Pomóżcie schudnąć

[nikitaa89]

Witam,

Piszę tę wiadomość już kilka dni bo nie chciałam o czymś zapomnieć napisać.

Mam 26 lat, 174 cm wzrostu i 92 kg wagi.

Od zawsze byłam nieco grubsza, ja i moja siostra. To chyba tak po tacie nam poszło. Zawsze były jakieś docinki ze strony babci czy ciotek, że my takie „duże” jesteśmy. W liceum jak teraz patrzę
z perspektywy czasu i na zdjęcia miałam idealną figurę ok. 67 – 70 kg, taką jaką chciałabym mieć teraz a twierdziłam, że jestem gruba bo koleżanki były chudsze. A takie przybieranie na wadze zaczęło się jak wyjechałam na studia. Większe miasto, trzeba było się usamodzielnić, więcej swobody. A chodzi mi o to, że fascynował wtedy jeszcze McDonald ’s bo u mnie w mieście nie było, pizza czy kebab na dowóz do mieszkania, gdzie w rodzinnym domu tak nie było (mieszkamy poza miastem), a z drugiej strony jakoś tak na początku też nie umiałam gotować a też się nie chciało. Do tego doszły częste nawet bardzo imprezy, jak to się wyrwało z domu, z czym wiążą się duże ilości piwa. I tak było przez pierwsze 3 lata studiów, rzadko przyjeżdżałam do domu i za każdym razem coraz grubsza, a jak się kogoś długo nie widzi, to takie zmiany od razu da się zauważyć. Na 4 roku poznałam obecnego chłopaka, i idąc drogą przez żołądek do serca, zaczęłam gotować dla niego. Później jak zamieszkaliśmy razem to normalnie codziennie były gotowane obiady, chociaż też czasem była pizza. Oczywiście zero ruchu tzn, chodzi mi o to, że żadnych ćwiczeń czy jakiegokolwiek sportu.
Doszła jeszcze taka kwestia niby niewinna a uciążliwa a mianowicie skóra miejscami swędziała. Po jakimś roku zaczęło to bardzo przeszkadzać i robiły się zaczerwienienia z łuszczącą się skórą. Byłam chyba u 3 dermatologów i żaden nie wiedział co to jest i przepisywali maści ze sterydami, gdzie tylko te maści pomagały i do tej pory tak jest. W sierpniu tego roku doszło już do tak uciążliwego stanu, nogi tak swędziały i były tak bardzo czerwone, że nie mogłam założyć spódnicy bo tragicznie to wyglądało. Lekarz rodzinny dał mi skierowanie do alergologa. Od sierpnia czekałam do października na wizytę. Doczekałam się, swędzenie już znacznie ustało ale jeszcze powraca. Alergolog zrobił Testy skórne „prick” Stallargenes Testy wziewne, które wykazały, że jestem uczulona na jakieś trawy od maja do sierpnia i na gluten! A zatem mam nie jeść produktów mącznych, makaronu, chleba, ciasta, czyli wszystkiego co jest z mąki no i trzeba patrzeć na etykiety wszystkich niemalże innych produktów czy nie zawierają glutenu.

Prośba moja jest taka, żebyście pomogły, doradziły, powiedziały co mam robić.

Mieszkam już znowu w rodzinnym domu gdzie nie gotuje się lekko, wręcz przeciwnie bardzo tłusto. Ale tu nie problem mogę gotować sobie osobno.

Kolejnym problemem jest to, że mam bardzo uciążliwe zaparcia, które bardzo uprzykrzają mi życie. Wypróżniam się raz na 4 – 5 dni, gdzie i tak wiem, że to nie wszystko. Na pewno zmiana diety pomogłaby, ale sama nie potrafię. Chodzi mi o to, żeby mieć konkretne godziny i konkretne posiłki, wiem od tego jest dietetyk. Zapisałam się na 1 grudnia, mam wtedy wolne w pracy i dopiero mogę pójść.

Chodzi mi o to, że jakoś nie mogę zmotywować się, mieć na tyle silnej woli i zacząć jeść mniej
i ćwiczyć.

Mój tryb życia teraz wygląda tak mniej więcej:
5:00 wstaję
7:30 – 15:30 jestem w pracy ( i tutaj nie wiem co jeść, kiedy, jakie porcje)
Ok. 16:00 – 16:30 jestem w domu (i czasami wychodzi tak, że ok. 17:00 zjem obiadokolację później już nic, nawet nie mam ochoty później)
Ok. 23:00 zasypiam


Moje pytania są takie:
1. Co i w jakich godzinach mam jeść?
2. Jak to wszystko połączyć z dietą bezglutenową?
3. Co i jak ćwiczyć? (tak, w domu jest rowerek stacjonarny <zawstydzony> a jak przyjdzie wiosna jest rower miejski)
4. Jak rozplanować dzień odnośnie diety w pracy i jak wrócę do domu?

