Boję się - co jak go spotkam?

[Ilfirin]

No właśnie. Jakieś 4 miesiące temu pokłóciłam się z przyjacielem i zerwał ze mną kontakt. Wiem, że pracuje niedaleko ode mnie i każdego dnia boję się, że go spotkam. Nie boję się swojej reakcji na to że go zobaczę, boję się jego reakcji. Czy w takiej sytuacji powinnam się do niego odezwać? Powiedzieć cześć? Czy poczekać aż on wykona krok? Ja już dawno nie jestem na niego zła ale nie wiem co on czuje. Boję się że potraktuje mnie jak powietrze. Że ja powiem mu cześć a on minie mnie bez słowa. Mimo tej kłótni ciągle jest mi bliski, a ja nie lubię konfliktów. Byłabym spokojna gdybym wiedziała że nie ma do mnie żalu.

Co zrobić gdy będziemy się mijać na ulicy?

[julka_25]

Zaczepić go i z nim pogadać. O co była kłótnia? Może czas najwyższy porozmawiać i wyjaśnić sobie, co i jak.

[Laverta]

Napisane przez Ilfirin

No właśnie. Jakieś 4 miesiące temu pokłóciłam się z przyjacielem i zerwał ze mną kontakt. Wiem, że pracuje niedaleko ode mnie i każdego dnia boję się, że go spotkam. Nie boję się swojej reakcji na to że go zobaczę, boję się jego reakcji. Czy w takiej sytuacji powinnam się do niego odezwać? Powiedzieć cześć? Czy poczekać aż on wykona krok? Ja już dawno nie jestem na niego zła ale nie wiem co on czuje. Boję się że potraktuje mnie jak powietrze. Że ja powiem mu cześć a on minie mnie bez słowa. Mimo tej kłótni ciągle jest mi bliski, a ja nie lubię konfliktów. Byłabym spokojna gdybym wiedziała że nie ma do mnie żalu.

Co zrobić gdy będziemy się mijać na ulicy?

Według mnie, zwykłe "hej" na ulicy wystarczy. Przyjaźniliście się, więc jak dla mnie dziwnie byłoby udawać, że go nie znasz. Tym samym pokażesz, że nie masz już do niego żalu. Jeżeli ci nie odpowie, to nic. Najwyżej następnym razem po prostu się nie odezwiesz, skoro on przyjmie taką taktykę.
Jednak uważam odwrotnie niż osoba wyżej - rozmowa tylko wtedy, kiedy on ją zacznie. To on zerwał znajomość - po co mu się narzucać? Będzie mu zależało, to sam zagada.

[Midziak]

Napisane przez Ilfirin

No właśnie. Jakieś 4 miesiące temu pokłóciłam się z przyjacielem i zerwał ze mną kontakt. Wiem, że pracuje niedaleko ode mnie i każdego dnia boję się, że go spotkam. Nie boję się swojej reakcji na to że go zobaczę, boję się jego reakcji. Czy w takiej sytuacji powinnam się do niego odezwać? Powiedzieć cześć? Czy poczekać aż on wykona krok? Ja już dawno nie jestem na niego zła ale nie wiem co on czuje. Boję się że potraktuje mnie jak powietrze. Że ja powiem mu cześć a on minie mnie bez słowa. Mimo tej kłótni ciągle jest mi bliski, a ja nie lubię konfliktów. Byłabym spokojna gdybym wiedziała że nie ma do mnie żalu.

Co zrobić gdy będziemy się mijać na ulicy?

Powiedz mu "hej", najwyzej cie zleje. Miałam znajomą, ktora obrazila sie na mnie o kompletna pierdołe i juz szósty rok uskutecznia udawanie, ze mnie nie widzi

[Ilfirin]

Wina jak zawsze była po obu stronach chociaż w przeciwieństwie do niego ja czuję się winna i słusznie. On chciał przyjaźni ja z czasem się w nim zakochałam i gdy poznał dziewczynę byłam zazdrosna. Robiłam mu jazdy z tego tytułu. Długo to znosił ale ile można. Z jednej strony jestem mu wdzięczna że zerwał ze mną kontakt, bo gdyby tego nie zrobił nigdy bym się nie ogarnęła. Teraz jestem zupełnie innym człowiekiem, nie mam do niego o nic żalu, odkochałam się, polubiłam siebie i potrafię cieszyć się ze szczęścia innych. Niestety myślę, że za bardzo nadwyrężyłam jego zaufanie i nigdy mi w to nie uwierzy. A naprawdę życzę mu wszystkiego najlepszego, nawet nie chodzi o to żeby mi ufał tak jak kiedyś czy żeby miał ze mną stały kontakt. Tylko żeby nie traktował mnie jak wroga, bo do piekła bym za nim poszła. Nie chcę żeby był na mnie zły i żeby nie traktował mnie jak powietrze. Uważam nawet, że takie oddalenie się naszych kontaktów jest dobre dla obu stron.

---------- Dopisano o 15:12 ---------- Poprzedni post napisano o 15:06 ----------

Chcę wierzyć, że zerwał ze mną kontakt dla mojego dobra. Ja nie byłam w stanie tego zrobić, a on wiele razy mi mówił że byłoby dla mnie lepiej gdybyśmy zerwali kontakt. Gdyby wtedy tego nie zrobił dziś byłabym wrakiem psychicznym, emocjonalnym człowieka.

[chacaos]

Napisane przez Ilfirin

Chcę wierzyć, że zerwał ze mną kontakt dla mojego dobra. Ja nie byłam w stanie tego zrobić, a on wiele razy mi mówił że byłoby dla mnie lepiej gdybyśmy zerwali kontakt. Gdyby wtedy tego nie zrobił dziś byłabym wrakiem psychicznym, emocjonalnym człowieka.

Myślę, że pewnie o to chodzi. Wiadomo, że musiało to być dla Ciebie bolesne, ale wbrew pozorom zachował się przyzwoicie, w przeciwieństwie do osób, które lubią utrzymywać takie relacje dla połechtania ego. Raczej nie masz się czego obawiać w przypadku spotkania go gdzieś. Jednak skoro się odkochałaś, nie powinno Cię specjalnie obchodzić, co on myśli i w co wierzy. Ta znajomość się skończyła i musisz przejść nad tym do porządku dziennego, bo z takiego analizowania i rozbijania na atomy nic dobrego nie wychodzi.

[patusiaa23]

A ja myślę, że zerwał z tobą kontakt, bo się dziewczyna domyśliła, że z twojej strony to żadna przyjaźń i mu postawiła ulitmatum, zwłaszcza, jeśli robiłaś mu jazdy

[GdyKochamy]

Powiedz cześć i tyle.

[Ilfirin]

Napisane przez patusiaa23

A ja myślę, że zerwał z tobą kontakt, bo się dziewczyna domyśliła, że z twojej strony to żadna przyjaźń i mu postawiła ulitmatum, zwłaszcza, jeśli robiłaś mu jazdy

Nie, to nie to. Ona wiedziała co czuję, powiedział jej jaka jest nasza relacja i podobno nie miała nic przeciwko. A nawet jeśli (bo przyznam, że nie bardzo w to uwierzyłam - z resztą tak samo jak w to, że ona istnieje) to on nie jest tego typu człowiekiem. Nie poświęciłby przyjaźni dla dziewczyny. Ja wcześniej miałam podobną sytuację, mój były nalegał żebym zerwała kontakt z przyjacielem, nie zgodziłam się. Nigdy nie twierdziłam, że musi tolerować moich znajomych ale nie ma prawa żądać ode mnie odwrócenia się od nich.

---------- Dopisano o 22:16 ---------- Poprzedni post napisano o 22:07 ----------

Napisane przez chacaos

Myślę, że pewnie o to chodzi. Wiadomo, że musiało to być dla Ciebie bolesne, ale wbrew pozorom zachował się przyzwoicie, w przeciwieństwie do osób, które lubią utrzymywać takie relacje dla połechtania ego. Raczej nie masz się czego obawiać w przypadku spotkania go gdzieś. Jednak skoro się odkochałaś, nie powinno Cię specjalnie obchodzić, co on myśli i w co wierzy. Ta znajomość się skończyła i musisz przejść nad tym do porządku dziennego, bo z takiego analizowania i rozbijania na atomy nic dobrego nie wychodzi.

Nie powinno mnie to obchodzić ale obchodzi. Nie ze względu na to czy go kocham czy nie. Po prostu nienawidzę konfliktów. Tym bardziej takich głupich. Mam mętlik w głowie bo z jednej strony czuję się winna, a z drugiej zdaję sobie sprawę, że byłam wtedy w złym stanie psychicznym i on o tym dobrze wiedział. Mimo to nie do końca traktował mnie jak zwykłą przyjaciółkę, a powinien. Mówił że nic do mnie nie czuje, a robił rzeczy które temu przeczyły. I to nie była tylko moja opinia. Wielu naszych znajomych to sugerowało.
To takie uczucie jakbym chciała go za to strzelić w twarz a zaraz po tym mocno uścisnąć na zgodę.

---------- Dopisano o 22:19 ---------- Poprzedni post napisano o 22:16 ----------

Ale mniejsza o to, czyli wg was to ja powinnam powiedzieć mu Cześć i jeśli odpowie to ok. a jeśli minie mnie bez słowa, zagryźć zęby i kolejnym razem potraktować go jak powietrze?

[lady666macbeth]

jak go spotkasz, uśmiechnij się, powiedz cześć i idź dalej.
to najlepsze wyjście

[Pani_Owcza]

Napisane przez Ilfirin

on nie jest tego typu człowiekiem. Nie poświęciłby przyjaźni dla dziewczyny.

Na jakiej podstawie tak wnioskujesz? Oczywiście poza oklepanym "on taki nie jest". Bo wiesz, dla mnie byłoby dosc racjonalne, że wybierajac miedzy partnerem z ktorym mam spedzic reszte zycia a znajomą która robi mi jazdy i dodatkowo wpływa negatywnie na związek wybralabym to pierwsze.

[Ilfirin]

Znam go, poza tym sam zawsze mi to powtarzał. Poinformował mnie o tym, że jego narzeczona nie ma nic przeciwko żebyśmy się przyjaźnili, nawet chcieli iść razem ze mną na piwo. Ja się nie zgodziłam. Powiedziałam mu też dlaczego nie ale myślę, że facet z IQ ponad 140 powinien sam na to wpaść.
Nie wpływałam negatywnie na jego związek, bo nie chciałam mieć z tym związkiem nic wspólnego. Sama mu powiedziałam, że lepiej będzie - przynajmniej na razie - jeśli nie będzie mi mówił o swojej narzeczonej ani o niczym co z nią związane.
Uważam, że rozkochując mnie w sobie i robiąc mi nadzieje - a sam powiedział, że już dawno widział, że się w nim zakochuję więc ciągnął to z premedytacją - powinien uszanować moją decyzję i nie męczyć mnie tym tematem. Oczywiście nie zrobił tego, potrafił o 1 w nocy pisać mi jaka to jego narzeczona jest wspaniała.
Dlatego też wietrzę w tym wszystkim podstęp.
Czasami wydaje mi się, że nie było żadnej narzeczonej, że robił to wszystko, bo wiedział, że to mnie najbardziej zaboli. Może myślał, że dzięki temu nagle się odkocham i będziemy przyjaciółmi tak jak dawniej. Ale wydaje mi się, że były lepsze sposoby na załatwienie tego problemu.

---------- Dopisano o 23:23 ---------- Poprzedni post napisano o 23:12 ----------

Żeby było jasne. Robiłam mu jazdy tylko wtedy kiedy opowiadał mi o swojej narzeczonej - jaka to jest wspaniała, wyrozumiała i idealna. Mówił to chłopak który znał dziewczynę zaledwie 24 godziny, więc po pierwsze nie mogłam tego słuchać bo byłam w nim zakochana i było mi po ludzku przykro, a po drugie prosiłam żeby tego nie robił, a on jak na złość wbijał mi szpilę.
A negatywnie na jego związek nie wpływałam, bo nie chciałam mieć z nią kontaktu, a przecież jednocześnie niczego mu nie zabraniałam. Tak wybrał to jego sprawa, ja wręcz nie chciałam w tym uczestniczyć.
On zerwał ze mną kontakt, bo uznał, że nie potrafię się cieszyć jego szczęściem i że przyjaciele tak nie robią.
Miałam wrażenie że mówię do ściany. Jak ktoś zakochany może cieszyć się z faktu, że facet z którym spotyka się od pół roku, sypia z nim informuje pewnego dnia, że się zaręczył z kobietą którą zna jeden dzień? No może ja jestem nienormalna ale wina chyba nie leży tu po mojej stronie?

[Ellen_Ripley]

Autorko, zostaw to za sobą. To nie była żadna przyjaźń. Ty byłaś w nim zakochana, a on Ci robił na złość (na ile świadomie, a na ile to Twoje jazdy były to już inna sprawa). Po co to roztrząsasz? Lady666macbeth ma rację - mówi się "cześć", można się uśmiechnąć i idzie się dalej. I żyje się dalej.

[Ilfirin]

Wiem, że macie rację. Ale wolałabym go jeszcze nie widzieć. Mimo wszystko to dla mnie za wcześnie. Dlaczego? Wystarczyło, że ostatnio wyobraziłam sobie jak spotykam go na ulicy, mijamy się, ja mówię 'cześć' a on nie odpowiada i zaczęłam płakać.
Myślałam, że od marca minęło dość czasu, że już sobie wszystko w głowie poukładałam ale widzę, że jednak nie. A najgorsze, że nie wiem dlaczego tak mi zależy na tym żeby mi odpowiedział. Bzdura totalna, facet się mną bawił, a mi ciągle zależy.

[Heavydirtysoul6]

Napisane przez Ilfirin

Miałam wrażenie że mówię do ściany. Jak ktoś zakochany może cieszyć się z faktu, że facet z którym spotyka się od pół roku, sypia z nim informuje pewnego dnia, że się zaręczył z kobietą którą zna jeden dzień? No może ja jestem nienormalna ale wina chyba nie leży tu po mojej stronie?

Ilfirin, dobrze rozumiem, że razem sypialiście, spotykaliście się, a on oświadczył ni z gruchy, ni z pietruchy, że ma narzeczoną, którą zna jeden dzień i wieczorami wypisywał jaka ona jest cudowna, dobrze wiedząc o twoim uczuciu? Moim zdaniem to nie była nigdy żadna przyjaźń,a jakaś chora relacja, w której on ci robił na złość i szargał twoją samoocenę
Nie odezwałabym się do niego

[Ilfirin]

Napisane przez Heavydirtysoul6

Ilfirin, dobrze rozumiem, że razem sypialiście, spotykaliście się, a on oświadczył ni z gruchy, ni z pietruchy, że ma narzeczoną, którą zna jeden dzień i wieczorami wypisywał jaka ona jest cudowna, dobrze wiedząc o twoim uczuciu? Moim zdaniem to nie była nigdy żadna przyjaźń,a jakaś chora relacja, w której on ci robił na złość i szargał twoją samoocenę
Nie odezwałabym się do niego

Przez ok.2 lata byliśmy przyjaciółmi. W ogień byśmy za sobą poszli. Ja miałam narzeczonego, a on od 7 lat dziewczynę. I było super. Pracowaliśmy razem i widzieliśmy się codziennie. Potem rozstał się z dziewczyną - to ona z nim zerwała. Pocieszałam go jak mogłam. Po jakichś trzech miesiącach mój narzeczony mnie zostawił. Mój przyjaciel pocieszał mnie. Znalazłam nową pracę i życie powoli wracało do równowagi. W międzyczasie spotykaliśmy się z przyjacielem, a to na obiad, a to na drinka. Dużo rozmawialiśmy, on twierdził, że jestem dla niego jak rodzina. Z czasem ja zaczęłam czuć coś więcej, powiedziałam mu o tym. Nic nie powiedział. Zapytałam czy o tym wiedział? Stwierdził, że zauważył od jakiegoś czasu jak się w nim zakochuję. Od spotkania do spotkania zbliżyliśmy się do siebie bardziej. Spodobał nam się wspólny seks ale nigdy nie było mowy o tym, że jesteśmy parą. Ja miałam nadzieję, że coś z tego będzie, on nie chciał się wiązać - jak twierdził: z nikim nie tylko ze mną. Ale ciągle powtarzał, że bardzo mnie lubi, że kocha jak siostrę i że gdyby coś mi się stało to by tego psychicznie nie wytrzymał, bo stracił już dwóch przyjaciół i zostałam mu tylko ja. Jednak po czasie przestał ze mną wychodzić na piwo, obiady itp.bo stwierdził, że ja traktuję to jak randki a nie zwykłe spotkania.
I tak, pewnego dnia napisał do mnie, że poznał jakąś laskę na portalu randkowym, spotkał się z nią, rozmawiali i następnego dnia, po jakichś 23 godzinach znajomości jej się oświadczył, a ona oświadczyny przyjęła. Kolejnego dnia kupił pierścionek i pojechał z nią do Pragi, gdzie podobno się zaręczyli oficjalnie.
Potem potrafił o 1 w nocy pisać mi, że ta dziewczyna to musi być ta jedyna, że powiedział jej o wszystkim co zrobił w życiu najgorszego i powiedziała, że przeszłość nie ma dla niej znaczenia (zaznaczam, że ja mówiłam mu wcześniej to samo). Pisał że powiedział jej o nas, o tym co nas łączyło itd.i że to też nie ma dla niej znaczenia, po czym stwierdził, że teraz już możemy iść razem na piwo. Tak, zaproponował mi wyjście w trójkę, wiedząc co do niego czuję, wiedząc, że nie dałabym rady wysiedzieć na tym spotkaniu widząc jak się przytulają czy nawet trzymają za ręce.
Powiedziałam mu, że jeżeli nie jest w stanie pojąć przez co teraz przechodzę i jak się czuję to znaczy, że nigdy tak naprawdę nikogo nie kochał.

[Marsjanka_W]

To jest chore, sorrki.. dla mnie to jest po prostu chore. Ja bym olała typa bo on jest jakiś niezrównoważony chyba

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Ilfirin

Stwierdził, że zauważył od jakiegoś czasu jak się w nim zakochuję. Od spotkania do spotkania zbliżyliśmy się do siebie bardziej. Spodobał nam się wspólny seks ale nigdy nie było mowy o tym, że jesteśmy parą. Ja miałam nadzieję, że coś z tego będzie, on nie chciał się wiązać - jak twierdził: z nikim nie tylko ze mną. Ale ciągle powtarzał, że bardzo mnie lubi, że kocha jak siostrę i że gdyby coś mi się stało to by tego psychicznie nie wytrzymał, bo stracił już dwóch przyjaciół i zostałam mu tylko ja. Jednak po czasie przestał ze mną wychodzić na piwo, obiady itp.bo stwierdził, że ja traktuję to jak randki a nie zwykłe spotkania.
I tak, pewnego dnia napisał do mnie, że poznał jakąś laskę na portalu randkowym, spotkał się z nią, rozmawiali i następnego dnia, po jakichś 23 godzinach znajomości jej się oświadczył, a ona oświadczyny przyjęła. Kolejnego dnia kupił pierścionek i pojechał z nią do Pragi, gdzie podobno się zaręczyli oficjalnie.
Potem potrafił o 1 w nocy pisać mi, że ta dziewczyna to musi być ta jedyna, że powiedział jej o wszystkim co zrobił w życiu najgorszego i powiedziała, że przeszłość nie ma dla niej znaczenia (zaznaczam, że ja mówiłam mu wcześniej to samo). Pisał że powiedział jej o nas, o tym co nas łączyło itd.i że to też nie ma dla niej znaczenia, po czym stwierdził, że teraz już możemy iść razem na piwo. Tak, zaproponował mi wyjście w trójkę, wiedząc co do niego czuję, wiedząc, że nie dałabym rady wysiedzieć na tym spotkaniu widząc jak się przytulają czy nawet trzymają za ręce.
Powiedziałam mu, że jeżeli nie jest w stanie pojąć przez co teraz przechodzę i jak się czuję to znaczy, że nigdy tak naprawdę nikogo nie kochał.

Nieźle popaprane. Mam nadzieję, że trollujesz, bo inaczej cała wasza trójka kwalifikuje się pod leczenie. Czy mówić 'cześć' czy nie mówić to akurat twój najmniejszy problem.

[Ellen_Ripley]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87067069]Nieźle popaprane. Mam nadzieję, że trollujesz, bo inaczej cała wasza trójka kwalifikuje się pod leczenie. Czy mówić 'cześć' czy nie mówić to akurat twój najmniejszy problem.[/QUOTE]

Dokładnie - Autorka skupia się zupełnie nie na tym, na czym powinna.

[wlosomaniaczkaaa]

Napisane przez Ilfirin

Ja miałam nadzieję, że coś z tego będzie, on nie chciał się wiązać - jak twierdził: z nikim nie tylko ze mną.

Tak bardzo z nikim nie chciał być, że aż musiał być na portalu randkowym. No chyba, że tak sobie mu się z Tobą w łóżku podobało i wchodził dla poruchania.

Napisane przez Ilfirin

I tak, pewnego dnia napisał do mnie, że poznał jakąś laskę na portalu randkowym, spotkał się z nią, rozmawiali i następnego dnia, po jakichś 23 godzinach znajomości jej się oświadczył, a ona oświadczyny przyjęła.

Ten koleś musi mieć iq mocno poniżej 140 albo Ciebie ma za hiper idiotkę.
Aż się wierzyć nie chce.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez Ellen_Ripley

Dokładnie - Autorka skupia się zupełnie nie na tym, na czym powinna.

Jakbym się z takim kolesiem uwikłała relację to potem bym chyba poszła krzyżem leżeć w kościele w podzięce, że zerwał ze mną kontakt i mam go z głowy. A autorka przeżywa przelotne spotkanie jak stonka wykopki, więc się chyba jednak nie pogodziła z sytuacją.

---------- Dopisano o 11:19 ---------- Poprzedni post napisano o 11:17 ----------

Napisane przez wlosomaniaczkaaa

Ten koleś musi mieć iq mocno poniżej 140 albo Ciebie ma za hiper idiotkę.
Aż się wierzyć nie chce.

Może jest obciążony jakąś chorobą psychiczną?

[elkiza81]

Nie chcę być okrutna. Zwyczajnie zapomnij o nim. Jesteś młoda kobietą. On nie jest wart takiej kobiety jak Ty. Zwyczajnie nie był Ciebie wart. Nigdy nie będzie. Ignoruj go.

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka

[topolka01]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87067112]Jakbym się z takim kolesiem uwikłała relację to potem bym chyba poszła krzyżem leżeć w kościele w podzięce, że zerwał ze mną kontakt i mam go z głowy. A autorka przeżywa przelotne spotkanie jak stonka wykopki, więc się chyba jednak nie pogodziła z sytuacją.[/QUOTE]

^ w punkt!

[Ellen_Ripley]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87067112]Jakbym się z takim kolesiem uwikłała relację to potem bym chyba poszła krzyżem leżeć w kościele w podzięce, że zerwał ze mną kontakt i mam go z głowy. A autorka przeżywa przelotne spotkanie jak stonka wykopki, więc się chyba jednak nie pogodziła z sytuacją.
(...)[/QUOTE]

Do-kła-dnie.

[liwiaoktawia]

ja często spotykam przyjaciela, który zerwał ze mną kontakt bez powodu z dnia na dzień wywalił mnie ze znajomych na fb (dorosłe, ja wiem). Co robię? Głowa wysoka, uśmiech na twarzy, i mijam bez słowa.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez liwiaoktawia

ja często spotykam przyjaciela, który zerwał ze mną kontakt bez powodu z dnia na dzień wywalił mnie ze znajomych na fb (dorosłe, ja wiem). Co robię? Głowa wysoka, uśmiech na twarzy, i mijam bez słowa.

Swego czasu skończyła się moja "przyjaźń" z pewną parą - klasyka gatunku: pożyczyłam im pieniądze i był problem ze spłatą. To samo, co Ty - mimo zaszłości zawsze cześć, pozdrawiam, uśmiech. Stwierdziłam, że chociaż oni byli winni sytuacji, to nie będę robiła cyrków, jakichś min, okazywała wrogości. Było minęło. I ostatnio to oni mi już z daleka mówią cześć, uśmiechy. A wcześniej czasami było udawanie, że mnie nie widzą.

[Pietrooshka]

prawdopodobnie po prostu zignoruje twoja obecnosc. Nie pracujecie w jednym biurze, to po prostu przejscie obok siebie.

[Ilfirin]

Napisane przez Ellen_Ripley

Dokładnie - Autorka skupia się zupełnie nie na tym, na czym powinna.

Tak się składa, że autorka się leczy, tzn.chodzę na psychoterapię jeśli o to wam chodzi.
Moim jedynym błędem było zakochanie się w nieodpowiednim facecie. A fakt, że przejmuję się tym jak on zareaguje gdy się przypadkiem spotkamy dotyczy nie tyle jego reakcji co mojej. Bo od jego reakcji w dużym stopniu zależy moja, to jak będę się czuła itd.