Zaczynanie od nowa

[Anonimowa_ja]

Mam problem, z którym powoli przestaję sobie radzić. Nie wiem czy to dobry dział, ale spróbuję. Mam manię zaczynania od nowa. Jest to dość dziwne, ale postaram się wytłumaczyć... Po prostu zakładam sobie, że od jutra zacznę życie od nowa. Wszystko będzie perfekcyjnie idealne. A następnego dnia okazuje się, że znów coś jest nie tak i chcę wymazać ten dzień z życiorysu i znów zacząć życie od nowa od dnia kolejnego. A najgorsze jest to, ze robię tak nawet jeśli wszystko jest ok, tyle że na przykład... jest środa, a nie poniedziałek. Bo zaczynanie od nowa lepiej wychodzi w poniedziałki, a najlepiej w pierwsze dni miesiąca. Poza tym, czasem wystarczy niewłaściwa myśl, a już chcę zacząć od nowa. Przez to kupuję nowe zeszyty, żeby zacząć pisać pamiętnik na nowo i na nowo, zakładam i kasuję blogi, konta na różnych portalach.. Ostatnio nawet codziennie. Gdy już stwierdzę, ze ten dzień nie nadaje się już do niczego, nic mi się nie chce. Nie wiem co z tym zrobić. Na co dzień jestem perfekcjonistką, najlepszą uczennicą (teraz już mam wakacje po maturze). Proszę, nie piszcie mi, że mam udać się do psychologa, bo mam taki zamiar, muszę tylko zarobić trochę pieniędzy. Poradźcie mi, proszę, jak mogę próbować z tym walczyć.

---------- Dopisano o 14:54 ---------- Poprzedni post napisano o 13:43 ----------

Żadnych pomysłów?

[izunia1982]

Chyba psychiatry w pierwszej kolejnoci..psycholog jest pozniej..wygląda to troche jak jakas mania ..

[dorotek88]

Myślę że Twoim problemem jest - jak zapewne sama się domyślasz - nadmierny perfekcjonizm. Poszukaj w internecie czegoś na ten temat.

Powinnaś sobie zdać sprawę z tego że życie nigdy nie będzie idealne, nie da się go całkowicie zaplanować. I trzeba nauczyć się przyjmować je takim jakie jest i się cieszyć z tego co jest. To w sumie banalne i pewnie nie raz już to czytałaś... ale to jest łatwe do napisania a ciężkie do realizacji, wiem to też z doświadczenia

Napisane przez izunia1982

Chyba psychiatry w pierwszej kolejnoci..psycholog jest pozniej..wygląda to troche jak jakas mania ..

Bez przesady...

A i myślę, że powinnaś znaleźć sobie jakieś wciągające zajęcie, coś co będziesz robić tylko dla przyjemności a nie żeby być w tym najlepszą. Jakiś przyjemny sposób marnowania czasu, np. malowanie albo oglądanie ciekawych filmów Wtedy przy okazji będziesz mieć też mniej czasu na rozmyślania

[Anonimowa_ja]

Najgorsze jest to, że nawet jak zaczynam jakąś czynność, to jest ok, zapominam o tych myślach, ale potem one wracają... I nie chcą dać spokoju. Teraz na przykład jestem na etapie 'nic mi się nie chce', tylko dlatego, że jest środa, a ja od nowa zaczynam od poniedziałków... Kiedyś wystarczył po prostu kolejny dzień, teraz potrzebny mi pierwszy dzień tygodnia. Mam dość.

[201604181004]

to trochę wygląda jak nerwica natręctw

[Anonimowa_ja]

Napisane przez drabineczka

to trochę wygląda jak nerwica natręctw

Też o tym myślałam, tzn. o nerwicy natręctw myślowych. Ale i tak nie wiem co z tym zrobić. Czytam o tym i czytam, ale jakoś nic do mnie nie trafia.

---------- Dopisano o 16:14 ---------- Poprzedni post napisano o 15:32 ----------

Podnoszę do góry, bo chciałabym poznać więcej opinii.

[ilonkaczapela]

Poczytaj o prokrastynacji, bo jej główną cechą jest perfekcjonizm a dotyka tylko osoby "niegłupie". Na wizażu chyba nawet jest wątek wsparcia.
Znam te twoje zachowania, bo mam męża, co "od jutra" "od poniedziałku" i "od nowego miesiąca" wszystko zaczyna robić (nie mówię o pierdołach typu blogi, czy konta na portalach).

[MartaMagda]

Koniecznie terapeuta, bez tego niewiele zdziałasz.

Do tego czasu możesz spróbować poczytać literaturę fachową na temat nerwicy natręctw - możesz jej poszukać w każdej księgarni. Nie sądzę, żeby książka pomogła rozwiązać ten problem, ale może wyjaśnić mechanizmy takiego działania, a to już coś.

[whatIthink]

Miałam kiedyś podobnie, ale z tego wyrosłam kilka lat temu (mam 24 l.).

Chciałabyś żeby Twoje życie było idealne, tylko musisz zdać sobie sprawę, że nigdy takie nie będzie - dlatego, że świat nie jest idealny i ludzie również nie, a często jest tak, że Twój sukces/zadowolenie z siebie i świata zależy od innych ludzi. To po pierwsze.

Po drugie, masz dopiero 18 - 19 l. Jeszcze (prawdopodobnie) nie weszłaś w tzw. dorosłe życie i jak dotąd wszystko szło Ci jak z płatka (napisałaś, że dobrze się uczysz itp.). Za chwilę - jak pójdziesz na studia - zobaczysz jak wygląda życie w innym otoczeniu, z innymi ludźmi niż Twoi rodzice. Jak wygląda życie studenta, gdzie nie da się (z reguły) przejść studiów dostając same bdb, zdając doskonale wszystkie egzaminy. Zaabsorbują Cię inne problemy. Śmiem twierdzić, że za jakiś czas, może za kilka lat, uświadomisz sobie, że nie da się uczynić swojego życia we wszystkich aspektach idealnym - ale że pomimo to można wieść dobre, satysfakcjonujące życie.

Wydaję mi się, że teraz - to co robisz - robisz poniekąd z nudów. Masz wakacje i pewnie brak Ci wyzwań szkolnych, typu nauczyć się na klasówkę i ją zdać jak najlepiej. Szukasz więc sobie zadań zastępczych, takich jak pisanie dziennika czy bloga.

Chcesz zacząć wszystko od nowa. Mówisz, że chcesz żeby Twoje życie było idealne. Ale co tak naprawdę chciałabyś zmienić? Może po prostu zastanów się jakie są Twoje cele i jak je zdobyć, zamiast śnić o idealnym życiu, które nie jest osiągalne.

Być może masz problemy z akceptacją samej siebie - taką jaką naprawdę jesteś i stawiasz sobie zbyt duże wymagania. Nadmierny perfekcjonizm to wada charakteru, jak sobie to uświadomisz, to możesz też zastanowić się jak z tym walczyć.

Nie wiem... Napisałam Ci kilka ogólnych uwag. Może niektóre z nich okażą się pomocne - mam nadzieję.

Pozdrawiam i trzymam kciuki za powrót do psychicznej równowagi

[emelie]

Miałam tak w bardzo dużym stopniu, teraz mniej. Nie było to dla mnie mocno uciążliwe, chociaż to była moja mania chyba od zawsze. Pomogła mi terapia, chociaż chodziłam na nią z innego powodu (depresja).
Musisz sobie zdać sprawę z tego, że zmiany, szczególnie duże, wymagają czasu. Trudno zmienić swoje przyzwyczajenia w krótkim czasie, szczególnie z dnia na dzień. Jeżeli coś zmienia się za szybko - jest to zmiana nietrwała.

[Anonimowa_ja]

Napisane przez whatIthink

Chcesz zacząć wszystko od nowa. Mówisz, że chcesz żeby Twoje życie było idealne. Ale co tak naprawdę chciałabyś zmienić? Może po prostu zastanów się jakie są Twoje cele i jak je zdobyć, zamiast śnić o idealnym życiu, które nie jest osiągalne.

Właśnie to jest absurdalne, że nie wiem, co chcę zmienić. Czasem jest naprawdę idealnie, ale TE myśli i tak przychodzą i nie wiadomo co z nimi zrobić. Ale Twój post dał mi do myślenia.

Mam coś takiego, że próbuję wszystko ogarnąć myślami i odnoszę wrażenie, że ten problem trzymam, ale tak jakby... koniuszkami palców.

[anjuta]

Napisane przez Anonimowa_ja

Najgorsze jest to, że nawet jak zaczynam jakąś czynność, to jest ok, zapominam o tych myślach, ale potem one wracają... I nie chcą dać spokoju. Teraz na przykład jestem na etapie 'nic mi się nie chce', tylko dlatego, że jest środa, a ja od nowa zaczynam od poniedziałków... Kiedyś wystarczył po prostu kolejny dzień, teraz potrzebny mi pierwszy dzień tygodnia. Mam dość.

najlepszym dniem na zaczynanie jest 01.01 kazdego roku i wypisanie postanowień noworocznych na kartce to był żart oczywiście
a na poważnie to najlepszym czasem na rozpoczęcie czegokolwiek jest TERAZ, chwila obecna, każda w której przyjdzie Ci taka mysl.

[TheKey]

Oj, też tak kiedyś miałam Przypomniałaś mi stare dobre czasy, kiedy jeszcze mi się chciało starać by "było idealnie" Dziewczyno, wyrośniesz z tego
Zdecydowanie odradzam czytanie literatury "fachowej" na ten temat, jak ktoś wyżej zaproponował, bo tylko się będziesz nakręcać, przeczytasz na przykład, że ktoś zaczyna "od nowa" tylko 1 stycznia, i się zasugerujesz tym i wtedy dopiero będzie tragedia bo cały rok będziesz czekać na tę nową szansę Wyluzuj!

[Anonimowa_ja]

Napisane przez TheKey

Zdecydowanie odradzam czytanie literatury "fachowej" na ten temat, jak ktoś wyżej zaproponował, bo tylko się będziesz nakręcać, przeczytasz na przykład, że ktoś zaczyna "od nowa" tylko 1 stycznia, i się zasugerujesz tym i wtedy dopiero będzie tragedia bo cały rok będziesz czekać na tę nową szansę Wyluzuj!

Chyba masz rację, lepiej nie czytać, bo się będę nakręcać. Chyba lepiej starać się zapomnieć i myśleć o czym innym.

Żeby te myśli nie były takie natrętne, ych.

Poza tym, dziękuję za wszystkie dotychczasowe odpowiedzi

[anjuta]

Napisane przez Anonimowa_ja

Chyba masz rację, lepiej nie czytać, bo się będę nakręcać. Chyba lepiej starać się zapomnieć i myśleć o czym innym.

Żeby te myśli nie były takie natrętne, ych.

Poza tym, dziękuję za wszystkie dotychczasowe odpowiedzi

zgadzam się

lepiej poszukaj książek o pozytywnym mysleniu

[Marzeniatko]

Napisane przez Anonimowa_ja

Mam problem, z którym powoli przestaję sobie radzić. Nie wiem czy to dobry dział, ale spróbuję. Mam manię zaczynania od nowa. Jest to dość dziwne, ale postaram się wytłumaczyć... Po prostu zakładam sobie, że od jutra zacznę życie od nowa. Wszystko będzie perfekcyjnie idealne. A następnego dnia okazuje się, że znów coś jest nie tak i chcę wymazać ten dzień z życiorysu i znów zacząć życie od nowa od dnia kolejnego. A najgorsze jest to, ze robię tak nawet jeśli wszystko jest ok, tyle że na przykład... jest środa, a nie poniedziałek. Bo zaczynanie od nowa lepiej wychodzi w poniedziałki, a najlepiej w pierwsze dni miesiąca. Poza tym, czasem wystarczy niewłaściwa myśl, a już chcę zacząć od nowa. Przez to kupuję nowe zeszyty, żeby zacząć pisać pamiętnik na nowo i na nowo, zakładam i kasuję blogi, konta na różnych portalach.. Ostatnio nawet codziennie. Gdy już stwierdzę, ze ten dzień nie nadaje się już do niczego, nic mi się nie chce. Nie wiem co z tym zrobić. Na co dzień jestem perfekcjonistką, najlepszą uczennicą (teraz już mam wakacje po maturze). Proszę, nie piszcie mi, że mam udać się do psychologa, bo mam taki zamiar, muszę tylko zarobić trochę pieniędzy. Poradźcie mi, proszę, jak mogę próbować z tym walczyć.

---------- Dopisano o 14:54 ---------- Poprzedni post napisano o 13:43 ----------

Żadnych pomysłów?

myślę, że tutaj tkwi problem - jesteś perfekcjonistką, wszystko chcesz robić idealnie i gdy coś nie wychodzi to po prostu się poddajesz i nie chcesz czegoś ciągnąć, bo wolisz zacząć od nowa, żeby było idealnie. niestety w życiu nigdy nie jest idealnie, jedno się układa, drugie wali, znajdziesz pracę, to Ci się kot rozchoruje w koło macieju, zawsze coś, ale trzeba się z tym pogodzić I NIE WYMAGAĆ OD SIEBIE ZBYT WIELE, dać sobie kredyt zaufania, dać sobie możliwość popełniania błędów i wybaczyć brak perfekcjonizmu we wszystkim nie można być perfekcyjnym w każdej dziedzinie życia - jedna osoba znakomicie gotuje, ale nie umie rysować, a ktoś umie rysować, a przypali wodę na herbatę znajdź JEDNĄ dziedzinę w życiu i się tym zajmij, w JEDNYM kierunku staraj się być perfekcyjna i dążyć do celu, rozwiń jakąś pasję i tam wymagaj od siebie więcej, bo to jest dobra cecha - pozwala osiągnąć sukces, ale w pozostałej części życia bądź po prostu normalnym człowiekiem, nie daj sobie zwariować, bo nigdy nie będzie wszystko na tip top


nie musisz czekać - rozejrzyj się nad ośrodkami, poradniami dla młodzieży, bo tam są psycholodzy, u których za wizytę nie płacisz, finansowani są przez NFZ, a jedynie co musisz, to wystarczy iść do lekarza rodzinnego i poprosić o skierowanie do poradni psychologicznej, dostaniesz najprawdopodobniej wpis F39 - zaburzenia nastroju i Cię przyjmą za darmo

trzymam za Ciebie kciuki

[Elfia4]

Napisane przez Anonimowa_ja

Mam problem, z którym powoli przestaję sobie radzić. Nie wiem czy to dobry dział, ale spróbuję. Mam manię zaczynania od nowa. Jest to dość dziwne, ale postaram się wytłumaczyć... Po prostu zakładam sobie, że od jutra zacznę życie od nowa. Wszystko będzie perfekcyjnie idealne. A następnego dnia okazuje się, że znów coś jest nie tak i chcę wymazać ten dzień z życiorysu i znów zacząć życie od nowa od dnia kolejnego. A najgorsze jest to, ze robię tak nawet jeśli wszystko jest ok, tyle że na przykład... jest środa, a nie poniedziałek. Bo zaczynanie od nowa lepiej wychodzi w poniedziałki, a najlepiej w pierwsze dni miesiąca. Poza tym, czasem wystarczy niewłaściwa myśl, a już chcę zacząć od nowa. Przez to kupuję nowe zeszyty, żeby zacząć pisać pamiętnik na nowo i na nowo, zakładam i kasuję blogi, konta na różnych portalach.. Ostatnio nawet codziennie. Gdy już stwierdzę, ze ten dzień nie nadaje się już do niczego, nic mi się nie chce. Nie wiem co z tym zrobić. Na co dzień jestem perfekcjonistką, najlepszą uczennicą (teraz już mam wakacje po maturze). Proszę, nie piszcie mi, że mam udać się do psychologa, bo mam taki zamiar, muszę tylko zarobić trochę pieniędzy. Poradźcie mi, proszę, jak mogę próbować z tym walczyć.

Poszukaj psychologa, który przyjmuje na NFZ, wśród takich też bywają dobrzy specjaliści.
Mam wrażenie, że nie lubisz siebie i natrętnie myślisz o tym, żeby stać się kimś innym albo chcesz się odciąć od czegoś co miało miejsce w przeszłości i z czym się nie rozliczyłaś.
Zmiana to nie gruba kreska i rewolucja przeprowadzana wraz ze zmianą daty, tylko proces, który musi się toczyć. Nie możesz zmieniać wszystkiego naraz, zmień jedną rzecz, określ konkretny termin do jakiego to zrobisz, określ sposób i dopiero działaj. Po wprowadzeniu kilku takich pojedynczych mniejszych zmian odwróć się za siebie i z pewności przyznasz, że jesteś już innym lepszym człowiekiem niż jakiś czas temu.

