Problemy młodego małżeństwa

[Punchdrunk]

Nie wiem, jak ogarnąć sytuację w swoim małżeństwie. Niby nic poważnego się nie dzieje, ale mi spędza sen z powiek.

Jesteśmy małżeństwem od pół roku. Od czasu pandemii, kiedy nie możemy spędzać czasu aktywnie, mąż wrócił do grania na komputerze/konsoli/tablecie. Wszystkim na raz. Gra 5 godzin dziennie i wygląda to tak, że jest włączony komputer, on [złe słowo] grę, a obok stoi tablet, na którym równocześnie też w coś gra. Przestał angażować się w domu - pozmywa, jak trzy razy poproszę. Zaczęłam się czuć, jakbym była w związku z piętnastolatkiem. Synuś pogra, a mamusia poskłada pranie i zrobi papu. Przestał mieć potrzebę seksu. Dla mnie 5 dni bez to już długo, zresztą co innego, gdyby przerwa wynikala z przemęczenia czy choroby, a co innego, gdy on nawet na mnie oka nie zawiesi, bo jest zajęty swoją [złe słowo]. Jak wprost powiedziałam, że nie byliśmy blisko od kilku dni, to on zdziwiony "przecież w Wielkanoc się kochaliśmy" i taki oburzony, że czego ja chcę. Jak spędzamy czas razem, to godzinę, podczas której on włączy durny sitcom do oglądania.

Nie jestem mistrzem spokojnych rozmów o problemach, bo szybko wybucham i jest awantura, więc piszę tu dla ułożenia myśli przed rozmową, którą planuję na dzisiaj (o ile oderwę go od komputera) oraz - bardzo Was proszę o rady, jak zdyscyplinować męża i rozruszać te nasze pożycie, bo coraz gorzej z moją depresją (leczę się od roku). Jest marazm, bo nie mogę iść biegać/pojeździć rowerem, ani mąż ze mną nie chce spędzać czasu i oddalamy się od siebie walczę, żeby nie popaść w gorszy stan, zmuszam się do chodzenia do pracy, robienia obiadów, zakupów, makijażu, umycia głowy. Każda czynność to dla mnie walka. On tego nie widzi, jak mam gorszy dzień, to jest zdziwiony "myślałem, że się już wyleczyłaś"

Dodajcie otuchy/udzielcie rad, jak porozmawiać

[phony]

Napisane przez Punchdrunk

Nie wiem, jak ogarnąć sytuację w swoim małżeństwie. Niby nic poważnego się nie dzieje, ale mi spędza sen z powiek.

Jesteśmy małżeństwem od pół roku. Od czasu pandemii, kiedy nie możemy spędzać czasu aktywnie, mąż wrócił do grania na komputerze/konsoli/tablecie. Wszystkim na raz. Gra 5 godzin dziennie i wygląda to tak, że jest włączony komputer, on [złe słowo] grę, a obok stoi tablet, na którym równocześnie też w coś gra. Przestał angażować się w domu - pozmywa, jak trzy razy poproszę. Zaczęłam się czuć, jakbym była w związku z piętnastolatkiem. Synuś pogra, a mamusia poskłada pranie i zrobi papu. Przestał mieć potrzebę seksu. Dla mnie 5 dni bez to już długo, zresztą co innego, gdyby przerwa wynikala z przemęczenia czy choroby, a co innego, gdy on nawet na mnie oka nie zawiesi, bo jest zajęty swoją [złe słowo]. Jak wprost powiedziałam, że nie byliśmy blisko od kilku dni, to on zdziwiony "przecież w Wielkanoc się kochaliśmy" i taki oburzony, że czego ja chcę. Jak spędzamy czas razem, to godzinę, podczas której on włączy durny sitcom do oglądania.

Nie jestem mistrzem spokojnych rozmów o problemach, bo szybko wybucham i jest awantura, więc piszę tu dla ułożenia myśli przed rozmową, którą planuję na dzisiaj (o ile oderwę go od komputera) oraz - bardzo Was proszę o rady, jak zdyscyplinować męża i rozruszać te nasze pożycie, bo coraz gorzej z moją depresją (leczę się od roku). Jest marazm, bo nie mogę iść biegać/pojeździć rowerem, ani mąż ze mną nie chce spędzać czasu i oddalamy się od siebie walczę, żeby nie popaść w gorszy stan, zmuszam się do chodzenia do pracy, robienia obiadów, zakupów, makijażu, umycia głowy. Każda czynność to dla mnie walka. On tego nie widzi, jak mam gorszy dzień, to jest zdziwiony "myślałem, że się już wyleczyłaś"

Dodajcie otuchy/udzielcie rad, jak porozmawiać

Sytuacja, w której większość ludzi się teraz znajduje nie jest normalna. Każdy próbuje sobie jakoś psychicznie radzić z tak nagłą zmianą sposobu życia (no chyba że ktoś wcześniej non stop siedział w domu i nie odczuwa zbytnio zmiany). Niestety ale nie ma innej rady jak rozmowa, rozmowa, rozmowa i ja np. bym odpuściła. Tzn nie nadskakiwałabym mu, ale też nie bawiła się w organizowanie mu zajęcia itd. On ma prawo nie mieć ochoty na seks, bierz poprawkę na to, że on może gorzej psychicznie znosić zamknięcie w domu i to może mieć ogromny wpływ na libido. Ja sama nie mam co ze sobą zrobić, wpadam albo w jakiś szał sprzątania od rana do wieczora albo przez trzy dni nie robię dosłownie nic poza snuciem się od łóżka na balkon i do telewizora.

[Punchdrunk]

Wiec jak, nie rozmawianie z żoną jest ok, a ja się tylko czepiam? Dlaczego jedna osoba, z depresją, ma zaciskać zęby i organizować wspólne życie, a druga w tym czasie może zapomnieć o bożym świecie przed gierką?



Czepiam sie?

[White_Dove]

Hmm..może to jego sposób na walkę z pandemia i siedzeniem w domu. Mówiłaś mu że przestał angażować się w dom? Może on tego nie widzi albo pochłonęła go gra. Spytaj czy stresuje go tylko pandemia czy coś jeszcze?
My mamy podobny staż małżeński. Mąż pracuje zdalnie i potem gra do 2-3h w ciągu dnia kontaktując się z kolegami w grze. Ma po 30 i jakoś mi to nie pasuje gry komputerowe, żona i 33 lata? Zastanawiam się czasem czy jak pojawi się dziecko też będzie grał w gry? Mnie nigdy nie ciągnęło do gier komputerowych. Kiedyś gralam coś w Simsy ale potem mi się znudziło już lata nie gram. Nie wiem czy to kwestia wieku czy czego. Mówił że on się tak odstresowuje. Poza tym nie jest to dla mnie atrakcyjne " facet po 30 grający codziennie na kompie i ja wołająca z przedpokoju że obiad" Wolałabym już żeby ćwiczył na odstresowanie chociaż byłby jakiś plus z tego.



Facet zaniedbuje autorkę. Owszem na prawo nie mieć ochoty na seks ale nie musi jej zaniedbywać przez to.

[Punchdrunk]

Właśnie o to chodzi, 31-letni mąż gra i gra, a ja mu przypominam o obiadku, zmywaniu czy wypracowaniu sobie koszuli do pracy.

Nie wspomnę o tym, że jak intensywnie pisałam doktorat, przy czym "intensywnie" oznacza 2-3 godziny dziennie i to nie codziennie, on chodzil dookoła mnie i marudzil, że nie poświęcam mu czasu :/

[White_Dove]

Napisane przez Punchdrunk

Właśnie o to chodzi, 31-letni mąż gra i gra, a ja mu przypominam o obiadku, zmywaniu czy wypracowaniu sobie koszuli do pracy.

Nie wspomnę o tym, że jak intensywnie pisałam doktorat, przy czym "intensywnie" oznacza 2-3 godziny dziennie i to nie codziennie, on chodzil dookoła mnie i marudzil, że nie poświęcam mu czasu :/

Hipokryta. Mówiłaś mu o tym?

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Punchdrunk

Właśnie o to chodzi, 31-letni mąż gra i gra, a ja mu przypominam o obiadku, zmywaniu czy wypracowaniu sobie koszuli do pracy.

Nie wspomnę o tym, że jak intensywnie pisałam doktorat, przy czym "intensywnie" oznacza 2-3 godziny dziennie i to nie codziennie, on chodzil dookoła mnie i marudzil, że nie poświęcam mu czasu :/

To nie rób tego przez jakis czas. Zle to na ciebie dziala i byc moze na niego tez.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Ja z kolei nie rozumiem urazu do gier. Gry to nie tylko głupie gierki dla dzieci, jest pełno ciekawych gier dla dorosłych, strategii. Sama lubię grać w gry strategiczne, mąż też. Najważniejsze jest to, aby z niczym nie popadać w przesadę. Żeby gry nie zajmowały większości czasu, spychajac rodzinę i obowiązki na dalszy plan. Ja pracuję zdalnie, mąż u siebie w pracy, pełny etat a czasem i dłużej. I zazdroszczę czasem wszystkim, którzy siedzą w domu i mogą się ponudzić też bym chciała mieć więcej wolnego czasu i móc sobie pograć z 2-3 godzinki.

Próbowałaś z nim w coś zagrać albo zaproponować alternatywę na wspólnie spędzony czas? Albo czasem wystarczy być blisko, nawet jak każde robi co innego. Ja po pracy włączam sobie serial na Netflixie, mąż obok gra, w trakcie sobie gadamy i żartujemy. Tak też można.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[4bf691ac28ce4b7c42a5e5e37940d2d92e088cdd_611061f254610]

Napisane przez Punchdrunk

Właśnie o to chodzi, 31-letni mąż gra i gra, a ja mu przypominam o obiadku, zmywaniu czy wypracowaniu sobie koszuli do pracy.

Nie wspomnę o tym, że jak intensywnie pisałam doktorat, przy czym "intensywnie" oznacza 2-3 godziny dziennie i to nie codziennie, on chodzil dookoła mnie i marudzil, że nie poświęcam mu czasu :/

przypominasz mu o tym, żeby zjadł obiad czy żeby go zrobił dla was?

[Punchdrunk]

Będę szczera - robię obiad i wołam, żeby (do cholery) przyszedł ze mną zjeść. Albo wczoraj chciał gofry, zrobiła ale jeszcze 3 razy mu komunikowałam ten fakt, bo był zajęty pykaniem. Usiedliśmy razem z goframi, ale i tak nie pogadaliśmy, bo włączył serial. Po serialu siadł grać dalej.

Zajęłam się sobą, pofarbowałam włosy, obcięłam końcówki, założyłam fajny, seksowny ciuch - popatrzył, powiedzial, że ładnie wyglądam i tyle miałam z jego uwagi...

[Sally1642]

To po co mu usługujesz? Przestań traktować go jak dziecko. Skoro chce gofry (a później cię olewa, bo gierka ważniejsza) to powiedz mu, żeby sam sobie zrobił Nie rozumiem robienia z siebie służącej i późniejszych pretensji bo druga osoba to wykorzystuje.
No wykorzystuje bo sama na to pozwalasz
Przypominasz misiowi o wyprasowaniu koszuli do pracy, serio? Jeszcze raz: to dorosły facet, nie dziecko a ty nie jesteś służącą.

[kennedy]

zrob sobie liste tematow przed romozwa.
1 obowiazki domowe: oboje sprzatamy i nie chce musiec ci przypominac ze ty tez masz to robic.

2 gotowanie: obojemy jemy i oboje musimy gotowac. moze zaproponuj gotowanie razem obiadu skoro obojesiedzicie w domu? nowe przepisy, zdrowa kuchnia- co wam odpowiada. to was zblizy.

[Punchdrunk]

Najbardziej mnie irytuje, że my nie siedzi.y w domu tak całkiem, bo chodzimy na 8 godzin do pracy. I potem ja muszę gotować, bo on absolutnie nie chce tego robić. Nie przeszkadza mi to tak całkiem, bo ja lubię gotowac. Normalnie on mi pomaga- obiera ziemniak, gotuje ryż, zmywa, bo ja tego nienawidzę. Boli mnie najbardziej, że on się wyłącza przez tę grę.

[kennedy]

Napisane przez Punchdrunk

Najbardziej mnie irytuje, że my nie siedzi.y w domu tak całkiem, bo chodzimy na 8 godzin do pracy. I potem ja muszę gotować, bo on absolutnie nie chce tego robić. Nie przeszkadza mi to tak całkiem, bo ja lubię gotowac. Normalnie on mi pomaga- obiera ziemniak, gotuje ryż, zmywa, bo ja tego nienawidzę. Boli mnie najbardziej, że on się wyłącza przez tę grę.

Nie przeszkadza ci ze musisz gotowac dla dwojga?


Wspolne gotowanie da ci to czego potrzebujesz: wspoloty.

[SteveS]

Napisane przez Punchdrunk

Właśnie o to chodzi, 31-letni mąż gra i gra, a ja mu przypominam o obiadku, zmywaniu czy wypracowaniu sobie koszuli do pracy.

Nie wspomnę o tym, że jak intensywnie pisałam doktorat, przy czym "intensywnie" oznacza 2-3 godziny dziennie i to nie codziennie, on chodzil dookoła mnie i marudzil, że nie poświęcam mu czasu :/

To przestań to robić. Zakładam, że mu powiedziałaś, co i jak. Jeśli nie rozumie, to rób obiad dla siebie, zmywaj swoje rzeczy, pierz i prasuj dla siebie. Niech znajdzie na to czas. Nie przypominaj mu - będzie głodny albo pójdzie w pomiętej koszuli.

Jestem w stanie zrozumieć, że ktoś gra i tak sobie radzi ze stresem, bo ja robię TAK SAMO. Tyle że jest czas na granie, jest czas, który spędzamy we dwoje albo zajmuję się domem i siedzę z dzieckiem.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Punchdrunk

Najbardziej mnie irytuje, że my nie siedzi.y w domu tak całkiem, bo chodzimy na 8 godzin do pracy. I potem ja muszę gotować, bo on absolutnie nie chce tego robić. Nie przeszkadza mi to tak całkiem, bo ja lubię gotowac. Normalnie on mi pomaga- obiera ziemniak, gotuje ryż, zmywa, bo ja tego nienawidzę. Boli mnie najbardziej, że on się wyłącza przez tę grę.

Czy rozmawiałaś z nim konkretnie o czasie jaki poświęca dziennie na granie? Bo dzień w dzień 5 godzin owszem, może ogłupiać. Ja widzę po TŻ, że gdy za dużo gra, to staje się jakiś taki nieobecny, trochę osowiały. Ale mamy ustalone, że gdy zaczyna przesadzać, to mu o tym mówię. Poza tym zaczął sobie szukać innych zajęć - czytanie, jakieś majsterkowanie - aby granie nie było jedynym hobby. Musielibyście poczynić jakieś ustalenia i się ich trzymać. Nie stój nad nim i nie mów, że ma coś zrobić, po czym za 5 minut Ty to robisz, bo on gra. Umawiajcie się na "za pół godziny zrób proszę przerwę w grze i robimy to i to". A jeżeli oleje raz, drugi, trzeci, to cóż - nie gotuj dla dwojga, przestań dla niego robić cokolwiek, choćby Cię miało trząść. Nie matkuj mu. Albo zauważy problem i zechce coś zmienić, albo będziesz miała nieobecnego partnera i małżeństwo głównie na papierze. A wiadomo coś się z takimi związkami dzieje - na krótszą lub dłuższą metę.

[Sally1642]

Napisane przez Punchdrunk

Najbardziej mnie irytuje, że my nie siedzi.y w domu tak całkiem, bo chodzimy na 8 godzin do pracy. I potem ja muszę gotować, bo on absolutnie nie chce tego robić. Nie przeszkadza mi to tak całkiem, bo ja lubię gotowac. Normalnie on mi pomaga- obiera ziemniak, gotuje ryż, zmywa, bo ja tego nienawidzę. Boli mnie najbardziej, że on się wyłącza przez tę grę.

Usiądź i pomyśl, co byś chciała z nim robić - czy to obejrzeć film / serial, czy to np. zrobić jakiś deser razem, pograć w planszówki? Z racji aktualnej sytuacji w kraju wszelkie opcje z rozrywką poza domem odpadają, niestety... Od przyszłego tygodnia będzie można wychodzić do parków i lasów, to też możesz zaproponować.

Co robiliście razem przed kwarantanną? Chodzi mi o czas spędzony w domu.

Pamiętaj, że nie tylko ty jesteś w takiej sytuacji - wszyscy jesteśmy. Jakoś trzeba sobie wypełnić czas na kwarantannie.
Pogadaj z nim, zaproponuj coś i zobacz jaka będzie reakcja.

[Hultaj]

Mi się wydaje że to by i tak wyszło a to siedzenie w domu bez wyjścia na rower bieganie czy spacer tylko to przyspieszyło. Serio was nie ma więcej niż połowę dnia, i gra grami ale facet olewa to co robił wcześniej, pomoc przy gotowaniu czy obowiązki domowe, seks. Tego ''epidemia'' nie tłumaczy.
To też nie jest metoda żeby ciągle coś robić czy wychodzić bo jak nie to granie go wciągnie jak teraz. Wygląda to na nałóg.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Hultaj

Mi się wydaje że to by i tak wyszło a to siedzenie w domu bez wyjścia na rower bieganie czy spacer tylko to przyspieszyło. Serio was nie ma więcej niż połowę dnia, i gra grami ale facet olewa to co robił wcześniej, pomoc przy gotowaniu czy obowiązki domowe, seks. Tego ''epidemia'' nie tłumaczy.
To też nie jest metoda żeby ciągle coś robić czy wychodzić bo jak nie to granie go wciągnie jak teraz. Wygląda to na nałóg.

Racja.

[Hultaj]

znaczy dla mnie ogólnie duże znaczenie ma że normalnie pracują jak wcześniej, nic się nie zmieniło. To jednak inna sytuacja niż kogoś kto jest np. na urlopie, czymś gorszym lub pracuje zdalnie. Żyją praktycznie jak do niedawna, tyle tylko że pod banderą i w klimacie tego wszystkiego, no ok nie spotykają się nie pójdą na sport. Ale to też nie jest czelendz zostandomu jak u innych.

[LhunLai]

Napisane przez Punchdrunk

Będę szczera - robię obiad i wołam, żeby (do cholery) przyszedł ze mną zjeść. Albo wczoraj chciał gofry, zrobiła ale jeszcze 3 razy mu komunikowałam ten fakt, bo był zajęty pykaniem. Usiedliśmy razem z goframi, ale i tak nie pogadaliśmy, bo włączył serial. Po serialu siadł grać dalej.

Zajęłam się sobą, pofarbowałam włosy, obcięłam końcówki, założyłam fajny, seksowny ciuch - popatrzył, powiedzial, że ładnie wyglądam i tyle miałam z jego uwagi...

Ja tego absolutnie nie rozumiem, czemu kobiety się tak dają robić.
Przecież wystarczy zastosować skuteczny trik polegający na tym, że zaczynasz go olewać, robisz jedzenie tylko dla siebie, zmywasz tylko po sobie, przestajesz sprzątać, wynosić śmieci, pranie też robisz tylko dla siebie i czekasz aż się jaśnie panicz zorientuje, że nie ma co jeść/ nie ma majtek czystych do założenia i czemu tak brudno i śmierdzi z kosza Owszem, wymaga to trochę poświęcenia czystości na chacie ale jak dla mnie nie ma skuteczniejszego sposobu, żeby ruszyć takim. Ale zwykle w odpowiedzi słyszę od babeczek "nieee, no co ty, zrobi się syf, wszystko będzie tak leżało, etc etc". No cóż, jak tam sobie chcecie.

[megamag]

Napisane przez Punchdrunk

Wiec jak, nie rozmawianie z żoną jest ok, a ja się tylko czepiam? Dlaczego jedna osoba, z depresją, ma zaciskać zęby i organizować wspólne życie, a druga w tym czasie może zapomnieć o bożym świecie przed gierką?



Czepiam sie?

Może przestań go karmić? Zgłodnieje, to się oderwie od grania.

Chłop może też mieć gorszy nastój przez to zamknięcie w domu i nie mieć ochoty na seks, ale to nie powód, żeby go karmić, opierać i wyrzucać spod niego gnój jak spod krowy. Będzie musiał obrobić swój tyłek, to przynajmniej będzie miał jakąś dodatkową aktywność. Dobrze mu zrobi.

---------- Dopisano o 14:44 ---------- Poprzedni post napisano o 14:39 ----------

Napisane przez Punchdrunk

Najbardziej mnie irytuje, że my nie siedzi.y w domu tak całkiem, bo chodzimy na 8 godzin do pracy. I potem ja muszę gotować, bo on absolutnie nie chce tego robić. Nie przeszkadza mi to tak całkiem, bo ja lubię gotowac. Normalnie on mi pomaga- obiera ziemniak, gotuje ryż, zmywa, bo ja tego nienawidzę. Boli mnie najbardziej, że on się wyłącza przez tę grę.

Gotuj tylko dla siebie. W czym problem? "Kto nie pracuje, ten nie je".

[Punchdrunk]

Przed epidemia żyliśmy z musu bardzo intensywnie. Rok wcześniej bylismy dwa razy w podróży, dużo też jeździliśmy po kraju - a to festiwal, a to koncert, a to jakiś krótki wypad np. 3 dni w Krakowie. Kino, teatr, rowery. Kurs tańca. Zorganizowaliśmy ślub. Kupiliśmy i wykańczamy dom. Postanowiliśmy sobie trochę odpocząć, bo faktycznie byliśmy już bardzo wykończeni ciągłymi wyjazdami. Więc zimą oglądaliśmy głównie seriale albo graliśmy w planszowymi. Ale dużo więcej rozmawialiśmy. Tak po prostu byliśmy ze sobą. Pisałam doktorat i bardzo się starałam, żeby mieć czas i na naukę, i dla męża.

A teraz on kurła gra. Wczoraj - od 17.30 do 23.00, z przerwą na serial. Przestał czytać książki. Gorzej śpi przez te granie.

[Sally1642]

Czyli facet ma Cię głęboko w poważaniu, bo ty się nie postawisz. On gra od 17 do 23, ty mu ugotujesz, posprzątasz, zrobisz pranie. Ty się zajmujesz wszystkim, więc "dla niego nic nie zostaje" tak więc siedzi i gra.
Zgadzam się z dziewczynami - przestań go obsługiwać. Przecież dla niego to idealna sytuacja - kucharka i sprzątaczka pod ręką.

Czemu to sobie robisz? Zdajesz sobie sprawę, że ta cała sytuacja to nie jest jedynie jego wina, ale też twoja?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Punchdrunk

Przed epidemia żyliśmy z musu bardzo intensywnie. Rok wcześniej bylismy dwa razy w podróży, dużo też jeździliśmy po kraju - a to festiwal, a to koncert, a to jakiś krótki wypad np. 3 dni w Krakowie. Kino, teatr, rowery. Kurs tańca. Zorganizowaliśmy ślub. Kupiliśmy i wykańczamy dom. Postanowiliśmy sobie trochę odpocząć, bo faktycznie byliśmy już bardzo wykończeni ciągłymi wyjazdami. Więc zimą oglądaliśmy głównie seriale albo graliśmy w planszowymi. Ale dużo więcej rozmawialiśmy. Tak po prostu byliśmy ze sobą. Pisałam doktorat i bardzo się starałam, żeby mieć czas i na naukę, i dla męża.

A teraz on kurła gra. Wczoraj - od 17.30 do 23.00, z przerwą na serial. Przestał czytać książki. Gorzej śpi przez te granie.

Oczywiście, że gorzej śpi, bo od takiej dawki światła emitowanego przez monitor i innych kwestii związanych z tego typu aktywnością trudno, aby mózg pracował normalnie. To nie jest zdrowe. Jak wszystko w nadmiarze.

[kennedy]

Napisane przez Punchdrunk

Przed epidemia żyliśmy z musu bardzo intensywnie. Rok wcześniej bylismy dwa razy w podróży, dużo też jeździliśmy po kraju - a to festiwal, a to koncert, a to jakiś krótki wypad np. 3 dni w Krakowie. Kino, teatr, rowery. Kurs tańca. Zorganizowaliśmy ślub. Kupiliśmy i wykańczamy dom. Postanowiliśmy sobie trochę odpocząć, bo faktycznie byliśmy już bardzo wykończeni ciągłymi wyjazdami. Więc zimą oglądaliśmy głównie seriale albo graliśmy w planszowymi. Ale dużo więcej rozmawialiśmy. Tak po prostu byliśmy ze sobą. Pisałam doktorat i bardzo się starałam, żeby mieć czas i na naukę, i dla męża.

A teraz on kurła gra. Wczoraj - od 17.30 do 23.00, z przerwą na serial. Przestał czytać książki. Gorzej śpi przez te granie.

siedzi za duzo przed ekranem to i nie moze spac. Sama tak mialam jak przechodzilam Wiedzmina pierwszy raz. To jest jak nalog.

[la'Mbria]

Napisane przez White_Dove

Hmm..może to jego sposób na walkę z pandemia i siedzeniem w domu. Mówiłaś mu że przestał angażować się w dom? Może on tego nie widzi albo pochłonęła go gra. Spytaj czy stresuje go tylko pandemia czy coś jeszcze?
My mamy podobny staż małżeński. Mąż pracuje zdalnie i potem gra do 2-3h w ciągu dnia kontaktując się z kolegami w grze. Ma po 30 i jakoś mi to nie pasuje gry komputerowe, żona i 33 lata? Zastanawiam się czasem czy jak pojawi się dziecko też będzie grał w gry? Mnie nigdy nie ciągnęło do gier komputerowych. Kiedyś gralam coś w Simsy ale potem mi się znudziło już lata nie gram. Nie wiem czy to kwestia wieku czy czego. Mówił że on się tak odstresowuje. Poza tym nie jest to dla mnie atrakcyjne " facet po 30 grający codziennie na kompie i ja wołająca z przedpokoju że obiad" Wolałabym już żeby ćwiczył na odstresowanie chociaż byłby jakiś plus z tego.



Facet zaniedbuje autorkę. Owszem na prawo nie mieć ochoty na seks ale nie musi jej zaniedbywać przez to.

Czemu ci nie pasuje, że mąż gra w gry? To takie samo hobby jak prowadzenie ogrodu, dzierganie na szydełku czy rozwiązywanie sudoku.
Mój mąż ma 38lat, mamy 2 dzieci, on też gra. Codziennie. Dwie-trzy godziny(no nie codziennie 3...Ale teraz gdy jesteśmy zamknięci to 2 godziny dziennie na pewno na to poświęca). To jest czas dla niego. Ten czas na odstresowanie. Jakby był kobietą to pewnie w tym czasie malowałby paznokcie/ robił DIY, oglądał tutoriale na youtube z makijazami albo...milion innych rzeczy w tym grałby na kompie.
Bo "gierki" to przecież nie jest domena tylko facetów. Dużo dziewczyn/ kobiet też gra.
Ja akurat nie lubię i nie gram, ale nie widzę w tym nic złego DOPÓKI nie zajmuje mu to całego czasu wolnego. Tj oprócz grania chce równiez spędzać czas inaczej. Dopóki granie nie jest nalogowe/ obsesyjne to jak każda aktywność ludzka- jest zwykłym czasoumilaczem i nie ma co się o to spinać.

W przypadku Autorki męża- tutaj już jeat gorzej. On ma tryb "wdupiemania" już włączony. Czegoś takiego bym nie zdzierżyła w związku.

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 18:50 ---------- Poprzedni post napisano o 18:48 ----------

Napisane przez Punchdrunk

Będę szczera - robię obiad i wołam, żeby (do cholery) przyszedł ze mną zjeść. Albo wczoraj chciał gofry, zrobiła ale jeszcze 3 razy mu komunikowałam ten fakt, bo był zajęty pykaniem. Usiedliśmy razem z goframi, ale i tak nie pogadaliśmy, bo włączył serial. Po serialu siadł grać dalej.

Zajęłam się sobą, pofarbowałam włosy, obcięłam końcówki, założyłam fajny, seksowny ciuch - popatrzył, powiedzial, że ładnie wyglądam i tyle miałam z jego uwagi...

Wybacz ale masz to co masz na własne życzenie.
Ja swojego 9letniego syna tak nie obsluguję jak ty tego twojego pana. Nic dziwnego że stracił do ciebie szacunek

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[kolorowe_jaskolki]

Ale te wszystkie problemy pojawiły się dopiero teraz? Wcześniej zawsze normalnie dzieliliście się obowiązkami?

Przeszkadza Tobie, że on gra zamiast czytać książki, ale czy nigdy wcześniej nie zauważyłaś, że on bardzo lubi grać? Czy to teraz nagle zmienił się nie do poznania? Rozmawiałaś z nim jakie masz oczekiwania i co Ci przeszkadza teraz? Czy po prostu w ciszy się denerwujesz i po nim sprzątasz i oczekujesz, że sam się domyśli? Tak pytam, dla mnie to oczywiste, że obowiązkami się dzielimy, ale może u Was tak nigdy nie było

[Ellen_Ripley]

Napisane przez kennedy

siedzi za duzo przed ekranem to i nie moze spac. Sama tak mialam jak przechodzilam Wiedzmina pierwszy raz. To jest jak nalog.

U mnie to było Silent Hill. Miałam takiego agresora, próbując przejść decydujące starcie na karuzeli, że własnego ojca bym zabiła, jak mi zwrócił uwagę, że gram od 6 godzin.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Ellen_Ripley

U mnie to było Silent Hill. Miałam takiego agresora, próbując przejść decydujące starcie na karuzeli, że własnego ojca bym zabiła, jak mi zwrócił uwagę, że gram od 6 godzin.

Ty i agresor ciezko mi to sobie wyobrazic

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz