gdzie wychowywać dziecko?

[rudnika]

Napisane przez effcia82

- Tato, tato! Na zewnątrz tak ładnie, trawa zielona, niebo niebieskie, słońce świeci, a my tu w tej ciemnej d...
- Synu, ale to nasza ojczyzna jest.

🤣 nie wiem czy to bardziej śmieszne czy smutne, ale rzeczywiście kawał idealnie pasuje do posta autorki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

Droga autorko przeczytaj bardzo uważnie post Czariny. I weź go sobie do serca. Żebyś przez durne decyzje nie zmarnowała życia swojej rodzinie (mam na myśli że twoja rodzina to ty, mąż i ewentualne dziecko/dzieci)

[Akwamaryna_]

Napisane przez holenderka

Pytanie z cyklu co wybrać...

Czy zdecydować się na dziecko w nadziei, że będzie lepiej/inaczej?

Ja i Mąż, oboje lat 37. Chyba czas najwyższy na dziecko. Nie dlatego że wypada/nie chcemy być sami na starość/rodzina na nalega. Chcemy, bo od pewnego czasu oboje o tym marzymy. Pragniemy rodziny.
Mieszkamy w Niemczech, wynajmujemy duże mieszkanie, nie brakuje nam niczego, tzn mamy co jeść, pić, mamy na moje leki i drobne przyjemności. Problemem jest to, że nie chcemy tutaj wychowywać dziecka. Jakkolwiek się różnią Niemcy od Polski, to Polska to nasz kraj. Tam są przyjaciele, rodzina. W Niemczech jesteśmy kompletnie sami, i to mnie dołuje. Wiem, że dla dziecka rodzice są najważniejsi, ale nie chce mu odmawiać kontaktu z innymi ludźmi, z naszymi bliskimi.
Chcieliśmy wrócić, ale co dalej? U Teściów brak miejsca, niby jest dom ale maleńki, siedzą wszyscy na kupie. A u moich... Tu trochę bardziej skomplikowane. Jest całe piętro ale w stanie gorzej niż surowym. Moi rodzice całe życie widzieli tylko moją siostrę (to już temat na osobny wątek). W każdym razie, ona ma całe piętro zrobione dla siebie, a my przyjeżdżając do Polski musimy sobie wynajmować z Mężem kwaterę, bo w "domu rodzinnym" (o ironio) nie ma miejsca dla nas. Przeszło nam przez myśl żeby to piętro wyremontować ale dom jest zapisany na rodziców i siostrę, o mnie zapomnieli. Teraz się karzę w myślach za głupi pomysł.
Co zostaje... Wynajem mieszkania w Polsce, ale dla mnie i dziecka. Mąż by został w Niemczech, bo zarabia dobrze. Nawet pracując we dwójkę w PL nigdy tyle nie zarobimy. Tylko ta rozłąka.
Ciekawa jestem co o tym myślicie, co byście wybrali? Niemcy czy Polskę? Z jednej strony w Niemczech mamy gdzie mieszkać, ale ten kraj mnie po prostu dołuje. Doskwiera mi brak rodziny, przyjaciół, no mojego kraju. Narasta tu moja frustracja i nie łudzę się że to się zmieni. I niestety może to się odbić na dziecku. To może Polska... Ale Mąż by musiał utrzymać dwa mieszkania. I w taki sposób własnym nie będziemy nawet marzyć.
Ja mam mętlik w głowie, ciekawa jestem jak Wy to widzicie? Gdybyście mieli wybrać to którą opcję?

Nic nie rozumiem, to co to za rodzina by była?
Dziecko to wymówka, bo ty do Polski chcesz wracać, bo w Niemczech ci źle. A nie tam żadne "pragniemy rodziny".
Co więcej, pisałaś, że Twój mąż również źle się czuje w Niemczech i tęskni za Polską. A ty jako kochająca żona, planujesz zostawić go tam CAŁKIEM SAMEGO. Wyżyny egoizmu.


Rób coś, ucz się języka, to przestanie ci się nudzić w chacie i znikną durne pomysły.

