Pierwsza praca - znowu tchórzę...

[kasiakasiulka]

Jestem po studiach od 2006 roku... od lat dostawałam różne prace biurowe ale jak co do czego przychodzi strach mnie paraliżuje i nie umiem tam pójść. Jestem tchórzem...wiem że tak o mnie pomyślicie. Zdiagnozowałam u siebie ergofobię. Mam 30 lat chcę pracować chcę być niezależna...ale jak pomyślę że mam iść do pracy na 8 h to mnie strach zżera....parę razy byłam 1 dzień w pracy i jedyne co myślałam to żeby iść do domu...żeby już się wyrwać z miejsca gdzie każdy na mnie patrzy i do niczego się nie nadaję... od poniedziałku mam nową pracę i czuję że znowu będzie tak samo...jak już mam pracę to się cieszę a potem strach mnie zjada i znowu siedzę w domu i myślę że następnym razem. Nie radzę sobie z tym. Nie wiem co mam robić. Nienawidzę siebie...

[cholernarejestracja]

No i co, masz 30 lat, jesteś pewnie na utrzymaniu rodziców, cudem dostajesz jakąś pracę (bo skoro nie masz doświadczenia to jestem w szoku, że dostajesz prace biurowe, o których wiele śmiałych, wykształconych dziewczyn po studiach marzy), i nie wpadłaś na to, żeby iść na terapię i zacząć brać leki?

[Muneca_brava]

Pisanie na forum też nie pomoże, a stwierdzenie "zdiagnozowałam u siebie"... skończyłaś psychologię???
Gdyby tak było to już dawno byłabyś po terapii, a tak - to dopiero przed tobą.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez kasiakasiulka

Jestem po studiach od 2006 roku... od lat dostawałam różne prace biurowe ale jak co do czego przychodzi strach mnie paraliżuje i nie umiem tam pójść. Jestem tchórzem...wiem że tak o mnie pomyślicie. Zdiagnozowałam u siebie ergofobię. Mam 30 lat chcę pracować chcę być niezależna...ale jak pomyślę że mam iść do pracy na 8 h to mnie strach zżera....parę razy byłam 1 dzień w pracy i jedyne co myślałam to żeby iść do domu...żeby już się wyrwać z miejsca gdzie każdy na mnie patrzy i do niczego się nie nadaję... od poniedziałku mam nową pracę i czuję że znowu będzie tak samo...jak już mam pracę to się cieszę a potem strach mnie zjada i znowu siedzę w domu i myślę że następnym razem. Nie radzę sobie z tym. Nie wiem co mam robić. Nienawidzę siebie...

omg/

[Garderobianka]

Dziewczyno idź do jakiegoś psychologa a nie szukaj pomocy na forach...

[ellish]

Napisane przez kasiakasiulka

Jestem po studiach od 2006 roku... od lat dostawałam różne prace biurowe ale jak co do czego przychodzi strach mnie paraliżuje i nie umiem tam pójść. Jestem tchórzem...wiem że tak o mnie pomyślicie. Zdiagnozowałam u siebie ergofobię. Mam 30 lat chcę pracować chcę być niezależna...ale jak pomyślę że mam iść do pracy na 8 h to mnie strach zżera....parę razy byłam 1 dzień w pracy i jedyne co myślałam to żeby iść do domu...żeby już się wyrwać z miejsca gdzie każdy na mnie patrzy i do niczego się nie nadaję... od poniedziałku mam nową pracę i czuję że znowu będzie tak samo...jak już mam pracę to się cieszę a potem strach mnie zjada i znowu siedzę w domu i myślę że następnym razem. Nie radzę sobie z tym. Nie wiem co mam robić. Nienawidzę siebie...

Kochana, musisz chyba jednak isc po pomoc, do psychologa, na terapie.
Skoro Cie przyjmuja do pracy, to znaczy, ze widza w Tobie inteligentna, wartosciowa osobe.
Juz slowa "nienawidze siebie" daje podstawy do psychologa. Idz, niczym nie ryzykujesz, a dostaniesz pomoc.

[lalibelle]

A nie masz żadnego przyjaciela/mamy/bliskiej osoby,z którą mogłabyś o tym porozmawiać?
Pomyśl,że mnóstwo ludzi teraz szuka pracy i nie może jej znależć a Tobie to przychodzi tak łatwo,więc chyba nie jesteś aż tak beznadziejna.Musisz popracować nad poczuciem własnej wartości i nieśmiałością.
Polecam również wizytę u psychologa.

[zieloneoliwki]

Kochana, jedynym wyjściem w tej sytuacji jest lekarz. Biegiem, bo możesz stracić szansę na samodzielność.

[damngirl90]

Napisane przez Garderobianka

Dziewczyno idź do jakiegoś psychologa a nie szukaj pomocy na forach...

Ja bym zaczęła od psychiatry. Tu psycholog nic nie pomoże. Leków nie dobierze itp. To psychiatra skojarzy leki i skieruje do psychologa...

[Garderobianka]

Być może.. mój błąd Nie jestem aż tak bardzo w temacie.

[Hemikryptofit]

Oj, naprawdę współczuję Ci. Nie wiem co poradzić....Banalnie brzmi, ale najważniejsze to się nie poddawać. Może poszukaj w literaturze przedmiotu, skąd to nie bierze, jakie są przyczyny, jak sobie z tym radzić...W pierwszej pracy też tak miałam ( wprost paraliżujący lęk..dokładnie to co opisujesz, ..że wszyscy mnie oceniają, patrzą że nie podołam itp..przed to człowiek w ogóle nie może wykorzystać swojego potencjału..) ale u Ciebie to jest bardziej zaawansowane. Wiem że to trudne, ale ze wszystkim sił próbuj coś z tym zrobić, bo im dłużej tym będzie coraz trudnej. Naprawdę życzę powodzenia .

[skara]

Lekarz / psycholog to jeden tor a drugim jest szukanie pracy w miejscu gdzie konktaktu z ludźmi mieć nie będziesz. Praca zdalna lub miejsce gdzie kontakt będzie minimalny (jakieś archiwum, magazyn czy nawet chałupnictwo). Z czasem będziesz może gotowa do zmian i nieco większego otwarcia na innych.

[Hemikryptofit]

kasiakasiulka i jak ? robisz postępy ???/

[BalbinaZwanzig]

Czemu od razu po niej jedziecie? Z tego,co zauważyłam,dużo osób tak postępuje. Ja sama nie mogę znaleźć pracy,a jeśli już,to też obawiam się i chcę iść do domu. Mam taką samą sytuację. Trzeba się po prostu przełamać. Ostatnio dorabiałam sobie jako hostessa,i nie było tak źle. W ten weekend znów mam iść,i mam strach. To normalne.

[Hemikryptofit]

hejjj ja nie najeżdżałam....ja naprawdę współczuję i chciałam się dopytać czy sytuacja się poprawiła. Osoby które nie mają takich problemów nigdy tego nie zrozumieją, więc pewnie stąd takie najeżdżanie. To jest po prostu pewien poważany problem i nie da się go tak raz dwa rozwiązać, o nie jest tylko kwestia nieśmiałości czy charakteru....

[BalbinaZwanzig]

Chodziło mi o inne osoby
Możecie się śmiać,ale to jest naprawdę straszne,ja już chyba wolę siedzieć w domu przed komputerem,gdzie przynajmniej mam spokój,niż być odpowiedzialnym za coś,znosić docinki klientów,martwić się czy dostanę umowę lub czy mi zapłacą...masakra...a z drugiej strony chce się być niezależnym,mieć własną kasę,robić coś ciekawego w życiu. Wszystko zależy od znajomości i szczęścia.