Czy jesteście zadowolone z 2020 roku? Podsumowanie

[vouge13]

U mnie tak w sumie to na plus.
Z gorszych rzeczy to pierwsza połowa roku. Ogromny stres, dwukrotna przeprowadzka w czasie lockdownu, brak dochodów... byłam wyczerpana psychicznie.
Ale od sierpnia jakoś wszystko zaczęło się układać. Napisałam prace magisterską i w końcu skończyłam studia z podwójnym dyplomem. Znalazłam prace, ktora jest kompletnie wolna od stresu. Pracuje z domu, mam czas na wszystko, jest fajnie. Mimo, że dochody nie są największe, wystarcza mi na wszystko i nawet zakończę ten rok z oszczędnościami na koncie.
Znaleźliśmy nowe mieszkanie, nowe, duże - mam nawet swoje "biuro". Zaraz obok mamy piekny park z jeziorem, gdzie spaceruje w czasie przerwy na lunch.
Jestem też w procesie rekrutacji to mega interesującej pracy w moim wyuczonym zawodzie w dużej, międzynarodowej firmie. Gdyby udało mi się zdobyć to stanowisko, to by było świetne zakończenie tego roku.
Ale co najważniejsze - w tym roku miałam mega wahania wagi i nawrot zaburzeń odżywiania. Od kilku miesięcy staram się ogarnąć głowę, zdrowo się odżywiać i ćwiczyć i w końcu powoli zaczyna mi to wychodzić.
Jeszcze wiele pracy przede mną, ale nadzieje, że już nigdy nie wrócę do głodówek i kompulsywnego objadania się.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez katniewojt

To był okropny rok. Ciężki psychicznie dla mnie, nie tylko ze względu na pandemię. U mojego faceta zdiagnozowano nowotwór złośliwy jądra, przeszedł operację, potem chemia w czasie pierwszego lockdownu - co przypłaciłam swoimi nerwami. Oprócz tego stłuczka, nieudana wymiana dachu (czeka nas powtórka z rozrywki w przyszłym roku), musiałam odpuścić rozmowę kwalifikacyjną, bo złapałam koronę...
Na plus że mój facet ma się już dobrze

Strasznie współczuję.

Diagnostyka nowotworów w tym sypie to chyba najgorsze, co się może zdarzyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mijanou]

Napisane przez katniewojt

Na plus że mój facet ma się już dobrze

I to jest najważniejsze!

Nas covirus bardzo finansowo dopadł. Ale to był taki "chrzest ognia" dla naszego małżeństwa, na samym prawie jego początku. Pamiętam wstyd męża, że nie jest w stanie zapewnić mi takiego poziomu życia, jak przed marcem, że znowu muszę nadganiać dyżurami (jak w Polsce, więc dla mnie żadna nowość i żadne wyrzeczenie). Dom zakupiony, remonty (poza DIY) leżą i kwiczą.

Nadal finansowo nie jest różowo. I długo nie będzie. Ale David nauczył się już akceptować ten stan rzeczy, cieszyć się z rzeczy najważniejszych: wirus oszczędził nas, naszych bliskich, przyjaciół. Jesteśmy razem, dbamy o nasz mały świat. To jest najważniejsze. Resztę zawsze da się odbudować. A nawet jeśli nie, to co? Rzeczy najważniejsze i tak zostają z nami.

[Savasana]

Napisane przez Mijanou

Nadal finansowo nie jest różowo. I długo nie będzie. Ale David nauczył się już akceptować ten stan rzeczy, cieszyć się z rzeczy najważniejszych: wirus oszczędził nas, naszych bliskich, przyjaciół. Jesteśmy razem, dbamy o nasz mały świat. To jest najważniejsze. Resztę zawsze da się odbudować. A nawet jeśli nie, to co? Rzeczy najważniejsze i tak zostają z nami.

Pięknie powiedziane szkoda że ja nie umiem tak myśleć, może dotąd miałam za dobrze w życiu i nie potrafię docenić


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pempek]

Dla mnie rok był w sumie nawet udany.
Pandemia w żaden sposób nie dotknęła mnie finansowo, moja firma miała chyba najlepszy rok ever. Dostałam 20% podwyżki i udało mi się ogarnąć premie roczna na 100%

W życiu osobistym był z jednej strony dość ciężki (zdalne nauczanie córki i jednocześnie moja praca) a z drugiej dość nudny, bo przez pandemie nigdzie w sumie nie byliśmy...

