Ludzie z nerwicą oraz depresją- Grupa wsparcia.

[zakonna]

Napisane przez isza89

Mam pierwszy od prawie roku większy epizod depresyjny i chyba zaczynam się nadawać do tego wątku. Przygarniecie?

jasne. Ja też mam zjazd, pogorszenie na lekach. Ale to dopiero trzeci miesiąc leczenia.

[niemanicka]

Napisane przez isza89

Mam pierwszy od prawie roku większy epizod depresyjny i chyba zaczynam się nadawać do tego wątku. Przygarniecie?

jasne, witaj!

[Alpina86]

Witaj isza
Jak samopoczucie u was. Moje zmienne jak ja. Ogólnie jak sobie wkreciłam ostatnio pozytywnie to tak było ,to mi sie podobalo nie spieszyło mi sie, tak jak zawsze. Obojetne mi bylo czy zdarze na busa do siostry bo wiedzialam ze predzej czy pozniej jakis przyjedzie. Zagadalam babke w busie, zaczelam czytac ksiazke. Troszke gorzej u siostry bo nie do konca podoba mi sie sposób w jaki zyje i postepuje, Chcialabym sie oddciac o marwienia o nia i jej dziecko. Mam myśli czasami depresyjne , mija jak ma zajeta glowa wiec lubie jak sie cos dzieje.

[AgataBm180]

Witam nową osobę




KlaudiaKlaudyna - wydaje mi się, że to mogą być objawy nerwicy.. Po prostu to wydarzenie "siedzi" w Tobie, jest nieprzepracowane. Taki problem może dawać objawy somatyczne, lęki etc. Wydaje mi się, że potrzebujesz pilnego wsparcia. Tak naprawdę stres, lęki i inne (skoro oddziaływają na układ nerwowy), mogą jak najbardziej wpłynąć na odczucia fizyczne..

Wizyta i lekarza nie zaszkodzi a może troszkę poczujesz się lepiej.

[emmenems]

Witam nową osobę

Dziś byłam na rozmowe kwalifikacyjnej. Pojechałam potem na spotkanie z psychiatrą po leki i niestety moj stan lekko się tylko poprawił. Dostalam podwojne dawki leków.
Patrze na świat przez szybę. Wiem , ze jest pięknie ale nie czuje tego całym sercem jak niegdyś. Ale ciepło i słonce daje jednak pocieszenie.

[Alpina86]

Ja planuje wyjazd do męża, dodatkowo mama w szpitalu będzie miała zabieg. W środku panika. Ale pommio tego obdzwoniłam każdego kto mi przyszedł do głowy i sie doradze. Trzy rózne osoby całkiem inne podejście do sprawy. Dodatkowo widziałam sie z kumpela , mówi mi ze mnie podziwia ze ja tak spokojnie podchodzę do sprawy, ze mama szpitalu a ty planujesz wyjazd. Ogólnie duzo załatwień. A mnie w środku telepie " ale sobie pomyślałam, sobie ze i tak muszę to zrobić wiec małymi kroczkami robię co do mnie nalezy. Jakos to będzie
Emenems życzę ci żebyś dostała tą prace. Pójdziesz do pracy to na pewno ci się poprawi poznasz nowe osoby nie będziesz miała czasu tyle myśleć.

[AgataBm180]

Napisane przez emmenems

Witam nową osobę

Dziś byłam na rozmowe kwalifikacyjnej. Pojechałam potem na spotkanie z psychiatrą po leki i niestety moj stan lekko się tylko poprawił. Dostalam podwojne dawki leków.
Patrze na świat przez szybę. Wiem , ze jest pięknie ale nie czuje tego całym sercem jak niegdyś. Ale ciepło i słonce daje jednak pocieszenie.

Jak oceniasz tę rozmowę?

Często mam ten stan. Doskonale rozumiem, jak to jest.
Czasem nawet próbowałam sama w środku się przekonać, że jestem zadowolona ale..czułam się jakbym była z tektury

Ostatnio jest lepiej, staram się cieszyć z małych glupot.

[Disnejova]

JA mimo wielkiej nerwicy udalam sie na szkolenie dofinansowane poznałam nowe dziewczyny udzielam sie wow! ciesze się że stres mnie nie zjadł od poniedzialku 22 .05 rozpoczęłam Oczywiscie cała noc była nie przespana ...ale już pojawiają się widzę lęki jak dziś , zołądkowe obgryzam paznokcie non stop nie moge zapuścić nawet żele zrzeram! wstydze się tego . pararoksytyna 40 mg jest dla mnie za słaba! . Myslicie ze powinnam zgłosić się do swojej lekarki?.

