Polecamy:

**43c56b005e175578c737af668227e4cac658fbb4_65667f297924c** · 2019-02-25, 15:54

Hej Autorko!
Aż się zarejestrowałam bo dawno nie widziałam, żeby ktoś miał tak podobne przemyślenia jak ja.
Mam tyle samo lat co Ty i tym samym się zajmuję czyli finanse w korpo, Warszawa. I też czuję wypalenie, a z drugiej strony sama nie wiem co robić, może wiem, ale nie mam też w 100% odwagi żeby dążyć. Różni nas to, że mam męża od 2 lat, dzieci nie mamy i nie wiem czy będziemy mieć. Ale też nie jest to jakieś wielkie wsparcie ze strony męża, bo on uważa, że mogę robić co chcę, ale też że muszę pracować, a przynajmniej przynosić do domu jakieś pieniądze, bo jednak mamy sporo zobowiązań, kredyt na mieszkanie itd. różne fanaberie, a z nas dwojga to ja zarabiam jednak trochę więcej.
Przechodząc do sedna: 2 lata temu po 6 latach pracy w poprzedniej firmie czułam to samo tzn wypalenie, zwolniłam się z dnia na dzień myśląc, że kolejna praca rozwiąże moje problemy. Przez te 2 ostatnie lata zaliczyłam dwie firmy, teraz od ponad roku jestem tu gdzie jestem i niestety widzę, że chyba moje wypalenie znowu daje o sobie znać, tym razem dużo szybciej. Doszłam już nawet do wniosku, że nigdzie nie będę się czuła w 100% dobrze, gdy muszę siedzieć za biurkiem 8 h albo i więcej + 2 h a dojazd jak mam obecnie i gdzie ludzie średnio mi pasują. Kiedyś też myślałam o medycynie, ale zabrakło mi odwagi żeby nawet próbować zdawać na takie studia, a w mojej obecnej pracy... no cóż, życia nikomu nie ratuję i nie widzę większego sensu, dorabiam tylko zagranicznych właścicieli, którzy kombinują żeby jak najmniej podatku w PL zapłacić. Bez sensu to wszystko. Zarabiam wprawdzie dobrze, wystarczy mi to co mam i bardziej spełniam się poza pracą. Dlatego doszłam do wniosku, że muszę zrobić wszystko, żeby dążyć do zmniejszenia czasu pracy i do pracy zdalnej. Jestem już zniechęcona do kolejnych poszukiwań pracy w kolejnym korpo. Ale mam pomysł na pójście w stronę IT. Teraz pracuję w firmie tej branży i widzę jak łatwo osoby mające pojęcie o IT, programiści ale nie tylko, mogą mieć pracę jaka im się podoba, jeśli chcą zdalną to mają zdalną i pracują nieraz z różnych miejsc na świecie. Jak chcą stacjonarną, to też taką mogą mieć. Jak chcą niecały etat to proszę bardzo. Dlatego skoro i tak lekarzem już nie zostanę, a coś robić muszę, to myślę zacząć iść w kierunku IT albo pracy w internecie może coś z social media, takiej w której będę mogła pracować mniej a pieniędzy mi wystarczy. Spełniać będę się po pracy.
Wyjazdu za granicę w ogóle nie biorę pod uwagę, czy byłam sama czy z mężem. Praca w korpo wygląda tam tak samo, ludzie tak samo będą mi działać na nerwy i te wszelkie korpo wymysły.

PS. Z obecnej pracy zwalniam się w najbliższym czasie, jakieś tam oszczędności mam, zamierzam nie pracować z miesiąc, dwa, a potem się zobaczy.

**megamag** · 2019-02-27, 12:34

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;86525112]Czesc dziewczyny,

Znalazłam się w zaułku życiowym. 36 lat na karku, singielka i dodatkowo w poczuciu wypalenia i bezsensowności pracy.

Pracuję w korpo w finansach, praca jest dobrze płatna, ale ja czuję się nią strasznie znudzona i nie mam już nawet energii, żeby doszkalać się w tym kierunku, więc wątpię że coś więcej już zdziałam w tej dziedzinie. Wydaje mi się to strasznie nudne i takie bezsensowne. I w zasadzie wiem, że moi koledzy tez pasją do pracy nie pałają, tyle że mają rodziny lub są mniej ambitni i im to nie przeszkadza.

Skończyłam studia ekonomiczne na dobrej uczelni w Warszawie. Wybrałam je, gdyż marzyła mi się praca, w której będę realizować ciekawe i ważne projekty, jeździć po świecie, obracać się wśród inteligentnych ludzi. Wyobrażałam sobie, że będę ważna, będę kształtować przyszłość ludzi, będę miała ciekawe życie. Po studiach aplikowałam do konsultingu i dużych renomowanych korporacji FMCG, ale nie dostałam się.

Tak więc życie popchnęlo mnie w stronę finansów, wielka 4, pozniej kolejne korporacje. Juz na studiach miałam pierwsze wątpliwosci co do kierunku studiow, wydawał mi się on nudny, sztuczny i w zasadzie średnio pociągający. Chciałam go rzucić i iść na medycynę, ale nie miałam wsparcia w rodzinie i finalnie zrezygnowałam. Pozniej kryzys pojawił się po 5 latach pracy. Chciałam podjąć jakieś inne studia, tym razem na politechnice, ale nie miałam pomysłu co by mnie tak 100% zainteresowało więc ponownie porzuciłam temat przekwalifikowania się

Na studiach zawsze byłam pełna pomysłów, odwagi, pewności siebie, znałam mnóstwo ludzi i myślałam że świat do mnie będzie należał. Niestety rzeczywistość nie okazała się taka piękna. Praca 8 godzin przed komputerem sprawiła, że straciłam tą pewność siebie, starzy znajomi odsunęli się, nowych niewiele przybyło. Praca w finansach jest jeszcze o tyle nieciekawa, że kompetencje nie są w 100% transformowane np. by szukać czegoś zagranicą, gdyż trzeba znać lokalne regulacje księgowe i podatkowe.

Zastanawiam się co dalej, czy rozwiązanie sytuacji patowej to kwestia być może zmiany korpo na "lepszą" w której zakres odpowiedzialności jest ciekawszy, czy może rzucić to wszystko i zacząć nowe studia zagranicą.Tylko jak znaleźć dla siebie nowy pomysł na życie? No i w przypadku rzucenia wszyskiego muszę liczyć tylko na siebie, nie mam partnera który byłby wsparciem dla mnie.

Czy któraś z Was była w podobnej sytuacji? Jak potoczyły się wasze koleje życia?

Pozdrawiam[/QUOTE]

Nawet nie wiesz, jak częsty jest Twój przypadek. Dużo widzę takiego wypalenia i bolesnej konfrontacji marzeń o życiu zawodowym z rzeczywistością. Założyłam nawet tu kiedyś o tym wątek: Kariera zawodowa: oczekiwania vs. rzeczywistość
Nie wiem, czy wyjazd za granicę jest dla Ciebie rozwiązaniem, bo to zależy, co miałabyś tam robić. Praca w finansach tu od pracy w finansach tam raczej niewiele będzie się różniła. Z drugiej strony przebranżowienie w Twoim wypadku będzie się wiązało ze spadkiem dochodów i stopy życiowej. Ale żeby cokolwiek zmieniać, trzeba najpierw wiedzieć, co się chce zmienić.
Podpowiem trochę żartem:

Chłopaki Nie Płaczą - Za☠☠☠iście Ważne Pytanie

Ale myślę, że właśnie od tego powinnaś zacząć. Postawić sobie pytanie: co Ty właściwie lubisz robić?

**d3e919e0e54b9500ffc4579bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f24472e** · 2019-03-03, 00:16

Cytat:

Napisane przez megamag

Nawet nie wiesz, jak częsty jest Twój przypadek. Dużo widzę takiego wypalenia i bolesnej konfrontacji marzeń o życiu zawodowym z rzeczywistością. Założyłam nawet tu kiedyś o tym wątek: Kariera zawodowa: oczekiwania vs. rzeczywistość
Nie wiem, czy wyjazd za granicę jest dla Ciebie rozwiązaniem, bo to zależy, co miałabyś tam robić. Praca w finansach tu od pracy w finansach tam raczej niewiele będzie się różniła. Z drugiej strony przebranżowienie w Twoim wypadku będzie się wiązało ze spadkiem dochodów i stopy życiowej. Ale żeby cokolwiek zmieniać, trzeba najpierw wiedzieć, co się chce zmienić.
Podpowiem trochę żartem:

Chłopaki Nie Płaczą - Za☠☠☠iście Ważne Pytanie

Ale myślę, że właśnie od tego powinnaś zacząć. Postawić sobie pytanie: co Ty właściwie lubisz robić?

Dziekuje Ci za odpowiedz. Ja wiem to wszystko

.
Najprawdopodobniej wyjadę zagranicę bo tam się mentalnie lepiej czuje i mam więcej energii. Pozdr.

---------- Dopisano o 01:16 ---------- Poprzedni post napisano o 01:08 ----------

[1=43c56b005e175578c737af6 68227e4cac658fbb4_65667f2 97924c;86537855]Hej Autorko!
Aż się zarejestrowałam bo dawno nie widziałam, żeby ktoś miał tak podobne przemyślenia jak ja.
Mam tyle samo lat co Ty i tym samym się zajmuję czyli finanse w korpo, Warszawa. I też czuję wypalenie, a z drugiej strony sama nie wiem co robić, może wiem, ale nie mam też w 100% odwagi żeby dążyć. Różni nas to, że mam męża od 2 lat, dzieci nie mamy i nie wiem czy będziemy mieć. Ale też nie jest to jakieś wielkie wsparcie ze strony męża, bo on uważa, że mogę robić co chcę, ale też że muszę pracować, a przynajmniej przynosić do domu jakieś pieniądze, bo jednak mamy sporo zobowiązań, kredyt na mieszkanie itd. różne fanaberie, a z nas dwojga to ja zarabiam jednak trochę więcej.
Przechodząc do sedna: 2 lata temu po 6 latach pracy w poprzedniej firmie czułam to samo tzn wypalenie, zwolniłam się z dnia na dzień myśląc, że kolejna praca rozwiąże moje problemy. Przez te 2 ostatnie lata zaliczyłam dwie firmy, teraz od ponad roku jestem tu gdzie jestem i niestety widzę, że chyba moje wypalenie znowu daje o sobie znać, tym razem dużo szybciej. Doszłam już nawet do wniosku, że nigdzie nie będę się czuła w 100% dobrze, gdy muszę siedzieć za biurkiem 8 h albo i więcej + 2 h a dojazd jak mam obecnie i gdzie ludzie średnio mi pasują. Kiedyś też myślałam o medycynie, ale zabrakło mi odwagi żeby nawet próbować zdawać na takie studia, a w mojej obecnej pracy... no cóż, życia nikomu nie ratuję i nie widzę większego sensu, dorabiam tylko zagranicznych właścicieli, którzy kombinują żeby jak najmniej podatku w PL zapłacić. Bez sensu to wszystko. Zarabiam wprawdzie dobrze, wystarczy mi to co mam i bardziej spełniam się poza pracą. Dlatego doszłam do wniosku, że muszę zrobić wszystko, żeby dążyć do zmniejszenia czasu pracy i do pracy zdalnej. Jestem już zniechęcona do kolejnych poszukiwań pracy w kolejnym korpo. Ale mam pomysł na pójście w stronę IT. Teraz pracuję w firmie tej branży i widzę jak łatwo osoby mające pojęcie o IT, programiści ale nie tylko, mogą mieć pracę jaka im się podoba, jeśli chcą zdalną to mają zdalną i pracują nieraz z różnych miejsc na świecie. Jak chcą stacjonarną, to też taką mogą mieć. Jak chcą niecały etat to proszę bardzo. Dlatego skoro i tak lekarzem już nie zostanę, a coś robić muszę, to myślę zacząć iść w kierunku IT albo pracy w internecie może coś z social media, takiej w której będę mogła pracować mniej a pieniędzy mi wystarczy. Spełniać będę się po pracy.
Wyjazdu za granicę w ogóle nie biorę pod uwagę, czy byłam sama czy z mężem. Praca w korpo wygląda tam tak samo, ludzie tak samo będą mi działać na nerwy i te wszelkie korpo wymysły.

PS. Z obecnej pracy zwalniam się w najbliższym czasie, jakieś tam oszczędności mam, zamierzam nie pracować z miesiąc, dwa, a potem się zobaczy.[/QUOTE]

Hej Liza,
Dziękuję za odpowiedź. Wiesz podziwiam Cię jednak, bo ja się nigdy nie odważyłam żeby zrezygnować z pracy bez innej alternatywy choć chęci na to miałam wiele. Bo znalezienie dobrej pracy bardzo dlugo moze trwać. Ale z drugiej strony wiem też, że pracując nie mamy tyle czasu by aktywnie szukać pomysłu na siebie.

Też myślałam o programowaniu albo o data science, tyle że tak myślę, że te zawodu są dość bardzo podobne do finansow, siedzisz 8 godzin przed jednym ekranem w literkach i cyferkach.

Jak będziesz chciała pogadać pisz na priv! Może burzę mózgu zrobimy

Pozdr.!

Jow_91 · 2019-03-31, 17:15