Ludzie i zachowania, które nas dziwią+ot, część 58.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez ridja devojka

Jezu ja też nie znoszę i jedyne co to właśnie lubię czytać ale przy maluchu to dość ciężkie bo ona przeszkadza i zabiera nam książkę albo chce na niej usiąść itp. mogę też układać puzzle ale to też nieraz nie do zrobienia przy maluchu. Tylko że moja córka nigdy nie ma dość, przeczytasz jej 4 książki to będzie płakać że czemu nie 8, ułożysz z nią puzzle to ona chce następne, zabierzesz ja na wycieczke i liczysz że się zmęczy a ona wraca do domu i wierci polzywym że zmęczenia rodzicom dziurę w brzuchu że mają się bawić i możesz jej 100 rasy powiedzieć że nie a ona dalej na ciebie wchodzi i nalega i albo się zgodzisz albo się w końcu wkurzysz na nią i ona wtedy płacze obrażona. Boże kochany. A jak ciebie czytam to tak brzmi jakbyście fajnie razem spędzali czas i wszyscy zadowoleni.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Bo to trochę prawda - ja oprócz tych nieszczęsnych zabaw bardzo się realizuję organizując mu czas. Jak był mały i nie chodził do przedszkola jeszcze, to zawsze obskoczyliśmy wszystkie możliwe eventy dla dzieci, teraz tylko w miarę jego możliwości.
Myślę, że gdyby nie kwestia odpowiedzialności za dzieci (coś, co mnie autentycznie przeraża), to ja bym się po prostu sprawdziła w jakimś zawodzie pedagogicznym, no ale teraz to musztarda po obiedzie trochę.

Ale żeby równowaga w przyrodzie została zachowana, to ja mam z kolei mega kompleksy czytając o realizacji kobiet w pracy i mam cichą nadzieję, że wkrótce i mnie to spotka (tzn. że do tego wrócę, bo ja pracowałam stale od połowy studiów do ciąży). Już mi się to śni po nocach.

[invisible_01]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;87371810]Nie wszystkie matki pracują zawodowo i "wracają do domu".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]Zgadza się, ale sporo część z nich jednak pracuje zawodowo. Ja naprawdę podziwiam znajome z pracy, które kończą pracę o 17, jadą po dziecko do przedszkola, a potem naprawdę do wieczora spędzają z nim czas. Są super matkami, ale to też taki typ, że muszą mieć swoje zajęcia bez dziecka i nie mogłyby nie pracować. Ja podziwiam, bo jak wracam o 18 do domu to ostatnim na co bym miała ochotę i siłę są wydzieranki z dzieckiem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kaledonia]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;87371810]Nie wszystkie matki pracują zawodowo i "wracają do domu".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Mało kto jest na tyle bogaty, że może brać darmowe wychowawcze.

Napisane przez Higurashi

Zgadza się, ale też większość kobiet nie ma ochoty zajmować się wyłącznie domem i dzieckiem, więc jednak chętnie wracają do pracy, gdy tylko mogą. Ja bym osobiscie oszalała będąc uwiązana w domu zbyt długo.

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

To prawda.
Ja nie znam kobiet, które nie pracują i mają dzieci. Za co je niby miałyby utrzymywać ? Z 1 pensji jest cienko zazwyczaj.
U mnie kobiety pracowały i pracują. Tak i ja zostałam wychowana, że jeżeli będę mieć dziecko to nie przestanę pracować.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez Higurashi

Zgadza się, ale też większość kobiet nie ma ochoty zajmować się wyłącznie domem i dzieckiem, więc jednak chętnie wracają do pracy, gdy tylko mogą. Ja bym osobiscie oszalała będąc uwiązana w domu zbyt długo.

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

Zawsze można zmniejszyć etat do 3/4 lub 1/2 etatu i miałabyś czas na ogarnięcie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[invisible_01]

Napisane przez kaledonia

Mało kto jest na tyle bogaty, że może brać darmowe wychowawcze.

To prawda.
Ja nie znam kobiet, które nie pracują i mają dzieci. Za co je niby miałyby utrzymywać ? Z 1 pensji jest cienko zazwyczaj.
U mnie kobiety pracowały i pracują. Tak i ja zostałam wychowana, że jeżeli będę mieć dziecko to nie przestanę pracować.

Ja też takich nie znam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Higurashi]

Napisane przez kaledonia

Mało kto jest na tyle bogaty, że może brać darmowe wychowawcze.



To prawda.

Ja nie znam kobiet, które nie pracują i mają dzieci. Za co je niby miałyby utrzymywać ? Z 1 pensji jest cienko zazwyczaj.

U mnie kobiety pracowały i pracują. Tak i ja zostałam wychowana, że jeżeli będę mieć dziecko to nie przestanę pracować.

Moja mama szybko po urlopie wróciła do pracy, a potem zrezygnowała z niej i siedziała ze mną w domu. Potem urodziła się siostra, mama dalej w domu. Mogła sobie na to pozwolić. Ale dziś trochę żałuje, bo trudno jej było do pracy wrócić + momentami było jej naprawdę ciężko, przynajmniej jak jeszcze mieszkaliśmy na wsi. Ani to nigdzie wyjść, ani pojechać, z nikim pogadać, chyba, że przez telefon albo z małymi dziećmi. Po pewnym czasie było to frustrujące.

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:39 ----------

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;87371867]Zawsze można zmniejszyć etat do 3/4 lub 1/2 etatu i miałabyś czas na ogarnięcie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]No zgadza się, to jest jakieś wyjscie. Dalej nie dla mnie, ale jest czynnik wyjścia do ludzi i spełniania się zawodowo - więc kompromis

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

[groszek75]

Napisane przez invisible_01

Ja podziwiam, że komuś chce się tak zajmować dzieckiem, bo jak wracam do domu to ledwo się mam siłę sama sobą zająć. A jak się szykuję rano do pracy to nie wiem, gdzie bym w ten rozgardiasz jeszcze wcisnęła szykowanie drugiego człowieka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ale powiem Ci, ze tez tak myslalam, a jednak w czlowieka wchodzi jakiś power i ma ochote na to i czas i nagle jakoś inaczej się myśli

A jeszcze dzieci maja tyle energii, że nie sposob byc przy nich śnietą rybą

[kasztanka3]

Ja znam kilka kobiet, ktore maja dzieci i nie pracuja, niektore maja jedno dziecko, spora czesc z nich ma dwojke, a rekordzistka ma czworke. Ja osobiscie dostalabym szalu w takiej sytuacji, to nie dla mnie

[kaledonia]

Napisane przez Higurashi

Moja mama szybko po urlopie wróciła do pracy, a potem zrezygnowała z niej i siedziała ze mną w domu. Potem urodziła się siostra, mama dalej w domu. Mogła sobie na to pozwolić. Ale dziś trochę żałuje, bo trudno jej było do pracy wrócić + momentami było jej naprawdę ciężko, przynajmniej jak jeszcze mieszkaliśmy na wsi. Ani to nigdzie wyjść, ani pojechać, z nikim pogadać, chyba, że przez telefon albo z małymi dziećmi. Po pewnym czasie było to frustrujące.

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

---------- Dopisano o 09:40 ---------- Poprzedni post napisano o 09:39 ----------

No zgadza się, to jest jakieś wyjscie. Dalej nie dla mnie, ale jest czynnik wyjścia do ludzi i spełniania się zawodowo - więc kompromis

Sent from my Mi A2 using Tapatalk

Moja się cieszy, że wróciła, bo mają teraz z ojcem 2 emerytury, nie 1.

[invisible_01]

Napisane przez groszek75

Ale powiem Ci, ze tez tak myslalam, a jednak w czlowieka wchodzi jakiś power i ma ochote na to i czas i nagle jakoś inaczej się myśli

A jeszcze dzieci maja tyle energii, że nie sposob byc przy nich śnietą rybą

Może i tak, choć ja z dzieciństwa pamiętam raczej, że mną się nikt nie zajmował, bo wszyscy byli zmęczeni Więc pewnie dużo też od chęci zależy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[velika]

Moje dziecko jest dość angażujące nas w zabawy, dlatego uwielbiam jak jest ciepełko i można a to wyskoczyć na działkę, a to siedzieć na placu zabaw, a to nad jeziorem, a to na wodnym placu zabaw, gdzie się sama sobą zajmuje albo znajduje sobie towarzystwo innych dzieci A ja sobie spokojnie siedzę z książką

Obecnie jest znacznie ciężej, bo jest niewybiegana i wymyśla co by tu robić i w co się bawić, ilość rozrywek jesienią i zimą znacznie spada. Ja jestem kompletnym zerem jeśli chodzi o kreatywność, wymyślanie zabaw, nie znoszę jakiś prac plastycznych, więc włączyłam tryb "byle jakoś do marca".
A ze mną i siostrą długo siedział tata, a mama pracowała.
Co do sił to jakoś się znajdują Gdybym miała siedzieć w domu cały dzień z córką i nie pracować, to dopiero bym padała na ryj.

[patiasym]

Napisane przez kasztanka3

Ja znam kilka kobiet, ktore maja dzieci i nie pracuja, niektore maja jedno dziecko, spora czesc z nich ma dwojke, a rekordzistka ma czworke. Ja osobiscie dostalabym szalu w takiej sytuacji, to nie dla mnie

Poznałam dziewczynę, która ma sześcioro dzieci (wkrótce siedmioro), jej dom to coś w rodzaju posthipisowskiej komuny. Powiedziała mi, że tak do trzeciego dziecka to trudno jej było ogarnąć, ale potem dzieci zaczęły podrastać i zajmować się sobą. O dziwo ma jeszcze czas na małe prace - np. szyje chusty do noszenia dzieci, na które są klientki.

[kasztanka3]

Napisane przez patiasym

Poznałam dziewczynę, która ma sześcioro dzieci (wkrótce siedmioro), jej dom to coś w rodzaju posthipisowskiej komuny. Powiedziała mi, że tak do trzeciego dziecka to trudno jej było ogarnąć, ale potem dzieci zaczęły podrastać i zajmować się sobą. O dziwo ma jeszcze czas na małe prace - np. szyje chusty do noszenia dzieci, na które są klientki.

Nie odnalazlabym sie w takim zyciu raczej.

[melkmeisje]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87371859]Ale żeby równowaga w przyrodzie została zachowana, to ja mam z kolei mega kompleksy czytając o realizacji kobiet w pracy i mam cichą nadzieję, że wkrótce i mnie to spotka (tzn. że do tego wrócę, bo ja pracowałam stale od połowy studiów do ciąży). Już mi się to śni po nocach.[/QUOTE]

Pytanie zupełnie na serio i bez złośliwości - nie boisz się, że po tak długiej przerwie totalnie wypadłaś z rynku pracy? Masz w ogóle jakieś perspektywy, żeby gdzieś wrócić? Chodliwy zawód? Cokolwiek? Bo przyznam, że na Twoim miejscu też bym nie mogła spać po nocach.

Osobiście też nie znam nikogo, absolutnie nikogo, kto by był dłużej niż 1,5 roku, max. 2 lata na macierzyńskim. Oczywiście mówię o dzisiejszych czasach, gdzie jednak rynek pracy jest dynamiczny, ale i wymagający i wszystkie moje koleżanki, które w ostatnim czasie urodziły dzieci, wracały jak najszybciej do pracy, oczywiście też z powodów finansowych, ale i bały się, jak ta przerwa odciśnie się na ich życiu zawodowym, żeby już nie szafować słowem "kariera". I moim zdaniem to niestety nie są nieuzasadnione obawy. Nie wyobrażam sobie tyle czasu nie pracować, choćbym się nie wiadomo jak realizowała w chodzeniu z dzieckiem po eventach i miała nie wiadomo jak dobrze zarabiającego męża.

[invisible_01]

Napisane przez patiasym

Poznałam dziewczynę, która ma sześcioro dzieci (wkrótce siedmioro), jej dom to coś w rodzaju posthipisowskiej komuny. Powiedziała mi, że tak do trzeciego dziecka to trudno jej było ogarnąć, ale potem dzieci zaczęły podrastać i zajmować się sobą. O dziwo ma jeszcze czas na małe prace - np. szyje chusty do noszenia dzieci, na które są klientki.

Jestem bardzo i absolutnie przeciwna zrzucaniu opieki nad rodzeństwem na starsze dzieci. Nie, nie i nie. Jak słyszę o takich rodzinach, to budzi to mój gniew.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Mam perspektywy. Już dziś, gdybym była tylko bardziej dyspozycyjna, to miałabym pracę bez problemu w dwóch miejscach. Niestety mnie jeszcze stoją na przeszkodzie godziny pracy, ale nie chciałabym się na ten temat rozwodzić, bo znowu zostanie mi zarzucone, że szukam wymówki.

Tyle, że ja nie mam w planach super zabójczej kariery, interesuje mnie miła praca w miłej atmosferze od do, z zapleczem socjalnym i stałą pensją na czas.

[Limonka2738]

Napisane przez patiasym

Poznałam dziewczynę, która ma sześcioro dzieci (wkrótce siedmioro), jej dom to coś w rodzaju posthipisowskiej komuny. Powiedziała mi, że tak do trzeciego dziecka to trudno jej było ogarnąć, ale potem dzieci zaczęły podrastać i zajmować się sobą. O dziwo ma jeszcze czas na małe prace - np. szyje chusty do noszenia dzieci, na które są klientki.

Po kiego grzyba robić sobie dzieci, którymi się człowiek nawet nie chce zajmować i jeszcze utrudnia to życie dzieciom, które już ma?


Jakbym była takim dzieckiem, to bym ją zabiła we śnie.

[ridja devojka]

Napisane przez velika

Moje dziecko jest dość angażujące nas w zabawy, dlatego uwielbiam jak jest ciepełko i można a to wyskoczyć na działkę, a to siedzieć na placu zabaw, a to nad jeziorem, a to na wodnym placu zabaw, gdzie się sama sobą zajmuje albo znajduje sobie towarzystwo innych dzieci A ja sobie spokojnie siedzę z książką

Obecnie jest znacznie ciężej, bo jest niewybiegana i wymyśla co by tu robić i w co się bawić, ilość rozrywek jesienią i zimą znacznie spada. Ja jestem kompletnym zerem jeśli chodzi o kreatywność, wymyślanie zabaw, nie znoszę jakiś prac plastycznych, więc włączyłam tryb "byle jakoś do marca".
A ze mną i siostrą długo siedział tata, a mama pracowała.
Co do sił to jakoś się znajdują Gdybym miała siedzieć w domu cały dzień z córką i nie pracować, to dopiero bym padała na ryj.

Moje nie zna stanu bycia wybieganym i wyszalanym choć rzeczywiście wiosna lato to łatwiejszy moment do życia z dzieckiem.

Napisane przez invisible_01

Jestem bardzo i absolutnie przeciwna zrzucaniu opieki nad rodzeństwem na starsze dzieci. Nie, nie i nie. Jak słyszę o takich rodzinach, to budzi to mój gniew.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ale to nie zawsze jest zrzucanie. Czasami chodzi o to że te dzieci się bawią się sobą po prostu i nie męczą rodzica bo mają towarzystwo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[melkmeisje]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87372323]Mam perspektywy. Już dziś, gdybym była tylko bardziej dyspozycyjna, to miałabym pracę bez problemu w dwóch miejscach. Niestety mnie jeszcze stoją na przeszkodzie godziny pracy, ale nie chciałabym się na ten temat rozwodzić, bo znowu zostanie mi zarzucone, że szukam wymówki.

Tyle, że ja nie mam w planach super zabójczej kariery, interesuje mnie miła praca w miłej atmosferze od do, z zapleczem socjalnym i stałą pensją na czas.[/QUOTE]

Nikt tu nie mówi o zabójczej karierze, wręcz powiedziałabym, że znalezienie "miłej pracy od do w miłej atmosferze" to trudniejsza sprawa niż zrobienie kariery Nikt Ci miłej atmosfery nie zagwarantuje. U mnie na przykład było miło przez 1,5 roku, aż przyjęli jedną babkę totalnie niepasującą do zespołu i atmosfera skisła.

Pomijając karierę - bo tę tak naprawdę mało kto robi - ja ogólnie uważam, że jeśli ktoś ma jakiekolwiek, minimalne ambicje, żeby jednak coś robić zawodowo, to tak długa przerwa w pracy jest po prostu strzałem w stopę.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

ridja devojka, ja mam taką podobną córkę do Twojej, zdradzisz ile ma lat?
I też nie lubię sie bawić w "zbudujmy po ran n-ty dom" z klocków, pobawmy się w chowanego itp. Lubię książki poczytac (ale moja w dzień nie lubi za długo) i grać w planszówki (ale znów ostatnio sie znudzily młodej wszystkie co mamy), czasem cos lubię porysować i pokolorować (odstresowuje to )
Najbardziej zajmujące to są goście, jak przyjdą - ale kurcze jakos nie mam za duzo takich chętnych do częstego przychodzenia z jej rówieśnikami w miarę.
Mogę się przy okazji podpytać - czy wy zapraszacie do przedszkolaków ich kolegów z przedszkola/szkoły na pobawienie się? takich, których rodziców znacie tylko z szatni/korytarza szkolnego?

Napisane przez invisible_01

Jestem bardzo i absolutnie przeciwna zrzucaniu opieki nad rodzeństwem na starsze dzieci. Nie, nie i nie. Jak słyszę o takich rodzinach, to budzi to mój gniew.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

tez jestem przeciwna. Moja mam z takiej wielodzietnej rodziny pochodzila i opowiadała, ze jaka ona byłą zła, jak miala 13 lat a jej mama urodzila kolejne dziecko i ona wiedziala, zę bedzie sie musiała nim zajmowac - od niemowlaka. I że potem jak zmarło (3 miesiace) to czuła ulgę... (tak poza tym to z rodzeństwem -w wieku dorosłym, ma super kontakt, częsty i przyjacielski)

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Napisane przez melkmeisje

Nikt tu nie mówi o zabójczej karierze, wręcz powiedziałabym, że znalezienie "miłej pracy od do w miłej atmosferze" to trudniejsza sprawa niż zrobienie kariery Nikt Ci miłej atmosfery nie zagwarantuje. U mnie na przykład było miło przez 1,5 roku, aż przyjęli jedną babkę totalnie niepasującą do zespołu i atmosfera skisła.

Pomijając karierę - bo tę tak naprawdę mało kto robi - ja ogólnie uważam, że jeśli ktoś ma jakiekolwiek, minimalne ambicje, żeby jednak coś robić zawodowo, to tak długa przerwa w pracy jest po prostu strzałem w stopę.

Mam nadzieję, że po napisaniu tego posta lepiej się poczułaś.

[patiasym]

Napisane przez invisible_01

Jestem bardzo i absolutnie przeciwna zrzucaniu opieki nad rodzeństwem na starsze dzieci. Nie, nie i nie. Jak słyszę o takich rodzinach, to budzi to mój gniew.

Napisane przez Limonka2738

Po kiego grzyba robić sobie dzieci, którymi się człowiek nawet nie chce zajmować i jeszcze utrudnia to życie dzieciom, które już ma?

Jakbym była takim dzieckiem, to bym ją zabiła we śnie.

Na szczęście jej dzieci widzą to inaczej.

[groszek75]

Napisane przez patiasym

Na szczęście jej dzieci widzą to inaczej.

A w jakim wieku są te dzieci jeśli mozna zapytac ?

[patiasym]

Napisane przez ridja devojka

Ale to nie zawsze jest zrzucanie. Czasami chodzi o to że te dzieci się bawią się sobą po prostu i nie męczą rodzica bo mają towarzystwo.

Też miałam takie wrażenie.

---------- Dopisano o 11:13 ---------- Poprzedni post napisano o 11:11 ----------

Napisane przez groszek75

A w jakim wieku są te dzieci jeśli mozna zapytac ?

Najstarsze miało 12 lat, najmłodsze około roku. I nie chodziło mi o to, że matka się nimi nie zajmuje, tylko że może np. te najstarsze, które są bardzo samodzielne, zostawić razem na wspólnej zabawie, a zająć się w tym czasie bardziej młodszymi.

[mariamalaria]

Napisane przez invisible_01

Jestem bardzo i absolutnie przeciwna zrzucaniu opieki nad rodzeństwem na starsze dzieci. Nie, nie i nie. Jak słyszę o takich rodzinach, to budzi to mój gniew.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A mnie się to wydaje zupełnie naturalne. Tak, jak należy odpowiednio do wieku angażować dzieci w domowe prace we wspólnym przecież domu, tak i w opiekę nad rodzeństwem we wspólnej przecież rodzinie. Odpowiednio do wieku, oczywiście.

[groszek75]

Tak zapytalam, bo tu wlasnie wyżej dziewczyna napisala o kimś, ze poczuł ulge jak dziecko zmarło..., nie smutne to ?

Tak naprawde psychika dziecka jest inna i nikt nie wie jak to jego dziecinstwo wplynie na zycie dorosle, zeby potem az tak nie powiedzialo jak z przykladu wyzej.

Wie tez mowie, ze dzieci to akceptują i jest okej, to jest takie ten tego . Jak dziecko jest grzeczne i wie, ze ma sluchac mamy to bedzie robilo to co uwaza, ze mamie sprawi radosc. Ale czy jemu jest tak samo? Czy sie przyzna, ze mu źle, bo jak sie przyznac jak to jego rodzenstwo.

Pewnie, ze super jak są wszyscy szczesliwi i sa duze rodziny gdzie tak jest, ale nie wydawajmy opinii za kogos, bo w jego glowie nie siedzimy

[invisible_01]

Napisane przez melkmeisje

Nikt tu nie mówi o zabójczej karierze, wręcz powiedziałabym, że znalezienie "miłej pracy od do w miłej atmosferze" to trudniejsza sprawa niż zrobienie kariery Nikt Ci miłej atmosfery nie zagwarantuje. U mnie na przykład było miło przez 1,5 roku, aż przyjęli jedną babkę totalnie niepasującą do zespołu i atmosfera skisła.

Pomijając karierę - bo tę tak naprawdę mało kto robi - ja ogólnie uważam, że jeśli ktoś ma jakiekolwiek, minimalne ambicje, żeby jednak coś robić zawodowo, to tak długa przerwa w pracy jest po prostu strzałem w stopę.

Po co napisałaś ten post, bo nie mogę tego zrozumieć?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[melkmeisje]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;87372357]Mam nadzieję, że po napisaniu tego posta lepiej się poczułaś.[/QUOTE]

Jesteśmy w wątku zdziwieniowym i nawet nie tyle wyrażam swoje zdziwienie, co zrozumienie, że Ci to spędza sen z powiek. Naprawdę Ci życzę, żebyś znalazła tę pracę w miłej atmosferze i w dogodnych godzinach, zwłaszcza że widzę teraz po sobie, że atmosfera to jeden z najistotniejszych czynników, jeśli chodzi o zadowolenie z pracy (i stwierdzam fakt, że o to, wbrew pozorom, często najtrudniej)

[invisible_01]

Napisane przez melkmeisje

Jesteśmy w wątku zdziwieniowym i nawet nie tyle wyrażam swoje zdziwienie, co zrozumienie, że Ci to spędza sen z powiek. Naprawdę Ci życzę, żebyś znalazła tę pracę w miłej atmosferze i w dogodnych godzinach, zwłaszcza że widzę teraz po sobie, że atmosfera to jeden z najistotniejszych czynników, jeśli chodzi o zadowolenie z pracy (i stwierdzam fakt, że o to, wbrew pozorom, często najtrudniej)

Tak, oczywiście, że życzysz. Z głębi serca.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[patiasym]

Napisane przez groszek75

Pewnie, ze super jak są wszyscy szczesliwi i sa duze rodziny gdzie tak jest, ale nie wydawajmy opinii za kogos, bo w jego glowie nie siedzimy

No nie wydawajmy opinii, to działa w obie strony. Te dzieci nie były zaniedbane, nie groziło im niebezpieczeństwo i opieka społeczna na pewno nie miała co do tego domu zastrzeżeń.