Co robić? - rozpad związku

[pffe]

Napisane przez kalincia

Oczywiście, że są. Zdarza się 8i żyją długo i szczęśliwie w dobrym związku tylko dla tego, że dzięki zdrowemu rozsądkowi nie chlapnęły niepotrzebnie ozorem.

no tak, lepiej żyć w niewiedzy masakra, co za podejście.

[Mojwa]

Napisane przez pffe

no tak, lepiej żyć w niewiedzy masakra, co za podejście.

Gdy popelnisz błąd i masz do wyboru żyć z wyrzutami sumienia lub stracić związek to nie jest bardzo dziwne, że wybierasz milczenie i wyrzuty. Ja bym tak zrobiła.

[kalincia]

Napisane przez Mojwa

Gdy popelnisz błąd i masz do wyboru żyć z wyrzutami sumienia lub stracić związek to nie jest bardzo dziwne, że wybierasz milczenie i wyrzuty. Ja bym tak zrobiła.

Ja tez. Czemu nie? Wszystkim lepiej.

[Mojwa]

Napisane przez kalincia

Ja tez. Czemu nie? Wszystkim lepiej.

Byłoby idealnie gdyby wszystko było czarno-białe, a najlepszym wyjściem przy problemach w związku była rozmowa/terapia/rozstanie.
Zresztą... Czasami ta szczerość wcale nie wynika z chęci bycia uczciwym tylko z chęci zrzucenia z siebie odpowiedzialności.

[pffe]

Napisane przez Mojwa

Gdy popelnisz błąd i masz do wyboru żyć z wyrzutami sumienia lub stracić związek to nie jest bardzo dziwne, że wybierasz milczenie i wyrzuty. Ja bym tak zrobiła.

No rozumiem podejście. Ja jako osoba zdradzana chciałabym wiedzieć, nawet kosztem rozpadu związku i widocznie stąd moje podejście, że ja bym miała potrzebę powiedzieć. Ale fakt faktem, że to zależy też od tego czy to jednorazowy skok w bok czy romans. Przy tym drugim to uważam, że nie ma, że zakończy i wróci do żony/partnerki, no sorry.

[Mojwa]

Nie no, przy dłuższym romansie to wiadomo

[201611240917]

Ja bym nie ukrywala, bo jestem zbyt szczera na takie trzymanie w sobie.

[kalincia]

Napisane przez Mojwa

Byłoby idealnie gdyby wszystko było czarno-białe, a najlepszym wyjściem przy problemach w związku była rozmowa/terapia/rozstanie.
Zresztą... Czasami ta szczerość wcale nie wynika z chęci bycia uczciwym tylko z chęci zrzucenia z siebie odpowiedzialności.

Byłoby. Ale w życiu bywa różnie. Nawet z ognistego romansu można się obudzić, gdy sobie człowiek uświadomi, że wcale nie chce jednak rozstania z obecnym partnerem. Z różnych zresztą przyczyn. Jeśli wtedy postawi się na szczerość wobec partnera, związek już raczej nie do uratowania (chociaż różnie bywa). Jeśli postanowi się "milczeć przytomnie", oboje partnerzy mogą być szczęśliwi. A zdradzający/a wcale nie mus ido zdrad wracać.

[Hibiku]

Napisane przez kalincia

Nie pojmuję, skąd się bierze naiwne przekonanie, że skok w bok rozwala, zanim się wyda. Moje obserwacje wskazują, że nie rozwala. A dla wielu bywa łatwiejszy niż rozstanie.

Z faktów. Nigdy nie trafiłam na związek w którym pojawiła się zdrada, który nie był tylko ładnie przypudrowanym syfem. To że pewne rozwiązania są łatwiejsze nie znaczy, że są dobre.

Napisane przez Big_Black_Cock

Jeżeli cie zdradza, to gratulację dla niego, w innym przypadku facet mógłby znaleźć się w psychiatryku będą z taką połowicą.
.

Rozumiem współczucie facetowi sytuacji, bo dziewczyna nie traktowała go uczciwie, ale... on naprawdę był do niej siłą przywiązany? Nie mógł zwyczajnie odejść? Skąd ta alternatywa, zdrada albo psychiatryk? Jeśli był aż tak uzależniony - owszem, on również ma ze sobą duży problem.

Napisane przez Mojwa

Gdy popelnisz błąd i masz do wyboru żyć z wyrzutami sumienia lub stracić związek to nie jest bardzo dziwne, że wybierasz milczenie i wyrzuty. Ja bym tak zrobiła.

Spoko, tylko do tego warto znaleźć partnera akceptującego takie ewentualne podejście. Kalinciowe "wszystkim lepiej" w momencie kiedy moje życie, zasady, potrzeby byłyby gwałcone brzmi wręcz odrażająco, miałam wątpliwą przyjemność być na miejscu oszukiwanej partnerki i naprawdę mam wątpliwość czy ktokolwiek ceniący potrzeby inne niż chłodne układy oparte na finansach itp., był w stanie uznać taki etap za "było mi lepiej" w długoterminowym rozrachunku. Dla mnie nie miałoby znaczenia czy mowa o jednorazowym skoku w bok czy o romansie - chcę mieć prawo decydować z kim jestem.

[Mojwa]

Nie dogadamy się. Moim zdaniem ludzie są omylni i słabi, czasem popełniają błędy. I cóż jak to mawia mój ojciec - nie naprawia się głupoty inna głupota. W wielu przypadkach przyznanie się do właśnie kolejna głupota. I tyle.

[kalincia]

Napisane przez Hibiku

Z faktów. Nigdy nie trafiłam na związek w którym pojawiła się zdrada, który nie był tylko ładnie przypudrowanym syfem. To że pewne rozwiązania są łatwiejsze nie znaczy, że są dobre.

I dlatego się zdrada pojawiła, bo był syf, a nie dlatego był syf, że zdrada się pojawiła. Ktoś nie chciał jednak mimo to z jakichś przyczyn odejść z syfu, załatwił więc sobie odskocznię..

Rozumiem współczucie facetowi sytuacji, bo dziewczyna nie traktowała go uczciwie, ale... on naprawdę był do niej siłą przywiązany? Nie mógł zwyczajnie odejść? Skąd ta alternatywa, zdrada albo psychiatryk? Jeśli był aż tak uzależniony - owszem, on również ma ze sobą duży problem.




Spoko, tylko do tego warto znaleźć partnera akceptującego takie ewentualne podejście. Kalinciowe "wszystkim lepiej" w momencie kiedy moje życie, zasady, potrzeby byłyby gwałcone brzmi wręcz odrażająco, miałam wątpliwą przyjemność być na miejscu oszukiwanej partnerki i naprawdę mam wątpliwość czy ktokolwiek ceniący potrzeby inne niż chłodne układy oparte na finansach itp., był w stanie uznać taki etap za "było mi lepiej" w długoterminowym rozrachunku. Dla mnie nie miałoby znaczenia czy mowa o jednorazowym skoku w bok czy o romansie - chcę mieć prawo decydować z kim jestem.

I właśnie dlatego, jeśli cię ktoś zdradzi, a chce nadal z tobą być, nie powinien ci tego absolutnie mówić dla własnego dobra.

---------- Dopisano o 13:41 ---------- Poprzedni post napisano o 13:40 ----------

Napisane przez Mojwa

Nie dogadamy się. Moim zdaniem ludzie są omylni i słabi, czasem popełniają błędy. I cóż jak to mawia mój ojciec - nie naprawia się głupoty inna głupota. W wielu przypadkach przyznanie się do właśnie kolejna głupota. I tyle.

A, pewnie, że tak.

[Vallarr]

Napisane przez kalincia

I właśnie dlatego, jeśli cię ktoś zdradzi, a chce nadal z tobą być, nie powinien ci tego absolutnie mówić dla własnego dobra.

Są granice egoizmu. Tutaj to już zajeżdza hucpą - jak ktoś chce ze mną być, ale pozbawia mnie najistotniejszych informacji, celowo i świadomie, a wie, że to byłby koniec związku - to ma mentalność przedszkolaka wpychającego kupę pod dywan.

Tylko wiecie - i tak śmierdzi, a taki egoizm wychodzi w codziennym życiu. Jasne, w nielicznych przypadkach się nie wyda, ale w większości taka osoba nie nadaje się do żadnego związku właśnie przez tą mentalność.

[aKatia]

Napisane przez Vallarr

Są granice egoizmu. Tutaj to już zajeżdza hucpą - jak ktoś chce ze mną być, ale pozbawia mnie najistotniejszych informacji, celowo i świadomie, a wie, że to byłby koniec związku - to ma mentalność przedszkolaka wpychającego kupę pod dywan.

Tylko wiecie - i tak śmierdzi, a taki egoizm wychodzi w codziennym życiu. Jasne, w nielicznych przypadkach się nie wyda, ale w większości taka osoba nie nadaje się do żadnego związku właśnie przez tą mentalność.

Jeżeli to był jakiś pojedynczy przypadek i facet żałuje, wie że tego nie powtórzy to ja wolałabym chyba nie wiedzie i żyć w spokoju.

Sporo ludzi nie ma pojęcia że byli zdradzeni, nigdy się nie dowiedzą i są szczęśliwi. Zdrada to nie tak rzadkie zjawisko jak się wydaje "ktoś słyszał że mąż koleżanki kuzynki cioci Joli ją zdradza". Każda z nas mogła być kiedyś zdradzona i nie wiedzieć.

[skazana_na_bluesa]

jednym z mechanizmów obronnych zdradzającego jest nagłe ocieplenie uczuć wobec stałego partnera i kupowanie prezentów etc. w ten sposób mają być zagłuszone wyrzuty sumienia. zasadniczo nie dziwię się, że facet nie wytrzymał abstynencji. tym bardziej, że wasze życie seksualne jest mocno ograniczone. szkoda tylko, że nie zdobył się na odwagę i najpierw nie odszedł. tak czy siak, nie wierzę, że nie zdradził. tym bardziej, że często wychodził + znalazłaś gumki.

[magiistrant]

Moim zadaniem zdradził Cię tylko nie chce Ci powiedzieć. Wiadomo 100x lepiej jak powiedział by Ci to w 4 oczy. Dodam też, że każdy kij ma dwa końce, ale wiadomo zdrada to zdrada. :/

[Vallarr]

Napisane przez aKatia

Jeżeli to był jakiś pojedynczy przypadek i facet żałuje, wie że tego nie powtórzy to ja wolałabym chyba nie wiedzie i żyć w spokoju.

Sporo ludzi nie ma pojęcia że byli zdradzeni, nigdy się nie dowiedzą i są szczęśliwi. Zdrada to nie tak rzadkie zjawisko jak się wydaje "ktoś słyszał że mąż koleżanki kuzynki cioci Joli ją zdradza". Każda z nas mogła być kiedyś zdradzona i nie wiedzieć.

Jasne, jasne, ale nie o to zupełnie mi chodziło.

Żeby tak potraktować partnera i zabrać mu możliwość wyboru niekorzystnej dla siebie decyzji, trzeba mieć bardzo specyficzną mentalność - właśnie takiego bachora wpychającego kupę pod dywan. Ta mentalność jest charakterystyczna, takie podejście do partnera przejawia się w multum aspektów, więc nie nadaje się do tworzenia związków. To zawsze wychodzi.

Wystarczy krytycznie popatrzeć na partnera, a nie "najważniejsze, że pensje przynosi/dziećmi się zajmuje" i decyzja jest prosta. Nie mówię, że łatwa, ale prosta.
Rozumiem, że kogoś może zadowalać bylejaki związek oparty na ściemie i sile przyzwyczajenia, ale ja bym tak nie umiał.

[Big_Black_Cock]

Napisane przez Hibiku

Rozumiem współczucie facetowi sytuacji, bo dziewczyna nie traktowała go uczciwie, ale... on naprawdę był do niej siłą przywiązany? Nie mógł zwyczajnie odejść? Skąd ta alternatywa, zdrada albo psychiatryk? Jeśli był aż tak uzależniony - owszem, on również ma ze sobą duży problem

Bo istnieje czasami coś takiego jak miłość, odpowiedzialność za dziecko, wiesz to nie tylko tak, że kobiety w ten sposób odczuwają a mam wrażenie, że coraz mniej kobiet tak właśnie myśli.
Sam już nie wiem, czytając te wasze tematy z jednej strony byście chciały statecznych gości zapewniających przyszłość a z drugiej dostać po pysku. To jest kwestia ludzkich wyborów i pewnie jego wyborem było z nią zostać, co nie zmienia faktu, że panna zachowuje się nie normalnie.