[Anonimowa_ja]

Psycholog przyjmujący na NFZ, dobry pomysł. Nie pomyślałam o tym.

A co do tych zmian... Najgorsze jest, że ja właśnie nie wiem co chcę zmienić. W chwili obecnej chce zmienić chyba tylko to, żeby przestać myśleć o zaczynaniu od nowa. Bo każdy kolejny dzień nie jest 'perfekcyjny' tylko przez to, że znowu przychodzą te myśli. I nie jestem w stanie swojej psychice przekazać, że nie da się pewnego pięknego dnia obudzić i nie myśleć w ogóle o czymś, co mnie męczyło jakiś czas. Że to raczej będzie stopniowe i że trzeba te myśli ignorować. Po prostu do mojej psychiki to nie dociera.

[anjuta]

spróbuj się skupić na kontynuacji tego co zaczęłaś i doprowadzeniu tego do końca, a nie na jakości działań

[Marzeniatko]

Napisane przez Anonimowa_ja

Psycholog przyjmujący na NFZ, dobry pomysł. Nie pomyślałam o tym.

A co do tych zmian... Najgorsze jest, że ja właśnie nie wiem co chcę zmienić. W chwili obecnej chce zmienić chyba tylko to, żeby przestać myśleć o zaczynaniu od nowa. Bo każdy kolejny dzień nie jest 'perfekcyjny' tylko przez to, że znowu przychodzą te myśli. I nie jestem w stanie swojej psychice przekazać, że nie da się pewnego pięknego dnia obudzić i nie myśleć w ogóle o czymś, co mnie męczyło jakiś czas. Że to raczej będzie stopniowe i że trzeba te myśli ignorować. Po prostu do mojej psychiki to nie dociera.

chcesz przestać myśleć o tym, że myślisz bezsensu, lepiej zajmij się czymś po prostu i nie skupiaj się czy to ma sens, czy nie, czy jest idealne, czy nie, ale po prostu działaj

[Anonimowa_ja]

Napisane przez Marzeniatko

chcesz przestać myśleć o tym, że myślisz bezsensu, lepiej zajmij się czymś po prostu i nie skupiaj się czy to ma sens, czy nie, czy jest idealne, czy nie, ale po prostu działaj

No tak, chcę przestać myśleć o tym, że myślę. Wszystko to jest irracjonalne i bezsensu.

Tak w ogóle to miałam już to coś wcześniej, ale nigdy nie było aż tak silne jak teraz. Uporałam się jakoś z tym zimą, ale tym razem mnie to naprawdę wykańcza.

Chociaż macie rację - trzeba po prostu zacząć działać.

[MartaMagda]

Czytać literaturę, nie czytać - dziewczyny w takich książkach nie ma negatywnego wartościowania, a przynajmniej nie było w tych, które ja czytałam, one są bardziej przewodnikami i uzupełnieniem terapii - testowałam to na sobie.

[TheKey]

Napisane przez Anonimowa_ja

Chyba masz rację, lepiej nie czytać, bo się będę nakręcać. Chyba lepiej starać się zapomnieć i myśleć o czym innym.

Żeby te myśli nie były takie natrętne, ych.

Poza tym, dziękuję za wszystkie dotychczasowe odpowiedzi

Jeszcze co do tych zeszytów - proponuję zrezygnować z zeszytów i pisać notatki z każdych zajęć na osobnej kartce, wtedy nie musisz brać na siebie tego "balastu" poprzednich notatek.

[Anonimowa_ja]

Napisane przez TheKey

Jeszcze co do tych zeszytów - proponuję zrezygnować z zeszytów i pisać notatki z każdych zajęć na osobnej kartce, wtedy nie musisz brać na siebie tego "balastu" poprzednich notatek.

Teraz co prawda mam wakacje, ale powiem Ci, że to dobry pomysł, dzięki

[Milore]

Ja właśnie przez takie - od jutra utyłam 30 kg. Ważyłam 45 kg, ale to było dla mnie za dużo. I codziennie gdy tylko niezbyt idealnie udała mi się dieta, np. zjadłam dodatkowego 1 cukierka, uznawałam dzień za stracony i jadłam, jadłam, bo od jutra... I tak utyłam do 75 kg (przy 160 cm) . No a teraz trudno mi to zrzucić...

[izunia1982]

[QUOTE=Anonimowa_ja;345516 55]Psycholog przyjmujący na NFZ, dobry pomysł. Nie pomyślałam o tym.

No własnie bliska mi osoba tez chciała skorzystac z psychologa na nfz i trzeba miec skierowanie od psychiatry..poza tym do psychologów na nfz sa bardzo duze kolejki, tak wiec im szybciej udasz sie do psychiatry tym dla ciebie lepiej..ktos tam wyzej napisał ze psychiatra to przesada - oczywiscie ze nie ma w tym ani grama przesady - to normalny lekarz, przeciez nikt tutaj nie zasugerował, ze autorka kwalifikuje sie w kaftan..On stawia diagnoze a pozniej chodzi sie na terapie psychologiczna..

[OlgaWaw]

Cześć,

Czy po tylu latach udało Ci się przezwyciężyć swój problem? Ja mam bardzo podobnie jak ty.

Też zaczynam nowe życie od jutra, a najlepiej od pierwszego dnia miesiąca. Zawsze zaczynam dietę, gdzie dzień wcześniej muszę się najeść ponieważ oczywiście od jutra jestem nowa ja i nie będę mogła jeść takich rzeczy. Przez to mam teraz dość duża nadwagę. Jestem ciekawa czy poradziłas sobie bez pomocy specjalistów?

[Viann]

O rany... przypomniało mi się jak byłam małą dziewczynką, myślałam nad czymś i kiedy ktoś mi przerwał musiałam zacząć myśleć całe zdanie od początku. To był taki przymus, coś jak nerwica natręctw. Wpadałam w furię. Może ma z tym coś wspólnego fakt, że chciałam być pisarką. Czytaliście "Dżumę"? Był tam taki pisarz, który codziennie zaczynał od początku, próbując jedno zdanie doprowadzić do perfekcji... Ja tak czepiałam się tej jednej myśli, którą ktoś mi przerwał i musiałam ją "pomyśleć" od nowa. Koszmar.

Na szczęście z tego wyrosłam i teraz mam całkiem inny, dorosły zestaw problemów

Być może wpadacie w taki schemat, że próbujecie napisać sobie idealny scenariusz Waszego życia... ile razy mi się wydawało, że tym razem będę pięknie pisać w zeszycie, w tym semestrze będę chodzić na wszystkie zajęcia... mam problem taki że jak zaczynam zawalać to po całości, bo skoro już zawaliłam trochę to mogę zawalić trochę bardziej, w końcu jest już tak czy inaczej zawalone, a więc nie jest perfekcyjnie.

Ale radzę sobie z tym. O dziwo nie pozwalam sobie na taki schemat myślenia w pracy, wręcz przeciwnie - świadomość konsekwencji nie pozwoli mi na coś takiego, bo mam za dużo do stracenia (upadłość firmy, zaległości zusowe, podatkowe, dotacja do zwrotu - nie wyobrażam sobie tego!). Może musicie znaleźć sobie coś takiego, gdzie po prostu nie będzie opcji zacząć od początku? Zjedzenie batonika łatwo sobie wybaczyć, spłukanie firmy/kariery/wartościowego szkolenia czy studiów/stażu w kiblu niekoniecznie. Terapia szokowa.

Ja przekułam myślenie z realizowania idealnego planu w kolekcjonowanie osiągnięć - każdy mały i duży sukces gdzieś mi się odkłada, coś buduje czego nie da się zbudować w jeden idealny dzień, czy rok, to proces.

Poza tym człowiek najwięcej uczy się na swoich błędach, na udoskonalaniu tego co jest niedoskonałe, więc pozwólcie sobie czasami coś zawalić, ale tak tylko trochę.