Mam epizody ciągłe badanie do siebie od małego dziecka nie wspomniałam o tym lekarce.. albo wymyslalam sobie ludzi i widzę ich przed oczami ... Nie wiem czy jest to związane z nerwicą ...

Wstydze sie o tym mówić ... Nie śmiejcie się błagam ze mnie,

[zakonna]

Nic śmiesznego. Uważam, że powinnaś o wszystkim powiedzieć psychiatrze. Lekarz będzie wiedział co jest symptomem chorobowym, a co niegroźne.

[emmenems]

Napisane przez AgataBm180

Jak oceniasz tę rozmowę?

Często mam ten stan. Doskonale rozumiem, jak to jest.
Czasem nawet próbowałam sama w środku się przekonać, że jestem zadowolona ale..czułam się jakbym była z tektury

Ostatnio jest lepiej, staram się cieszyć z małych glupot.

Ja kiepsko wypadam na rozmowach więc... zaprosili mnie na drugi etap - egzamin praktyczny, wiec może jednak dobrze. Ale co będzie nie wiem. Nie spytałam nawet o warunki pracy. Poszłam do agencji zatrudnienia i tam zostawiłam cv. A niedługo się zarejestruje w urzedzie pracy. Ogólnie kicha straszna w moim dużym mieście...
Położyłam się o 14, wstałam o 16.30. Strasznie mi jakoś słabo. Mowilam psychiatrze o tym ale powiedziała, że tak może być. I niestety powiedziala, że mój stan wymaga wiekszej dawki. Minely 2 tygodnie od brania lekow tych z mneijszą dawką. Cięzko znosze te leki jakoś. Zupełnie inaczej niż depralin czy trittico. Ale nie wyję już po nocach. Obniżyła się też moja wilcza chęć na slodycze.

[Disnejova]

Napisane przez zakonna

Nic śmiesznego. Uważam, że powinnaś o wszystkim powiedzieć psychiatrze. Lekarz będzie wiedział co jest symptomem chorobowym, a co niegroźne.

a jezeli od kilku miesiecy zazywam ta samą dawkę ...leku

[zakonna]

Napisane przez Disnejova

a jezeli od kilku miesiecy zazywam ta samą dawkę ...leku

Nie wiem, nie jestem lekarzem. Uważam, że psychiatrze trzeba mówić wszystko szczerze, do bólu. Inaczej leczenie nie będzie w pełni dobrze prowadzone.

[AgataBm180]

Disnejova - powinnaś powiedzieć szczerze lekarzowi, tak jak mówi zakonna. Inaczej możesz nie odczuwać odpowiednich skutków leczenia..

Nikt tu się śmiać nie będzie, każda z nas ma różne objawy, głowa do góry


Emmenems- trzymam kciuki za praktyczną część, w końcu nie każdy ma gadane. Kiedyś byłam zarejestrowana w UP i miałam małe nadzieję strasznie, zero ofert. Potem postanowiłam, że będę co kilka dni się pytać czy nie ma czegoś nowego, aż mnie panie zapamiętały z widzenia. Po ktotkim czasie nagle znalazł się staż


Ja dziś spałam do 10tej, poszłam na zakupy...o 14 położyłam się znowu i wstałam po 17tej. Ciezko znoszę upały a tak kocham słońce

[emmenems]

W Up byłam zarejestrowana klikukrotnie... Dlatego dodatkowo mam przerażenie, że trafie tam ponownie.

[AgataBm180]

Napisane przez emmenems

W Up byłam zarejestrowana klikukrotnie... Dlatego dodatkowo mam przerażenie, że trafie tam ponownie.

Słuchaj, po prostu próbujesz. To się ceni. Lepiej się zarejestrować i szukać niż załamywać ręce. Możesz w międzyczasie szukać ofert w necie, popytać znajomych..

[emmenems]

Napisane przez AgataBm180

Słuchaj, po prostu próbujesz. To się ceni. Lepiej się zarejestrować i szukać niż załamywać ręce. Możesz w międzyczasie szukać ofert w necie, popytać znajomych..

Nie mam znajomych. Nie mam żadnych przyjaciół w moim miescie.

[AgataBm180]

Napisane przez emmenems

Nie mam znajomych. Nie mam żadnych przyjaciół w moim miescie.

A może jakieś pobliskie miasto? Zalezy jak daleko masz. Ja dopiero od roku pracuje w swoim, a 2 lata dojeżdżałam do sąsiednich..

[emmenems]

Nie ma takiej opcji, niestety. W pobliskich jest dużo gorzej niż w moim.

[alusiiia]

Mój jeden psychiatra zanim mi zwiększył dawkę leku kazał mi pić melisę. Na mnie zadziałało. Piłam wtedy melisę z xxx

[florris]

Witajcie
Mam okropny zjazd nastroju.Miałam wiele problemów i postanowiłam załatwić sobie urlop dziekański na drugim kierunku studiów.Ostatnio okaleczyłam się dwa razy,choć długo tego nie robiłam.Cały czas mam myśli o samobójstwie i te wyrzuty,że jestem zbyt dużym tchórzem żeby to wszystko zakończyć.
No i na dodatek pani psycholog powiedziała,że nie wie jak ze mną pracować,najchętniej by mną potrząsnęła i dodała że w moim przypadku może pomóc tylko leczenie szpitalne.:-(. Czuję się z tego powodu beznadziejnie.Co wizytę każdy temat rozmowy kończy się zapytaniem mnie czy byłam u lekarza i próbą przekonania mnie do hospitalizacji.Boję się szpitala psychiatrycznego.Czy nie jest tam jak w więzieniu w którym ludzi szprycuje się lekami żeby spali cały dzień i nie sprawiali problemów?Czy traktowano by mnie tam serio?Czy jest tam na pewno bezpiecznie?Czy jeśli coś byłoby nie tak mogłabym z niego wyjść?Wiele pytań chodzi mi po głowie.Jest to chyba jedna z najtrudniejszych decyzji jaką przyjdzie mi podjąć.:-(

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Alpina86]

Super jest ze próbujesz, nabierzesz doświadczenia i pewności w rozmowie. A moze akurat uda ci się w tej co się starasz, Mogłabyś pomyśleć o stażu nie wiem czy to wchodzi taka opcja w rachubę. Sa rożne firmy co biorą kasę z unii i można wiecej dostać na reke niz z pupu ze stazu, warto się zapytać.Wiem bo pracowałam w podobnej branży. Tylko pytanie jak jest w twoim mieście.

A ja jestem dumna z siebie ogarnelam dzis duzo spraw, pomimo zlego samopoczucia. I co najważniejsze zagaduje ludzi, o dziwo każdy jest miły chętny do rozmowy. Jakis przełom ?!oby Ciekawe co przyniesie nowy dzien. Uwielbiam melise z pomarancza jak natrafie to kupuje w biedronce. Wmawiam sobie ze dziala :p

[isza89]

Napisane przez florris

Boję się szpitala psychiatrycznego.Czy nie jest tam jak w więzieniu w którym ludzi szprycuje się lekami żeby spali cały dzień i nie sprawiali problemów?Czy traktowano by mnie tam serio?Czy jest tam na pewno bezpiecznie?Czy jeśli coś byłoby nie tak mogłabym z niego wyjść?

Wszystko zależy od szpitala. Byłam 3 razy i wspominam ogólnie dobrze. Na pewno szybciej mnie postawili do pionu, niż by to było w warunkach ambulatoryjnych. Nikt mnie nie szprycował lekami dla świętego spokoju, miałam opiekę, psychoterapię, terapię zajęciową i kinezyterapię, a jak już byłam w lepszym stanie, to mogłam częściowo decydować o leczeniu (np. że dany lek ma za dużo skutków ubocznych i przeważają nad korzyściami, więc wolałabym spróbować innego). Oddział zamknięty jest - jak nazwa wskazuje - zamknięty i poczucie uwięzienia może się pojawić, to kwestia subiektywnych odczuć. Na otwartym było jak w sanatorium. Raz wyszłam na własną prośbę po dwóch tygodniach, bo było mi tam gorzej niż w domu - podpisałam oświadczenie-dupochron, że nie mam planów samobójczych i mnie puścili.

P.S. Dzięki Dziewczyny za powitanie. <3

[Mandziaa86]

Witam, Jestem tu nowa. Lecze się na depresję od 11lat i bywało różnie przez te wszystkie lata. Pisze do was ponieważ szukam odpowiedzi na pytanie czy z depresją któraś z was zdecydowała się na powiększenie rodziny? Martwi mnie fakt ,ze byc może już nie będę miała dziecka z powodu choroby...

Pozdrawiam

[emmenems]

Mam już 31 wiec staż nie wchodzi w grę. Szukam po prostu pracy za minimalną. Od dziś jestem na większej dawce i powiem, że kurcze efekt porównując z mniejszą dawką jest duuuużo lepszy. Od razu lepiej usnełam, tylko chwilami widzę jakby za szybą. Może z czasem bedzie nawet lepiej, mam nadzieję.

[isza89]

Napisane przez Mandziaa86

Witam, Jestem tu nowa. Lecze się na depresję od 11lat i bywało różnie przez te wszystkie lata. Pisze do was ponieważ szukam odpowiedzi na pytanie czy z depresją któraś z was zdecydowała się na powiększenie rodziny? Martwi mnie fakt ,ze byc może już nie będę miała dziecka z powodu choroby...

Pozdrawiam

Nie zdecydowałam i nie zdecyduję się na biologiczne dziecko z dwóch powodów: obciążenia genetycznego i konieczności przynajmniej częściowego odstawienia leków na czas ciąży.

[Alpina86]

To jestes w moim wieku Co do stazu powyzej 30 roku zycia tez sie pojawiaja oferty, tak tylko zasugerowałam, wiem ze kazdy chce normalnej pracy,staz to jest opcja ,która mozna wziaść pod uwagę. Mnie za niedługo też czeka szukanie pracy. Napewno oganiesz jakas prace . Trzymam kciuki.

Ja z mężem tez chcielibyśmy mieć dzidziusia z tego co wiem można brac leki tylko nie wszystkie no i pewnie lepiej byłoby przejść psychoterapie, żeby się podbudować.

[florris]

Napisane przez isza89

Wszystko zależy od szpitala. Byłam 3 razy i wspominam ogólnie dobrze. Na pewno szybciej mnie postawili do pionu, niż by to było w warunkach ambulatoryjnych. Nikt mnie nie szprycował lekami dla świętego spokoju, miałam opiekę, psychoterapię, terapię zajęciową i kinezyterapię, a jak już byłam w lepszym stanie, to mogłam częściowo decydować o leczeniu (np. że dany lek ma za dużo skutków ubocznych i przeważają nad korzyściami, więc wolałabym spróbować innego). Oddział zamknięty jest - jak nazwa wskazuje - zamknięty i poczucie uwięzienia może się pojawić, to kwestia subiektywnych odczuć. Na otwartym było jak w sanatorium. Raz wyszłam na własną prośbę po dwóch tygodniach, bo było mi tam gorzej niż w domu - podpisałam oświadczenie-dupochron, że nie mam planów samobójczych i mnie puścili.

P.S. Dzięki Dziewczyny za powitanie. <3

Dzięki za odpowiedź.A powiedz mi tylko jak wygląda przyjęcie do takiego szpitala i czy trzeba wziąć ze sobą leki które się przyjmuje,czy ustawiane jest wszystko od nowa?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mandziaa86]

Dziękuję za odpowiedź.



Kiedyś byłam raz na oddziale zamkniętym przez 3 tyg. Najpierw robią wywiad od kiedy się męczysz i jakie przyjmujesz leki. Zabrali mi ładowarkę i można było korzystać z niej tylko u pielęgniarek. Tydzień do dwóch jesteś na sali O bserwacyjnej. Pobierają krew do badań. Godzinie mierzenie ciśnienia z rana. Zajęcia z psychologiem który bada przyczynę Twojej przypadłości. Mnie niestety nie służył pobyt bo byłam w ciąży i nie mogłam brać leków więc przeszlam na oddział otwarty gdzie miałam terapie grupowe. Ale ogólnie to dobierają Ci leki i dawki jakie na Ciebie działają. Po 2 tyg można wychodzić.było na przepustki weekendowe.

[isza89]

Napisane przez florris

Dzięki za odpowiedź.A powiedz mi tylko jak wygląda przyjęcie do takiego szpitala i czy trzeba wziąć ze sobą leki które się przyjmuje,czy ustawiane jest wszystko od nowa?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie wiem, jak w innych szpitalach, ale mogę Ci opowiedzieć, jak jest tam, gdzie byłam. Jeśli to przyjęcie planowe, to najpierw idziesz ze skierowaniem (lub wysyłasz pocztą) i czekasz na termin. W wyznaczonym dniu zgłaszasz się o podanej godzinie na izbę przyjęć. O ile nie ma jakichś nagłych przypadków czy konsultacji, to lekarz dyżurny przyjmuje Cię w gabinecie i zbiera wywiad. Przebieg choroby, dotychczasowe leczenie, inne choroby, aktualne samopoczucie - jak masz jakieś wyniki badań, wypisy z innych szpitali czy ksero kartoteki od psychiatry, to masz mniej do mówienia, bo sami sobie doczytają. Lekarz wychodzi, przychodzi pielęgniarka i podpisujesz zgodę na hospitalizację, oświadczenie o dostępie do informacji na Twój temat, oświadczenie o tym, że znasz swoje prawa (do tego dorzucają ulotkę o tych prawach i godzinach urzędowania rzecznika praw pacjenta w danym szpitalu) i pewnie coś jeszcze. Później przebierasz się w piżamę i przeglądasz z pielęgniarką rzeczy, które ze sobą przywiozłaś pod kątem niebezpiecznych przedmiotów (nawet jeśli nie masz myśli samobójczych i idziesz do szpitala z kompletnie innego powodu, to dla dobra innych pacjentów). Nie wolno mieć nic ostrego, szklanego, pasków, sznurówek itp. Ubranie i rzeczy, które nie przeszły kontroli oddajesz do depozytu (wtedy spisujecie, co oddajesz i to podpisujesz) lub oddajesz komuś, kto z Tobą przyszedł. Jeśli bardzo zależy Ci na jakimś niedozwolonym przedmiocie, to możesz go mieć w szafce u pielęgniarek, podpisany Twoim nazwiskiem i wydają Ci go na Twoją prośbę na określony czas (np. rano mówisz, że do południa chcesz słuchać muzyki, więc bierzesz słuchawki i oddajesz o umówionej godzinie, nie możesz ich wtedy zostawiać bez opieki, tylko mieć zawsze przy sobie). Ładowarki do telefonów/innych urządzeń też są u pielęgniarek i można u nich na noc zostawić telefon do naładowania. Leki psychiatryczne zapewnia szpital - na początku dostaniesz pewnie to, co do tej pory, a później będą zmiany. Leki na inne choroby brałam ze sobą, oddawałam pielęgniarkom z instrukcją dawkowania i dostawałam je razem z psychiatrycznymi (nie jestem pewna, ale wydaje mi się, że to nie jest konieczność i szpital może zapewnić wszystkie leki, jakich potrzebujesz - na pewno za to dostajesz zapas leków psychiatrycznych, jeśli wychodzisz na przepustkę). Jak już przebrniesz przez te wszystkie formalności, to pielęgniarka prowadzi Cię na odcinek zamknięty, gdzie dostajesz łóżko, szafkę i kolorowy kocyk. Na początku (pierwszy/drugi dzień) spodziewaj się też badań takich bardziej fizycznych - krew, mocz, ekg itp. Później w dużym uproszczeniu: obserwacja, diagnoza, ustalenie leczenia, oddział otwarty i do domu.

---------- Dopisano o 22:46 ---------- Poprzedni post napisano o 22:33 ----------

Byłam wczoraj u psychiatry i dostałam sertralinę. Po tygodniach ochoty na pożarcie wszystkiego w zasięgu wzroku, co tylko się nie rusza i nie miauczy mam od rana jadłowstręt. Poza tym padła propozycja szpitala, ale na razie odmówiłam - daję sobie jeszcze tydzień na jakąkolwiek poprawę (brak pogorszenia w sumie też ujdzie).

[Serekha]

Mam 22 lata i depresję z którą sobie nie radzę. Znajomi nie wiedzą, a bliscy skrocili temat " to ty masz problem, nie my" . Nie mam z kim o tym porozmawiac, nie wygladam na taką osobę, a tracę siły szczególne w nocy.
Czy jest tu jakas osoba w podobnej sytuacji ktora chciałaby sobie porozmawiać, wyrzucic z siebie wszystko czy nawet pogadac o ☠☠☠☠☠☠☠ach? Czuje się na codzień taka samotna, a w około mnie tyle ludzi..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz