Przez problemy zdrowotne nie chce mi się żyć

[Niewiemjakanazwa_89]

Około 12 roku życia zaczęłam mieć trądzik. Ciągnęło się to aż do ok. 28 roku życia, kiedy wreszcie miałam w miarę normalna cerę, bo o ładnej to mogłam pomarzyć, trądzik zostawił mi blizny (Tak, próbowałam je usuwać i laserem i kwasami i innymi zabiegami, ani nie drgnęły a zabiegi zostawiły skutki uboczne, które ciągnęły się wiele miesięcy). Teraz mam 32 lata i od 3 lat mam dziwne wysypki, których żaden z 5 lekarzy u których byłam nie jest w stanie zdiagnozować ani wyleczyć, leki, które przepisują tylko pogarszają sytuację. Mam problem z nogą i chodzę obecnie na rehabilitację. Od studiów mam zespół jelita drażliwego, bóle brzucha, dziwne odgłosy, zaparcia, biegunki to moja codzienność. Tak, byłam u lekarza i robiłam badania. Oprócz tego mam jeszcze wiele innych dolegliwości i nie mam już siły. Moje życie sprowadza się do chodzenia po lekarzach i zastanawia się czego jeszcze mogę spróbować. Czasem jestem w stanie sobie przetłumaczyć, że chodzę, widzę, mówię i powinnam być za to wdzięczna ale za chwilę znowu przychodzi ta bezsilność. Czy ktoś też ma tyle problemów i z nimi żyje ?

[Andziullka666]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Około 12 roku życia zaczęłam mieć trądzik. Ciągnęło się to aż do ok. 28 roku życia, kiedy wreszcie miałam w miarę normalna cerę, bo o ładnej to mogłam pomarzyć, trądzik zostawił mi blizny (Tak, próbowałam je usuwać i laserem i kwasami i innymi zabiegami, ani nie drgnęły a zabiegi zostawiły skutki uboczne, które ciągnęły się wiele miesięcy). Teraz mam 32 lata i od 3 lat mam dziwne wysypki, których żaden z 5 lekarzy u których byłam nie jest w stanie zdiagnozować ani wyleczyć, leki, które przepisują tylko pogarszają sytuację. Mam problem z nogą i chodzę obecnie na rehabilitację. Od studiów mam zespół jelita drażliwego, bóle brzucha, dziwne odgłosy, zaparcia, biegunki to moja codzienność. Tak, byłam u lekarza i robiłam badania. Oprócz tego mam jeszcze wiele innych dolegliwości i nie mam już siły. Moje życie sprowadza się do chodzenia po lekarzach i zastanawia się czego jeszcze mogę spróbować. Czasem jestem w stanie sobie przetłumaczyć, że chodzę, widzę, mówię i powinnam być za to wdzięczna ale za chwilę znowu przychodzi ta bezsilność. Czy ktoś też ma tyle problemów i z nimi żyje ?

Lekarzem nie jestem ale brzmi to trochę jak dolegliwości na tle nerwicowym. Coś o tym wiem co nerwica potrafi zrobić z ciałem ale to temat rzeka. Ja bym się udała na konsultacje do psychiatry na Twoim miejscu. Mówię serio, już z powodu Twojego ogólnego stanu psychicznego który jak sama piszesz nie jest najlepszy. A może się okazać że po podjęciu lecznia wiele dolegliwości zniknie samoistnie. Nie zrozum mnie źle nie twierdzę że symulujesz,Twoje objawy i odczucia są jak najbardziej realne. Tyle że psychika potrafi tak wpłynąć na ciało że człowiek myśli że jest ciężko chory a tymczasem badania nic nie wykazują.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Około 12 roku życia zaczęłam mieć trądzik. Ciągnęło się to aż do ok. 28 roku życia, kiedy wreszcie miałam w miarę normalna cerę, bo o ładnej to mogłam pomarzyć, trądzik zostawił mi blizny (Tak, próbowałam je usuwać i laserem i kwasami i innymi zabiegami, ani nie drgnęły a zabiegi zostawiły skutki uboczne, które ciągnęły się wiele miesięcy). Teraz mam 32 lata i od 3 lat mam dziwne wysypki, których żaden z 5 lekarzy u których byłam nie jest w stanie zdiagnozować ani wyleczyć, leki, które przepisują tylko pogarszają sytuację. Mam problem z nogą i chodzę obecnie na rehabilitację. Od studiów mam zespół jelita drażliwego, bóle brzucha, dziwne odgłosy, zaparcia, biegunki to moja codzienność. Tak, byłam u lekarza i robiłam badania. Oprócz tego mam jeszcze wiele innych dolegliwości i nie mam już siły. Moje życie sprowadza się do chodzenia po lekarzach i zastanawia się czego jeszcze mogę spróbować. Czasem jestem w stanie sobie przetłumaczyć, że chodzę, widzę, mówię i powinnam być za to wdzięczna ale za chwilę znowu przychodzi ta bezsilność. Czy ktoś też ma tyle problemów i z nimi żyje ?

Moze cos z tego co jesz Ci szkodzi?
Mialam kiedys bolesne krosty a jak odstawilam nabial, przestaly mi wychodzić. Może zacznij od zmiany diety?
Ktos tu kiedis pisal o przeroscie flory bakteryjnej, giagnozuje sie to przez test oddechowy. Bedzie lepiej ��

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Andziullka666

Lekarzem nie jestem ale brzmi to trochę jak dolegliwości na tle nerwicowym. Coś o tym wiem co nerwica potrafi zrobić z ciałem ale to temat rzeka. Ja bym się udała na konsultacje do psychiatry na Twoim miejscu. Mówię serio, już z powodu Twojego ogólnego stanu psychicznego który jak sama piszesz nie jest najlepszy. A może się okazać że po podjęciu lecznia wiele dolegliwości zniknie samoistnie. Nie zrozum mnie źle nie twierdzę że symulujesz,Twoje objawy i odczucia są jak najbardziej realne. Tyle że psychika potrafi tak wpłynąć na ciało że człowiek myśli że jest ciężko chory a tymczasem badania nic nie wykazują.

Również poszłabym z diagnostyką w tą stronę. Skoro lekarze nie potrafią znaleźć przyczyny fizycznej. Oczywiście dieta wykluczająca i obserwowanie również nie zaszkodzi. Oraz ograniczenie kosmetyków do minimum. I przyjrzenie się w czym się pierze rzeczy. Istnieją dietetycy-psychologowie. Może warto uderzyć do kogoś takiego.

[Pani_Robot]

Diagnostyka SIBO, tak jak wyżej dziewczyny piszą Tło nerwowe, bardzo prawdopodobne, więc potraktowałabym to holistycznie. Blizny potrądzikowe można podcinać. Próbowałaś tego zabiegu? Wypłaszcze je też powoli Dermapen z odpowiednimi koktajlami. Czasem dermatolog to nie jest właściwy kierunek, bo niewiele wie o pielęgnacji. Może konsultacja u kosmetologa i opieka online z beauty planem? Takiego, który zrobi bardzo dokładny wywiad obejmujący dietę i badania krwi. Robiłaś testy na nietolerancje? Tez myślę, że dieta pod lupę i dobry dietetyk będzie potrzebny.
Oczywiście to nie musi być na 100% nabiał, ale jak wspomniano, owszem, wzmaga on stany zapalne.

[Mija62]

Dermapen bio re pell na blizny
Testy alergiczne i odstawienie nabiału
Psychiatra na nerwicę

To tak na początek.

[MiamiGlow]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Czasem jestem w stanie sobie przetłumaczyć, że chodzę, widzę, mówię i powinnam być za to wdzięczna ale za chwilę znowu przychodzi ta bezsilność. Czy ktoś też ma tyle problemów i z nimi żyje ?

Wiesz co, czasem to nie chodzi o wdzięczność, ale po prostu o akceptowanie pewnych rzeczy i pójście do przodu. Zawsze znajdzie się ktoś, kto ma lepiej i kto ma gorzej od nas.
Ja znam sporo ciężko chorych osób i zapewniam Cię, że da się po prostu żyć i nie rozkminiać za dużo choroby. Po prostu za dużo o tym wszystkim myślisz. W czym konkretnie przeszkadza Ci Twoja sytuacja? Określ sobie jakieś cele i po prostu je realizuj. Przekonasz się, że tak naprawdę stan zdrowia nie jest przeszkodą. Zawsze znajdzie się jakiś sposób, realny cel itd.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sybil_]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Około 12 roku życia zaczęłam mieć trądzik. Ciągnęło się to aż do ok. 28 roku życia, kiedy wreszcie miałam w miarę normalna cerę, bo o ładnej to mogłam pomarzyć, trądzik zostawił mi blizny (Tak, próbowałam je usuwać i laserem i kwasami i innymi zabiegami, ani nie drgnęły a zabiegi zostawiły skutki uboczne, które ciągnęły się wiele miesięcy). Teraz mam 32 lata i od 3 lat mam dziwne wysypki, których żaden z 5 lekarzy u których byłam nie jest w stanie zdiagnozować ani wyleczyć, leki, które przepisują tylko pogarszają sytuację. Mam problem z nogą i chodzę obecnie na rehabilitację. Od studiów mam zespół jelita drażliwego, bóle brzucha, dziwne odgłosy, zaparcia, biegunki to moja codzienność. Tak, byłam u lekarza i robiłam badania. Oprócz tego mam jeszcze wiele innych dolegliwości i nie mam już siły. Moje życie sprowadza się do chodzenia po lekarzach i zastanawia się czego jeszcze mogę spróbować. Czasem jestem w stanie sobie przetłumaczyć, że chodzę, widzę, mówię i powinnam być za to wdzięczna ale za chwilę znowu przychodzi ta bezsilność. Czy ktoś też ma tyle problemów i z nimi żyje ?

jakie konkretnie badania robiłaś przy IBS?
o trądzik i problemy z jelitami pasują do SIBO, ale żeby go wykryć trzeba zrobić testy oddechowe.

Też mam IBS, depresje, Hashimoto ale staram się żyć w miarę normalnie

[Niewiemjakanazwa_89]

[QUOTE=MiamiGlow;89205818]Wiesz co, czasem to nie chodzi o wdzięczność, ale po prostu o akceptowanie pewnych rzeczy i pójście do przodu. Zawsze znajdzie się ktoś, kto ma lepiej i kto ma gorzej od nas.
Ja znam sporo ciężko chorych osób i zapewniam Cię, że da się po prostu żyć i nie rozkminiać za dużo choroby. Po prostu za dużo o tym wszystkim myślisz. W czym konkretnie przeszkadza Ci Twoja sytuacja? Określ sobie jakieś cele i po prostu je realizuj. Przekonasz się, że tak naprawdę stan zdrowia nie jest przeszkodą. Zawsze znajdzie się jakiś sposób, realny cel itd.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE

Przeszkadza mi we wszystkim, w życiu na każdym kroku, nie chce mi się nawet dbać o siebie, zamiast fajnie ułożyć włosy ja patrzę czy wysypkę udało się zakryć czy mocno widać. Podczas gdy normalne zdrowe osoby planują wyjazdy itp. ja planuję do jakiego lekarza jeszcze pójdę i co jeszcze zrobię żeby się wyleczyć. Zamiast robić to co kocham jestem u lekarza albo na badaniach. Gdyby to była tylko jedna dolegliwość to okej, wzięłabym to na klatę, ale tego jest tyle że zastanawiam się po co mi jest to życie ? Po to żebym mogla pokonywać lub jakoś żyć z tymi chorobami?

---------- Dopisano o 10:12 ---------- Poprzedni post napisano o 10:07 ----------

Napisane przez Andziullka666

Lekarzem nie jestem ale brzmi to trochę jak dolegliwości na tle nerwicowym. Coś o tym wiem co nerwica potrafi zrobić z ciałem ale to temat rzeka. Ja bym się udała na konsultacje do psychiatry na Twoim miejscu. Mówię serio, już z powodu Twojego ogólnego stanu psychicznego który jak sama piszesz nie jest najlepszy. A może się okazać że po podjęciu lecznia wiele dolegliwości zniknie samoistnie. Nie zrozum mnie źle nie twierdzę że symulujesz,Twoje objawy i odczucia są jak najbardziej realne. Tyle że psychika potrafi tak wpłynąć na ciało że człowiek myśli że jest ciężko chory a tymczasem badania nic nie wykazują.

Tak, zespół jelita drażliwego jest może nie tyle co spowodowany, ale na pewno pogorsza się znacznie przez stan psychiczny. W domu rodzinnym nie mam żadnych objawów. A problemy ze skórą pewnie wynikają ze stanu jelit i koło się zamyka.

---------- Dopisano o 10:16 ---------- Poprzedni post napisano o 10:12 ----------

Do wszystkich osób, które próbują mnie diagnozować i dają pomysły co może mnie wyleczyć. Serio myślicie że nigdy wcześniej nie słyszałam o dermapenie o wykluczeniu nabiału, beauty planach u kosmetologów itp? I że ten wątek jest po to żebyście mi podrzucali pomysły a ja je wypróbuję ? Nie, znam na pamięć wszystkie metody walki z moimi chorobami i 99% z nich już wypróbowałam. Dlatego nie piszcie mi proszę co jeszcze mogę wykluczyć z diety albo jako zabieg zrobić. Ten wątek założyłam po to żeby dowiedzieć jak to psychicznie znieść, może są osoby które też mają problemy albo może ktoś mi uświadomi że to normalne mieć tyle dolegliwości, może wcale nie mam ich tak dużo.

[goslawka]

[QUOTE=Niewiemjakanazwa_89 ;89205911]

Napisane przez MiamiGlow

Wiesz co, czasem to nie chodzi o wdzięczność, ale po prostu o akceptowanie pewnych rzeczy i pójście do przodu. Zawsze znajdzie się ktoś, kto ma lepiej i kto ma gorzej od nas.
Ja znam sporo ciężko chorych osób i zapewniam Cię, że da się po prostu żyć i nie rozkminiać za dużo choroby. Po prostu za dużo o tym wszystkim myślisz. W czym konkretnie przeszkadza Ci Twoja sytuacja? Określ sobie jakieś cele i po prostu je realizuj. Przekonasz się, że tak naprawdę stan zdrowia nie jest przeszkodą. Zawsze znajdzie się jakiś sposób, realny cel itd.
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE

Przeszkadza mi we wszystkim, w życiu na każdym kroku, nie chce mi się nawet dbać o siebie, zamiast fajnie ułożyć włosy ja patrzę czy wysypkę udało się zakryć czy mocno widać. Podczas gdy normalne zdrowe osoby planują wyjazdy itp. ja planuję do jakiego lekarza jeszcze pójdę i co jeszcze zrobię żeby się wyleczyć. Zamiast robić to co kocham jestem u lekarza albo na badaniach. Gdyby to była tylko jedna dolegliwość to okej, wzięłabym to na klatę, ale tego jest tyle że zastanawiam się po co mi jest to życie ? Po to żebym mogla pokonywać lub jakoś żyć z tymi chorobami?

---------- Dopisano o 10:12 ---------- Poprzedni post napisano o 10:07 ----------



Tak, zespół jelita drażliwego jest może nie tyle co spowodowany, ale na pewno pogorsza się znacznie przez stan psychiczny. W domu rodzinnym nie mam żadnych objawów. A problemy ze skórą pewnie wynikają ze stanu jelit i koło się zamyka.

---------- Dopisano o 10:16 ---------- Poprzedni post napisano o 10:12 ----------

Do wszystkich osób, które próbują mnie diagnozować i dają pomysły co może mnie wyleczyć. Serio myślicie że nigdy wcześniej nie słyszałam o dermapenie o wykluczeniu nabiału, beauty planach u kosmetologów itp? I że ten wątek jest po to żebyście mi podrzucali pomysły a ja je wypróbuję ? Nie, znam na pamięć wszystkie metody walki z moimi chorobami i 99% z nich już wypróbowałam. Dlatego nie piszcie mi proszę co jeszcze mogę wykluczyć z diety albo jako zabieg zrobić. Ten wątek założyłam po to żeby dowiedzieć jak to psychicznie znieść, może są osoby które też mają problemy albo może ktoś mi uświadomi że to normalne mieć tyle dolegliwości, może wcale nie mam ich tak dużo.

Tyle dolegliwości to nie jest normalne. Trzebaby znaleźć przyczynę, bo z tego co piszesz to leczenie objawowe i jak widać wraca. Osoby, które piszą z radami chcą pomoc. Pytanie czy bez jelita drażliwego i trądziku byłabyś szczesliwa? Na pewno czułabyś się lepiej, ale czy to rozwiąże wszystkie problemy - wątpię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[woven_by_wind]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

[/COLOR]Do wszystkich osób, które próbują mnie diagnozować i dają pomysły co może mnie wyleczyć. Serio myślicie że nigdy wcześniej nie słyszałam o dermapenie o wykluczeniu nabiału, beauty planach u kosmetologów itp? I że ten wątek jest po to żebyście mi podrzucali pomysły a ja je wypróbuję ? Nie, znam na pamięć wszystkie metody walki z moimi chorobami i 99% z nich już wypróbowałam. Dlatego nie piszcie mi proszę co jeszcze mogę wykluczyć z diety albo jako zabieg zrobić. Ten wątek założyłam po to żeby dowiedzieć jak to psychicznie znieść, może są osoby które też mają problemy albo może ktoś mi uświadomi że to normalne mieć tyle dolegliwości, może wcale nie mam ich tak dużo.

Jeśli jest aż tak źle, to tylko terapia.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Moim zdaniem tylko terapia.
Ewentualnie na poczatek szukaj cwiczen oddechowych.

[kici88]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

[ Dlatego nie piszcie mi proszę co jeszcze mogę wykluczyć z diety albo jako zabieg zrobić.

Jeśli jesteś z góry na "nie" na wszystko i nie masz zamiaru niczego ze sobą zrobić, no to nie ma cudów, samo nie przejdzie. I zdecydowanie masz problem głównie z psychiką - marsz do psychoterapeuty, musisz nauczyć się prawidłowo postrzegać swoje problemy zdrowotne - bo rozumiem, że mogą być uciążliwe, ale żaden z nich jest obiektywnie takim dramatem i końcem świata, na jaki ty go kreujesz...

[Niewiemjakanazwa_89]

Napisane przez kici88

Jeśli jesteś z góry na "nie" na wszystko i nie masz zamiaru niczego ze sobą zrobić, no to nie ma cudów, samo nie przejdzie. I zdecydowanie masz problem głównie z psychiką - marsz do psychoterapeuty, musisz nauczyć się prawidłowo postrzegać swoje problemy zdrowotne - bo rozumiem, że mogą być uciążliwe, ale żaden z nich jest obiektywnie takim dramatem i końcem świata, na jaki ty go kreujesz...

Czemu uważasz że jestem na nie? Mam wypisać listę co już robiłam ? Myślisz że nie mam dostępu do internetu i nie umiem sobie znaleźć informacji co może pomóc? Ze nie słyszałam nigdy o dermapenie i nie próbowałam go?

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:37 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89205933]Moim zdaniem tylko terapia.
Ewentualnie na poczatek szukaj cwiczen oddechowych.[/QUOTE]

Tak, kolejny lekarz do kolekcji. Od razu was uswiadomie że u terapeuty też już byłam. I terapueta to lekarz jak każdy inny, może nie pomoc tak jak i dermatolog i gastrolog. To nie jest cudotwórca.

[kici88]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Czemu uważasz że jestem na nie? Mam wypisać listę co już robiłam ? Myślisz że nie mam dostępu do internetu i nie umiem sobie znaleźć informacji co może pomóc? Ze nie słyszałam nigdy o dermapenie i nie próbowałam go?

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:37 ----------



Tak, kolejny lekarz do kolekcji. Od razu was uswiadomie że u terapeuty też już byłam. I terapueta to lekarz jak każdy inny, może nie pomoc tak jak i dermatolog i gastrolog. To nie jest cudotwórca.

A przeczytaj sobie, co napisałaś chociażby w tym poście, to będziesz wiedziała, czemu postrzegam twoją postawę jako tą "na nie". Wiesz, ja też się muszę leczyć na parę rzeczy (a było jeszcze gorzej) - no ale ja nie płaczę nad sobą i nie stękam, że nic mi nie pomoże, a po prostu działam, bo innej drogi do poprawy zdrowia nie ma.

[woven_by_wind]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Czemu uważasz że jestem na nie? Mam wypisać listę co już robiłam ? Myślisz że nie mam dostępu do internetu i nie umiem sobie znaleźć informacji co może pomóc? Ze nie słyszałam nigdy o dermapenie i nie próbowałam go?

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:37 ----------



Tak, kolejny lekarz do kolekcji. Od razu was uswiadomie że u terapeuty też już byłam. I terapueta to lekarz jak każdy inny, może nie pomoc tak jak i dermatolog i gastrolog. To nie jest cudotwórca.

To czego tutaj oczekujesz? Że ktoś poda Ci cudowną receptę jak sobie radzić ze swoją psychiką? Długo chodziłaś na terapię? Daj sobie szansę.

[minttee]

A co to zmieni, że ktoś Ci napiszę 'tak, to normalne mieć tyle dolegliwości, w sumie mogło być gorzej więc daj se spokój' ?
Sama na pewno zdajesz sobie sprawę z tego, że są ludzie, ktorzy zmagają się z dużo poważniejszymi chorobami niż Ty albo walczą o życie. Można być przewlekle chorym, niepełnosprawnym, niezdolnym do pracy i 'normalnego' życia, a mimo to się nim cieszyć. Można się też sfiksowac na punkcie alergii sezonowej i zamknąć się w domu na wiosnę bo drzewa pylą a świat jest okrutny.
Wszystko zależy od psychiki i nastawienia, jeśli Ty masz takie jakie masz, to tak jak napisały dziewczyny- tylko terapia może Ci pomóc. Dopóki nie rozwiążesz problemu w głowie, to żadne leczenie na dłuższą metę nie przyniesie skutku. Pominę fakt, że choroba nie wybiera i czasami PO PROSTU trzeba nauczyć się z nią żyć bo nie ma złotego środka. Sama nie jestem okazem zdrowia, też musiałam wiele w swoim życiu zmienic, z wielu rzeczy zrezygnować, podporządkować, zaakceptować. Nie narzekam bo nic mi to nie da.

[woven_by_wind]

Napisane przez minttee

A co to zmieni, że ktoś Ci napiszę 'tak, to normalne mieć tyle dolegliwości, w sumie mogło być gorzej więc daj se spokój' ?
Sama na pewno zdajesz sobie sprawę z tego, że są ludzie, ktorzy zmagają się z dużo poważniejszymi chorobami niż Ty albo walczą o życie. Można być przewlekle chorym, niepełnosprawnym, niezdolnym do pracy i 'normalnego' życia, a mimo to się nim cieszyć. Można się też sfiksowac na punkcie alergii sezonowej i zamknąć się w domu na wiosnę bo drzewa pylą a świat jest okrutny.
Wszystko zależy od psychiki i nastawienia, jeśli Ty masz takie jakie masz, to tak jak napisały dziewczyny- tylko terapia może Ci pomóc. Dopóki nie rozwiążesz problemu w głowie, to żadne leczenie na dłuższą metę nie przyniesie skutku. Pominę fakt, że choroba nie wybiera i czasami PO PROSTU trzeba nauczyć się z nią żyć bo nie ma złotego środka. Sama nie jestem okazem zdrowia, też musiałam wiele w swoim życiu zmienic, z wielu rzeczy zrezygnować, podporządkować, zaakceptować. Nie narzekam bo nic mi to nie da.

Mam wrażenie, że autorka podporządkowała całe swoje życie pod swoje dolegliwości i ciągle jest na nich skupiona. Jeśli są nie do wyleczenia, to jedyna rada, to pogodzić się z nimi. I z mojej strony nie są to puste słowa, ale podparte własnym doświadczeniem. Będąc po kilku poważnych operacjach, ukojenie dały mi moje pasje i zainteresowania i pozwalają mi "uciec" od spraw, na które nie mam wpływu.

[Andziullka666]

A u psychiatry też byłaś? Bo to on jest, w pierwszej kolejności, od leczenia nerwicy i jej następstw w postaci objawów fizycznych. Sam psychoterapeuta guzik za przeproszeniem pomoże bo problem jest bardziej złożony niż tylko emocje do przepracowania.

[kasiunia788742]

Napisane przez Niewiemjakanazwa_89

Czemu uważasz że jestem na nie? Mam wypisać listę co już robiłam ? Myślisz że nie mam dostępu do internetu i nie umiem sobie znaleźć informacji co może pomóc? Ze nie słyszałam nigdy o dermapenie i nie próbowałam go?

---------- Dopisano o 10:38 ---------- Poprzedni post napisano o 10:37 ----------





Tak, kolejny lekarz do kolekcji. Od razu was uswiadomie że u terapeuty też już byłam. I terapueta to lekarz jak każdy inny, może nie pomoc tak jak i dermatolog i gastrolog. To nie jest cudotwórca.

To czego oczekujesz? Tak, masz postawe na nie. Jeśli czujesz, że nie dajesz rady to psychiatra mógłby pomóc odpowiednim leczeniem. Psycholog ani psychoterapeuta nie ma magicznej różdżki i bez motywacji się uda.

Wysłane z mojego SM-G950F przy użyciu Tapatalka

[magdalenaCat]

Długo miałam podobne objawy, na skore pomógł dopiero izotek, miałam pryszcz na pryszczu i kompletnie nic nie pomagało, tez ciagle miałam wydety bolący brzuch, zaparcia albo biegunki, ciagle gazy. Wylewalam z siebie siódme poty na siłowni i jadłam zdrowo,i miałabym fajna figure gdyby nie ten cholerny brzuch o który ludzie pytali czy jestem w ciąży… Poprawiło sie dopiero jak poznałam TZ i poprawil sie mój stan psychiczny. Zauważyłam ze stres i depresja bardzo wzmagają te dolegliwości. Ja radziłam sobie z tym jakoś, najgorsze to porównywać się do innych. To twoje życie i jesteś sobie winna robić wszystko żeby poprawić swój stan.

[minttee]

Napisane przez woven_by_wind

Mam wrażenie, że autorka podporządkowała całe swoje życie pod swoje dolegliwości i ciągle jest na nich skupiona. Jeśli są nie do wyleczenia, to jedyna rada, to pogodzić się z nimi. I z mojej strony nie są to puste słowa, ale podparte własnym doświadczeniem. Będąc po kilku poważnych operacjach, ukojenie dały mi moje pasje i zainteresowania i pozwalają mi "uciec" od spraw, na które nie mam wpływu.

Dokładnie. Jeśli można cos zmienic, poprawić, to warto próbować. Jeśli się nie da, to trzeba to przepracować i zyc dalej bo w mojej ocenie gorsze od życia z chorobą jest życie w ciągłym poczuciu niesprawiedliwości i zatapianie się we wlasnymn nieszczęściu.

[woven_by_wind]

Napisane przez Andziullka666

A u psychiatry też byłaś? Bo to on jest, w pierwszej kolejności, od leczenia nerwicy i jej następstw w postaci objawów fizycznych. Sam psychoterapeuta guzik za przeproszeniem pomoże bo problem jest bardziej złożony niż tylko emocje do przepracowania.

Pomoże, jeśli da mu się szansę sobie pomóc. Autorka sama sobie nie daje takiej szansy.

[kasiunia788742]

Napisane przez woven_by_wind

Pomoże, jeśli da mu się szansę sobie pomóc. Autorka sama sobie nie daje takiej szansy.

Może pomóc, nie musi. Czasem bez leków na początku się nie da. Z tym, że szansy specjaliscie nie daje to się zgadzam. Skoro specjalista nie pomaga to jak ma pomóc przypadkowa osoba na forum?

Wysłane z mojego SM-G950F przy użyciu Tapatalka

[woven_by_wind]

Napisane przez kasiunia788742

Może pomóc, nie musi. Czasem bez leków na początku się nie da. Z tym, że szansy specjaliscie nie daje to się zgadzam. Skoro specjalista nie pomaga to jak ma pomóc przypadkowa osoba na forum?

Wysłane z mojego SM-G950F przy użyciu Tapatalka

To prawda, leki czasem są potrzebne, szczególnie na początku terapii.

[skara]

Próbowałaś medycyny chińskiej? Moja siostra miała podobne problemy, choć mniej nasilone, i bardzo sobie medycynę chińską chwali.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mairi]

To co - jadę z tym koksem Choruję na LGMD2A- dystrofia mięśniowa, w bardzo dużym skrócie mięśnie po każdym wysiłku (czytaj dojście na przystanek, wejście na pierwsze piętro) się uszkadzają nieodwracalnie, czeka mnie wózek inwalidzki. Leku nie ma. Do tego stały ból tychże mięśni na który nie działają żadne leki poza już naprawdę mocnymi opioidowymi. Diagnoza zajęła ponad 7 lat podczas których żaden lekarz nie potrafił wyjaśnić dlaczego przewracam się na chodniku bo nagle tracę władzę w nogach. Do tego wzrok -12 z astygmatyzmem, okulary jak denka od butelek. I co? No nic Jestem super szczęśliwa, że mam co mam- pracuję na pełen etat, ostatnio urodziłam synka (w wieku 42 lat) i cieszę się na każdy kolejny dzień Moimi pasjami są podróże i mam nadzieję, że jeszcze pokażę dziecku trochę świata zanim siądę na dobre (a nawet wtedy przecież to jakoś się da ).
Ps. Moją pasją wcześniej był taniec i śmiem twierdzić że byłam całkiem niezła
Pps. No i kochałam szpilki… tego to mi naprawdę brak


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Niewiemjakanazwa_89]

Napisane przez minttee

A co to zmieni, że ktoś Ci napiszę 'tak, to normalne mieć tyle dolegliwości, w sumie mogło być gorzej więc daj se spokój' ?
Sama na pewno zdajesz sobie sprawę z tego, że są ludzie, ktorzy zmagają się z dużo poważniejszymi chorobami niż Ty albo walczą o życie. Można być przewlekle chorym, niepełnosprawnym, niezdolnym do pracy i 'normalnego' życia, a mimo to się nim cieszyć. Można się też sfiksowac na punkcie alergii sezonowej i zamknąć się w domu na wiosnę bo drzewa pylą a świat jest okrutny.
Wszystko zależy od psychiki i nastawienia, jeśli Ty masz takie jakie masz, to tak jak napisały dziewczyny- tylko terapia może Ci pomóc. Dopóki nie rozwiążesz problemu w głowie, to żadne leczenie na dłuższą metę nie przyniesie skutku. Pominę fakt, że choroba nie wybiera i czasami PO PROSTU trzeba nauczyć się z nią żyć bo nie ma złotego środka. Sama nie jestem okazem zdrowia, też musiałam wiele w swoim życiu zmienic, z wielu rzeczy zrezygnować, podporządkować, zaakceptować. Nie narzekam bo nic mi to nie da.

Tak, myślę, że to coś da jeśli ktoś mi tak napisze. Mogłabyś rozwinąć temat jakie miałaś problemy i z czego musiałaś zrezygnować?
Chodzi o to że na codzień nie widać że każdy z czymś się zmaga. A to tak samo jak z idealnym wyglądem z social media, fajnie że teraz się mówi o tym że nikt nie wygląda idealnie i nawet trenerki fitness mają fałdki jak brzydko usiądą i jest to potrzebne. Tak samo mi będzie lżej jak będę wiedziała że nie jestem sama, że inni też się z czymś zmagają, a przykład osób z niepełnosprawnością jest zbyt abstrakcyjny.

[d5f2b1fe262415f84dead746c1bee8c0d6ac2850_6340b0400d0a7]

Napisane przez woven_by_wind

Pomoże, jeśli da mu się szansę sobie pomóc. Autorka sama sobie nie daje takiej szansy.

I tak, i nie. Ogólnie zawsze lepiej zacząć od wizyty u dobrego psychiatry. Wtedy lekarz cię diagnozuje i układa plan leczenia. Może (ale nie musi) przepisać farmakoterapię. Jak jest potrzeba to skieruje również do psychoterapeuty. W przypadku nerwic czy depresji profesjonalny psycholog/psychoterapeuta też skieruje cię w pierwszej kolejności do lekarza psychiatry po diagnozę i ewentualne leki. Dopiero później może sam zacząć pracę.

Myślę, że opieka specjalistów od zdrowia psychicznego mogłaby naprawdę autorce pomóc. Zwłaszcza, że choroby autoimmunologiczne są mocno psychosomatyczne.

[Niewiemjakanazwa_89]

Napisane przez woven_by_wind

Mam wrażenie, że autorka podporządkowała całe swoje życie pod swoje dolegliwości i ciągle jest na nich skupiona. Jeśli są nie do wyleczenia, to jedyna rada, to pogodzić się z nimi. I z mojej strony nie są to puste słowa, ale podparte własnym doświadczeniem. Będąc po kilku poważnych operacjach, ukojenie dały mi moje pasje i zainteresowania i pozwalają mi "uciec" od spraw, na które nie mam wpływu.

Pewnie masz rację, ale nie wiem jak mam zaakceptować dolegliwości. Zjd trochę zaakceptowalam ale te problemy ze skórą ciężko, widzę je codziennie, każdy mówi próbuj, nawet tu na wątku.

---------- Dopisano o 14:03 ---------- Poprzedni post napisano o 14:02 ----------

Napisane przez skara

Próbowałaś medycyny chińskiej? Moja siostra miała podobne problemy, choć mniej nasilone, i bardzo sobie medycynę chińską chwali.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Poczytam, ostatnio zainteresowałam się ajurwedą.