Mąż zmienia zdanie, jak sobie z tym poradzić.

[Maryskafryska]

Hej nie wiem czy w dobrym miejscu umieściłam wątek, szukałam podobnych ale jedyny jaki był został zamknięty. Jeśli podobny już jest lub to nie to miejsce na tego typu posty to przeparszam. Jestem tutaj nowa.

Mam problem i potrzebuję porady. Otóż. Odkąd spotykałam się z moim mężem od początku powtarzałam mu, że dla mnie posiadanie rodziny jest bardzo ważne i że chciałabym mieć dużą rodzinę. Mamy po 28 lat i jesteśmy razem 6 lat. On to wiedział i się ze mną zgadzał. Jeszcze kiedy byliśmy zaręczeni stwierdziliśmy, że nie będziemy się zabezpieczać bo fajnie będzie jak się uda. Ja o tym często z nim rozmawiałam. On mniej, ale był zgodny co do naszych planów. Niestety się nie udawało, a każda wizyta u lekarza wiązała się z jakimiś przykrymi niespodziankami. Brałam różne leki, robiłam badania itp. Zawsze jednak myślałam pozytywnie bo nie były to przeszkody nie do pokonania, żeby w końcu spełniło się to marzenie o dziecku. Były momenty, że nie miałam pracy i stresowałam się czy sobie damy radę a on zawsze mnie uspokajał, że damy sobie radę, że pieniądze to nie problem i że może coś znajdę do tego czasu. Po ślubie znalazłam pracę, niestety nie na stałe ale po rozmowach uznaliśmy, że plany się nie zmieniły. Oczywiście staraliśmy się nadal bez skutku. Po kolejnej wizycie u lekarza okazało się, że muszę mieć dwa zabiegi, aby usunąć prawdopodobną przyczynę tych bezskutecznych starań. Czekaliśmy na ten zabieg pond pół roku. Teraz wiem, że to ja na niego bardziej czekałam niż mój maż. Była to dla mnie kolejna przeszkoda- ale do pokonania.
Niestety. Po zabiegu, kiedy pierwszy raz uwierzyłam, że moje marzenie się spełni, mąż oznajmił mi, że on nie chce mieć dzieci teraz i nie wie kiedy będzie chciał. Jego argumentem było to, że on nie będzie nikogo na ten beznadziejny świat sprowadzał, oraz to że jego nie stać. Tutaj akurat to pojęcie względne bo mąż jest materialistą i czy zarabiałby 2000 czy 10000 powiedziałby że ma mało i żyje jak biedak. Dodam jeszcze, że żeby nie wiem ile miał to jest i tak niezadowolony. Natomiast ja uważam, że jak na dwoje dość młodych ludzi mamy dużo, mamy swoje mieszkanie - jemu nie odpowiada bo wolałby wielki dom), dwa samochody (le nie taki super jakby chciał), oboje mamy pracę (on swojej nie lubi ale n razie nie zmieni, chce zmienić ale nie robi nic w tym kierunku bo nie chce mu się uczyć rzeczy potrzebnych do nowej pracy, dopóki nie odpocznie od starej), możemy liczyć na pomoc (nie tylko finansową). Jednak nie to jest najgorsze. O ile rozumiem, że mógł zmienić zdanie tak nie rozumiem sposobu w jaki mi to oznajmił. Jakby stwierdził " nie chce dziś obiadu" i tyle. Wrócił do swoich zajęć mnie zostawił z tą informacją. Kiedy podjęłam z nim rozmowę żaden mój argument nie był dla niego sensowny, ponieważ on nie zamierzał w ogóle zmieniać zdania, ani dać mi żądnych konkretów typu " poczekajmy aż zmienie pracę np. za rok"itp. Tylko powiedział coś typu może za 5 lat a może za 10.Nie podał mi żadnych powodów dlaczego nie chce dzieci teraz, oprócz tych opisanych powyżej, powiedział tylko że chce mieć więcej pieniędzy- ale nie wie w jaki sposób, oraz że ma ambicje - jak zapytałam jakie to powiedział, że to jego sprawa, i zapytał czy moją ambicją jest urodzenie dzieci i siedzenie w domu z nimi.
Od tej rozmowy ze sobą nie rozmawiamy. Dlatego chciałam napisać tutaj, żebyście mi pomogły i doradziły jak mam sobie to poukładać?
Na ten moment czuję się jakby mąż, z którym miałam wspólne plany, zmienił, wywrócił mi wszystko do góry nogami i zostawił z tym samą. Zdeptał moje marzenia i plany, bez rozmowy, bez czegokolwiek. Może dla innych to jest mały problem, ale dla mnie, gdzie tyle lat walczyłam z każdą przeszkodą, aby zostać matką, napotkałam przeszkodę w postaci osoby, która miała te plany ze mną. I nie zrozumcie mnie źle, nie chce go namawiać do zmiany zdania. Piszę tutaj bo chce poradę jak mam się z tym uporać. Jestem bardzo emocjonalna i póki co od 3 dni płaczę, nie chce z nikim rozmawiać i czuję się jakby nic nie miało sensu. Jakbyśmy się od siebie oddalili.
I nie wiem jak sobie poradzić z tym, że od tego czasu mój mąż żyje sobie jakby nic się nie stało- nie zapytał nawet jak ja się czuję z jego decyzją, jak sobie radzę. Nic. Wrócił do swojego życia, zajmuję się sobą, oznajmił co chciał i życie biegnie dalej. Dla niego.
Bardzo was proszę o pomoc

[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Jesteś pewna że Twój mąż jest płodny? Taka nagła zmiana zdania wygląda jak gdyby nagle się dowiedział że dzieci mieć nie może.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Maryskafryska]

Nic mi na ten temat nie wiadomo, żeby miał nie być. Żadnych badań nie robił. Jemu bardziej chodzi o to, ze nic mu w życiu nie pasuje, praca, kraj, miasto, mieszkanie, pensja, wszystko. Ale tez nic nie robi żeby to zmienić, natomiast ode mnie wymaga żebym na 3 etaty pracowała i miała bardzo ambitne plany na 10 lat do przodu. I dopóki to się nie zmieni yo zdania nie zmieni

[Nimve]

Zachował się obrzydliwe :/ Zwodzić kogoś tyle czasu, po czym go złamać i mieć w tyłku jak sobie radzi. No kurr

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Istielig]

Czekaj, staraliście się bez rezultatu o dziecko kilka lat o tylko Ty przechodziłaś badania? Zaden lekarz nie zalecil, żeby on się zbadał takze?

Swoją drogą bardzo chlodno opowiadasz o tej relacji i po komentarzu wypadają trupy z szafy. Nie tylko 'nagle' zmienia zdanie, nie potraficie ze sobą normalnie rozmawiac to jeszcze facet ma nierealne oczekiwania co do Ciebie, samemu nie dajac dużo więcej w zamian.

Masz 28 lat, starosc to to nie jest, ale jesli juz masz problemy z zajsciem w ciaze i chcesz byc matka to na Twoim miejscu nie odkladalabym nazbyt dlugo decyzji o ewentualnym rozwodzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kreolkaa]

Może wcześniej nie był świadomy z czym się wiąże posiadanie gromadki dzieci? Nie macie jakiś młodych rodziców wśród znajomych lub w rodzinie?

Posiadanie lub nieposiadanie dzieci to fundamenty związku. Jeśli nie zgadzacie się w tej kwestii to nie ma innego wyjścia jak się rozstać.

