ChAD - choroba afektywna dwubiegunowa

[Dearlie]

Zakładam ten wątek z myślą o osobach chorujących na ChAD oraz ich bliskich. Obawiam się, że na Wizażu może byc niewiele takich osób, ale warto spróbowac. Może uda mi się tutaj poznac choc jedną osobę, dla której piekło w którym żyję nie jest obce. Będę wówczas naprawdę szczęśliwa.

Do czasu, aż ktoś nie przyłączy się do mnie nie chciałabym za wiele pisac w tym wątku o sobie. Na wstępie powiem tylko tyle, że moja choroba nasiliła się ok. 1,5 roku temu, lecz zdiagnozowana została dopiero w marcu tego rok ( z mojej winy tak późno, bo odwlekałam wizytę u specjalisty w nieskończonośc ).

Aktualnie leczę się farmakologicznie. Od października wracam na terapię. Moje trzecie podejście, trzeci psycholog... oby do trzech razy sztuka.

[ondatrazibethicus]

Kojarzę Twoje wypowiedzi na temat choroby, które spotkały się z niezrozumieniem na innym wątku. Co prawda, ja na ChAD nie choruję, jednak chciałam przesłać ciepłe myśli w Twoim kierunku i mam nadzieję, że wątek jednak rozwinie się i okaże wsparciem. Powodzenia z październikową terapią.

[Sandra86]

Napisz coś więcej o tej chorobie : jej objawy i sposoby leczenia.

[jagodowa90]

Napisz coś więcej o tej chorobie : jej objawy i sposoby leczenia.

To nie było do mnie, ale z ciekawości znalazłam.
http://online.synapsis.pl/Choroba-af...we-informacje/

[imersja]

chętnie się dołączę do tego wątku, sama cierpię na CHAD , zachorowałam bedąc nastolatką, do lekarza trafiłam na pierwszym roku studiów, kiedy było juz na prwdee bardzo źle ze mną. Po maturze miałam 3 lata przerwy przez chorobę, potem udało mi sie dostac na studia i je skonczyć o dziwo, teraz mam 28 lat. Nadal leczę się u psychiatry.

[Dearlie]

Napisane przez ondatrazibethicus

Kojarzę Twoje wypowiedzi na temat choroby, które spotkały się z niezrozumieniem na innym wątku. Co prawda, ja na ChAD nie choruję, jednak chciałam przesłać ciepłe myśli w Twoim kierunku i mam nadzieję, że wątek jednak rozwinie się i okaże wsparciem. Powodzenia z październikową terapią.

Bardzo dziękuję za dobre słowo. Za życzenia powodzenia nie będę póki co dziękowała, żeby nie zapeszac.

Napisane przez Sandra86

Napisz coś więcej o tej chorobie : jej objawy i sposoby leczenia.

Jagodowa90 dziękuję za link.

Ja celowo nie umieszczałam w pierwszym poście informacji o chorobie. Chciałam, aby na tym wątku znalazły się osoby zdiagnozowane przez specjalistę, bądź bliscy takich osób ( to też dla mnie ważne, bo z naszym zaburzeniem ciężko jest budowac relacje międzyludzkie, a jako w miarę młoda osoba chętnie dowiedziałabym się jak starsze osoby radzą sobie z nią mając swoje rodziny).

Nie chciałam wklejac szczegółów choroby, gdyż kiedyś zrobiłam to na innym wątku i wówczas co druga z dziewczyn wykryła u siebie ChAD, a nie w tym rzecz. Wahania nastrojów to jedno, a ta choroba to drugie. Nie chciałam, żeby nagle dziewczyny doszukiwały się w sobie symptomów tego zaburzenia.

Napisane przez imersja

chętnie się dołączę do tego wątku, sama cierpię na CHAD , zachorowałam bedąc nastolatką, do lekarza trafiłam na pierwszym roku studiów, kiedy było juz na prwdee bardzo źle ze mną. Po maturze miałam 3 lata przerwy przez chorobę, potem udało mi sie dostac na studia i je skonczyć o dziwo, teraz mam 28 lat. Nadal leczę się u psychiatry.

Witam Cię serdecznie na wątku. Jestem pozytywnie zaskoczona, że już dzisiaj pojawił się na wątku ktoś taki jak Ty. Bardzo się cieszę, że mimo choroby nie poddałaś się i ukończyłaś studia.

Miałabym masę pytań do Ciebie. Czy nie będzie problemem dla Ciebie odpowiadanie na nie? Nie wiem na ile jesteś otwartą osobą w rozmawianiu o zaburzeniu, dlatego wolę najpierw spytac.

Ja, gdy po wykryciu ChAD przeanalizowałam swoje życie, to odkryłam, że także już w okresie nastoletnim pojawiały się pierwsze oznaki tego zaburzenia. Nie wiem jak u Ciebie, ale u mnie przed leczeniem wbrew pozorom, największym problemem były okresy nie depresji, lecz manii. Odkąd sięgam pamięcią to pojawiały się one w moim życiu, tylko jeszcze wtedy nie potrafiłam tego nazwac. Jednak pod wpływem pewnych sytuacji w moim życiu nagle uległy nasileniu, a i tak bardzo długo to lekceważyłam. Tak naprawdę dopiero Wizażanki skłoniły mnie do wizyty u specjalisty. I jestem im dozgonnie wdzięczna, jednak nigdy nie przestanę chyba sobie pluc w twarz, że udałam się tam tak późno. Dodam, że aktualnie mam 24lata, więc różnica między nami nie jest zbyt duża.

[imersja]

ja mam stwierdzony Chad ale u mnie okresy mani prawie nie wystepują, tzn na początku bywały krótkie okresy kiedy miałam stany euforii, ale z czasem zaczęły zanikać, teraz głownie mam okresy depresji, strasznych dołków. Nie wiem jak Ty ale ja bardzo szybko sie załamuje, kazda nawet mała przeszkoda w zyciu jest dla mnie ogromna. Nie czuje siły, woli walki, miewam mysli samobójcze, czesto też odczuwam lęk jak zaczyna mi się cos udawać, boje sie że to stracę, nigdy nie czuje się szczęśliwa.

---------- Dopisano o 14:15 ---------- Poprzedni post napisano o 14:14 ----------

[QUOTE=imersja;29196707]ja mam stwierdzony Chad ale u mnie okresy mani prawie nie wystepują, tzn na początku bywały krótkie okresy kiedy miałam stany euforii, ale z czasem zaczęły zanikać, teraz głownie mam okresy depresji, strasznych dołków. Nie wiem jak Ty ale ja bardzo szybko sie załamuje, kazda nawet mała przeszkoda w zyciu jest dla mnie ogromna. Nie czuje siły, woli walki, miewam mysli samobójcze, czesto też odczuwam lęk jak zaczyna mi się cos udawać, boje sie że to stracę, nigdy nie czuje się szczęśliwa.

ja sam postanowiłam że musze się wybrać do psychiatry, że ze mna jest cos nie tak
rodzina raczej to zawsze ignorowała
tzn wspierali mnie ale często uważali jak miałam mega doły że jestem leniwa , że powinnam sie za siebie wziąśc

[mercer]

Hej Byc może wiesz, ale na gazeta pl jest dział na forum poświęcony Chad, sporo chorych się tam udziela, może tam też znajdziesz więcej osób, które są w temacie
Powodzenia na terapii

[insomnia_x]

Cześć dziewczyny Czy mogłybyście powiedzieć jakie u was były objawy choroby, zanim bardziej się rozwinęła? Bo kurcze w moim przypadku jeszcze nie wiadomo co mi jest...

[imersja]

ja zawsze byłam dziwna
miałam ogromne trudności w kontaktach z ludźmi
żyłam w swoim wewnętrznym świecie marzyłam, fantazjowałam
jak byłam mała to miałam poczucie że jestem lepsza od innych a potem to poczucie wywróciło się do góry nogami , miałam poczucie gorszej od wszystkich
ogromne kompleksy na punkcie wyglądu, głosu, sposobu poruszania się

[insomnia_x]

imersja a mogłabyś cofnąć się o troszkę mniej w czasie ? W dzieciństwie byłam podobna do Ciebie, chyba teraz bardziej fantazjuję niż kiedyś

Zależy mi na poznaniu objawów choroby dość blisko jej rozwinięcia, bo ja miałam i mam epizod depresji, potem była hipomania, a teraz nasiliły się huśtawki nastrojów- dzisiaj już z pięć razy miałam zły nastrój połączony z drażliwością, przeplatane radością...

[Dearlie]

Imersja ja niestety mam bardzo specyficzną odmianę manii. Pomijając taką typowaą chadową euforię, moja mania objawiała się niesamowitą furią w połączeniu z agresją, a nawet przemocą wobec najbliższych. Moje manie są krótkotrwałe, trwają od kilkudziesięciu minut do kilkudziesięciu godzin. Po nich od razu popadam w okres depresji. Odkąd podjęłam leczenie, miałam jedynie 2 ataki manii. Ostatni był w połowie czerwca. Od lutego ( po rozstaniu z moim facetem, który nie podołał życiu ze mną i moją chorobą) jednak dominuje u mnie depresja. Od czerwca jest tak źle, że poprosiłam o zmianę leków typowo nastawionych na jej leczenie.

A Ty pewnie przyjmujesz Depakine Chrono, tak? Ja od marca brałam Depakine ( po której niesamowicie wypadały mi włosy), a od 3 tygodni na noc przyjmuję Convulex, a na dzień antydepresant Zotral. Niestety póki co nie widzę poprawy poza tym, że od dawna nie miałam epizodów maniakalnych.

Napisane przez mercer

Hej Byc może wiesz, ale na gazeta pl jest dział na forum poświęcony Chad, sporo chorych się tam udziela, może tam też znajdziesz więcej osób, które są w temacie
Powodzenia na terapii

Dziękuję, nie znam tamtego forum, ale w takim razie muszę tam zajrzec i poczytac.

Napisane przez insomnia_x

Cześć dziewczyny Czy mogłybyście powiedzieć jakie u was były objawy choroby, zanim bardziej się rozwinęła? Bo kurcze w moim przypadku jeszcze nie wiadomo co mi jest...

Ja od zawsze miałam problemy z wahaniem nastojów. Odkąd pamiętam zawsze byłam wybuchowa... przychodziły chwile, że przestawałam panowac nad sobą, nad swoim zachowaniem. Często miałam wrażenie, że w tych momentach staję się zupełnie inną osobą, potworem. Po każdym takim zdarzeniu popadałam w olbrzymie doły, wyrzuty sumienia, nienawiśc do samej siebie. Z czasem wszystkie te objawy nasilały się pod wpływem silnych emocji.

[kalincia]

Moja mama ma chorobę dwubiegunową od dziesiątków lat (diagnoza psychiatry plus stałe leczenie), ale jej stany nie są gwałtowne. Może to kwestia doboru leków.

[imersja]

ja obecnie zażywam lit i effectin po którym strasznie wychodza mi włosy chce z niego zrezygnować

[insomnia_x]

Napisane przez Dearlie

A Ty pewnie przyjmujesz Depakine Chrono, tak? Ja od marca brałam Depakine ( po której niesamowicie wypadały mi włosy), a od 3 tygodni na noc przyjmuję Convulex, a na dzień antydepresant Zotral. Niestety póki co nie widzę poprawy poza tym, że od dawna nie miałam epizodów maniakalnych.
Ja od zawsze miałam problemy z wahaniem nastojów. Odkąd pamiętam zawsze byłam wybuchowa... przychodziły chwile, że przestawałam panowac nad sobą, nad swoim zachowaniem. Często miałam wrażenie, że w tych momentach staję się zupełnie inną osobą, potworem. Po każdym takim zdarzeniu popadałam w olbrzymie doły, wyrzuty sumienia, nienawiśc do samej siebie. Z czasem wszystkie te objawy nasilały się pod wpływem silnych emocji.

Jeśli pytanie o lek było do mnie to biorę Depakine Chrono 300 od wczoraj, choć nie wiadomo czy u mnie to jest depresja czy ChAD. Antydepresantów niestety nie mogę brać bo od razu wpadam w zespół hipomaniakalny i z tego powodu nie mogę też leczyć się na fobię społeczną.
Ja tak jak Ty często wpadam we wściekłość, pamiętam że zaczęło się od gimnazjum- ktoś z rodziny zadawał mi jakieś pytanie a ja odpowiadałam nerwowo. Niedawno, lecz w czasie odstawienia poprzedniego leku miałam napad gniewu, gdzie przeklinałam pod nosem aż popłakałam się ze złości bo...fryzura nie ułożyła mi się tak jak chciałam. Po takich sytuacjach również mam duże wyrzuty sumienia i coraz bardziej boje się że zamienie się w całkiem inną, złą osobę... Naprawde nie mam już pojęcia czy to ChAD czy nie...
Gdy przychodzą takie duże wyrzuty sumienia to pocieszam się tym, że to nie jestem ja, a wina jakiś zaburzeń psychicznych.

Kurcze, naprawde po Depakine i innych wypadają włosy ? A jak u was wygląda sen? Oprócz tego często jesteście zmęczone w ciągu dnia?

[insomnia_x]

Mam jeszcze jedno ważne pytanie do ChADowców- czy jeśli macie "lepsze chwile", coś jakby euforia (lub kiedyś to się zdarzało), to czujecie się jakbyście mogły przenosić góry i na wszystko patrzycie bardzo optymistycznie, a przy okazji jesteście wtedy mniej dojrzałe/odpowiedzialne?

[Keithlyn]

a jak sie dokładniej objawiają te okresy mani? bo nie rozumiem czy chodzi o manie ze sie coś natretnie robi czy co?

[imersja]

jak byłam młodsza tzn tak do 20 roku życia miewałam takie chwile, że rozpierała mnie taka energia i radość, poczucie, że mogę góry przenosić, ale nigdy nie trwało to długo, zdecydowanie dłuższe zawsze były u mnie okresy depresji, teraz juz w ogóle nie zdarzaja mi sie okresy manii cały czas dolek

[Sandra86]

Przynajmniej Macie zdiagnozowaną chorobę, a co z ludźmi co biorą leki,ale od lekarza nie usłyszeli co im dolega. Tak wiem należy zmienić lekarza, ale co jeśli było ich już kilku i żaden nie podał diagnozy.

[insomnia_x]

Dziękuje za odpowiedź

Napisane przez Sandra86

Przynajmniej Macie zdiagnozowaną chorobę, a co z ludźmi co biorą leki,ale od lekarza nie usłyszeli co im dolega. Tak wiem należy zmienić lekarza, ale co jeśli było ich już kilku i żaden nie podał diagnozy.

Ja też nie mam postawionej diagnozy- ChAD lub depresja, a może co innego...

[imersja]

u mnie podejrzewają tez borderline

[insomnia_x]

Napisane przez imersja

u mnie podejrzewają tez borderline

No i jak tu nie zwariować... Szczerze Ci współczuje ChAD chyba jest podobna do borderline, więc z jednej strony ja też mogę ją mieć, a nie ChAD czy tam depresje

[Dearlie]

