Jakie studia ? Ogromna prośba o pomoc

[Archeolog]

Hej, zwracam się z ogromną prośbą o pomoc - wiem, że nikt za mnie nie podejmie tej decyzji - ale chciałbym się doradzić. Bo im bardziej o tym myślę, tym mam większą pustkę w głowie.

Chodzi o wybór studiów - w grę wchodzą dwie możliwości:

1. Studia archeologiczne
2. Studia dziennikarskie + szkoła fotograficzna

Od gimnazjum już byłem ukierunkowany na archeologię - ale w ostatnim czasie miałem okazje się przekonać, że wyobrażenie - jakie ukazują filmy dokumentalne o pracy archeologów - pokroju National Geographic, czy BBC - mają z archeologią tyle wspólnego co Star Trek z pracą w Nasa.

Błędny, choć fascynujący obraz archeologii:

http://www.youtube.com/watch?v=IOSmcDl0QwA - na filmie wygląda to pięknie.

Prawdziwy obraz archeologii:

http://www.youtube.com/watch?v=HYj6tGi8tTM

Chciałbym po studiach archeologicznych zajmować się konkretną specjalizacją, brać udział w wykopaliskach z nią związanych - a wiem, że to nie możliwe, bo w rzeczywistości jak to walka o wykopaliska byle gdzie, żeby tylko mieć na życie.

[tyene]

Ani jedno, ani drugie moim zdaniem... Studia dziennikarskie to kuriozum, nie wiem, gdzie chcesz je studiować, ale raczej wybierz sobie specjalizację w dziennikarstwie i idź na studia, które dadzą Ci konkretną wiedzę. Jeżeli interesuję Ci np. Bliski Wschód - wybierz coś z orientalistyki. Jeżeli dziennikarstwo śledcze - politologia. I szkoła fotograficzna obok tego jak najbardziej.

A tak w ogóle to pomyśl o MISHu - międzywydziałowych indywidualnych studiach humanistycznych. Możesz wtedy studiować i dziennikarstwo, i archeologię, wybierać sobie poszczególne przedmioty, IMHO dla Ciebie to najlepsza opcja. Mity krążą, jak trudno się dostać. Nieprawda. A będziesz mieć okazję zasmakować tego, co chcesz i sobie dopierać poszczególne przedmioty.

[7808db1bb82aa4847b78eb7501a3e60a0e3c1e7e_5ddc6b3aac83c]

Napisane przez tyene

Ani jedno, ani drugie moim zdaniem... Studia dziennikarskie to kuriozum, nie wiem, gdzie chcesz je studiować, ale raczej wybierz sobie specjalizację w dziennikarstwie i idź na studia, które dadzą Ci konkretną wiedzę. Jeżeli interesuję Ci np. Bliski Wschód - wybierz coś z orientalistyki. Jeżeli dziennikarstwo śledcze - politologia. I szkoła fotograficzna obok tego jak najbardziej.

A tak w ogóle to pomyśl o MISHu - międzywydziałowych indywidualnych studiach humanistycznych. Możesz wtedy studiować i dziennikarstwo, i archeologię, wybierać sobie poszczególne przedmioty, IMHO dla Ciebie to najlepsza opcja. Mity krążą, jak trudno się dostać. Nieprawda. A będziesz mieć okazję zasmakować tego, co chcesz i sobie dopierać poszczególne przedmioty.

Zgadam się Nic dodać nic ująć

[Archeolog]

Szczerze mówiąc - po archeologii chciałem zajmować się czasami starożytnego Rzymu - uczestniczyć w wykopaliskach, związanych z tym tematem. To jest to co najbardziej w życiu mnie kręci. Ale praca archeologa ogranicza się do szukania nie wiadomo czego przy autostradach, albo w centrum miasta przed budową jakiegoś obiektu.

[tyene]

Idź na MISH, mówię Ci. Wydajesz się być ogarniętym człowiekiem, dostaniesz się i wtedy będziesz miał wiele wolności, by poeksperymentować z kierunkami. I może zrobić 2 dyplomy, a nie jeden. Serio. Będziesz mógł sobie pochodzić na zajecia z archeologii, z dziennikarstwa, z historii może, z czego chcesz, co jest społeczne-humanistyczne.

[7808db1bb82aa4847b78eb7501a3e60a0e3c1e7e_5ddc6b3aac83c]

A myślałeś o studiach za granicą? Tam z reguły są ciekawsze opcje i specjalizacje. Może poszukaj czegoś. Mam sporo znajomych studiujących za granicą i bardzo sobie chwalą i też nie było jakoś specjalnie ciężko się dostać.

[mm444]

Treść usunięta

[Elfir]

Napisane przez Archeolog

Szczerze mówiąc - po archeologii chciałem zajmować się czasami starożytnego Rzymu - uczestniczyć w wykopaliskach, związanych z tym tematem. To jest to co najbardziej w życiu mnie kręci. Ale praca archeologa ogranicza się do szukania nie wiadomo czego przy autostradach, albo w centrum miasta przed budową jakiegoś obiektu.

To jest archeologia śródziemnomorska. Polska w tej chwili chyba sponsoruje tylko Egipt i Irak, a i tak etatów jest może 20.
Małe szanse, ze znajdziesz pracę.

Lepiej połączyć dziennikarstwo i archeologię, może da się wyżyć z artykułów do czasopism tylku Wiedza i Zycie oraz ksiazek popularnonaukowych? Ale będzie ciężko, musiałbyś być naprawde ogromnym pasjonatem, miec zacięcie do pisania i być naprawdę dobry, by się przebić.

[Archeolog]

Jestem pasjonatem - to bez wątpienia.
Od wielu lat interesuje się historią, a przede wszystkim archeologią - zajmuje się też rekonstrukcją historyczną - właśnie czasów rzymskich.



Przed chwilą dostałem odpowiedź od znajomego, który skończył studia archeologiczne - napisał w niej dość dosadnie, że archeologia polega na tym, że "ubierasz bojówki, gumiaki, bierzesz łopatę w dłoń i pół dnia siedzisz w wykopie do pasa w błocie i szczurzych gównach - to jest prawdziwa archeologia"

...

[7808db1bb82aa4847b78eb7501a3e60a0e3c1e7e_5ddc6b3aac83c]

[jyyli]

Napisane przez Archeolog

Jestem pasjonatem - to bez wątpienia.
Od wielu lat interesuje się historią, a przede wszystkim archeologią - zajmuje się też rekonstrukcją historyczną - właśnie czasów rzymskich.


Przed chwilą dostałem odpowiedź od znajomego, który skończył studia archeologiczne - napisał w niej dość dosadnie, że archeologia polega na tym, że "ubierasz bojówki, gumiaki, bierzesz łopatę w dłoń i pół dnia siedzisz w wykopie do pasa w błocie i szczurzych gównach - to jest prawdziwa archeologia"

...

No bo to prawda Na dodatek prawdopodobnie przez całe życie nie odkryjesz niczego wielkiego

Ale moim zdaniem jeśli jesteś pasjonatem, to czemu nie? Nie ma pracy po archeologii? A po czym w ogóle jest? I czy warto męczyć się 5 lat na nudnych studiach, które Cię nie interesują, tylko po to, żeby potem przez 40 lat mieć pracę, której nienawidzisz?

Jeśli zajmujesz się rekonstrukcja, zrób z tego swoje źródło zarobku. Sam wiesz na pewno, ile kosztuje sprzęt, wyjazdy i jakie jest zainteresowanie widzów. To jest naprawdę dobry biznes, tym bardziej, że pasjonatami są głównie dorośli ludzie, których na to stać.
Przy okazji zdobędziesz papierek na studiach, które Cię zainteresuję i bardzo pogłębisz wiedzę na temat swojej pasji. Poza tym w ogóle masz pasję. Bardzo dużo osób, jeśli nie wiekszość, idzie na studia nie mając kompletnie żadnych zainteresowań i wiedząc tyle, że w życiu chcą mieć pracę Ty nie masz tego problemu i ja tu nie widzę żadnego dylematu.

Powodzenia na (mam nadzieję) archeologii

[201604181004]

A czy ktoś mówi że musisz skończyć tylko jeden kierunek? To nie małżeństwo, możesz iść studiować, skończyć zrobić drugie, wycofać się, robić dwa na raz, zmienić plany i szukać pracy a potem dostosować do tego studia... Idź do tego co cię pociąga, a potem zrobisz to co jest praktyczne. Nie odbieraj sobie młodości i marzeń, jak będziesz musiał to jeszcze się zdążysz nastudiować praktycznych kierunków jako dorosły człowiek.

[_chocolate]

Dziennikarstwo to raczej nie jest dobry pomysł, zbyt ogólny, a dziennikarzem możesz zostać po innych kierunkach - specjalistyczna wiedza może być większym atutem.
Jeśli chodzi o archeologię, to myślę, że mogłoby Ci się podobać jeśli jesteś pasjonatem. Przejrzyj program studiów, fora studenckie.Może uda Ci się wyjechać na jakieś wykopaliska, zobaczyć jak to jest?
Jeśli chodzi o samą fotografię, to myślę, że jest w porządku - ludzie zawsze będą tego potrzebować. Dużo możliwości zleceń i dla klientów prywatnych (np. sesje ślubne, zdjęcia do dokumentów) i dla firm (zdjęcia do katalogów, do sklepów internetowych, itp.).

[jyyli]

Napisane przez drabineczka

A czy ktoś mówi że musisz skończyć tylko jeden kierunek? To nie małżeństwo, możesz iść studiować, skończyć zrobić drugie, wycofać się, robić dwa na raz, zmienić plany i szukać pracy a potem dostosować do tego studia... Idź do tego co cię pociąga, a potem zrobisz to co jest praktyczne. Nie odbieraj sobie młodości i marzeń, jak będziesz musiał to jeszcze się zdążysz nastudiować praktycznych kierunków jako dorosły człowiek.

To jest dobry pomysł, tylko teraz każdy kolejny kierunek jest już niestety płatny.

[lanavera]

Napisane przez Archeolog

Hej, zwracam się z ogromną prośbą o pomoc - wiem, że nikt za mnie nie podejmie tej decyzji - ale chciałbym się doradzić. Bo im bardziej o tym myślę, tym mam większą pustkę w głowie.

Chodzi o wybór studiów - w grę wchodzą dwie możliwości:

1. Studia archeologiczne
2. Studia dziennikarskie + szkoła fotograficzna

Od gimnazjum już byłem ukierunkowany na archeologię - ale w ostatnim czasie miałem okazje się przekonać, że wyobrażenie - jakie ukazują filmy dokumentalne o pracy archeologów - pokroju National Geographic, czy BBC - mają z archeologią tyle wspólnego co Star Trek z pracą w Nasa.

Błędny, choć fascynujący obraz archeologii:

http://www.youtube.com/watch?v=IOSmcDl0QwA - na filmie wygląda to pięknie.

Prawdziwy obraz archeologii:

http://www.youtube.com/watch?v=HYj6tGi8tTM

Chciałbym po studiach archeologicznych zajmować się konkretną specjalizacją, brać udział w wykopaliskach z nią związanych - a wiem, że to nie możliwe, bo w rzeczywistości jak to walka o wykopaliska byle gdzie, żeby tylko mieć na życie.

Napisane przez Archeolog

Jestem pasjonatem - to bez wątpienia.
Od wielu lat interesuje się historią, a przede wszystkim archeologią - zajmuje się też rekonstrukcją historyczną - właśnie czasów rzymskich.



Przed chwilą dostałem odpowiedź od znajomego, który skończył studia archeologiczne - napisał w niej dość dosadnie, że archeologia polega na tym, że "ubierasz bojówki, gumiaki, bierzesz łopatę w dłoń i pół dnia siedzisz w wykopie do pasa w błocie i szczurzych gównach - to jest prawdziwa archeologia"

...

Żaden z nich nie jest błędny, są po prostu różne, tak jak są różne stanowiska archeologiczne.

Jestem na czwartym roku archeologii (I mgr znaczy ) więc pozwolę sobie się wypowiedzieć.
Prace po archeologii znaleźć łatwo i niełatwo - to zawsze zależy czym się zajmujesz, w jakim obracasz się kręgu, jak bardzo się starasz itp.
Dwa filmy z youtube, które tu wstawiłeś, ukazują dokładnie to samo - pierwszy jest po prostu ładnie wyedytowany, pokazane są najciekawsze fragmenty. Tak się składa, że Nowy Targ był bardzo fascynującym wykopem - zwłaszcza dla tych, których interesuje średniowiecze. Odnaleziono piękne i ciekawe artefakty, jak chociażby amulety w postaci rąk wisielców, medaliki pielgrzymie czy dziecko pochowane w garze. Ale trudno, żeby film 'porywał' jak narratorem jest niemalże syntezator głosu

Co do tego cytatu: "ubierasz bojówki, gumiaki, bierzesz łopatę w dłoń i pół dnia siedzisz w wykopie do pasa w błocie i szczurzych gównach - to jest prawdziwa archeologia"
Wiele 'weteranów' tak mówi, bo chcą kreować wizerunek twardzieli i pokazać wszystkich, że ta archeologia jest taka trudna i paskudna, a ja taki dzielny pasjonat. W gównie się babrzesz, jak zajmujesz się średniowieczem i kopiesz latryny. Przy Rzymie raczej ci to nie grozi.
Jeśli jesteś w stanie wyjechać, lub pracować na zasadzie 'jade na wykopki dwa razy do roku' to spoko. Zresztą wielka część pracy to późniejsze opracowywanie materiału, nie babranie się w gównie.
Ja tam się nie babrałam jak dotąd... Uczestniczyłam w wykopach w Izraelu, skrobałam w skale młotem albo zgłębnikiem dentystycznym - róźnie, na stanowisku z epoki kamienia. W Polsce - w zwykłej ziemi, neolityczna osada, bardzo sympatycznie. Potem wybrałam specjalizację Nowy Świat i 3 miesiące w Peru - wyciągałam mumie z piasku. Żadnego 'babrania się' nie pamiętam. Moja przyjaciółka też niedawno wróciła z wykopów na stanowisku rzymskim właśnie w Izraelu. Z tego co widziałam i słyszałam, było super. Każdy wybiera, co lubi. Co do tego, czy masz szansę coś znaleźć interesującego - no błagam, jest jeszcze tyle do odkrycia! Ja mam dopiero 21 lat a już zdarzyło mi się wyciągać różne rzeczy, jak np. narzędzia kamienne sprzed 100 000 lat (nie przesadzam), czy też mumie z warkoczami, skórą i kolorowymi torebkami. Ale zdarzało mi się też znajdować wielkie nic i nudzić się w wykopie przez dwa tygodnie, opowiadając głupie anegdotki i przeklinać, że za gorąco, za zimno, za mokro, za brudno. Raz na wozie, raz pod wozem.
Zresztą, jeśli interesuje cię Rzym, możesz kopać nie tylko we Włoszech, litości, przecież w całej Europie były rzymskie wpływy. Na terenie Polski także są stanowiska z okresu wpływów rzymskich. Archeologię śródziemnomorską oferuje głownie Poznań, także Warszawa, za to we Wrocławiu dość dobrze radzimy sobie z tematyką relacji Rzym-Barbaricum.
Jeśli naprawdę jesteś pasjonatem, to spróbuj - nie ma żadnej gwarancji, że dostaniesz robotę, ale jeśli będziesz się odpowiednio starał... wiesz - ci ewszyscy profesorowie nie żyją wiecznie, ktoś ich musi zastępować a taki profesor to źle w życiu nie ma...

[Archeolog]

Hej, dziękuje Ci za wypowiedź - dziękuje też za inne wpisy.
Być może jest to u mnie już jakaś forma "wariactwa" - ale nigdy w życiu nie miałem równie trudnego dylematu. Jeszcze rok temu - nie miałem żadnych wątpliwości - byłem przekonany, że wybieram studia archeologiczne - wbrew całej rodzinie, stoczyłem o to wojnę. Ale wtedy jeszcze cały czas opierałem się na wyobrażeniu stworzonym właśnie na tych filmach - pokroju Discovery, albo BBC - jeszcze jak chodziłem do gimnazjum, oglądałem ich dziesiątki - do dziś pamiętam scenę z jednego filmu, jak archeolodzy schodzą na linach do jakiejś pieczary - do tego świetna i barwna obróbka filmu - wtedy właśnie powiedziałem sobie, że to jest to -co chce w życiu robić.

Rzecz w tym, że życie mamy tylko jedno i nie zamierzam stracić je - na siedzenie w robocie, która nie da mi satysfakcji ani możliwości spełniania się w niej. Idąc dalej tym samym tropem - można dojść do tego, że skoro życie jest tylko jedno - warto robić w nim coś, co sprawi, że będzie miało ono prawdziwy sens. Chyba każdy marzy o intrygującej i fascynującej pracy, którą może połączyć bezpośrednio ze swoimi zainteresowaniami.

Ale wracając do tematu - będąc w trzeciej klasie liceum - zacząłem rozmawiać ze znajomymi, którzy są po archeologii (w ruchu rekonstrukcyjnym jest sporo takich osób) - i ukazali mi zupełnie inną rzeczywistość - wtedy to wyobrażenie, zderzyło się z realiami - a raczej z tym, czego się dowiedziałem.

I wtedy pojawiła się totalna pustka w głowie - i trwa do teraz.
Z tym, że na chwilę obecną jest tak duża, że myśląc o studiach i o dokonaniu wreszcie wyboru - dostaje hopla. No i coraz bardziej zaczyna mnie to po prostu męczyć.

W dodatku ludzie, których znam i którzy są po archeologii - trochę mnie zrazili do tego zawodu i zrobili jakieś uprzedzenia.

Wiem, że praca po studiach archeologicznych i wszystkie inne ważne dla nas aspekty - to kwestia indywidualna, albo kwestia szczęścia. Bo zarówno po archeologii jak i po medycynie można nie mieć pracy.

Ale już nawet nie o to chodzi - tylko o to, czym ta archeologia jest w rzeczywistości, jak wygląda i jakie są jej realia.

Wybierając studia archeologiczne - chciałbym postawić wszystko na jedną kartę i na prawdę dobry w tym co robię. Chciałbym zostać kiedyś wykładowcą, pracować na uczelni - chciałbym zajmować się konkretną specjalizacją, badać kulturę materialną danego okresu historii i kiedyś, uczestniczyć w wykopaliskach związanych ze swoją specjalizacją. Nawet jeżeli ceną tego ma być bycie samemu i rozpieprzone życie prywatne - zresztą, odkąd pamiętam byłem sam - i po mimo wielu trudów, w tym trwam i daje sobie radę.

Ale czy taki obraz rzeczywiście jest możliwy do zrealizowania ?
Widzisz, wpisy takie jak Twój - po mimo, że bardzo pozytywne - robią mi jeszcze większy mętlik w głowie. Bo z tego co piszesz, wynika, że w cale nie jest to tak obrzydliwa robota jak większość osób przedstawia. Nie wiem z czego to wynika, czy z jakichś własnych niepowodzeń i niespełnionych ambicji - czy z czego.

Zobacz filmik z Sanoka (miałem kiedyś okazje spotkać Kotowicza, na jakiejś imprezie rekonstrukcyjnej) - z pewnością to co robią jest ciekawe.

http://www.youtube.com/watch?v=3QwkWhAh1vg

I oczywiste jest, że i w takich wykopaliskach będę uczestniczyć - zwłaszcza na początku. Ale to już nie jest to - pracujesz w centrum miasta, przy obiekcie, który kompletnie Cie nie interesuje.


Kilka dni temu widziałem fragment jakiegoś dokumentu poświęconego wykopaliskom pod murem Hadriana - po mimo, że jest to tak na prawdę to samo - jeżeli chodzi o to co robisz - ale chodzi mi o miejsce. Przede wszystkim o miejsce.


Wykopaliska w centrum miasta, przy placu kościelnym.

I wykopaliska powiedzmy, że w Peru - robisz to samo, ale ta pierwsza opcja już nie jest tak fascynująca.

Sporo ludzi pisało mi, że nawet jeżeli uda mi się dostać na jakieś wykopaliska za granicą - to będzie to pewnie będzie to jeden, może kilka razy w życiu. A cała codzienna praca będzie koncentrować się na walce o możliwość pracy gdziekolwiek - żeby tylko móc z tego żyć.

[Archeolog]

Sumując:

1. Chciałbym po archeologii zajmować się wybraną przez siebie specjalizacją.
2. Uczestniczyć w wykopaliskach (w innych krajach), jakie mnie interesują i są związane z moją specjalizacją.
3. Chce iść w kierunku zostania wykładowcą i pracy na uczelni.
4. I tu już inna kwestia - żyć z czegoś trzeba.

Czy rzeczywiście jest to możliwe do zrealizowania ?

Zamieszczam jeszcze kilka filmików:

http://www.youtube.com/watch?v=2YpzB...eature=related

Coś niesamowitego - wykopaliska w Skandynawii, badanie kultury materialnej wikingów.



Nie wiem - na prawdę nie mam pojęcia co mam robić.

Myślałem jeszcze o takiej alternatywie - szkoła fotograficzna, studia dziennikarskie i założenie stowarzyszenie o działalności zbliżonej do National Geographic, czyli organizowanie wyjazdów do innych krajów, tworzenie foto / video relacji, poznawanie historii i tradycji innych kultur, organizowanie w Polsce wystaw poświęconych danej tematyce - w bardzo dużym skrócie.


Jeden ze znajomych, w podobnym do mojego temacie - napisał, że archeologia ukazana na wszystkich tych filmach pokroju BBC, czy Discovery - ma tyle wspólnego z prawdziwymi realiami - co Star Trek z pracą w Nasa.

Konkretnie chodziło chyba o ten film:

http://www.youtube.com/watch?v=uUNk3...eature=related

[Ponura]

Nie lubię postawy "ale to niemożliwe". Wszystko jest możliwe. Owszem, na pewno rozsądnie jest mieć coś w odwodzie. Czyli albo studiujesz archeologię i coś, co gwarantuje pracę (o ile jest taki kierunek, ale nie ma ), albo z pasją studiujesz archeologię i liczysz się z tym, że raczej nie będziesz pracował w zawodzie (choć, jak mówię, wszystko jest możliwe i nie należy się poddawać).

Ale dodam od siebie, że doświadczenie pokazuje, że nawet najwięksi pasjonaci, co to by chcieli potem wykładać potrafią zmienić zdanie

W takich przypadkach moja rada zawsze brzmi: rób to, co kochasz.

[cacajuate]

Napisane przez lanavera

.. wiesz - ci ewszyscy profesorowie nie żyją wiecznie, ktoś ich musi zastępować a taki profesor to źle w życiu nie ma...

Niestety, ale ma marnie..... Masz 21 lat i nie znasz chyba realiow. Wydaje mi sie (popraw mnie jesli sie myle), ze nie masz rodziny na utrzymaniu, ani pewnie nawet o tym nie myslisz. Zgaduje, ze rodzice sponsoruja Ci zycie studenckie. Takze fajnie takie przygody tu wykopki, tam wykopki, tu trzy miechy, tam trzy miechy.

Srednia wieku na "profesorowanie " to ponad 40 lat. A do tych 40 lat kolorowo NIE jest. Po pierwsze placa TRAGICZNIE. Dla kogos, kto ma takie zdolosci intelektualne, zeby pojac rzeczy na odpowiednim poziomie, sa to smieszne pieniadze po prostu i tyle. A napracowac sie trzeba, bo za nic tej profesury nie daja, nie wspominajac o tym, ze jak nadepniesz komus na odcisk to ci po prostu podstawia noge i najwiekszy geniusz przepadnie z kretesem. Takie sa realia polskich uczelni. Jako studentka nie widzisz kuluarow i jak ci em om panowie sie gryza jak zmije w ciasnym koszu.

Kolejna kwestia to rodzina. Moze nie chcesz miec dzieci TERAZ. Ale to sie moze zmienic i o tym trzeba myslec. Ja wiem, ze nie kazdy chce, sama srednio palam, ale jednak wiekszosc tak wiec statystycznie nalezy wziac jednak pod uwage taka ewentualnosc, ze cie "sieknie" w koncu. Bobasa nie zawiniesz na 3 miesiace do Peru. 6 latka tez nie, bo przeciez musi chodzic co szkoly. I tak dalej.

No i ostatnia kwestia placy - zeby rozjasnic. Ja wiem, ze jak czlowiek mlody to zyje romantycznymi ideami, ze pasja, ze misja itd. I zgadzam sie, ze nie potrzeba do zycia nie wiadomo jakich kokosw, mozna zyc skromnie. Niemniej jednak trzeba miec komfort psychiczny jednak, ze jak sie COS stanie, to masz na to finansowe rezerwy. Nie mowie o tym, ze bedziesz 5 zim w tych samych butach chodzic. Mowie o wypadkach, problem itd. Niestety taka pensja ktora ledwo pozwala wyzyc, nie da ci tego bezpieczenstwa. nadmienie, ze moge sie zalozyc ze jednak tez wolalabys miec nieco wiecej tych "przyziemnych" przyjemnosci niz te, na ktore pozwala bardzo nziutka pensja adiunkta. Zwaz tez, ze do adiunkta od magistra to dalekaaaa droga ,a nie kazdy dostaje stypendium full wypas na doktorat.

To sa rzeczy ktore trzeba sobie przemyslec. Doswiadczylam wielu z nich, jestem nieco starsza niz lanavera i autorowi radze jednak skonczyc kierunek ktory da mu wiecej mozliwosci pracy. Przeciez nie jedna archeologia jest fajna, wy tu zakladace, ze jak nie pojdzie na archeologie to jest skazany na znienawidzona prace. Koles nie ma 20 lat, jeszcze moze odnalezc milion rzeczy, ktore go beda interesowac. Przed studiami i w trakcie wielu sie wydaje, ze praca naukowa to git. To jest tez aspekt psychologiczny - w tym wieku ludzie nie maja innych szerokich doswiadczen niz uczenie sie totez niebardz orozumieja jak to jest pracowac (TYLKO pracowac, nie studiowac) i prowadzic tzw "normalne zycie".

[Ponura]

A swoją drogą - skoro tak bardzo interesuje Cię Rzym (co rozumiem i popieram ) to może rozważ jeszcze historię albo filologię klasyczną?

[lanavera]

Napisane przez cacajuate

Niestety, ale ma marnie..... Masz 21 lat i nie znasz chyba realiow. Wydaje mi sie (popraw mnie jesli sie myle), ze nie masz rodziny na utrzymaniu, ani pewnie nawet o tym nie myslisz. Zgaduje, ze rodzice sponsoruja Ci zycie studenckie. Takze fajnie takie przygody tu wykopki, tam wykopki, tu trzy miechy, tam trzy miechy.

Srednia wieku na "profesorowanie " to ponad 40 lat. A do tych 40 lat kolorowo NIE jest. Po pierwsze placa TRAGICZNIE. Dla kogos, kto ma takie zdolosci intelektualne, zeby pojac rzeczy na odpowiednim poziomie, sa to smieszne pieniadze po prostu i tyle. A napracowac sie trzeba, bo za nic tej profesury nie daja, nie wspominajac o tym, ze jak nadepniesz komus na odcisk to ci po prostu podstawia noge i najwiekszy geniusz przepadnie z kretesem. Takie sa realia polskich uczelni. Jako studentka nie widzisz kuluarow i jak ci em om panowie sie gryza jak zmije w ciasnym koszu.

Kolejna kwestia to rodzina. Moze nie chcesz miec dzieci TERAZ. Ale to sie moze zmienic i o tym trzeba myslec. Ja wiem, ze nie kazdy chce, sama srednio palam, ale jednak wiekszosc tak wiec statystycznie nalezy wziac jednak pod uwage taka ewentualnosc, ze cie "sieknie" w koncu. Bobasa nie zawiniesz na 3 miesiace do Peru. 6 latka tez nie, bo przeciez musi chodzic co szkoly. I tak dalej.

No i ostatnia kwestia placy - zeby rozjasnic. Ja wiem, ze jak czlowiek mlody to zyje romantycznymi ideami, ze pasja, ze misja itd. I zgadzam sie, ze nie potrzeba do zycia nie wiadomo jakich kokosw, mozna zyc skromnie. Niemniej jednak trzeba miec komfort psychiczny jednak, ze jak sie COS stanie, to masz na to finansowe rezerwy. Nie mowie o tym, ze bedziesz 5 zim w tych samych butach chodzic. Mowie o wypadkach, problem itd. Niestety taka pensja ktora ledwo pozwala wyzyc, nie da ci tego bezpieczenstwa. nadmienie, ze moge sie zalozyc ze jednak tez wolalabys miec nieco wiecej tych "przyziemnych" przyjemnosci niz te, na ktore pozwala bardzo nziutka pensja adiunkta. Zwaz tez, ze do adiunkta od magistra to dalekaaaa droga ,a nie kazdy dostaje stypendium full wypas na doktorat.

To sa rzeczy ktore trzeba sobie przemyslec. Doswiadczylam wielu z nich, jestem nieco starsza niz lanavera i autorowi radze jednak skonczyc kierunek ktory da mu wiecej mozliwosci pracy. Przeciez nie jedna archeologia jest fajna, wy tu zakladace, ze jak nie pojdzie na archeologie to jest skazany na znienawidzona prace. Koles nie ma 20 lat, jeszcze moze odnalezc milion rzeczy, ktore go beda interesowac. Przed studiami i w trakcie wielu sie wydaje, ze praca naukowa to git. To jest tez aspekt psychologiczny - w tym wieku ludzie nie maja innych szerokich doswiadczen niz uczenie sie totez niebardz orozumieja jak to jest pracowac (TYLKO pracowac, nie studiowac) i prowadzic tzw "normalne zycie".

Że do profesury daleka droga, doskonale zdaję sobie sprawę i nie mówię, że jest łatwo, że 'hop siup' i już pracujesz na uczelni. I że pieniądze nie są szalone też wiem. Ale jako profesor da się zarabiać sporo, może nie jakieś kokosy, ale patrząc na mojego promotora na przykład mogę powiedzieć, że nie jest źle, przynajmniej on nie narzeka na finanse.
Co do 'normalnego' życia - być może nie każdy w ogóle chce takie prowadzić. W Wrocławiu pracownicy Instytuty mają róże sytuacje - niektórzy są wciąż sami i bezdzietni, inni mają żony i dwoje dzieci. To zależy od człowieka.
I ostatecznie, wcale nie uważam, że archeologia jest doskonałym wyborem - już nawet po 3 latach studiów dostrzegam wiele wad i złych stron posiadania tego zawodu i zastanawiam się, jak to połączyć z posiadaniem rodziny. To, że ktoś ma tylko 21 lat, niekoniecznie oznacza, że ma siano w głowie i nie widzi, co się dzieje dookoła Dlatego też Autora wątku a ni nie zachęcam, ani nie zniechęcam - to jego wybór. Archeologia to wiele poświęceń, ale też wiele bardzo niezwykłych momentów. Starałam się w swojej wypowiedzi jedynie odpowiedzieć na pewnie tezy. Tak czy inaczej, jeśli chce mieć pewną pracę po studiach, to niech na archeo nie idzie. Ale jeśli naprawdę pała do tego wielkim zapałem i miłością i przez następne 20 lat ma sobie wyrzucać, że źle postąpił, to też bez sensu.

"Wydaje mi sie (popraw mnie jesli sie myle), ze nie masz rodziny na utrzymaniu, ani pewnie nawet o tym nie myslisz. Zgaduje, ze rodzice sponsoruja Ci zycie studenckie. Takze fajnie takie przygody tu wykopki, tam wykopki, tu trzy miechy, tam trzy miechy."

Chyba mało który student w wieku 21 lat ma rodzinę na utrzymaniu... I nie bardzo rozumiem, dlaczego z góry zakładasz, że rodzice sponsorują studentom życie - co to, mało pracy jest dla studentów? A te przygody-wykopki to też po prostu praca, za którą dostaje się pieniądze, chyba że idziesz na wolontariat. Jak na razie, póki jestem młoda to się cieszę, że mam taką możliwość "przygód" i jeżdżę sobie na te 'tu trzy miechy, tam trzy miechy' póki jeszcze nie mam dzieci. Nie sądzę, że to źle - poznać trochę świata jeszcze za młodu. Potem mogę nie mieć takiej możliwości.

Autorze - oba filmy, które tu umieściłeś, ukazują dokładnie to samo, podobna metodyka badań, ciekawe artefakty i podłoże historyczne. Różni się tym, że jedno w Sanoku (to już nuda) a drugie w Skandynawii (to już czad!). Dlaczego tak dyskryminujesz Polskę?

[pau_l _ka87]

Wiele forum na wizażu czytalam juz od dawna i niektóre bardzo mi pomogly. Jednakże czytajac ten, po prostu musialam zalożyć konto i się udzielić. Odbiegne od tematu, choć nie do końca. Jestem przyszloroczną maturzystką i bardzo podziwiam chlopaka który od gimnazjum wiedzial jaki kierunek studiów chce wybrać. Ja jestem w tym temacie zielona, nie mam jakiś specjalnych zainteresowań, fascynacji, ale nie chce też żeby ta decyzja byla bledem którego bede żalować. Jestem z bardzo malej miejscowości wiec sama perspektywa wyjechania do jakiegoś dużego miasta(w moim przypadku zapewne bedzie to Warszawa lub Lodz), zamieszkania gdzies samej wydaje mi nie do konca przyjemna i latwa. Biorę pod uwagę studia dzienne jak i zaoczne, bo decyzję tego stawiam na wyniki matur. A na maturze planuje zdawać biologię i geografię. Biologię z racji tego, że w pewnym stopniu mnie to interesuje a geografie raczej tylko z kwestii ze z pewnościa sobie poradzę i bedzie to dodatkowo jeden zdany przedmiot wiecej. Tylko co dalej? Może ktoś podpowie na jakie kierunki w ogóle mam szanse się dostać? Co polecacie wy jako kierunki oplacale w przyszlosci? Oczywiście zdaje sobie sprawę ze praktycznie żadne studnia same w sobie pracy nie gwarantuja, ale to chyba ten moment by zastanowić sie w co dalej brnąć by ta reszta zycia jakoś wygladala.

[Archeolog]

Nie wiem - co sprawia, że historia Polski już tak mnie nie interesuje - jak np. kultura wikingów. Być może, jeśli mieszkałbym w innym kraju - z wielką chęcią wyjechałbym na wykopaliska do Polski.

Powiedzmy, że interesowałbym się kulturą wikingów i jej wpływami w Polsce - wtedy z ogromną fascynacją mógłbym pracować w naszym kraju - jest sporo ośrodków, w których prowadzone są wykopaliska związane z wczesnym średniowieczem - jak np. Wolin.

Być może jest to kwestia jakichś uprzedzeń - stworzonych przez (i do) ludzi z rekonstrukcji historycznej w tym wielu archeologów.

Muszę to jeszcze przemyśleć wszystko.

----------
Ale co do tej Polski - myślę, że to dość normalne - nabyta i powszechna reakcja:

"Gdzie tym razem Cie wywiało / do Sanoka, wykopaliska przy kościele z XIV wieku / Do Sanoka, eeea, spoko"

"Gdzie tym razem Cie wywiało / do Peru / O ku***..."

A, że co roku studia archeologiczne zaczyna tysiące osób - żeby do takiego Peru pojechać, trzeba być na prawdę dobrym - o ile nie jednym z najlepszych na uczelni.

[wdrodze]

Przepraszam, że tak oftopem zapytam. Jak Ci idzie nauka? Z tego co wiem w Krakowie progi na archeologie były baaardzo wysokie no i 30 miejsc tylko. A co do drugiego płatnego kierunku to zawsze można wnioskować o umorzenie czesnego np. za osiągnięcia albo pracew badawcze a jeśli jesteś pasjonatem to pewnie będziesz chciał działać w kole naukowym. Znajomy po archeologii zarabia tyle ila ja pewnie nawet po medycynie nie zarobie. Trzeba w siebie bardzo wierzyć i mieć sporą siłe przebicia, ale to pewnie na każdych studiach.

[Archeolog]

Zależy co rozumiesz, pod określeniem "jak idzie Ci nauka".
Na koniec roku oceny miałem marne - z historii (2), ale za to na maturze z hist 84 %. (dziwne, nie ?)

Podobnie inne przedmioty - wyniki z matury miałem bardzo dobre. Prócz matmy, z której ledwo co zdałem poprawkę.
Po mimo, że jako tako przez 3 lata w ogóle się nie uczyłem i z większości przedmiotów na koniec 3 klasy miałem 2/3 - z matury miałem dużo ponad 400 %/punktów razem.

Zdawałem też dodatkowo geografię - na stronie UWr, była wyszczególniona na archeologię.

[Shanraya]

ja wybrałabym jeden kierunek, który daje większe możliwości niż dziennikarstwo.
pamiętasz, że od przyszłego roku, drugi kierunek będzie płatny. Będzie Cię stać na zapłacenie za drugi kierunek?

[wdrodze]

Oczywiście o maturę, powinno wystarczyć a przecież masz jeszcze czas na ewentualne powtórki. A co do ocen wcale to mnie nie dziwi, tak samo miałam z fizyką. Jeśli masz możliwość to pojedź na dni otwarte, ewentualnie na jakieś wykopaliska. Znajomi na pewno mogą Ci to załatwić. Nawet osoby zupełnie nie związane (wiem z autopsji) mogą się dostać to tym bardziej pasjonaci. Dużo wytrwałości życzę.

[Archeolog]

Napisane przez Shanraya

ja wybrałabym jeden kierunek, który daje większe możliwości niż dziennikarstwo.
pamiętasz, że od przyszłego roku, drugi kierunek będzie płatny. Będzie Cię stać na zapłacenie za drugi kierunek?

Shanraya, ale ja nie widzę siebie w żadnym innym zawodzie - jak te, które wymieniłem w temacie. Dziennikarstwo też mi się podoba.
Inny kierunek - czyli np. inżynieria, bezpieczeństwo wewnętrzne, prawo ?

To u mnie nie przejdzie - nawet jeśli miałbym zarabiać po 8 tys miesięcznie - mordowałbym się każdego dnia w takiej pracy.

Wdrodze - dzięki, przyda się. Jedno jest pewne, że jak już wybiorę ten swój kierunek - postawie wszystko na jedną kartę - tak, żeby być na prawdę dobry w tym co robię.

Już nie pamiętam gdzie dokładnie - ale na stronie jednej z uczelni pisało, że róg punktowy na archeologię to 300 % - ja mam dokładnie 450 (dzięki temu, że miałem dwa dodatkowe przedmioty na maturze) - więc teoretycznie powinno wystarczyć - choć takich jak ja, są tysiące.

Kwestia wybrania kierunku - w każdym z tych dwóch, miałbym pomysł na siebie.

[wdrodze]

Ja tam bym wybrała archeologie a dziennikarstwo potraktowała jako dodatek. W końcu ktoś musi pisać do "Archeologii Żywej"

[cacajuate]

Napisane przez Archeolog

Shanraya, ale ja nie widzę siebie w żadnym innym zawodzie - jak te, które wymieniłem w temacie. Dziennikarstwo też mi się podoba.
Inny kierunek - czyli np. inżynieria, bezpieczeństwo wewnętrzne, prawo ?

To u mnie nie przejdzie - nawet jeśli miałbym zarabiać po 8 tys miesięcznie - mordowałbym się każdego dnia w takiej pracy.

Pytanie numer 1: ile dni w swoim zyciu przepracowales? Bo jesli niewiele, to naprawde NIE MASZ zbytnio pojecia i to mniej wiecej jak uczenie sie plywania z ksiazki. Skad tak naprawde wiesz, jaki zawod ci lezy a jaki nie lezy?
Znowu, tozumiesz w ogole, co robia niektorzy ludzie w pracy? Stan przed najblizszym biurowcem i wymien min 10 zawodow ktore ludzie w nim uprawiaja (sprzataczki/ochrona sie nie licza). Nastepnie opisz mniej wiecej, co ci ludzie robia na co dzien, tak z godziny na godzine. Jestes w stanie? A zawodow i stanowisk jest tam wiecej niz 10.

Naprawde troche mi rece opadaja jak czytam nastolatkow piszacych, w jakim zawodzie sie "widza" i na czym jaki zawod polega oraz czy wola zarabiac 8 tysi czy miec "pasjonujaca prace". Ani nie mieli nigdy 8 tysi, ani pasjonujacej pracy. Nie chce tego pisac w formie ataku, ale naprawde warto sie zastanowic ile sie wie o zyciu, i czy w ogole bazujac na kilkunastu latach szczeniectwa jestes w stanie zdwfiniowac "gdzie sie widzisz" przez 50 lat doroslego zycia. Zamiast na "dni otwarte" proponuje wykonac ture z ankieta po ludziach pracujacych. Wszystkich. Od Zdzicha z lopata, przez Pania Stasie sprzataczke, Pana Em Om profesora, Adiunkta "z pasja co sie widzial w zawodzie", po "szczury biurowe", ksiegowych, prawnikow, dziennikarzy. Studia trwaja lat 5. Zycie po studiach ponad 50 biorac pod uwage nasza dlugosc zycia, a i emerytura coraz bardziej sie oddala....