dom w spadku czy kredyt na mieszkanie

[ppp89510]

Czesc Wszystkim! Mam wielką prośbę o udzielenie porady. Mamy z mężem po 30 lat, stałe prace (ale srednie zarobki) plus jedno dziecko (2lata). Mieszkamy w duzym miescie powyzej 500tys mieszkancow. Od poczatku naszej znajomosci wiedzielismy ze maz dostanie w spadku dom z rodzicami w jego rodzinnej miejscowosci. Miejscowosc ta oddalona jest 70km od miasta, w ktorym obecnie mieszkamy od okresu studiow czyli ok.10lat. Jest to mala wioska, polozona na gorzystym terenie, gdzie kiepsko o prace i wszedzie jest daleko. Nawet do sklepu trzeba jechac samochodem. Dom polozony jest na gorce, gdzie w zimie czasami po prostu mozna nie wjechac na podworek tylko zostawiac auto pod tą gora. Jest to jakies ok.200-300 m od domu.Wiec trzeba taszczyc zakupy, toboly, dziecko pod gore albo nauczyc sie jezdzic na lancuchach. Niestety podczas studiow i po studiach caly czas wydawalo nam sie ze, tam bedziemy mieszkac i bedzie bajecznie. Wiadomo brak kredytu itp. Po narodzinach corki zamieszkalismy z tesciami. Dom jest wielki dzialka wielka ale...Tescie okazali sie bardzo ciezcy. Jest miedzy nami spora roznica wieku. Sa oni w wieku moich dziadkow, czyli pod 80 tak naprawde. Nauczeni pracy w polu i chcieliby abysmy razem z nimi to pole uprawiali. Mimo ze wiedza ze mamy prace zawodowe to jednak gdzies miedzy wierszami caly czas pojawia sie temat pola, kur itp. Czesto im to mowilismy, ze nie mamy na to czasu i tez checi. Ja pochodze z miasta nie umiem sie zajmowac polem i inwentarzem. Wiadomo wszystkiego sie czlowiek moze nauczyc, tylko nie bardzo mam na to ochote. Nie wytrzymalismy dlugo (podsluchiwanie rozmow, wtracanie sie we wszystko, wchodzenie do pokoju znienacka rano lub wieczorem, rozkazywanie, obgadywanie, zjazdy rodzinki) wrocilismy do miasta w ktorym sie poznalismy i studiowalismy. Oczywiscie przez to ze jest dziecko zdolnosc padla na leb na szyje. Tzn jakas tam jest ale nie jest to kwota marzen. Oni dalej chca nam ten dom zapisac ale pod warunkiem ze wrocimy i bedziemy ich "dochowywac". Nie mialabym z tym problemu jakby nie dali mi popalic wczesniej, ze bylam psychicznym wrakiem. Teraz pytanie czy brac kredyt w duzym miescie splacac go i jakos zyc czy nie brac kredytu i brac dom i jakos zyc z tymi ludzmi w tych obcych stronach ale bez zobowiazan? Tez troche kiepsko jest tam pod wzgledem nawet i znajomych kompletnie nikogo nie znam, Meza znajomi rozjechali sie z tej miejscowosci do innych miast,krajow. Maz tez nie bardzo chce tam wracac. Tylko najgorsze jest widomo kredytu i czy to jest wlasciwe postepowanie. Naprawde nie wiem co robic;/ a jak nie wrocimy to dom przypadnie komus innemu z rodzenstwa meza. Pomocy

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez ppp89510

Czesc Wszystkim! Mam wielką prośbę o udzielenie porady. Mamy z mężem po 30 lat, stałe prace (ale srednie zarobki) plus jedno dziecko (2lata). Mieszkamy w duzym miescie powyzej 200tys mieszkancow. Od poczatku naszej znajomosci wiedzielismy ze maz dostanie w spadku dom z rodzicami w jego rodzinnej miejscowosci. Miejscowosc ta oddalona jest 50km od miasta, w ktorym obecnie mieszkamy od okresu studiow czyli ok.10lat. Jest to mala wioska, polozona na gorzystym terenie, gdzie kiepsko o prace i wszedzie jest daleko. Nawet do sklepu trzeba jechac samochodem. Dom polozony jest na gorce, gdzie w zimie czasami po prostu mozna nie wjechac na podworek tylko zostawiac auto pod tą gora. Jest to jakies ok.200-300 m od domu.Wiec trzeba taszczyc zakupy, toboly, dziecko pod gore albo nauczyc sie jezdzic na lancuchach. Niestety podczas studiow i po studiach caly czas wydawalo nam sie ze, tam bedziemy mieszkac i bedzie bajecznie. Wiadomo brak kredytu itp. Po narodzinach corki zamieszkalismy z tesciami. Dom jest wielki dzialka wielka ale...Tescie okazali sie bardzo ciezcy. Jest miedzy nami spora roznica wieku. Sa oni w wieku moich dziadkow, czyli pod 80 tak naprawde. Nauczeni pracy w polu i chcieliby abysmy razem z nimi to pole uprawiali. Mimo ze wiedza ze mamy prace zawodowe to jednak gdzies miedzy wierszami caly czas pojawia sie temat pola, kur itp. Czesto im to mowilismy, ze nie mamy na to czasu i tez checi. Ja pochodze z miasta nie umiem sie zajmowac polem i inwentarzem. Wiadomo wszystkiego sie czlowiek moze nauczyc, tylko nie bardzo mam na to ochote. Nie wytrzymalismy dlugo (podsluchiwanie rozmow, wtracanie sie we wszystko, wchodzenie do pokoju znienacka rano lub wieczorem, rozkazywanie, obgadywanie, zjazdy rodzinki) wrocilismy do miasta w ktorym sie poznalismy i studiowalismy. Oczywiscie przez to ze jest dziecko zdolnosc padla na leb na szyje. Tzn jakas tam jest ale nie jest to kwota marzen. Oni dalej chca nam ten dom zapisac ale pod warunkiem ze wrocimy i bedziemy ich "dochowywac". Nie mialabym z tym problemu jakby nie dali mi popalic wczesniej, ze bylam psychicznym wrakiem. Teraz pytanie czy brac kredyt w duzym miescie splacac go i jakos zyc czy nie brac kredytu i brac dom i jakos zyc z tymi ludzmi w tych obcych stronach ale bez zobowiazan? Tez troche kiepsko jest tam pod wzgledem nawet i znajomych kompletnie nikogo nie znam, Meza znajomi rozjechali sie z tej miejscowosci do innych miast,krajow. Maz tez nie bardzo chce tam wracac. Tylko najgorsze jest widomo kredytu i czy to jest wlasciwe postepowanie. Naprawde nie wiem co robic;/ a jak nie wrocimy to dom przypadnie komus innemu z rodzenstwa meza. Pomocy

Nie, nie wracałabym do domu teściów.
W zależności od Waszych możliwości finansowych wynajmowałabym i odkładała (np. wynajmując tańsze mieszkanie + szukanie lepszej pracy) lub wzięła kredyt.
Nawet jeżeli dom przypadnie rodzeństwu, to mąż dostanie zachowek (bo podejrzewam, że pod wydziedziczenie się nie kwalifikuje) albo rodzeństwo będzie musiało go spłacić. Tylko z doświadczenia wiem, że z rodziną to może być droga przez mękę dlatego starałabym się wcześniej dogadać z rodzicami, żeby wszystko ustalili w testamencie. Jeżeli się nie da z nimi dogadać, to tak czy siak nie wracałabym, zdrowie psychiczne i komfort są ważniejsze. Tym bardziej, że i mąż nie chce tam wracać.

[PaulinciaKWC]

Powrot do tesciow to przepis na katastrofe

[panipingwin]

Nie rób tego. My z mężem mieszkamy w domu moich rodziców. Niby wszystko spoko, a są rzeczy których nie da się znieść na co dzień. Stajemy teraz na rzęsach żeby odłożyć pieniądze i się budować. Jeden dom, jedna rodzina. Nigdy, przenigdy nie spotkałam się wśród swoich znajomych ze stwierdzeniem, że pod jednym dachem z teściami lub rodzicami da się żyć. Jesteście już osobną rodziną i tak układajcie sobie życie. po swojemu, a nie przypięci do pępowiny. Pozdrawiam i życzę aby wszystko się ułożyło

[ppp89510]

Dzieki za te slowa, ciagle wydaje mi sie ze to jest bezsensu ale nachodza chwile gdzie czlowiek sobie mysli ze taki dom od tesciowto taka bezpieczna przystan, ale pozniej jak na chwile zadzownia albo sie tam pojedzie to sie odechciewa wszystkiego

---------- Dopisano o 12:47 ---------- Poprzedni post napisano o 12:45 ----------

Napisane przez panipingwin

Nie rób tego. My z mężem mieszkamy w domu moich rodziców. Niby wszystko spoko, a są rzeczy których nie da się znieść na co dzień. Stajemy teraz na rzęsach żeby odłożyć pieniądze i się budować. Jeden dom, jedna rodzina. Nigdy, przenigdy nie spotkałam się wśród swoich znajomych ze stwierdzeniem, że pod jednym dachem z teściami lub rodzicami da się żyć. Jesteście już osobną rodziną i tak układajcie sobie życie. po swojemu, a nie przypięci do pępowiny. Pozdrawiam i życzę aby wszystko się ułożyło

Dziekuje Kochana za te slowa, sa dla mnie mega wazne. Mam nadzieje ze Wam sie tez ulozy i bedziecie szczesliwi. Ciagle potrzebuje takiego wsparcia ze wiem ze to bylby najwiekszy blad w moim zyciu.

---------- Dopisano o 12:50 ---------- Poprzedni post napisano o 12:47 ----------

Napisane przez PaulinciaKWC

Powrot do tesciow to przepis na katastrofe

Dzieki za odpowiedz, jakos wiem o tym a jednoczesnie przez ten Covid i kryzys niepotrzebnie sie z tym bujam. wiadomo i tak ze bedzie kiepsko tam mieszkac ;/

---------- Dopisano o 12:53 ---------- Poprzedni post napisano o 12:50 ----------

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;88312346]Nie, nie wracałabym do domu teściów.
W zależności od Waszych możliwości finansowych wynajmowałabym i odkładała (np. wynajmując tańsze mieszkanie + szukanie lepszej pracy) lub wzięła kredyt.
Nawet jeżeli dom przypadnie rodzeństwu, to mąż dostanie zachowek (bo podejrzewam, że pod wydziedziczenie się nie kwalifikuje) albo rodzeństwo będzie musiało go spłacić. Tylko z doświadczenia wiem, że z rodziną to może być droga przez mękę dlatego starałabym się wcześniej dogadać z rodzicami, żeby wszystko ustalili w testamencie. Jeżeli się nie da z nimi dogadać, to tak czy siak nie wracałabym, zdrowie psychiczne i komfort są ważniejsze. Tym bardziej, że i mąż nie chce tam wracać.[/QUOTE]

Dziekuje Kochana za te wszystkie slowa, sa dla mnie mega wazne, dziekuje za spojrzenie z boku na ten problem. Marnuje caly swoj czas na mysli o tej decyzji. Przez ten kryzys zwiazany z Covidem nie potrzebnie tylko jeszcze wiecej o tym mysle, waham sie. a prawda jest taka ze jak tylko zadzownia z jakimis pretensjami albo sie tam pojedzie to jest nieciekawie. zawsze ja jako synowa jestem gorsza od jej corek, mniej zaradna i nieogarnieta a moje dziecko rozwydrzone rozpieszczone.. dramat

[PaulinciaKWC]

Naprawde nie ma co zaciskac zebow w imie domu kiedys tam, bo do tego czasu bedziecie nieszczesliwi, sfrustrowani albo w ogole w separacji. Nie warto

[ppp89510]

Napisane przez PaulinciaKWC

Naprawde nie ma co zaciskac zebow w imie domu kiedys tam, bo do tego czasu bedziecie nieszczesliwi, sfrustrowani albo w ogole w separacji. Nie warto

Dzieki serdeczne za te slowa, sa dla mnie wazne bo ciagle jestem w rozterce. Ale dzieki takim radom wiem ze mysle prawidlowo. Co z tego domu mi przyjdzie jak tam nie bede mogla normalnie funkcjonowac.