Czy ciąża teraz to dobry pomysł?

[Rena]

Co do tesknoty, to teskni sie za lepszym. Jak sie czujesz w tym miescie, czy masz znajomych, kolezanki czy nie czujesz sie obco.

[sql]

Co do męża to często jest tak że po porodzie nie pomagają za bardzo przy dziecku. Twój może być świetnym ojcem albo słabym ojcem,tego nie wiesz póki nie będzie dziecka. Zajmowanie się obcymi dziećmi raz na jakiś czas to całkiem inna bajka niż swoje. To że naciska Cię teraz na ciążę w czasie pandemii, bez studiów i dopiero po rozpoczęciu pracy bo on chce jest niefajne z jego strony i dość egoistyczne. Tak, dziecko wszystko wywraca do góry nogami na lata.

[Ninanina88]

Napisane przez sql

Co do męża to często jest tak że po porodzie nie pomagają za bardzo przy dziecku. Twój może być świetnym ojcem albo słabym ojcem,tego nie wiesz póki nie będzie dziecka. Zajmowanie się obcymi dziećmi raz na jakiś czas to całkiem inna bajka niż swoje. To że naciska Cię teraz na ciążę w czasie pandemii, bez studiów i dopiero po rozpoczęciu pracy bo on chce jest niefajne z jego strony i dość egoistyczne. Tak, dziecko wszystko wywraca do góry nogami na lata.

A tu się zgodzę, nawet parogodzinna zabawa z nie swoimi dziećmi to zupełnie nie jest to co opieka nad noworodkiem. To w ogóle argument z dupy. Mój dzieci lubi tak bardzo umiarkowanie, ja nie lubię w ogóle, ale swoim zajmował się perfekcyjnie
A znam takich co tak kochają dzieci, tak się roztkliwiali nad tym brzuchem partnerki, a po porodzie dodatkowe godziny w pracy i pieluszki się boi zmienić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skazana_na_bluesa]

Urodziłam pieresze dziecko w wieku 30 lat, a trochę dziewczyn w mojej rodzinie urodziło przed 25 rokiem życia. I powiem szczerze, że cieszę się, że u mnie wyszło jak wyszło. Masz sporo czasu na dziecko. Skończ studia, popracuj chociaż trochę, bo jako młoda matka i tak nie będziesz wymarzonym pracownikiem. Miej chociaż doświadczenie zawodowe. Druga kwestia to poród i covid - w obecnej sytuacji nie ma opcji, żebym zdecydowała sie na drugie dziecko. Co jeśli urodziłabyś wcześniaka? Nie widziałabyś dziecka np. miesiąc? Mam mieszkanie takiej samej wielkości jak ty i psa. Jest ciasno, bo przy dziecku zbiera się mnóstwo rzeczy. Nawet jak się człowiek ogranicza. A jak dziecko zrobilo się mobilne to chowamy wszystko na wysokości, żeby nie zniszczył/nie zrobił sobie krzywdy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:19 ---------- Poprzedni post napisano o 08:06 ----------

W sumie dodam jeszcze dwie rzeczy. Ustaw się tak w życiu, że nawet gdybyś została sama to dasz sobie radę finansowo. Tatusiowie czasem się ulatniają, bo przerasta ich sytuacja. Warto się zabezpieczyć na wszelki wypadek. I tak, zdecydowanie dziecko bardzo dużo zmienia. Moje dziecko przez długi czas miało lęk separacyjny, więc przez 5 miesięcy nie chciał zostawać z nikim poza mną. Zresztą, ma tyle energii, że mało kto daje radę go ogarnąć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[White_Dove]

Napisane przez Melanchton

Moim zdaniem skończ najpierw spokojnie studia i pomyśl trochę o sobie. Potem już nie ma odwrotu.

Dokładnie. A że on ci gada.
Pamiętaj że to nie on będzie musial nosić, rodzic i karmić. Ty musisz być na to gotowa więc nie patrz na niego. Nigdy nie zachodzilabym w ciążę jedynie dlatego że mąż mnie ciśnie a mam więcej lat niż 24. Do tego w covidzie? Nigdy. Ja się wstrzymuje też przez covid. Rodzić samej to byłby koszmar tym bardziej że strasznie boję się porodu.
Autorko spokojnie dziecko możecie odłożyć do twoich 28 urodzin. Chyba że planujecie 3-4 dzieci to wtedy gorzej.

[Ballantines_1]

Napisane przez skazana_na_bluesa

[/COLOR]W sumie dodam jeszcze dwie rzeczy. Ustaw się tak w życiu, że nawet gdybyś została sama to dasz sobie radę finansowo. Tatusiowie czasem się ulatniają, bo przerasta ich sytuacja. Warto się zabezpieczyć na wszelki wypadek. I tak, zdecydowanie dziecko bardzo dużo zmienia. Moje dziecko przez długi czas miało lęk separacyjny, więc przez 5 miesięcy nie chciał zostawać z nikim poza mną. Zresztą, ma tyle energii, że mało kto daje radę go ogarnąć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I to jest bardzo słuszna rada. Już nawet pomijając ulatnianie się tatusiów, to w życiu różnie bywa - są romanse, rozwody. Dziecko teraz spowodowałoby, że praktycznie uzależniłabyś się od niego - młoda kobieta z niedokończonymi studiami z małym doświadczeniem zawodowym - brzmi nieciekawie dla każdego potencjalnego pracodawcy. Inaczej wygląda 26-28 latka mająca dokończone studia oraz kilka ładnych lat przepracowanych w CV.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Ballantines_1

I to jest bardzo słuszna rada. Już nawet pomijając ulatnianie się tatusiów, to w życiu różnie bywa - są romanse, rozwody. Dziecko teraz spowodowałoby, że praktycznie uzależniłabyś się od niego - młoda kobieta z niedokończonymi studiami z małym doświadczeniem zawodowym - brzmi nieciekawie dla każdego potencjalnego pracodawcy. Inaczej wygląda 26-28 latka mająca dokończone studia oraz kilka ładnych lat przepracowanych w CV.

dokladnie
plus te mieszkanie u tesciow(tzn w mieszkaniu tesciow) w razie rozwodu bedzie musiala sie wyniesc z tego mieszkania ,nie bedzie miala prawa do niczego,
wiec jej sytuacja nie wyglada za ciekawie bez skonczonych studiow,bez wlasnego kata,bez doswiadczenia zawodowego ciaza to ostatnia rzecz w tej sytuacji ktora by mi byla do szczescia potrzebna

[melkmeisje]

Aż dziw bierze, że w pierwszym poście nie ma nic o tykającym zegarze


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88204431]dokladnie
plus te mieszkanie u tesciow(tzn w mieszkaniu tesciow) w razie rozwodu bedzie musiala sie wyniesc z tego mieszkania ,nie bedzie miala prawa do niczego,
wiec jej sytuacja nie wyglada za ciekawie bez skonczonych studiow,bez wlasnego kata,bez doswiadczenia zawodowego ciaza to ostatnia rzecz w tej sytuacji ktora by mi byla do szczescia potrzebna[/QUOTE]

Ehem. Tak naprawdę jakby się mąż na autorkę wypiął, a przecież dziecko jest największym sprawdzianem związku zwłaszcza jak mają miejsce jakieś komplikacje, to zostałaby z niczym i na jego łasce

Ilu to tatusiów pryska jak dziecko na przykład urodzi się niepełnosprawne? Albo zdradza partnerki, kiedy ciąża jest zagrożona i miesiącami nie można współżyć?

[cava]

Napisane przez laila24

Cześć wszystkim. Chciałabym zasięgnąć waszej niezależnej opinii na temat mojej sytuacji bo sama jestem w kropce. Do rzeczy. Mam 24 lata, jestem mężatką od prawie dwóch lat. Znam mojego męża ( ma 26 lat) od 5 lat. Gdy się poznaliśmy dzieliło nas ponad 400 km. Postanowiłam przeprowadzić się do miasta mojego męża ponieważ on prowadzi tu firmę a ja musiałam zmienić pracę- wydawało się to bardziej logicznym rozwiązaniem. Obecnie studiuje w formie zdalnej - została mi magisterka ( na uczelnię jeżdżę tylko na egzaminy). Mam nową pracę od półtora miesiąca- fajna i spoko płatna- bardzo mi na niej zależało. Nasza sytuacja materialna jest moim zdaniem dobra a nawet bardzo jak na nasz wiek. Mieszkamy z mężem i psem w mieszkaniu teściów od 4 lat - 48m2 więc nie ma szału jeśli chodzi o miejsce ( ogólnie przy układzie mieszkania i ilości rzeczy jest dosyć ciasno), ale cóż mieszkamy tam za free, niezależnie i ile będziemy tylko chcieli więc jest to plus tej sytuacji tym bardziej że myślimy z mężem o budowie domu i chcemy osczednosci wydać na to ale wiadomo to temat nie na kilka miesięcy tylko do ogarnięcia w dłuższej perspektywie. Dodatkowo zaczynam serio tęsknić za swoim rodzinnym domem, brakuje mi rodziców i rodziny - nie wiem czy dam radę tak dłuższą metę. Mój mąż bardzo chce być już ojcem, ma bardzo dobre podejście do dzieci a one go uwielbiaja. Marzy już o pełnej rodzinie ciągle powraca ten temat, ale ja- nie wiem. Jestem pełna obaw z jednej strony wiele rzeczy przemawia na tak często łapię się na tym, że chciałabym już mieć dziecko i budzi się we mnie instynkt ale jak zaczynam kalkulować za i przeciw to mam mętlik w głowie i bardzo ale to bardzo mieszane uczucia. Dlaczego ? 1) boję się o pracę 2) mam jeszcze tyle planów na życie - czy ja nie jestem po prostu na to za młoda, czy dziecko serio komplikuje tyle rzeczy ? 3) małe mieszkanie - rodzice gdybyśmy się tam przeprowadzili chcą nam dać cały nowy dom + miałabym mega pomoc ze strony mama ale wiąże się to z wywróceniem do góry nogami naszego zycia zawodowego - wszystko musielibyśmy zaczynac od nowa ( dodam ,że tutaj jesteśmy zdani tylko na siebie- teściowie są starsi - nie pomogą w opiece to też odpycha mnie od tej decyzji ) 4) czy dam radę pogodzić to ze studiami, co z pracą....5) sytuacja z covidem - wizyty, szpital, poród sama - panicznie się boję tego bólu, ewentualnej traumy- nie wiem co mnie czeka i to jak zaakceptuje siebie po ciąży. Z drugiej strony rozumiem też męża, trochę go zwodzę a wiem jakie to ważne dla niego, podejrzewam że na rękach by mnie nosił. Dużo moich koleżanek nawet w moim wieku ma problemy z zajściem boję się że my też będziemy je mieć jak będziemy to odkładać, i będzie mi się też coraz trudniej zdecydować wszystko kalkulując i będę to odciągać w nieskończoność. Też odzywa się we mnie jakiś wewnętrzny instynkt, że chciałabym być mamą tylko mam dużo obaw czy dam sobie radę, czy warto kalkulować wszystko czy lepiej się wstrzymać. Proszę powiedzcie mi co myślicie o tym, jak było z wami. Potrzebuje tego żeby ktoś mi pomógł ułożyć to w głowie bo nie mam nawet serio szczerze z kim pogadać a jak gadam z mężem uważa że za dużo analizuje i sama sobie trochę wkręcam problemy. Pozdrawiam.

Nie.
Po pierwsze covid- i idąca zanim sytuacja załamania się opieki zdrowotnej oraz gospodarcza.
Poczekałabym chocby tylko z tego powodu z rok/az sie uspokoi.
Rozumiem ze sobie mozna bardzo chciec dziecka, ale na starcie je narażać na jakieś powikłania i gorsza opieke medyczną nad ciezarna i noworodkiem to mało odpowiedzialne i źle świadczy o podejsciu do rodzicielstwa.
Pisze to jako matka.




Po drugie: skończ studia, okrzepnij w pracy, zbudujcie dom.


Budowa domu to olbrzymi stres i wiele zwiazków tego nie daje rady przejśc. rozpadają się. po prostu.
Dowalanie sobie równolegle stresu i komplikacji zwiazkowych zwiazanych z poczatkami rodzicielstwa do budowy domu.... no to jest przepis na olbrzymie ryzyko ze będziecie mieli kilka koszmarnych lat.
Po co wszytko na raz?




Koncepcja rzucenia wszytkiego byle wychowywać dziecko przy rodzicach bo pomoga jest w ogóle do bani.
Serio- nie potrzebujecie mamci i stada rodziny do opieki nad dzieckiem, a nawet możecie tego nie przetrwac jako zwiazek, jak wam się zaczną wtryniac ze wszytkim.

W ogóle porzuć tą koncepcję, buduj swoja rodzine i swój dom tam gdzie żyjecie, a nie do mamuni pod spódnice wracac bo dziecko i pomocy.
Do babci od święta, na co dzień jeśli potrzebna pomoc to opiekunka. najzdrowsze rozwiazanie.

[melkmeisje]

Trochę mnie dziwią wypowiedzi w tym wątku nawiązujące do sytuacji z opieką zdrowotną w związku z pandemią (tzn. osobiście jak najbardziej się z nimi zgadzam, żeby nie było), bo jak ostatnio ktoś napisał w wątku koronawirusowym, że to niepoważne zachodzić w ciążę w środku pandemii, to było wielkie larum na cały wizaż, jak tak można mówić, przecież nikt nie będzie zawieszał starań o bombelka, bo pandemia Wtedy też się dziwiłam, ale w drugą stronę, bo choć dziewczyna może niefortunnie sformułowała myśli, to jednak miała rację.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez melkmeisje

Trochę mnie dziwią wypowiedzi w tym wątku nawiązujące do sytuacji z opieką zdrowotną w związku z pandemią (tzn. osobiście jak najbardziej się z nimi zgadzam, żeby nie było), bo jak ostatnio ktoś napisał w wątku koronawirusowym, że to niepoważne zachodzić w ciążę w środku pandemii, to było wielkie larum na cały wizaż, jak tak można mówić, przecież nikt nie będzie zawieszał starań o bombelka, bo pandemia Wtedy też się dziwiłam, ale w drugą stronę, bo choć dziewczyna może niefortunnie sformułowała myśli, to jednak miała rację.

To ja sie zgadzam z ta dziewczyna i nie wiem, skad larum.

[melkmeisje]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;88204658]To ja sie zgadzam z ta dziewczyna i nie wiem, skad larum.[/QUOTE]

Bo najpierw napisala cos w stylu, ze "skoro ktos zaszedl w ciaze, wiedzac ze jest pandemia, to teraz sam jest sobie winien" (jak ma problemy z opieka medyczna itp). Potem wyjasnila, ze po prostu uwaza swiadome zachodzenie w ciaze w takim czasie, jak teraz, za ryzykowne i nierozsadne. No i odpowiedzi byly zgola inne niz w tym watku: "w czasie wojny i innych epidemii jakos tez sie dzieci rodzily", "nie mozna wszystkiego podporzadkowywac pod pandemie", "a moze dla kogos to ostatni dzwonek na dziecko, ma przerywac starania, bo pandemia???"

[cava]

Napisane przez melkmeisje

Trochę mnie dziwią wypowiedzi w tym wątku nawiązujące do sytuacji z opieką zdrowotną w związku z pandemią (tzn. osobiście jak najbardziej się z nimi zgadzam, żeby nie było), bo jak ostatnio ktoś napisał w wątku koronawirusowym, że to niepoważne zachodzić w ciążę w środku pandemii, to było wielkie larum na cały wizaż, jak tak można mówić, przecież nikt nie będzie zawieszał starań o bombelka, bo pandemia Wtedy też się dziwiłam, ale w drugą stronę, bo choć dziewczyna może niefortunnie sformułowała myśli, to jednak miała rację.

ja na nia nie napadałam, a tez ona nie bardzo miała rację, bo pojechała po osobach które zachodziły w ciąże przed pandemią. a skad mogły wtedy wiedzieć ?



a radze jak czuję, jakbym ja stała _teraz_ przed decyzją, czy teraz zachodzić w ciąże, to bym odłożyła, zwłaszcza mają te ledwo 24 lata, więc na spokojnie jeszcze bardzo dużo czasu na dzieci.

[niemanicka]

Zalezy jak bardzo chcesz miec dzieci w zyciu. Podstawowe badania nie zawsze mowia o płodności i nie zawsze mowia co bedzie za 2-3 lata. I tak, mozna miec problemy z płodnością i malo kto bedzie przerywał kilkuletnie starania z powodu korony. Natomiast, nie wiesz czy bedziesz miec takie problemy, dopóki nie spróbujecie. Mozesz starać sie o dziecko 2 lata, a mozesz zajść za pierwszym razem. Po prostu trzeba to brać pod uwage. Ja mam wszystkie badania i wyniki dobre i w zyciu bym nie pomyślała ze mozemy miec jakies problemy z płodnością.

Wydaje mi sie, ze nie jestes gotowa na dziecko tak psychicznie, ale to tylko opinia na podstawie wpisu w internecie. Na pewno nie poświęcaj sie dla kogos, zadbaj o swoja sytuacje, mając na uwadze to co wyżej napisalam.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[melkmeisje]

Napisane przez cava

ja na nia nie napadałam, a tez ona nie bardzo miała rację, bo pojechała po osobach które zachodziły w ciąże przed pandemią. a skad mogły wtedy wiedzieć ?

Nie miala na mysli takich osob, to chyba oczywiste, ze nikt nie jest jasnowidzem. Mowa byla o sytuacji, jaka mamy od marca.

[Angelikaz1111]

Wydaje mi się, że powinnaś poczekać jeszcze trochę. Skończyć studia i jeszvze trochę "odpocząć"(?). Popracować. Macierzyństwo na jakiś czas uziemia. Ja bym skończyła studia, trochę zagrzała miejsce w swojej pracy i i dopiero zaczęła starania o bobasa.

Oczywiście jakby pojawił się już teraz, to poradzilibyście sobie. Zawsze jest jakieś wyjście, a dziecko to nie przeszkoda. Tylko jeśli jeszcze w ciąży nie jesteś to zaplanuj sobie wszystkim tak, żebyś potem nie obwiniała dziecka i była w pełni przygotowana na Macierzyństwo. Pozdrawiam

[Ellen_Ripley]

Autorko, odłożenie planu o rok, dwa, czy nawet trzy co spowoduje? Patrz przede wszystkim na siebie, swoje chęci, siły do tego. Nie na to, że facet chce i ma oczekiwania. Mądry, kochający facet poczeka wiedząc, że pewne sprawy należy wcześniej ułożyć, dograć. Ty masz w tym być zabezpieczona, bo jako kobieta ponosisz największe koszty tak naprawdę. I największe ryzyko.

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:36 ----------

Napisane przez niemanicka

(...)
Mozesz starać sie o dziecko 2 lata, a mozesz zajść za pierwszym razem. Po prostu trzeba to brać pod uwage. Ja mam wszystkie badania i wyniki dobre i w zyciu bym nie pomyślała ze mozemy miec jakies problemy z płodnością.
(...)

Mój przypadek. Lat 39, niebawem 40. Zaczęliśmy o dziecku myśleć na poważnie w ciągu ostatnich miesięcy, stwierdziliśmy że okej, powoli ostatni dzwonek a myśl o własnym dziecku coraz milsza. Przydałoby się zmienić mieszkanie na większe itd. ale powoli możemy przestać się zabezpieczać. Myślałam, że to zajmie pół roku, rok a tu bach - od razu ciąża. Jestem dopiero w 9 tygodniu, więc wszystko się może zdarzyć, ale cieszymy się.

Tylko no właśnie - w moim wieku czekanie na koniec pandemii, czy na zmianę mieszkania (nie mamy źle, prawie 50m2, jak wielu ludzi w tym kraju... chociaż "wiadomo", forum to inna rzeczywistość) to mogłoby być odebranie sobie szansy na zawsze. Plus widziałam po TŻ, że chce naprawdę dla nas, a nie bo męska duma, że z wielu rzeczy zdaje sobie sprawę serio a nie na zasadzie "jakoś to będzie", że mam w nim wsparcie obojętnie jaką decyzję podejmę.

Mając 24 lata, niefajnie naciskającego partnera, nie własne mieszkanie, nieskończone studia? NIE. Dziecko ma wynikać z silnej potrzeby obojga, a nie bo duma, ambicje, czy naciski kogokolwiek.

[cava]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jestem dopiero w 9 tygodniu, więc wszystko się może zdarzyć, ale cieszymy się.

Gratulacje dla Królowej Matki.

Niech obcy rośnie w siłę!

[Ellen_Ripley]

Napisane przez cava

Gratulacje dla Królowej Matki.

Niech obcy rośnie w siłę!

Dziękuję! Dzisiaj piewszy dzień bez nudności, chociaż czasami mam popołudniowe więc nie chwalę dnia przed zachodem słońca. Odpoczywam na całego, a kocia siostrzyczka aliena grzeje mi brzuch.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Ellen_Ripley

Dziękuję! Dzisiaj piewszy dzień bez nudności, chociaż czasami mam popołudniowe więc nie chwalę dnia przed zachodem słońca. Odpoczywam na całego, a kocia siostrzyczka aliena grzeje mi brzuch.

Wow! Gratuluje !
Mam nadzieję ze nie zwariujesz za bradzo ;-p

[Ellen_Ripley]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;88205437]Wow! Gratuluje !
Mam nadzieję ze nie zwariujesz za bradzo ;-p[/QUOTE]

Postawicie mnie do pionu w razie czego. Jeżeli zacznę zdradzać objawy OZM.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Ellen_Ripley

Postawicie mnie do pionu w razie czego. Jeżeli zacznę zdradzać objawy OZM.

Na mnie zawsze mozesz liczyc hahaha

[Essence89]

Ja mam wrażenie, że na dziecko to nigdy nie nadchodzi odpowiedni moment. Nie rozumiem argumentu z tym, że awans może przelecieć koło nosa. Moja kuzynka miała bardzo wysokie stanowisko , pracowała na tym stanowisku około 8 lat (bo kariera)o ile dobrze pamiętam. Urodziła dziecko i to wysokie stanowisko straciła gdyż nie miała już tyle czasu. Teraz gdy dzieci są już odchowane to i tak nie ma szans na powrót na pozycję dyrektora bo już dawno to miejsce zajął ktoś inny.
Tak, dziecko zmienia wszystko, przewraca życie do góry nogami i ja żałuję, że swoje pierwsze rodziłam w wieku 31 lat. W momencie gdy moja bratowa o 3 lata starsza ma już 15 letnie dziecko i czerpie z życia pełnymi garściami ja siedzę w pieluchach. Mam nadzieję, że następne dziecko też pojawi się w niedalekiej przyszłości bo jeśli nie, jeśli za dwa lata nie będę w kolejnej ciąży, to już w ogóle nie chce mieć dzieci.
Ja też zaszłam w ciążę dopiero gdy zaczęłam nową pracę i co z tego? A bratowa swoją pierwszą podjęła dopiero gdy dzieciak miał 7 lat. W ogóle ten argument do mnie nie przemawia.
Jedynie nad czym bym się zastanawiała to studia, mimo, że są to studia online to jednak bym chyba poczekała do ich ukończenia. Ja w ciąży miałam gigantyczne problemy z koncentracją i pamięcią. Gdybyś przechodziła ciążę tak samo, ukończenie studiów stało by pod znakiem zapytania. Po skończeniu studiów, jeśli tylko czułabyś, że chcesz mieć dziecko to czemu nie? W ogóle nie zważała bym na pracę, firmy upadają, ludzie się zwalniają bądź zostają zwolnieni, atmosfera w pracy może Ci się nie podobać. Być może będziesz tak jak ja często zmieniać pracę - nie wiesz tego, bo jesteś dopiero na początku swojej drogi zawodowej a decyzję o dziecku ze względu na pracę można odkładać w nieskończoność.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[amillia]

Napisane przez Essence89

Tak, dziecko zmienia wszystko, przewraca życie do góry nogami i ja żałuję, że swoje pierwsze rodziłam w wieku 31 lat. W momencie gdy moja bratowa o 3 lata starsza ma już 15 letnie dziecko i czerpie z życia pełnymi garściami ja siedzę w pieluchach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No ale jak ona siedziała w pieluchach to ty korzystałaś z życia A przynajmniej miałaś okazję.

Ja mam odwrotne doświadczenia w swoim otoczeniu, mnóstwo znajomych ze szkół pozachodziło w ciążę bardzo wcześnie w moim odczuciu, w warunkach, na które ja bym się nigdy nie zdecydowała (brak pracy/bardzo nisko płatna praca/brak studiów/młody związek) i widać nawet po tych kilku latach, że jak wtedy im się nie wiodło tak nie wiedzie im się teraz tym bardziej. Studiów nigdy nie pokończyły, pracy nie znalazły albo bardzo podstawową i nisko płatną, tylko nowe dzieci dochodzą. Co kto lubi.

Ja i kilka innych koleżanek jeszcze się nie zdecydowałyśmy, ale każda zdążyła skończyć studia, zacząć karierę i mamy dobrze płatne prace, do których możemy po ewentualnej ciąży wrócić oraz doświadczenie i wiedzę, która nas zawsze dobrze ustawi na rynku pracy. Nie zamieniłabym się za nic w świecie na to alternatywne życie, gdzie niby teraz dzieci prawie odchowane i można szaleć, ale tak naprawdę nie ma za co nawet.

[SteveS]

Autorko, ja przychylam się do głosów o niezachodzeniu w ciążę w obecnej sytuacji. Nie jesteś w wieku, w którym to ostatni dzwonek. Ja mam trzylatka, w życiu bym nie chciała być w ciąży teraz. Prawdopodobnie by mnie to nieźle załamało.

Druga sprawa, o której nikt nie powiedział - skoro facet jest taki chętny, to czy zrezygnuje z pracy, gdy skończy Ci się obowiązkowy macierzyński, żeby się z Tobą zamienić i siedzieć w domu, gdy Ty wrócisz do pracy? Bo wiesz, może się jeszcze okazać, że macierzyństwo jest dla Ciebie takim średnim przeżyciem - i nie ma w tym nic złego.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez skazana_na_bluesa

W sumie dodam jeszcze dwie rzeczy. Ustaw się tak w życiu, że nawet gdybyś została sama to dasz sobie radę finansowo.

znajoma emerytka 70+ zawsze mówiła, że kobieta powinna mieć tyle dzieci ile da radę SAMA wychować.

Napisane przez Ellen_Ripley

Postawicie mnie do pionu w razie czego. Jeżeli zacznę zdradzać objawy OZM.

gratki klask i:
jak dla mnie wariuj ile chcesz

Napisane przez melkmeisje

Nie miala na mysli takich osob, to chyba oczywiste, ze nikt nie jest jasnowidzem. Mowa byla o sytuacji, jaka mamy od marca.

z tego co pamiętam dyskusję, wszystko zaczęło się od tego, że kobiety podnosiły problem odwiedzin w szpitalu już urodzonych dzieci .... To kurcze kiedy te dzieci były spłodzone? Raczej przed pandemią. Normalnie każda potencjalna matka powinna mieć . I o to był bulwers.


Wstrzymałabym się, zrób AMH jeżeli chcesz wiedzieć jaka masz rezerwę.

[Essence89]

Napisane przez amillia

No ale jak ona siedziała w pieluchach to ty korzystałaś z życia A przynajmniej miałaś okazję.

Ja mam odwrotne doświadczenia w swoim otoczeniu, mnóstwo znajomych ze szkół pozachodziło w ciążę bardzo wcześnie w moim odczuciu, w warunkach, na które ja bym się nigdy nie zdecydowała (brak pracy/bardzo nisko płatna praca/brak studiów/młody związek) i widać nawet po tych kilku latach, że jak wtedy im się nie wiodło tak nie wiedzie im się teraz tym bardziej. Studiów nigdy nie pokończyły, pracy nie znalazły albo bardzo podstawową i nisko płatną, tylko nowe dzieci dochodzą. Co kto lubi.

Ja i kilka innych koleżanek jeszcze się nie zdecydowałyśmy, ale każda zdążyła skończyć studia, zacząć karierę i mamy dobrze płatne prace, do których możemy po ewentualnej ciąży wrócić oraz doświadczenie i wiedzę, która nas zawsze dobrze ustawi na rynku pracy. Nie zamieniłabym się za nic w świecie na to alternatywne życie, gdzie niby teraz dzieci prawie odchowane i można szaleć, ale tak naprawdę nie ma za co nawet.

Niekoniecznie,
W wieku 24 lat ja miałam ukończone studia ona miała ukończone studia i 5 letnie już dziecko (nie była to wpadka, dziecko było planowane ze względu na ryzyko usunięcia drugiego i za razem jedynego jajnika). Ja po studiach zaczęłam dorabianie się i robienie 'kariery' zawodowej. Z racji tego, że pochodzę z biednej rodziny nie dostałam nic na start od rodziców więc sama musiałam zapracować na samochód, działkę, dom. Przy okazji gonitwa za karierą wprowadziła mnie w dość poważne kłopoty zdrowotne i przewartościowałam wtedy swoje życie. Porzuciłam wyuczony zawód i zaczęłam spełniać się w kompletnie innej dziedzinie w wieku dopiero 29 lat. (Przy czym doświadczenie w zawodzie mam raptem roczne). Dodatkowo stres związany z pracą powodował, że miałam problemy z zajściem w ciążę.
Wiadomo, że każda historia jest inna, ale kto powiedział, że tylko osoby bezdzietne zdobywają awanse? Ja w swojej pracy, pracowałam zaledwie 6 miesięcy nim poszłam na chorobowe i też mam pewny powrót. To nie zależy od tego kiedy urodzisz tylko od tego jaki jest pracodawca i jak widzi Twój wkład w firmę. I oczywiście rozumiem osoby, które odkładają macierzyństwo ze względu na karierę ale nie oznacza to wcale, że po urodzeniu dziecka tej kariery nie da się już zrobić. Równie dobrze można nie mieć dzieci nigdy i kariery też nie zrobić. W końcu najwyższe stanowisko w firmie jest jedno a ludzi kończących rocznie studia wyższe w Polsce 390 tys.

Napisane przez SteveS

Autorko, ja przychylam się do głosów o niezachodzeniu w ciążę w obecnej sytuacji. Nie jesteś w wieku, w którym to ostatni dzwonek. Ja mam trzylatka, w życiu bym nie chciała być w ciąży teraz. Prawdopodobnie by mnie to nieźle załamało.

Druga sprawa, o której nikt nie powiedział - skoro facet jest taki chętny, to czy zrezygnuje z pracy, gdy skończy Ci się obowiązkowy macierzyński, żeby się z Tobą zamienić i siedzieć w domu, gdy Ty wrócisz do pracy? Bo wiesz, może się jeszcze okazać, że macierzyństwo jest dla Ciebie takim średnim przeżyciem - i nie ma w tym nic złego.

Skoro razem zarabiają około 12 tys to raczej nie będzie problemem zatrudnienie opiekunki.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[melkmeisje]

Napisane przez Essence89

Ja mam wrażenie, że na dziecko to nigdy nie nadchodzi odpowiedni moment. Nie rozumiem argumentu z tym, że awans może przelecieć koło nosa. Moja kuzynka miała bardzo wysokie stanowisko , pracowała na tym stanowisku około 8 lat (bo kariera)o ile dobrze pamiętam. Urodziła dziecko i to wysokie stanowisko straciła gdyż nie miała już tyle czasu. Teraz gdy dzieci są już odchowane to i tak nie ma szans na powrót na pozycję dyrektora bo już dawno to miejsce zajął ktoś inny.
Tak, dziecko zmienia wszystko, przewraca życie do góry nogami i ja żałuję, że swoje pierwsze rodziłam w wieku 31 lat. W momencie gdy moja bratowa o 3 lata starsza ma już 15 letnie dziecko i czerpie z życia pełnymi garściami ja siedzę w pieluchach. Mam nadzieję, że następne dziecko też pojawi się w niedalekiej przyszłości bo jeśli nie, jeśli za dwa lata nie będę w kolejnej ciąży, to już w ogóle nie chce mieć dzieci.
Ja też zaszłam w ciążę dopiero gdy zaczęłam nową pracę i co z tego? A bratowa swoją pierwszą podjęła dopiero gdy dzieciak miał 7 lat. W ogóle ten argument do mnie nie przemawia.
Jedynie nad czym bym się zastanawiała to studia, mimo, że są to studia online to jednak bym chyba poczekała do ich ukończenia. Ja w ciąży miałam gigantyczne problemy z koncentracją i pamięcią. Gdybyś przechodziła ciążę tak samo, ukończenie studiów stało by pod znakiem zapytania. Po skończeniu studiów, jeśli tylko czułabyś, że chcesz mieć dziecko to czemu nie? W ogóle nie zważała bym na pracę, firmy upadają, ludzie się zwalniają bądź zostają zwolnieni, atmosfera w pracy może Ci się nie podobać. Być może będziesz tak jak ja często zmieniać pracę - nie wiesz tego, bo jesteś dopiero na początku swojej drogi zawodowej a decyzję o dziecku ze względu na pracę można odkładać w nieskończoność.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Serio zazdroscisz bratowej, ze urodzila dziecko jako 19-latka? Nie wierze w to co czytam. Jak ci tak zal, ze teraz nie mozesz szalec, to przypomnij sobie, co robilas, jak mialas 19 lat.

[Essence89]

Napisane przez melkmeisje

Serio zazdroscisz bratowej, ze urodzila dziecko jako 19-latka? Nie wierze w to co czytam. Jak ci tak zal, ze teraz nie mozesz szalec, to przypomnij sobie, co robilas, jak mialas 19 lat.

Po pierwsze nie zazdroszczę, akurat to uczucie jest mi obce. Nie wiem jak można zazdrościć komuś kto nie miał wyboru tylko musiał zajść w ciążę... Co najwyżej to ją mogę podziwiać, że ukończyła studia mając tak małe dziecko i żałować, że nie zdecydowałam się na dziecko wcześniej, ale to była moja całkowicie świadoma decyzja. Wtedy też myślałam, że najpierw musi być kariera bo później to już nic nie będzie. Stwierdzam fakt. A fakt jest taki, że ma odchowane dziecko, karierę robi sobie teraz i dziecko jej w tym nie przeszkodziło. Nie wiem gdzie w mojej wypowiedzi wyczytałaś, że zazdroszczę jej, że wychowywała dziecko w wieku 19 lat.
Ja w wieku 19 lat zarabiałam na studia i studiowałam. O to robiłam...
Od kiedy porównanie sytuacji życiowych jest zazdroszczeniem komuś czegoś?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz