czemu mój chłopak tak sie zachowuje?

[kennedy]

on nie chce z toba byc .

[anzet]

Na Twoim miejscu wylogowałbym sie na jakiś czas ze związków. Tutaj jest sporo do przepracowania z psychologiem, ogarnięcia swojego życia, zapewnieniu sobie zdrowia psychicznego. Dopiero potem jest sens żeby wrócić na ten "rynek", bo inaczej prędzej czy pozniej każdy kolejny zacznie tak samo Cię traktować. Co drugie zdanie tu krzyczy "można mnie nie szanować", "sama siebie nie cenię", "jestem zdesperowana i samotna".
Powiedzmy sobie szczerze, gdybyś była ustabilizowana finansowo, psychicznie, towarzysko, to byś w ogóle na takiego typka nie zwracała nawet uwagi a jak już to czułby się tak doceniony Twoją atencją że prędzej by wyszedł nago do galerii handlowej niż śmiałby się zachować nietaktownie w Twojej obecności.

[marta6661]

Napisane przez OddanyPrzemek

Cześć Martusia jako facet mogę powiedzieć Ci tylko tyle: zostaw tego gila bo sieczka w głowie i mleko pod nosem. Jeszcze nie myśli poważnie o związku, po prostu chciał spróbować z starszą kobietą i tyle na początku ładnie, pięknie. Pobawil się i zasmakowal starszej kobiety, patrząc teraz na kolegów którzy mają z pewnością młodsze dziewczyny od Ciebie przekładają rękę namawiając go by znalazł sobie młodszą kobietę. Dla takiego smarka bez swojego zdania dla którego jest w stanie uwierzyć we wszystko co mówią znajomi i ojciec. Powiedzą że jesteś za stara dla niego i on w to uwierzy. (Na pewno już tak jest). Ich zdanie liczy się dla niego bo zna ich dłużej niż Ciebie, a ojciec z którego uważa że trzeba brać przykład pieczętuje to wszystko stawiając kropkę nad i. Wybacz że nie chamowalem się ale co myślę to mówię i uważam że najgorsza prawda jest lepsza niż byle jakie kłamstwo. Jestem pewien że Cię oklamuje i nie mówi wszystkiego. Dodam na koniec że takie szokujące zderzenie z rzeczywistością da Ci pożądanego kopa i obudzisz się z tej bajki i dostrzeżesz co się dzieje w koło i podejmiesz dobra decyzję i .... Czasami mądrzejszy powinien ustąpić. Życzę powodzenia i trzymam kciuki za podjęcie dobrej decyzji. Pozdrawiam cieplutko i miłego dnia Ci życzę. Pa pa

dziękuję Ci za Twoją opinię i przemiłą radę Jak się zaczęliśmy spotykać to nawet sobie zachwalałam to że jest ode mnie młodszy a ponadto mówiłam że nawet zachowuje się doroślej niż faceci w moim wieku, niestety bańka mydlana pękła i z czasem okazało się że najwidoczniej to było wszystko na potrzebę sytuacji. Ale niestety mam to do siebie , że lubię wierzyć i ufać że takie piękne słowa jak kocham Cię, chce mieć z Tobą dzieci, zamieszkamy razem, tęsknię za Tobą to tylko kłastwo. Kiedy w jego życiu działo się zle to zawsze byłam, ale pierwsza lepsza okazja w moim życiu ,niepowodzenie, kryzys czy nawet cięższe sytuacje z którymi musiałam się zmierzyć pokazały ze on jest obok, nie wtrąca się, chce wiedzieć wszystko na bieżąco ale to jest bardziej w ramach jakiegoś wypytania się niż troski. Miałam 4 dni przed świętami bożego narodzenia taką sytuacje ze dom mojej babci się spalił doszczętnie , musiałam wybić szyby wskoczyć do domu, wyciągnąć babcie, wiadomo straż pożarna, później sprzątanie i remontowanie. Chłopak nie pomógł mi w tej sytuacji ani raz, w końcu kiedy nerwy mi opadły zapytałam się go czemu nie zaproponował mi pomocy? powiedział że nie chciał się mieszać bo przecież ja i tak zawsze mówię , że nie mogę na niego liczyć to się nie wtrącał. Porozmawialiśmy na spokojnie i w końcu powiedział że jeśli jest potrzebna pomoc to on od razu po pracy przyjedzie i mi pomoże i stos zapewnień jak to on nie pomoże. Skończyło się tak że nie pomógł w niczym a ja dźwigałam ciężkie rzeczy do kontenera. W większoci sytuacji nie jestemw stanie go zrozumieć, chociaż niemiłosiernie próbuje na przykład:
1)mieliśmy problem z powodu mojej choroby z sexem - wida spadła całkowicie na mnie, chociaż partner też ma swoje problemy, kiedy już był humor i nam się chciało to partner leżał jak książe ja musiałam wszystkim się zajmować po czym był niezadowolony ze musi się ruszyć (lepiej leżeć w bezruchu i czekać aż się samo zrobi :P
2)wszystkie sytuacje konfliktowe w mojej rodzinie z których mu się zwierzałam i owszem na początku mnie wspierał z czasem zostały wykorzystane przeciwko mnie.
3) Cała moja rodzina jest zła,łącznie z osobami których nie zna za to jego swięta.
4) kiedy mówie wprost ,potrzebuje na Ciebie liczyć, mieć wsparcie, jakieś słowo otuchy to słyszę "Ja Cię kiedyś wpierałem, kiedyś się starałem, a Ty mi teraz zarzucasz że Cię nie wpieram, może nie chcesz żebym Cię wpierał i tego nie widzisz że ja to robię.
5) każde poszerzenie moich umiejętności czy w szkole czy chęć zmiany pracy na lepszą jest dyskredytowane
6)Kiedy np. chce się pochwalić że coś mi się udało to słyszę tylko taki smętnym tonem "brawo"
7) Mój chłopak cały czas zarzuca że to ja się nie staram, mówię mu że powinni smy obydwoje to robić i kiedy ja widzę że on już jest niezadowolony a jeszcze nic wspólnie nie zrobiliśmy to mi się też nie chce starać, mówię mu wymysl coś to on przyjeżdża do mnie i oczekuje zawsze że to ja wymysle atrakcje a on niczym książe albo powie że mu się podoba albo nie.
8) podczas jednej z rozmów mówie , że mi przykro że nawet kwiatów mi nie kupi od czasu do czasu, po 5 dniach jego marudzenia kupił mi kwiatka, kwietek umarł więc mój chłopak powiedział żebym mu tego kwiatka oddała jak nie umiem się nim zająć bo on go odratuje i sobie zostawi ?? więc mu mówie że dla mnie jest wazny ten kwiatek. zero odpowiedzi
9)Przedwczoraj np. może trochę też podbudowana tym forum i całą sytuacją konfliktową między nami pokłóciłam się znim bardziej niż zwykle :P Mianowicie rozmawiałam na skypie ze swoimi znajomymi o czym partner wiedział "super , rozmawiaj ,daj znac jak skończysz"nawet byłam zdziwiona jego zadowoleniem ze ja z kimś rozmawiam. Napisałam do niego sms "Co u Ciebie?" i tym już się naraziłam , ponieważ on nie będzie mi powtarzał dwa razu że leży i ogląda tv a ja jestem jakaś nieogarnięta bo nie czytam ze zrozumieniem, wiec mu powiedziałam "o co Ci chodzi,zapytałam tylko co robisz" pokłóciliśmy się ,on nazawał rozmowę ze mn a gównianą, rozłączył się a kiedy dzwoniłam to zablokował moj nr pisz ac że nie ma ochoty ze mna rozmawiać. Napisałam mu że jak mu na mnie zależy żeby odebrał, to usłyszałam że nie bd mu stawiać warunków. bardzo się zdenerwowałam, chciałam wiedzieć czy mu na mnie zależy i napisałam że jest 23 w nocy i że bardzo mnie zdenerwował i wychodze się przejść( zawsze kiedy wychodziłam w takich sytuacjach mówił że nie chce żebym chodziła po nocy) tym razem powiedział że jestem dorosła i zrobię co uważam a on nie ma na to wpływu. Przez całą noc nie zainteresował się czy wróciłam całam czy wszystko ze mną wporządku. odezwał się nastepnego dnia koło 16.00 pytając się jakgdyby nigdy nic "jak tam". Rano napisałam do niego smsa "Czy Tobie na mnie zależy" odpowiedzi nie dostałam. Jak zadzwonił to zapytałam się go czego Ty ode mnie oczekujesz? Czy ja mam na rzęsach stanąć a Ty bd wiecznie niezadowolony? Oczywiscie odpowiedz była taka,że to tylko ja mam zawsze problem do niego, że on się o mnie martwił bardzo ale wie ze jestem rozważna i napewno nic mi się nie stanie jak tam spaceruje po nocy, a nie odpisał bo nie zauwazył smsa(nosi cały czas przy tyłku tel).a on się nie interesował bo wiedział że ja chce zwrócić na siebie uwagę a on się na to nie złapał po prostu.
nie rozumiem jego pretensji, sam nic nie robi a do mnie ma pretensje jak się staram. Kiedy poprzednim razem się rozstaliśmy to powiedział że mnie kocha bardzo i że sytuacja go męczy ale że bardzo za mną tęsknił i że pluł by sobie w brodę jakby nie spróbował jeszcze raz, po czym następnego dnia znowu było to samo.
raz Cię kocham ,raz nienawidzę, raz jesteś najmilsza na świecie, drugim razem złośliwa i czepialska.
Podam drugi irracjonalny przykład, chłopak wyprowadził się i zabrał swoje rzeczy w środku nocy, nie wiedziałam co się z nim dzieje bo jak wróciłam do domu z pracy to już zastałam taką sytuacje że go nie ma, poruszyłam całą jego rodzinę i znajomych. Nikt nic nie wiedział, po 2 tygodniach się odezwał i się zeszliśmy po wspólnej szczerej jak mi się wydawało rozmowie. Mieliśmy się obydwoje starać a on jakby oczekuje tylko ode mnie tego. Nawet się go zapytałam czemu czasem odgórnie przychodzi nastawiony na mnie jak na zło wszelkie. Stwierdził ze go jego otoczenie denerwuje, może nie ja.
Mieszkaliśmy razem u jego taty przez 3 lata, kiedy dostał kawalerkę to wszystko się posypało. "Nie wiem czy chce z Tobą mieszkać, może lepiej bd jak zamieszkamy oddzielnie". jego tata sprzedał dom ,kupił mu mieszkanie w nowo budowanym bloku. Musieliśmy czekać na to mieszkanie więc wprowadziliśmy się do mojej mamy. Przez ten cały czas raz chciał mieszkać ze mną ,raz nie chciał. Oczywiście wszystko mu przeszkadzało w domu mojej mamy, brzydkie mieszkanie, stare, a u niego było inaczej, a u niego się inaczej korzystało ze sprzętów. Koniec był taki że nawet mu przeszkadzało jak go poprosiłam żeby nie wstawiał dużych garnków do zmywarki bo zajmują za dużo miejsca a można je ręcznie zmyć. To awantura bo u niego można było wszystko wkładać do zmywarki a ja mu robię jakieś zakazy chore. Nie można było nawet uprzejmie zwrócić mu uwagę. Podehrzewałam że nie zamieszkamy razem bo w końcu czasem mnie o tym informował więc zaczęłam remontować swoje stare mieszkanie, któe stało puste,wiedział ze bd się tam wprowadzać bo u mamy nie ostane po tym jak on się wyprowadził. To ostatnio mi zrobił awanturę że to ja nie myslę o przyszłości z nim,że zrobiłam remont i jego nie borę pod uwagę(zawsze mówił ze nie pójdzie tam mieszkać). Po czym się pytam czego Ty w końcu chcesz? To mi powiedział że jak będziemy mieszkać razem u niego to rachunki na pół , zamurowało mnie.
Wiecie koleś raz mnie kocha, raz nie, kiedy indziej chce mieszkać a jak się pokłócimy to nie chce. Ale rrachunki na pół
Zawsze podczas kłótni to ja mam problem do niego, potrafi mi powiedzieć " To Ty masz problem i to poważny, usiadz i sobie to przemyśl" Robienie z kogoś wariata w związku to nie jest najlepszy pomysł. Dlatego po czasie jak się wydało ,że jeszcze jego ojciec go nastawia przeciwko mnie to mnie zirytowało dogłębnie. Oczywiscie, że ojciec to efekt poboczny naszych kłótni.Ale którydorosły człowiek sobie na to pozwala.
Wiem, ze jemu na mnie nie zależy tak jak kiedyś, nie martwi się o mnie tak jak wcześniej, nie jest zainteresowany moim życiem, moimi problemami, osiągnięciami. Nie m swojego zdania ale wiecie co jest najdziwniejsze , że wystarczy że nie widzi sie przez cały dzień ze swoim ojcem i potrafimy normalnie ze sobą porozmawiać ,on nawet potrafi przeprosić, ma wnioski.Poczym widzi sie ze swoim ojcem następnego dnia i przyjeżdża do mnie podminowany, nastawiony na mnie i co nie powiem to źle.
Tydzień temu podjęłam ostatnią próbę ratowania naszego związku, ale wiedziałam, że nie będzie ona owocna. Mówię "kochasz mnie?" tak..." to jeśli mnie kochasz i chcesz ze mną być to musimy się obydwoje starać" bo obydwoje sknociliśmy to co między nami. Taka naprawa relacji między nami nie będzie prosta, dlatego starania też do łatwych nie należą. Wydawało mi się tylko ze zrozumiał bo to stało się podstawą do dalszego upadlania mnie i patrzenia na każdy mój błędny krok, złą wypowiedz, złą minę. Nie jestemw stanie przeskoczyć tego myślenia i może racja że miłość to nie wszystko...potrzeba czegoś więcej
I dla jednych z Was to powiecie ,że ja jestem chora bo dałam się tak traktować, tylko wiecie co jak ktoś robi mi sieczkę w głowie że mnie kocha i obiecuje góry a za 2 h nienawidzi to jest bardzo ciężkie. I macie racje to wymaga pomocy specjalisty bo sama z tego gówna nie wyjdę. Z prostej przyczyny, za bardzo mi zależało i za bardzo uwierzyłam w swoje szczęście.
Moi znajomi zwracają mi uwagę że to się zaczęło dawno, m.ój chłopak musiał zawsze wiedzieć gdzie jestem, byłzazdrosny o znajomych więc w rezultacie nie mam żadnych, instalowanie mi w tel appek to śledzenia, kiedy u mnie były sukcesy to on je sprowadzał do poziomu zero, zle sie ubieram, zle wygladam. I wiecie co, to on miał kompleksy nie ja. I teraz może poprostu nie może sobie z tym poradzić że ja po tym wszystkim nie jestem pod wrażeniem jego osiągnięć.I to mu daje jeszcze większe kompleksy.Ale to on jest niezdecydowany, ja zawsze byłam u jego boku, on z czasem przestał być przy mnie. Poprostu musze uwierzyć w siebie że zasługuje na szczęscie, ze jestem fajną osobą. Bo chłopak mnie upewniał też w tym że jak byśmy się rozstali to ja nawet jak sobie kogoś znajde to raczej nie utrzymam przy sobie.
dziękuję wam wszystkim za rady, gdziekolwiek teraz jesteście to Was pozdrawiam bo nie spodziewałam się ,że otzrymam od Was aż taką pomoc

[Ellen_Ripley]

Ale Ty wiesz jaki on jest i z czym to się "je", więc przestań w nim szukać winy i przerzucać na niego odpowiedzialność. Masz dokładnie to, co wybierasz. Miłość to nie stosunek przerywany, że raz jest, raz nie ma. On Cię nie kocha i to serio jest dość oczywiste. Miota się bo jest młody i jeszcze mocno niedojrzały. Wolałby, abyś to Ty, jako starsza, podjęła decyzję i się wyprowadziła. A Ty się doszukujesz jakichś znaków, że jednak warto się szarpać.

I nie, nie szukaj kolejnego faceta, tylko idź na terapię. Bo u Ciebie "zasługiwanie na szczęście" to będzie niestety szukanie kolejnego fagasa, a tak się nie da. Niczego się nie nauczysz, problemy wrócą.

[e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e]

Co robisz z tym czasem, który oszczędzasz na skracaniu wszelkich odmian słowa "będzie"?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nuova]

Wiesz Autorko, Ty po takim czasie i po tylu jasny h sytuacjach z jego strony już nie jesteś ofiarą - jesteś ochotnikiem. Nie masz co narzekać, sama się zgadzasz na takie traktowanie.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wiekanka]

Napisane przez Nuova

Wiesz Autorko, Ty po takim czasie i po tylu jasny h sytuacjach z jego strony już nie jesteś ofiarą - jesteś ochotnikiem. Nie masz co narzekać, sama się zgadzasz na takie traktowanie.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

te odpowiedzi do niej nie docierają i żadna nic nie da.

Jeszcze dużo musi się "nauczyć".

[Marburg]

Po pierwsze, jaki teść? Nie jesteście z chłopakiem małżeństwem Teśc to, teśc tamto, teść fe... Skąd taki absurdalny pomysł, żeby ledwo kogoś poznać i juz z nim zamieszkać, w dodatku u jego ojca? Jak ten facet (ojciec) ma mieć dobre zdanie na Twój temat? 30 latka, 6 lat starsza i zwala się na głowę do obcych ludzi, a później jeszcze rości sobie prawo do mieszkania z partnerem w nowym mieszkaniu, co mu ojciec kupił. Twój chłopak jest nieodcięty od pępowiny, to widać. Ale to wcale nie jest głównym problemem w związku. Ani nawet ten nieszczęsny teść. Problemem jest to, że szybko wpakowaliście się w temat, na który rozsądne pary decydują się po roku, dwóch latach, czasem i więcej, znajomości. Poznaliście się bliżej w trakcie mieszkania i coś nie zażarło. Zdarza się. Chłopak jest młody, pewnie mniej doświadczony. Poznaliście się bliżej i wyszło szydło z wora. Nie pasujecie do siebie. Znudził się, przeszło mu, wszystko jedno. Relacja chyli się ku upadkowi. Mało rozważnie i odpowiedzialnie się zachowujesz jak na kobitkę z 30 na karku. Powinnaś już lepiej wiedzieć, zważywszy, że sama piszesz, przeszłaś różne zawirowania.

---------- Dopisano o 05:14 ---------- Poprzedni post napisano o 05:01 ----------

W waszej relacji (ciężko to nazwać związkiem) brakuje elementarnego szacunku, smarujesz posty na pół strony o przejawach agresji, mikroagresji, zachowaniach pasywno-agresywnych, braku szacunku, braku uczuć! Tak, braku uczuć! Kochające się pary tak się nie zachowują. Nie ma ubliżania sobie, ciągłych g*wnoburzy, żali i pretensji o wszystko i o nic. Zlałaś maksymalnie swoje granice i życie z facetem, który Cię nie chce, nie kocha, mówi o tym wprost. Co ty tam jeszcze robisz? Pakuj się i nie wracaj.