Na szczęście nikt z mojej rodziny nie zachorował objawowo na covid, wiec w tej dziedzinie tez spoko


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[sunshinebutterfly]

Napisane przez bonasera

Dziękuję!

Żałuję tylko jednego - że tak późno się zdecydowałam. A przyjechałam tu z kujawsko-pomorskiego

Znam te lęki i obawy, miałam podobne! I po więcej zapraszam na priv.

Napisane przez kasztanka3

Przeprowadzka w nowe miejsce chyba zawsze wiaze sie z obawami.

Juz nieraz pakowalam wszystkie graty i sie przenosilam.
W Australii osiadlam na stale, jestem tu czwarty rok i tez zaluje, ze zdecydowalam sie tak pozno.

Ale super <3
Kusicie dziewczyny z tą przeprowadzką

Napisane przez pempek

Dla mnie rok był w sumie nawet udany.
Pandemia w żaden sposób nie dotknęła mnie finansowo, moja firma miała chyba najlepszy rok ever. Dostałam 20% podwyżki i udało mi się ogarnąć premie roczna na 100%

W życiu osobistym był z jednej strony dość ciężki (zdalne nauczanie córki i jednocześnie moja praca) a z drugiej dość nudny, bo przez pandemie nigdzie w sumie nie byliśmy...

Na szczęście nikt z mojej rodziny nie zachorował objawowo na covid, wiec w tej dziedzinie tez spoko


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gratulacje!!!
W jakiej branży pracujesz?

[pempek]

Napisane przez sunshinebutterfly

Ale super <3

Kusicie dziewczyny z tą przeprowadzką









Gratulacje!!!

W jakiej branży pracujesz?

Dzięki! logistyka


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Iwona 25]

Napisane przez pempek

Dzięki! logistyka


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

tak, przypływa masa statków pewnie jest co robić, ja też kiedyś pracowałam w logistyce, bardzo to lubiłam, a Białystok to taka wieś, słabo tu płacą.
Teraz "siedze" w domu z dziećmi. Mam nadzieję,że w końcu wyjdę do ludzi. Praca to normalnie hobbi

[Mijanou]

Napisane przez Savasana

Pięknie powiedziane szkoda że ja nie umiem tak myśleć, może dotąd miałam za dobrze w życiu i nie potrafię docenić


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Kwestia priorytetów
Poza tym ja mam trochę dziwny stosunek do pieniędzy: fajnie, jak jest ich dużo. Ale jeśli jest mniej to też żadna tragedia. Umiem dostosować swoje potrzeby do sytuacji ciesząc się z małych rzeczy.

Najwyżej: dom się sprzeda i wprowadzimy się do połowy bliźniaka, albo do szeregowca. Też jest kawałek ogródka, kocią wolierę da się zrobić. A na mniejszym metrażu przestaniemy do siebie krzyczeć, by się usłyszeć z dwóch końców domu.
Jakiś probem?

[katniewojt]

Napisane przez Limonka2738

Strasznie współczuję.

Diagnostyka nowotworów w tym sypie to chyba najgorsze, co się może zdarzyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Napisane przez Mijanou

I to jest najważniejsze!

[Nimfa20Melman]

U mnie ten rok to chyba jeden z najlepszych w ciągu ostatnich lat...

✶ Fakt, że jest to 3 rok, w którym odszedł mi ktoś bliski, ale w porównaniu do zeszłych lat to był taki jeden smutny moment
✶ Pokłóciłam się też z koleżanką z pracy, nie odzywałyśmy się przez chyba 7 m-cy, ale moja psychika na tym bardzo skorzystała, więc nie było tak źle.
✶ W związku z długim zwolnieniem- a raczej z tym, że moja operacja przypadła na czas pandemii- 18 marca, nie otrzymałam nagrody z pracy. Generalnie gdyby szef się za mną wstawił to bym dostała, ale wyszło jak wyszło...


✶ Na największy plus była moja operacja mięśniaków w marcu- operacja się udała, nie było komplikacji, do końca maja byłam na zwolnieniu, więc psychicznie odpoczęłam bardzo. Wraz z operacją skończyła się moja anemia, którą powodowało bardzo obfite krwawienie.
✶ Plusem było też to, że zrobiłam warzywnik i ogród kwiatowy- i ogólnie dużo zrobiłam w ogrodzie.
✶ Moja mama poszła do pracy.
✶ Brat wprowadził się do mnie na pół roku, więc miałam dodatkowy zastrzyk finansowy.

Żywię głęboką nadzieję, że przyszły rok nie będzie gorszy

---------- Dopisano o 20:38 ---------- Poprzedni post napisano o 20:34 ----------

Napisane przez Mijanou

Kwestia priorytetów
Poza tym ja mam trochę dziwny stosunek do pieniędzy: fajnie, jak jest ich dużo. Ale jeśli jest mniej to też żadna tragedia. Umiem dostosować swoje potrzeby do sytuacji ciesząc się z małych rzeczy.

Najwyżej: dom się sprzeda i wprowadzimy się do połowy bliźniaka, albo do szeregowca. Też jest kawałek ogródka, kocią wolierę da się zrobić. A na mniejszym metrażu przestaniemy do siebie krzyczeć, by się usłyszeć z dwóch końców domu.
Jakiś probem?

Jak ktoś umie się cieszyć z małych rzeczy to jest mu w życiu łatwiej Podzielam Twoje zdanie

Ha, ha, ja też odnośnie różnych sytuacji patrzę pod kątem-teraz suni i kota Czy będzie się miała gdzie wybiegać i czy da się postawić wolierę dla kota

[Akacja123456]

Dla mnie to byl dobry rok. Skonczylam studia, zaczelam wymarzona prace, choc ze wzgledu na korone byl to bardzo intensywny poczatek kariery zawodowej (pracuje w ochronie zdrowia).Cieszylam sie jak dziecko, ze moge isc do pracy podczas lock downu, bo w domu chyba bym umarla z braku kontaktow miedzyludzkich.

Mimo pandemii udal mi sie wypad do Berlina (zakochalam sie w tym miescie, mimo, ze nigdy nie podejrzewalam, ze mi sie tam spodoba az tak).

AAA, i zazielenilam mieszkanie, odwalilo mi zupelnie na punkcie roslin. Przed korona mialam dwa kwaitki, obecnie 52 Tylko TZ nie podziela tego entuzjazmu :P
No i w sumie to tyle, to byl rok pod znakiem pracy

[VivelaPologne]

Dla mnie ten rok był okropny, jeden z najgorszych w moim życiu.

- pandemia pogłębiła moje zaburzenia lękowe

- mój ojciec stracił pracę a niedługo później dostał udaru (na szczęście wyszedł z tego cało, nie ma paraliżu i jest zdolny do normalnego funkcjonowania)

- ciotka mojego chłopaka, z którą miał dosyć częsty kontakt, zachorowała na raka płuc i miesiąc po diagnozie zmarła

- pośrednio przez udar ojca nie wiadomo było czy w ogóle pójdę na studia

Ogółem ten rok jest taki do d*py. Ja mam wrażenie że cały mój dotychczasowy świat runął i muszę go odbudowywać.

Z plusów 2020:

- w lutym, jeszcze gdy koronawirus był bardziej ciekawostką niż realnym zagrożeniem, weszłam w nowy związek w którym jestem szczęśliwa

- izolacja społeczna sprawiła że straciłam kontakt z paroma toksycznymi osobami w miarę "bezboleśnie".

[07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce]

Niby ok, bo przeżyliśmy, nie straciliśmy pracy, zdrowi względnie ale było sporo trudności z wykończeniem domu, oszukano nas na spora ilość pieniędzy - wykonawcy partacze. Ogrom stresu z tego powodu, myślałam, że się nerwowo wykończę. W związku z tym brakło na inne rzeczy, musieliśmy kombinować. W ogóle przy budowie domu można nerwy zszargać...non stop się kłóciliśmy z mężem przez to wszystko. Potem covid, zamknięte przedszkola, ja z młodym w niewykończonym domu bez drzwi wewnętrznych...brak spotkań z rodzina przez 2 mc, panika wirusowa - na początku bardzo się baliśmy, nie rozumieliśmy o co chodzi. Potem było już lepiej, wróciły spotkania, byliśmy na wakacjach (było cudnie), ale mieliśmy pewne poważne problemy rodzinne, na szczęście skończyły się dobrze. Zachorował nam królik, nie wiedzieliśmy czy wyzdrowieje (na szczęście wyzdrowiał), a na koniec roku kot (na szczęście tez wyzdrowiał). Na koniec roku zdiagnozowano tez u mnie lekka wadę serca i muszę przyjmować leki i uważać na nerwy. Na plus, ze mój syn w 2020 miał tylko zapalenie oskrzeli na początku roku i tyle. Jedna większa infekcja i gdzieś koło listopada druga ale tylko średni kaszel plus lżejszy katar. A, byliśmy 2 razy na kwarantannie i mąż raz w izolacji do testu (negatyw). Także rok bez szału, ale bez żadnych tragedii, a to jest najważniejsze. Ja już jestem na takim etapie życia, ze tak naprawdę to tylko to się dla mnie liczy - żebyśmy byli razem i we względnym zdrowiu i mieli pracę. Reszta to dodatki. Jak będzie ta podstawa to z reszta damy radę


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Monia284]

[1=07f49d5297ed442eaa63bdc 5e3365630f1fe1bde_620d900 1ec3ce;88403913]Niby ok, bo przeżyliśmy, nie straciliśmy pracy, zdrowi względnie ale było sporo trudności z wykończeniem domu, oszukano nas na spora ilość pieniędzy - wykonawcy partacze. Ogrom stresu z tego powodu, myślałam, że się nerwowo wykończę. W związku z tym brakło na inne rzeczy, musieliśmy kombinować. W ogóle przy budowie domu można nerwy zszargać...non stop się kłóciliśmy z mężem przez to wszystko. Potem covid, zamknięte przedszkola, ja z młodym w niewykończonym domu bez drzwi wewnętrznych...brak spotkań z rodzina przez 2 mc, panika wirusowa - na początku bardzo się baliśmy, nie rozumieliśmy o co chodzi. Potem było już lepiej, wróciły spotkania, byliśmy na wakacjach (było cudnie), ale mieliśmy pewne poważne problemy rodzinne, na szczęście skończyły się dobrze. Zachorował nam królik, nie wiedzieliśmy czy wyzdrowieje (na szczęście wyzdrowiał), a na koniec roku kot (na szczęście tez wyzdrowiał). Na koniec roku zdiagnozowano tez u mnie lekka wadę serca i muszę przyjmować leki i uważać na nerwy. Na plus, ze mój syn w 2020 miał tylko zapalenie oskrzeli na początku roku i tyle. Jedna większa infekcja i gdzieś koło listopada druga ale tylko średni kaszel plus lżejszy katar. A, byliśmy 2 razy na kwarantannie i mąż raz w izolacji do testu (negatyw). Także rok bez szału, ale bez żadnych tragedii, a to jest najważniejsze. Ja już jestem na takim etapie życia, ze tak naprawdę to tylko to się dla mnie liczy - żebyśmy byli razem i we względnym zdrowiu i mieli pracę. Reszta to dodatki. Jak będzie ta podstawa to z reszta damy radę


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk[/QUOTE]Dobrze napisalas. Mysle podobnie. U mnie tez rok nie tragiczny ale bez szalenstw. Jednak przez pandemie wiadomo jak to jest praca jest i u mnie ale moze byc roznie (pracuje w galerii handlowej jak wiesz). Ogolnie duzo ludzi moze miec problem z praca, bo branze sa ze soba polaczone. Nic nie dziala w prozni. Kazda branza jest potrzebna. Nie bylo tez u mnie innych dramatow i z mojej najblizszej rodziny nikt nie zachorowal a przynajmniej o tym nie wiemy i ogolnie zdrowie ok a to najwazniejsze

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[5e174d638782fcc6bf92aea81c4f77463b6907f9_631a73f229d31]

Plusy
# nowa praca i przeprowadzka
# wakacje nad morzem
# komplet wizyt lekarskich i badań kontrolnych
# dużo czytałam
# nikt z najbliższej rodziny nie zachorował ani nie stracił pracy
# powoli ograniczyłam mięso




Minusy
# praca okazała się nie być taka rewelacyjna
# przytyłam
# piłam mało wody
# nie ograniczyłam zakupów ubraniowych ani kosmetyczych
# poznałam mało nowych osób


Koniec końców rok 2020 nie był taki zły dla mnie. Mam nadzieję, że nowy rok będzie jednak lepszy

[Ishikawa]

U mnie na plus, ogólnie to był naprawdę dobry rok. Szczególnie:

- praca zdalna / w mojej korpo było podejście że jak szef nie widzi że pracujesz to znaczy że nie pracujesz....a się okazało że w domu ludzie pracują wydajniej/

- dużo spacerów, wycieczek, byliśmy na 4 dłuższych urlopach i w górach i nad morzem trochę spontanicznie

- odkryłam olejek cbd i czuję się po nim o wiele lepiej - bardzo mi podniósł poziom życia, lepiej się wysypiam i lepiej potrafię się skupić

- zrobiłam gruntowne porządki w szafie / m.in analizie kolorystycznej którą uważam za najlepiej wydane pieniądze w zeszłym roku/

- w tym roku pracowałam nad samodyscypliną - zarówno nad tym żeby w domu na homeoffice nie zdziadzieć jak i codziennie uczyć się/słuchać/pisać coś w j. rosyjskim

[Keket]

1 stycznia 2020 poznałam tż, więc to był jeden z najlepszych. Równo po roku zaręczyny. Mimo pandemii rok bardzo udany.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Kalindaa]

Właśnie dzisiaj otworzyłam kalendarz z 2020 i żadnego z celów, który tam wpisałam, nie udało mi się spełnić. W zasadzie wszystkie odpadły przez pandemię - wyjazdy nie wypaliły, niektóre miejsca są zamknięte, na samorealizację nie zawsze miałam ochotę - czasem sytuacja mnie przerastała.

Za to w końcu udało mi się pracować średnio mniej niż 40 h tygodniowo bez obniżenia zarobków - moje marzenie od dłuższego czasu.
I więcej czasu z rodziną też na plus(chociaż to częściowo z powodu na ich choroby plus pandemię, wiec nie zawsze wesoło).

Na Nowy Rok nawet nie zapisuje celów, bo wiem, że może znowu być trudno przez pandemię.
Znalazłam sobie tez kilka aktywności, które polubiłam - np. grzebanie w ogródku, ale ciągle mam wrażenie, że jednak wolałabym zająć się tym co przed pandemią sprawiało mi przyjemność.

[Monia284]

Ja tak srednio. Prace odpukac utrzymalam, jestem zdrowa (na pewno zdrowie jest najwazniejsze, bez niego nie ma nic), ale nie bylo tez jakichs wielkich pozytywnych rzeczy. Gdyby nie pandemia to rok jak rok niewyrozniajacy sie, ale na pewno przez pandemie zwlaszczs gdy tyle to juz trwalo mialam go dosc. Zwlaszcza ze zawsze jest to pewne ograniczenie. Na wiosne jeszcze bardziej sie balam i prawie 2 miesiace nie widzialam sie z nikim. Wiem moja decyzja no ale mimo wszystko bylo ograniczenie w przemieszczaniu sie, na ulicy pustki, wiec nie byloby latwo sie przemieszczac lub bylyby pretensje policji. Tego tez chcialam uniknac. Na pewno bardzo brakowalo mi bliskich osob. Bylam tylko z tata a rozmowa przez telefon to wiadomo ze nie to samo. Wtedy galerie byly zamkniete a ja pracuje w galerii wiec poza okazjonalnym jechaniem by wyslac paczke bylam w domu. Bardzo mnie to przygnebialo.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Swietusia]

Napisane przez Czarna2000

Chwilę się zastanawiałam co powinnam napisać. Chyba najlepszym określeniem będzie... Dziwny.

Określiłabym go tak samo. Byłam w różnych nietypowych sytuacjach, które dotychczas nie zdarzyły się, więc można by rzec, że nienormalnych - ale nie tylko ja i to mnie pocieszało, że nie jestem w tym sama.
Bardzo nerwowy, ale całe moje życie jest nerwowe. Jednak nie przeżyłam jakiegoś wielkiego załamania, tak jak np. w 2019. To zdecydowanie na plus. Wiele złych rzeczy obróciło się też na dobre.
Czas spędzony z ludźmi, których lubię, między innymi dwa miłe wyjazdy, do Poznania i do Łeby, bardzo udane praktyki i poznanie ciekawego mężczyzny są na pewno największymi pozytywami 2020. Oprócz tego poznałam dwóch duchownych, których cenię i dużo się od nich nauczyłam właśnie w tym roku. (edit: Jednego dzięki pandemii. ) Gdyby siłownie były otwarte, może udałoby mi się kontynuować jeszcze jeden miły aspekt, a mianowicie regularne treningi, no ale niestety nie i nie zależy to ode mnie. Nadal mi tego bardzo brakuje.
Negatywne było na przykład, że nie pojechałam na Woodstock (ale zamiast tego do Łeby), że prawie nie dojechałam do tej Łeby (ale jednak dojechałam i dzięki tym komplikacjom poznałam wyżej wspomnianego mężczyznę), że mnie prawie ze studiów wyrzucili (ale poradziłam sobie), że dwa razy przegrałam w pewnych istotnych i wymagających ode mnie wysiłku wyborach (teraz mogę powiedzieć, że dobrze się stało, a w trzecich wygrałam), że miałam miesięczną kwarantannę (to był szał, ale nawet z tego wyniknęło coś dobrego). Wiosną przeszłam anginę, bardzo ciężko i jesienią covida, bardzo lekko. Na koniec roku nie spędziłam Sylwestra z ukochanym, bo dostał anginę i przechodzi ją jeszcze ciężej, niż ja wiosną (nie spodziewałam się, że można ją jeszcze ciężej przechodzić ).
Poza tym pandemia na pewno nie jest dobra, ale mogę na przykład powiedzieć, że większa ilość wolnego czasu sprawiła, że mogłam czytać więcej książek, czasopism, oglądać seriale, filmy. Ostatni raz przed 2020 oglądałam serial chyba w 2016! Założyłam netflixa czy konto na lubimy czytać. Może to nic, ale zawsze sprawiały mi przyjemność takie rzeczy i w tym roku miałam na nie więcej czasu. Również i na treningi był czas, kiedy siłownie były jeszcze otwarte.
Dziwny rok. Ja czekam na 2023.

[Iwona 25]

Napisane przez Swietusia

Określiłabym go tak samo. Byłam w różnych nietypowych sytuacjach, które dotychczas nie zdarzyły się, więc można by rzec, że nienormalnych - ale nie tylko ja i to mnie pocieszało, że nie jestem w tym sama.
Bardzo nerwowy, ale całe moje życie jest nerwowe. Jednak nie przeżyłam jakiegoś wielkiego załamania, tak jak np. w 2019. To zdecydowanie na plus. Wiele złych rzeczy obróciło się też na dobre.
Czas spędzony z ludźmi, których lubię, między innymi dwa miłe wyjazdy, do Poznania i do Łeby, bardzo udane praktyki i poznanie ciekawego mężczyzny są na pewno największymi pozytywami 2020. Oprócz tego poznałam dwóch duchownych, których cenię i dużo się od nich nauczyłam właśnie w tym roku. (edit: Jednego dzięki pandemii. ) Gdyby siłownie były otwarte, może udałoby mi się kontynuować jeszcze jeden miły aspekt, a mianowicie regularne treningi, no ale niestety nie i nie zależy to ode mnie. Nadal mi tego bardzo brakuje.
Negatywne było na przykład, że nie pojechałam na Woodstock (ale zamiast tego do Łeby), że prawie nie dojechałam do tej Łeby (ale jednak dojechałam i dzięki tym komplikacjom poznałam wyżej wspomnianego mężczyznę), że mnie prawie ze studiów wyrzucili (ale poradziłam sobie), że dwa razy przegrałam w pewnych istotnych i wymagających ode mnie wysiłku wyborach (teraz mogę powiedzieć, że dobrze się stało, a w trzecich wygrałam), że miałam miesięczną kwarantannę (to był szał, ale nawet z tego wyniknęło coś dobrego). Wiosną przeszłam anginę, bardzo ciężko i jesienią covida, bardzo lekko. Na koniec roku nie spędziłam Sylwestra z ukochanym, bo dostał anginę i przechodzi ją jeszcze ciężej, niż ja wiosną (nie spodziewałam się, że można ją jeszcze ciężej przechodzić ).
Poza tym pandemia na pewno nie jest dobra, ale mogę na przykład powiedzieć, że większa ilość wolnego czasu sprawiła, że mogłam czytać więcej książek, czasopism, oglądać seriale, filmy. Ostatni raz przed 2020 oglądałam serial chyba w 2016! Założyłam netflixa czy konto na lubimy czytać. Może to nic, ale zawsze sprawiały mi przyjemność takie rzeczy i w tym roku miałam na nie więcej czasu. Również i na treningi był czas, kiedy siłownie były jeszcze otwarte.
Dziwny rok. Ja czekam na 2023.

a co bedzie w 2023?

[Swietusia]

Napisane przez Iwona 25

a co bedzie w 2023?

Będę mogła się wyprowadzić z miasta, w którym mieszkam, a to będzie wielkie wydarzenie w moim życiu.

[Iwona 25]

Napisane przez Swietusia

Będę mogła się wyprowadzić z miasta, w którym mieszkam, a to będzie wielkie wydarzenie w moim życiu.

tak, to przełom, ja lubię swoje miasto Białystok jest super, tak tu swojsko