Chyba wszystko już napisałam.

Proszę o jakieś rady, sugestie o pomoc…

Brak mi silnej woli i samozaparcia

[mali876]

Ja również miałam problemy z rozpoczęciem odchudzania, ale w końcu się zawzięłam. Jednakowoż ja preferuję odchudzanie bez stosowania diet , bez dietetyków i bez wyłączania z jadłospisu większości produktów Może nie odpowiem w pełni na twoje pytania, ale z mojej perspektywy ujmę tak: chociaż 3 regularne posiłki w ciągu dnia (wszyscy krzyczą, że 5 małych to obowiązek, ale to nie prawda). Najważniejsze, to zjeść porządne śniadanie, następne posiłki są mniej ważne i mogą być mniejsze. Dodatkowo moja zasada, której trzymam się już pół roku, to zero jedzenia po 18 - strasznie ciężko było mi się przestawić i początku były tragiczne, więc nie ma co się zrażać chyba każdy tak ma
Na zaparcia polecam pić dużo zielonej herbaty, najlepiej od razu po posiłku, żeby poprawić trawienie. Jeśli to nic nie da, to Normosan ma właściwości również poprawiające trawienie, ale potrafi wywołać efekt przeczyszczający w zbyt dużych ilościach (oczywiście liściasty, nie w workach do zaparzania).
W przypadku diety, to cóż nie stosuję, jak wspomniałam, żadnej, ale narzuciłam sobie pewne reguły żywieniowe. Zamieniłam białe pieczywo na ciemne, cukier biały na trzcinowy. Dodatkowo zmniejszyłam znacząco porcje posiłków (jem praktycznie połowę tego, co jadłam wcześniej). Staram się by w posiłkach było więcej warzyw niż mięsa przykładowo i nie solę większości potraw. Na początku jest tragicznie się przemóc, ale po jakimś tygodniu udało mi się przywyknąć, a dzisiaj nie wyobrażam sobie żebym miała odżywiać się inaczej

[nikitaa89]

hej ��
miło, że piszesz

powiem tak cukru nie używam już dobre 5-6 lat

nie wiem mam takie napady, że dzisiaj cały dzień wszystko było ok, jeździłam rowerkiem pół godziny a o 20 taki może nie wilczy głód ale chęć zjedzenia czegoś i zjadłam 3 kanapki gdzie nie powinnam w ogóle jeść chleba. Nie potrafię sobie poradzić, brak mi wsparcia ��

[Kokietek123]

Napisane przez nikitaa89

hej ��
miło, że piszesz

powiem tak cukru nie używam już dobre 5-6 lat

nie wiem mam takie napady, że dzisiaj cały dzień wszystko było ok, jeździłam rowerkiem pół godziny a o 20 taki może nie wilczy głód ale chęć zjedzenia czegoś i zjadłam 3 kanapki gdzie nie powinnam w ogóle jeść chleba. Nie potrafię sobie poradzić, brak mi wsparcia ��

Ja od urodzenia mieszkam w Wałbrzychu. Problem z nadwagą miałem odkąd sięgam pamięcią. Już w czasach podstawówki wszyscy podśmiewali się ze mnie krzycząc na korytarzach „Bodzio Pączek”. Bolało strasznie, ale nie potrafiłem sobie z tym poradzić. Nie było sposobu ani nikogo kto mógłby mi pomóc. Ile ja bym wtedy dał, żeby ten koszmar się skończył. Ten problem był ze mną przez wiele kolejnych lat. Czego to ja nie próbowałem, sporty, bieganie, tenis, pływanie. Drastyczne diety: chyba wszystkie jakie znalazłem w Internecie lub polecili mi znajomi. Nic nie pomagało, a waga tylko rosła.
Zacząłem unikać wyjść z domu, do parku na spacer nie wspominając o innych przyjęciach lub spotkaniach towarzyskich. Wstydziłem się swojego ciała okropnie. Lekarze nie pomagali. Załamany pewnego dnia ślęcząc przed komputerem trafiłem na białą fasolę i chrom, przyznam szczerze że to mi pomogło, stosuję suplement diety BL+ oraz ćwiczę, czuje isę lepiej, i sporo schudłem (około 6,8kg).



Każdy musi znaleźć swoją motywację u mnie była to suplementacja, a potem działać. Samo się nie zrobi