Anoreksja bulimiczna i Miłosierdzie Boże

[groszek75]

Napisane przez Limonka2738

Skąd wiesz, że to, co odczuwasz odzwierciedla rzeczywistość?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:18 ---------- Poprzedni post napisano o 17:16 ----------

Ale gdyby czuła, że jest Napoleonem i Jezus jej dał to nowe życie, aby podbiła cały świat w imię jej francuskiej ojczyzny, to zdiagnozowano by u niej co najmniej schizofrenię.

Skąd ten podwójny standard?

Gdybym ja powiedziała, że mi różowy metafizyczny jednorożec dał nowe życie i ja to czuję, to nikt nie potraktował by mnie serio.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:19 ---------- Poprzedni post napisano o 17:18 ----------

A z Harry'ego Pottera Grindelwald miał udział w rozpętaniu drugiej wojny światowej.

Rozumiem, że mi wierzysz?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

A ja nic takiego nie napisałam

Ona też nie uważa się za Napoleona,więc nie tędy droga.

---------- Dopisano o 21:25 ---------- Poprzedni post napisano o 21:21 ----------

Napisane przez MissScully

Czyli co jednak się ze mną zgadzasz, skoro po weryfikacji widzialas dysproporcje miedzy wiara a rzeczywistoscia...

Ale tu nie chodzi o zgadzanie czy nie. Chodzi o upierdliwe pytanie się o to samo gdzie wiadomo,że nie ma na to odpowiedzi potwierdzonej naukowo.

[MissScully]

Napisane przez groszek75

Ale tu nie chodzi o zgadzanie czy nie. Chodzi o upierdliwe pytanie się o to samo gdzie wiadomo,że nie ma na to odpowiedzi potwierdzonej naukowo.

I tak stawiam, że w pewnym momencie trzeba weryfikować. Korzeniem fanatyzmu jest nieweryfikacja

[Limonka2738]

Napisane przez Caudofemoralis

Podaj jakiś przykład czegoś, co jest logiczne, ale nie jest prawdziwe, i skąd wiesz, że nie jest prawdziwe.

Mechanika kwantowa.

---------- Dopisano o 22:09 ---------- Poprzedni post napisano o 22:07 ----------

Napisane przez groszek75

A ja nic takiego nie napisałam

Ona też nie uważa się za Napoleona,więc nie tędy droga

A jaka jest różnica między czuciem się Napoleonem, a czuciem, że bóg mi wybaczył?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[groszek75]

Napisane przez MissScully

I tak stawiam, że w pewnym momencie trzeba weryfikować. Korzeniem fanatyzmu jest nieweryfikacja

Fanatyzm – postawa oraz zjawisko społeczne polegające na silnej wierze w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych występujące w połączeniu ze skrajną nietolerancją wobec przedstawicieli odmiennych poglądów.


A kto tu wykazuje się taką postawą?

---------- Dopisano o 22:13 ---------- Poprzedni post napisano o 22:10 ----------

Napisane przez Limonka2738

Mechanika kwantowa.

---------- Dopisano o 22:09 ---------- Poprzedni post napisano o 22:07 ----------



A jaka jest różnica między czuciem się Napoleonem, a czuciem, że bóg mi wybaczył?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

ona sama sobie wybaczyla i wierzy,że Bóg jej w tym pomaga.

A Tobie strasznie to uwiera widzę

[MissScully]

Napisane przez groszek75

Fanatyzm – postawa oraz zjawisko społeczne polegające na silnej wierze w słuszność jakichś poglądów politycznych, religijnych lub społecznych występujące w połączeniu ze skrajną nietolerancją wobec przedstawicieli odmiennych poglądów.


A kto tu wykazuje się taką postawą?

Ale mi nie chodzi o postawę fanatyk a społeczeństwo w relacji ale postawę jednostki wobec wiary.
A jak już chcesz podchodzić socjologicznie (o ile socjologiczny aspekt ma definicja z wiki) to moze zastanow sie dlaczego model czlowiek wierzy (człowiek+jego wiara) nie sprawdza sie w momencie gdy pojawia sie 3 element inni ludzie (człowiek+jego wiara+inni ludzie)

[Lidoczka]

Napisane przez Caudofemoralis

Ja nie proszę nikogo o udowodnienie mi, że Bóg istnieje. Proszę o uzasadnienie swoich przekonań. Jeśli ktoś przychodzi i mówi: "według mnie jest tak i tak", to co w tym dziwnego, że pytam "a skąd wiesz, że tak jest?". Już ustaliłyśmy, że "bo tak czuję" nie jest żadną odpowiedzią, bo sprowadza się do "tak uważam, bo tak uważam".

