Kobieta bluszcz to ja?

Elinka86 · 2014-07-09, 09:54

Zaznaczam na początku, że nie jestem żadnym trollem. Założyłam nowe konto, bo jest mi wstyd wywalać intymne brudy na forum pod stałym nickiem

Zacznę od początku, mam 28 lat, mój facet jest w tym samym wieku. Przez 6 lat byłam w patologicznym związku, w którym ani nie byłam kochana, ani szanowana. Ale trzymałam się go kurczowo, bo bałam się zostać sama, bo to 6 lat, bo obiecał pierścionek itp. itd. Odeszłam gdy dowiedziałam się, że przez rok mnie zdradzał i owocem tej zdrady jest dziecko, o którym zresztą wiedział i co przede mną zataił...

Koleżanki z pracy namówiły mnie na założenie profilu na portalu randkowym, po 4 nieudanych randkach i 6 miesiącach na portalu, poznałam jego. Po 2 tygodniach byliśmy parą, po 3 miesiącach mi się oświadczył, a że byliśmy wpatrzeni w siebie jak w obrazek, zgodziłam się. Poznałam jego rodziców, zaczęliśmy planować ślub, data ustalona, zadatki na salę, zespół i fotografa wpłacone

Ogólnie wszystko by było bajeczne gdyby nie fakt, że mój facet się zmienił. A przynajmniej ja to tak odbieram i nie wiem czy już mi zaczyna odbijać na tle poprzedniego związku, czy na serio między nami jest coś nie halo...
Dawniej sytuacja wyglądała tak, że wysyłał mi sms-y praktycznie co chwilę. Wiedział, że to lubię, sam to lubił. Pisał nawet na nocnej zmianie w pracy, bo jak sam twierdził, tęsknił

Rano pisał jak tylko oczy otworzył, potem rozmawialiśmy przez kilka godzin na skype, widywaliśmy się w każdy weekend, od roku u siebie nocujemy, a i zdarzyło się, że spędzaliśmy ze sobą 24 h/dobę przez 2 tygodnie w czasie urlopu. Zawsze spijaliśmy sobie z dzióbków, ciągle prawił komplementy, ciągle wyznawał miłość, był do rany przyłóż. Teraz widujemy się z taką samą częstotliwością, nadal się chętnie przytula, nadal całuje, ale gdy przychodzi poniedziałek i on jedzie do siebie albo ja wracam do domu, pisze zdecydowanie rzadziej, komplementów już nie słyszę, miłość wyznaje raz na 2 dni. Ja zaczynam głupieć, krzyczę na niego, płaczę i zachowuję się jak nawiedzona nastolatka, wypominam mu, że przestał się starać, że już nie jest taki czuły, że mi go brakuje. On za każdym razem powtarza, że mnie kocha, wpierając mi iż mi się wydaje i szukam dziury w całym... Gdy się widzimy absolutnie nie jest oschły, wręcz czasem włazi mi na kolana, na seks też nie mogę narzekać, bo od 3 miesięcy lądujemy w łóżku niekiedy 2 razy w ciągu dnia

I teraz pytanie, czy ja naprawdę oczekuję zbyt wiele? Czy w każdym związku dochodzi po jakimś czasie do takiej sytuacji, że nie chce się z kimś spędzać każdej wolnej chwili i przestaje się być wpatrzonym w drugą osobę jak w obrazek? Czy to ze mną jest coś nie tak, że pragnę ciągłego kontaktu, ciągłej bliskości, że nadal tak jak na początku moje myśli krążą wokół niego i jeśli dłużej milczy, to tęsknię i wpadam w panikę? Panika to dobre określenie...
W poprzednim związku nie doszukiwałam się niczego, ślepo wierzyłam, że jest wierny, ufałam, nie kontrolowałam. Zostałam oszukana i nie chcę żeby teraz płacił za to mój obecny facet... Postanowiłam nie dać sobą pomiatać po raz drugi i teraz szaleję za każdym razem gdy pomyślę, że po raz kolejny mogę zostać na lodzie.
Mój facet nie ma zbyt wielu znajomych, jest domatorem, nie pije, nie pali, rzadko jest zapraszany na jakieś imprezy, a nawet jeśli, to z nich nie korzysta, bo unika wyjść z domu jak ognia. Bardziej go bawi obejrzenie filmu w tv, aniżeli wypad do kina czy na mecz. Jego wielkim hobby są za to gry komputerowe i na to poświęca swój wolny czas, gra przed wyjściem do pracy, gra gdy z niej wraca i to też mnie czasem drażni, bo uważam, że przesadą jest gdy wstaje się do pracy na 6, a od 5 siedzi się przed monitorem i stuka w herozero czy symulator samolotów

Podsumowując, trafiłam na artykuł o kobietach-bluszczach i zastanawiam się czy nie jestem jedną z nich. Pewnie czuję się tylko wtedy gdy mój facet jest obok mnie. Wtedy czuję się bezpiecznie, wtedy przestaję myśleć, że odejdzie. Gdy milczy, panika. Gdy się pokłócimy, panika. Pewności siebie dodaje mi to, że powie mi coś miłego, nic innego na mnie nie działa. Przestaje mnie nazywać ślicznotką, nie zauważy zmiany koloru włosów, nie pochwali nowej kiecki i już na nowo zaczynam się czuć brzydka, niedoceniana i opuszczona.
Cieszy mnie, że nie ma nałogów, że nie ugania się za panienkami, zresztą miał za sobą tylko 2 związki, z czego jeden po roku zakończył się zdradą, a poprzedni trwał miesiąc. Nie krzyczy na mnie, nie obraża mnie, nie ubliża mi, nigdy na jaw nie wyszło żeby mnie okłamał, nie ma przede mną tajemnic (mam dobre układy z jego matką i niepytana "donosi" na niego, a nigdy nie było tak, że od niej dowiedziałam się czegoś, czego bym już nie wiedziała).
Przesadzam i chcę go wsadzić pod pantofel, zamknąć w złotej klatce i traktować jak słodkiego misia pysia, czy może mam prawo oczekiwać od niego tego samego, co dawał mi na początku związku?
Potraktujcie to poważnie

Aż wstyd, że w tym wieku zwracam się z takim problemem na forum... I z góry zakładam, że będę wyśmiana a mój post będzie traktowany jako prowokacja

Asji · 2014-07-09, 10:04

Cytat:

Napisane przez Elinka86