[kennedy]

Napisane przez holenderka

Słuchajcie, myślę że część z Was po prostu mnie źle zrozumiała.
Nie stawiam przyjaciółki ponad Męża. Nikogo ponad nim nie stawiam.
Cała sprawa rozchodzi się o to, że nie chcę mieszkam tu gdzie mieszkam. Wcześniej mieszkaliśmy w Holandii i też ciągnęło mnie do Polski. NAS ciągnęło, ale życie to tylko życie. Ułożyło się inaczej.
To jest główny powód, nie spotkania na kawkę z kimkolwiek.
To nie jest tak że Mąż siedziałby w Niemczech i latał do nas raz w miesiącu. Na każdy weekend byłby w Polsce, to 1.5h lotu. Z resztą tak było jak musiałam być 3 miesiące w Polsce, był co tydzień.
Nasz sytuacja to nie jest jakiś odosobniony przypadek, przecież mnóstwo rodzin żyje w ten sposób.
Pytałam Was co byście wybrali a tu nagle wyszło że męża mam gdzieś i ważniejsze są ploteczki.
Sorry ale źle mnie oceniłyście.

1,5 h lotu, dopazd na lotnisko i z lotniska, opoznienia, plus musisz byc na lotnisku wczesniej.

Nie ma szans na takie czeste latanie.

Mnostwo rodzin zyje w ten sposob i nie jest to dobre. To rozwalanie rodziny. POwinnas sie skupic na tym zeby uczyc sie jezyka, znalezc lepsza prace i byc z mezem i dzieckiem tam gdzie bedzie wam latwiej.

Wybacz ale latanie do Polski do lekarza to tylko wymowka.

I zeby nie bylo- sama aktualnie jestem na emigracji.

[FALLinLOVE]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87248651]Dziwia mnie twoje rozkminy o powrocie do Polski i siedzeniu u jednych czy drugich rodziców
Glupszego pomysłu już chyba mieć nie można
Na twoim miejscu zostalabym tam gdzie jesteście i razem wychowała dziecko
Ze swoją rodziną nie masz perfekcyjnej relacji tesciowie żyją na kupię do czego chcesz tam wracać?
Twoje dziecko będzie miało lepsze perspektywy w Niemczech będzie rozmawiało 2 językami[/QUOTE]

Tez mnie to zdziwilo. Chyba najbardziej z calego watku Dorosli ludzie przed czterdziestka myslac o tworzeniu rodziny chyba jednak powinni szukac czegos 'swojego' a nie myslec o tym komu sie wpakowac na glowe ?

Napisane przez natalia_t

Według mnie to totalnie bez sensu żebyście się rozdzielali. Albo wracacie do Polski wszyscy razem i tu organizujecie sobie mieszkanie, pracę i ogólnie życie, albo wszyscy zostajecie w Niemczech.

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87248785]A nie jest po prostu tak autorko, ze ty się w Niemczech nie odnajdujesz i chcesz wracać, a dziecko to dobra wymówka ku temu? Bo ja też nie rozumiem jak babcie na miejscu miałby być lepsze od ojca na co dzień dla dziecka.[/QUOTE]

Tez mam takie odczucie

Napisane przez holenderka

Ale zrozumcie, że ten kraj mnie po prostu dobija, mentalnie. Tęsknie za Polską i cieszę się jak dziecko za każdym razem jak tam jeździmy. Cieszy mnie samo bycie tam. Fakt, żyje się tam gorzej, nie przeczę. I oboje bierzemy to pod uwagę. Ale oboje chcemy tam kiedyś wrócić.
Wiem, że mówi się że do wszystkiego można się przyzwyczaić, ale to tylko powiedzenie. Owszem, są ludzie którzy nie wyobrażają sobie powrotu do Polski, ale są też tacy którzy mimo wszystko wracają. Gdyby nie kasa to byśmy dawno wracali, i nawet gdybyśmy w Polsce nikogo nie mieli to byłoby tak samo. Tam jest nasz dom.
Wiem, że dziecko może zmienić moje nastawienie, że inaczej będę wszystko postrzegać. Ale może tak być że niczego nie zmieni, a moja frustracja będzie się pogłębiać. I boje się tego.
Dlatego jestem w rozterce.

Napisane przez holenderka

Słuchajcie, myślę że część z Was po prostu mnie źle zrozumiała.
Nie stawiam przyjaciółki ponad Męża. Nikogo ponad nim nie stawiam.
Cała sprawa rozchodzi się o to, że nie chcę mieszkam tu gdzie mieszkam. Wcześniej mieszkaliśmy w Holandii i też ciągnęło mnie do Polski. NAS ciągnęło, ale życie to tylko życie. Ułożyło się inaczej.

To wracajcie, ale RAZEM. Skoro Towj maz tak swietnie zarabia to w Polsce tez znajdzie dobra prace. Sama wrocilam do Polski po pobycie w UK. NIe uwazam, zeby w Polsce zylo mi sie gorzej niz tam

Napisane przez holenderka

To jest główny powód, nie spotkania na kawkę z kimkolwiek.
To nie jest tak że Mąż siedziałby w Niemczech i latał do nas raz w miesiącu. Na każdy weekend byłby w Polsce, to 1.5h lotu. Z resztą tak było jak musiałam być 3 miesiące w Polsce, był co tydzień.
Nasz sytuacja to nie jest jakiś odosobniony przypadek, przecież mnóstwo rodzin żyje w ten sposób.
Pytałam Was co byście wybrali a tu nagle wyszło że męża mam gdzieś i ważniejsze są ploteczki.
Sorry ale źle mnie oceniłyście.

Z reguly ludzie zyja tak, bo jedno z nich wyjechalo, znam sporo takich osob i wiekszosc nie jest zadowolona

[tinkerver2]

Napisane przez tinkerver2

Autorko, twój mąż zarabia około 20 tys miesiecznie, a ty rozważasz mieszkanie na kupię u rodziców? Przecież w rok jesteście w stanie odłożyć i kupić przynajmniej dwupokojowe mieszkanie. W Chorzowie np. Mieszkania chodzą tak do 200 tys. Nie rozumiem tego koniecznego zwalnia się na kupę rodzicom, którzy ani was nie chcą, ani nie mają miejsca.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

Autorko, odniesiesz się?

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[cava]

Napisane przez effcia82

- Tato, tato! Na zewnątrz tak ładnie, trawa zielona, niebo niebieskie, słońce świeci, a my tu w tej ciemnej d...
- Synu, ale to nasza ojczyzna jest.

Do kompletu o obecnej sytuacji w PL:


Że jesteśmy w ciemnej d..., to pół biedy.
Problem, że zaczynamy się w niej urządzać.




I jest to aktualnie najtrafniejszy komentarz odnośnie polskiej rzeczywistości jaki słyszałam.

[lubiekielbase]

Autorka, chyba liczyła, że wszystkie odpowiemy, że lepiej być w Polsce.

I dla mnie lepiej. Ale jak ma się fajna pracę, fajna rodzinę i fajnych znajomych. A ty byś chciała tu żyć, ale za niemieckie euraski.

Moim zdaniem masz niezbyt (?) fajne życie i liczysz na to, że dziecko i wyprowadzka do Polski je zmieni. A fakty sa takie, że twoi rodzice wola twoja siostrę, rodzice męża mają już wnuki na miejscu. Przyjaciółka jest jedna a dni w miesiącu 30. Dluzszy brak męża przy sobie też nie brzmi najlepiej. Po prostu ta rzeczywistość może Cię rozczarować.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Autorko. A odwróćmy sytuację.

Pasowałoby ci, żeby mąż mieszkał w Niemczech z dzieckiem, a Ty będziesz dolatywać na weekendy?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Tashira]

Swoja droga masz świętego tego chlopa ze w ogole zgadza sie na układ pt: Ty przez swoje fanaberie wracasz do kraju z dzieckien a on charuje na cala rodzinę za granicą, gdzie nie ma rodziny i znajomych a żonka siedzi w dzieckiem w Polsce. W nagrode on moze co tydzień wyruszac w długą męcząca podróż by zobaczyć swoje dziecko przez pare godzin i moze w nagrode kilka chwil i przyjemności z żoną sam na sam. I jak długo ma to trwac?

Pomyslalas o mezu? Ze on zostanie tam sam, bez znajomych, rodziny, dziecka i zony. Na boga po co Ty slub bralas? Mysalam ze małżeństwo to tak na dobre i na zle, moj dom tam gdzie rodzina moja itd. Nie potrafię pojąć, serio.

Dodatkowo: nie twierdze, ze masz mezowi nie ufac czy cos ale zwiazki na odległość naprawdę bywaja trudne. Nie martwisz sie, sie przez to rozpadniecie lub znajdzie się jakas przyjaciółka na miejscu?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[AuroraCoriolis]

Autorko a nie mozesz sobie odwrocic zycia? Tj zamiast maz co tydzien przyjezdzac do Polski, to mieszkajcie tam a Ty sobie po prostu odwiedzaj co tydzien/dwa rodzine/przyjaciolke na weekend?

[rudnika]

Autorka przestała się odzywać, chyba nie spodobały się jej nasze odpowiedzi .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[GdyKochamy]

Napisane przez AuroraCoriolis

Autorko a nie mozesz sobie odwrocic zycia? Tj zamiast maz co tydzien przyjezdzac do Polski, to mieszkajcie tam a Ty sobie po prostu odwiedzaj co tydzien/dwa rodzine/przyjaciolke na weekend?

Dobry pomysł.


Autorko, jak nauczysz się języka, znajdziesz lepszą pracę, jakieś hobby i koleżanki (na początku mogą być Polki), to od razu się tam lepiej poczujesz. Spróbuj, a w między czasie odkładajcie pieniądze. Jak mimo starań ci się nie uda, to możecie WSPÓLNIE rozważyć powrót do Polski, ale postaraj się chociaż trochę.

[nie_powiem]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87249697]Ja mieszkam i nie rozumiem. Nie tęsknię za Polską, mój dom jest tam, gdzie czuję się dobrze. No ale widocznie nie wszyscy są stworzeni do emigracji.
Co do pomysłu autorki - jak już tu było wspomniane, dowiedzialabym się, czy ta choroba nie koliduje z ciąża, porodem i opieką nad dzieckiem. Bo może się okazać, ze zajście w ciążę będzie utrudnione, a poród obarczony ryzykiem.
No i też nie rozumiem życia byle jak - bo sorry, ale z tym kojarzy mi się mieszkanie z rodzicami i widywanie męża tylko z weekendy, najpewniej jeszcze zmeczonego zyciem praca-podróże - byle w Polsce, jakby to była jakaś ziemia obiecana. Nie jest nią, jak tam autorko zamieszkasz na stałe to skończy się idealizowanie, a zacznie szara rzeczywistość jak wszędzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


Albo nawet jeszcze bardziej szara niż wszędzie indziej, biorąc pod uwagę wiele różnych aspektów życia tu, w naszym El Dorado.
I generalnie zgadzam się w całej rozciągłości z tym, co napisała Celestine_M.

Według mnie pomysł wracania tu jest po prostu nielogiczny i podyktowany własnymi, egoistycznymi pobudkami, więc "dobra dziecka" bym tu nie mieszała, biorąc pod uwagę konfigurację jaką proponujesz, autorko. Myślisz tylko o tym, że Ci tak tęskno. Że znajomi, że rodzina. Jesteś już w takim wieku, że naprawdę nie ma co liczyć na wyżej wymienionych. Każdy ma swoje własne życie i problemy i możesz się okrutnie przejechać na tych fantazjach odnośnie bogatego życia towarzyskiego. Teraz rodziną jesteś Ty i mąż, a jak się urodzi dziecko, to wiadomo - Wasza trójka.

Moja rada jest taka, że jak chcesz wracać to zróbcie to w jakiś przemyślany sposób.

To co powiem może zabrzmi niemiło, ale kurczę. Według mojej opinii to bardzo nie w porządku skazywać dziecka na brak kontaktu z ojcem, tylko dlatego, że chcesz niemieckie euro na koncie. I równie niefajnym jest też nie patrzeć na to, że mąż ma na Was harować i wracać na łeb, na szyję zaraz po pracy do Polski, zorany jak koń po wyścigach na weekendy do Was.

Pomysłu życia z rodzicami na pięterku/na kupie (którzy w dodatku nie pałają optymizmem na samą myśl o tym) będąc chwilę przed 40tką, z małym dzieckiem, bo włączył się jakiś mickiewiczowski patriotyzm, to ja nawet nie skomentuję.

[FALLinLOVE]

Myślę że autorka nie wróci, bo nie spodobało się jej, że nikt nie wyraził entuzjazmu jej pomysłami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nie_powiem]

Napisane przez FALLinLOVE

Myślę że autorka nie wróci, bo nie spodobało się jej, że nikt nie wyraził entuzjazmu jej pomysłami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A ja myślę, że wróci, bo prawda jest taka, że wymyśliła już całe milion powodów, by wyjechać, i całe mnóstwo powodów, by tam nie zostawać. Dodatkowo rozpisała sobie w głowie cały (poroniony) plan, jak to będzie wyglądało.

[Polemka]

Mam wrażenie, że wam się życie nastoletnie przedłużyło o jakieś... 15 lat

[FALLinLOVE]

Napisane przez nie_powiem

A ja myślę, że wróci, bo prawda jest taka, że wymyśliła już całe milion powodów, by wyjechać, i całe mnóstwo powodów, by tam nie zostawać. Dodatkowo rozpisała sobie w głowie cały (poroniony) plan, jak to będzie wyglądało.

Hmm ja nie widzę osobiście powodu dlaczego miałaby nie wracać. Pod warunkiem że wrócą razem, cała rodzina i założą tutaj gospodarstwo domowe (np. Kupując mieszkanie). To jest do zrobienia zamiast szukania 'komu w Polsce zwalić się na głowę?'

Nie jestem przeciwniczka życia w Polsce, wróciłam z emigracji i uważam że tutaj żyje mi się dużo lepiej. Sama miałam poczucie 'tesknoty' i wróciłam. Nie żałuję

Ja ogólnie uważam, że problem autorki to nie kraj, w którym żyje, tylko brak pomysłu na to życie. I jednoczesne przeświadczenie że przeprowadzka nada jej życiu sensu ☠♀️

Idąc tym tropem chce pozbawić dziecko ojca, zmusić męża do pracowania na nich i na dwa domy i do cotygodniowych podróży, czyli sprawić że jego życie będzie do niczego.

Ehh... Nie ma to jak dobry plan 🤦☠♀️

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Napisane przez nie_powiem

Jesteś już w takim wieku, że naprawdę nie ma co liczyć na wyżej wymienionych. Każdy ma swoje własne życie i problemy i możesz się okrutnie przejechać na tych fantazjach odnośnie bogatego życia towarzyskiego. Teraz rodziną jesteś Ty i mąż, a jak się urodzi dziecko, to wiadomo - Wasza trójka.

To akurat zalezy od srodowiska, nie od wieku.

Co do reszty, to autorka moze sobie pojechac sama np na miesiac, dwa do rodzicow i skonfrontowac swoje poglady z rzeczywistoscia. Do meza moze wrocic po tym czasie, albo uzna ze to takie super ze zostanie. Ale wtedy to raczej trzeba przeprowadzic rozwod, a nie jeszcze dziecko powolywac na swiat.

[FALLinLOVE]

Napisane przez Rena

To akurat zalezy od srodowiska, nie od wieku.

Co do reszty, to autorka moze sobie pojechac sama np na miesiac, dwa do rodzicow i skonfrontowac swoje poglady z rzeczywistoscia. Do meza moze wrocic po tym czasie, albo uzna ze to takie super ze zostanie. Ale wtedy to raczej trzeba przeprowadzic rozwod, a nie jeszcze dziecko powolywac na swiat.

Przebywając dwa miesiące nie skonfrontuje swoich wyobrażeń z rzeczywistościa. Co innego przyjechać na jakiś czas a co innego mieszkać na stałe.

Autorka musi przemyśleć sprawę zastanowić się czego oczekuje od życia, mieć jakiś plan niezależnie od tego gdzie.

Bo to że przyjedzie do Polski na jakoś czas i stwierdzi że jest lepiej, nie gwarantuje, że po powrocie będzie ok.
To taki efekt 'urlopowy'.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[megamag]

Napisane przez holenderka

Pytanie z cyklu co wybrać...

Czy zdecydować się na dziecko w nadziei, że będzie lepiej/inaczej?

Ja i Mąż, oboje lat 37. Chyba czas najwyższy na dziecko. Nie dlatego że wypada/nie chcemy być sami na starość/rodzina na nalega. Chcemy, bo od pewnego czasu oboje o tym marzymy. Pragniemy rodziny.
Mieszkamy w Niemczech, wynajmujemy duże mieszkanie, nie brakuje nam niczego, tzn mamy co jeść, pić, mamy na moje leki i drobne przyjemności. Problemem jest to, że nie chcemy tutaj wychowywać dziecka. Jakkolwiek się różnią Niemcy od Polski, to Polska to nasz kraj. Tam są przyjaciele, rodzina. W Niemczech jesteśmy kompletnie sami, i to mnie dołuje. Wiem, że dla dziecka rodzice są najważniejsi, ale nie chce mu odmawiać kontaktu z innymi ludźmi, z naszymi bliskimi.
Chcieliśmy wrócić, ale co dalej? U Teściów brak miejsca, niby jest dom ale maleńki, siedzą wszyscy na kupie. A u moich... Tu trochę bardziej skomplikowane. Jest całe piętro ale w stanie gorzej niż surowym. Moi rodzice całe życie widzieli tylko moją siostrę (to już temat na osobny wątek). W każdym razie, ona ma całe piętro zrobione dla siebie, a my przyjeżdżając do Polski musimy sobie wynajmować z Mężem kwaterę, bo w "domu rodzinnym" (o ironio) nie ma miejsca dla nas. Przeszło nam przez myśl żeby to piętro wyremontować ale dom jest zapisany na rodziców i siostrę, o mnie zapomnieli. Teraz się karzę w myślach za głupi pomysł.
Co zostaje... Wynajem mieszkania w Polsce, ale dla mnie i dziecka. Mąż by został w Niemczech, bo zarabia dobrze. Nawet pracując we dwójkę w PL nigdy tyle nie zarobimy. Tylko ta rozłąka.
Ciekawa jestem co o tym myślicie, co byście wybrali? Niemcy czy Polskę? Z jednej strony w Niemczech mamy gdzie mieszkać, ale ten kraj mnie po prostu dołuje. Doskwiera mi brak rodziny, przyjaciół, no mojego kraju. Narasta tu moja frustracja i nie łudzę się że to się zmieni. I niestety może to się odbić na dziecku. To może Polska... Ale Mąż by musiał utrzymać dwa mieszkania. I w taki sposób własnym nie będziemy nawet marzyć.
Ja mam mętlik w głowie, ciekawa jestem jak Wy to widzicie? Gdybyście mieli wybrać to którą opcję?

A niby czemu nie możecie albo oboje wrócić do Polski, albo oboje zostać w Niemczech?

Po kiego grzyba chcesz się zwalać do cudzego domu? Tak, cudzego, bo dom Twoich rodziców i teściów nie jest Twoim domem. Jeśli naprawdę chcesz wrócić do Polski, to oboje poszukajcie pracy w Polsce i wynajmijcie coś na początek.

Czemu u diabła Twój mąż musi koniecznie pracować w Niemczech, skro chce wrócić? I czemu miałby tam zostać i robić na dwa domy, żebyś Ty siedziała sama w mieszkaniu?

Zgaduję, że w tych Niemczech też kokosów nie zarabiacie, skoro jedyne, na co Was stać, to wynajem mieszkania, jedzenie i drobne przyjemności. Jak mniemam, nie udało Wam się nawet odłożyć żadnej sensowej sumy, żeby rozważyć kupno jakiejś nieruchomości w Polsce.

---------- Dopisano o 14:21 ---------- Poprzedni post napisano o 14:08 ----------

Napisane przez holenderka

Słuchajcie, myślę że część z Was po prostu mnie źle zrozumiała.
Nie stawiam przyjaciółki ponad Męża. Nikogo ponad nim nie stawiam.
Cała sprawa rozchodzi się o to, że nie chcę mieszkam tu gdzie mieszkam. Wcześniej mieszkaliśmy w Holandii i też ciągnęło mnie do Polski. NAS ciągnęło, ale życie to tylko życie. Ułożyło się inaczej.
To jest główny powód, nie spotkania na kawkę z kimkolwiek.
To nie jest tak że Mąż siedziałby w Niemczech i latał do nas raz w miesiącu. Na każdy weekend byłby w Polsce, to 1.5h lotu. Z resztą tak było jak musiałam być 3 miesiące w Polsce, był co tydzień.
Nasz sytuacja to nie jest jakiś odosobniony przypadek, przecież mnóstwo rodzin żyje w ten sposób.
Pytałam Was co byście wybrali a tu nagle wyszło że męża mam gdzieś i ważniejsze są ploteczki.
Sorry ale źle mnie oceniłyście.

Bój się Boga, dziewczyno. Mój mąż ma zawód wymagający częstych wyjazdów i rzeczywiście bywa tak, że 5 dni go nie ma i przyjeżdża na weekend. Te podróże to nie jest 1,5 godziny lotu, to pół dnia na lotnisku, bo trzeba być wcześniej, bo opóźnienia. On już rzyga na widok lotniska. Gdyby istniała jakaś możliwość wykonywania jego zawodu bez wyjazdów, skorzystałby od razu, bo to jest męka pańska, życie wiecznie na walizkach to nic fajnego. Tyle tylko że my nie chcemy mieć dzieci, bo jednak nie wyobrażam sobie wychowywać tak dziecka. Dziecko to nie dorosły, ono potrzebuje rzeczywistego kontaktu, na Skype sobie nie pogada.

[skazana_na_bluesa]

Autorko, mam propozycję. Przeprowadź się do Polski, znajdź pracę. Przez jakiś czas nie starajcie się o dziecko, ale pomieszkajcie na odległość + wsiadaj co tydzień w samolot i leć do męża. Zobaczysz, jak wam na odległość plus zobaczysz, na co chcesz skazać męża. Plus jak dostaniesz umowę o pracę to jednak będziesz mieć jakąś kasę na macierzyńskim. Mąż nie będzie jedynym żywicielem rodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[FALLinLOVE]

Napisane przez lubiekielbase

Autorka, chyba liczyła, że wszystkie odpowiemy, że lepiej być w Polsce.

I dla mnie lepiej. Ale jak ma się fajna pracę, fajna rodzinę i fajnych znajomych. A ty byś chciała tu żyć, ale za niemieckie euraski.

Moim zdaniem masz niezbyt (?) fajne życie i liczysz na to, że dziecko i wyprowadzka do Polski je zmieni. A fakty sa takie, że twoi rodzice wola twoja siostrę, rodzice męża mają już wnuki na miejscu. Przyjaciółka jest jedna a dni w miesiącu 30. Dluzszy brak męża przy sobie też nie brzmi najlepiej. Po prostu ta rzeczywistość może Cię rozczarować.

I to jest najtrafniejsze podusmowanie.

Napisane przez rudnika

Autorka przestała się odzywać, chyba nie spodobały się jej nasze odpowiedzi .

Mowilam, ze juz nie wroci. Pewnie pakuje walizki

ale tylko swoje, bo maz ma tam siedziec i harowac za miliony euromonet

[jestem_martyna]

Myślę, że w momencie, w którym Autorka nauczy się języka i znajdzie satysfakcjonującą robotę wszystkie jej problemy i tęsknoty znikną.

[FALLinLOVE]

Napisane przez jestem_martyna

Myślę, że w momencie, w którym Autorka nauczy się języka i znajdzie satysfakcjonującą robotę wszystkie jej problemy i tęsknoty znikną.

Jasne, że to byłoby możliwe
Tylko jest pewien problem, autorka nie planuje podjąć pracy ani uczyć się języka więc to, pozornie proste rozwiązanie, odpada.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz