Tęczowy Most -pamięci naszych najdroższych przyjaciół- smutny ZBIORCZY WĄTEK WSPARCIA

[mariamalaria]

Do tej pory nie byłam w stanie tu zajrzeć. I teraz płaczę. Moja sunia umarła juz ponad rok temu. Kotka cierpiała długo po jej stracie, szukała w domu.Ja nadal nie mogę mieć innego psa chociaż zaczepiam obce psy i właścicieli na ulicy. Też musiałam podjąć decyzję o zakończeniu jej życia. Miała 16 lat.

[girlonthebridge]

W styczniu tego roku musiałam pożegnać się z Gucią. Gucia była kocicą, która 12 lat życia spędziła na ulicy. Poniewierka, znęcanie, głód te sprawy. Po tym jak się poznałyśmy (ją i jej dzieci) rok opiekowałam się nimi na ulicy (kastracja, karmienie, leczenie) potem 4 lata spędziła u mnie z dwójką swoich synków w specjalnie dla niej zbudowanej wolierze. Umarła w wieku 16 lat na mięsaka kości, który umiejscowił się w nieoperacyjnym miejscu (nos, głowa). Bardzo bolało mnie to, że tak mało dla niej zrobiłam... do tej pory boli

[szien]

16.08.17 uspilismy naszego najlepszego przyjaciela. Tesknie za nim ogromnie. szczegolnie za rzeczami, ktore mi w nim denerwowaly. Tesknie za jego szczekaniem na listonosza. Albo ze mi doslownie zabawki na komputer kladl jak chcial sie pobawic. Wszystko mi go przypomina.
Teraz drecza min wyrzuty sumienia, ze za szybko sie poddalismy. Wszystko tak szybko sie potoczylo. Ja po prostu za nim tak tesknie. Serce peka mi na milion kawalkow.

[BABCIAGOSIA12]

czas leczy rany ale pamięć zawsze zostaje córka tak tęskniła za Mają że kupiła takiego samego psa starszego i wszyscy poweseleli bo jest ARKADIA trzeba te dni ,miesiące trudne przetrzymać to samo mieliśmy po odejściu MAI

[Nightmare666]

Witam. Potrzebuję wsparcia, ponieważ odszedł mój ukochany kundelek, 14 latek. 2 dni temu nie chciał już jeść, wymiotował, miał jakieś drgawki. W te pędy do weterynarza, dostał 4 zastrzyki, zero reakcji. Wczoraj powtórka, ale było gorzej, albo zero reakcji. Dzisiaj po pracy miałyśmy go zawieść na uśpienie, ale już nie zdążyłyśmy. Z jednej strony to lepiej, bo męka pańska być przy usypianym zwierzaku. Jest mi o tyle lżej, że wiem, że ratowaliśmy go, oraz to, że miał swoje lata.
Jakieś 2 miesiące temu ktoś otruł nam kociaka, nawet roku nie miał. Też ciężka strata.
Mięliśmy 3 koty wolno chodzące po podwórku, na raz te 3 przepadły.
I tak w jednym roku straciliśmy wszystkich przyjaciół.
Jeśli ktoś przeczytał te moje gorzkie żale to mu dziękuję

[201803090921]

Napisane przez Nightmare666

Witam. Potrzebuję wsparcia, ponieważ odszedł mój ukochany kundelek, 14 latek. 2 dni temu nie chciał już jeść, wymiotował, miał jakieś drgawki. W te pędy do weterynarza, dostał 4 zastrzyki, zero reakcji. Wczoraj powtórka, ale było gorzej, albo zero reakcji. Dzisiaj po pracy miałyśmy go zawieść na uśpienie, ale już nie zdążyłyśmy. Z jednej strony to lepiej, bo męka pańska być przy usypianym zwierzaku. Jest mi o tyle lżej, że wiem, że ratowaliśmy go, oraz to, że miał swoje lata.
Jakieś 2 miesiące temu ktoś otruł nam kociaka, nawet roku nie miał. Też ciężka strata.
Mięliśmy 3 koty wolno chodzące po podwórku, na raz te 3 przepadły.
I tak w jednym roku straciliśmy wszystkich przyjaciół.
Jeśli ktoś przeczytał te moje gorzkie żale to mu dziękuję

Bardzo mi przykro
Ja byłam przy usypianiu mego kota i z jednej strony to bardzo przykra sytuacja, ale z drugiej ważne jest, że to był koniec bólu u zwierzaka. Bezbolesna śmierć to dobra śmierć, nawet jeśli właściciel cierpi.

[Nightmare666]

Napisane przez Sziket

Bardzo mi przykro
Ja byłam przy usypianiu mego kota i z jednej strony to bardzo przykra sytuacja, ale z drugiej ważne jest, że to był koniec bólu u zwierzaka. Bezbolesna śmierć to dobra śmierć, nawet jeśli właściciel cierpi.

Dziękuję bardzo
Jest mi już lepiej, ale czuję ogromną pustkę. Ciągle się zapominam, ze go nie ma. Np. wczoraj wracając po 22:00 z pracy po wejściu do domu patrzyłam pod nogi by go nie udeptać. Albo dzisiaj wychodząc do ogródka patrzyłam czy idzie za mną. Wiem, że to jeszcze potrwa, bo tak było z innymi futrzakami.

[groszek75]

Napisane przez Nightmare666

Dziękuję bardzo
Jest mi już lepiej, ale czuję ogromną pustkę. Ciągle się zapominam, ze go nie ma. Np. wczoraj wracając po 22:00 z pracy po wejściu do domu patrzyłam pod nogi by go nie udeptać. Albo dzisiaj wychodząc do ogródka patrzyłam czy idzie za mną. Wiem, że to jeszcze potrwa, bo tak było z innymi futrzakami.

czytam takie rzeczy to mam łzy w oczach, tule mocno

tak to potrwa, potem sa wspomnienia i nowe kochania, ale tamte nasze futrzaki zostana z nami na zawsze i ja sie np. łapię, że kolejne maja zawsze coś z poprzednich i wtedy sie o tamtych gada i tak jakoś się żyje ...

[Nightmare666]

Napisane przez groszek75

czytam takie rzeczy to mam łzy w oczach, tule mocno

tak to potrwa, potem sa wspomnienia i nowe kochania, ale tamte nasze futrzaki zostana z nami na zawsze i ja sie np. łapię, że kolejne maja zawsze coś z poprzednich i wtedy sie o tamtych gada i tak jakoś się żyje ...

Dziękuję za słowa
Z pewnością ktoś się pojawi, ale jeszcze nie teraz. Choć bez kota nie wyobrażam sobie życia, to boję się brać teraz nowego z obawy, że znowu ktoś go otruje. Gdyby nie to to mogłabym ze 3 przygarnąć, bo warunki przecież są.
Za takie trucie zwierząt z pewnością spotka go w życiu nieszczęście, wierzę w takie rzeczy i życzę mu tego z całego serca.

[Tamotua]

Wczoraj uśpiliśmy naszego 12-letniego kota po 8 miesiącach walki z nieuleczalną, postępującą chorobą (PNN). Wszystkim jest bardzo przykro...wczoraj się kompletnie rozwyłam. Pożegnaliśmy go tuż przed najgorszym, dalsza terapia byłaby uporczywa. Odszedł zanim zaczęło go boleć, w momencie pojawienia się objawów o podłożu neurologicznym. Odszedł z godnością, jeszcze jako tako próbował się domywać i troszkę jadł.

Miałam go od maleńkości, został znaleziony jako mniej więcej 4-tygodniowy kociak.
Był śliczny i miał fantastyczny charakter. Zwierzę towarzyskie, bardzo cierpliwe i czułe.
Mam w głowie zakodowany jego obraz kiedy jeszcze był zdrowy, dużo pięknych wspomnień.

Poczekamy chwilę i zrobimy badania naszej 8-letniej kotce.
Dziewczyny, róbcie okresowe badania. Przewlekła niewydolność nerek to bardzo podstępna choroba, objawy pojawiają się dopiero przy 75% zniszczeniu. Gdybyśmy wykryli to wcześniej, kot miałby szansę na +3 lata życia i łagodniejsze leczenie na samym początku drogi...

[Nightmare666]

Napisane przez Tamotua

Wczoraj uśpiliśmy naszego 12-letniego kota po 8 miesiącach walki z nieuleczalną, postępującą chorobą (PNN). Wszystkim jest bardzo przykro...wczoraj się kompletnie rozwyłam. Pożegnaliśmy go tuż przed najgorszym, dalsza terapia byłaby uporczywa. Odszedł zanim zaczęło go boleć, w momencie pojawienia się objawów o podłożu neurologicznym. Odszedł z godnością, jeszcze jako tako próbował się domywać i troszkę jadł.

Miałam go od maleńkości, został znaleziony jako mniej więcej 4-tygodniowy kociak.
Był śliczny i miał fantastyczny charakter. Zwierzę towarzyskie, bardzo cierpliwe i czułe.
Mam w głowie zakodowany jego obraz kiedy jeszcze był zdrowy, dużo pięknych wspomnień.

Poczekamy chwilę i zrobimy badania naszej 8-letniej kotce.
Dziewczyny, róbcie okresowe badania. Przewlekła niewydolność nerek to bardzo podstępna choroba, objawy pojawiają się dopiero przy 75% zniszczeniu. Gdybyśmy wykryli to wcześniej, kot miałby szansę na +3 lata życia i łagodniejsze leczenie na samym początku drogi...

Bardzo Ci współczuję

My w marcu 2015 roku uśpiliśmy 13 letnią kotkę. To dla nas była również strata nie do opisania. Miała guzy na brzuszku, ogólnie nowotwór, przeszła 3 operacje, ale były przerzuty. Ja podjęłam decyzję o jej uśpieniu, była to jedna z najcięższych decyzji w moim życiu. Nie zapomnę jak się z nią żegnałam i myślałam, że mi serce pęknie.
Jednak z biegiem czasu człowiek sobie radzi ze stratą (tak jak radzi sobie ze stratą bliskiej osoby)

[Tamotua]

Dziękuję. Nadal płaczę i pewnie długo będę przeżywać tę stratę. Doskonale pamiętam jak pachniał i jaki był w dotyku .

Taka pustka, ech...

Moja pierwsza kicia umarła na raka, ale z nią przyznaję, że nie byłam związana i nie przeżyłam tego tak bardzo. Ona kochała przede wszystkim mamę i to jej okazywała uczucie. Kocur z kolei był wszystkich, nie miał swojej wybranej osoby. Po prostu był nasz. Można było po przyjściu z pracy nadstawić policzek, to się ocierał. Jak leżał na pleckach, to można było mu głowę położyć na brzuchu i zaczynał mruczeć.

[may84]

W tym tygodniu odszedł mój piesek :-(
Chorował na nerki. Od ponad roku był kilka razy w szpitalu, z czasem jego stan był coraz gorszy, a leczenie nie przynosiło już takiej poprawy. Został uśpiony kiedy był już w stanie agonalnym. Nie umiem poradzić sobie z tym, że pies cierpiał. W klinice ciągle wmawiali nam, że warto go leczyć, ale obawiam się, że chcieli tylko wyciągać kasę. Na leczenie poszło kilka tysięcy. Pieniądze się nie liczą, ale męczy mnie ta myśl, czy piesek nie powinien być uśpiony wcześniej, bo ostatnie dwa tygodnie jego życia to była masakra. Teraz jego już nic nie boli, ale tak bardzo mi go brakuje. Ciągle łapię się na tym, że mimowolnie go szukam, mam wrażenie, że słyszę jak chodzi po mieszkaniu itd. To tak bardzo boli :-(

Wysłane z mojego HUAWEI GRA-L09 przy użyciu Tapatalka

[Nightmare666]

Napisane przez may84

W tym tygodniu odszedł mój piesek :-(
Chorował na nerki. Od ponad roku był kilka razy w szpitalu, z czasem jego stan był coraz gorszy, a leczenie nie przynosiło już takiej poprawy. Został uśpiony kiedy był już w stanie agonalnym. Nie umiem poradzić sobie z tym, że pies cierpiał. W klinice ciągle wmawiali nam, że warto go leczyć, ale obawiam się, że chcieli tylko wyciągać kasę. Na leczenie poszło kilka tysięcy. Pieniądze się nie liczą, ale męczy mnie ta myśl, czy piesek nie powinien być uśpiony wcześniej, bo ostatnie dwa tygodnie jego życia to była masakra. Teraz jego już nic nie boli, ale tak bardzo mi go brakuje. Ciągle łapię się na tym, że mimowolnie go szukam, mam wrażenie, że słyszę jak chodzi po mieszkaniu itd. To tak bardzo boli :-(

Wysłane z mojego HUAWEI GRA-L09 przy użyciu Tapatalka

To bardzo przykre doświadczenie i to poczucie własnej winy :tuli:
Dzisiaj mija 3 tygodnie jak odszedł Maksio, ale ciągle łapię się, że jest. Wracam po ciemku do domu to uważnie stawiam stopy by go nie nadepnąć, wyciągam pranie z pralki i mam wrażenie, że zaraz przyleci i będzie próbował na mnie wejść bym go tuliła.
Na dodatek miałam dzisiaj sen, śniło mi się,
że miał sekcję zwłok, wszystko widziałam i jak wnętrzności wet mu wyciągnął a tam był wielki guz. Chwila minęła zanim się zebrałam po tym.

[Tamotua]

Napisane przez may84

W tym tygodniu odszedł mój piesek :-(
Chorował na nerki. Od ponad roku był kilka razy w szpitalu, z czasem jego stan był coraz gorszy, a leczenie nie przynosiło już takiej poprawy. Został uśpiony kiedy był już w stanie agonalnym. Nie umiem poradzić sobie z tym, że pies cierpiał. W klinice ciągle wmawiali nam, że warto go leczyć, ale obawiam się, że chcieli tylko wyciągać kasę. Na leczenie poszło kilka tysięcy. Pieniądze się nie liczą, ale męczy mnie ta myśl, czy piesek nie powinien być uśpiony wcześniej, bo ostatnie dwa tygodnie jego życia to była masakra. Teraz jego już nic nie boli, ale tak bardzo mi go brakuje. Ciągle łapię się na tym, że mimowolnie go szukam, mam wrażenie, że słyszę jak chodzi po mieszkaniu itd. To tak bardzo boli :-(

Wysłane z mojego HUAWEI GRA-L09 przy użyciu Tapatalka

Nigdy nie ma dobrego momentu. Przy chorobach przewlekłych od początku walczy się o możliwie najdłuższe utrzymanie statusu quo. Ja uśpiłam kota, który jeszcze był "na chodzie", tj. coś tam jadł, pił, był w stanie wskoczyć na parapet, chodził do kuwety. Decydujące były fatalne wyniki USG (jedna nerka zwłókniała, druga mikroskopijna) i samopoczucie zwierzęcia -> od kilku dni nie chciał jeść (nie miał owrzodzeń w pyszczku), zawisał nad miską z głową w dół, nie chciał siedzieć u taty na kolanach (co uwielbiał), chciał spać w kuwecie, był osowiały i apatyczny, zero poprawy po kroplówkach. Nie mam pojęcia ile mogło mu jeszcze zostać czasu. Tydzień, miesiąc? Bardzo nam zależało na uśpieniu, nie chcieliśmy żeby odszedł naturalnie, a w spokoju, śpiąc. Minęły 3 tygodnie, nadal bardzo boli . I męczy niepewność, że może za szybko podjęliśmy tę ostateczną decyzję. To poczucie podjęcia złej decyzji chyba zawsze pojawia się przy ciężkiej chorobie zwierzęcia.

Trzymaj się, pierwsze dni są najgorsze. Mnie teraz częściej łapią takie kiedy się uśmiecham na myśl o nim. Pomogły mi stare zdjęcia pokazujące ile fajnych dni razem spędziliśmy. Więcej uczuć przelewam też na moją kotkę, jej obecność jest dużym oparciem, zwłaszcza, że teraz jest większym przytulakiem (nowa hierarchia w stadzie). Myślimy z rodzicami o dokoceniu. Jeszcze za wcześnie żeby czynnie szukać w schroniskach, ale jak się coś trafi na ulicy, to wiadomo.

[Nightmare666]

Od momentu gdy nie z nami piesełka minęło prawie 2 miesiące, więc już oswoiliśmy się ze stratą, choć nadal jak wracam późno do domu to ostrożnie stawiam stopy by go nie nadeptać
Jednak do rzeczy, przychodzę się Wam pochwalić, że mam teraz nie jedną a dwie wspaniałe małe istoty, którym daliśmy dach nad głową To dwie małe dziewczynki, które do momentu sterylizacji będą tylko w domu, po operacji pewnie będą blisko domu, więc szansa, że żaden diabeł ich nie otruje (poprzednia kociczka po sterylizacji nawet za bramę nie wychodziła, a wcześniej daleko wędrowała).
To niby nic ważnego, ale jakże wielkiego dla nas

[groszek75]

cudnie i cudne

[Nightmare666]

Napisane przez groszek75

cudnie i cudne

Ale jakie dranie! Firanka to już z pewnością wznosi modły o przetrwanie

[groszek75]

U mnie pies też podarł firanke, zeszylam , wygląda jak z taki wzorem

[Nightmare666]

Napisane przez groszek75

U mnie pies też podarł firanke, zeszylam , wygląda jak z taki wzorem

Bo to pies artysta!
Mam pytanie, bo prawdopodobnie znacie się bardziej ode mnie: czy serio trzeba czekać ze sterylizacją kotki aż urodzi po raz pierwszy? Powiedzcie, że to mit

[blue2003]

Jezus oczywiscie ze to mit najlepiej ciac przed pierwsza ruja

[Nightmare666]

Napisane przez blue2003

Jezus oczywiscie ze to mit najlepiej ciac przed pierwsza ruja

No nie wiedziałam, dlatego zapytałam Dzięki

[Nimfa20Melman]

Zawsze unikałam wątków o TM, niestety tydzień temu moje serce częściowo przestało bić

Muszę się podzielić smutną wiadomością: dokładnie tydzień temu, 25.11.2017 r. o 15.15 odszedł mój ukochany Melmanik
Miał 12 lat i 4 m-ce.

Urodził się 30.06.2005 r. Tego dnia sąsiad zakopał go żywcem. Ja go wykopałam i po 5 tyg. zabrałam do siebie. Jak się urodził, był cały biały, miał czarne uszy. Po 3 tyg. wyszły mu plamki jak u dalmatyńczyka. Charakterem i wyglądem przypominał właśnie tę rasę. Odkąd pamiętam, nigdy nie chodził tylko biegał. Miał zadarty w górę ogonek, wyraz pyszczka, jakby się uśmiechał. Kochał ludzi i zwierzęta.

Od lutego 2015 leczyłam Go na cukrzycę- znosił bardzo dobrze. Z 20 jednostek zszedł na 5. Codziennie o 4.30 po spacerze dostawał zastrzyk ...

Od października Jego samopoczucie się chyba pogorszyło, bo nie widział od wiosny (z moją pomocą i rodziców dawał radę), częściej leżał, żeby się nie obijał. Od września planowałam operację na oczy, aby przywrócić mu wzrok

W listopadzie choroba bardzo szybko postępowała W tę nieszczęsną sobotę, jak z nim wyszłam, nie mógł już ustać na łapach. Przewrócił się i jak zawsze próbował się podnieść, tak już nie zobaczyłam u niego woli walki
Niby jadł i pił, ale...

Weterynarz w lecznicy powiedział, że coś go zżera . Przerażające słowa.
USG pokazało pękniętego guza śledziony- komórki rakowe rozeszły się po organizmie, nie było żadnych rokowań na operację, ani na przeżycie

Wet powiedział, że On cierpi i nie wie dlaczego... O 15.15 opuścił nas Nie da rady wyrazić tego słowami . Zostałam z Nim do końca.

Mam tyle pytań, na które nie uzyskam odpowiedzi . Tak bardzo mi brakuje naszych ostatnich spacerów, chociaż musiałam Go znosić i wnosić , podawania insuliny, zostało tyle niewykorzystanych strzykawek, ciastka...

Moja kochana Ciocia wzięła wolne na tel., miała mieć nockę i zawiozła mnie i mamę do Kilianowa.
Moje Serce zostało skremowane. Nie wyobrażałam sobie zakopać Go w ogródku. Jego prochy stoją w urnie u mnie w pokoju na szafce.

Dzisiaj mija tydzień, a ja czuję, jakby cała wieczność ...

Majlo (15l.) leży na Jego kocu. W niedzielę wchodził do pokoju drżąc, podchodził zdziwiony do koca, patrzył, że pusty...

Powiedziałam do moich kotów (mam 3) , żeby się z Nim skontaktowały, tak bym chciała wiedzieć, gdzie On jest
Cham, który był z Nim najbardziej związany, patrzy na mnie przez długi czas, a jak płaczę, to przychodzi na kolana .

Tak mi smutno. Wszędzie Go z mamą widzimy, wszędzie wkładał swój nosek. Tak mi ciężko

[lovebird]

Napisane przez Nimfa20Melman

Zawsze unikałam wątków o TM, niestety tydzień temu moje serce częściowo przestało bić

Muszę się podzielić smutną wiadomością: dokładnie tydzień temu, 25.11.2017 r. o 15.15 odszedł mój ukochany Melmanik
Miał 12 lat i 4 m-ce.

Urodził się 30.06.2005 r. Tego dnia sąsiad zakopał go żywcem. Ja go wykopałam i po 5 tyg. zabrałam do siebie. Jak się urodził, był cały biały, miał czarne uszy. Po 3 tyg. wyszły mu plamki jak u dalmatyńczyka. Charakterem i wyglądem przypominał właśnie tę rasę. Odkąd pamiętam, nigdy nie chodził tylko biegał. Miał zadarty w górę ogonek, wyraz pyszczka, jakby się uśmiechał. Kochał ludzi i zwierzęta.

Od lutego 2015 leczyłam Go na cukrzycę- znosił bardzo dobrze. Z 20 jednostek zszedł na 5. Codziennie o 4.30 po spacerze dostawał zastrzyk ...

Od października Jego samopoczucie się chyba pogorszyło, bo nie widział od wiosny (z moją pomocą i rodziców dawał radę), częściej leżał, żeby się nie obijał. Od września planowałam operację na oczy, aby przywrócić mu wzrok

W listopadzie choroba bardzo szybko postępowała W tę nieszczęsną sobotę, jak z nim wyszłam, nie mógł już ustać na łapach. Przewrócił się i jak zawsze próbował się podnieść, tak już nie zobaczyłam u niego woli walki
Niby jadł i pił, ale...

Weterynarz w lecznicy powiedział, że coś go zżera . Przerażające słowa.
USG pokazało pękniętego guza śledziony- komórki rakowe rozeszły się po organizmie, nie było żadnych rokowań na operację, ani na przeżycie

Wet powiedział, że On cierpi i nie wie dlaczego... O 15.15 opuścił nas Nie da rady wyrazić tego słowami . Zostałam z Nim do końca.

Mam tyle pytań, na które nie uzyskam odpowiedzi . Tak bardzo mi brakuje naszych ostatnich spacerów, chociaż musiałam Go znosić i wnosić , podawania insuliny, zostało tyle niewykorzystanych strzykawek, ciastka...

Moja kochana Ciocia wzięła wolne na tel., miała mieć nockę i zawiozła mnie i mamę do Kilianowa.
Moje Serce zostało skremowane. Nie wyobrażałam sobie zakopać Go w ogródku. Jego prochy stoją w urnie u mnie w pokoju na szafce.