Napisane przez insomnia_x

Jeśli pytanie o lek było do mnie to biorę Depakine Chrono 300 od wczoraj, choć nie wiadomo czy u mnie to jest depresja czy ChAD. Antydepresantów niestety nie mogę brać bo od razu wpadam w zespół hipomaniakalny i z tego powodu nie mogę też leczyć się na fobię społeczną.
Ja tak jak Ty często wpadam we wściekłość, pamiętam że zaczęło się od gimnazjum- ktoś z rodziny zadawał mi jakieś pytanie a ja odpowiadałam nerwowo. Niedawno, lecz w czasie odstawienia poprzedniego leku miałam napad gniewu, gdzie przeklinałam pod nosem aż popłakałam się ze złości bo...fryzura nie ułożyła mi się tak jak chciałam. Po takich sytuacjach również mam duże wyrzuty sumienia i coraz bardziej boje się że zamienie się w całkiem inną, złą osobę... Naprawde nie mam już pojęcia czy to ChAD czy nie...
Gdy przychodzą takie duże wyrzuty sumienia to pocieszam się tym, że to nie jestem ja, a wina jakiś zaburzeń psychicznych.

Kurcze, naprawde po Depakine i innych wypadają włosy ? A jak u was wygląda sen? Oprócz tego często jesteście zmęczone w ciągu dnia?

Widzę, że mamy podobne problemy. Ile razy bierzesz dziennie Depakine? 2x po te 300mg? Ja od marca do połowy sierpnia przyjmowałam właśnie taką właśnie dawkę.

Wypadanie włosów to najczęstszy skutek uboczny przy przyjmowaniu Depakine Chrono. U mnie zaczęło się to po ok. 3 miesiącach stosowania. Zaczęły garściami wypadać mi włosy z głowy, a co gorsze wypadały także brwi i rzęsy. Od sierpnia przyjmuję Convulex w dawce 150mg kwasu walproinowego ( przy Depakine było 600mg) i momentalnie mój problem znikł, włosy zaczęły powoli odrastać. Podobno te 150mg to tak mała dawka, że nie ma żadnego działania, ale być może mój psychiatra po prostu będzie mi wprowadzał nowy lek, dlatego najpierw zmniejszył dawkę, tym bardziej, że po odstawieniu Depakine w trakcie brania ( 2 razy miałam taką sytuację, raz w sytuacji, gdy zabrakło mi tabletek, a za drugim razem wkręciłam sobie, że jestem w ciąży) po 2-3 dniach pojawiała się od razu mania, a później depresja, która skończyła się próbą samobójczą, dlatego pewnie nie mogłam mieć od razu wykluczonego tego leku.

Podobno równie często spotykanem skutkiem ubocznym jest drżenie rąk. Kilka dziewczyn na Wizażu skarżyło się również na tycie spowodowane wzmożonym apetytem. Ja nie zaobserwowałam tego u siebie. Wręcz przeciwnie... w trakcie stosowania Depakine byłam na diecie i skutecznie gubiłam kilogramy.

Na koniec dodam oczywistą rzecz... te wyżej opisane objawy nie muszą występować u każdego, więc proszę nie zrażaj się od razu do tego leku. Każdy lek ma jakieś swoje skutki uboczne, szczególnie w pierwszych tygodniach stosowania. Ja po Zortalu mam teraz paskudne nudności i jadłowstręt, ale biorę go cały czas, bo wiem, że to wkrótce minie. Obserwuj się, a gdy zauważysz, że dzieje się coś niepokojącego to biegnij do lekarza

Napisane przez insomnia_x

Mam jeszcze jedno ważne pytanie do ChADowców- czy jeśli macie "lepsze chwile", coś jakby euforia (lub kiedyś to się zdarzało), to czujecie się jakbyście mogły przenosić góry i na wszystko patrzycie bardzo optymistycznie, a przy okazji jesteście wtedy mniej dojrzałe/odpowiedzialne?

Tak.

Napisane przez Keithlyn

a jak sie dokładniej objawiają te okresy mani? bo nie rozumiem czy chodzi o manie ze sie coś natretnie robi czy co?

Typowe ChAD-owe manie to stany euforii. Poczucie wielkiej wewnętrznej siły, świadomość, że może się zrobić wszystko, nawet jak jak Wizażanka pisze wyżej... przenosić góry. ChAD-owcy w fazie manii bardzo często wpadają w zakupoholizm i wydają bez opanowania pieniądze, inni wpadają w alkoholizm. Ja tak jak już pisałam... w okresie manii ja jestem bardzo agresywna. Mam wówczas w sobie tak wielkie pokłady energii i sił, że mogłabym dosłownie pobić skutecznie dwumetrowego faceta ( a sama jestem drobną osobą o niskim wzroście).

[insomnia_x]

Dearlie szczerze mówiąc trochę mnie przeraziłaś... Ja od tygodnia biore Depakine 300 dwa razy dziennie. Dzisiaj w nocy miałam atak lęku- byłam pewna ze wywiozą mnie do psychiatryka bo wkrecąłam sobie ze odbiło mi- wydawało mi sie ze światło w pokoju zmienia jasność co kilka minut, że położyłam sie spać dużo później niż naprawde. Doszlo do tego milion myśli na minutę, przerażających myśli i krwawych obrazów których lepiej nie bede przytaczać... Leżałam tylko w łóżku i płakałam ze strachu. Rano było już w porządku, odbyłam krótką rozmowę z moim lekarzem i powoli mam odstawic Depakine. Mam wielką nadzieję ze nie bede chciała popełnić samobójstwa i nie wpadne w dziwne stany po odstawieniu... Zastanawiałam się juz wczesniej nad borderline u siebie, ale zobacze co powie lekarz bo w przyszlym tygodniu do niej ide... Ale bardzo boje sie ze wpadne w jakas manie czy cos Od kilku dni drze sie na wszystkich, potem placze a dzisiaj rano po nocnej sytuacji zamiast sie martwic to mialam "szczęśliwe" stany Oczywiscie naprzemiennie ze smutnymi.

[Sandra86]

Jeśli ktoś nie ma objawów manii to jest wątpliwe by chorował na CHAD ?

[Dearlie]

Napisane przez insomnia_x

Dearlie szczerze mówiąc trochę mnie przeraziłaś... Ja od tygodnia biore Depakine 300 dwa razy dziennie. Dzisiaj w nocy miałam atak lęku- byłam pewna ze wywiozą mnie do psychiatryka bo wkrecąłam sobie ze odbiło mi- wydawało mi sie ze światło w pokoju zmienia jasność co kilka minut, że położyłam sie spać dużo później niż naprawde. Doszlo do tego milion myśli na minutę, przerażających myśli i krwawych obrazów których lepiej nie bede przytaczać... Leżałam tylko w łóżku i płakałam ze strachu. Rano było już w porządku, odbyłam krótką rozmowę z moim lekarzem i powoli mam odstawic Depakine. Mam wielką nadzieję ze nie bede chciała popełnić samobójstwa i nie wpadne w dziwne stany po odstawieniu... Zastanawiałam się juz wczesniej nad borderline u siebie, ale zobacze co powie lekarz bo w przyszlym tygodniu do niej ide... Ale bardzo boje sie ze wpadne w jakas manie czy cos Od kilku dni drze sie na wszystkich, potem placze a dzisiaj rano po nocnej sytuacji zamiast sie martwic to mialam "szczęśliwe" stany Oczywiscie naprzemiennie ze smutnymi.

To w takiej sytuacji przeraziłyśmy siebie nawzajem, bo mnie niepokoi to o czym piszesz. Martwi mnie ta Twoja nocna sytuacja i mam wielką nadzieję, że po zmniejszeniu dawki nie masz już takich epizodów.

Nie martw się na zapas reakcją organizmu na odstawienie Depakine. Po pierwsze... każdy z nas reaguje inaczej, a po drugie... Twój lekarz zachował się rozsądnie i kazał Ci odstawiać Depakine poprzez stopniowe zmniejszenie dawki, tak? Ja odstawiałam nagle, całkowicie. Trzymam mocno kciuki za Ciebie. Daj znać co na wizycie powiedział Ci lekarz.

Napisane przez Sandra86

Jeśli ktoś nie ma objawów manii to jest wątpliwe by chorował na CHAD ?

Szczerze? Trudno mi się wypowiadać, bo nie jestem psychiatrą, ale wydaje mi się, że aby stwierdzić ChAD trzeba przejawiać choć sporadycznie okresy hipomanii lub manii. Jeżeli masz jedynie stany depresyjne to podłożem tego może być depresja bądź zupełnie inne zaburzenie niż ChAD.

[insomnia_x]

Napisane przez Dearlie

To w takiej sytuacji przeraziłyśmy siebie nawzajem, bo mnie niepokoi to o czym piszesz. Martwi mnie ta Twoja nocna sytuacja i mam wielką nadzieję, że po zmniejszeniu dawki nie masz już takich epizodów.

Nie martw się na zapas reakcją organizmu na odstawienie Depakine. Po pierwsze... każdy z nas reaguje inaczej, a po drugie... Twój lekarz zachował się rozsądnie i kazał Ci odstawiać Depakine poprzez stopniowe zmniejszenie dawki, tak? Ja odstawiałam nagle, całkowicie. Trzymam mocno kciuki za Ciebie. Daj znać co na wizycie powiedział Ci lekarz.

Jak na razie biorę jedną tabletkę dziennie Depakine, czuje się nie aż tak dramatycznie... Dzisiejsza noc też była nieciekawa, ale przynajmniej nie miałam już myśli typu: "Zabije Cię" i tych koszmarnych obrazów w głowie. Chyba muszę iść do dobrego psychologa, bo mimo takich problemów za niecały miesiąc wybieram się na studia.
O, a ja myślałam że odstawiłaś stopniowo Depakine. Czemu nagle? Tak kazał Ci lekarz?
Dam znać po wizycie. Również życzę zdrówka

[Dearlie]

Napisane przez insomnia_x

Jak na razie biorę jedną tabletkę dziennie Depakine, czuje się nie aż tak dramatycznie... Dzisiejsza noc też była nieciekawa, ale przynajmniej nie miałam już myśli typu: "Zabije Cię" i tych koszmarnych obrazów w głowie. Chyba muszę iść do dobrego psychologa, bo mimo takich problemów za niecały miesiąc wybieram się na studia.
O, a ja myślałam że odstawiłaś stopniowo Depakine. Czemu nagle? Tak kazał Ci lekarz?
Dam znać po wizycie. Również życzę zdrówka

A Ty zaczynałaś od 300mg dziennie czy od razu wskoczyłaś na 600mg? Bo ja najpierw przez tydzień brałam właśnie połowę dawki, żeby przyzwyczaic organizm.

Pisałam już wyżej. Raz odstawiłam, bo musiałam przesunąc wizytę na późniejszy termin i zabrakło mi tabletek. A za drugim razem wkręciłam sobie, że jestem byc może w ciąży i biorąc Depakine szkodziłabym dziecku. Eh.

[Chibiusa]

Witam. Mój ojciec choruje na chorobę afektywną dwubiegunową,która niedawno została wykryta. Ale u niego objawia się w inny sposób- najpierw pół roku depresja ,potem pół roku mania i tak w kółko. Jak na razie miał dwa takie 'silniejsze' epizody. W tym roku od stycznia do czerwca miał depresję, początkowo jest po prostu bardzo spokojny,dobry, "do rany przyłóż" , przygnębiony. Im dłużej, tym gorzej. W maju było apogeum- stany lękowe, bał się wychodzić z domu,chodził w kółko, gadał od rzeczy, myślał ,że go obserwują i podsłuchują, itp. Poszedł do psychiatry (fakt ,że już pod koniec) przepisał mu leki i jego stan się nieco poprawił. Od czerwca powoli zaczął się zmieniać, a od lipca już wpadł w hipomanię. Na początku była łagodniejsza,ale z dnia na dzień pogłębiał się ten stan.. Nabierał kredytów,ciagle jeździ do wszystkich, odnawia stare kontakty, myśli ,że jest kimś wyjątkowym, traktuje ludzi z góry, ma MANIĘ WIELKOŚCI ,kupuje różne gadżety, jest bardzo ożywiony, ma wielki zapał i plany, nie widzi ŻADNYCH problemów, nie obchodzą go rachunki , wydaje pieniądze na wszystko inne, chce kupować kolejny samochód, chce stawiać dom, zakłada mnóstwo kont, jest wybuchowy ,nie da się z nim porozmawiać.Nie potrafi TRZEŹWO myśleć, jest powierzchowny,uważa ,że wszystko może zdziałać, pije alkohol. Miał umówioną wizytę u lekarza ale nie poszedł, bo nie uważa ,że jest chory. Bywa spokojniejszy, ale i tak jest ciągle w manii.. Ciężkie jest takie życie.. dobrze ,że nie ma go w domu całymi dniami ,bo jest kompletnie nie do wytrzymania. Mama załamuje ręce, nie wiadomo co robić. Rok temu było tak samo(z depresją i manią) ale teraz jest to o wiele bardziej nasilone. Mania trwa ok 4-5 miesięcy niby, czyli krócej od depresji,ale i tak boimy się,że może narobić jakichś większych głupot

[BajaderkowaBaba]

Napisane przez Chibiusa

Witam. Mój ojciec choruje na chorobę afektywną dwubiegunową,która niedawno została wykryta. Ale u niego objawia się w inny sposób- najpierw pół roku depresja ,potem pół roku mania i tak w kółko. Jak na razie miał dwa takie 'silniejsze' epizody. W tym roku od stycznia do czerwca miał depresję, początkowo jest po prostu bardzo spokojny,dobry, "do rany przyłóż" , przygnębiony. Im dłużej, tym gorzej. W maju było apogeum- stany lękowe, bał się wychodzić z domu,chodził w kółko, gadał od rzeczy, myślał ,że go obserwują i podsłuchują, itp. Poszedł do psychiatry (fakt ,że już pod koniec) przepisał mu leki i jego stan się nieco poprawił. Od czerwca powoli zaczął się zmieniać, a od lipca już wpadł w hipomanię. Na początku była łagodniejsza,ale z dnia na dzień pogłębiał się ten stan.. Nabierał kredytów,ciagle jeździ do wszystkich, odnawia stare kontakty, myśli ,że jest kimś wyjątkowym, traktuje ludzi z góry, ma MANIĘ WIELKOŚCI ,kupuje różne gadżety, jest bardzo ożywiony, ma wielki zapał i plany, nie widzi ŻADNYCH problemów, nie obchodzą go rachunki , wydaje pieniądze na wszystko inne, chce kupować kolejny samochód, chce stawiać dom, zakłada mnóstwo kont, jest wybuchowy ,nie da się z nim porozmawiać.Nie potrafi TRZEŹWO myśleć, jest powierzchowny,uważa ,że wszystko może zdziałać, pije alkohol. Miał umówioną wizytę u lekarza ale nie poszedł, bo nie uważa ,że jest chory. Bywa spokojniejszy, ale i tak jest ciągle w manii.. Ciężkie jest takie życie.. dobrze ,że nie ma go w domu całymi dniami ,bo jest kompletnie nie do wytrzymania. Mama załamuje ręce, nie wiadomo co robić. Rok temu było tak samo(z depresją i manią) ale teraz jest to o wiele bardziej nasilone. Mania trwa ok 4-5 miesięcy niby, czyli krócej od depresji,ale i tak boimy się,że może narobić jakichś większych głupot

Proponowałabym wizytę Twojej mamy u psychiatry. Czasami rodzina musi wykazać inicjatywę, ważne jest, aby prawnie rozwiązać sytuację.