Jest odpowiedzią, która nie wystarcza, by przekazać to co naprawdę w tym ważne. Jestem tego świadoma, że to niewiele, za mało informacji.
Ale nie piszę tylko o tym co odczuwam. Piszę o sakramentach i nie o tym, co poczułam w trakcie, bo nie uczucie jest najważniejsze. Wiele osób ma większą wiarę niż ja, choć nie odczuwają radości to jednak mogą być bardzo blisko Boga. Dlatego zgadzam się, odpowiedź "bo tak czuję" to za mało.
Ciągle zadajesz pytanie, na które już odpowiedziałam. Doświadczenie miłosierdzia Bożego nie polega tylko na uniesieniach. I nie one mają być fundamentem wiary. Liczy się ufność.
Skąd wiem, że dobrze zinterpretowałam sakramenty? Po tym, że ich nie interpretowałam. I po tym, że pragnę Boga niezależnie od nastroju, niezależnie od emocji, że od dwóch lat nie mogę żyć bez Niego.
Skąd wiem, że to Bóg działa w moim życiu?
Po wydarzeniach, o których pisałam w pierwszej stronie wątku. Skąd wiem, że to nie zbieg okoliczności? Są to sytuacje związane bezpośrednio z orędziem Miłosierdzia Bożego, a nie z moim uczuciem. I tak to wszystko wyda Ci się naiwne, nieudowodnione, bo zawsze znajdziesz coś co możesz podważyć.
Skąd wiem, że to miłosierdzie, skąd wiem, że Bóg istnieje, skąd wiem, że działa poprzez Kościół...? Tak można cały czas.
Nawet cieszę się, że nie mogę, nie umiem wyjaśnić Ci tego w sposób naukowy.Nie chcę udowadniać, kłócić się i wykazywać, czy mam rację, nawet nie potrafię. Bo to nie opiera się na "wiem i proszę, tu masz dowody".
Dlatego piszę o Miłosierdziu Bożym, znam je. Możesz twierdzić, że opowiadam swoją historię, a potem nie umiem jej uzasadnić. Dla Ciebie jest to słabym punktem mojej wiary, czymś co należy mi wytłumaczyć. Dla mnie to piękne, że miłość jest nie do opisania i nie do udowodnienia, zwłaszcza ta nieograniczona, jaką nam Bóg codziennie daje.

[MissScully]

Napisane przez Lidoczka

Jest odpowiedzią, która nie wystarcza, by przekazać to co naprawdę w tym ważne. Jestem tego świadoma, że to niewiele, za mało informacji.
Ale nie piszę tylko o tym co odczuwam. Piszę o sakramentach i nie o tym, co poczułam w trakcie, bo nie uczucie jest najważniejsze. Wiele osób ma większą wiarę niż ja, choć nie odczuwają radości to jednak mogą być bardzo blisko Boga. Dlatego zgadzam się, odpowiedź "bo tak czuję" to za mało.
Ciągle zadajesz pytanie, na które już odpowiedziałam. Doświadczenie miłosierdzia Bożego nie polega tylko na uniesieniach. I nie one mają być fundamentem wiary. Liczy się ufność.
Skąd wiem, że dobrze zinterpretowałam sakramenty? Po tym, że ich nie interpretowałam. I po tym, że pragnę Boga niezależnie od nastroju, niezależnie od emocji, że od dwóch lat nie mogę żyć bez Niego.
Skąd wiem, że to Bóg działa w moim życiu?
Po wydarzeniach, o których pisałam w pierwszej stronie wątku. Skąd wiem, że to nie zbieg okoliczności? Są to sytuacje związane bezpośrednio z orędziem Miłosierdzia Bożego, a nie z moim uczuciem. I tak to wszystko wyda Ci się naiwne, nieudowodnione, bo zawsze znajdziesz coś co możesz podważyć.
Skąd wiem, że to miłosierdzie, skąd wiem, że Bóg istnieje, skąd wiem, że działa poprzez Kościół...? Tak można cały czas.
Nawet cieszę się, że nie mogę, nie umiem wyjaśnić Ci tego w sposób naukowy.Nie chcę udowadniać, kłócić się i wykazywać, czy mam rację, nawet nie potrafię. Bo to nie opiera się na "wiem i proszę, tu masz dowody".
Dlatego piszę o Miłosierdziu Bożym, znam je. Możesz twierdzić, że opowiadam swoją historię, a potem nie umiem jej uzasadnić. Dla Ciebie jest to słabym punktem mojej wiary, czymś co należy mi wytłumaczyć. Dla mnie to piękne, że miłość jest nie do opisania i nie do udowodnienia, zwłaszcza ta nieograniczona, jaką nam Bóg codziennie daje.

Lidoczko wszystko ok, tylko dlaczego to co nazywasz Bogiem odnalazło Cię dopiero jak zachorowalas ? jako piekna zdrowa i sliczna nie bylabys tak latwa do wziecia w sidla czegos co nazywasz wzniośle? bo to troche wyglada z Twej odpowiedzi jak manipulacja sadysty, ktory dal Ci chorobe po to zebys poszla za nim...cos jak klasyczny syndrom sztokholmski

[Mijanou]

Napisane przez Lidoczka

Bóg istnieje, skąd wiem, że działa poprzez Kościół...?

Który Kościół?
"Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie". Bóg działa poprzez Jezusa Chrystusa i Ducha św.

Swoją drogą, nadal czekam aż sie ustosunkujesz do mojego wpisu o spowiedzi usznej i odpuszczaniu grzechów przez człowieka, który uzurpuje sobie boskie prawo do odpuszczania komus grzechów a Pan Bóg tylko się pod tym podpisuje. Cytaty na poprzedniej stronie zaczerpnęłam z oficjalnych pism Kościoła Katolickiego, podając źródła, żeby nie było.

[groszek75]

Przecież napisała wyraźnie, zakonczone zdanie wielokropkiem

Nie ma na to odpowiedzi czemu ona tak czuje

tak samo dziwnym jest pytanie czemu tego doznala jak byla chora, bo tak wlasnie poczula.

Ile razy sie mowi : jak trwoga to do Boga i tak to u ludzi czesto dziala. Nie wiem czemu. Bo ja akurat wole dziekowac za to co mam, sama dążyć do tego co mam i nie prosić sie o nic

[puchaty71]

Napisane przez Mijanou

Który Kościół?
"Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie". Bóg działa poprzez Jezusa Chrystusa i Ducha św.

Swoją drogą, nadal czekam aż sie ustosunkujesz do mojego wpisu o spowiedzi usznej i odpuszczaniu grzechów przez człowieka, który uzurpuje sobie boskie prawo do odpuszczania komus grzechów a Pan Bóg tylko się pod tym podpisuje. Cytaty na poprzedniej stronie zaczerpnęłam z oficjalnych pism Kościoła Katolickiego, podając źródła, żeby nie było.

Mijanou, a mnie się zdaje, że pytanie o kościół, spowiedź uszną itd itp jest w tym wypadku czymś analogicznym do sytuacji, w której zamiast podziwiania pięknego obrazu zastanawiamy się, czy aby płótno, na którym został namalowany, jest z bawełny czy może lnu. Może i jest to ważne dla autora, ale niewiele ma wspólnego z uczuciami, które budzi.
Autorka kilka razy podkreślała: Ufność, poddanie, wolność od okoliczności.

Napisane przez MissScully

Lidoczko wszystko ok, tylko dlaczego to co nazywasz Bogiem odnalazło Cię dopiero jak zachorowalas ? jako piekna zdrowa i sliczna nie bylabys tak latwa do wziecia w sidla czegos co nazywasz wzniośle? bo to troche wyglada z Twej odpowiedzi jak manipulacja sadysty, ktory dal Ci chorobe po to zebys poszla za nim...cos jak klasyczny syndrom sztokholmski

Każdy z nas urodził się z gotowym wyrokiem śmierci. Zupełnie o tym zapominamy żyjąc tak, jakbyśmy mieli nigdy nie umrzeć a przecież nasze ciała umierają cały czas. I przyjdzie taka chwila, w której każdy się zorientuje, że nie ma odwrotu. A Ty piszesz, że choroba jest manipulacją sadysty...
A może choroba jest jedną z najlepszych szans aby zauważyć fakt własnej śmiertelności. I zwrócenia uwagi na to, co nigdy nie umiera ani się nie rodzi.

[Limonka2738]

Napisane przez groszek75

ona sama sobie wybaczyla i wierzy,że Bóg jej w tym pomaga.

A Tobie strasznie to uwiera widzę

Sorry. Jak Ci złamię nogę to ani ja, ani żaden z moich wymyślonych przyjaciół nie ma nic do wybaczania.

Nie uwiera mi to, tylko też chcę poznać tego boga, bo widocznie poważna sprawa. Ale żadnych konkretów.

Jakby ktoś napisał w innym wątku, że ma smoka, na którym jeździ do pracy nie dopytywałabyś o szczegóły? Przecież to ciekawe.

[groszek75]

Napisane przez Limonka2738

Sorry. Jak Ci złamię nogę to ani ja, ani żaden z moich wymyślonych przyjaciół nie ma nic do wybaczania.

Nie uwiera mi to, tylko też chcę poznać tego boga, bo widocznie poważna sprawa. Ale żadnych konkretów.

Jakby ktoś napisał w innym wątku, że ma smoka, na którym jeździ do pracy nie dopytywałabyś o szczegóły? Przecież to ciekawe.

Pewnie, że ciekawe, zwierzęta w ogóle są ciekawsze od ludzi , ale jak juz to bym dopytala gdzie ma zamiar go leczyc jakby mu cos było

No widzisz widocznie poznanie Boga jest tylko dla "wtajemniczonych"

[Caudofemoralis]

Napisane przez Limonka2738

Mechanika kwantowa.

To chyba odwrotnie—nie jest logiczna, ale jest prawdziwa A jej prawdziwość dowodzimy za pomocą... logiki.

Napisane przez Lidoczka

Skąd wiem, że dobrze zinterpretowałam sakramenty? Po tym, że ich nie interpretowałam. I po tym, że pragnę Boga niezależnie od nastroju, niezależnie od emocji, że od dwóch lat nie mogę żyć bez Niego.

Tak samo jak ci, którzy wierzą w innych bogów. Nie możecie wszyscy mieć racji, ktoś musi się mylić. Skąd wiesz, że to oni się mylą, a nie ty?

Napisane przez Lidoczka

Skąd wiem, że to Bóg działa w moim życiu?
Po wydarzeniach, o których pisałam w pierwszej stronie wątku. Skąd wiem, że to nie zbieg okoliczności? Są to sytuacje związane bezpośrednio z orędziem Miłosierdzia Bożego, a nie z moim uczuciem.

Co to znaczy "sytuacje związane bezpośrednio z orędziem Miłosierdzia Bożego" i w jaki sposób wyklucza to zbieg okoliczności? I nie wiem, czemu tak unikasz przyznania, że chodzi o uczucia. Uczucia to nie tylko uniesienia. Przekonanie, że coś jest prawdą, to także uczucie.

Napisane przez Lidoczka

Skąd wiem, że to miłosierdzie, skąd wiem, że Bóg istnieje, skąd wiem, że działa poprzez Kościół...? Tak można cały czas.
Nawet cieszę się, że nie mogę, nie umiem wyjaśnić Ci tego w sposób naukowy.Nie chcę udowadniać, kłócić się i wykazywać, czy mam rację, nawet nie potrafię.

Ale mnie nie obchodzi, czy masz rację. Pytam cały czas ciebie, skąd ty wiesz, że się nie mylisz. Myliłaś się pewnie wiele razy w swoim życiu, prawda? Coś ci się wydawało, a potem okazało się, że to nie była prawda. Pytam ciebie, jak wykluczyłaś taką możliwość w tym przypadku.

Napisane przez Lidoczka

Bo to nie opiera się na "wiem i proszę, tu masz dowody".
Dlatego piszę o Miłosierdziu Bożym, znam je. Możesz twierdzić, że opowiadam swoją historię, a potem nie umiem jej uzasadnić. Dla Ciebie jest to słabym punktem mojej wiary, czymś co należy mi wytłumaczyć. Dla mnie to piękne, że miłość jest nie do opisania i nie do udowodnienia, zwłaszcza ta nieograniczona, jaką nam Bóg codziennie daje.

Wyobraź sobie, że ktoś wmówił ci istnienie niebiańskiego Lwa, który cię kocha. Jeśli w to uwierzysz, zaczniesz odczuwać uczucia, które zinterpretujesz jako pochodzące od Lwa. Ale czy to znaczy, że faktycznie istnieje jakiś Lew, który cię kocha? Przypomnę ci, że ludzie przez wieki modlili się do różnych bogiń-matek, i odczuwali po tym wypełniającą ich miłość. Albo wojownicy modlili się do różnych bogów wojny, i odczuwali po tym przypływ odwagi. Jeśli odczuwana przez ciebie miłość świadczy o istnieniu twojego Boga, to odczuwana przez tych wojowników odwaga i żądza krwi świadczyły od istnieniu jakiegoś boga wojny. Zgadasz się z tym?

[Limonka2738]

Napisane przez Caudofemoralis

To chyba odwrotnie—nie jest logiczna, ale jest prawdziwa A jej prawdziwość dowodzimy za pomocą... logiki.

Logicznie oczekiwalibyśmy, że świat kwantowy podlegałby mechanice newtonowskiej. Nie podlega. Więc logika tutaj się pomyliła.

[Caudofemoralis]

Napisane przez Limonka2738

Logicznie oczekiwalibyśmy, że świat kwantowy podlegałby mechanice newtonowskiej. Nie podlega. Więc logika tutaj się pomyliła.

Dobrze, zapytam inaczej: skąd wiesz, że logika się tutaj pomyliła? Jakiego mechanizmu używasz, żeby tego dowieść?

[Limonka2738]

Napisane przez Caudofemoralis

Dobrze, zapytam inaczej: skąd wiesz, że logika się tutaj pomyliła? Jakiego mechanizmu używasz, żeby tego dowieść?

Logika, która miało wielu uczonych przez zaakceptowaniem teorii kwantowej. Ich logiką nie akceptowała chociażby dualistycznej natury elektronu.

Ja już wiem i dla mnie to bardzo logiczne, ale ta debata trwała długo w środowisku fizyków i dopóki nie zbadano empirycznie pewnych rzeczy i wzory newtonowskie nijak nie pasowały do tych wyników, to na logikę ustalano, że skoro pojedyncza komórka Escherichia Coli i Drogą Mleczna podlegają tej samej mechanice, to czemu cząstki elementarne miałyby nim nie podlegać?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Dobranka]

Napisane przez Caudofemoralis

Nie istnieje coś takiego jak kultura prelogiczna. Nawet zwierzęta, które nie posiadają żadnej kultury, kierują się logiką. Te, które tego nie robiły, nie przetrwały. Co do szamanizmu czy wiary w duchy, te praktyki pojawiają się dopiero w momencie, gdy zdobycie wiedzy za pomocą samej logiki jest niemożliwe, a wiedzy mimo to potrzebujemy. Wtedy uciekamy się do innych, gorszych metod. Jeśli możesz za pomocą logiki znaleźć klucze do auta, to używasz logiki. Jeśli nie możesz, to zaczynasz się modlić do św. Antoniego, albo medytujesz, albo zgadujesz. Tak to działa.

Istnieje - kultura pierwotna była prelogiczna. W tej kulturze świat nie dzielił się na pojedyncze byty, czyli na przykład na gatunki roślin czy formy, zatarta była też granica między naturalnym a nadnaturalnym. Na przykład ludzie uważali, że niebo może się na nich pogniewać. Drugie odczarowanie było w oświeceniu. Zaczęto racjonalizować, kalkulować.

Zależy jeszcze co rozumiesz poprzez logikę. Co rozumiesz jako logikę?

[MissScully]

Napisane przez puchaty71

Każdy z nas urodził się z gotowym wyrokiem śmierci. Zupełnie o tym zapominamy żyjąc tak, jakbyśmy mieli nigdy nie umrzeć a przecież nasze ciała umierają cały czas. I przyjdzie taka chwila, w której każdy się zorientuje, że nie ma odwrotu. A Ty piszesz, że choroba jest manipulacją sadysty...
A może choroba jest jedną z najlepszych szans aby zauważyć fakt własnej śmiertelności. I zwrócenia uwagi na to, co nigdy nie umiera ani się nie rodzi.

Pytanie co umiera i oczywiscie kto pyta
Wyboldowane - Nitya fajnie o tym mówi

[puchaty71]

Napisane przez Caudofemoralis

Dobrze, zapytam inaczej: skąd wiesz, że logika się tutaj pomyliła? Jakiego mechanizmu używasz, żeby tego dowieść?

Istotą logiki jest możliwość poprawnego wnioskowania, czyli badanie różnych stanów i związków między nimi. Na podstawowym poziomie okazuje się, że nie da się niczego poprawnie wywnioskować, bo nie da się określić tych stanów. I pięknie i chwała logice za to, że pomogła dojść do tych drzwi. Niestety za nimi jest już nieprzydatna. Na podstawowym poziomie jest po prostu nieprzydatna. Nauka nie zna sposobu aby ową nielogicznością/nieoznaczonością wyjaśniać zjawiska w skali makro (chociaż potrafi ją stosować). Być może nigdy jej nie wyjaśni ograniczona samą sobą czyli logiką.

Pytanie, czy będąc zanurzeni "do ostatniego elektronu" w tej nieoznaczoności nie ograniczamy się przypadkiem, gdy decydujemy się przyjmować świat tylko przez pryzmat logiki?


Oglądałem niedawno wykład Andrzeja Dragana (nawet próbuję czytać jego książkę "Kwantechizm", ale nie ogarniam większości z tych wzorów na temat fizyki kwantowej, w której opisuje doświadczenie z interferometrem, z którego wynika jak fakt obserwacji wpływa na stan fotonu i to, że foton "wie" zanim zostanie zaobserwowany, że będzie albo nie będzie obserwowany. Dziwne wydaje mi się, jak mało (jeśli w ogóle) mówi się o tym, W CZYM foton podróżuje/faluje/jakkolwiek to nazwać. A przecież z tego doświadczenia wynika jedna podstawowa własność tego medium - wiedzenie. Wiedzenie, które zarówno "tworzy" jakiś stan i które same jest tym stanem. To, że w ramach "wiedzenia" możemy badać to, co jest wiedziane, jest jasne - robimy tak od wieków. Ale jak badać wiedzenie samo w sobie? Czym będzie to, co będzie wiedziało o wiedzeniu?
W upaniszadach jest o tym mowa: "on co innego jest niż wiedza i co innego niż niewiedza", "nie znamy tego, nie poznamy, choćby najwięcej nas uczyli".

Napisane przez MissScully

Pytanie co umiera i oczywiscie kto pyta

I kto tu z kim w ogóle rozmawia

Wyboldowane - Nitya fajnie o tym mówi

Tak, albo Rupert Spira.

[Caudofemoralis]

Napisane przez Dobranka

Zależy jeszcze co rozumiesz poprzez logikę. Co rozumiesz jako logikę?

Ok, wróćmy do definicji. Logika według mnie to pewien zbiór zasad rządzących rzeczywistością. Pozwala ci wyciągnąć wnioski z posiadanej wiedzy. Np. znasz fakt 1, 2, i 3. Fakt 1 prowadzi do wniosku A, fakt 2 prowadzi do wniosku B, fakt 3 wyklucza wniosek A. Co nam to mówi? Że wniosek B jest bardziej prawdopodobny, niż wniosek A.

A intuicja działa tak: masz fakt 1, fakt 2, i... brak wiedzy na temat faktu 3. Więc nie jesteś w stanie wyciągnąć wniosku z tych trzech faktów. Ale jeśli wyobrazisz sobie, jaki jest ten fakt 3, to możesz też wyobrazić sobie wniosek. Prawdopodobieństwo tego wniosku jest równe prawdopodobieństwu faktu 3. Jeśli więc chcesz poznać prawdę, musisz dowiedzieć się, czy twoja ocena na temat faktu 3 jest prawdziwa. A co zrobiła autorka?

Autorka czuła wyrzuty sumienia z powodu czynów, które popełniła. Zauważyła jednak, że te wyrzuty znikają, gdy patrzy na obraz Jezusa, albo czyta słowa św. Faustyny na temat Jezusa, albo gdy uczęszcza na mszę. Wniosek? Bóg istnieje, Bóg ją kocha, Bóg wybaczył jej wszystkie przewinienia. Ale, zaraz... żeby dojść do takiego wniosku, musimy widzieć, czy w ogóle istnieje jakiś Bóg, czy jest zdolny do miłości, czy ta miłość zostaje odczuta przez człowieka, gdy patrzy na Boży wizerunek, i czy ta miłość jest zdolna usunąć wyrzuty sumienia z ludzkiej psychiki. Nie wiemy tego! Nie mamy nawet jak tego sprawdzić. Ale autorka uznała, że to wszystko musi być prawdziwe. Nazywa ten akt "zawierzeniem" i opiera się ono na utrzymywaniu przekonania, które się nam podoba, przez zignorowanie braku podstaw do wiary w jego prawdziwość.

Napisane przez puchaty71

Istotą logiki jest możliwość poprawnego wnioskowania, czyli badanie różnych stanów i związków między nimi. Na podstawowym poziomie okazuje się, że nie da się niczego poprawnie wywnioskować, bo nie da się określić tych stanów. I pięknie i chwała logice za to, że pomogła dojść do tych drzwi. Niestety za nimi jest już nieprzydatna. Na podstawowym poziomie jest po prostu nieprzydatna.

A co jest bardziej przydatne, niż logika?

[puchaty71]

Napisane przez Caudofemoralis

Autorka czuła wyrzuty sumienia z powodu czynów, które popełniła. Zauważyła jednak, że te wyrzuty znikają, gdy patrzy na obraz Jezusa, albo czyta słowa św. Faustyny na temat Jezusa, albo gdy uczęszcza na mszę. Wniosek? Bóg istnieje, Bóg ją kocha, Bóg wybaczył jej wszystkie przewinienia. Ale, zaraz... żeby dojść do takiego wniosku, musimy widzieć, czy w ogóle istnieje jakiś Bóg, czy jest zdolny do miłości, czy ta miłość zostaje odczuta przez człowieka, gdy patrzy na Boży wizerunek, i czy ta miłość jest zdolna usunąć wyrzuty sumienia z ludzkiej psychiki. Nie wiemy tego! Nie mamy nawet jak tego sprawdzić. Ale autorka uznała, że to wszystko musi być prawdziwe. Nazywa ten akt "zawierzeniem" i opiera się ono na utrzymywaniu przekonania, które się nam podoba, przez zignorowanie braku podstaw do wiary w jego prawdziwość.

Szukasz cały czas prawdy poza sobą bo wydaje Ci się, że istnieje ta prawda niezależnie od Ciebie. Uważasz z automatu, że Autorka ma tak samo. I wszyscy powinni mieć tak samo - prawdy powinni poszukiwać na zewnątrz siebie, jako coś, co istnieje niezależnie od swojego własnego istnienia.
Skoro prawdy na temat fotonu nie da się określić niezależnie od obserwującego, to może identycznie jest z Bogiem. Albo z krzesłem, na którym siedzisz. Może wcale nie jest nam tak strasznie daleko do tego, z czego jesteśmy zbudowani.

A co jest bardziej przydatne, niż logika?

Np. self-inquiry, którego skutkiem jest rozpoznanie swojej prawdziwej natury. Wraz z tym idzie zwykle (niejako przy okazji) poddanie, zaufanie, "zawierzenie".

[Limonka2738]

Napisane przez puchaty71

Skoro prawdy na temat fotonu nie da się określić niezależnie od obserwującego, to może identycznie jest z Bogiem.

Co? Wiemy, że fotony istnieją, są na to eksperymenty, wyliczenia i obserwacje.

Na boga nie ma żadnego eksperymentu.

[Caudofemoralis]

Napisane przez puchaty71

Szukasz cały czas prawdy poza sobą bo wydaje Ci się, że istnieje ta prawda niezależnie od Ciebie.

Nie wydaje mi się, naprawdę tak jest. I ty też w to wierzysz. Dawaj, ja ci wyślę 2 złote, a ty mi wyślesz 2000 zł. Wyjdzie na jedno, prawda? Bo wszystko jest tym samym, jednością. Nie, nie jest. Nasza rzeczywistość, rzeczywistość osobnych osobowości, którymi jesteśmy/wydaje nam się, że jesteśmy, jest podzielona na rzeczy dobre i złe dla przetrwania konkretnego ciała. A konkretnym osobowościom zależy na przetrwaniu konkretnych ciał. To jest prawda.

Napisane przez puchaty71

Np. self-inquiry, którego skutkiem jest rozpoznanie swojej prawdziwej natury. Wraz z tym idzie zwykle (niejako przy okazji) poddanie, zaufanie, "zawierzenie".

A co to jest "prawdziwa natura"?

[puchaty71]

Napisane przez Limonka2738

Co? Wiemy, że fotony istnieją, są na to eksperymenty, wyliczenia i obserwacje.

Na boga nie ma żadnego eksperymentu.

Nie twierdzę, że fotony nie istnieją. Chodzi o to, co wpływa na ich zachowanie.

Napisane przez Caudofemoralis

Nie wydaje mi się, naprawdę tak jest. I ty też w to wierzysz. Dawaj, ja ci wyślę 2 złote, a ty mi wyślesz 2000 zł. Wyjdzie na jedno, prawda? Bo wszystko jest tym samym, jednością. Nie, nie jest. Nasza rzeczywistość, rzeczywistość osobnych osobowości, którymi jesteśmy/wydaje nam się, że jesteśmy, jest podzielona na rzeczy dobre i złe dla przetrwania konkretnego ciała. A konkretnym osobowościom zależy na przetrwaniu konkretnych ciał. To jest prawda.

OK. Tylko sprawdź, co jest potrzebne aby to o czym wyżej piszesz mogło w ogóle być prawdą nie zapominając jednocześnie o zachowaniu fotonu w interferometrze.

A co to jest "prawdziwa natura"?

Zrób self-inquiry. Zwykle wymaga to jednak pewnej wprawy...

[Caudofemoralis]

Napisane przez puchaty71

OK. Tylko sprawdź, co jest potrzebne aby to o czym wyżej piszesz mogło w ogóle być prawdą nie zapominając jednocześnie o zachowaniu fotonu w interferometrze.

A co mnie obchodzi świat mikro, skoro ja, moje ciało, żyjemy w świecie makro? Już rozmawialiśmy kiedyś o prawdzie. Prawda ma różne poziomy, i żaden poziom nie jest bardziej prawdziwy od poprzedniego. Na poziomie molekularnym ślubny, piętrowy tort nie różni się niczym od amatorskiego ciasta zrobionego z tych samych składników. Ale na naszym poziomie, tym, którego doświadczamy, różnica istnieje. To, że te dwa ciasta są różne, to prawda. Jedyna prawda, która ma dla nas znaczenie. To, że z "perspektywy Boga" wszyscy jesteśmy jednym nie ma żadnego znaczenia dla kogoś, kto Bogiem nie jest, i ty to dobrze wiesz. Dlatego właśnie czekasz na zielone światło, zanim przejdziesz przez ruchliwą jezdnię.

Napisane przez puchaty71

Zrób self-inquiry. Zwykle wymaga to jednak pewnej wprawy...

Mam wprawę we wglądzie w siebie, i nie odkryłam w ten sposób niczego bardziej prawdziwego. Odkryłam tylko inną perspektywę. Więc pytam ciebie, dlaczego uznajesz tę inną perspektywę za prawdziwszą.

[puchaty71]

Napisane przez Caudofemoralis

A co mnie obchodzi świat mikro, skoro ja, moje ciało, żyjemy w świecie makro?

A jeśli będą przed Tobą stały dwa identyczne torty, przy czym na jeden z nich ktoś przed chwilą kichnął, to który wybierzesz? Albo po co myjesz ręce wychodząc z toalety, skoro nie znać, że są brudne? Wirusy czy bakterie zaliczysz już do świata makro? A jeśli tak, to gdzie postawisz granicę tego, co ma na Ciebie wpływ a tego, co już nie? A sam fakt widzenia, dotykania, percepcji w ogóle mógłby być możliwy, gdyby foton "nie reagował" na obserwację? Może Cię to wszystko nie obchodzić ale doświadczasz tego cały czas i jesteś pod wpływem tego na okrągło.

Już rozmawialiśmy kiedyś o prawdzie. Prawda ma różne poziomy, i żaden poziom nie jest bardziej prawdziwy od poprzedniego. Na poziomie molekularnym ślubny, piętrowy tort nie różni się niczym od amatorskiego ciasta zrobionego z tych samych składników. Ale na naszym poziomie, tym, którego doświadczamy, różnica istnieje. To, że te dwa ciasta są różne, to prawda. Jedyna prawda, która ma dla nas znaczenie. To, że z "perspektywy Boga" wszyscy jesteśmy jednym nie ma żadnego znaczenia dla kogoś, kto Bogiem nie jest, i ty to dobrze wiesz. Dlatego właśnie czekasz na zielone światło, zanim przejdziesz przez ruchliwą jezdnię.

Sama zauważasz, że są różne poziomy prawdy. Nawet z tym tortem: mówisz, że jedyna prawda, która ma dla nas znaczenie to ta, której doświadczamy (świat makro), chociaż wirusa kataru nie doświadczasz. A ja mówię, że prawda, która ma dla nas fundamentalne znaczenie ponieważ nie możemy doświadczyć jej przeciwności to to, że w ogóle doświadczamy. Co wcale nie znaczy, że nagle te wszystkie prawdy po drodze przestają być prawdziwe. Są względnie prawdziwe, na tyle by nie pchać się pod koła na czerwonym świetle. I nie potrzeba być Bogiem, żeby to sobie uświadomić. A nawet więcej, uświadomienie tego sobie "załatwia" temat Boga dokumentnie. I wcale nie znaczy, że pragnienie doświadczania zamiera i wszystko jedno jakie światło na przejściu.

Mam wprawę we wglądzie w siebie, i nie odkryłam w ten sposób niczego bardziej prawdziwego. Odkryłam tylko inną perspektywę. Więc pytam ciebie, dlaczego uznajesz tę inną perspektywę za prawdziwszą.

W moim doświadczeniu zadziało się coś więcej. Zauważyłem zmianę perspektywy ale również to, że te zmiany stoją wobec czegoś, co się nigdy nie zmienia. Coś, co pozwala zaistnieć wszelkim perspektywom.

Być może jest to to samo, co sprawia, że foton "wie" że jest obserwowany. I to wiedzenie nie ma przeciwieństwa, nie stoi wobec jakiegoś niewiedzenia.

[Caudofemoralis]

Napisane przez puchaty71

A jeśli będą przed Tobą stały dwa identyczne torty, przy czym na jeden z nich ktoś przed chwilą kichnął, to który wybierzesz? Albo po co myjesz ręce wychodząc z toalety, skoro nie znać, że są brudne? Wirusy czy bakterie zaliczysz już do świata makro? A jeśli tak, to gdzie postawisz granicę tego, co ma na Ciebie wpływ a tego, co już nie? A sam fakt widzenia, dotykania, percepcji w ogóle mógłby być możliwy, gdyby foton "nie reagował" na obserwację? Może Cię to wszystko nie obchodzić ale doświadczasz tego cały czas i jesteś pod wpływem tego na okrągło.

Widzisz, sam zauważasz, że jestem pod wpływem tych rzeczy, których doświadczam. Może są niewidzialne, ale ich wpływ jest widoczny, doświadczalny. Natomiast to, że jakaś cząsteczka może być w dwóch stanach naraz, nie ma dla mnie znaczenia. Bo kiedy ją zaobserwuję, i tak zawsze będzie miała tylko jeden stan. To jest prawda w skali makro.

Napisane przez puchaty71

Sama zauważasz, że są różne poziomy prawdy. Nawet z tym tortem: mówisz, że jedyna prawda, która ma dla nas znaczenie to ta, której doświadczamy (świat makro), chociaż wirusa kataru nie doświadczasz.

Gdybym nie doświadczała wirusa kataru, to nie miałby dla mnie znaczenia.

Napisane przez puchaty71

A ja mówię, że prawda, która ma dla nas fundamentalne znaczenie ponieważ nie możemy doświadczyć jej przeciwności to to, że w ogóle doświadczamy. Co wcale nie znaczy, że nagle te wszystkie prawdy po drodze przestają być prawdziwe. Są względnie prawdziwe, na tyle by nie pchać się pod koła na czerwonym świetle. I nie potrzeba być Bogiem, żeby to sobie uświadomić. A nawet więcej, uświadomienie tego sobie "załatwia" temat Boga dokumentnie. I wcale nie znaczy, że pragnienie doświadczania zamiera i wszystko jedno jakie światło na przejściu.

To, że doświadczamy, nie ma dla nas kompletnie żadnego znaczenia. Daniel Dennet opisywał przypadek kobiety, która po urazie głowy wylądowała na łóżku. Nie robiła kompletnie nic, mimo że była w pełni świadoma i sprawna. Po wyzdrowieniu powiedziała, że odczuwała wszystko, ale nic nie miało dla niej znaczenia. Nie miała powodu, żeby cokolwiek robić. Z perspektywy tej kobiety oba torty byłyby identyczne. Nawet ten z wirusem. Czy ta kobieta, według ciebie, postrzegała świat takim, jaki jest naprawdę? Czy może jednak coś jej umknęło?

Napisane przez puchaty71

W moim doświadczeniu zadziało się coś więcej. Zauważyłem zmianę perspektywy ale również to, że te zmiany stoją wobec czegoś, co się nigdy nie zmienia. Coś, co pozwala zaistnieć wszelkim perspektywom.

Mówisz o istnieniu? Nadal nie widzę, co to ma wspólnego z "prawdziwą naturą". To jest tylko inne spojrzenie na rzeczywistość, nie "prawdziwsze". Te dwa torty nie są "tak naprawdę" identyczne. Są identyczne na jednym poziomie, a na innym nie.

[Lidoczka]

Napisane przez MissScully

Ale mi nie chodzi o postawę fanatyk a społeczeństwo w relacji ale postawę jednostki wobec wiary.
A jak już chcesz podchodzić socjologicznie (o ile socjologiczny aspekt ma definicja z wiki) to moze zastanow sie dlaczego model czlowiek wierzy (człowiek+jego wiara) nie sprawdza sie w momencie gdy pojawia sie 3 element inni ludzie (człowiek+jego wiara+inni ludzie)

Wiara chrześcijańska opiera się właśnie na relacjach z ludźmi. Nie chodzimy do kościoła tylko dla Boga. Mamy tam czerpać siłę, żeby kochać ludzi. To nie musi być uczucie, wystarczą czyny.

Napisane przez Mijanou

Który Kościół?
"Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie". Bóg działa poprzez Jezusa Chrystusa i Ducha św.

Swoją drogą, nadal czekam aż sie ustosunkujesz do mojego wpisu o spowiedzi usznej i odpuszczaniu grzechów przez człowieka, który uzurpuje sobie boskie prawo do odpuszczania komus grzechów a Pan Bóg tylko się pod tym podpisuje. Cytaty na poprzedniej stronie zaczerpnęłam z oficjalnych pism Kościoła Katolickiego, podając źródła, żeby nie było.

Kościół Katolicki.
Spowiednicy nie uważają siebie za wszechmocnych. Znają swoją słabość, kruchość, grzech. Bóg się nie tylko "podpisuje". To Pan Jezus daje im moc odpuszczania grzechów, On jest z nami podczas spowiedzi, to w Jego obecności i miłości wyznajemy grzechy. Bóg umacnia to co słabe.
Spowiednicy znają Boże miłosierdzie i nikomu go nie odmówią. Wiedzą, że mają być hojni w przebaczaniu, bo zastępują Boga.

Napisane przez MissScully

Lidoczko wszystko ok, tylko dlaczego to co nazywasz Bogiem odnalazło Cię dopiero jak zachorowalas ? jako piekna zdrowa i sliczna nie bylabys tak latwa do wziecia w sidla czegos co nazywasz wzniośle? bo to troche wyglada z Twej odpowiedzi jak manipulacja sadysty, ktory dal Ci chorobe po to zebys poszla za nim...cos jak klasyczny syndrom sztokholmski

Nie gdy zaczęłam chorować.
Jaszcze przed chodzeniem do kościoła mój stan zdrowia się poprawił. Pisałam, że nie chodzi o uzdrowienie, choroba jeszcze we mnie jest, ale prawie tego nie odczuwam.
Pan Jezus nie dał mi tak po prostu zdrowia, chciał mi dać więcej. Radość z miłosierdzia, która sprawia, że choroba nie dotyczy mnie tak jak kiedyś.
Pewnie wiecie jaki jest mechanizm anoreksji: myśli koncentrują się na wadze, jedzeniu, chorych marzeniach.
Teraz moje marzenia są inne. Nie jest to zamiana: Bóg zamiast choroby. Już wcześniej czułam się dużo lepiej.
Bóg wypełnia wszystkie dziedziny mojego życia i moje pragnienia. Daje mi więcej niż pocieszenie, czy odwrócenie uwagi. Dlatego tytuł to "Anoreksja bulimiczna i miłosierdzie Boże" Czyli nie jest to wymiana ani wybór tego, co tylko się opłaca.

Co do "wzniosłości" to pisałam już, że nie to się liczy.
Ufność znaczy więcej niż uczucie, nie staram się pisać patetycznie. Proste słowa czasem mówią więcej.

[mariamalaria]

A wiesz, że cuda i te różne objawienia bytów mitycznych dzieją się na całym świecie i wśród wyznawców wszystkich religii?
Wszędzie tam, gdzie są ludzie wierzący w takie rzeczy, cuda się zdarzają.

Ostatnio w Wadowicach, na przykład woda trysnęła z łaski posągi Karola Wojtyły. Ludzie zaczęli się modlić, a cwaniaczki sprzedawać tę wodę.
I nic to, że magistrat miejski po prostu zlecił naprawę fontanny, od dawna zepsute, która była w posągu zamontowana. Śmieszne? Ale prawdziwe.

[MissScully]

Napisane przez Lidoczka

Wiara chrześcijańska opiera się właśnie na relacjach z ludźmi. Nie chodzimy do kościoła tylko dla Boga. Mamy tam czerpać siłę, żeby kochać ludzi. To nie musi być uczucie, wystarczą czyny.


Co do "wzniosłości" to pisałam już, że nie to się liczy.
Ufność znaczy więcej niż uczucie, nie staram się pisać patetycznie. Proste słowa czasem mówią więcej.

Nie, absolutnie sie nie zgodzę -wiara katolicka nie opiera się na relacjach z ludzmi. Napisze wiecej i cala doktryna sie ze mna zgodzi katolicyzm koncentruje sie na nasladownictwie zachowan wzorcowych przekazanych maluczkim przez madrzejszego od innych klechy, a przede wszystkim na relacji na linii boszek-czlowiek w rozmaitych konfiguracjach stawiajac te prosta relacje, z wplywem innych w odosobnieniu, z wplywem szatana, wplywem innowiercow etc.

Moze Cie to zdziwi ale ufnosc jest uczuciem. Stopniowalnym ale uczuciem.