Dzisiaj mija tydzień, a ja czuję, jakby cała wieczność ...

Majlo (15l.) leży na Jego kocu. W niedzielę wchodził do pokoju drżąc, podchodził zdziwiony do koca, patrzył, że pusty...

Powiedziałam do moich kotów (mam 3) , żeby się z Nim skontaktowały, tak bym chciała wiedzieć, gdzie On jest
Cham, który był z Nim najbardziej związany, patrzy na mnie przez długi czas, a jak płaczę, to przychodzi na kolana .

Tak mi smutno. Wszędzie Go z mamą widzimy, wszędzie wkładał swój nosek. Tak mi ciężko

Piękny pies, strasznie smutna historia. Wiem, że ciężko, ale myśl o tym, że dzięki Tobie przeżył te 12 lat. Pomyśl sobie, ile dobrego dla niego zrobiłaś i ile pięknych chwil dzięki Tobie przeżył. Podarowałaś mu na pewno najwspanialsze życie, jakie mógł mieć, kiedy nie było dla niego już szansy. Staraj się nie myśleć o tym, że odszedł, tylko cieszyć, że przeżył dzięki Twojej pomocy.

[groszek75]

Nie znam słów które mogly by Ciebie pocieszyć... przeczytałam ze łzami w oczach i teraz pisząc je ocieram

On już na zawsze będzie z z Tobą, w sercu, wspomnieniach , ale znam ten ból, niemoc dotknięcia, przytulenia i tyle innych wspólnych małych a jakże dla nas wielkich spraw

Trzymaj się i żyj dalej dla innych zwierzątek, bo testament psa jest właśnie o tym ...

[Nightmare666]

Aż mi łzy poleciały.
Tak jak koleżanka wyżej wspomniała, miał życie o którym każdy pies (ale i człowiek) mógłby zamarzyć, walczyłaś o niego do końca, nie poddawałaś się, nie porzuciłaś. Teraz jest Ci ciężko i czujesz pustkę, ale z czasem będzie coraz lepiej, zwłaszcza, że masz na kogo przelać miłość.
O nim nigdy nie zapomnisz, ale z czasem będzie łatwiej

[rubbim]

Kora czternastoletnia jamniczka. Odeszła wczoraj za TM..

Nikt w rodzinie nie był przygotowany na to, że odejdzie tak nagle. Dostała pierwszy raz silnego ataku padaczki, który niestety z nią wygrał Nim brat dojechał z nią do weterynarza było już za późno

Będzie mi brakować tej rudej i upartej mordki, która zawsze się cieszyła na widok domowników i czekała na każdego aż wróci do domu.
Już nie usłyszę jej chrapania, nie poczuje rozpychania łapami i nie zastanę rozwalonego łóżka po tym jak w nim spała

[lovebird]

Napisane przez rubbim

Kora czternastoletnia jamniczka. Odeszła wczoraj za TM..

Nikt w rodzinie nie był przygotowany na to, że odejdzie tak nagle. Dostała pierwszy raz silnego ataku padaczki, który niestety z nią wygrał Nim brat dojechał z nią do weterynarza było już za późno

Będzie mi brakować tej rudej i upartej mordki, która zawsze się cieszyła na widok domowników i czekała na każdego aż wróci do domu.
Już nie usłyszę jej chrapania, nie poczuje rozpychania łapami i nie zastanę rozwalonego łóżka po tym jak w nim spała

[d169664e00d109aa737daf198b1aecbf032d7859]

Rubbim bardzo bardzo współczuję tej straty. Przytulam mocno mocno. . Śliczna kochana mordka na zdjęciu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nefernefer35]

Dziś znów to to mnie wrócilo,odejscie mojego psa Maxa.To był lipiec 2015r.Nie,nie tego sie nie zapomina,tego nie mozna odłozyc na bok.To wraca co jakis czas.Oby kiedys było nam dane sie spotkać