Co zrobić gdy mam wręcz nienawidzi mojego Chłopaka?

[xevelynxo]

Problem tkwi w tym, że moja Mama nie trawi mojego nowego Chłopaka. Powiem tak 'powtórka z rozrywki'. Już raz przez to przechodziłam i nie wytrzymałam psychicznie - nie jesteśmy razem.
Teraz jestem w związku od roku i jestem naprawdę szczęśliwa, ale mamie to chyba przeszkadza. Uważa, że On nie jest dla mnie, że 'weź się zastanów, ogarnij się, co Ty robisz dziewczyno'. To strasznie boli, moje poczucie własnej wartości jest niskie.
Mame boli to, że ja po liceum, kończę studia idę możliwe, że na mgr do większego miasta 'zaoczne' a mój chłopak jest tylko po liceum i jest kierowcą w firmie budowlanej. Jest naprawnę 'ogarnięty', zaradny, pomocny, pracowity. Jak każdy ma swoje wady, o których mama nie wie, ale o jego pracy wie, jak to że chce zostać zawodowym kierowcą, ale być codziennie w domu. I to ją najgorzej boli, że ja będę sama, kto dzieci wychowa i tak dalej.
A ja już nie wytrzymuje psychicznie. Nie dość, że mam stresy w pracy ( dodam, że utrzymuję się w miarę sama) to jeszcze z mamą ciągłe wojny. I w dodatku nawet jak chce iść na babski wieczór, to jest nigdzie nie idziesz (bo na pewno idę do niego). Więcej ja jeżdze po kryjomu do niego i mam bardzo dobre kontakty z jego rodziną, a on u mnie mało razy był, boję się go przyprowadzać, bo zaraz będzie wojna. Z moją mamą nie da sie normalnie rozmawiać, bo zaraz gada 'koleżanka ma chłopaka to Ty chcesz mieć na siłę?' albo 'zrobiłaś to 'tamtemu' (byłemu) na złość ?'. To boli gdy własna matka nie akceptuje wyborów dziecka. Wiadomo chce jak najlepiej, ale człowiek uczy sie na własnych błędach. Z tych nerwów chodzę cała spięta i brak okresu. Co zrobić, walczyć, odpuścić? Kłócić się? Czy unikać tematu?
Dodam, że ja mam prawie 22 lata a mój 24. Wiem, to głupie powiecie, że tak się matki słucham, ale nie znacie jej, a ja sobie już nie radze. Kłótnie kończą się miesiącem nie rozmawiania z nią.
Jeszcze trochę a popadnę w depresję. Z pracą też były kłótnie, ale w końcu postawiłam na swoim i poszłam, ale i tak jest źle jak zostanę po godzinach.
Gdy nie widzę mojego chodzę nerwowa, nie odzywam się, tęsknię za nim strasznie, gadamy przez telefon po kryjomu i wgl, spotkania też ukryte. Już mam dość tego. Chciałabym jak normalny człowiek spotykać się z własnym chłopakiem.

[Mad_Max]

Napisane przez xevelynxo

Kłótnie kończą się miesiącem nie rozmawiania z nią.

Odpowiedź masz podaną na tacy. Pokłócić się, nie gadać i mieć święty spokój.
Naprawdę nie ma obowiązku rozmawiania z kimś, z kim rozmawiać się nie chce.

[K1987]

Napisane przez Mad_Max

Odpowiedź masz podaną na tacy. Pokłócić się, nie gadać i mieć święty spokój.
Naprawdę nie ma obowiązku rozmawiania z kimś, z kim rozmawiać się nie chce.

Dokładnie to samo miałam napisać.

Twoja matka autorko najwyraźniej ma problem z tym, że chce Cię kontrolować. Domyślam się, że z tego powodu truła Ci o pracę, bo pewnie wiedziała, że zarabianie własnych pieniędzy da Ci większe poczucie niezależności i nie będzie Cię mogła szantażować tym, że on Cię utrzymuje to masz robić jak chce.
Rozumiem, że mieszkasz z nią, masz szansę wyprowadzić się? Jeśli tak, zrób to a kontakty ogranicz, i powiedz, że to się nie zmieni, dopóki nie ogarnie swojego nastawienia. Wiesz, to już nie chodzi o chłopaka, bo jeszcze z 10 razy w życiu możesz zmienić partnera, ale niepokojące jest to, że ona aż tak potrafi wywierać na Tobie psychiczną presję.

[Folgia]

A nie myślałaś o tym, żeby się wyprowadzić?

[squirrelqa]

Jak najszybciej skończ ten licencjat, w obecnym miejscu pracy postaraj się o pełny etat i wyprowadź się.
Ogranicz też dzielenie się ważnymi informacjami z matką, nie pozwól się wpędzać w poczucie winy i nie słuchaj "dobrych" rad. Czas zacząć żyć dla siebie, a nie w irracjonalnym strachu i stresie, który zżera Cię od środka. Dasz sobie radę, jesteś ogarniętą dziewczyną!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz