Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[tinkerver2]

Czasem łapią mnie natrętne myśli, które są ze mną ciągle - zasypiam z nimi, budzę się, myję, jem, idę do pracy. Nie są groźne, ale uciążliwe. Trwa to kilka dni, może z tydzień i przechodzi.
Chociaż obserwuję u siebie ostatnio zwiększone zapotrzebowanie na sen (mogę spać kilkanaście godzin), szybko się męczę.
Nadal nie płacze. Od roku nie uroniłam ani łezki. Nie mogę, nie jestem w stanie. Nawet gdy czuję, że płacz by trochę pomógł (w ten sposób kiedyś "schodziły" ze mnie emocje), to nie jestem w stanie z siebie wydusić nawet łzy.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Alice_96]

Cześć, chyba mam nawrót

[Alegory]

Napisane przez agnyska81

Leki szybko poprawiły mój stan, brałam półtorej roku i w marcu skończyłam, teraz już jest ok (stan na dziś ofc, ale oby jak najdłużej).

Jaką odczuwasz różnicę, jeśli chodzi o przyjmowanie leków i ich brak? Kontynuujesz terapię?

Napisane przez agnyska81

Też macie takie problemy z pamięcią?

Mam wrażenie, że nie pamiętam większości mojego życia

Napisane przez agnyska81

Alegory - a jak wrażenia z terapią? Jesteś tym bardziej opornym pacjentem czy otwartym? Czujesz, że masz dużo do przepracowania? Widzisz już jakieś zmiany w sobie?

Hah, myślę, że jestem takim i takim pacjentem. Są obszary, w których dużo zmieniłam i zrozumiałam, a są takie, gdzie zrobiłam tylko krok do przodu i nie potrafię ruszyć z miejsca. Czasem mam poczucie, że to się nigdy nie skończy...

[aileenn]

Napisane przez Alegory

Mam wrażenie, że nie pamiętam większości mojego życia

Też tak mam

[agnyska81]

Napisane przez Mija62

Oj to mnie rujnowało przy antydepresantach, czułam się jak debil.

A to mi nie robi różnicy z czy bez leków. Mam to od kiedy pamiętam, ale z wiekiem jakby się pogłębiało.

Napisane przez Alegory

Jaką odczuwasz różnicę, jeśli chodzi o przyjmowanie leków i ich brak? Kontynuujesz terapię?

Nie wiem czy o to chodzi w pytaniu Jak zaczęłam brać leki z powodu zaburzeń lękowych to napady panicznego lęku i ten lęk bardziej umiarkowany (taki z objawami somatycznymi: ból w klatce piersiowej, problemy z oddychaniem, zawroty głowy, szum w uszach, drętwienia itd.) poszły sobie całkowicie po kilku tygodniach. Od czasu do czasu napadowo coś próbowało się przebić, ale właściwie tylko 3 razy zażyłam tą tabletkę szybko działającą (benzo), dawałam sobie radę z lekiem SSRI.
Po kilkunastu miesiącach brania i odstawieniu czuję się prawie, jakby nigdy nerwicy nie było.
Tak, terapię kontynuuję, terapeutka wiedziała o tym, że biorę leki i nie chciała przerywać.

Napisane przez Alegory

Hah, myślę, że jestem takim i takim pacjentem. Są obszary, w których dużo zmieniłam i zrozumiałam, a są takie, gdzie zrobiłam tylko krok do przodu i nie potrafię ruszyć z miejsca. Czasem mam poczucie, że to się nigdy nie skończy...

U mnie też na pewno nie poszło równomiernie, jeden temat bardzo kuleje, ale jest to też największa moja zmora (kontakty z rodzicem). Nie jestem przekonana jak to chcę rozegrać. Jest opcja pełnego wyrzygu (nic to nie da, bo wiele na to wskazuje, że tata ma narcystyczne zaburzenie osobowości, więc odbije się jak od ściany i jeszcze ja dostanę własnym rzygiem, przepraszam za obrazowość). Na razie jestem na etapie "swoje sekrety trzymam dla siebie" - swoje problemy, to że chodzę na terapię, że się leczę itp. Jakby mnie zapytał to bym nie skłamała, ale wyrywać też się nie spieszę. No i trzymam go na dystans, bo ja potrzebuję dużo mniej od niego, niż on by chciał ode mnie.

Napisane przez aileenn

Też tak mam

Cześć Aurelko

[aileenn]

Napisane przez agnyska81

Cześć Aurelko

[agnyska81]

Napisane przez Mija62

I teraz tak, moja płaczliwość wraca. Ale też nie są to jakieś wybuchy płaczu, bez przyczyny, bo jest ich wiele, jednak te tabletki to maskowały i byłam obojętna, bo wiadomo, problemów moich nie rozwiązały. I od kilku dni czuje ogromne rozdrażnienie.

Także sama już nie wiem, czy antydepresanty tak działają i jest coś kosztem czegoś, czy trzeba zmienić na inne, lepiej dopasować???

Rozdrażnienie i smutek to nie są wrogowie, każde uczucie o czymś informuje. Jeśli się ich pozbędziesz stracisz to, co Ci coś z Twojego wnętrza podpowiada gdzie iść, a gdzie nie. Rozdrażnienie daje znać, że coś Ci nie pasuje, że może ktoś naciska, że robisz coś wbrew sobie. Smutek w małych dawkach też nie jest szkodliwy, czasem sobie popłakać to nic złego. Mówię oczywiście nie o smutku, który obezwładnia i odbiera siłę.
Czasem jak Ciebie czytam to mam wrażenie, jakbyś chciała się znieczulić i polegać tylko na racjonalnym umyśle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Higurashi]

U mnie wyszedł ostatnio temat inny i w sumie mniej poważny, niż nerwice i depresje - w czerwcu zaczynam diagnozę pod kątem ADHD

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[agnyska81]

Napisane przez Higurashi

U mnie wyszedł ostatnio temat inny i w sumie mniej poważny, niż nerwice i depresje - w czerwcu zaczynam diagnozę pod kątem ADHD

Robisz prywatnie czy na NFZ? Chcesz sama dla siebie czy myślisz, że leczenie farmakologiczne dobrze podziała?

[tinkerver2]

Napisane przez agnyska81

Robisz prywatnie czy na NFZ? Chcesz sama dla siebie czy myślisz, że leczenie farmakologiczne dobrze podziała?

Ja idę do psychiatry 24 i też mam zamiar poruszyć sprawę ADHD

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Higurashi]

Napisane przez agnyska81

Robisz prywatnie czy na NFZ? Chcesz sama dla siebie czy myślisz, że leczenie farmakologiczne dobrze podziała?

Prywatnie, bo na NFZ to się mogę nie doczekać. Liczę na to, że ewentualna farmakologia mi pomoże

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[niezapominajka012]

Byłam na pierwszej wizycie u psychiatry. Dostałam skierowanie do psychologa na terapię. Lekarz zapytał mnie czy chce jakieś leki. Skąd ja mam wiedzieć czy powinnam brać leki? Odmówiłam, teraz zastanawiam się czy dobrze zrobiłam.

W ogóle zastanawiam się czy powinnam iść jeszcze raz do innego psychiatry czy to olać i zapisać się od razu do psychologa.

[Alegory]

Napisane przez agnyska81

jeden temat bardzo kuleje, ale jest to też największa moja zmora (kontakty z rodzicem). Nie jestem przekonana jak to chcę rozegrać. Jest opcja pełnego wyrzygu (nic to nie da, bo wiele na to wskazuje, że tata ma narcystyczne zaburzenie osobowości, więc odbije się jak od ściany i jeszcze ja dostanę własnym rzygiem, przepraszam za obrazowość).

Może jakiś "rzyg" w liście do niego i zamiast przekazania mu tego listu, omówienie go z terapeutką?

[karawanna]

Czy macie czasem może tak, że dosłownie nie macie siły wstać z łóżka? Bo już nie wiem, czy to może być spowodowane nerwicą i gorszym psychicznym samopoczuciem, czy to objaw jakiejś choroby Badania krwi robione pół roku temu wszystkie w normie. Nie chodzi tu o stan, że nie czuje sensu we wstawaniu z łóżka, tylko dosłownie nie mam siły fizycznie.
No i jeszcze strasznie trudno mi się na czymś skupić dłużej niż powiedzmy 30 minut. Wydaje mi się, że im bardziej jestem lękowo na coś nakręcona, tym gorzej ze skupieniem się. Wtedy wychodzi mi tylko robienie jakichś odmóżdżających rzeczy, typu scrollowanie instagrama. Bardzo mi to przeszkadza w pracy :/ Ale też nie wiem, czy to może być jakoś z nerwica powiązane, czy to może po prostu moje lenistwo

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[Mija62]

Napisane przez karawanna

Czy macie czasem może tak, że dosłownie nie macie siły wstać z łóżka? Bo już nie wiem, czy to może być spowodowane nerwicą i gorszym psychicznym samopoczuciem, czy to objaw jakiejś choroby

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

I to bardzo, mam wrażenie, że bolą mnie wszystkie narządy wewnętrzne

Co ciekawe, jak wyjdę na zewnątrz na zakupy itp to wszystkie te objawy ustępują.

Ale mimo wszystko biorę teraz solne lekki na insulinoodpornosc, że też obawiam się, czy to są objawy psychosomatyczne, czy właśnie objaw jakiejś choroby.

Masakra z tym.

[karawanna]

Napisane przez Mija62

I to bardzo, mam wrażenie, że bolą mnie wszystkie narządy wewnętrzne

Co ciekawe, jak wyjdę na zewnątrz na zakupy itp to wszystkie te objawy ustępują.

Ale mimo wszystko biorę teraz solne lekki na insulinoodpornosc, że też obawiam się, czy to są objawy psychosomatyczne, czy właśnie objaw jakiejś choroby.

Masakra z tym.

Bólu akurat nie odczuwam tylko taką hmmm konkretną niemoc A jak budzik zadzwoni akurat, gdy jestem w fazie REM albo głębokiego to dosłownie nie jestem w stanie oczu otworzyć

---------- Dopisano o 12:43 ---------- Poprzedni post napisano o 12:42 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Akurat to jest bardzo naturalne. Miałam ostatnio traumatyczne wydarzenie i mimo że mam przed sobą ważne egzaminy i wiedziałam, że muszę się uczyć, to naprawdę nie byłam w stanie. Niby o czymś czytasz, a myśli Ci odpływają do innych tematów.

Podobnie jest chyba, kiedy przeżywasz lęk, bo on opanowuje Twój umysł. Czujesz się, jakby to była kwestia życia i śmierci, więc nic dziwnego, że nie da się wtedy normalnie pracować. Chociaż mój eks miał nerwicę lękową i nawet w najgorszych momentach pracował świetnie, na dwa etaty i wszędzie ze świetnymi wynikami. Ale jemu bardzo pomagały leki.

Tak, ma to sens. Też znam ludzi, którzy w stresujących sytuacjach są w stanie super wydajnie pracować, właśnie dlatego, że mogą się skupić na czym innym i oderwać myśli od lęku. Zazdroszczę im

[nadeo]

Napisane przez Mija62

I to bardzo, mam wrażenie, że bolą mnie wszystkie narządy wewnętrzne

Co ciekawe, jak wyjdę na zewnątrz na zakupy itp to wszystkie te objawy ustępują.

Ale mimo wszystko biorę teraz solne lekki na insulinoodpornosc, że też obawiam się, czy to są objawy psychosomatyczne, czy właśnie objaw jakiejś choroby.

Masakra z tym.

"Insulinooporność", bez litery D

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[Mija62]

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

Ja bym się chyba kierowała tym, że objawy ustępują, kiedy zajmiesz czymś uwagę. To może być znak, że jednak nie chodzi o podwyższony poziom cukru, bo te objawy nie zniknęłyby tak sobie, kiedy przenosisz uwagę na coś innego.
Ale i tak przy następnej kontroli u lekarza pogadałabym o tym. Masz może w domu glukometr, żeby sobie mierzyć w takich gorszych chwilach poziom cukru?

Nie, nie miałam na myśli poziomu cukru, bo cukier mam tylko lekko podwyższony (112) tylko tych leków mam dużo rano na czczo biorę na tarczycy, po 40 min następne te mocne na insulinoporność, później te na nerwice rano I wieczorem, i wieczorem też na isnulionopornosc następne dwie tabletki i jeszcze mam co dwa/trzy dni brać forixe na nerki/wodę i chodziło mi o skutki brania takiej ilości leków

---------- Dopisano o 17:28 ---------- Poprzedni post napisano o 17:27 ----------

Napisane przez nadeo

"Insulinooporność", bez litery D

O widzisz żyłam w nieświadomości

---------- Dopisano o 17:31 ---------- Poprzedni post napisano o 17:28 ----------

1.euthyrox
2.rybelsus
4.pregabalin (od psychiatry)
5.silofor x2
+ te forxiga co kilka dni

[natalcia250]

miałam kiedyś podejście do pregabaliny, brałam ją chyba z tydzień, nie dość, że miałam po nich pogorszenie ataków paniki (to chyba normalne na początku brania tego typu leków) to co gorsze, miałam po nich STRASZNIE czerwone oczy i ból w ich okolicy, do dziś zastanawiam się co dokładnie mogło to spowodować.

też mam czasem problemy ze wstaniem z łóżka, chociaż u mnie to akurat bardziej kwestia dni w których cały dzień jest źle, jest mi zimno, kręci mi się w głowie jak wstaję i ogólnie jestem nie do życia. też mi się wydawało, że to coś z cukrem, ale miałam robioną glukozę na czczo i wyszła 81, raz miałam też mierzony cukier w trakcie ataku nerwicy/tężyczki (ciężko powiedzieć) akurat nie na czczo i był 102, zastanawiam się czy nie zrobić jeszcze krzywej, ale już mi zaczyna być szkoda pieniędzy na robienie dziesiątek badań z których nic nie wynika ostatnio mam też problemy z żołądkiem, napady mdłości, pieczenie etc. których nie da się powiązać z żadnym konkretnym posiłkiem ani porą dnia po prostu przychodzą napadowo i równie nagle się kończą, mam pełno takich problemów dotyczących najróżniejszych części ciała, jakbym miała to wszystko badać to bym musiała się przeskanować od góry do dołu męczące to jest strasznie

[agnyska81]

Napisane przez Alegory

Może jakiś "rzyg" w liście do niego i zamiast przekazania mu tego listu, omówienie go z terapeutką?

Jest to jakaś myśl
Ja mam od czasu do czasu jeszcze takie napady złości na niego, ale już też coraz częściej albo się śmieję z jakiejś sytuacji (bo była absurdalna, np. błaganie mnie na kolanach, żebym nie wychodziła z domu, jak się w złości "wyprowadzałam") albo patrzę na nie, jakby nie dotyczyły mnie, tak bez emocji. Nie wiem, to chyba ma tak wyglądać, że tak te trudne sytuacje po przerobieniu i uwolnieniu emocji widzimy

Napisane przez natalcia250

też mam czasem problemy ze wstaniem z łóżka, chociaż u mnie to akurat bardziej kwestia dni w których cały dzień jest źle, jest mi zimno, kręci mi się w głowie jak wstaję i ogólnie jestem nie do życia. też mi się wydawało, że to coś z cukrem, ale miałam robioną glukozę na czczo i wyszła 81, raz miałam też mierzony cukier w trakcie ataku nerwicy/tężyczki (ciężko powiedzieć) akurat nie na czczo i był 102, zastanawiam się czy nie zrobić jeszcze krzywej, ale już mi zaczyna być szkoda pieniędzy na robienie dziesiątek badań z których nic nie wynika ostatnio mam też problemy z żołądkiem, napady mdłości, pieczenie etc. których nie da się powiązać z żadnym konkretnym posiłkiem ani porą dnia po prostu przychodzą napadowo i równie nagle się kończą, mam pełno takich problemów dotyczących najróżniejszych części ciała, jakbym miała to wszystko badać to bym musiała się przeskanować od góry do dołu męczące to jest strasznie

Dużo więcej takich sytuacji, że "czuję się dziwnie" miałam wcześniej, właśnie w nasileniu nerwicy lękowej. Choć generalnie jestem osobą, która jak się odpowiednio mocno w siebie wsłucha to słyszy wieeele niepokojących sygnałów Bo jak jestem zajęta albo w swoim żywiole to nic mi nie przeszkadza i nie boli, więc raczej średnio jest to przyczyna somatyczna.

[ukladlimbiczny]

Hej,

czy któraś z Was brała Pregabalinę na zaburzenia lękowe?

[Laief]

Napisane przez ukladlimbiczny

Hej,

czy któraś z Was brała Pregabalinę na zaburzenia lękowe?

Tak, ja przyjmuje i na zaburzenia lękowe bardzo fajnie u mnie działa.

[ukladlimbiczny]

Napisane przez Laief

Tak, ja przyjmuje i na zaburzenia lękowe bardzo fajnie u mnie działa.

Dzięki za odpowiedź.

Dostałam ten lek od psychiatry, ale po przegrzebaniu internetu wydaje mi się, że w dość małej dawce - 50mg 2x dziennie.
Zastanawiam się, czy taka dawka ma szansę dać jakiekolwiek efekty?

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[Laief]

Napisane przez ukladlimbiczny

Dzięki za odpowiedź.

Dostałam ten lek od psychiatry, ale po przegrzebaniu internetu wydaje mi się, że w dość małej dawce - 50mg 2x dziennie.
Zastanawiam się, czy taka dawka ma szansę dać jakiekolwiek efekty?

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

Każdy organizm inaczej reaguje, więc powiedz sama - czy czujesz jakaś różnice? Jeśli nie, to pewnie jak powiesz o tym swojemu psychiatrze to zwiększy dawkę. Lepiej zaczynać od najmniejszej, żeby później mieć jeszcze spory zapas do zmian. Szczególnie, że przy pregabalinie wyrabia się z czasem tolerancja.

[ukladlimbiczny]

Napisane przez Laief

Każdy organizm inaczej reaguje, więc powiedz sama - czy czujesz jakaś różnice? Jeśli nie, to pewnie jak powiesz o tym swojemu psychiatrze to zwiększy dawkę. Lepiej zaczynać od najmniejszej, żeby później mieć jeszcze spory zapas do zmian. Szczególnie, że przy pregabalinie wyrabia się z czasem tolerancja.

Ja sama jeszcze nie jestem w stanie za dużo powiedzieć, bo zażywam od 2 dni Ale masz rację, w razie czego poproszę o zwiększenie dawki. Dziękuję

Wysłane z mojego M2101K9G przy użyciu Tapatalka

[karawanna]

Czy ktoś zmagający się z nerwicą spotkał się z tym że czuje irracjonalny strach przed używaniem pewnych słów czy tylko mnie dopadło coś tak dziwacznego? Starałam się wyguglować taki rodzaj fobii, ale nic takiego nie znalazłam... Wkurza mnie to i nie potrafię sobie tego z racjonalizować, że przecież użycie jakiegoś słowa nie ma absolutnie żadnego wpływu na to, że mogłabym w jakiś sposób nie wiem, "przyciągnąć" jakieś złe wydarzenia :/

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Nie wiem. Czuje się w kropce. Coraz częściej myśle o śmierci. Naprawdę, szczerze chciałabym, żeby to wszystko się już skończyło. Wszystko leci tak szybko w dół, ze już nie wiem czego się złapać, jak się złapać, mieć siły, żeby trzymać. I mówię tu głównie o po prostu wstawaniu z łóżka i udawaniu, ze nic mi nie jest. Dalej jestem bez pracy, bo nie jestem w stanie jej szukać. Dalej nie zapisałam się do żadnego psychiatry, bo dobry psychiatra w tej okolicy jest tylko prywatnie, a na NFZ jak czytam opinie, to szkoda gadać. Pół roku bez pracy, wiec na nic mnie nie stać. Staram się unikać kontaktów z ludźmi jak tylko mogę. Każdy wyjście, każda rozmowa wywołuje u mnie ścisk w żołądku, klatce piersiowej i bóle brzucha. Wróciły moje znienawidzone napady płaczu. Tak naprawdę właśnie ten płacz najtrudniej mi ukryć i z nim walczyć. To są dosłownie sekundy, jak w randomowym czasie szklą mi się oczy, ściska mnie w gardle i…. I przechodzi. Zmuszam się do wstawania z łóżka, ale jedyne co mnie przytrzymuje, żeby z powrotem się nie położyć, to siedzenie w social mediach, oglądanie jakichś dram i gry. Ale znowu uważam, ze powinnam przestać i ograniczyć to, bo w tej chwili zwykle zle info o lubianym przeze mnie zespole, aktorze itd wywołuje we mnie tak silne emocje, jakbym się cofnęła do wieku 13/14 lat. To samo jak ktoś napisze coś do mnie w grze, jak mi pójdzie coś nie tak. Czuje jakbym się cofała w rozwoju.
Nie wiem co robić. Zostały mi 2 listki tabletek, które miałam kiedyś przepisane przez psychiatrę (escitalopram) i zastanawiałam się, czy nie zacząć ich brać. Starczyłoby mi na jakiś miesiąc, może kilka dni mniej… ale może pomogłoby na tyle, żeby chociażby zacząć szukać pracy i zarobic na tego psychiatrę, bo gdzieś w środku czuje, ze dosłownie jeszcze trochę i dłużej tak nie dam rady pociągnąć.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Napisane przez karawanna

Czy ktoś zmagający się z nerwicą spotkał się z tym że czuje irracjonalny strach przed używaniem pewnych słów czy tylko mnie dopadło coś tak dziwacznego? Starałam się wyguglować taki rodzaj fobii, ale nic takiego nie znalazłam... Wkurza mnie to i nie potrafię sobie tego z racjonalizować, że przecież użycie jakiegoś słowa nie ma absolutnie żadnego wpływu na to, że mogłabym w jakiś sposób nie wiem, "przyciągnąć" jakieś złe wydarzenia :/

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

Ja tak mam. W pewnym sensie. Np nie wypowiadam nazw czegoś, czego się boje, bo naprawdę wierze w ta bzdurę, ze wymawianie np słowa „pajak”, których panicznie się boje, przyciąga je i później w nocy będą wychodzić. U mnie to działa na tej właśnie zasadzie. Plus do tego, jak już zmuszę się do wypowiedzenia owego słowa/owej nazwy czegoś, to czuje ogromny dyskomfort.

[tinkerver2]

U mnie od wielu dni jest dobrze. Psychiatra powiedział, że mogę odstawić leki.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka