Chęć porzucenia pracy i niezadowolenie narzeczonego

[oxyconti]

Cześć, od ponad trzech lat pracuje w firmie x jako konsultant klienta, początkowo w dziale sprzedaży gdzie nie radziłam sobie, nie wyrabiałam wyników sprzedażowych, przez około rok każde przyjście do pracy było dla mnie stresem, z czasem zaproponowano mi przejście do działu zajmującego się jedynie obsługa klienta. Miało być lepiej, ale po kilku miesiącach jest tylko gorzej, codziennie mam zgłoszenia reklamacyjne od bardzo niemiłych klientów, pod wpływem stresu robię błędy, w rozmowach z klientami często się gubię, jąkam itd. Przed pracą zdążało mi się brać leki uspakajające, często przed pracą miewam biegunki, bóle brzucha. Jestem typowym introwertykiem, przytłacza mnie ilość rozmów które muszę każdego dnia prowadzić, niestety nie potrafię się nie przejmować, co odbija się na moim życiu prywatnym, po prscy wracam nerwowa, co powoduje kłótnie z partnerem. Od kilku dni co raz intensywniej myślę o złożeniu wypowiedzenia, chciałabym zrobić sobie 2 miesiące przerwy ponieważ w wakacje mam obronę na studiach a pod koniec sierpnia biorę ślub. W tym czasie pomagałabym trochę w rodzinnej firmie i powtarzała materiał ze studiów by od września poszukać pracy w zawodzie. Problem jest z moim narzeczonym, który nie bierze pod uwagę tego, żebym złożyła teraz wypowiedzenie, uważa, że powinnam poczekać aż dostanę umowę stałą (może w październiku)i powinniśmy zacząć starać się o dziecko (nie czuje się na to gotowa). Uważa, że nie znajdę szybko nowej pracy i że powinnam najpierw poszukać a dopiero wtedy gdy się zwolnić. Częściowo może ma rację, ale ja naprawdę nie wyobrażam sobie kolejnych miesięcy w tej fimie, czuję że potrzebuję wytchnienia, nie mogę nawet skupić się na pisaniu pracy dyplomowej ani na przygotowaniach do egzaminu. On tego nie rozumie, uważa że przesadzam, pewnie wynika to z tego że on ma całkiem inny charakter niż ja, ja od zawsze wszystkim się przejmowalam, ciężkie sytuacje i słowa ludzi biorę sobie bardzo do serca. Czuję, że praca z klientem nie jest dla mnie, a nie jestem już najmłodsza, parę lat przed 30, nigdy nie bedzie dobrego momentu na zmiany. Od kilku dni atmosfera w domu jest fatalna, narzeczony nie chce nawet słyszeć nic na temat wypowiedzeniq pracy, każda próba rozmowy kończy się kłótnią. Proszę o poradę co robić. Kocham go i nie chce go stracić ale ta praca mnie wyniszcza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Jeżeli praca Cię rzeczywiście wyniszcza (w sensie Twoje nastawienie do niej, samopoczucie, bo nie sama w sobie jako taka) i czujesz, że Twój stan się pogarsza, to rób jak uważasz i licz się z pozytywami i negatywami tej decyzji.

Czemu niby powinniście w jakimś tam określonym czasie starać się o dziecko? To należy robić, gdy jest się gotowym.

Niepokojące jest to, że Twój narzeczony nawet trochę nie próbuje Cię wspierać i zrozumieć i przyjmuje postawę zabraniającego Ci czegoś tatusia. Tylko dlaczego Ty uważasz, że musisz robić tak, jak on chce?

Generalnie, będąc na Twoim miejscu, przemyślałabym swoje życie i przy okazji związek.

[goslawka]

Zawsze możesz mu powiedzieć, że były cięcia i zostałaś zwolniona
A tak serio to rób tak żeby tobie było lepiej. Praca jest ważna i super jakbyś ja lubiła. Z czego będziesz się utrzymywać jak się zwolnisz?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Alekto123]

Napisane przez Ellen_Ripley

Generalnie, będąc na Twoim miejscu, przemyślałabym swoje życie i przy okazji związek.

This!

Na pewno chcesz wiązać się z człowiekiem, który cię nie wspiera emocjonalnie, nie próbuje zrozumieć i uważa, że przesadzasz?

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Nigdy nie stawiaj czyjegos komfortu ponad swoim. Nawet męża. Zresztą on w ogóle nie powinien tego od Ciebie wymagać. To twoja praca, twoje życie, twoje zmartwienia. Jeśli mówisz, że nie masz ochoty na dziecko, to powinien to uszanować, a nie jeszcze Cie cisnąć w tym temacie. Nie masz 40 lat, żeby robilo się za późno w tym względzie.
Zanim zaczniesz robić dzieci, pomysł najpierw o sobie i swojej sytuacji finansowej.

W ogóle jak dla mnie powinnaś się bliżej przyjrzeć swojemu przyszłemu mężowi. Skoro praca tak na Ciebie działa, a on ma to totalnie gdzieś i próbuje Cię zmusić do rzeczy których nie chcesz, to niezbyt dobrze to wróży na przyszłość. Ja bym się na tym ślubem zastanowiła, nie tylko praca. Nie, po ślubie nie będzie lepiej.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[bloom26]

Hmmm no to tak:

1. Twoja reakcja na tą pracę nie jest normalna. Widać, że Cię to kosztuje sporo nerwów i nie nadajesz się do takiej pracy. Trochę mi to wygląda na nerwicę lękową i bym to skonsultowała ze specjalistą.

2. Twój partner wydaje się być osobą dominującą. Za wszelką cenę chce dyktować Twoim życiem. Poważnie się zastanów czy chcesz żyć w małżeństwie z człowiekiem, który nie liczy się z Twoim zdaniem i przede wszystkim nie bierze pod uwagę Twoich uczuć.
Serio było by mi przykro jakby mój partner widział ile zdrowia mnie kosztuje chodzenie do pracy i jeszcze zabraniał mi się z niej zwalniać..

3. Ledwo będziecie po ślubie a ten już dziecko planuje? Jak kto woli ale jak nie jesteś na to gotowa to nie musisz się na to godzić. Nie zdziwiła bym się jakby chciał zrobić z Ciebie kurę domową co ma siedzieć tylko w domu i służyć jaśnie panu.. .

[bafa65383b74e1029ccef70174e4f68b71e8a0f7_646950f23ada7]

Napisane przez bloom26

Hmmm no to tak:



1. Twoja reakcja na tą pracę nie jest normalna. Widać, że Cię to kosztuje sporo nerwów i nie nadajesz się do takiej pracy. Trochę mi to wygląda na nerwicę lękową i bym to skonsultowała ze specjalistą.



2. Twój partner wydaje się być osobą dominującą. Za wszelką cenę chce dyktować Twoim życiem. Poważnie się zastanów czy chcesz żyć w małżeństwie z człowiekiem, który nie liczy się z Twoim zdaniem i przede wszystkim nie bierze pod uwagę Twoich uczuć.

Serio było by mi przykro jakby mój partner widział ile zdrowia mnie kosztuje chodzenie do pracy i jeszcze zabraniał mi się z niej zwalniać..



3. Ledwo będziecie po ślubie a ten już dziecko planuje? Jak kto woli ale jak nie jesteś na to gotowa to nie musisz się na to godzić. Nie zdziwiła bym się jakby chciał zrobić z Ciebie kurę domową co ma siedzieć tylko w domu i służyć jaśnie panu.. .

Nie sadze. Pewnie chce z niej zrobić nowoczesna kurę domowa. Dwa etaty, czyli dom plus praca, bo jak widać jaśnie pan nie wyobraża sobie, żeby mogła nie pracować chociaż dwa miesiące.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka

[Ellen_Ripley]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;89235300]Treść usunięta[/QUOTE]

Obstawiam to samo.

[bloom26]

[1=bafa65383b74e1029ccef70 174e4f68b71e8a0f7_646950f 23ada7;89235311]Nie sadze. Pewnie chce z niej zrobić nowoczesna kurę domowa. Dwa etaty, czyli dom plus praca, bo jak widać jaśnie pan nie wyobraża sobie, żeby mogła nie pracować chociaż dwa miesiące.

Wysłane z mojego M2007J20CG przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

A no nowoczesna kura domowa bardziej pasuje. Tylko musi się liczyć, że w trakcie ciąży nie popracuje plus później rok macierzyńskiego to samo. Ale hajs wtedy będzie to pan zadowolony będzie chodzić.

[wiekanka]

Jeśli wychodzisz za mąż i boisz się, ze go stracisz, gdy nie postapisz, jak on chce, to ... nie chciałabyś usłyszec , jaką mam wizję twojego małzeństwa.

Już mi ciebie szkoda.

[squirrelqa]

Nie podążaj za wzorem "fatalna praca, której nienawidzę, ale muszę dociągnąć do umowy na nieokreślony i robić dziecko".
Już ledwo przędziesz psychicznie, a będzie tylko gorzej.
Rzucaj tę robotę i złap oddech i równowagę i nie oglądaj się wcale na faceta w tej sprawie - to nie jest jego decyzja do podjęcia, tylko Twoja.
Czy on ma jakieś obawy finansowe związane z tym krokiem? Tylko to ewentualnie moglibyście omówić i tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ROZ-ter-KA]

Ta praca rzeczywiście nie jest dla Ciebie. Powinnaś znaleźć pracę gdzie nie będziesz miała cały czas do czynienia z wieloma różnymi ludźmi i która nie wymaga posiadania tzw, predyspozycji interpersonalnych .
Nie każdy do każdej pracy się nadaje , mam nadzieje , że studia pozwolą ci znaleźć bardziej odpowiednią pracę .

Mnie osobiście wydaje się ,że w tej sytuacji twoje samopoczucie i zdrowie jest ważniejsze niż przejściowy spadek dochodów i decyzja o rezygnacji z tej pracy jest właściwa, tym bardziej że jesteś jeszcze obciążona nauką .

Natomiast niepokój budzi postawa Twojego partnera, który nie wykazuje cienia empatii w trudnej dla Ciebie sytuacji i nie wspiera cię .
Czy w wielu sprawach macie odmienne zdania ? Jak wiele Was łączy poza uczuciem ? Cz decyzje podejmujecie wspólnie, czy mieszkacie razem , macie wspólne finanse, uzgadniacie wydatki , macie podobne zainteresowania itp.

Związek dwojga ludzi to takie dwa częściowo nakładające się okręgi , gdzie jest spora część wspólna i części , które należą tylko do każdego z partnerów, co rozumiem jako pewien zakres swobody działania i podejmowania samodzielnych decyzji.
Jeżeli jeden z partnerów usiłuje sobie podporządkować całkowicie drugiego , to nie jest dobry związek.
A już jeżeli jeden z partnerów lekceważy istotne i usprawiedliwione potrzeby oraz zdrowie drugiego to na pewno nie świadczy o miłości .
Miłość do partnera nie powinna przesłaniać własnej osoby i odwrotnie miłość własna nie powinna przesłaniać osoby partnera.
Kto znajdzie równowagę pomiędzy miłością do partnera a własnym egoizmem , ma szanse na dobry związek , szczególnie jak oboje taką równowagę potrafią znaleźć , niegdyś temu właśnie służył okres narzeczeństwa. Dopóki się nie zna człowieka w jego codziennym funkcjonowaniu , to wcale się go nie zna i nie wie na co się pisze.

I jeszcze coś , na przyjście dziecka muszą być gotowi oboje przyszli rodzice , żeby rodzicielstwo było radością a nie jedynie obciążeniem nowymi obowiązkami .

[Wszedobylska_Snupa]

Dziewczyny dobrze napisaly. Fochy i zachowanie partnera jest ponizej krytyki. Absolutnie nie powinnas dalej brnac w ta prace, uwierz mi ze moze skonczyc sie to zalamaniem, nie wspominajac jak praca niszczy cie od srodka. Oczywiscie postawilabym na swoim i kierowala sie swoim dobrem a partner coz jak mu sie nie podoba to jego sprawa. Ogolnie zastanow sie nad swoim zwiazkiem z tym typem jesli odwala takie cyrki i nie masz wsparcia, zrozumienia. Chcesz pchac sie w malzenstwo i dziecko z takim gosciem ? Serio??

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[tynka888]

Jeszcze zrozumiałabym reakcję Twojego narzeczonego jakbyś zmieniała co chwile pracę z byle powodu, ale tutaj widać, że jesteś mocno zestresowana i działa źle na Twoją psychikę, słuchaj przede wszystkim siebie. No i facet, który by mnie w takiej sytuacji nie wspierał tylko jeszcze wręcz nakazywał, że mam dalej siedzieć w takiej pracy to hmm...albo bym z nim poważnie porozmawiała albo się pożegnała. Serio chcesz z kimś takim spędzić życie?

[wiekanka]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jeżeli praca Cię rzeczywiście wyniszcza (w sensie Twoje nastawienie do niej, samopoczucie, bo nie sama w sobie jako taka) i czujesz, że Twój stan się pogarsza, to rób jak uważasz i licz się z pozytywami i negatywami tej decyzji.

Czemu niby powinniście w jakimś tam określonym czasie starać się o dziecko? To należy robić, gdy jest się gotowym.

Niepokojące jest to, że Twój narzeczony nawet trochę nie próbuje Cię wspierać i zrozumieć i przyjmuje postawę zabraniającego Ci czegoś tatusia. Tylko dlaczego Ty uważasz, że musisz robić tak, jak on chce?

Generalnie, będąc na Twoim miejscu, przemyślałabym swoje życie i przy okazji związek.

Też to przeszło mi przez myśl. Autorko, jaką masz relację z ojcem? tzn. czy nie brakowało ci go w życiu, bo np. nie zajmował się tobą dostatecznie lub może dużo pracował? a może był dominujący czy coś innego? Twoja relacja z ojcem może mieć spore znaczenie, jaką jesteś osobą w relacji damsko-męskiej.

[kici88]

Zmianę pracy popieram, bo się wykończysz - ale dziury w zatrudnieniu to bym sobie jednak nie robiła. Szukaj czegoś innego już teraz, tak, żeby przejść z obecnej pracy bezpośrednio do nowej, bez przerw.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mija62]

Napisane przez wiekanka

Też to przeszło mi przez myśl. Autorko, jaką masz relację z ojcem? tzn. czy nie brakowało ci go w życiu, bo np. nie zajmował się tobą dostatecznie lub może dużo pracował? a może był dominujący czy coś innego? Twoja relacja z ojcem może mieć spore znaczenie, jaką jesteś osobą w relacji damsko-męskiej.

Raczej wygląda to na strach przed odwołaniem ślubu

[Ruwi]

Autorko, skoro jesteś jeszcze na studiach i dopiero masz obronę, to prawdopodobnie znaczy, że jesteś jeszcze bardzo młoda. Nie musisz się spieszyć ani ze ślubem, ani z dzieckiem, ani z tą pracą. Na spokojnie sobie wszystko przemyśl i poszukaj swojej życiowej drogi. Jak skończysz studia pewnie otworzą się przed Tobą nowe możliwości zawodowe, nie wolałabyś rozwinąć trochę kariery, nabrać trochę niezależności, zamiast od razu ładować się w pieluchy? Tzn. oczywiście każdy sposób na życie jest dobry, natomiast ważne, żeby to była TWOJA decyzja, a nie narzeczonego. Jemu łatwo się mówi, bo nic nie musi poświęcać. Stawiaj siebie na pierwszym miejscu, moim zdaniem te jego naciski to spora czerwona flaga.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez kici88

Zmianę pracy popieram, bo się wykończysz - ale dziury w zatrudnieniu to bym sobie jednak nie robiła. Szukaj czegoś innego już teraz, tak, żeby przejść z obecnej pracy bezpośrednio do nowej, bez przerw.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

zaden powazny pracodawca nie bedzie mial problemu zatrudnic osobe z taka 'dziura', teraz jest wrecz wspierane dbane o zdrowie psychiczne, a tu jeszcze dochodza studia. a dwa miesiace to nie dwa lata.



autorko, nie z praca masz problem, a z facetem. on juz dawno powinien cie namawiac na rzucenie tego zatrudnienia w pi,zdu i wpierac w szukaniu takiego, w ktorym sie dobrze czujesz.

kiepskiej pracy wiekszosc z nas pewnie w ktoryms momencie zycia doswiadczyla, to nic niesamowitego w twoim przypadku, ale ladujesz sie w malzenstwo z nieempatycznym samolubem, ktory w ogole nie zachowuje sie jakby byl zdolny do kochania drugiej osoby.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Gruszzzka]

Narzeczony nie liczy się z twoim zdrowiem ani zdaniem.
Serio chcesz z nim brać ten ślub?

Przecież jsk zajdziesz w ciąże to rodzice mogą ci dać umowę w swojej firmie- co za problem?

[jaksy]

Napisane przez kici88

Zmianę pracy popieram, bo się wykończysz - ale dziury w zatrudnieniu to bym sobie jednak nie robiła. Szukaj czegoś innego już teraz, tak, żeby przejść z obecnej pracy bezpośrednio do nowej, bez przerw.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dwa miesiące w perspektywie około czterdziestu lat pracy to żadna przerwa.

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[Magmag0194]

Nie rozumiem dlaczego osoby introwertyczne pakują się w taką pracę. Przecież katastrofa była pewna zanim postawiłaś pierwszy krok w firmie. To tak po pierwsze.
Na Twoim miejscu poważnie potrząsnęłabym sowim życiem, bo jesteś (sorry za szczerość) w okropnej sytuacji, a pomysł narzeczonego z dzieckiem to już w ogóle byłby strzał samobójczy - już pomijam, że nie jesteś gotowa emocjonalnie, po prostu nie masz stabilnej sytuacji życiowej.
Przecież Ty dopiero masz się bronić i stawiać pierwsze kroki w zawodzie, a on chce dziecko już, natychmiast, to się w głowie nie mieści.
Dzieci robi się wtedy, jak kobieta ma dobrą sytuację zawodową i pracę, do której wróci.
Co jak bym zrobiła? Po pierwsze zimny prysznic dla narzeczonego - on nie jest Twoim właścicielem, żeby dyktować Ci co i kiedy masz robić. Jeśli masz oszczędności to zrób sobie tą przerwę do obrony i odetchnij, jeśli nie mas to poszukaj pracy mało wymagającej - ja byłam w czasach studenckich sprzedawcą na wyspie w markecie. Praca idealna na tamten czas, kilku (dosłownie kilku) klientów, mogłam się uczyć do woli. Podobnie jest w małych butikach, księgarniach i tego typu miejscach.
Później znajdź sobie pracę w zawodzie, nabierz doświadczenia i dopiero myśl o dziecku. Masz 30 lat, nie 40, więc można tą decyzję odwlec (tylko zróbcie sobie teraz badania).

[alexandraaa09]

Przede wszystkim trzeba mieć gotowość psychiczna do tego, aby pełnić rolę rodzica. Jeśli chodzi o pracę matki to jest to jest to już kwestia WSPÓLNEGO ustalenia obojga, nie jest koniecznością posiadanie super pracy przed zajściem w ciąże (a nawet w ogóle posiadanie), jeśli jest to akceptowalne przez obojga i sytuacja finansowa na to pozwala. Ale tutaj autorka ewidentnie nie jest gotowa do pełnienia tej roli i wcale się nie dziwie, bo ma nie więcej niż 26lat pewnie.

[wlosomaniaczkaaa]

Twój partner nie jest czasem sporo starszy, że mu tak spieszno do dziecka? Starsi partnerzy lubią być apodyktyczni wobec swoich kobiet. Rzeczywiście bardzo niepokojący jest fakt, że kompletnie nie uwzględnia Twoich potrzeb i nie troszczy się o Ciebie. Uważaj na niego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[meliandra]

Dlaczego aż 3 lata zwlekałaś ze zmianą pracy? Ja na Twoim miejscu szukałabym czegoś nowego i wtedy się zwalniała. Ewentualnie idź na zwolnienie lekarskie jak całkowicie nie dajesz rady i czegoś szukaj. Nie wiem jaką masz sytuację finansową, ale ja patrząc na obecną sytuację w naszym kraju nie chciałabym zostać przez pracy. Zachowanie Twojego partnera jest mega słabe. Powinien Cię wspierać, a nie wyskakiwać z dzieckiem w takiej sytuacji. Wnioskuję, że jesteś jeszcze młoda, więc zastanów się nad tym wszystkim.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Wiej z pracy i od tego beznadziejnego narzeczonego też. Szkoda życia na coś takiego. Masz jakiekolwiek wsparcie rodziny?

[DaisyMerollin]

Zmień pracę i zacznij budować swoją pewność siebie na terapii. To co opisujesz dla mnie jest meeeega red flagiem. Trzeba znaleźć źródło problemu. No i zacząć to powoli przepracowywać. Inna sprawa, że narzeczony myśli tylko o tym, że on coś chce, a nie patrzy na to, że ty masz pracę dyplomową, pracę, problemy z stresem i zostaniesz uwikłana w noszenie brzucha, pieluchy i wyrzute przez karmienie piersi.. Na razie powinien zaopiekować się tobą, a nie dowalać Ci kolejnego obowiązku kiedy teraz nie czujesz się na siłach.

[skara]

Twoim problemem jest narzeczony, nie praca. Pracę możesz rzucić w 5 minut i moim zdaniem powinnaś to zrobić. Ewidentnie się do niej nie nadajesz.
A ten narzeczony w ogóle nie bierze pod uwagę Twojego zdania, potrzeb, kondycji psychicznej. SAM zaplanował waszą przyszłość, nie ma tam miejsca na wspólne decyzje. Ty się mocno zastanów czy ten ślub to dobry pomysł, a już na pewno nie pakuj się na razie w dziecko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kennedy]

Powinnas ZMIENIC PRACE

Narzeczony cie nie wspiera.