Usunęłam ciążę

[klaries]

Wiem że już któryś mój wątek z kolei od kilku lat choruję na zaburzenia afektywne dwubiegunowe, leczyłam się z przerwami. W tym roku się zaczęło, rok dość ciężki, z facetem co chwilę kryzysy. W lipcu dowiedzieć się że jestem w ciąży. Jego reakcja była taka że mam usunąć. Ja nie chciałam a mimo wszystko zrobiłam to. On o tym nie wie. Myśli że poroniłam. Chciałam żeby tak myślał. Gdzieś tam w głębi miałam nadzieję że to jakoś nas na nowo zbliży a nic się nie zmieniło. Do tego dręczyły mnie wyrzuty sumienia, on to widział że płaczę ale nigdy nie zareagował. Rozstaliśmy się miesiąc temu, olał mnie dla laski którą zna od miesiąca i ma dwójkę dzieci. Dotarło do mnie że zabiłam własne dziecko dla faceta który nie był tego wart. Totalnie siadła mi psychika,bdo tego stopnia że próbowałam popełnić samobójstwo. Leczę się u psychiatry, po próbie samobójczej byłam tydzień w szpitalu psychiatrycznym. Powoli dochodzę do siebie ale czuję się mega beznadziejnie. Nie wiem co ze sobą zrobić. Nawet nie wiem po co to piszę bo nie oczekuję żadnych rad a raczej chciałam się wyżalić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[klaries]

Up

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez klaries

Wiem że już któryś mój wątek z kolei od kilku lat choruję na zaburzenia afektywne dwubiegunowe, leczyłam się z przerwami. W tym roku się zaczęło, rok dość ciężki, z facetem co chwilę kryzysy. W lipcu dowiedzieć się że jestem w ciąży. Jego reakcja była taka że mam usunąć. Ja nie chciałam a mimo wszystko zrobiłam to. On o tym nie wie. Myśli że poroniłam. Chciałam żeby tak myślał. Gdzieś tam w głębi miałam nadzieję że to jakoś nas na nowo zbliży a nic się nie zmieniło. Do tego dręczyły mnie wyrzuty sumienia, on to widział że płaczę ale nigdy nie zareagował. Rozstaliśmy się miesiąc temu, olał mnie dla laski którą zna od miesiąca i ma dwójkę dzieci. Dotarło do mnie że zabiłam własne dziecko dla faceta który nie był tego wart. Totalnie siadła mi psychika,bdo tego stopnia że próbowałam popełnić samobójstwo. Leczę się u psychiatry, po próbie samobójczej byłam tydzień w szpitalu psychiatrycznym. Powoli dochodzę do siebie ale czuję się mega beznadziejnie. Nie wiem co ze sobą zrobić. Nawet nie wiem po co to piszę bo nie oczekuję żadnych rad a raczej chciałam się wyżalić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie masz powodu się obwiniać. Zrobiłaś, co wtedy uważałaś za słuszne. W dodatku pod presją. Lecz się nadal, pracuj na psychoterapii i zostaw przeszłość przeszłosci. Nie da się jej zmienić. Zmieniaj terażniejszość, by mieć lepszą przyszłość.

[Mija62]

Po pierwsze, a jakby dalej był z Tobą, to byłby wart tego, co zrobiłaś?
Po drugie, choroba na którą cierpisz, chyba jest genetyczna? Także, tak czy siak, nie powinnaś mieć dzieci..

[klaries]

Napisane przez Mija62

Po pierwsze, a jakby dalej był z Tobą, to byłby wart tego, co zrobiłaś?
Po drugie, choroba na którą cierpisz, chyba jest genetyczna? Także, tak czy siak, nie powinnaś mieć dzieci..

Nie, nie jest genetyczna. Nikt w mojej rodzinie nie chorował.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez Mija62

Po pierwsze, a jakby dalej był z Tobą, to byłby wart tego, co zrobiłaś?
Po drugie, choroba na którą cierpisz, chyba jest genetyczna? Także, tak czy siak, nie powinnaś mieć dzieci..

