nie potrafię pozbierać się po poronieniu

[eniggma]

Napisane przez _vixen_

Zgadza się, nie przezyłam tego, ale mam zdolność empatii i domyślam się, jaki to koszmar dla kobiety.
Jednak warto starać się na to spojrzeć z innej strony, bardziej "medycznej" i obiektywnej, bo rozgrzebywanie tego zwykle nie pomoże.
Ciągle zapominamy, że mimo iż wokól cywilizacja, samochody, komputery, loty w kosmos, to nasz mechanizm rozrodczy rządzi się jeszcze tymi pierwotnymi prawami natury - co jest słabe od samego początku, nie ma szans przezyć. I chcemy tego czy nie, tak jest dla wszystkich lepiej.

I wierzę w to, że autorka wątku urodzi jeszcze zdrowe i śliczne dzieci

zgadzam sie z Tobą. tylko uwazam że taka kobieta po poronieuniu potzrebuje wsparcia rozmowy itd.
a nie żeby zapomniec i udawać ze nic sie nie stało

---------- Dopisano o 13:02 ---------- Poprzedni post napisano o 12:59 ----------

Napisane przez agabil1

hmmm, ja przeżyłam i też tego nie rozumiem. Istnieją różni ludzie i różnie na takie sprawy reagują. Ale ustawianie sobie w podpisie opisów czy zniczy wcale nie pomaga w uporaniu się z tą tragedią uwierz mi, jestem w tym niestety weteranką. Kupowaniu ciuszków i rozpowiadaniu wszystkim dookoła o wczesnej ciąży też się dziwię

dziewczyny macie racje . ale jeśli dzidzi jest planowana i długo sie na nią oczekuje w koncu widzi sie dwie kreski to człowiek cieszy sie niesamowicie i nie myśli że moze poronić

[agabil1]

Napisane przez eniggma

dziewczyny macie racje . ale jeśli dzidzi jest planowana i długo sie na nią oczekuje w koncu widzi sie dwie kreski to człowiek cieszy sie niesamowicie i nie myśli że moze poronić

każda moja ciąża była planowana

[paula78]

Napisane przez shineE

Myślę, że w takim razie o ile masz dzieci nie przeżywałaś tak momentu, gdy dowiedziałaś się o ciąży. Nie myśli się o tym, że można poronić. Nawet przez ułamek sekundy o tym się nie zastanawiałam. Chcieliśmy ogłosić całemu światu, że urodzi się maleństwo... tym bardziej, że doktor powiedział na wizycie i po badaniach, że wszystko jest jak najbardziej w porządku.

no popatrz a ja jakos myslałam ,że moze sie cos wydarzyć szczegolnie na początku a nawet po wizycie u lekarza.
I nadal myslę ,że byłoby inaczej gdybyś nie miała tej szpitalnej traumy bo to dodatkowo napędza myślenie.

[aniko 23]

głowna trauma to utrata dziecka...dlatego absurdem jest znieczulica lekarzy i personelu szpitala ktora przyczynia sie do jej poglebiania.

nie mozna tak traktowac pacjentow..to nieludzkie, w momencie gdy czlowiek ponosi strate taka jak ShinE nalezy mu sie odpowiednia opieka.. bycie zmuszanym podczas krwawienia do paradowania polnago po korytarzach szpitalnych jest sytuacja niedopuszczalna, ze nie wspomne juz ze powinno sie takiego pacjenta przewiezc na wozku na sale zabiegowa

[eniggma]

nie chce żeby to się przerodziło w kłutnie bo kazdy inaczej to przyzywa.
niekorzy potzrebują rozmowy inni milczenia.

współczuje poprostu dziewczynom które straciły swoje kruszynki

[paula78]

Napisane przez eniggma

z

dziewczyny macie racje . ale jeśli dzidzi jest planowana i długo sie na nią oczekuje w koncu widzi sie dwie kreski to człowiek cieszy sie niesamowicie i nie myśli że moze poronić

planowanie nie ma tu nic do rzeczy i nie wierze ,że zdrowa kobieta ,dorosla nie ma świadomosci ew. tragedii ,sama zmiana zycia w okresie ciązy jest na to dowodem ,że dba sie aby cos sie nie wydarzylo i z ciążą i potem aby dziecko było zdrowe.

przyklad ,że kazdy z nas jest inny mozna znależc na forum ,jedni zamykaja sie w sobie ,przezywaja po cichu ,inni 4 dni po urodzeniu ! 6 miesiecznego dziecka hasaja po forum .

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez paula78

planowanie nie ma tu nic do rzeczy i nie wierze ,że zdrowa kobieta ,dorosla nie ma świadomosci ew. tragedii ,sama zmiana zycia w okresie ciązy jest na to dowodem ,że dba sie aby cos sie nie wydarzylo i z ciążą i potem aby dziecko było zdrowe.

przyklad ,że kazdy z nas jest inny mozna znależc na forum ,jedni zamykaja sie w sobie ,przezywaja po cichu ,inni 4 dni po urodzeniu ! 6 miesiecznego dziecka hasaja po forum .

? wczesniaka w 6 mscu.....

Autorko wspołczuje, dobrze, ze masz wspaniałego partnera, z nim łatwiej przejsc ciezkie chwile.
Co do sytuacji w szpitalu i podejscia niektórych lekarzy i pielegniarek- koszmar jakis.
Miałąs prawo sie nie zgodzic na wizyte studentów.

[L_V]

Bardzo CI współczuję. Twoja historia jest przerażająca. Ale wiem że się pozbierasz. U mnie w rodzinie było sporo poronień, każde odczuliśmy boleśnie, ale życie toczy sie dalej. nawet jeśli sobie tego teraz nie wyobrażasz, wszystko się ułoży i bedzie odbrze.




A zachowanie personelu w szpitalu - bez komentarza. Jak ja bym chciała, zeby comiesięczne oddawanie im pieniedzy z pensji nie bylo obowiązkowe. Płącisz latami, a oni mają cię potem w d...

[sweetish]

Autorko wątku- nie zostawiaj tak tego. Zgłoś gdzie trzeba i niech zrobią z nimi porządek. Sprawdź nazwiska lekarzy dyżurujących wtedy, kto się Tobą 'zajmował' , zgłoś do gazety, Uwagi, gdziekolwiek. Niech ludzie wiedzą, że tak nie można, że to skandaliczne zachowanie nie moze przejsc bez echa.
Na Twoim miejscu weszłabym też na forum miasta, z ktorego pochodzisz (bodajże Łodz), tam zamiesciłabym apel do kobiet, ktore być moze przeszły to samo co ty.

Trzymaj się dzielnie i myśl pozytywnie, przyjdzie taki czas, że znow bedziesz szczesliwa. Zobaczysz Wspieraj TZ, on też Ciebie nardzo teraz potrzebuje.

[magge]

Popieram sweetish,musisz cos z tym zrobic,nie zostawiaj tego tak...trzymam kciuki za ciebie i pozdrawiam)

[Biedronilla]

shineE bardzo Ci współczuje
Rok temu dokładnie przechodziłam przez to samo, więc wiem, jak się musisz czuć. Niemniej jednak w Twojej historii najbardziej wzburzyła mnie postawa pielęgniarek, lekarzy i tego jak Cię potraktowano
Ja też owszem usłyszałam, że to się zdarza w początkowej fazie ciąży dość często, ale wiem, że taka jest prawda i nie było mi przykro. Co do lekarzy, pielęgniarek to też miałam szczęście, studentów nie było, ale może dlatego, że to dokładnie 1-wszego listopada było i pewnie wolne mieli (), poza tym słyszałam, że kobieta ma prawo sobie nie życzyć, aby studenci byli na sali w momencie zabiegu (czy porodu), ale jak widze teoria nijak sie ma do praktyki. No i tak jak u Ciebie, najgorsze było później tłumaczenie wszystkim co zaszło, i że dziecka nie będzie, to współczucie i ta konsternacja co tu powiedzieć, by ją pocieszyć brrr... Na przyszłość wiem, że nie będe się z tym spieszyła .

[GothicLolita22]

Współczuję Ci bardzo takiej tragedii Sama pracuję w szpitalu i niestety na codzień obserwuję złe traktowanie pacjentów Dla lekarza każdy pacjent jest po prostu kolejnym przypadkiem, anonimowym ciałem które trzeba jakoś tam zaopatrzyć, podleczyć, do domu i następny. Nie każdy lekarz oczywiście jest taki. Ale ich liczba i tak mnie przeraża

[kamciurka]

ja trzy lata temu przechodziłam podobną sytuację, tylko że u mnie stwierdzono śmierć płodu w siódmym miesiącu ciąży, jak nie mogę się skarżyć na opiekę lekarską bo bym zgrzeszyła, tak wszystkie formalności później to koszmar, łącznie z tym, że (ech ciężko pisać) jak przyszłam się upomnieć o wyniki sekcji zwłok dziecka, to odsyłano mnie z jednego budynku do drugiego bo w każdym miejscu twierdzili że dziecko przekazali sobie, a nigdzie go nie było. W końcu pani z uśmiechem zakomunikowała że napewno się nie zgubiło i wtedy wybuchłam, tak się na nią wydzierałam, że odrazu ustaliła gdzie jest i co? było trzy tyg. po porodzie a sekcji jeszcze nie zrobili bo lekarz był na urlopie, nawet mi ciężko pisać że to moje maleństwo tyle czasu leżało sobie gdzieś tam, szara rzeczywistość i nieczułość ludzi, porażka

[wsiowy_gupek]

Ja chciałam tylko napisać że Ci bardzo, bardzo współczuję...
I że koniecznie musisz cos zrobić z tym jak potraktowano Cię w szpitalu..

[badzia987]

ShinE- bardzo Ci współczuję. Nie byłam nigdy w Twojej sytuacji ale strasznie mnie poruszył Twój post. Utrata dziecka na początku czesto się zdarza- ja będąc dziekiem byłam świadkiem jak moja mama dostala krwotoku. Znam osobiście kilka dziewczyn którym sie taka sytuacja wydarzyła. Natomiast to co później się z Tobą działo to jest po prostu nie do pomyślenia. Jak można człowieka pozbawic godności w obliczu takiej osobistej dla niego tragedii. Nie wiedzialam że takie podłe sytuacje zdarzają się w szpitalach.
Podobnie jak inne wizażanki uważam że powinnaś to zgłosić do lokalnej gazety, do "Uwagi", "Interwencji" czy czegoś tam bo być może takie praktyki są nie tylko w łódzkim szpitalu.

Trzymaj się cieplutko. Trzymam kciuki abyś doszła do siebie.

[paula78]

Napisane przez Gwiazdeczka1978

? wczesniaka w 6 mscu.....

Autorko wspołczuje, dobrze, ze masz wspaniałego partnera, z nim łatwiej przejsc ciezkie chwile.
Co do sytuacji w szpitalu i podejscia niektórych lekarzy i pielegniarek- koszmar jakis.
Miałąs prawo sie nie zgodzic na wizyte studentów.

dziecko urodzilo sie martwe.

[Motylicaja]

Napisane przez shineE

Witam,
We wrześniu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Był piątek... od dwóch tygodni czułam mdłości, więc postanowiłam zrobić test. Wyszedł pozytywny,zadzwoniłam do partnera, natychmiast przyjechał jeszcze z dwoma testami... Wszystkie były pozytywne... Wziął nawet urlop... mieliśmy zamówioną wizytę u ginekologa, ja już snułam plany jak to będzie, że urodzi się mała kruszynka... że jest we mnie coś co żyje, że się rozwija i jest owocem naszej miłości... Byłam w siódmym niebie.
Ukochany zabrał mnie na obiad, poszliśmy na piękny spacer... Wziął na siebie wiele obowiązków, które sprawiały mi trudności.
Następnego dnia mieliśmy wizytę, powiedział, że to 5 tydzień, że wszystko jest w porządku.

Przez tydzień czułam się najszczęśliwszą kobietą pod słońcem, dostałam od partnera stos książek, kupił małe buciki... i planowaliśmy chodzić do szkoły rodzenia... Sam siedział wciąż przed internetem i powtarzał... Kochanie za tyzień dzidzia będzie mieć już 4 mm.


W sobotę w nocy dostałam silnych skurczy, krwotoku....
Wręcz nie moglam się ruszyć... Nie miałam pojęcia, że straciliśmy dziecko...
Natychmiast zaczeliśmy dzwonić po prywatnych klinikach, ale terminy były dopiero za kilka-kilkanaście godzin.. Nie mogliśmy czekać, więc spakowałam się i pojechaliśmy do najbliższego szpitala.
Ginekolog zbadał mnie na fotelu, później zrobił usg dopochwowe. Powiedział, że to resztki po poronieniu i zabrał na oddział... Ja płakałam, nie spałam, nie jadłam... Lekarze byli straszni. Mówili, że to normalne i mam nie beczeć.. ;( Następnego dnia zabrano mnie na ponowne badanie przez ordynatora i znów usg... Powiedzieli, że będę mieć zabieg oczyszczania. Musiałam udać się do pokoju zabiegowego na spotkanie z anestezjologiem. Usiadłam na krześle (dodam, że kazali mi przyjść w górze od piżamy i szlafroku, a na dole mam być naga. Weszłam a pokój był pełen studentów... Pani doktor kazała mi się rozebrać i usiąść na krześle. Zapytałam, czy mogę zostać w szlafroku, a ona zaczęła krzyczeć, że w takim razie zabieg mogę mieć wykonany bez znieczulenia i jej to nie obchodzi... rozebrałam się a ona tylko przeprowadziła ze mną rozmowę i powiedziała, żebym wyszła. Nie chciałam się rozebrać przy 10 studentach płci męskiej, a poza tym wciąż miałam silny krwotok, więc nie było to komfortowe. Podano mi tabletkę i kazali się położyć do łóżka i nie wstawać. Po godzinie przyszły po mnie dwie pielęgniarki i powiedziały, żebym się rozebrała i wyszła na korytarz położyć się na przyszykowanym łóżku. Musiałabym iść naga upokorzona z krwotokiem po korytarzu, żeby się tam położyć, gdyby nie przyszedł mój tata i nie powiedział,żeby przykryły mnie chociaż kołdrą Najpierw musiał się o to prawie wykłócić...tłumaczyły, że to ginekologia i są same kobiety, nie brały pod uwagę, że jest wiele mężczyzn, którzy przyszli w odwiedziny... Zabrali mnie do pokoju zabiegowego pełnego studentów, ja naprawdę nie chciałam, żeby ktoś tam był, prosiłam bardzo o to... Jednak to nic nie dało... Obudziłam się w łóżku na sali zakrwawiona... Tato powiedział,że nawet mnie nie przykryli i musiał sam to zrobić. Gdy przyszedł mój partner udał się do lekarza prowadzącego chciał się dowiedzieć co było przyczyną...Powiedział mu, że zrobimy sobie nowe i żeby wyszedł, bo on idzie na urlop i nie ma czasu. Dzień po zabiegu wypuszczono mnie do domu, nikt ze mną nawet nie porozmawiał. Po zabiegu moja pościel była cała we krwi, gdy tato poprosił, żeby mi ją zmienili powiedzieli, że to bez sensu, bo jutro wychodzę... Musiał zapłacić salowej, żeby to zrobiła.

Nie mogę się pogodzić z tym, że dzidzia miała już 6 tygodni, że teraz miałaby 13 tygodni ... Partner miał wolne do końca tygodnia,wspierał mnie bardzo,z resztą jego rodzina jak i moja również. Ja wciąż o tym myślę... Byliśmy tacy szczęśliwi, tak bardzo chcieliśmy je mieć. A wizyta w szpitalu zostanie już na zawsze w mojej pamięci. Była tam tylko jedna pielęgniarka, która przyszła do mnie i porozmawiała ze mną... i opowiedziała, że przeżyła kiedyś to samo.

Przez dwa tygodnie kładąc się wieczorem do łóżka płakaliśmy...
Chociaż na dzień dzisiejszy udaje, że wszystko jest okej, wiem, że bardzo to przeżywa. Pochował wszystkie rzeczy do szafy... książki itp... Kilka dni temu znalazłam go w nocy w salonie jak przeglądał strony o poronieniach. Mam 3 letnią siostrzenicę... a ona wciąż pyta kiedy urodzi się dzidzi... i co ja mam jej powiedzieć...

To jest straszne co czytam!!!! Ten szpital to jak opis jakiegos horroru....dramat....zadn ej obslugi psychologicznej.....( eehhe

Bardzo cie mocno sciska A moge wiedziec ile masz lat?? bo wygldasz na mloda kobietke

[agabil1]

Shine, a co to za szpital?

[Vivienne]

Napisane przez agabil1

Shine, a co to za szpital?

Podała wcześniej : szpital Madurowicza w Łodzi

Od siebie dodam, ze bardzo mi przykro I koniecznie powinnaś złożyć skargę, żeby kolejne pacjentki chociaż nie musiały tego przezywać co Ty!

Powodzenia

[agabil1]

dzięki Vivienne, gdzieś mi umknęła ta informacja.

Madurowicz...hmmm, trochę o nim słyszałam ale raczej dobre rzeczy. Choć faktycznie przy badaniach sporo jest studentów.
Przykro mi Shine że tak Cię potraktowano

[bela14]

na moim wątku mamus majowo- czerwcowych 2010 już 5 dziewczyn straciło swoje maleństwa[/QUOTE]
tak.i ja jestem jedną z nich.
eniggmo oby twoje kruszynki zdrowo rosły.
nie zaglądam do was bo serce pęka.
żal czytać co się wyprawia w szpitalach.
może mi któraś podpowie cos na temat badan po poronieniu.a może jest jakiś wątek na ten temat bo nie moge znależć.z gory dziękuje.
aniołkowe mamusie [*]dla waszych aniołków.

[eniggma]

Napisane przez bela14

na moim wątku mamus majowo- czerwcowych 2010 już 5 dziewczyn straciło swoje maleństwa
tak.i ja jestem jedną z nich.
eniggmo oby twoje kruszynki zdrowo rosły.
nie zaglądam do was bo serce pęka.
żal czytać co się wyprawia w szpitalach.
może mi któraś podpowie cos na temat badan po poronieniu.a może jest jakiś wątek na ten temat bo nie moge znależć.z gory dziękuje.
aniołkowe mamusie [*]dla waszych aniołków.

kochana trzymaj się
bardzo Ci wspołczuje

[shineE]

Dziś sama nie wiem jak się czuję, chyba troszkę lepiej i to dzięki temu, że tutaj napisałam. Wątek przeczytał również mój Partner... Dziękujemy Wam bardzo Kochane;*

---------- Dopisano o 09:18 ---------- Poprzedni post napisano o 09:16 ----------

Napisane przez kamciurka

ja trzy lata temu przechodziłam podobną sytuację, tylko że u mnie stwierdzono śmierć płodu w siódmym miesiącu ciąży, jak nie mogę się skarżyć na opiekę lekarską bo bym zgrzeszyła, tak wszystkie formalności później to koszmar, łącznie z tym, że (ech ciężko pisać) jak przyszłam się upomnieć o wyniki sekcji zwłok dziecka, to odsyłano mnie z jednego budynku do drugiego bo w każdym miejscu twierdzili że dziecko przekazali sobie, a nigdzie go nie było. W końcu pani z uśmiechem zakomunikowała że napewno się nie zgubiło i wtedy wybuchłam, tak się na nią wydzierałam, że odrazu ustaliła gdzie jest i co? było trzy tyg. po porodzie a sekcji jeszcze nie zrobili bo lekarz był na urlopie, nawet mi ciężko pisać że to moje maleństwo tyle czasu leżało sobie gdzieś tam, szara rzeczywistość i nieczułość ludzi, porażka

ja nie wiem co napisać... jest mi strasznie przykro Kochana

---------- Dopisano o 09:18 ---------- Poprzedni post napisano o 09:18 ----------

[JOANNA16]

Napisane przez shineE

Dziś sama nie wiem jak się czuję, chyba troszkę lepiej i to dzięki temu, że tutaj napisałam. Wątek przeczytał również mój Partner... Dziękujemy Wam bardzo Kochane;*

cieszę się że chociaż troszkę Wam lepiejważne żeby się nie poddawać, wiem że to bardzo trudne ale musicie żyć dalej, macie siebie i to jest ważne

[Dotka90]

Nie myślałaś o tym, zeby złożyć skargę na szpital ?

[shineE]

Myślałam i wciąż myślę, natomiast sama nic nie zdziałam. Skontaktowałam się z Kobietą z którą leżałam w szpitalu i którą również źle traktowano, jednakże ona nie chcę rozgłosu. Dla niej czas leczy rany i nie potrzebuje dodatkowych problemów.
Mój Partner również wychodzi z założenia, że powinniśmy jak najszybciej o tym zapomnieć,a nie rozdrapywać.

[Dotka90]

No cóż, ja nie przeżyłam czegoś takiego, więc może dlatego mam takie, a nie inne zdanie, ale:
1. Nieprawdą jest, że sama nic nie zdziałasz, ja uważam, że skargę powinnaś napisać.
2. Wiem, że w tym momencie obchodzą Cię jedynie własne odczucia, ale.. nie chciałabyś chyba, żeby inne kobiety w podobnej sytuacji zostały potraktowane tak, jak Ty i przechodziły przez to samo?
3. O takich rzeczach się nie zapomina, więc pomysł męża nie jest dobry moim zdaniem. Trzeba bardzo powolutku nauczyć się o tym rozmawiać. To może trwać latami, ale nie udawajcie, że to nie miało miejsca i chcecie zapomnieć.

[NiepozornaWampirka]

Tak bardzo mi przykro ,że tyle złego Cie spotkało
Przkro mi z powodu Twojej ogromnej straty. I z tego ,że w miejsce(szpital) gdzie człowiek powinien się czuć bezpiecznie okazalo się takim rozczarowaniem


---------- Dopisano o 12:22 ---------- Poprzedni post napisano o 12:19 ----------

Napisane przez Dotka90

No cóż, ja nie przeżyłam czegoś takiego, więc może dlatego mam takie, a nie inne zdanie, ale:
1. Nieprawdą jest, że sama nic nie zdziałasz, ja uważam, że skargę powinnaś napisać.
2. Wiem, że w tym momencie obchodzą Cię jedynie własne odczucia, ale.. nie chciałabyś chyba, żeby inne kobiety w podobnej sytuacji zostały potraktowane tak, jak Ty i przechodziły przez to samo?
3. O takich rzeczach się nie zapomina, więc pomysł męża nie jest dobry moim zdaniem. Trzeba bardzo powolutku nauczyć się o tym rozmawiać. To może trwać latami, ale nie udawajcie, że to nie miało miejsca i chcecie zapomnieć.

Dotka.
Dlaczego jesteś taka podła?
Dlaczego na ofiarę zrzucasz odpowiedzialność za los innych kobiet?

To co robisz jest WSTRĘTNE.

[shineE]

.. Ja już sama nie wiem co robić. Jestem kompletnie zamotana.
przepraszam

[NiepozornaWampirka]

Napisane przez shineE

.. Ja już sama nie wiem co robić. Jestem kompletnie zamotana.
przepraszam

Nie masz za co przepraszać
Masz prawo do uporania się ze swoimi emocjami.

To co pisze Dotka jest dla mnie prymitywne.
NIENAWIDZĘ SZANTAŻU EMOCJONALNEGO.