Jak podjąć decyzje? "Problem" z orientacją

[hifreshprincess]

Witajcie,

Zacznę najlepiej od początku, mam 21 lat, jestem bi. Na koncie mam jeden krótki związek z chłopakiem, rok byłam z dziewczyna, ale niestety się nie udało, obecnie coś również zmierza w kierunku związku, również z dziewczyną. W pełni akceptuję swoją orientację, rodzina wie, ale też do końca zachwycona nie jest. Gdzie więc mój problem? Otóż w weekend byłam na paradzie równości w Warszawie i ... po raz pierwszy uderzyła we mnie rzeczywistość. Jakiś czas temu zaczęłam poważnie zastanawiać się jak chciałabym żeby moje życie wyglądało no i doszłam do wniosku że chce mieć rodzinę, dzieci, ślub, nie widziałabym problemu żeby mieć to wszystko z kobietą, ale... w Polsce to byłaby ciągła walka, nawet jeśli zmieni się kiedyś prawo, a nie sądzę że nastąpi to prędko, to mentalność wielu pozostanie. Nie chciałabym narażać swojego hipotetycznego przyszłego dziecka na problemy z tego tytułu w szkole, gdziekolwiek... Czuję się strasznie zagubiona, nie wiem czy nie wycofać się z tej relacji, którą rozwijam i po prostu kiedyś nie znaleźć mężczyzny z którym stworze rodzinę. Jestem świadoma, że wygląda to jak chowanie głowy w piasek, ale też nie wiem czy mam siłe cięgle "iść pod prąd", już teraz męczy mnie to gdy widzę jak ludzie często patrzą jak idziemy za rękę, nie czuje się komfortowo.

Bardzo bym prosiła o nie rozwijanie dyskusji na temat tęczowych rodzin w kategoriach dobra/zła, homofobiczne komentarze również można sobie darować.

[Laverta]

Ciężko jest w ogóle dotykać takich tematów. W tym wypadku najlepiej dla ciebie byłoby znać zdanie ewentualnej przyszłej partnerki nt. ślubu, założenia rodziny itd., wiedzieć jak ona to widzi w przyszłości. Kwestia różnicy poglądów nie jest jakkolwiek zależna od płci, ale myślę, że taka rozmowa może dać ci dobry pogląd na to, czy w ogóle warto w to brnąć.

Jakby co zostaje jeszcze wyjazd zagranicę i życie tam "po swojemu". Bo obawy dotyczące krzywego patrzenia przez społeczeństwo są w temacie jak najbardziej słuszne.

[januszpolak]

Współczuję ci bardzo, że w naszym kraju nie możesz się normalnie spełniać, tylko zastanawiasz się nad rzeczami które powinny być oczywistością, jak śluby par jednopłciowych i adopcja dzieci Nie będę ci doradzać, bo rozumiem i chęć pójścia za głosem serca, i ten rozsądek nakazujący wybrać łatwiejszą (a może wcale i nie gorszą) drogę, no bo jednak jesteś bi. Musisz sama podjąć decyzję.

[thirky]

Absolutnie się nie daj zastraszyć. Pamiętaj że mnóstwo osób jest w podobnej sytuacji, absolutnie nie jesteś sama. Ja bym na Twoim miejscu znalazła sobie znajomych lgbt co w dużym mieście nie jest problemem i trzymała się z nimi, to naprawdę daje dużo siły. Jesteś jeszcze bardzo młoda, z tą dziewczyną dopiero zaczynasz się spotykać, nie wiadomo z kim i kiedy będziesz chciała mieć dzieci. Coraz więcej ludzi jest otwartych, myślę że z czasem będzie jeszcze lepiej, zawsze też można wyjechać. Nie poddawaj się

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Moim zdaniem niepotrzebnie martwisz się na zapas. Dlaczego w ogóle zakładasz, że za parę lat będziesz mieszkać dalej w Polsce? Poza tym mimo że sytuacja nie jest kolorowa to ja mam homoseksualnych znajomych, którzy żyją razem i są szczęśliwi. W dużym mieście homoseksualizm aż tak nie szokuje. Właściwie nikt nie zwraca na to większej uwagi, a jak trafisz na świra to może cię opluć za wszystko - również tatuaż czy wyraz twarzy. Tym co powinno zaprzątać twoją głowę to fakt czy kochasz swoją dziewczynę, czy macie podobne priorytety, jak żyje się wam razem itd.

[hifreshprincess]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;86899246]Moim zdaniem niepotrzebnie martwisz się na zapas. Dlaczego w ogóle zakładasz, że za parę lat będziesz mieszkać dalej w Polsce? Poza tym mimo że sytuacja nie jest kolorowa to ja mam homoseksualnych znajomych, którzy żyją razem i są szczęśliwi. W dużym mieście homoseksualizm aż tak nie szokuje. Właściwie nikt nie zwraca na to większej uwagi, a jak trafisz na świra to może cię opluć za wszystko - również tatuaż czy wyraz twarzy. Tym co powinno zaprzątać twoją głowę to fakt czy kochasz swoją dziewczynę, czy macie podobne priorytety, jak żyje się wam razem itd.[/QUOTE]

Zdaję sobie sprawę, że troszkę na zapas się martwię, ale jestem osobą która lubi mieć mniej więcej wszystko poukładane, a też wcześniej nie myślałam "tak poważnie" o tym wszystkim, nie zdawałam sobie sprawy, że faktycznie wcale nie będzie tak kolorowo. No i mieszkam w dużym mieście. A wyjeżdżać za granicę bardzo bym nie chciała.

Napisane przez Laverta

Ciężko jest w ogóle dotykać takich tematów. W tym wypadku najlepiej dla ciebie byłoby znać zdanie ewentualnej przyszłej partnerki nt. ślubu, założenia rodziny itd., wiedzieć jak ona to widzi w przyszłości. Kwestia różnicy poglądów nie jest jakkolwiek zależna od płci, ale myślę, że taka rozmowa może dać ci dobry pogląd na to, czy w ogóle warto w to brnąć.

Jakby co zostaje jeszcze wyjazd zagranicę i życie tam "po swojemu". Bo obawy dotyczące krzywego patrzenia przez społeczeństwo są w temacie jak najbardziej słuszne.

Dziewczyna również chce mieć w przyszłości dzieci, ale jest to bardzo świeża sprawa no i teraz naszły mnie te wyżej opisane wątpliwości i mimo tego powoli rozwijającego się uczucia zaczynam mieć wątpliwości czy mu w ogóle pozwolić się rozwinąć, tak bardziej. Rozmawiałam z nią o tym wszystkim, jednak ona jest bardzo typem lekkoducha, a ja jak widać niestety nie

[AuroraCoriolis]

Nie przejmowalabym sie tym na wyrost. To problem,ktory dotnie Cie dopiero za kilka lat a w kilka lat wiele mzoe sie zmienic. Oraz tak jak pisaly dziewczyny-w duzych miastach tolerancja jest wieksza.


Ja mieszkam w nowym bloku, ostatnio przyjechali tesciowie z zadupia(mentalnego) i tesciowa do mnie wpada z nowina ze na ktoryms balkonie stalo 2ch afcetow i sie obajmowalo!!! tesc cos smieszkuje ze teraz tolerancja i nie wiem do konca czy uznala ta informacje za sozkujaca czy za szokujaca ich odwage czy co ale mnie to jakos ani nie zbulwersowalo ani nie zainteresowalo,meza tez


Plus byc moze miloscia Twojego zycia bedzie facet - nie rezygnowalabym z obecngeo zwiazku, bo warto przezyc milosc i kto wie co z tego bedzie, ale tak po prawdzie to 21 latek to jeszcze dosc malo, wiele sie moze w Twoim zyciu zmienic

[KaLiWi]

Chcesz układać swoje życie pod aprobatę opresorów?

[hifreshprincess]

Napisane przez KaLiWi

Chcesz układać swoje życie pod aprobatę opresorów?

Jeśli tak zapytasz, to oczywiście, że nie, ale myślę, że nie wszystko jest takie proste, a może jest, ale ja tego nie widzę?

[KaLiWi]

Jasne, że nie jest proste. Problem w tym, że my przepraszamy za to, że prosimy innych o prawa, które nam się należą.

[Laverta]

Napisane przez hifreshprincess

Dziewczyna również chce mieć w przyszłości dzieci, ale jest to bardzo świeża sprawa no i teraz naszły mnie te wyżej opisane wątpliwości i mimo tego powoli rozwijającego się uczucia zaczynam mieć wątpliwości czy mu w ogóle pozwolić się rozwinąć, tak bardziej. Rozmawiałam z nią o tym wszystkim, jednak ona jest bardzo typem lekkoducha, a ja jak widać niestety nie

W takim wypadku moje zdanie jest podobne, jak osób wyżej - jeżeli czujesz, że stworzysz z nią coś fajnego, a ona ma podobne pragnienia jak ty, to nie hamuj tego na siłę. Sprawa jest świeża, jeszcze nie jest nawet przesądzone, że akurat z nią spędzisz życie, aczkolwiek uważam, że nie warto sobie samej tego zabierać tylko ze względu na innych ludzi.

[Ellen_Ripley]

Jesteś naprawdę biseksualna (faceci realnie Cię pociągają? widzisz się w związku z facetem? bo krótki, czy dłuższy związek w młodości o niczym nie świadczy), czy mówisz to bliskim i otoczeniu dla świętego spokoju i uspokojenia nieco ich "nerwów" - bo bi daje nadzieję, że jest w Twoim przypadku szansa na to, że kiedyś się zwiążesz "po bożemu" (w oczach osób, które nie tolerują homoseksualizmu). Jeżeli jesteś to ok, nie że neguję. Natomiast przemyśl, czy to nie jednak forma przykrywki. Wyjście z cienia i szczere określenie siebie, jako osoby w pełni homoseksualnej (chcącej być z kobietami i tyle) może pomogłoby w umocnieniu się w pewnych decyzjach. Piszę o tym, bo znam taki przypadek. Lata takiego zakręcania się, że "może jednak jestem gdzieś pośrodku", tłumaczenia, że może jednak nie les, jakieś kolejne próby związków z facetami (niektóre nawet nieco trwały, nawet były zaręczyny) i w końcu dziewczyna stanęła w prawdzie, zamieszkała "z koleżanką", stwierdziła że koniec udawania. I w końcu jest szczęśliwa.

[hifreshprincess]

Napisane przez Ellen_Ripley

Jesteś naprawdę biseksualna (faceci realnie Cię pociągają? widzisz się w związku z facetem? bo krótki, czy dłuższy związek w młodości o niczym nie świadczy), czy mówisz to bliskim i otoczeniu dla świętego spokoju i uspokojenia nieco ich "nerwów" - bo bi daje nadzieję, że jest w Twoim przypadku szansa na to, że kiedyś się zwiążesz "po bożemu" (w oczach osób, które nie tolerują homoseksualizmu). Jeżeli jesteś to ok, nie że neguję. Natomiast przemyśl, czy to nie jednak forma przykrywki. Wyjście z cienia i szczere określenie siebie, jako osoby w pełni homoseksualnej (chcącej być z kobietami i tyle) może pomogłoby w umocnieniu się w pewnych decyzjach. Piszę o tym, bo znam taki przypadek. Lata takiego zakręcania się, że "może jednak jestem gdzieś pośrodku", tłumaczenia, że może jednak nie les, jakieś kolejne próby związków z facetami (niektóre nawet nieco trwały, nawet były zaręczyny) i w końcu dziewczyna stanęła w prawdzie, zamieszkała "z koleżanką", stwierdziła że koniec udawania. I w końcu jest szczęśliwa.

Jestem bi, jestem tego pewna, i to jest właśnie głównym problemem mojego dylematu, no bo jeśli mogę być z mężczyzną, wiem że jestem w stanie go pokochać, pociągają mnie i będzie to tysiąc razy łatwiejsze niż bycie z dziewczyną... Bo gdybym była homo, to nie mialabym wyboru, musiałabym stawiać czoła naszej rzeczywistości.
No i głównie to mnie boli, bo gdyby nie rozwijała mi się teraz żadna relacja, to bez problemu, mogłabym "skierować" swoją uwagę na mężczyzn, ale to wszystko uderzyło mnie dopiero teraz, a już coś się dzieje w moim życiu w kwestii romantycznej, a ja NIE WIEM, to jest cudowna dziewczyna, ale NIE WIEM czy warto pozwalać temu uczuciu się umacniać, bo się po prostu boję? Chyba chodzi o strach, nie wiem

[Ellen_Ripley]

Napisane przez hifreshprincess

(...)
to wszystko uderzyło mnie dopiero teraz, a już coś się dzieje w moim życiu w kwestii romantycznej, a ja NIE WIEM, to jest cudowna dziewczyna, ale NIE WIEM czy warto pozwalać temu uczuciu się umacniać, bo się po prostu boję? Chyba chodzi o strach, nie wiem

Albo dziewczyna cudowna, ale nie dla Ciebie. Może nie jest Ci jednak po drodze z kimś, kto pewne sprawy traktuje zbyt lekko? Przeciwwaga się przyda dla takiego "zmartwiucha", ale też nie może być kompletne przeciwieństwo, bo one tylko z pozoru się przyciągają. Tak, czy inaczej czas pokaże i jak tu już kilka osób poradziło: nie martw się na zapas. Za miesiąc możecie już nie być razem, albo przeżyjecie 20 lat. Kto wie? Polskie społeczeństwo się zmienia. Jesteśmy trochę w tyle z pewnymi sprawami, ale trochę. Przecież w innych krajach tolerancja i zmiana nastawienia to był proces, nic nie nastąpiło z dnia na dzień. U nas musi nastąpić to samo.

[hifreshprincess]

Napisane przez Ellen_Ripley

Albo dziewczyna cudowna, ale nie dla Ciebie. Może nie jest Ci jednak po drodze z kimś, kto pewne sprawy traktuje zbyt lekko? Przeciwwaga się przyda dla takiego "zmartwiucha", ale też nie może być kompletne przeciwieństwo, bo one tylko z pozoru się przyciągają. Tak, czy inaczej czas pokaże i jak tu już kilka osób poradziło: nie martw się na zapas. Za miesiąc możecie już nie być razem, albo przeżyjecie 20 lat. Kto wie? Polskie społeczeństwo się zmienia. Jesteśmy trochę w tyle z pewnymi sprawami, ale trochę. Przecież w innych krajach tolerancja i zmiana nastawienia to był proces, nic nie nastąpiło z dnia na dzień. U nas musi nastąpić to samo.

Właśnie boję się tego procesu, tego że będzie trwał bardzo dlugo, zmiana prawa =/= zmianie nastawienia spoleczenstwa, ja wiem.

Ale wiem też, że macie rację, za dużo myślę

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez hifreshprincess

Właśnie boję się tego procesu, tego że będzie trwał bardzo dlugo, zmiana prawa =/= zmianie nastawienia spoleczenstwa, ja wiem.

Ale wiem też, że macie rację, za dużo myślę

Równie dobrze jutro może ci spaść cegła na głowę albo za 15 lat nikt nie będzie zaprzątał sobie głowy kwestiami światopoglądowymi, bo ludzie będą umierać z pragnienia i od klęsk żywiołowych. Przestań się zadręczać na zapas, bo to nie ma sensu.

[Dociakowa]

Jestem w związku z moją partnerką ponad 9 lat. Mieszkałyśmy na dwóch osiedlach, w blokach, teraz, od 5 lat mieszkamy w domku na totalnej wsi i nigdy nie spotkało nas nic złego. Co prawda nie mamy dzieci i raczej nie planujemy. Mamy tylko jedno życie i chcemy je przeżyć szczęśliwie i względnie po swojemu.

[paranormal_sun]

Jako że jesteście kobietami to łatwiej wam będzie to dziecko mieć niż dwójce facetów, wiec to marzenie może sie spełnić.

Może najbardziej pomogą ci nie wizażanki, a dziewczyny żyjące w lesbijskich zwiazkach, np. na grupach na fb? One znaja taka sytuacje z bezposredniego doswiadczenia.

Ale tak jak wszyscy pisza: nie martw sie na zapas. Moze was zwiazek bedzie cudowny, ale krotki. Wchodzac wten zwiazek jeszcze nie podejmujesz zadnej waznej decyzji w swoim zyciu, na nic sie jeszcze nie skazujesz. A jesli teraz go zerwiesz, moze zawsze bedziesz zalowac?

[patiasym]

Napisane przez paranormal_sun

Może najbardziej pomogą ci nie wizażanki, a dziewczyny żyjące w lesbijskich zwiazkach, np. na grupach na fb? One znaja taka sytuacje z bezposredniego doswiadczenia.

A wizażanki niby nie znają?

Od pięciu lat mieszkam z dziewczyną poza Polską, ale przedtem mieszkałyśmy w kraju. I w dodatku moja dziewczyna jest ciemnoskórą cudzoziemką, więc jakby na to patrzeć tylko w czarnych barwach, to już na starcie miałyśmy przesrane.

Jasne, zdarzały się chamskie, homofobiczne i rasistowskie komentarze, złe spojrzenia. Ale byli też nasze przyjaciółki i przyjaciele, znajomi i inni fantastyczni ludzie, na których zawsze mogłyśmy liczyć. Całe życie przed Tobą (Wami?) więc nos do góry i nie poddawaj się. Myśl pozytywnie i staraj się żyć pełnią życia

[Evrith]

Powiem tak: dwie kobiety wychowujące dziecko i tak są zdecydowanie bardziej "społecznie akceptowalne", niż dwóch mężczyzn.
Mam w bliskim otoczeniu lesbijkę wychowującą dziecko z poprzedniego związku (z mężczyzną), obecnie wspólnie z partnerką. Radzą sobie nieźle, ale: to duże miasto (Wrocław), dziecko chodzi do niepublicznej szkoły (i jeśli się nie mylę, Montessori, więc też trochę "odbiegającą od ogólnych standardów"), mają dużo znajomych z kręgu LGBT i ogólnie tolerancyjnych ludzi.
Samo dziecko może, i pewnie będzie spotykać się z ostracyzmem ze strony niektórych innych dzieci, ale z drugiej strony może też spotykać się z tym ze względu na zeza, bycie grubym/chudym/rudym/jakimś – co prawda trochę inny kaliber niby, ale jednak.
Ja chyba nie zrezygnowałabym z dobrze rokującej relacji bo może z kimś innym kiedyś będzie łatwiej, ale... cóż. Najpierw chyba warto pomyśleć, czego konkretnie się boisz i przegadać wątpliwości z partnerką.

[patiasym]

Napisane przez Evrith

Ja chyba nie zrezygnowałabym z dobrze rokującej relacji bo może z kimś innym kiedyś będzie łatwiej, ale... cóż. Najpierw chyba warto pomyśleć, czego konkretnie się boisz i przegadać wątpliwości z partnerką.

Z relacji można zrezygnować zawsze, ale jeżeli jedynym powodem ma być płeć partnerki i strach przed reakcją otoczenia, to jest to niezwkle smutny i przygnębający obraz.

Znam też dwóch gejów w Polsce, wychowują razem dziecko z poprzedniej relacji jednego z nich. Mieszkają na blokowisku w dużym mieście, jasne że słyszą czasem homofobiczne komentarze od obcych, ale nie ma jawnej wrogości o dużym natężeniu. Generalnie sąsiedzi mają na to wylane, choć bliższych kontaktów z tą rodziną (poza mówieniem "dzień dobry" na schodach) nie utrzymują.

[lina_09]

Sama jestem bi, na dodatek w podobnym wieku, i na Twoim miejscu spróbowałabym się jednak skupić na dobrych i pozytywnych aspektach bycia z kobietą zamiast z mężczyzną Jasne, może i bezpieczniej być z mężczyzną, ale to też nie jest wcale takie znowu pewne, to zależy jedynie od tego jak sama pokierujesz własnym życiem w pewnych kwestiach i od odrobiny szczęścia. Skoro sprawia Ci to pewien dyskomfort to na pewno dążyłabym do tego by układać sobie życie w jednym z większych miast i otaczać się osobami będącymi częścią społeczności LGBT. W grupie siła i ja sama czuję się znacznie lepiej otaczając się właśnie takimi osobami, choć oczywiście orientacja odmienna od defeaultowego heteroseksualizmu to nie jedyne co nas łączy. Na pewno jednak jest łatwiej o zrozumienie i po prostu czucie się dobrze z samym sobą. Moje zdrowie psychiczne uległo sporemu polepszeniu odkąd zaczęłam otaczać się ludźmi, przy których mogę swobodnie mówić o takich rzeczach. Natomiast ostatecznie i tak wchodzisz w związek z człowiekiem, a nie z jego płcią i to to co jest między Wami jest priorytetem. I tak jak mówię - ja osobiście jestem obecnie na takim etapie, że dużo łatwiej mi się wyobrazić w związku z kobietą niż mężczyzną bo po prostu widzę wiele zalet tego typu relacji i wśród kobiet czuję się pewniej i bezpieczniej a jest to dla mnie istotniejsze niż to czy ktoś się będzie krzywo patrzył. Nie układaj swojego życia pod innych, bo to jedynie sposób na unieszczęśliwienie samego siebie. Skoro byłaś na Paradzie to myślę, że miałaś poza wątpliwościami okazję przekonać się również jak to jest cieszyć się ze swojej 'inności' na przekór wszystkiemu i jaka to radość po prostu być sobą i celebrować tę wolność. Dla mnie zawsze było to inspirujące, przebywać wśród tych wszystkich ludzi, którzy mają wywalone na to jak społeczeństwo próbuje definiować ich relacje i na Twoim miejscu skupiałabym się na tym. Poczucie bezpieczeństwa które płynęłoby ze świadomego odrzucania i tłumienia uczuć do kobiet i decyzja by wiązać się jedynie z mężczyznami to sztuczne poczucie bezpieczeństwa. Może zapewnić jakiś spokój ducha ale koszt nie jest tego wart. Zwłaszcza jeśli ewidentnie Cię do kobiet ciągnie a relacje z nimi dają satysfakcję a jedyne wątpliwości jakie masz wynikają z innych ludzi a nie z Ciebie bądź Was.

[hifreshprincess]

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi, prawdopodobnie macie rację, a mnie złapała chwilowa panika