Przerażenie w ciąży

[d9d22a1d86644ec0348cee9971c185a521eae668]

Treść usunięta

[e60e5454b131baabfef11f4156e093bc04f95d5e_5ebdcd725ac57]

Chyba (?) każda kobieta w ciąży obok wielkiej radości, ma masę obaw. Ja też mam obawy czy dam radę, tym bardziej że mąż będzie ze mną tylko w weekendy. Staram się o tym nie myśleć i maksymalnie skupiam myśli wokół pozytywnych spraw, tak sobie radzę, bo inaczej bym oszalała.

[Fortuna1]

Może wybierz się do psychoterapeuty by o tym pogadać?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[szugarbejb]

To bardzo normalne i koleżanki mają rację. Ja przeżywałam to samo na początku ciąży, miło tego że była też wyczekana i zaplanowana. Po pierwsze hormony a po drugie to jest bardzo poważna zmiana życiowa, i co innego jak jest w planach a co innego jak się dzieje.

Minie czas i w 2 trymestrze będziesz spokojniejsza

[Misteell]

To normalne Dziewczyny mają rację. Nie ma co się na zapas martwić, tylko się cieszyć stanem, w którym się jest.

[d9d22a1d86644ec0348cee9971c185a521eae668]

Treść usunięta

[skazana_na_bluesa]

Spoko, nie tylko ty tak masz. Czarne mysli na pewno nasila burza hormonow ja tez sie zastanawiam i martwie, czy ze wszystkim damy rade. Chociaz bardzo sie ciesze ns mysl o dziecku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[d9d22a1d86644ec0348cee9971c185a521eae668]

Treść usunięta

[siekierrra]

To jest nas więcej



Po zobaczeniu uprawnionych dwóch kresek serce mi zamarło i zanim przyszła radość było przerażenie

[malzonka121]

Gratulacje😊Daj sobie czas;nowa sytuacja,ogromne zmiany,to normalne,że masz obawy😉Rośnie w Tobie nowe życie😚Ja czułam się trochę dziwnie nawet kiedy wyszłam już ze szpitala mimo tylu miesięcy ciąży musiałam się przyzwyczaić,że "prezent,który rozpakowałam"był już z nami😉Staraj się nie stresować i przede wszystkim śpij ile się da😉bo po porodzie może być z tym ciezko.Objawy ciąży czasem są bardzo męczące,ale uwierz mi,że kiedy twój maluszek się do Ciebie uśmiechnie wszystko co gorsze minie😊

[comablack89]

Spoko, to normalka.
Tez to mam. Bardzo sie obawiam czy dam rade, czy nie spotka mnie depresja poporodowa itp.
Chce byc dla dziecka jak najlepsza i aby tez wszystko miało i sama sobie robię głupia presje. Hormony dużo w tej sytuacji robią

[Silesian Girl]

Mnie przeraża to ze mam juz 30, meza a srednio czuje parcie na dziecko. Niby chcę ale zawsze z dodatkiem "za jakies 2 lata"...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[White_Dove]

Zgadzam się z tym wyżej. Mnie też to przeraża, bo nie czuje jakoś potrzeby posiadania dziecka. Stresuje się na myśl o ciąży i porodzie. Nie wiem czy taka potrzeba się pojawi. A bilans wciąż wychodzi mi ujemny, straty które spowoduje dziecko przeważają.

[Majka1503]

Autorko, to normalne
Ja pierwszy trymestr spędziłam sama na stażu za granicą i mimo tego, że ciąża planowana to wariowałam ze strachu.
Pewnego dnia zrobiłam swoja "listę strachów" - wypisałam wszystko czego się boję i co mogę z tym zrobić. Mniej więcej tak to wyglądało:
1. Maluch może nie być zdrowy - brać witaminy, chodzić na wizyty co miesiąc, robić zalecane badania i NIE STRESOWAĆ SIĘ.
2. Zmieni mi się ciało - być aktywną, dużo spacerować, zdrowo jeść, stosować kremy i NIE STRESOWAĆ SIĘ.
3. Opieka nad noworodkiem - przeczytać min. 1 poradnik, zapisać się na szkołę rodzenia i NIE STRESOWAĆ SIĘ.
4. Depresja poporodowa - uświadomić Tżta, że występuje i co to takiego, jak może rozpoznać i pomóc, brać DHA i NIE STRESOWAĆ SIĘ.
itd...

Potem powiesiłam sobie przepisane tylko te rzeczy, które mogę zrobić - bez "strachów" i tego się trzymałam. A "strachy" wyrzuciłam na tył głowy, bo i tak nic więcej nie mogłam zrobić.
Może brzmi głupio, ale na mnie zadziałało

[elvegirl]

Napisane przez Majka1503

Może brzmi głupio, ale na mnie zadziałało

Jak dla mnie super pomysł


Mnie jeszcze bardzo pomógł wątek w Poczekalni Wizażu - przyszłe mamuśki na tym samym etapie co ja, przeżywające bardzo podobne rozterki, wspólnie robiące wszystko, żeby się ciążą jak najbardziej cieszyć...dużo daje ta świadomość, że nie jest się jedyną wariatką na tym świecie

---------- Dopisano o 12:07 ---------- Poprzedni post napisano o 12:03 ----------

Napisane przez Silesian Girl

Mnie przeraża to ze mam juz 30, meza a srednio czuje parcie na dziecko. Niby chcę ale zawsze z dodatkiem "za jakies 2 lata"...

Miałam to samo, na dziecko zdecydowałam się "bo kuźwa już trzeba, młodsza nie będę", a nie tego parcia, na które ciągle czekałam I tak bym pewnie czekała do teraz, wciąż uważając, że jeszcze się muszę wyszaleć, jeszcze muszę pojechać tu i zrobić to i jeszcze mam to i tamto do kupienia zanim pomyślę o wydatkach na dziecko...
Niektóre kobiety po prostu nie mają "instynktu macierzyńskiego", pojmowanego jako silna wewnętrzna potrzeba rozpoczęcia starań o dziecko.

Teraz żałuję, że tak późno się na to zdecydowałam, chociaż pewnie gdybym mogła cofnąć czas, podjęłabym identyczną decyzję.

[d9d22a1d86644ec0348cee9971c185a521eae668]

Treść usunięta