Jak pomóc osobie, która wydaje się być niezrównoważona psychicznie?

[GloriaGrace]

Cześć. Jestem na 4 roku studiów, a w mojej grupie jest dziewczyna, której zachowanie jest bardzo niepokojące. Prowadzi kilka blogów, a na wszystkich jest inną osobą. Kilka razy dziennie wrzuca na Youtube’a filmiki, w których mówi rzeczy zupełnie bez składu, albo krzyczy, albo nagrywa jak śpiewa z filtrem zniekształcającym jej twarz. Na jednym z filmików mówi, że jednego dnia jest osobą o takim imieniu, drugiego o takim, a trzeciego o jeszcze innym. Co jakiś czas zmienia nazwisko na Facebooku. Dzisiaj na zajęciach najpierw schowała twarz i zaczęła głośno płakać, a po chwili ryknęła śmiechem, a przecież siedziała sama. Pewnym dziewczynom groziła, że za to, że dały jej (według niej) trudniejsze rzeczy do wykonania w prezentacji to obleje je gorącą kawą, zemści się na nich. Właściwie wtedy miała niesamowity atak szału, taki, że dziewczyny z grupy bliskie płaczu. Nie jestem lekarzem i to nie ja powinnam diagnozować jej stan, ale to tylko jedne z wielu rzeczy, które robi. Chciałabym jej pomóc, ale nie wiem jak, bo tak naprawdę nie utrzymuję z nią kontaktu. Jednak widzę jak grupa ją odrzuca i jest mi z tego powodu niesamowicie przykro, mam wrażenie, że jest sama z tym wszystkim. Co mogę w tej sytuacji zrobić?

[skara]

Ja bym się nie angażowała. Miałam w późnych latach nastoletnich dwoje takich znajomych i były to osoby kompletnie nieprzewidywalne. Nie jesteś specjalistą, nie potrafisz pomóc, a tacy ludzie zachowują się inaczej niż możesz się spodziewać. I jeszcze dodatkowo tobie narobią kłopotów.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[Snowdrop_]

Dla mnie taka zmiana stanów emocjonalnych jest normalna, potrafię płakać lub się wściec nawet, a za chwilę śmieję z głupot, albo tak po prostu z, siebie samej, że jestem wkurzona i jakie to głupie. Byłam diagnozowana u psychiatrów, bo za mało jem i poza tym, że jestem wg nich niestabilna emocjonalnie, oraz nerwicy, nic innego mi nie dolega.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Taylor_Swift]

Napisane przez GloriaGrace

Cześć. Jestem na 4 roku studiów, a w mojej grupie jest dziewczyna, której zachowanie jest bardzo niepokojące. Prowadzi kilka blogów, a na wszystkich jest inną osobą. Kilka razy dziennie wrzuca na Youtube’a filmiki, w których mówi rzeczy zupełnie bez składu, albo krzyczy, albo nagrywa jak śpiewa z filtrem zniekształcającym jej twarz. Na jednym z filmików mówi, że jednego dnia jest osobą o takim imieniu, drugiego o takim, a trzeciego o jeszcze innym. Co jakiś czas zmienia nazwisko na Facebooku. Dzisiaj na zajęciach najpierw schowała twarz i zaczęła głośno płakać, a po chwili ryknęła śmiechem, a przecież siedziała sama. Pewnym dziewczynom groziła, że za to, że dały jej (według niej) trudniejsze rzeczy do wykonania w prezentacji to obleje je gorącą kawą, zemści się na nich. Właściwie wtedy miała niesamowity atak szału, taki, że dziewczyny z grupy bliskie płaczu. Nie jestem lekarzem i to nie ja powinnam diagnozować jej stan, ale to tylko jedne z wielu rzeczy, które robi. Chciałabym jej pomóc, ale nie wiem jak, bo tak naprawdę nie utrzymuję z nią kontaktu. Jednak widzę jak grupa ją odrzuca i jest mi z tego powodu niesamowicie przykro, mam wrażenie, że jest sama z tym wszystkim. Co mogę w tej sytuacji zrobić?

Zadzwoń na jakąś linię wsparcia dla osób z problemami psychologicznymi, opowiedz jak wygląda sytuacja i zapytaj, co możesz zrobić. Nie znając jej nie wiesz, czy dziewczyna jest po prostu dziwna, czy takie zachowania nasilają się od pewnego czasu. Teoretycznie nie Twoja sprawa co się z nią dzieje, ale sama sobie odpowiedz na pytanie, czy nie będziesz mieć żadnego problemu z tym, że za jakiś czas okaże się że zmarła, a wszystkie te dziwactwa były objawami rosnącego guza.
Jeśli uznasz, że będziesz mieć to się dowiedz, co można zrobić i czy cokolwiek w ogóle. Lepiej się przesadnie nie angażować, jeśli to obca Ci osoba, ale obojętność nie jest cnotą.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Jeśli naprawdę ta dziewczyna ma problemy psychiczne, to powinna byc pod opieką specjalisty, jeśli dochodzi aż do gróźb, to nawet w jakimś zakładzie zamkniętym. Ja bym sie trzymała z daleka, nie chciałabym żeby jakies groźby spełniła na mnie, ale ja mam instynkt samozachowawczy i nie mam syndromu ratownika. Natomiast zapewne próbowałabym to gdzies zgłosić, bo nie tolerowałabym jakiejs niezrownowazonej osoby w grupie, ktora się odgraża.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Pomoc jej moze specjalista a nie kolezanka z uczelni.
Osoby ktorym grozila powinny zglosic sprawe opiekunowi roku.

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

ja bym ja zglosila, bo balabym sie ze zacznie spelniac te grozby.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[GloriaGrace]

Tak, tak. Zostało to już zgłoszone do prowadzącego przedmiot, który wyraźnie się przejął, ale czy coś zostanie zdziałane w tym kierunku, tego niestety nie wiem.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez GloriaGrace

Tak, tak. Zostało to już zgłoszone do prowadzącego przedmiot, który wyraźnie się przejął, ale czy coś zostanie zdziałane w tym kierunku, tego niestety nie wiem.

Prowadzacy przedmiot takimi rzeczami raczej sie nie zajmuje.
Nie zostawiajcie tego. Jak dziewczynie sie pogorszy mozecie miec problem. Lata temu w trójmiejskiej szkole wyzszej student zarąbał siekierą asystenta. Nie sądze żeby Twoja koleżanka z siekiera biegala po szkole ale jak komus wyleje wrzątek na twarz to będzie problem.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Zglosilabym to gdzies do uczelni niech z nia porozmawiaja (skontaktują sie z rodziną?)
Wedlug mnie wyglada to na schizofrenie lub jakies inne zaburzenie maniakalne

Sama jej nie pomożesz od tego sa specjaliści

[GloriaGrace]

Też mi się wydaje, że prowadzący raczej nic z tym nie zrobi. Tak naprawdę nic nie wiem o niej. Ma jedynie 12 znajomych na Facebooku, w tym ludzi z naszej grupy i ludzi w wymiany, więc dotarcie do jej bliskich jest utrudnione, zwłaszcza, że ciągle zmienia nazwisko na Facebooku. Z drugiej strony ciężko mi uwierzyć, że ma jakichś bliskich, jeśli jej stan jest taki, jaki jest i do tej pory nikt z tym nic nie zrobił.

---------- Dopisano o 13:37 ---------- Poprzedni post napisano o 13:36 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89024065]Prowadzacy przedmiot takimi rzeczami raczej sie nie zajmuje.
Nie zostawiajcie tego. Jak dziewczynie sie pogorszy mozecie miec problem. Lata temu w trójmiejskiej szkole wyzszej student zarąbał siekierą asystenta. Nie sądze żeby Twoja koleżanka z siekiera biegala po szkole ale jak komus wyleje wrzątek na twarz to będzie problem.[/QUOTE]
Też mi się wydaje, że prowadzący raczej nic z tym nie zrobi. Tak naprawdę nic nie wiem o niej. Ma jedynie 12 znajomych na Facebooku, w tym ludzi z naszej grupy i ludzi w wymiany, więc dotarcie do jej bliskich jest utrudnione, zwłaszcza, że ciągle zmienia nazwisko na Facebooku. Z drugiej strony ciężko mi uwierzyć, że ma jakichś bliskich, jeśli jej stan jest taki, jaki jest i do tej pory nikt z tym nic nie zrobił.

---------- Dopisano o 13:38 ---------- Poprzedni post napisano o 13:37 ----------

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89024123]Zglosilabym to gdzies do uczelni niech z nia porozmawiaja (skontaktują sie z rodziną?)
Wedlug mnie wyglada to na schizofrenie lub jakies inne zaburzenie maniakalne

Sama jej nie pomożesz od tego sa specjaliści[/QUOTE]
To chyba najlepsze, co można zrobić w tej sytuacji

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez GloriaGrace

Też mi się wydaje, że prowadzący raczej nic z tym nie zrobi. Tak naprawdę nic nie wiem o niej. Ma jedynie 12 znajomych na Facebooku, w tym ludzi z naszej grupy i ludzi w wymiany, więc dotarcie do jej bliskich jest utrudnione, zwłaszcza, że ciągle zmienia nazwisko na Facebooku. Z drugiej strony ciężko mi uwierzyć, że ma jakichś bliskich, jeśli jej stan jest taki, jaki jest i do tej pory nikt z tym nic nie zrobił.

---------- Dopisano o 13:37 ---------- Poprzedni post napisano o 13:36 ----------


Też mi się wydaje, że prowadzący raczej nic z tym nie zrobi. Tak naprawdę nic nie wiem o niej. Ma jedynie 12 znajomych na Facebooku, w tym ludzi z naszej grupy i ludzi w wymiany, więc dotarcie do jej bliskich jest utrudnione, zwłaszcza, że ciągle zmienia nazwisko na Facebooku. Z drugiej strony ciężko mi uwierzyć, że ma jakichś bliskich, jeśli jej stan jest taki, jaki jest i do tej pory nikt z tym nic nie zrobił.

---------- Dopisano o 13:38 ---------- Poprzedni post napisano o 13:37 ----------


To chyba najlepsze, co można zrobić w tej sytuacji

Moj kolega z ppracy tez nagle zaczal sie zacowywac dziwnie (niebezpiecznie) zglosilam to do przelozonego ten skontaktowal sie z rodzina i okazalo sie ze facet jest bipolar ,wyladowal w szpitalu na 3 miesiace po tych akcjach wiec tobie polecam takie same rozwiazanie

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Pytałaś co Ty możesz zrobić więc Ci napisałam.
Idziesz do opiekuna roku i zglaszasz grozby kolezanki z grupy. Mozesz tez sprawdzic ktory z dziekanow zajmuje sie sprawami studenckimi. I jemu to zglosic. Jest jeszcze komisja dyscyplinarna.
Nie jest ważne ze nie Tobie grozila. Powiedz ze przez jej zachowanie czujesz sie zagrozona. Wykladowca, na ktorego zajeciach mial miejsce incydent, zna nazwsko Waszej koleżanki. Nie ma potrzeby obczajać jej na fejsie.


Chcesz coś zrobić to coś zrób. Zalozenie watku na ten temat nic nie zmieni.

[GloriaGrace]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89024161]Pytałaś co Ty możesz zrobić więc Ci napisałam.
Idziesz do opiekuna roku i zglaszasz grozby kolezanki z grupy. Mozesz tez sprawdzic ktory z dziekanow zajmuje sie sprawami studenckimi. I jemu to zglosic. Jest jeszcze komisja dyscyplinarna.
Nie jest ważne ze nie Tobie grozila. Powiedz ze przez jej zachowanie czujesz sie zagrozona. Wykladowca, na ktorego zajeciach mial miejsce incydent, zna nazwsko Waszej koleżanki. Nie ma potrzeby obczajać jej na fejsie.


Chcesz coś zrobić to coś zrób. Zalozenie watku na ten temat nic nie zmieni.[/QUOTE]
Tak, tak, przecież nie napisałam nic złego, doceniam każdą odpowiedź. Chciałam się zorientować, ponieważ wszyscy moi znajomi lub rodzina mówili, żeby się do tego nie mieszać, więc po to założyłam wątek.

[mel95]

Napisane przez GloriaGrace

Tak, tak, przecież nie napisałam nic złego, doceniam każdą odpowiedź. Chciałam się zorientować, ponieważ wszyscy moi znajomi lub rodzina mówili, żeby się do tego nie mieszać, więc po to założyłam wątek.

I mają zupełna rację. Zgłosić to zachowanie gdzieś wyżej-tak, jak najbardziej, ale poza tym trzymać się z daleka. Po co Ci problemy i nieprzyjemności?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez GloriaGrace

Tak, tak, przecież nie napisałam nic złego, doceniam każdą odpowiedź. Chciałam się zorientować, ponieważ wszyscy moi znajomi lub rodzina mówili, żeby się do tego nie mieszać, więc po to założyłam wątek.

Nie wchodz z nia w interakcje bo mozesz byc nowym obiektem jej gróźb. Mozesz cos zrobic nie sciagajac na siebie jej uwagi.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez mel95

I mają zupełna rację. Zgłosić to zachowanie gdzieś wyżej-tak, jak najbardziej, ale poza tym trzymać się z daleka. Po co Ci problemy i nieprzyjemności?

Dokładnie.

[Kuroko]

To grubsza sprawa.
Nie pomożesz jej.
Nie angażowałabym się.
Tacy ludzie mogą być niebezpieczni.

[patusiaa23]

Ale przecież Ty nie masz pojęcia czy jej rodzina wie o jej stanie i jaka opieka ja objęła. Jedyne co powinnaś zrobić, to powiadomic o sytuacji opiekuna roku/działań ds studentów, czy kto się u was zajmuje takimi sprawami.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Napisane przez GloriaGrace

Cześć. Jestem na 4 roku studiów, a w mojej grupie jest dziewczyna, której zachowanie jest bardzo niepokojące. Prowadzi kilka blogów, a na wszystkich jest inną osobą. Kilka razy dziennie wrzuca na Youtube’a filmiki, w których mówi rzeczy zupełnie bez składu, albo krzyczy, albo nagrywa jak śpiewa z filtrem zniekształcającym jej twarz. Na jednym z filmików mówi, że jednego dnia jest osobą o takim imieniu, drugiego o takim, a trzeciego o jeszcze innym. Co jakiś czas zmienia nazwisko na Facebooku. Dzisiaj na zajęciach najpierw schowała twarz i zaczęła głośno płakać, a po chwili ryknęła śmiechem, a przecież siedziała sama. Pewnym dziewczynom groziła, że za to, że dały jej (według niej) trudniejsze rzeczy do wykonania w prezentacji to obleje je gorącą kawą, zemści się na nich. Właściwie wtedy miała niesamowity atak szału, taki, że dziewczyny z grupy bliskie płaczu. Nie jestem lekarzem i to nie ja powinnam diagnozować jej stan, ale to tylko jedne z wielu rzeczy, które robi. Chciałabym jej pomóc, ale nie wiem jak, bo tak naprawdę nie utrzymuję z nią kontaktu. Jednak widzę jak grupa ją odrzuca i jest mi z tego powodu niesamowicie przykro, mam wrażenie, że jest sama z tym wszystkim. Co mogę w tej sytuacji zrobić?

Naprawdę jestem pod wrażeniem tego postu. Dziękuję Ci, że nie jesteś obojętna (albo aktywna wylącznie ze strony zabezpieczenia swoich potrzeb i swojego bezpieczeństwa). Z Twoich wiadomości może wyłaniać się obraz osoby, która niekoniecznie dobrze funkcjonuje w rzeczywistości, z dużym prawdopodobieństwem z powodów chorobowych. Tak jak tutaj pisano, wg mnie warto osobiście (!!!) pofatygować się do opiekuna roku. Nawet zobowiązać tę osobę do działania, przy ewentualnym wsparciu innych osób. Poza tym może inne osoby, o których słyszałaś, że los studenta/człowieka nie jest im obojętny (jakkolwiek głupio to brzmi). Nie wiem, czy na wszystkich uczelniach wyższych jest dostęp do psychologa? Chociaż często jest tak, że niektórzy specjaliści charakteryzują się biernością, sama bałabym się, że ktoś może odradzać ci jakiekolwiek działanie Nie wiem, jaka to uczelnia, może są tam jakieś struktury takie poza typowo-studenckie, które można zaangażować. Ona sobie takiego życia nie wybrała, jeśli potwierdzi się choroba/zaburzenie i naszym obowiązkiem zwyczajnie ludzkim jest nie zostawiać jej samotnie. Albo chociaż zainteresować się, co się dzieje, po prostu.

Ta kobieta jak najbardziej może mieć rodzinę, tylko z jakiegoś powodu ona i bliscy nie mają krytycznego podejścia do sytuacji. Raczej to, że jest na 4 roku przemawia za tym, że jest ktoś, kto ją wspiera. Może też mają podobne problemy. Z mojej perspektywy to wydaje mi się, że o ile jest to jakieś zaburzenie bądź choroba, to trzeba po prostu złapać moment, kiedy ta osoba będzie chciała sobie pomóc (i tak bym to sprowadziła do wspólnego mianownika, chociaż totalnie ciężko tutaj mówić o jakiejś jednorodności różnych problemów). Wtedy można podziałać z taką dedykowaną pomocą, poszukać wspólnie specjalistów, organizacje wsparcia (i tutaj może np zaangażować się psycholog uczelniany albo opiekun roku). Właściwie to mnie totalnie rozwala, że jak jesteś dorosłym człowiekiem i nie masz bliskich wokół siebie (takich, dla których jesteś ważny i mają krytyczny stosunek do twojego stanu), to ciężko mówić o takiej ludzkiej pomocy dla takiej osoby Takiej, jaką chciałoby się dla osoby, która jest dla nas ważna.

Sama też na pewno nie chciałabym być osobiście powiązana z tematem i unikałabym zaangażowania, o którym ona mogłaby wiedzieć. Po prostu nie chciałabym nawiązywać z nią bliższej, niż studenckiej, relacji.

I napiszę tylko tyle, że zwrócenie uwagi na czyjąś chorobę to nie syndrom ratownika, a syndrom braku myślenia wyłącznie o swojej własnej dvpie.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;89026595]

I napiszę tylko tyle, że zwrócenie uwagi na czyjąś chorobę to nie syndrom ratownika, a syndrom braku myślenia wyłącznie o swojej własnej dvpie.[/QUOTE]
Wolę myśleć o własnej dvpie niż zostać oblana wrzątkiem. Ciekawe, czy wtedy też byłby taki żal biedniusiej koleżanki. Natomiast jak najbardziej powinno się taką osobę po prostu zgłosić i oddalić od innych.
Mnie tam nie żal ludzi, którzy nie potrafią funkcjonować w społeczeństwie.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;89026595]Naprawdę jestem pod wrażeniem tego postu. Dziękuję Ci, że nie jesteś obojętna (albo aktywna wylącznie ze strony zabezpieczenia swoich potrzeb i swojego bezpieczeństwa). Z Twoich wiadomości może wyłaniać się obraz osoby, która niekoniecznie dobrze funkcjonuje w rzeczywistości, z dużym prawdopodobieństwem z powodów chorobowych. Tak jak tutaj pisano, wg mnie warto osobiście (!!!) pofatygować się do opiekuna roku. Nawet zobowiązać tę osobę do działania, przy ewentualnym wsparciu innych osób. Poza tym może inne osoby, o których słyszałaś, że los studenta/człowieka nie jest im obojętny (jakkolwiek głupio to brzmi). Nie wiem, czy na wszystkich uczelniach wyższych jest dostęp do psychologa? Chociaż często jest tak, że niektórzy specjaliści charakteryzują się biernością, sama bałabym się, że ktoś może odradzać ci jakiekolwiek działanie Nie wiem, jaka to uczelnia, może są tam jakieś struktury takie poza typowo-studenckie, które można zaangażować. Ona sobie takiego życia nie wybrała, jeśli potwierdzi się choroba/zaburzenie i naszym obowiązkiem zwyczajnie ludzkim jest nie zostawiać jej samotnie. Albo chociaż zainteresować się, co się dzieje, po prostu.

Ta kobieta jak najbardziej może mieć rodzinę, tylko z jakiegoś powodu ona i bliscy nie mają krytycznego podejścia do sytuacji. Raczej to, że jest na 4 roku przemawia za tym, że jest ktoś, kto ją wspiera. Może też mają podobne problemy. Z mojej perspektywy to wydaje mi się, że o ile jest to jakieś zaburzenie bądź choroba, to trzeba po prostu złapać moment, kiedy ta osoba będzie chciała sobie pomóc (i tak bym to sprowadziła do wspólnego mianownika, chociaż totalnie ciężko tutaj mówić o jakiejś jednorodności różnych problemów). Wtedy można podziałać z taką dedykowaną pomocą, poszukać wspólnie specjalistów, organizacje wsparcia (i tutaj może np zaangażować się psycholog uczelniany albo opiekun roku). Właściwie to mnie totalnie rozwala, że jak jesteś dorosłym człowiekiem i nie masz bliskich wokół siebie (takich, dla których jesteś ważny i mają krytyczny stosunek do twojego stanu), to ciężko mówić o takiej ludzkiej pomocy dla takiej osoby Takiej, jaką chciałoby się dla osoby, która jest dla nas ważna.

Sama też na pewno nie chciałabym być osobiście powiązana z tematem i unikałabym zaangażowania, o którym ona mogłaby wiedzieć. Po prostu nie chciałabym nawiązywać z nią bliższej, niż studenckiej, relacji.

I napiszę tylko tyle, że zwrócenie uwagi na czyjąś chorobę to nie syndrom ratownika, a syndrom braku myślenia wyłącznie o swojej własnej dvpie.[/QUOTE]
Jezeli dziewczyna mieszka z dala od domu rodzina moze poprostu nie byc świadoma tego co sie z nia dzieje
Mój kolega z pracy pierwszy epizod manii mial w wieku 23lat nastepny okolo 35 roku zycia i trzeci po 50tce
Czesto choroby ujawniaja sie nagle i jesli ktos nie ma z kims kontaktu na codzien moze nie zauwazyc zmian w zachowaniu, czesto tacy ludzie kompletnie nie zdaja sobie sprawy ze ich zachowanie odbiega od normy ,sadza ze wszystko z mimi jest ok nie szukaja pomocy bo poprostu nie czuja sie chorzy (tak bylo z moim kolega )
Najlepiej zglosic sprawe gdzies wyzej i niech specjalisci sie tym zajmują

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89026628]Jezeli dziewczyna mieszka z dala od domu rodzina moze poprostu nie byc świadoma tego co sie z nia dzieje
Mój kolega z pracy pierwszy epizod manii mial w wieku 23lat nastepny okolo 35 roku zycia i trzeci po 50tce
Czesto choroby ujawniaja sie nagle i jesli ktos nie ma z kims kontaktu na codzien moze nie zauwazyc zmian w zachowaniu, czesto tacy ludzie kompletnie nie zdaja sobie sprawy ze ich zachowanie odbiega od normy ,sadza ze wszystko z mimi jest ok nie szukaja pomocy bo poprostu nie czuja sie chorzy (tak bylo z moim kolega )
Najlepiej zglosic sprawe gdzies wyzej i niech specjalisci sie tym zajmują[/QUOTE]


Tak, tak też może być.

Tylko pamiętaj, że choroby często pojawiają się w rodzinach w większej skali, niż jeden chory. Często choruje dziecko, teoretycznie no nikt w rodzinie chory nie był, a później się okazuje, że matka też permanentnie leczyła się na depresję itd. Mało jest takich głośnych przypadków, bo "nie ma się czym chwalić", a i lepiej takie rzeczy trzymać dla siebie, żeby później ktoś nie próbował wykorzystać takiej informacji przeciwko nam (mój znajomy miał zdiagnozowany chad w wieku ok 30 lat, jego brat w tym samym czasie - brat dużo młodszy - niby rodzina OK, a później się okazało, że siostra ojca też z chadem, tylko w rodzinie przywykli, że "ona tak ma").



[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;89026623]Wolę myśleć o własnej dvpie niż zostać oblana wrzątkiem. Ciekawe, czy wtedy też byłby taki żal biedniusiej koleżanki. Natomiast jak najbardziej powinno się taką osobę po prostu zgłosić i oddalić od innych.
Mnie tam nie żal ludzi, którzy nie potrafią funkcjonować w społeczeństwie.[/QUOTE]




Tylko nie używaj określeń, których znaczenia nie rozumiesz i nie potrafisz ich odnieść do sytuacji. To bedzie git.

Co do reszty się nie odniosę, bo poniżej pewnego poziomu nie schodzę już na tym forum.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;89026642]
Tylko nie używaj określeń, których znaczenia nie rozumiesz i nie potrafisz ich odnieść do sytuacji. To bedzie git.

Co do reszty się nie odniosę, bo poniżej pewnego poziomu nie schodzę już na tym forum.[/QUOTE]

Aha Złośliwa jesteś jak na taką ąę empatyczną Samarytankę


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;89026642]Tak, tak też może być.

Tylko pamiętaj, że choroby często pojawiają się w rodzinach w większej skali, niż jeden chory. Często choruje dziecko, teoretycznie no nikt w rodzinie chory nie był, a później się okazuje, że matka też permanentnie leczyła się na depresję itd. Mało jest takich głośnych przypadków, bo "nie ma się czym chwalić", a i lepiej takie rzeczy trzymać dla siebie, żeby później ktoś nie próbował wykorzystać takiej informacji przeciwko nam (mój znajomy miał zdiagnozowany chad w wieku ok 30 lat, jego brat w tym samym czasie - brat dużo młodszy - niby rodzina OK, a później się okazało, że siostra ojca też z chadem, tylko w rodzinie przywykli, że "ona tak ma[/QUOTE]

ale co to ma do rzeczy tym przypadku ze ktos w rodzinie tez jest chory?
jesli ona wczesniej nie miala objawow to rodzina moze nie wiedziec ze rowniez ma ta chorobe to raz a dwa czasami naprawde ktos pierwszy i jedyny ma taka chorobe w rodzinie kiedys o sie musi zaczac wiec nigdy nic nie wiadomo .
a poza tym depresja a np schizofrenia to sa zupelnie rozne choroby wiec to ze matka leczyla sie na depresje nie oznacza ze musza podejrzewac ze corka ma bipolar
zreszta rowniez uwazam ze takie sprawy powinno sie zatrzymywac dla siebie po co wszystkim o tym mowic ,sprawy zdrowotne sa sprawami prywatnymi

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89026840]ale co to ma do rzeczy tym przypadku ze ktos w rodzinie tez jest chory?
jesli ona wczesniej nie miala objawow to rodzina moze nie wiedziec ze rowniez ma ta chorobe to raz a dwa czasami naprawde ktos pierwszy i jedyny ma taka chorobe w rodzinie kiedys o sie musi zaczac wiec nigdy nic nie wiadomo .
a poza tym depresja a np schizofrenia to sa zupelnie rozne choroby wiec to ze matka leczyla sie na depresje nie oznacza ze musza podejrzewac ze corka ma bipolar
zreszta rowniez uwazam ze takie sprawy powinno sie zatrzymywac dla siebie po co wszystkim o tym mowic ,sprawy zdrowotne sa sprawami prywatnymi[/QUOTE]Ma duże znaczenie pewnie dla tej dziewczyny, bo częściej takie choroby występują u osób, gdzie wcześniej w rodzinie występowała choroba tego rodzaju. Ale fakt, dużo osób to będzie pierwszy przypadek.
A to, że ktoś 50-60 letni leczy się na depresję, a bliski krewny, pokolenie młodszy, diagnozowany teraz ma bipolar jest symptomatyczne dla czasów - kiedyś dużo rzadziej diagnozowano chad, a jednak mania może być odbierana jako czyjeś dobre funkcjonowanie w stosunku do okresów depresji.
A co to wnosi w temat? No niewiele raczej, ale może ktoś, kto podejrzewa coś takiego przeczyta i pójdzie do specjalisty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;89026906]Ma duże znaczenie pewnie dla tej dziewczyny, bo częściej takie choroby występują u osób, gdzie wcześniej w rodzinie występowała choroba tego rodzaju. Ale fakt, dużo osób to będzie pierwszy przypadek.
A to, że ktoś 50-60 letni leczy się na depresję, a bliski krewny, pokolenie młodszy, diagnozowany teraz ma bipolar jest symptomatyczne dla czasów - kiedyś dużo rzadziej diagnozowano chad, a jednak mania może być odbierana jako czyjeś dobre funkcjonowanie w stosunku do okresów depresji.
A co to wnosi w temat? No niewiele raczej, ale może ktoś, kto podejrzewa coś takiego przeczyta i pójdzie do specjalisty.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

mysle ze ludzie z chorobami psychicznymi(takimi porzadnymi jak mania,schizofrenia itp) rzadko zdaja sobie sprawe z tego ze cos z nimi nie tak zwykle to otoczenie zauwaza ze jest problem wiec akurat to ze ktos trafi na taki temat i bedzie szukal pomocy (pojdzie do specjalisty)jest malo prawdopodobne

w tym przypadku nikt nie zna jej rodziny i nie wiadomo czy ona ma kogos z zaburzeniami w rodzinie i czy rodzina wogole ma z nia kontakt na codzien ,ty w swoim pierwszym poscie napisalas

"Ta kobieta jak najbardziej może mieć rodzinę, tylko z jakiegoś powodu ona i bliscy nie mają krytycznego podejścia do sytuacji. Raczej to, że jest na 4 roku przemawia za tym, że jest ktoś, kto ją wspiera. Może też mają podobne problemy. Z mojej perspektywy to wydaje mi się, że o ile jest to jakieś zaburzenie bądź choroba, to trzeba po prostu złapać moment, kiedy ta osoba będzie chciała sobie pomóc (i tak bym to sprowadziła do wspólnego mianownika, chociaż totalnie ciężko tutaj mówić o jakiejś jednorodności różnych problemów). Wtedy można podziałać z taką dedykowaną pomocą, poszukać wspólnie specjalistów, organizacje wsparcia"

wiec ci tlumacze ze po pierwsze ta rodzina moze nie miec pojecia co sie z nia dzieje bo nie miala wczesniej takich objawow a po drugie osoby w mani czy w schiozofreni nie zdaja sobie sprawy ze cos z nimi nie tak wiec nie zlapiesz momentu kiedy ta osoba bedzie chciala sobie pomoc bo takie osoby nie widze zadnego poroblemu w swoim zachowaniu

tu trzeba zaangazowac kogos z zewnatrz kto skontaktuje sie z rodzina i zorganizuje lekarza bo kolezanka jest osoba dorosla i bez jej zgody nikt jej do leczenia zmusic nie moze ewentualnie rodzina moze probowac ubezwlasnowolnic

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;89026949]mysle ze ludzie z chorobami psychicznymi(takimi porzadnymi jak mania,schizofrenia itp) rzadko zdaja sobie sprawe z tego ze cos z nimi nie tak zwykle to otoczenie zauwaza ze jest problem wiec akurat to ze ktos trafi na taki temat i bedzie szukal pomocy (pojdzie do specjalisty)jest malo prawdopodobne

w tym przypadku nikt nie zna jej rodziny i nie wiadomo czy ona ma kogos z zaburzeniami w rodzinie i czy rodzina wogole ma z nia kontakt na codzien ,ty w swoim pierwszym poscie napisalas

"Ta kobieta jak najbardziej może mieć rodzinę, tylko z jakiegoś powodu ona i bliscy nie mają krytycznego podejścia do sytuacji. Raczej to, że jest na 4 roku przemawia za tym, że jest ktoś, kto ją wspiera. Może też mają podobne problemy. Z mojej perspektywy to wydaje mi się, że o ile jest to jakieś zaburzenie bądź choroba, to trzeba po prostu złapać moment, kiedy ta osoba będzie chciała sobie pomóc (i tak bym to sprowadziła do wspólnego mianownika, chociaż totalnie ciężko tutaj mówić o jakiejś jednorodności różnych problemów). Wtedy można podziałać z taką dedykowaną pomocą, poszukać wspólnie specjalistów, organizacje wsparcia"

wiec ci tlumacze ze po pierwsze ta rodzina moze nie miec pojecia co sie z nia dzieje bo nie miala wczesniej takich objawow a po drugie osoby w mani czy w schiozofreni nie zdaja sobie sprawy ze cos z nimi nie tak wiec nie zlapiesz momentu kiedy ta osoba bedzie chciala sobie pomoc bo takie osoby nie widze zadnego poroblemu w swoim zachowaniu

tu trzeba zaangazowac kogos z zewnatrz kto skontaktuje sie z rodzina i zorganizuje lekarza bo kolezanka jest osoba dorosla i bez jej zgody nikt jej do leczenia zmusic nie moze ewentualnie rodzina moze probowac ubezwlasnowolnic[/QUOTE]Powiedziałabym, że niekoniecznie masz rację, bo jednak grupy różnego rodzaju dot szeroko pojętych problemów psychicznych pękają w szwach. I nie dlatego, że ludzie tam wpadają z 15 miesięcznym załamaniem nerwowym. To nie jest tak, że większość ludzi nie ma totalnie świadomości swojej choroby (nie piszę o sytuacji trwania manii czy progresji schizofrenii). Przecież w chadzie przychodzi mniejszy lub większy spadek i wtedy jakoś ciężko myśleć, że to jest OK, skoro taka karuzela trwa latami. W schizofrenii też mogą wystepowac długie remisje, mniej lub bardziej polekowe. Przecież oni się raczej zastanawiają, co się działo w jakimś czasie z nimi. Te wszystkie choroby i zaburzenia to nie jest jakiś totalny kosmos, który nie pozwala na taką ocenę sytuacji po czasie. Mi się wydaje, że częściej zdarza się zaniedbanie i myślenie, że ooo "ktoś tak ma" (i tłumaczenie odwiecznych huśtawek nastroju, przez które rozumiem np naprawdę skrajne zachowania).
Plus taki chad i chad to mogą być totalnie różne oblicza choroby. Tak samo jak i inne "straszne" zaburzenia czy choroby.
Co do reszty, no ja napisałam swoją hipotezę dot rodziny, nie uważam, że jest lepsza bądź pewna. A w temacie pomocy z zewnątrz się zgadzam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Midziak]

A masz chociaż pewnośc, że to co robi to nie jest jakiś performance artystyczny?