Co myślicie o osobach nieśmiałych, cichych?

[The_Silence]

Witajcie.
Chciałabym się dowiedzieć co myślicie o osobach, które są bardzo ciche, spokojne, małomówne. Lubicie przebywać z takimi osobami? Co o nich sądzicie? Czy takie osoby wydają Wam się mniej inteligentne, bo np. nigdy nie wyrażają swojego zdania tylko zawsze siedzą cicho? Czy takie osoby przeszkadzają Wam w pracy, bo np. nie macie wtedy z nimi o czym porozmawiać? Czy nudzi Was przebywanie z takimi osobami?
Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?
Bardzo proszę o szczere odpowiedzi. Pozdrawiam

[Kafkazmlekiem]

Po osobie nieśmiałej widać, że jest nieśmiała. Po jej mowie ciała, po ubiorze (stonowane kolory, czasami workowate ciuchy - żeby się ukryć).
Osoby nieśmiałe mogą być bardzo ciekawe i inteligentne, może się z nimi dobrze pracować, to w niczym nie przeszkadza, jeśli są kompetentne.

Ale przyznaję, że dla mnie taka osoba jest nieciekawa, tak na pierwszy rzut oka. Lubię do takich osób np. w pracy podejść i zagadać, ale jeśli nie otwiera się, to nie chce mi się o to zabiegać.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez The_Silence

Witajcie.
Chciałabym się dowiedzieć co myślicie o osobach, które są bardzo ciche, spokojne, małomówne. Lubicie przebywać z takimi osobami?

Zależy od innych ich cech poza wymienionymi, które uważam za neutralne. Na pewno takie osoby mniej mnie męczą.

Co o nich sądzicie?

Nic nie sądzę dopóki nie poznam poglądów/czynów tej osoby.

Czy takie osoby wydają Wam się mniej inteligentne, bo np. nigdy nie wyrażają swojego zdania tylko zawsze siedzą cicho? Czy takie osoby przeszkadzają Wam w pracy, bo np. nie macie wtedy z nimi o czym porozmawiać? Czy nudzi Was przebywanie z takimi osobami?

Nie.

Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?

Nie poznaję.

[zaburzony]

Napisane przez The_Silence

Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?

Tak, myślę że to poznaje niestety większość osób. Po twarzy, po głosie, po postawie też. Są takie osoby narażone nawet w jednorazowych kontaktach na niegrzeczne traktowanie, na zaczepki.

[Ruwi]

Zdecydowanie wolę takie osoby od tych przesadnie pewnych siebie, głośnych i ciągle chcących być w centrum uwagi, które mnie strasznie irytują. Natomiast nieśmiałe osoby są mi raczej obojętne, sama byłam i ciągle trochę jestem nieśmiała, dlatego mam do nich dużo wyrozumiałości. Staram się zagadywać, jakoś wciągać do towarzystwa itp.
Poznałam w życiu chyba tylko jedną dziewczynę, która była tak przeraźliwie cicha i nieśmiała, nigdy nie odezwała się sama z siebie, więc dałam sobie spokój z wszelkimi próbami kontaktu. Ale to nie znaczy, że myślałam o niej jakoś negatywnie, może lekko mnie co to zdziwiło ale skoro tak jej lepiej w życiu to co mi do tego.

[Atavish]

Napisane przez The_Silence

Witajcie.

Chciałabym się dowiedzieć co myślicie o osobach, które są bardzo ciche, spokojne, małomówne. Lubicie przebywać z takimi osobami? Co o nich sądzicie? Czy takie osoby wydają Wam się mniej inteligentne, bo np. nigdy nie wyrażają swojego zdania tylko zawsze siedzą cicho? Czy takie osoby przeszkadzają Wam w pracy, bo np. nie macie wtedy z nimi o czym porozmawiać? Czy nudzi Was przebywanie z takimi osobami?

Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?

Bardzo proszę o szczere odpowiedzi. Pozdrawiam

Nieśmiałość jest dla mnie neutralna i nie przypisuje jej innych cech jak np "mniejsza inteligencja". Aby odnieść się do czyjejś inteligencji muszę taką osobę chociaż trochę poznać - co i jak mówi, czy jej argumenty są spójne i logiczne, etc.
To czy lubię przebywać z takimi osobami zależy od innych cech. W dużej mierze od ich poczucia humoru, poglądów i szeroko pojętego sposobu bycia.
W pracy wolę takie osoby od tych głośnych, bo chociaż nie jestem zmuszona słuchać ich ploteczek i nowinek z życia prywatnego. Zatem wszystko zależy od innych cech danej osoby.

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

[Wenress]

Ja się nie dogaduję z nieśmiałymi osobami, nudzą mnie i męczą. Sana jestem otwarta i bezpośrednia, lubię pożartować itd., więc jak z kimś rozmawiam to lubię jeśli to jest dynamiczne i konkretne plus często osoby nieśmiałe mówią cichutko, co dwa słowa muszę prosić o powtórzenie, brr.

Jestem pewna, że nieśmiałe i bardzo spokojne osoby też nie lubią mojego towarzystwa, także problemu nie ma nikt się nikomu nie narzuca.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zaburzony]

Napisane przez Atavish

Nieśmiałość jest dla mnie neutralna i nie przypisuje jej innych cech jak np "mniejsza inteligencja".

Niektóre takie osoby zbierają informacje szybciej niż wiewiórka orzechy i żołędzie. I szybko je przetwarzają.

[linaya]

Napisane przez The_Silence

Witajcie.
Chciałabym się dowiedzieć co myślicie o osobach, które są bardzo ciche, spokojne, małomówne. Lubicie przebywać z takimi osobami?

To zależy od danej osoby, od jej pozostałych cech poza nieśmiałością. Może być człowiek nieśmiały, cichy, zamknięty w sobie, ale życzliwy, radosny, pozytywnie nastawiony do innych ludzi, ale może też być ponury, pełen złości, żalu, agresji, nienawidzący świata i innych ludzi. Nie generalizowałabym tak na podstawie samej nieśmiałości.

Napisane przez The_Silence

Co o nich sądzicie? Czy takie osoby wydają Wam się mniej inteligentne, bo np. nigdy nie wyrażają swojego zdania tylko zawsze siedzą cicho?

Nie. Bywają bardzo inteligentne, ale i bardzo tępe osoby. Podobnie jak w przypadku tych bardziej śmiałych. Po prostu rzadziej i mniej chętnie wyrażają swoje zdanie, opinie.

Napisane przez The_Silence

Czy takie osoby przeszkadzają Wam w pracy, bo np. nie macie wtedy z nimi o czym porozmawiać? Czy nudzi Was przebywanie z takimi osobami?

Nie. Ale jeśli np. w przebywaniu z taką osobą, próbach nawiązania rozmowy spotykam się z brakiem interakcji (zdawkowe odpowiedzi, urywanie w pół zdania), po prostu nie drążę dalej.

Napisane przez The_Silence

Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?
Bardzo proszę o szczere odpowiedzi. Pozdrawiam

Nie po twarzy i nie po ubiorze, to krzywdzący stereotyp. Ale po zachowaniu, gdy się kogoś obserwuje jakiś czas, jak najbardziej.

[laisla]

Intrygują mnie bardziej od krzykliwych i pewnych siebie ludzi, których staram się unikać bo są zbyt energochłonne To znaczy z taką rozkrzyczaną osobą muszę wyjątkowo nadawać na tych samych falach, aby lubić jej towarzystwo, ale generalnie męczą mnie nadaktywne typy i bardziej skłaniam się ku towarzystwu ludzi spokojnych.
Najczęściej takie osoby spokojnie się otwierają, tylko potrzebują czasu, żeby się odważyć, lub zechcieć z kimś rozmawiać. Pewnie są i typowe mruki, samotnicy, którzy nie chcą wchodzić w jakiekolwiek wymiany myśli, ale takich jest bardzo mało bo najczęściej ludzie szukają towarzystwa, tylko czasami nie wierzą, że są dobrymi towarzyszami do rozmowy. Jak dla mnie ci są ciekawsi, od tych, którzy uważają że ich towarzystwo jest wyjątkowo zajmujące. Często bywa odwrotnie
Poznaję po tym, że taki ktoś nie wcina się w zdanie, potrafi wysłuchać, a także dać się wypowiedzieć innym bez zwracania na siebie uwagi. Nieśmiali często nie potrafią wytrzymać intensywnego spojrzenia i odwracają wzrok. Co do ubioru, to w ogóle nie wiązałabym tego z powyższymi cechami.

[ruda_beksa]

Napisane przez The_Silence

Witajcie.
Chciałabym się dowiedzieć co myślicie o osobach, które są bardzo ciche, spokojne, małomówne.

To zależy. Czy to są pozytywne, sympatyczne osoby? Czy po prostu mruki które chlubią się tym że są "spokojne" i patrzą z góry na tych "rozkrzyczanych"? Bo znam oba przypadki. I są też osoby po prostu ciche, co nie jest tym samym co nieśmiałość. Dla mnie nieśmiałość jako taka wiąże się z napięciem nerwowym u danej osoby, które odczuwam i które mnie męczy.

Lubicie przebywać z takimi osobami? Co o nich sądzicie?

Jak wyżej.

Czy takie osoby wydają Wam się mniej inteligentne, bo np. nigdy nie wyrażają swojego zdania tylko zawsze siedzą cicho?

W pracy? Tak. Nawet jeśli wiem, że to niekoniecznie prawda. W mojej pracy potrzebni są ludzie którzy mają własne zdanie i opinie. Ludzie którzy milczą lub z których muszę siłą wyciągać zdania męczą mnie i utrudniają mi pracę. W towarzystwie? Zależy, znam ludzi którzy należą do cichych i spokojnych, ale czasami powiedzą coś tak ciekawego czy zabawnego, że mowę odbiera. Ale osoby które zawsze siedzą cicho, cóż, nie mam jak ocenić ich inteligencji, więc raczej nie zakładam że jest wybitna. Prędzej zastanawiam się co robią w towarzystwie jeśli nie pragną jakiejkolwiek interakcji.

Czy takie osoby przeszkadzają Wam w pracy, bo np. nie macie wtedy z nimi o czym porozmawiać?

Do pogaduszek nie związanych z pracą szukam raczej osób rozmownych, bo nie lubię zaczepiać osób które nie mają na to ochoty. Natomiast w pracy senso stricte tak, utrudniają mi pracę jeśli nie wyrażają swoich opinii i muszę się nagimnastykować żeby uzyskać szczerą odpowiedź. "Co o tym myślisz?" "..." "..." "No?" "No w sumie ok.."... "A konkretnie?" "..." O Jezu, głowa boli. To już wolę gaduły które niepytane dzielą się swoim zdaniem. Jak mam zrobić burzę mózgów z grupą "cichych/nieśmiałych", to potem jestem kompletnie wykończona.

Czy nudzi Was przebywanie z takimi osobami?

Z cichymi osobami nie. Przebywanie z mrukami i chorobliwie nieśmiałymi raczej mnie męczy niż nudzi, bo tą energię "zostaw mnie w spokoju" się wyczuwa. I nie jest przyjemna.

Jeśli spotykacie jakąś osobę po raz pierwszy to po czym poznajecie, że jest to osoba nieśmiała? Możecie to rozpoznać po twarzy, po postawie, ubiorze?

Często język ciała (unikanie kontaktu wzrokowego, spuszczona głowa, zgarbienie się, skrzyżowane nogi, ramiona) zdradzają "obronną" postawę osoby która nie czuje się komfortowo.

[Jacek_Kombor]

Osoby ciche nie muszą być zawsze takie ciche dajcie im alkohol a zobaczycie co dopierdzielą Działam w branży wyjazdów firmowych i powiem jedno - głownie chodzi mi o mężczyzn - jak cichy na początku spotkania z grupą, prawie nic nie mówi, albo nie śmieje się na jakieś fajne żarty - o znaczy że będzie ostro z tym kolegą po alko - to mi się sprawdziło w 100%.
Ale mówię tu o osobach cichych - raczej skrytych - są osoby ciche , raczej spokojne, widać na pierwszy rzut inteligentne - one raczej ważą słowa i jak się wypowiadają to szczerze i z głową. Ale te osoby pomimo że ciche - śmieją się z żartów

To takie moje spostrzeżenie hehe

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Jestem osobą raczej ekstrawertyczną, ale mam znajomych introwertyków. Wiem, że zwykle potrzebują czasu (albo alkoholu ), żeby się otworzyć i się nie narzucam. A gdy mówią - słucham, bo często nie mają siły przebicia. Przy znajomych twarzach zwykle tracą część swojej nieśmiałości i normalnie się z nimi rozmawia. To jest po prostu część osobowości, nie czyni nikogo gorszym. W życiu nie pomyślalabym, że ktoś nie jest inteligentny, bo nie jest wylewny.
A rozpoznać zwykle można, bez większego problemu - najwięcej zdradza mowa ciała.

[Atavish]

[1=8c9538aac29bb5fbc2d31b2 aac28a8f9b62d5c74_6584d26 7571b8;86810328]Jestem osobą raczej ekstrawertyczną, ale mam znajomych introwertyków. Wiem, że zwykle potrzebują czasu (albo alkoholu ), żeby się otworzyć i się nie narzucam. A gdy mówią - słucham, bo często nie mają siły przebicia. Przy znajomych twarzach zwykle tracą część swojej nieśmiałości i normalnie się z nimi rozmawia. To jest po prostu część osobowości, nie czyni nikogo gorszym. W życiu nie pomyślalabym, że ktoś nie jest inteligentny, bo nie jest wylewny.
A rozpoznać zwykle można, bez większego problemu - najwięcej zdradza mowa ciała.[/QUOTE]Ale bycie introwertykiem to nie jest to samo co bycie osobą nieśmiałą. To dwie różne rzeczy.

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Mechanizm otwierania podobny jak u osób nieśmiałych.

[ruda_beksa]

Napisane przez Atavish

Ale bycie introwertykiem to nie jest to samo co bycie osobą nieśmiałą. To dwie różne rzeczy.

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

Zgadzam się. Zupełnie inny jest komfort przebywania z introwertykiem niż z osobą nieśmiałą.

[Azhaar]

Szczerze mówiąc, to mam wywalone

Do pracy chodze wykonywać swoje obowiązki, a nie by przyjaźnić się z każdą tam osobą. Więc jeżeli ja spędzam czas z kimś innym na kawie lub lunchu, a w kącie siedzi sobie ktoś nieśmiały, to nie jest jakby mój problem, mi to nie przeszkadza i nie jest to moja sprawa. No chyba, że trafiłabym do miejsca pracy, gdzie absolutnie wszyscy tacy są, to lipa.

,,Nieśmiały" to też szerokie pojęcie. Można być niesmiałym w kwestiach damsko-męskich ale pewnym siebie w życiu zawodowym.

Niektórzy są nieśmiali w większej grupie, ale sam na sam rozmawia się z nimi całkowicie normalnie.

Też wkurza mnie w pracy u niektórych brak decyzyjności i własnego zdania, ale ja nie uznaję tego za równoznaczne z nieśmiałością. Kojarzę takie osoby, co jak spytasz o zdanie to często jest wymijanie się od odpowiedzi, ale żeby te osoby były jakieś ciche i spokojne na co dzień to nie powiedziałabym. Raczej a) mają wywalone b) są niekompetetni w kwestiach zawodowych c) są niedecyzyjni z natury d) nie chca ponosić odpowiedzialności za nic. Ale zwiazek z niesmialości znikomy.

[jaksy]

No właśnie. Jestem klasycznym introwertykiem, ale nieśmiała to nie jestem na pewno
Co myślę o nieśmiałych? Nic szczególnego w sumie. Wolę osoby ciche i zamknięte od takich, co im się usta nie zamykają, zwłaszcza w pracy. Poza tym nie oceniam takich osób w żaden sposób. Jak jest bardzo duży problem z komunikacją, to odpuszczam, ale w sumie to chyba nie spotkałam aż tak nieśmiałej osoby, żeby nie dało się porozmawiać z nią sam na sam.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A przy użyciu Tapatalka

[ruda_beksa]

Napisane przez Azhaar

Do pracy chodze wykonywać swoje obowiązki, a nie by przyjaźnić się z każdą tam osobą. Więc jeżeli ja spędzam czas z kimś innym na kawie lub lunchu, a w kącie siedzi sobie ktoś nieśmiały, to nie jest jakby mój problem, mi to nie przeszkadza i nie jest to moja sprawa.

Też wkurza mnie w pracy u niektórych brak decyzyjności i własnego zdania, ale ja nie uznaję tego za równoznaczne z nieśmiałością. Kojarzę takie osoby, co jak spytasz o zdanie to często jest wymijanie się od odpowiedzi, ale żeby te osoby były jakieś ciche i spokojne na co dzień to nie powiedziałabym. Raczej a) mają wywalone b) są niekompetetni w kwestiach zawodowych c) są niedecyzyjni z natury d) nie chca ponosić odpowiedzialności za nic. Ale zwiazek z niesmialości znikomy.

Wydaje mi się że u osób u których to zauważyłam to strach przed wyglądaniem "głupio", zabieraniem głosu, lęk przed wyrażeniem własnego zdania (bo co będzie jak inni się nie zgodzą). I akurat te osoby należą właśnie do cichych i nieśmiałych. Nie mają wywalone, pracę zrobią nieźle, ale po prostu nie chcą się "wychylać".

[Kymonka]

Dopóki ta nieśmialosc nie przeradza sie w aspolecznosc to wszystko mi jedno. Gorzej jak dana osoba tak bardzo nie ogarnia zycia, że nawet na "cześc" nie odpowie i ogólnie zachowuje sie lekko jak creep. A takich juz tez mialam w pracy.

[zaburzony]

Według mnie, osoby nieśmiałe, wycofane, tłumiące w sobie emocje obarczone są nieco wyższym ryzykiem niebezpiecznej nieprzewidywalności. Mogą w końcu wybuchnąć w sposób niekontrolowany albo z zimną krwią niebezpiecznie odreagować.

[patusiaa23]

Wolę osoby nieśmiałe od nadmiernie śmiałych i wygadanych i nie uważam, żeby czegoś im brakowało. Pod warunkiem, ze to zdrowy rodzaj nieśmiałości i cichości a nie patologiczny - tj. między byciem cichym a nieodzywaniem się w pracy 8 godzin do nikogo jest przepaść, tego drugiego nie lubię, to pierwsze jest spoko. Nie lubię jak człowiek się boi własnego cienia, ale to dla mnie skrajność i różni się od nieśmiałości. Nieśmiałość jest super, ale przepraszanie, że się żyje - nie.

Osób takich bardzo wygadanych i superśmiałych nie lubię, bo przy nich dużo tracę. Sama jestem raczej nieśmiała i lubię powolnymi kroczkami poznawać się z ludźmi. Nie lubię być zarzucana cudzą energią.

[VivelaPologne]

Zgadzam się z Patusią. Sama jestem lekko nieśmiałą introwertyczką i kiedyś (gdy jeszcze nie miałam zbytnio pojęcia, że istnieją takie pojęcia jak "introwertyzm" czy "ekstrawertyzm") porównywałam się do tych przebojowych, wiecznie rozgadanych itd. i czułam się gorsza, że ja tak nie potrafię.

Mnie intrygują ludzie trochę wycofani i skryci, jest wokół nich taka aura tajemniczości, która jest dla mnie nęcąca

[laisla]

Napisane przez VivelaPologne

Zgadzam się z Patusią. Sama jestem lekko nieśmiałą introwertyczką i kiedyś (gdy jeszcze nie miałam zbytnio pojęcia, że istnieją takie pojęcia jak "introwertyzm" czy "ekstrawertyzm") porównywałam się do tych przebojowych, wiecznie rozgadanych itd. i czułam się gorsza, że ja tak nie potrafię.

Mnie intrygują ludzie trochę wycofani i skryci, jest wokół nich taka aura tajemniczości, która jest dla mnie nęcąca

Wiele osób tak myśli, zupełnie niepotrzebnie Ale chyba świadomość tego przychodzi dopiero z wiekiem. Gdyby bardzo młodzi ludzie byli tego świadomi, uniknęliby niepotrzebnego stresu i kompleksów.

[mamalina]

Napisane przez Kafkazmlekiem

Po osobie nieśmiałej widać, że jest nieśmiała. Po jej mowie ciała, po ubiorze (stonowane kolory, czasami workowate ciuchy - żeby się ukryć).
Osoby nieśmiałe mogą być bardzo ciekawe i inteligentne, może się z nimi dobrze pracować, to w niczym nie przeszkadza, jeśli są kompetentne.

Ale przyznaję, że dla mnie taka osoba jest nieciekawa, tak na pierwszy rzut oka. Lubię do takich osób np. w pracy podejść i zagadać, ale jeśli nie otwiera się, to nie chce mi się o to zabiegać.

Kocham workowate ciuchy, najlepiej czarne, do tego według większości ludzi wyglądam na 17 lat iii uchodzę za osobę nieśmiałą, więc coś chyba w tym jest. Z tym że u mnie to kwestia bardziej introwertyzmu, nie mam problemu z nawiązywaniem relacji, tyle że zazwyczaj nie chce mi się klepać językiem o niczym dla samego klepania, co właśnie jest często odbierane jako wycofanie.

[kalor]

Ja sama nie jestem super śmiała i wygadana, ale nie nazwałabym się jeszcze nieśmiałą. Staram się rozmawiać, jeśli oczywiście nie jestem na czymś bardzo skupiona, ale muszę widzieć, że dana osoba reaguje jakoś na moje próby rozmowy. Z osobą totalnie nieśmiałą czułabym się niezręcznie, bo miałabym pewnie wrażenie, że jest negatywnie nastawiona i mnie nie lubi i skończyłoby się na niezręcznej ciszy

Rzadko jednak spotykam ekstremalnie nieśmiałe osoby. Pewnie niestety oceniałbym taką osobę jako niezbyt ciekawą, chociaż wiem, że wewnętrznie może być bardzo interesująca - jednak podświadomie pewnie byłoby mi trudno pozbyć się pierwszego wrażenia. Co innego, jeśli na początku ktoś jest nieśmiały, ale po jakimś czasie zacznie trochę rozmawiać, nawet jeśli wciąż nie są to długie dyskusje.

[groszek75]

A są jeszcze w tych czasach takie osoby ?

[Elfir]

zwykle nic nie myślę, bo nie zauważam, skoro same nie chcą być zauważone.

a jeśli jest to miejsce pracy i druga osoba mi odburkuje, odpowiada półsłówkami na pytania, to mam ją za gbura, względnie skrajnego introwertyka a nie za nieśmiałą.

[MATRIX266]

Wole osoby nieśmiałe niż te za bardzo pewne siebie u których się buzia nie zamyka, po prostu mnie to męczy do tego często u takich osób dochodzi nie miłe odzywki znam parę takich osób wolę zdecydowanie osoby, które są sympatyczne i miłe.

[The_Silence]

Niestety są takie osoby ale pewnie ich nie widać bo siedzą w domu. (Mówię też o sobie oczywiście)