o jeny! no co za pytanie, po pierwsze rozwiesc sie z mezem i go uwolnic od siebie a potem rob sobie co chcesz, caluj sie z kim chcesz, spij z kim chcesz

[Trinette]

Napisane przez Asiaa90

zostaw męża i nie marnuj mu życia bardziej, jest młody na pewno znajdzie sobie porządną kobietę chyba wystarczająco dużo czasu mu zabrałaś... szkoda go bo każdy zasługuje na szczęście a przy Tobie go nie dostanie...
życzę wam z całego serca aby prawda wyszła jak najszybciej na światło dzienne, żeby on znalazł sobie kobietę z którą będzie szczęśliwy.. a Ty odpokutujesz za to co robisz

Dokładnie. Współczuje facetowi

[Imperfecta]

Piszesz tutaj o sobie jak o biednej pokrzywdzonej "ojeju co zrobić bo on mnie uwiódł" pytanie jest, czy uważasz że masz co ratować i czy chcesz... Jeśli na prawdę zależy Ci na współmałżonku, kochasz go etc to się z nim rozwiedź czym prędzej, bo skoro po tak krótkim czasie masz ciągotki do takich zachowań to może być tylko gorzej...
Nie chcę Ciebie krytykować choć w powyższym to już zrobiłam, ale inaczej ocenić sytuacji się nie da.
Powiem tyle, jak zauważyłaś uciekaniem od Niego sprawy nie załatwisz bo wszystko się pogłębia, może czas sie z Nim spotkać, ale nie na seks na poważną rozmowę i albo otwarcie mu przedstawić jak wygląda Twoja sytuacja o której znając życie wie, ale nie został chyba uświadomiony że należy ją traktować jak przeszkodę, ewentualnie jeśli nie będziesz potrafiła to chyba pogadać z mężem i to skończyć, bo w taki sposób ranisz siebie, Jego i jeśli facet Cie kocha to jeszcze Pana nr II.
A tak przynajmniej dwie osoby będą szczęśliwe, bo mąż się chyba do tego grona nie zaliczy..

[golgie]

no i kolejna historia z serii-,,przecież my już AŻ 4 lata razem, to czas brać ślub, poza tym ja już taka dorosła i odpowiedzialna jestem, mam AŻ 24 lata-idealny wiek na ślub", no a potem wychodzą takie kwiatki, bo się dziewczę nie wyszalało.Nie mowię, że zawsze tak jest, ale nazbyt często
Cóż dodać do tej żenady-spaprałaś życie mężowi, ot co.Nabroiłaś dziewczynko, ale nikt za Ciebie bałaganu nie posprząta, musisz zrobić to sama.

[cava]

Napisane przez golgie

no i kolejna historia z serii-,,przecież my już AŻ 4 lata razem, to czas brać ślub, poza tym ja już taka dorosła i odpowiedzialna jestem, mam AŻ 24 lata-idealny wiek na ślub", no a potem wychodzą takie kwiatki, bo się dziewczę nie wyszalało.Nie mowię, że zawsze tak jest, ale nazbyt często

Piardu piardu wizażowe sratatata.
Jedni są uczciwi i mają honor, innym nawet 20 lat narzeczeństwa i "szalania" się nie pomoże.
Wzięłam ślub po ok 1,5 roku od poznania męża - i po 16 latach małżeństwa nie mam na koncie takich jazd.
Jakbym miała się umawiać z kolegą na całowanie to najpierw bym się rozwiodła i wiek ani ilość lat znania się przed ślubem nie ma z tym NIC wspólnego.


Cóż dodać do tej żenady-spaprałaś życie mężowi, ot co.Nabroiłaś dziewczynko, ale nikt za Ciebie bałaganu nie posprząta, musisz zrobić to sama.

A to prawda akurat.

[golgie]

cava-dlatego napisałam, że nie zawsze, ale często tak jest
Mam nadzieję, że facet sobie jakoś ułoży życie po tym wszystkim, no chyba, że autorka nic nie powie i nadal będzie robić ciche skoki w bok,albo gość zdecyduje, że tak ją kocha i wszystko wybacza-miłość czasem jest ślepa

[xyz089]

Kobieto... czytam to co piszesz i łapię się za głowę - napawdę. Dosłownie. Jestem w stanie zrozumieć romans z kolega z pracy, trudno. Twoj wybór, Twoje życie.Ale jeśli Ty pocieszasz sie na imprezie kolejnym ,,kumplem'' żeby zapomnieć o tamtym... To jest naprawde przykre , jak się to czyta..
Może, zamiast zastanawiać się i myślec o koledze z pracy, pomyśl raz na jakiś czas o swoim mężu?
O tym czy w ogole go kochasz, czy chcesz z nim być? Jeśli nie - daj mu wolność a sama idź romansuj. Zyska on na tym i pewnie Ty też.

[madana]

Jak wyżej, biedny mąż, czym zasłużył sobie na puszczalską żonę, której niewiele trzeba, aby straciła głowę.
Rada: rozwiedź się i potem zacznij namiętnie romansować, chętnych do romansu z łatwą kobietą znajdziesz aż za wielu: koledzy z pracy, których żona nie rozumie , facecie, którzy nigdy nie spotkali takiej kobiety jak ty .

Aha, to nie jest miłość. Miłośc rozumiesz jako nakręcone emocje, endorfinowy haj, a to zawsze przejściowe, dlatego tak łatwo zdradzasz: a to kolega, a to szef. Kto następny zapewni ci dawkę emocji?

[Silvia91]

Napisane przez Nie wiem nic juz

Zachowuje się jak nastolatka, robię głupoty ,

Mam 25 lat, a czuję się jakbym miała 17, nie przepraszam jak miałam tyle to nie zachowywałam się tak idiotycznie.

Nie tylko młode dziewczyny zachowują się w taki sposób jak napisałaś,bo dojrzałe kobiety także...zresztą podczas gdy człowiek jest zauroczony drugą osobą to nawet wiek nie jest na przeszkodzie.Co ta miłośc i zauroczenie z ludźmi wyprawia
No cóż,szkoda mi Cię,bo jestes w naprawdę nie za fajnej sytuacji,na zauroczenia nie ma rady,ale jesli chcesz ratowac swoje malzenstwo (bo wczesniej czy pozniej maz sie zorientuje ze cos nie tak jak bedziesz calay czas taka przybita itp) to musisz zapomniec(choc nie watpie ze sie starasz).W zadnym wypadku nie probuj sie z nim spotkac,nawet przypadkowo(w sensie ze bedziesz lazic tam gdzie on akurat przebywa,zeby popatrzec),co z oczu to z serca.
W zadnym wypadku nie spotykaj sie z innymi!!!(bo z tego co zrozumialam to calowalas sie jeszcze z kim innym),pomysl czy ty bylabys zadowolona gdyby maz robil cos takiego?Czasami musimy postawic sie w sytuacji drugiej strony,i uwzglednic tez Jego,przeciez za niego wyszłas,pisalas ze go kochasz,ze bylo dobrze dopoki nie zjawil sie Tamten...chcesz zaprzepascic swoje malzenstwo ktore przeciez bylo udane dla milostki?Pomysl Kobieto czy warto,bo na to pytanie musisz sobie sama odpowiedziec,bo sama znasz swoje uczucia do meza i sytuacje.
Wydaje mi sie ze powinnas zajac sie swoim mezem,a nie kims kto wtargnal w Twoje zycie ot tak(pewnie wiedzac ze jestes zajeta),ale to jest moje zdanie,moja rad.
Trzymaj sie,mam nadzieje ze podejmiesz dobrą decyzje

---------- Dopisano o 08:20 ---------- Poprzedni post napisano o 08:19 ----------

Napisane przez xyz089

Kobieto... czytam to co piszesz i łapię się za głowę - napawdę. Dosłownie. Jestem w stanie zrozumieć romans z kolega z pracy, trudno. Twoj wybór, Twoje życie.Ale jeśli Ty pocieszasz sie na imprezie kolejnym ,,kumplem'' żeby zapomnieć o tamtym... To jest naprawde przykre , jak się to czyta..
Może, zamiast zastanawiać się i myślec o koledze z pracy, pomyśl raz na jakiś czas o swoim mężu?
O tym czy w ogole go kochasz, czy chcesz z nim być? Jeśli nie - daj mu wolność a sama idź romansuj. Zyska on na tym i pewnie Ty też.

O to wlasnie mi tez chodzi
Bo szkoda Męża

[suszarka]

Napisane przez Nie wiem nic juz

Witam, założyłam specjalnie nowe konto, ponieważ mąż zna nazwę i hasło do starego, a nie chciałabym aby to przeczytał.

Jesteśmy małżeństwem od prawie roku, zanim zdecydowaliśmy się na ślub byliśmy razem 4 lata w przybliżeniu. Było dobrze między nami ogólnie rzecz ujmując, czasem oczywiście zdarzały się dni gorsze, ale zawsze potrafiliśmy się dogadać, porozmawiać, wyjaśnić, noc całą przegadać, tak po prostu być ze sobą, nie obok siebie.

Wszystko zmieniło się jakoś w październiku, to znaczy ja się chyba zmieniłam, w połowie powyższego miesiąca postanowiłam zamienić pracę, uznałam dziś nie mam pewności czy słusznie, że moja stara praca nie przynosi mi satysfakcji i tak trafiłam do miejsca, które miało zburzyć mój wewnętrzny spokój, przekonanie o mojej miłości wielkiej do męża...
Poznałam tam Jego. Od samego początku przydzielał mnie do swojej grupy projektów, pomimo braku doświadczenia w tej konkretnej dziedzinie, skutkowało to tym, że spędzaliśmy razem mnóstwo czasu, dni całe w zasadzie.
Upłynęło trochę czasu zanim zauważyłam jego spojrzenia, sugestie czy uwagi, podrywał mnie po prostu, z klasą, nie nachalnie...
Potem uświadomiłam sobie wracając do domu, że puszczam piosenki o miłości nieszczęśliwej czy niespełnionej i myślę o nim stojąc na czerwonym świetle rozglądam się i wszędzie widzę Jego twarz,że kładę się spać tylko po to by wstać i zobaczyć Jego.
Dawał mi siłę do działania, Jego wzrok, Jego uśmiech, Jego twarz, Jego głos...wszystko co było Jego było jakby doskonałe.

Potem wyznał, że się zakochał...że nie może przestać o mnie myśleć, umówiliśmy się na kolację, było wspaniale. Całowaliśmy się, choć miałam ochotę na wiele więcej, ale powstrzymałam się, nie wiem może pomyślałam wtedy choć raz o mężu, choć dziś już nie pamiętam co mnie wtedy powstrzymało...
Wiem, że się przestraszyłam, zmieniłam znowu pracę, chciałam uciec od niego, chciałam zabić to uczucie, ale nie umiem, nie widzieliśmy się od jakiegoś czasu, ale ja nie potrafię o nim nie myśleć, gdy słyszę jego głos to chcę biec, biec do niego gdziekolwiek by nie był, dzwonił wczoraj i naprawdę resztkami sił odmówiłam spotkania, ale chciałam go zobaczyć, bardzo chciałam, niczego nigdy tak nie chciałam, po prostu sie przytulić do Niego i spojrzeć w oczy...

Zachowuje się jak nastolatka, robię głupoty po to tylko żeby wyrzucić go z pamięci, ostatnio umówiłam się z kolegą na imprezę i się z nim godzin kilka całowałam z nadzieją, że rano się obudzę i nie będę już mysleć o Nim, ale się nie udało. Oczywiście celowo przesadzałam z alkoholem.
Na domiar złego kolega mój nie daje mi spokoju pisząc smsy ciągle i wciąż o tym samym, co dla mnie nie znaczyło nic przecież.

Mam 25 lat, a czuję się jakbym miała 17, nie przepraszam jak miałam tyle to nie zachowywałam się tak idiotycznie.
Jestem całkowicie rozbita emocjonalnie, nie wiem co mam robić, jak mam żyć???Mąż niczego absolutnie się nie domyśla i był bardzo przeciwny zmianie pracy...
A ja miałam nadzieję, że ta ucieczka to decyzja dobra, choć dziś wiem, że to nic nie zmieniło, pogłębiło tylko to co i tak czułam gdy postanowiłam opuścić miejsce, w którym jest On...
Dziewczyny co ja mam robić?????

padłam.
autorko, ja mam złotą radę.
zamiast całować sie z kolegami aby zapomnieć o kochanku (sic!) radzę zająć się pisaniem harlequinów, w miare dobrze Ci to idzie.


dla mnie to prowo, nie wierzę, że można być aż tak głupim, zważywszy, na wstęp autorki - mąż zna stare konto, więc zna wizaż i może w ramach rozrywki facecina sobie wejdzie na forum i dajmy na to przy okazji np. niedzielnego relaksu przeczyta wynużenia swej niewiernej żony, która dość drobiazgowo opisuje swoją sytujację.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Czy ten wspaniały ON to w ogóle szuka kontaktu z Tobą po zmianie pracy?
Czy zakochanie już mu przeszło?
Czy Twój mąż to pierwszy mężczyzna w Twoim życiu, że nie masz świadomości czym się kończą takie cudowności?
Łóżkiem zazwyczaj. Niczym więcej. A dobrze, jak i łóżko, a nie jedynie biurko wchodzi w grę.

Oczywiście... zdarzają się wyjątki. Pytanie czy jest nim Twój ON.
Życie życiem, bywa że drugi związek buduje się na czyimś nieszczęściu. Często.
Pod warunkiem, że ta druga strona (nie porażona miłością Ty) będzie do tego dążyć na tyle, że osiągnie to, czego tak bardzo pragnie. Pod warunkiem, że pragnie.

[wandaweranda]

Napisane przez Bananalama

Btw. Co to za facet z klasą, co podrywa mężatkę?

no nie? też na to zwróciłam uwagę.
podrywał z klasą, nie nachalnie
naiwniara

[Merys]

Napisane przez suszarka

dla mnie to prowo, nie wierzę, że można być aż tak głupim, zważywszy, na wstęp autorki - mąż zna stare konto, więc zna wizaż i może w ramach rozrywki facecina sobie wejdzie na forum i dajmy na to przy okazji np. niedzielnego relaksu przeczyta wynużenia swej niewiernej żony, która dość drobiazgowo opisuje swoją sytujację.

heheh dokladnie, pozniej nastapi dialog malzonkow na tym watku

[Szarlotka7891]

Biedny ten Twój mąż droga Autorko....

PS:Jakie masz wykształcenie skoro tak łatwo przychodzi Ci zmiana pracy bez doświadczenia?

[limonka1983]

Jak tak to czytam, jestem coraz bardziej za testami psychologicznymi przed ślubem. Takie sprawdzenie, czy ludzie gotowi są zamieszkać razem, troszczy się o siebie, chodzić na kompromisy, czy dojrzeli i dorośli psychicznie do małżeństwa itd. Do tego, czy potrafią gotować, zajmować się domem, itd. (koleżance mama przez całe małżeństwo - a było tego 11 lat - przychodziła zawieszać firanki. Przez jakieś 3 początkowe lata małżeństwa laska w ogóle nie gotowała. Zaliczali kebaby, pizze, itd. Facet też nie był jakiś mega zorganizowany. Nie twierdzę, że był to główny powód rozstania, ale z czasem zaczęły się rożne boje i nieporadność obojga na pewno miała udział w rozpadzie małżeństwa). Potem wychodzą takie szopki... "Muszę wziąć ślub, bo mam już ileś lat, bo jestem w ciąży, bo jesteśmy długo, bo rodzina napiera, bo tak wypada, bo jestem katoliczką, bo nie trafię na lepszego, itd, itp. Ludzie wpierw biorą ślub, a potem dopiero zastanawiają się, czy dobrze zrobili lub życie samo weryfikuje taką decyzję. Koszmar.

[sante]

to tylko zauroczenie,które szybko minie

[agniesikk]

Najpierw to powiedz mężowi, że go zdradziłaś. Jak odejdzie, to będziesz mogła wrócić do kochanka.

[limonka1983]

Napisane przez sante

to tylko zauroczenie,które szybko minie

Oby tylko autorka nie rozsmakowała się za bardzo w tych zauroczeniach...

[Albertyna]

Mam siostrę na stałe mieszkającą w Irlandii. Czy wiecie, że tam większośc slubów jest po... 30. Gdy mi o tym powiedziała byłam zszokowana "Dopiero?!" Moja Polska mentalnośc "Slub się bierze w okolicy 20", prawda?
No właśnie, tam ludzie decydują się na małżeństwo dużo póżniej. Po pierwsze zdążą przez ten czas poznac wielu ludzi, nie rzadko zasmakowac kilku związków.Wiedzą czego chca, czego nie chcą. Wiedzą jak może wyglądać związek.
Nie wiem, czy to idealne- na pewno dzieci na świat przychodzą później. Życie jest inne.
W Polsce, nie rzadko "Znamy się kilka lat, jesteśmy parą od 5 lat, mamy po 21- bierzemy slub". Coż.... nierzadko wówczas wystarczy miły kolega z pracy aby kobiecie w głowie zawrócić....

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez limonka1983

Oby tylko autorka nie rozsmakowała się za bardzo w tych zauroczeniach...

Ona już się rozsmakowała...

[limonka1983]

Napisane przez Albertyna

Po pierwsze zdążą przez ten czas poznac wielu ludzi, nie rzadko zasmakowac kilku związków.Wiedzą czego chca, czego nie chcą. Wiedzą jak może wyglądać związek.

Ja mam podobne podejście. Mam za sobą kilka związków, skończyłam studia, wyszalałam się na imprezach, przespałam się z kilkoma facetami, zrobiłam kilka zwariowanych rzeczy (jestem z tego powodu czarną owcą w rodzinie) i jestem gotowa na ślub i dziecko. Tzn. jestem gotowa od półtora roku, lecz mój eks jakoś nie chciał zmieniać hulaszczego życia, więc... Trzeba było zmienić faceta Wiem, jak jest z innymi w łóżku, więc raczej nie będzie mnie ciągnęło do zdrady, by choćby sprawdzić, "jak smakuje seks z innym facetem, niż TŻ". Wiem to. Poznałam mnóstwo ludzi, zwiedziłam sporo miejsc i przynajmniej nie będę mogła kiedyś komuś wypomnieć, że przez niego, wczesne małżeństwo, nieplanowane, wczesne urodzenie dziecka, itd. straciłam młodość. Macie 20 lat i chcecie się hajtać? Proszę bardzo. Tylko kilka lat później nagle zaczyna brakować niektórych rzeczy. Rozwalają mnie też kobiety koło 40, 50 - tki, czasem starsze lub młodsze. Całe życie przy mężu, a potem odbija palma i szukają sobie młodych kochanków. Jakby tak prześledzić ich życiorysy, okazuje się, że właśnie wyszły za mąż w wieku nastu lat lub maks 22, zaraz pojawiło się dziecko i cały czas pranie, gotowanie, itd. Po czasie dostają kopa i "zaczynają" życie od nowa. Studia, na które chciały zawsze iść, ale nie dały rady przez dziecko, mą zakazał, itd. Znajdują sobie młodzika, który "odkrywa w nich kobiecość i nagle poznają, co to przyjemność w łóżku", bo wcześniej tylko mąż i nikt więcej. Co ja robiłam w wieku 20 lat? Hmmm... Byłam po 1 lub 2 roku studiów i działo się. Miałam też chłopaka i wiedziałam, co to miłość. Jednak w życiu nie pomyślałabym, by dać się zaprzęgnąć do garów. Teraz przynajmniej wiem, czego chcę i nie mogę powiedzieć, że ktoś mi coś odebrał lub zrobiłam błąd, wychodząc w wieku, np. 19 lat za maż za "miłość mego życia". A owa miłość też miała pstro w głowie i potem byłoby...

[mirynka]

" nie wiem nic juz" takich watkow jak widzisz na wizazu sie nie zaklada bo zostaniesz objechana,

dziewczyny ciekawe jakby ktoras z Was znalazla sie w takiej sytuacji - tez pewnie byscie chcialy sie wygadac na forum, ale jak widac tu nie mozna sie wyzalic bo kazdy cie zlinczuje.

i nie bronie tu bynajmniej dziewczyny nie twierdze ze postapila dobrze ale czasem trzeba choc sprobowac zrozumiec innych.

dziewczyna poprostu poznala innego zauroczyla sie i nie potrafi sobie z tym poradzic nie trzeba

takie moje zdanie