Dziwna jest jednak ta nagła zmiana zdania bez wyraźnego powodu

[Maryskafryska]

O rozwodzie w ogóle nie myślałam... wiem, że on ma ciężki charakter ale nie myślałam o takich krokach.
Mamy właśnie dużo dzieci wsród znajomych i rodziny i też wie jaką mnie to sprawia przykrość np. podczas spotkań rodzinnych itp. Nawet jak mu mówiłam, że są pary, które są same bez rodziny, mają inne warunki mieszkaniowe itp i sobie radzą, niekiedy facet dorabia jeśli jest taka potrzeba (nasz znajomy) to odparł, że to jest argument bez sens, ale kiedy ja chce jakiś konkret czy cokolwiek to mówi " nie wiem kiedy" " nie wiem jaki mam plan"

---------- Dopisano o 16:34 ---------- Poprzedni post napisano o 16:30 ----------

Napisane przez Istielig

Czekaj, staraliście się bez rezultatu o dziecko kilka lat o tylko Ty przechodziłaś badania? Zaden lekarz nie zalecil, żeby on się zbadał takze?

Swoją drogą bardzo chlodno opowiadasz o tej relacji i po komentarzu wypadają trupy z szafy. Nie tylko 'nagle' zmienia zdanie, nie potraficie ze sobą normalnie rozmawiac to jeszcze facet ma nierealne oczekiwania co do Ciebie, samemu nie dajac dużo więcej w zamian.

Masz 28 lat, starosc to to nie jest, ale jesli juz masz problemy z zajsciem w ciaze i chcesz byc matka to na Twoim miejscu nie odkladalabym nazbyt dlugo decyzji o ewentualnym rozwodzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Lekarz zlecił mu badania, ale jakoś do tej pory ich nie zrobił, miał zrobić przed moim zabiegiem, żeby już nic nas nie zaskoczyło, ale on nie podchodzi chyba tak poważnie do tych rzeczy jak ja bo najpierw sam powiedział, że zrobi badania jak będzie taka potrzeba a jak już ma zrobić to cisza.

Z rozmowami mamy problem bo zwykle ja mówię a on tylko słucha lub powie " nie jest tak" " podaj konkretny przykład" " nie masz racji"

[kreolkaa]

Napisane przez Maryskafryska

O rozwodzie w ogóle nie myślałam... wiem, że on ma ciężki charakter ale nie myślałam o takich krokach.
Mamy właśnie dużo dzieci wsród znajomych i rodziny i też wie jaką mnie to sprawia przykrość np. podczas spotkań rodzinnych itp. Nawet jak mu mówiłam, że są pary, które są same bez rodziny, mają inne warunki mieszkaniowe itp i sobie radzą, niekiedy facet dorabia jeśli jest taka potrzeba (nasz znajomy) to odparł, że to jest argument bez sens, ale kiedy ja chce jakiś konkret czy cokolwiek to mówi " nie wiem kiedy" " nie wiem jaki mam plan"

Może zobaczył jak takie życie rodzinne wygląda i już nie jest chętny Trudno powiedzieć.. jeśli nie chce to go nie zmusisz. Jeśli jest typem "dorobkowicza" to raczej dzieci nie idą tutaj w parze..

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Maryskafryska]

Napisane przez kreolkaa

Może zobaczył jak takie życie rodzinne wygląda i już nie jest chętny Trudno powiedzieć.. jeśli nie chce to go nie zmusisz. Jeśli jest typem "dorobkowicza" to raczej dzieci nie idą tutaj w parze..

Właśnie ja nie chce go zmuszać, bo to nie na tym polega. Ja po prostu nie wiem jak sobie z tym poradzić i iść dalej...
Szkoda, że ten dorobkowicz oprócz narzekania, że nie ma tego czego chce nie robi nic, żeby to zmienić

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Z tego co napisałaś nie wyłania się obraz dobrego małżeństwa. Sprowadzać dzieci na świat w takiej rodzinie to czysty egoizm. Dzieci nie powinno się posiadać dla samego posiadania. Chyba ci jednak instynkt przyćmił myślenie, a przecież mowa jest o sprowadzeniu nowych ludzi na świat, a nie kupieniu zabawki. Poza tym męża nie zmusisz. Coś czuję, że to 'dorobienie się' to tylko wymówka. Bardzo dziwne jest to, że nie chciał się przebadać. W każdym bądź razie jak ci zależy na założeniu rodziny to ja bym jednak rozważyła rozwód i poszukanie innego partnera albo ewentualnie samotne macierzyństwo jak cię na to stać finansowo i fizycznie.

[Maryskafryska]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88692321]Treść usunięta[/QUOTE]

Mieliśmy na początku troche problemów, głownie z tym, że jak coś było nie tak to on po prostu się nie odzywał zamiast porozmawiać, a ja wychodziłam z siebie bo np. sprawił mi przykrość i jeśli w jego mniemaniu to nie powinno mnie zranić to mnie nie przepraszał i nie odzywał się bo " jestem obrażona".
I od jakiegoś czasu między nami było wszystko lepiej niż można było sobie wyobrazić... aż do tego momentu

[Rena]

Moze on jednak zrobil te badania tylko nie chce Ci pokazac wynikow? Wiesz 15% spoleczenstwa jest bezplodnych wiec to czesciej niz co 10 osoba.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Overcooked]

Ciężko doradzić jak żyć z bucem. Obecne jego zachowania to naturalna kolej podejścia do ciebie ez grama szacunku. Nie wyobrażam sobie sytuacji w której człowiek nie zachodzi w planowaną ciąże pomimo zrezygnowania z zabezpieczenia i tylko lata wielokrotnie po lekarzach, regularnie bada, umawia się na zabiegi - i to wszystko mogło by być niepotrzebne bo ciąża jest możliwa bez tych operacji tylko to druga strona wymaga podreperowania swojej płodności żeby osiągnąć cel. Ale zamiast tego z pełną świadomością tych desperackich działań i zabiegów facet siedzi na dupie i nie wykona zwykłego badania krwi i spermy żeby oszczędzić partnerce stresów, powikłań i kasy. I to w czasach gdy udowodniono że ogromna część niepłodności jest po stronie męskiej i lekarze bezpośrednio wysyłają go na badania.

[Maryskafryska]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88692368]Treść usunięta[/QUOTE]

Nie wiem co robić w tej sytuacji... kiedy mu powiedziałam o tym jak ja się z tym czuje, i że nie mam ochoty teraz z nim rozmawiać czy przebywać czy żyć jakby nic się nie stało i że potrzebuje czasu dla siebie, żeby się z tym pogodzić itp to zapytał tylko czy ma się wyprowadzić czy może zostać... i tyle.

[karawanna]

Rzeczywiście coraz bardziej z Twojego opisu wyłania się obraz niezbyt idealnego partnera. Ale to nie jest clue tego wątku. Taka nagła zmiana... Też mi się wydaje, że mógł zrobić badania, które pokazały, że jednak jest bezpłodny. I boi się przyznać. Są faceci, dla których bycie bezpłodnym, to jak wstyd i "nie bycie w pełni mężczyzną".

Ale to takie moje gdybania.

[Overcooked]

Napisane przez Maryskafryska

Mój mąż tak robi. Jak ja mu powiem, że jego zachowanie sprawiło mi przykrość i czy mógłby może powiedzieć przepraszam to on powie " moim zdaniem to nie bylo nic co mogłoby Ci sprawić przykrość więc nie będe Cię przepraszał".Kiedyś np. powiedział, że jakbym do niego przyszła a nie poszła do innego pokoju to by mnie przeprosił. JAKBYM DO NIEGO PRZYSZŁA. Chociaż ostatnio to się zmieniło, w ogóle dużo zmieniło się na lepsze.

To jak źle musiało być wcześniej? To jest twój odpowiedni kandydat na ojca? Chcesz żeby te wasze potencjalne dzieci też tak tresował? Co mają czuć (bo tylko jego racja jest właściwa i prawdziwa) i czy zasługują na jakieś gesty? Masz 28 lat a nie 40, spokojnie można znaleźć kogoś odpowiedniejszego i kto przynajmniej się przebada.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Maryskafryska]

Napisane przez karawanna

Rzeczywiście coraz bardziej z Twojego opisu wyłania się obraz niezbyt idealnego partnera. Ale to nie jest clue tego wątku. Taka nagła zmiana... Też mi się wydaje, że mógł zrobić badania, które pokazały, że jednak jest bezpłodny. I boi się przyznać. Są faceci, dla których bycie bezpłodnym, to jak wstyd i "nie bycie w pełni mężczyzną".

Ale to takie moje gdybania.

Codziennie jeździmy razem do pracy, codziennie z niej razem wracamy. Pracujemy w jednym miejscu. Wiedziałabym gdyby zrobił te badania... poza tym wydaje mi się, że wiedząc przez co ja przechodziłam, i miałam wtedy jeszcze jego wsparcie to wiedziałby, że miałby moje. Co innego jeśli któreś z nas byłoby bezpłodne a co innego, jeśli nie możemy mieć dzieci bo on powiedział, że nie bo nie..

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Nimve

Zachował się obrzydliwe :/ Zwodzić kogoś tyle czasu, po czym go złamać i mieć w tyłku jak sobie radzi. No kurr

Dlaczego uważasz, że ją zwodził? Mógł po prostu zmienić zdanie. To się może dziać w obie strony.

[Mamrot28]

Nie rozumiem postępowania twojego męża. Jest bucem, sprawia Ci przykrość ale jest mu wszystko jedno jak się z tym czujesz. Chcesz to się przeproś, nie chcesz to się gniewaj.
Skoro wcześniej chciał potomstwo to co się nagle zmieniło? Kochaliście się bez zabezpieczenia i zapewne było wiele szans na zajście w ciążę. A co gdyby się udało? Ty byłabyś w skowronkach... A jeśli on by stwierdził, że jednak nie bo nie? Bierzesz pod uwagę, że partner wgl nie chciał mieć dziecka tylko uczucie do Ciebie sprawiło, że wolał skłamać aby z Tobą być?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Maryskafryska]

Napisane przez Mamrot28

Nie rozumiem postępowania twojego męża. Jest bucem, sprawia Ci przykrość ale jest mu wszystko jedno jak się z tym czujesz. Chcesz to się przeproś, nie chcesz to się gniewaj.
Skoro wcześniej chciał potomstwo to co się nagle zmieniło? Kochaliście się bez zabezpieczenia i zapewne było wiele szans na zajście w ciążę. A co gdyby się udało? Ty byłabyś w skowronkach... A jeśli on by stwierdził, że jednak nie bo nie? Bierzesz pod uwagę, że partner wgl nie chciał mieć dziecka tylko uczucie do Ciebie sprawiło, że wolał skłamać aby z Tobą być?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

nie myślałam o tym wcześniej bo nie dawał mi takich sygnałów, że nie chce mieć dzieci.. nawet niekiedy sam mówił, że by chciał jak tak słucha opowiadań innych, jak jesteśmy w gronie osób z dziećmi to zawsze jest chętny, żeby się z nimi bawić czy wziąć na ręce itp..
Wiem, że on ma ciężki charakter, ja też mam. Myślałam żeby pójść do psychologa ale jak rozmawiam z przyjaciółkami na ten temat to mówią, że powinniśmy pójść razem... a wiem, że on nie pójdzie

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Maryskafryska

nie myślałam o tym wcześniej bo nie dawał mi takich sygnałów, że nie chce mieć dzieci.. nawet niekiedy sam mówił, że by chciał jak tak słucha opowiadań innych, jak jesteśmy w gronie osób z dziećmi to zawsze jest chętny, żeby się z nimi bawić czy wziąć na ręce itp..

To o niczym nie świadczy. Ja też lubię się bawić z dziećmi. Cudzymi. Przez chwilę. Bo swoich nigdy nie chciałam i nie chcę.

Wiem, że on ma ciężki charakter, ja też mam. Myślałam żeby pójść do psychologa ale jak rozmawiam z przyjaciółkami na ten temat to mówią, że powinniśmy pójść razem... a wiem, że on nie pójdzie

To idź najpierw sama. Może na terapii nauczysz się prawidłowych wzorców i dowiesz jak z nim rozmawiać.

A skoro oboje macie ciężkie charaktery i nieprzepracowane problemy to serio poważnie powinnaś się zastanowić czy masz prawo fundować takich rodziców swoim potencjalnym dzieciom.

[Maryskafryska]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;88692586]To o niczym nie świadczy. Ja też lubię się bawić z dziećmi. Cudzymi. Przez chwilę. Bo swoich nigdy nie chciałam i nie chcę.



To idź najpierw sama. Może na terapii nauczysz się prawidłowych wzorców i dowiesz jak z nim rozmawiać.

A skoro oboje macie ciężkie charaktery i nieprzepracowane problemy to serio poważnie powinnaś się zastanowić czy masz prawo fundować takich rodziców swoim potencjalnym dzieciom. [/QUOTE]

Może i racja.. muszę jakoś sobie to poukładać i zaakceptować taki stan rzeczy..

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Maryskafryska]

Rozumiem. Tylko jak teraz nie myśleć o tym, pogodzić się z tym i żyć dalej ? jakieś rady ?

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Maryskafryska

Rozumiem. Tylko jak teraz nie myśleć o tym, pogodzić się z tym i żyć dalej ? jakieś rady ?

Ale dlaczego masz się z tym godzić jak pragniesz dziecka? Możesz przecież spróbować sobie poukładać w głowie na przykład z pomocą terapeuty. Możesz rozważyć zmianę partnera. Nie ma raczej magicznych zaklęć, żeby nie odczuwać żalu, kiedy nie można mieć tego, czego się chce.

[Hultaj]

Mój mąż tak robi. Jak ja mu powiem, że jego zachowanie sprawiło mi przykrość i czy mógłby może powiedzieć przepraszam to on powie " moim zdaniem to nie bylo nic co mogłoby Ci sprawić przykrość więc nie będe Cię przepraszał".Kiedyś np. powiedział, że jakbym do niego przyszła a nie poszła do innego pokoju to by mnie przeprosił. JAKBYM DO NIEGO PRZYSZŁA. Chociaż ostatnio to się zmieniło, w ogóle dużo zmieniło się na lepsze.

no to wyszłaś za buca i nauczyłaś go że może Cię sprowadzać do parteru bo i tak nie odejdziesz.

Jakby mnie facet tak olewał jak teraz zrobił ten Twój na początek odmówiłabym jakichkolwiek zbliżeń (najlepiej osobne sypialnie) potem przy braku progresu lub fochach zdecydowała się na separację.

Poza tym dla mnie skoro już jakiegoś czasu leczysz niepłodność to nie masz co sobie pozwalać na przerwy bo możesz nigdy nie zajść. Wóz albo przewóz, chce rodzinę albo rozwód albo Ty olewasz swoje priorytety.
Zresztą jakbym usłyszała nie bo nie i w sumie nic więcej to bym odpowiedziała fajnie, a ja dalej tak bo tak więc nie ma mowy o seksie z zabezpieczeniem. Szach mat.
Oraz oczywiście zażadała by zrobił badania, dla mnie to kuriozum że ty leczysz bezpłodność a on się nawet nie przebadal (lub nie znasz wyników). Od tego należałoby zacząć.

[robcia]

Moze ogrom odpowiedzialnosci zwiazenej z dzieckiem dopiero do na niego spadl po zabiegu?
Obstawiam , ze zmienil zdanie po tych wszystkich perturbacjach . Zniechęcil sie
On nie chce ich teraz czy wcale?
Jesli nie teraz to przynajmniej moglby sie okresluc kiedy?
Dalabym sobie troche czasu na okrzepniecie emocji i za jakis czas na jeszcze jedna rozmowe. Na razie za bardzo oboje sie spinacie a jestescie jeszcze mlodzi i macie czas
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz