Długi związek i kryzys z powodu zauroczenia..

[Plaamkaa]

Witam Was kochani,
Potrzebuje pomocy ponieważ nie radzę sobie ze swoimi myślami.
Jestem w ponad 5 letnim związku mamy swoje problemy ale kochamy się i nigdy nie myślałam że stanę w takiej sytuacji w jakiej jestem teraz.
Głównym problemem w naszym zwiazku jest brak intymności trochę przez nadmiar obowiązków i prace a trochę też że wzgląd na brak pociągu, straciliśmy pożądanie.. Tak jest już od ponad 2 czy 3 lat. Nikt z nas nigdy odważnie nie wypowiedział tego głośno więc w pewnym stopniu obydwoje udajemy że to coś normalnego..

Teraz przejde do sedna.. W pracy jest pewien chłopak do którego czułam coś od kiedy go poznałam 3 lata temu. Od zawsze flirtowalismy ale niewinnie bardziej na stopie przyjacielskiej.
Tydzień temu byliśmy razem ze znajomymi na imprezie gdzie flirt poszedł troszkę za daleko.. Nic się między nami fizycznego nie wydarzyło ale wymienilismy się wspólnymi odczuciami względem siebie.. Trzymalismy się za ręce jak nikt nie patrzył i wymienilismy pełne namiętności spojrzenia...

Wie że mam narzeczonego wie że mamy problemy bo przez 3 lata byliśmy przyjaciółmi ale narobił mi bałagan w głowie bo zaczęłam się zastanawiać nad swoim związkiem....

Tu już nie chodzi o niego jako faceta że chce z nim być ale o to że przypomniał mi o uczuciu którego względem mojego partnera nie czułam od długiego czasu.. Chemia miedzy nami była ale znikła...

Powiedzcie mi co ja mam zrobić czy mam się spotkać z kolegą i sprawdzić czy to był tylko alkohol... Czy zostawić to gdzie się skończylo... Czy porozmawiać z narzeczonym...
Trochę mnie postawila ta sytuacja na pograniczu dróg bo jesteśmy w czasie przeprowadzki do innego miasta daliśmy już wypowiedzenia w pracach i poszukujemy mieszkania w nowym mieście i nie wiem czy powinnam rzucić wszystko I wyjechać.. czy może zrobić przerwę z narzeczonym i mieć chwilę na przemyślenie i popracowanie nad związkiem...

[IgnisDivine]

Moim zdaniem mało mądre jest zostawiac narzeczonego. Z doświadczenia wiem, że zmiana otoczenia bardzo pomaga. Jeśli i dla Ciebie i dla narzeczonego miasto, do którego planujecie przeprowadzkę jest zupełnie obce i nikogo tam nie znacie to macie duże szansę na zbliżenie się do siebie.

Pytanie czy chce Ci się odbudować relację z narzeczonym. Bo to wszystko można jeśli się chce. No i oczywiście jeśli on będzie chciał. Faktycznie jest tak, że z czasem pożądanie w związku zastępują inne rzeczy, które stają się ważniejsze, takie jak poczucie bezpieczeńśtwa czy stabilizacja.
Bądź świadoma tego, że z każdym innym mężczyzną pożądanie w końcu, po czasie, i tak zejdzie na drugi plan.


Możesz oczywiście też przespać się z kolegą, ale nie jest powiedziane, że nie zjedzą Cię wyrzuty sumienia, a to z kolei może zaprzepaścić Twoje narzeczeńśtwo.

Wszystkie decyzje jakie podejmiesz są okej, ale musisz być świadoma ich konsekwencji.

[mirabelka3690]

Napisane przez IgnisDivine

Moim zdaniem mało mądre jest zostawiac narzeczonego. Z doświadczenia wiem, że zmiana otoczenia bardzo pomaga. Jeśli i dla Ciebie i dla narzeczonego miasto, do którego planujecie przeprowadzkę jest zupełnie obce i nikogo tam nie znacie to macie duże szansę na zbliżenie się do siebie.

Pytanie czy chce Ci się odbudować relację z narzeczonym. Bo to wszystko można jeśli się chce. No i oczywiście jeśli on będzie chciał. Faktycznie jest tak, że z czasem pożądanie w związku zastępują inne rzeczy, które stają się ważniejsze, takie jak poczucie bezpieczeńśtwa czy stabilizacja.
Bądź świadoma tego, że z każdym innym mężczyzną pożądanie w końcu, po czasie, i tak zejdzie na drugi plan.


Możesz oczywiście też przespać się z kolegą, ale nie jest powiedziane, że nie zjedzą Cię wyrzuty sumienia, a to z kolei może zaprzepaścić Twoje narzeczeńśtwo.

Wszystkie decyzje jakie podejmiesz są okej, ale musisz być świadoma ich konsekwencji.

Dokładnie tak
Na początek porozmawiajcie z narzeczonym o swoich uczuciach. Otwarcie bez darcia kotów. Choćby podczas kolacji. Otwarcie i bez owijania w bawełnę, o tym na czym stoicie, co się zmieniło w ostatnim czasie. Szczerze i konkretnie. Może się okazać, że macie nie po drodze i dalsze wspólne życie nie ma sensu, a może wyjść na to że da się jeszcze popracować nad związkiem.
Zauroczyłaś się tym kolegą bo widzisz w nim coś czego nie masz w związku, ale to nie znaczy że masz od razu do niego lecieć. Przepracuj sprawę z narzeczonym póki zrobisz dalsze kroki.

[arno22]

Rutyna jest śmiertelnym zagrożeniem dla każdego związku..... Myślę, że poczułaś chemię do tego chłopaka, taką jak do swojego chłopaka na początku waszego związku. Może wystarczy tylko wrócić do początków..... zaaranżować sytuację która będzie odmienna od waszej codziennej rutyny, coś co podniesie ciśnienie....... miejsce, ubiór, odrobina wina, kolacja.... Podejmowanie próby wejścia w głębszą relację z kolegą z pracy aby sprawdzić czy to była wina alkoholu może doprowadzić do końca waszego związku, Odradzam bo to niemądry pomysł.

[d8406cbc41b85de55a0d38a64f92804fd11ac48b_5d8014041861a]

Zastanów się porządnie nad tym wszystkim. Skoro jesteście obecnie na takim etapie życia, w którym planujecie ślub, przeprowadzkę, zmianę pracy - czyli po prostu wywracacie swoje dotychczasowe życia do góry nogami to może gdzieś w środku Ciebie tkwić jakiś strach, panika związana z tym wszystkim. Te negatywne uczucia możesz ukierunkowywać w stronę romansu, żeby sprawdzić czy rzeczywiście postępujesz tak jak powinnaś trzymając się swojego planu na życie, czy jednak istnieje dla Ciebie gdzieś jeszcze lepszy scenariusz, bardziej spektakularna miłość, ciekawsze życie pełne emocji i pasji, która w Twoim obecnym związku już zaginęła. Zastanów się co było pierwsze - czy najpierw w Waszym związku zabrakło napięcia seksualnego i emocjonalnego, a potem zauroczył Cię kolega z pracy, czy odwrotnie - po poznaniu go Twój związek zaczął się wypalać. Sama zdecydujesz co robić, ja jednak nie brałabym na Twoim miejscu tego ślubu. Skoro już teraz, jako młodzi ludzie przed ślubem macie problemy z wypaleniem, to nie sądzę żeby po ślubie było lepiej. Moim zdaniem będzie coraz gorzej, bo jednak dopadną Was kredyty, pieluchy, proza codzienności, która jeszcze bardziej będzie zabijała namiętność. Poza tym jeśli już teraz ciągnie Cię do innych mężczyzn, to moim zdaniem później będzie tylko gorzej. Decyzja o ślubie jest chyba najważniejszą w życiu. Wybierasz tę jedną, jedyną osobę, spośród wszystkich na świecie, przy której chcesz się zestarzeć. Powinnaś być pewna tej decyzji w 100%. Nie myśl o zadowalaniu innych, zastanów się czego Ty sama chcesz, bo nikt inny tylko Ty będziesz musiała trwać w tym związku przez kilkadziesiąt lat.

[fralla]

Czy ja dobrze zrozumiałam, że jesteście ze sobą łącznie pięć lat, ale od dwóch czy trzech się wam nie układa? Czyli połowa lub ponad połowa związku była ciągnięta na "siłę, z przyzwyczajenia". Pożądanie raczej nie ginie po dwóch latach, chyba, że jest to jedyne co łączy partnerów. Może warto przemyśleć.

Nie jestem fanką kończenia długich relacji z dnia na dzień, bez próby ratowania związku (oczywiście tylko kiedy nie ma w nim żadnej patologii) o tyle też nie widzę sensu w tkwieniu w czymś, co nie daje nikomu szczęścia. Twój opis mnie trochę niepokoi, tak jakby od dłuższego czasu był marazm, praca i współlokatorstwo, a nie związek.

Kochasz swojego narzeczonego? Lubisz spędzać z nim wolny czas? Czy kontynuujesz relację, bo chcesz z nim spędzić resztę życia, czy dlatego, że się już przyzwyczaiłaś, boisz się zmian i samotności?

[GdyKochamy]

Zgadzam się tylko z poprzedniczką. Od 3 lat nie pożądasz swojego chłopaka i się z nim zaręczyłaś? Chcesz się tak męczyć całe życie? Jak weźmiecie ślub to i tak w końcu go zdradzisz.

I to nie jest "kryzys z powodu zauroczenia", ale "zauroczenie z powodu kryzysu".

[I am Rock]

Napisane przez GdyKochamy

Zgadzam się tylko z poprzedniczką. Od 3 lat nie pożądasz swojego chłopaka i się z nim zaręczyłaś? Chcesz się tak męczyć całe życie? Jak weźmiecie ślub to i tak w końcu go zdradzisz.

I to nie jest "kryzys z powodu zauroczenia", ale "zauroczenie z powodu kryzysu".

Trudno się nie zgodzić.
Ale może autorka chce być nieszczęśliwa przez resztę życia. Kto jej zabroni.

[Monika828282]

Napisane przez I am Rock

Trudno się nie zgodzić.
Ale może autorka chce być nieszczęśliwa przez resztę życia. Kto jej zabroni.

No ale przecież to pożądanie podobno kiedyś i tak zanika. Więc co za różnica czy tuż przed ślubem (bo mieli długie narzeczeństwo) czy 5 lat po ślubie

[I am Rock]

Napisane przez Monika828282

No ale przecież to pożądanie podobno kiedyś i tak zanika. Więc co za różnica czy tuż przed ślubem (bo mieli długie narzeczeństwo) czy 5 lat po ślubie

Jestem wiele lat po ślubie i jakoś mi nie zanikło. Nie wyobrażam sobie innego mężczyzny w moim łóżku.

U autorki był czas by stwierdzić, że w związku coś nie halo i podjąć decyzję o rozstaniu, a nie parę lat później zaręczać się, licząc na nie wiadomo co.
W tej chwili być może układałby sobie życie z innym partnerem i byłaby szczęśliwsza.

[Monika828282]

Napisane przez I am Rock

Jestem wiele lat po ślubie i jakoś mi nie zanikło. Nie wyobrażam sobie innego mężczyzny w moim łóżku.

U autorki był czas by stwierdzić, że w związku coś nie halo i podjąć decyzję o rozstaniu, a nie parę lat później zaręczać się, licząc na nie wiadomo co.
W tej chwili być może układałby sobie życie z innym partnerem i byłaby szczęśliwsza.

No tak, ale Twój mąż okazał się tym trafionym dopiero za szóstym (o ile pamiętam) razem?
Nie każda kobieta ma na tyle cierpliwości żeby tak długo szukać a poza tym jakoś nie wpaja się nam, że partner musi mocno nas kręcić. Ten warunek (u wielu) jest gdzieś tam w połowie albo wręcz na końcu listy pożądanych (nomen omen) cech.

Apropos tego tematu, jakiś czas temu czytałam artykuł właśnie o wypalaniu się namiętności w związkach. Jeden seksuolog twierdził, że on wręcz nie wierzy w aseksualność, według niego nie ma osób aseksualnych, są tylko źle dobrane. A pod artykułem mnóstwo komentarzy kobiet twierdzących, że np. uważały się za oziębłe czy aseksualne przez 20 lat w małżeństwie a potem bach, nowy związek i nagle taka jedna z drugą nie wychodzą z partnerami z łóżka Tak więc myślę, że jest coś na rzeczy, bardzo dużo takich "świadectw" czytałam.

[I am Rock]

Przebierałam w facetach niczym w ulęgałkach, jak to moja babcia mówiła. Ale się opłaciło.

[Monika828282]

Napisane przez I am Rock

Przebierałam w facetach niczym w ulęgałkach, jak to moja babcia mówiła. Ale się opłaciło.

Jakie "czynności" wystarczają żeby sprawdzić, czy się ktoś nadaje czy nie? Pocałunek wystarczy?

[Hultaj]

No tak, ale Twój mąż okazał się tym trafionym dopiero za szóstym (o ile pamiętam) razem?
Nie każda kobieta ma na tyle cierpliwości żeby tak długo szukać a poza tym jakoś nie wpaja się nam, że partner musi mocno nas kręcić. Ten warunek (u wielu) jest gdzieś tam w połowie albo wręcz na końcu listy pożądanych (nomen omen) cech.

Apropos tego tematu, jakiś czas temu czytałam artykuł właśnie o wypalaniu się namiętności w związkach. Jeden seksuolog twierdził, że on wręcz nie wierzy w aseksualność, według niego nie ma osób aseksualnych, są tylko źle dobrane. A pod artykułem mnóstwo komentarzy kobiet twierdzących, że np. uważały się za oziębłe czy aseksualne przez 20 lat w małżeństwie a potem bach, nowy związek i nagle taka jedna z drugą nie wychodzą z partnerami z łóżka Tak więc myślę, że jest coś na rzeczy, bardzo dużo takich "świadectw" czytałam.

tylko że jest 2018 rok, o seksie wiele i swobodnie się rozmawia, czy można poczytać choćby artykuły ; i nie jest on jakiś ''brudny''

po co powielać jakieś zbednie pruderyjne podejście w stylu ''a bo nasze babki najczęściej to coś tam''.
świetny przykład - kobiety w niedobranych związkach jako zachęta do powielania schematu.

jesteś autorko w związku z rozsądku, paradne jest że od dawna siebie nie kręcicie ale udajecie ze tematu nie ma.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

jesli zalezy Ci na zwiazku, porozmawiaj z narzeczonym i wspolnie postarajcie sie odbudowac intymnosc. Pomyslcie o terapii u seksuologa

[I am Rock]

Napisane przez Monika828282

Jakie "czynności" wystarczają żeby sprawdzić, czy się ktoś nadaje czy nie? Pocałunek wystarczy?

Nie zaczynałam od całowania. Razu pewnego musnął palcami moją dłoń i przepadłam. Do tego czasu nie czułam nic, albo wręcz niechęć, gdy jakiś facet mnie dotykał, a tutaj dreszcz i emocje. Poza tym znaliśmy się towarzysko i przepadałam za jego poczuciem humoru.

[Monika828282]

Napisane przez Hultaj

tylko że jest 2018 rok, o seksie wiele i swobodnie się rozmawia, czy można poczytać choćby artykuły ; i nie jest on jakiś ''brudny''

po co powielać jakieś zbednie pruderyjne podejście w stylu ''a bo nasze babki najczęściej to coś tam''.
świetny przykład - kobiety w niedobranych związkach jako zachęta do powielania schematu.

jesteś autorko w związku z rozsądku, paradne jest że od dawna siebie nie kręcicie ale udajecie ze tematu nie ma.

Wspomniałam o tych artykułach i tych rzekomo oziębłych kobietach nie na zachętę do powielania złego schematu tylko właśnie na anty-zachetę. Niestety wciąż jest bardzo dużo kobiet, które są przekonane, że ważne jest głównie to, żeby kandydat do związku był dobry, opiekuńczy, "zaradny" i bez nałogów a czy pociąga czy nie to kwestia drugorzędna.

[201803290936]

Napisane przez fralla

Czy ja dobrze zrozumiałam, że jesteście ze sobą łącznie pięć lat, ale od dwóch czy trzech się wam nie układa? Czyli połowa lub ponad połowa związku była ciągnięta na "siłę, z przyzwyczajenia". Pożądanie raczej nie ginie po dwóch latach, chyba, że jest to jedyne co łączy partnerów. Może warto przemyśleć.

Nie jestem fanką kończenia długich relacji z dnia na dzień, bez próby ratowania związku (oczywiście tylko kiedy nie ma w nim żadnej patologii) o tyle też nie widzę sensu w tkwieniu w czymś, co nie daje nikomu szczęścia. Twój opis mnie trochę niepokoi, tak jakby od dłuższego czasu był marazm, praca i współlokatorstwo, a nie związek.

Kochasz swojego narzeczonego? Lubisz spędzać z nim wolny czas? Czy kontynuujesz relację, bo chcesz z nim spędzić resztę życia, czy dlatego, że się już przyzwyczaiłaś, boisz się zmian i samotności?

Dokładnie.

Sorry, jeżeli po 5 latach jest tak, to... na razie trochę czarno to widzę.

---------- Dopisano o 11:05 ---------- Poprzedni post napisano o 11:04 ----------

Napisane przez Hultaj

tylko że jest 2018 rok, o seksie wiele i swobodnie się rozmawia, czy można poczytać choćby artykuły ; i nie jest on jakiś ''brudny''

po co powielać jakieś zbednie pruderyjne podejście w stylu ''a bo nasze babki najczęściej to coś tam''.
świetny przykład - kobiety w niedobranych związkach jako zachęta do powielania schematu.

jesteś autorko w związku z rozsądku, paradne jest że od dawna siebie nie kręcicie ale udajecie ze tematu nie ma.

Do-kła-dnie.

[felixindahouz]

Napisane przez Plaamkaa

ale narobił mi bałagan w głowie bo zaczęłam się zastanawiać nad swoim związkiem....

Nie zwalaj winy na niego. To Ty jesteś w związku a nie on i to Ty jesteś tutaj przede wszystkim odpowiedzialna. On jest wolny i może podbijać do kogo chce, może on w ogóle nie wie jak wygląda Wasza relacja, że to nie jest super poważne - nie jest to istotne. Jeżeli doszło między Wami do czegokolwiek to jest to 100% tylko i wyłączenie Twoja wina bo Ty na to pozwoliłaś. A to, że miałaś do niego kiedyś uczucia to osobna sprawa.

Kolejny wątek z serii, że osoba budzi się ze snu po paru latach. Powinnaś była już wcześniej ogarnąć swój związek z przyzwyczajenia

[GdyKochamy]

Napisane przez Monika828282

Wspomniałam o tych artykułach i tych rzekomo oziębłych kobietach nie na zachętę do powielania złego schematu tylko właśnie na anty-zachetę. Niestety wciąż jest bardzo dużo kobiet, które są przekonane, że ważne jest głównie to, żeby kandydat do związku był dobry, opiekuńczy, "zaradny" i bez nałogów a czy pociąga czy nie to kwestia drugorzędna.

Nie wiem w jakim ty świecie żyjesz. Jestem pewna, że większość chce faceta, który pociąga.

[Szarlotka_z_cynamonem]

Doskonale Cię rozumiem. Jestem w bardzo podobnej sytuacji, choć ja nie zamierzam się w nic ładować, chociażby dlatego, że mój domniemany adorator ma nierozwiązaną sytuację związkową- żona, dziecko, rozwód... Problem leży w tym, że nie wiem, co by się stało, gdyby zainteresował się mną ktoś wolny, z kim pojawiłaby się ta nieszczęsna chemia.
Powiem Ci tak- nie mam pojęcia, gdzie leży granica między przyjaźnią a miłością, ale czytam te wszystkie opinie Wizazanek i jestem przerażona, bo ja sobie dotychczas tłumaczyłam, że w kilkuletnim związku pożądanie nie istnieje i tylko niedojrzałe osoby spodziewają się tych wszystkich emocji charakterystycznych dla raczkujących relacji. Przecież wiadomo, że nie da się żyć z ciągłymi motylami w brzuchu, zakochanie to tylko reakcja chemiczna, która kiedyś się kończy, a jakby trwała wiecznie, to ten świat by nie mógł normalnie funkcjonować. Ale właśnie- co łączy ludzi, kiedy zakochanie przemija? Czy czasem nie jest to przyzwyczajenie? Przyjaźń? Myśl, że jak spotka Cię coś złego, to masz kogoś, kto Cię przytuli i pocieszy? A jak nie ma pożądania, to nadal jest miłość?
Ja naprawdę nie wiem.
Kiedy interesował się mną kolega, konsekwentnie olewałam go z góry na dół. Ja mam przecież narzeczonego, on żonę, absolutnie nie! Tylko, że ta jego adoracja zaczęła mi się w pewnym momencie podobać. Bo prawił komplementy, interesował się moim samopoczuciem, pytał o marzenia, plany, chciał mi pomagać, kiedy tylko pojawił się problem, bronił mnie na każdym kroku, był szarmancki i...jak się na mnie patrzył... Wiesz, dlaczego mi się to spodobało? Robił wszystko to, czego nie robił mój narzeczony...
Ktoś pisał, byś porozmawiała z TŻ. Ja to zrobiłam. Desperacko domagałam się jakiejś zmiany, prosiłam, byśmy gdzieś razem wyszli, przymilałam się wieczorami. I co? Nic się nie zmieniło. Mój TŻ leży sobie z rosnącym brzuchem na łóżku albo pracuje...Ja dla niego nie istnieję. Mimo to nienawidzę siebie za to, że ta adoracja ze strony kolegi mi się podobała i mam w związku z tym ogromne wyrzuty sumienia. Chociaż ostatecznie spuściłam kolegę na drzewo, czuję, że źle to wszystko o mnie świadczy.
Mam nadzieję, że nie jesteś zła, że w Twoim wątku opisałam częściowo swoją historię, ale czasami jest łatwiej, kiedy widzisz kogoś w podobnej sytuacji, bo przynajmniej wiesz, że nie jesteś sama. Nic Ci nie doradzę, sama jestem zagubiona i nie wiem, co mam ze sobą począć. Jedyne, co mogę zaproponować to to, byś porozmawiała z narzeczonym i zainicjowała wskrzeszanie trupa, może Tobie się uda Wiesz, to aktualne zauroczenie też kiedyś przeminie, aczkolwiek może ten etap "później" będzie lepszy niż teraz i żaden romans nie przyjdzie Ci nawet do głowy.
Powodzenia

[Hanako]

Napisane przez Szarlotka_z_cynamonem

Powiem Ci tak- nie mam pojęcia, gdzie leży granica między przyjaźnią a miłością, ale czytam te wszystkie opinie Wizazanek i jestem przerażona, bo ja sobie dotychczas tłumaczyłam, że w kilkuletnim związku pożądanie nie istnieje i tylko niedojrzałe osoby spodziewają się tych wszystkich emocji charakterystycznych dla raczkujących relacji. Przecież wiadomo, że nie da się żyć z ciągłymi motylami w brzuchu, zakochanie to tylko reakcja chemiczna, która kiedyś się kończy, a jakby trwała wiecznie, to ten świat by nie mógł normalnie funkcjonować. Ale właśnie- co łączy ludzi, kiedy zakochanie przemija? Czy czasem nie jest to przyzwyczajenie? Przyjaźń? Myśl, że jak spotka Cię coś złego, to masz kogoś, kto Cię przytuli i pocieszy? A jak nie ma pożądania, to nadal jest miłość?
Ja naprawdę nie wiem.

Mieszasz pojęcia, i dlatego jesteś zagubiona. Tak, zakochanie się kończy w większości przypadków po kilku latach i nie ma już więcej motylków. Nie, pożądanie nie musi się kończyć, bo nie wynika ono z zakochania. Zazwyczaj mija po prostu ten początkowy hormonalny haj, i pożądanie się zmienia, dojrzewa, wraz ze zmieniającym się związkiem, wiekiem, seksualnością. Ale jest. Zostaje. Czasem opada i wzrasta sinusoidalnie, ale jest.
Miłość to też nie zakochanie. Miłość to nie pożądanie. Żeby kogoś kochać, nie trzeba wariować na myśl o nim ani patrzeć jak w obrazek, miłość wyraża się w przywiązaniu, trosce, trosce, czułości, przyjaźni; wielu przejawach, które razem składamy w pojęcie miłości. Miłość bez pożądania to też może być dalej miłość - miłość matki do dziecka, miłość przyjaciół, osób aseksualnych, par w bardzo podeszłym wieku... Miłość bez pożądania jest zupełnie okej, jeżeli żadna strona nie oczekuje pożądania od danej relacji. W związkach damsko-męskich jednak zazwyczaj się jej oczekuje.

A to, co prezentuje twój związek, czyli brak wzajemnego zainteresowania, brak wspólnego spędzania czasu, brak starań, troski, czułości - to nie jest miłość, niezależnie od pożądania czy nie. To jest stagnacja.