Jak dotąd nie ma zakazu dochodzenia w ciążę przez osoby z chorobą i zaburzeniami nie tylko psychicznymi, ale i fizycznym.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

wyciagnij wnioski na przyszlosc zyj zgodnie ze soba a nie tak jak inni od ciebie oczekuja
nie chce zabrzmiec nieczule ale lepiej sie stalo ze usunelas nie jestes w dobrej formie psychicznej,dziecko potrzebuje stabilnych rodzicow,dotego sie leczysz a w ciazy leczenie byloby utrudnione nie wiadomo jakby to sie dla ciebie skonczylo kiedy musialabys odstawic leczenie
facet od ciebie odszedl bo cie poprostu nie kochal wiec nie bylby rowniez dobrym ojcem dla waszego dziecka a dziecko potrzebuje dwojga kochajacych rodzicow (ani wspierajacym partnerem dla ciebie w ciazy)
moim zdaniem podjelas sensowana odpowiedzialna decyzje nie wyrzucaj sobie tego co sie stalo,to nie byl dobry moment na dziecko i nie z tym czlowiekiem

[mariamalaria]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87422086]wyciagnij wnioski na przyszlosc zyj zgodnie ze soba a nie tak jak inni od ciebie oczekuja
nie chce zabrzmiec nieczule ale lepiej sie stalo ze usunelas nie jestes w dobrej formie psychicznej,dziecko potrzebuje stabilnych rodzicow,dotego sie leczysz a w ciazy leczenie byloby utrudnione nie wiadomo jakby to sie dla ciebie skonczylo kiedy musialabys odstawic leczenie
facet od ciebie odszedl bo cie poprostu nie kochal wiec nie bylby rowniez dobrym ojcem dla waszego dziecka a dziecko potrzebuje dwojga kochajacych rodzicow ani wspierajacym partnerem dla ciebie w ciazy
moim zdaniem podjelas sensowana odpowiedzialna decyzje nie wyrzucaj sobie tego co sie stalo,to nie byl dobry moment na dziecko i nie z tym czlowiekiem[/QUOTE]
Święte słowa.

[klaries]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87422086]wyciagnij wnioski na przyszlosc zyj zgodnie ze soba a nie tak jak inni od ciebie oczekuja
nie chce zabrzmiec nieczule ale lepiej sie stalo ze usunelas nie jestes w dobrej formie psychicznej,dziecko potrzebuje stabilnych rodzicow,dotego sie leczysz a w ciazy leczenie byloby utrudnione nie wiadomo jakby to sie dla ciebie skonczylo kiedy musialabys odstawic leczenie
facet od ciebie odszedl bo cie poprostu nie kochal wiec nie bylby rowniez dobrym ojcem dla waszego dziecka a dziecko potrzebuje dwojga kochajacych rodzicow ani wspierajacym partnerem dla ciebie w ciazy
moim zdaniem podjelas sensowana odpowiedzialna decyzje nie wyrzucaj sobie tego co sie stalo,to nie byl dobry moment na dziecko i nie z tym czlowiekiem[/QUOTE]Ogólnie to można kontynuować leczenie będąc w ciąży znam wiele osób które mimo tej choroby zachodzą w ciążę, mają dzieci i leczą się. Aczkolwiek z resztą się zgadzam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez klaries

Ogólnie to można kontynuować leczenie będąc w ciąży znam wiele osób które mimo tej choroby zachodzą w ciążę, mają dzieci i leczą się. Aczkolwiek z resztą się zgadzam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

kazdy przechodzi to inaczej, ciaza w chorobie jest zawsze ryzykiem ,leczenie jest tez ryzykiem dla dziecka
po co ci dodatkowe problemy w zyciu kiedy nie jestes w najlepszej formie?
dziecko to wielka odpowiedzialnosc i harowka nie bylas na to gotowa dlatego podjelas taka a nie inna decyzje
wszystko dzieje sie po cos ,nie rob sobie wymowek

[klaries]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87422192]kazdy przechodzi to inaczej, ciaza w chorobie jest zawsze ryzykiem ,leczenie jest tez ryzykiem dla dziecka
po co ci dodatkowe problemy w zyciu kiedy nie jestes w najlepszej formie?
dziecko to wielka odpowiedzialnosc i harowka nie bylas na to gotowa dlatego podjelas taka a nie inna decyzje
wszystko dzieje sie po cos ,nie rob sobie wymowek[/QUOTE]Mam wyrzuty sumienia bo teraz wiem że dałabym radę sama z dzieckiem. Wtedy miałam taki mętlik w głowie. Zrobiłam to pod jego presją

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez klaries

Mam wyrzuty sumienia bo teraz wiem że dałabym radę sama z dzieckiem. Wtedy miałam taki mętlik w głowie. Zrobiłam to pod jego presją

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

tydzien temu pisalas ze lezysz calymi dniami patrzac w sufit , placzesz masz depresje i chcesz sie zglosic do szpitala psychiatrycznego a teraz ze dalabys sama rade z dzieckiem
wydaje mi sie ze zbyt idealizujesz te niespelnione rodzicielstwo
jestes chora osoba moim zdaniem dobrze sie stalo ze nie masz teraz dziecka bo z twoich postow wynika jasno ze raczej nie dalabys sobie z nim rady bo nie dajesz sobie rady sama ze soba

[klaries]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87422292]tydzien temu pisalas ze lezysz calymi dniami patrzac w sufit , placzesz masz depresje i chcesz sie zglosic do szpitala psychiatrycznego a teraz ze dalabys sama rade z dzieckiem
wydaje mi sie ze zbyt idealizujesz te niespelnione rodzicielstwo
jestes chora osoba moim zdaniem dobrze sie stalo ze nie masz teraz dziecka bo z twoich postow wynika jasno ze raczej nie dalabys sobie z nim rady bo nie dajesz sobie rady sama ze soba[/QUOTE]Epizod depresji mam z powodu aborcji od kilku lat choroba była w fazie remisji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez klaries

Mam wyrzuty sumienia bo teraz wiem że dałabym radę sama z dzieckiem. Wtedy miałam taki mętlik w głowie. Zrobiłam to pod jego presją

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tego nie możesz być pewna na 100%.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez klaries

Epizod depresji mam z powodu aborcji od kilku lat choroba była w fazie remisji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

I na 100% samotna ciąża, rozstanie z chłopakiem i to brzydkie ( A takie by było, bo uciekałby aż by się kurzyło), poród, wrzeszczacy noworodek plus tendencje depresyjne, nie spowodowałoby kolejnego epizodu.
Dziewczyna mojego znajomego utopiła swoje dziecko w depresji poporodowej.
Tak sobie myślę, że lepiej usunąć płód niż skrzywdzić dziecko.

[pfffh]

Ta emotikona "puszczająca oczko", którą wstawiasz do swoich wypowiedzi jakoś mi średnio pasuje do osoby, która ma depresje z powodu aborcji. Tak wiem, ze moze czepiam sie pierdół i przepraszam Cię bardzo autorko, ale nawet po tym jak piszesz widać, że powinnaś najpierw dojść do porządku ze sobą i swoim zdrowiem psychicznym, a dopiero później brać się za rozmnażanie.

[klaries]

Napisane przez pfffh

Ta emotikona "puszczająca oczko", którą wstawiasz do swoich wypowiedzi jakoś mi średnio pasuje do osoby, która ma depresje z powodu aborcji. Tak wiem, ze moze czepiam sie pierdół i przepraszam Cię bardzo autorko, ale nawet po tym jak piszesz widać, że powinnaś najpierw dojść do porządku ze sobą i swoim zdrowiem psychicznym, a dopiero później brać się za rozmnażanie.

Hmm ja nie przywiązuje uwagi do emotikonek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez klaries

Hmm ja nie przywiązuje uwagi do emotikonek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To po co je umieszczasz. To tak, jakbyś pisząc, nie przywiazywala wagi do słów.

[klaries]

Napisane przez mariamalaria

To po co je umieszczasz. To tak, jakbyś pisząc, nie przywiazywala wagi do słów.

Dla mnie emotikony nie mają znaczenia w przeciwieństwie do słów. Ale czy o tym jest temat? Nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez klaries

Dla mnie emotikony nie mają znaczenia w przeciwieństwie do słów. Ale czy o tym jest temat? Nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mają konkretne znaczenia, jak słowa. Obiektywnie je mają. Dlatego twoje pół żartem, pół serio z przmróżonym oczkiem wygląda przynajmniej niepoważnie i sprawia, że problem nie wydaje się serio.

A temacie ci już odpowiadała.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez klaries

Epizod depresji mam z powodu aborcji od kilku lat choroba była w fazie remisji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mowiac seczerze na twoim miejscu bym się porządnie zabezpieczala i Wogole nie myślała o rozmnażaniu
Twoja choroba jest poważna może w każdej chwili powrócić A dziecko to nie zabawka to zobowiązanie na całe życie
Tu sobie ledwo dajesz rade ze soba a co dopiero z dzieckiem
Tak jak Mariamalaria napisała ciąża rozstanie z facetem, porod samotne macierzyństwo nie przespane noce itp itd nie wiesz jakbyś to zniosła a tu już nie byloby czasu na leżenie w łóżku i patrzenie w sufit
Dobrze się stało jak się stało teraz tylko wmawiasz sobie tragedie a moglo być znacznie gorzej
Pracujesz?
Masz swoje mieszkanie ?
Wiesz co to znaczy opieka nad dzieckiem?

[tiuteraz]

Ja mam mieszane uczucia. My nie znamy jej historii choroby. Musiałabyś napisać więcej w jaki sposób żyjesz - czy normalnie pracujesz, uczysz się, jak wygląda Twoje życie. Bo są choroby i choroby, niektórzy biorą leki, a funkcjonują normalnie w życiu. To, że patrzy w sufit i chce iść do szpitala dla mnie to nie dziwne, mnie także złamałoby coś takiego i to bardzo. Pewnie potrzebowałabym urlopu chorobowego żeby dojść do siebie po czymś takim. Dla mnie jest to morderstwo, życie, które powstało i miało prawo żyć. Jak nie chciało się tego dziecka lepiej było zrzec się praw rodzicielskich/ oddać do okna życia (mniejsze zło). Może to dziecko po tym jakby dorosło jednak było wdzięczne za to, że jest na tym świecie. Partnera bym nie posłuchała, urodziłabym, a to partnera wykopała ze swojego życia.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez tiuteraz

Może to dziecko po tym jakby dorosło jednak było wdzięczne za to, że jest na tym świecie

Moze, a moze nie. Autorka jednak z powodu swoich zaburzen nie ma optymalnych warunkow do wychowania dziecka na szczesliwego czlowieka.
I moglabys juz jej nie dokladac, dla ciebie to morderstwo, a dla mnie np. nie bo to zadne dziecko tylko zarodek, kwestia pogladow.

[tiuteraz]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87422859]Moze, a moze nie. Autorka jednak z powodu swoich zaburzen nie ma optymalnych warunkow do wychowania dziecka na szczesliwego czlowieka.
I moglabys juz jej nie dokladac, dla ciebie to morderstwo, a dla mnie np. nie bo to zadne dziecko tylko zarodek, kwestia pogladow.[/QUOTE]

A z tego zarodka powstaje człowiek. Nie wiemy też o którym miesiącu mowa. Dziecko można oddać. Urodzenie dziecka nie obliguje nikogo do jego wychowania. Autorka czuła presje partnera, więc dziecko usunęła. Czy winię ją? Nie. Pewnie gdyby to wsparcie uzyskała to może dziecko jednak z pomocą innych pojawiło się tutaj.
No ja bym nie usunęła. Ale to jestem ja, ktoś inny może czuć inaczej.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez tiuteraz

Ja mam mieszane uczucia. My nie znamy jej historii choroby. Musiałabyś napisać więcej w jaki sposób żyjesz - czy normalnie pracujesz, uczysz się, jak wygląda Twoje życie. Bo są choroby i choroby, niektórzy biorą leki, a funkcjonują normalnie w życiu. To, że patrzy w sufit i chce iść do szpitala dla mnie to nie dziwne, mnie także złamałoby coś takiego i to bardzo. Pewnie potrzebowałabym urlopu chorobowego żeby dojść do siebie po czymś takim. Dla mnie jest to morderstwo, życie, które powstało i miało prawo żyć. Jak nie chciało się tego dziecka lepiej było zrzec się praw rodzicielskich/ oddać do okna życia (mniejsze zło). Może to dziecko po tym jakby dorosło jednak było wdzięczne za to, że jest na tym świecie. Partnera bym nie posłuchała, urodziłabym, a to partnera wykopała ze swojego życia.

a ty znowu w tym prolife oskarzycielskim tonie ,morderstwo
to nie jest zadne morderstwo to byl zlepek komorek nie zdolny do zycia poza jej organizmem
skoro tak przezywa usuniecie nieplanowanej ciazy juz to sobie wyobrazam jak by sobie dawala rade po oddaniu donoszonego dziecka
ty nie masz pojecia o czym gadasz urodzilas kiedys dziecko wiesz co to znaczy przezyc porod ze tak latwo bys sie na to zgodzila i oddala
partner sam sie wykopal bo wcale nie chcial z nia byc
te dziecko by bylo wdzieczne?a skad ty to mozesz wiedziec?moze by przeklinalo to ze sie urodzilo ze bylo nie kochane przez matke z choroba psychiczna i ojca ktory jego nie chcial?
ja wolalabym sie nie urodzic niz byc oddanym do okna zycia i tulac sie po rodzinach zastepczych albo byc wychowywana przez sfrustrowana matke z zaburzeniami psychicznymi

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez tiuteraz

A z tego zarodka powstaje człowiek.

Slowo klucz- powstaje.

Napisane przez tiuteraz

Nie wiemy też o którym miesiącu mowa.

W normalnych krajach aborcja jest legalna zwykle do 3. miesiaca, czyli do czasu, kiedy o zadnym wyksztalconym organizmie nie moze byc jeszcze mowy.

Napisane przez tiuteraz

Dziecko można oddać. Urodzenie dziecka nie obliguje nikogo do jego wychowania.

No i na pewno autorka wspaniale by sie z tym czula, myslisz, ze to takie proste jak pstrykniecie palcem? Albo ze takim dzieciom latwo znalezc rodzine?

Napisane przez tiuteraz

No ja bym nie usunęła. Ale to jestem ja, ktoś inny może czuć inaczej.

No wlasnie, ty.

[klaries]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87422812]Mowiac seczerze na twoim miejscu bym się porządnie zabezpieczala i Wogole nie myślała o rozmnażaniu
Twoja choroba jest poważna może w każdej chwili powrócić A dziecko to nie zabawka to zobowiązanie na całe życie
Tu sobie ledwo dajesz rade ze soba a co dopiero z dzieckiem
Tak jak Mariamalaria napisała ciąża rozstanie z facetem, porod samotne macierzyństwo nie przespane noce itp itd nie wiesz jakbyś to zniosła a tu już nie byloby czasu na leżenie w łóżku i patrzenie w sufit
Dobrze się stało jak się stało teraz tylko wmawiasz sobie tragedie a moglo być znacznie gorzej
Pracujesz?
Masz swoje mieszkanie ?
Wiesz co to znaczy opieka nad dzieckiem?[/QUOTE]Pracuje, mam własne mieszkanie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pfffh]

A masz w kimś oparcie? Rodzice/rodzeństwo/przyjaciele?

[flyingcrows]

Byłam wychowywana przez matkę ze znacznie mniej poważnymi zaburzeniami psychicznymi, a i tak było mi MEGA ciężko. I nie raz miałam w głowie do niej pretensje o to, że mnie w ogóle urodziła.
A miałam przy tym jeszcze ojca.

Także ja na twoim miejscu bym się poważnie zastanowiła nad posiadaniem dzieci w ogóle...

Wysłane z mojego SM-G960F przy użyciu Tapatalka

[klaries]

Napisane przez pfffh

A masz w kimś oparcie? Rodzice/rodzeństwo/przyjaciele?

Mam wsparcie w rodzinie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz