Wstydzę się swojego domu. Jak zapoznać TŻa z rodzicami?

[Claire89]

Jak już w tytule wątku wspomniałam wstydzę się tego jak mieszkam. Spotykam się od jakiegoś czasu z pewnym chłopakiem, układa nam się dobrze. Jesteśmy w sobie po uszy zakochani. Ja jestem. Czuję, że on we mnie też. Widzę to w jego gestach, tym jak na mnie patrzy, jaki dla mnie jest. Mój TŻ jest wspaniałym człowiekiem, bardzo dobrym.

Chciałabym go przedstawić rodzicom... Jednak nie wiem jak. Aktualnie przebywam w domu rodzinnym, który ma już swoje lata. Mieszkam tu razem z rodzicami oraz trójką braci mamy. Dwójka z nich jest chora na schizofrenię... Z tego względu razem z rodzicami i siostrą mieszkamy w jednym pokoju. Dom jest trochę przystosowany pod chorych braci mamy. Pokój w którym mieszkamy jest po remoncie, więc jest całkiem ładny. Reszta domu... Część wygląda lepiej, część gorzej. Powoli jest wszystko remontowane. Jednak w domu nigdy się nie przelewało, dlatego zajmuje to sporo czasu. Zawsze są też pilniejsze wydatki. Dodatkowo atmosfera w domu jest naprawdę średnia. Rodzice często się kłócą, praktycznie codziennie. Chorzy bracia mamy się do nas nie odzywają, a jeżeli już to naprawdę sporadycznie.

Wstydzę się tego, całej tej sytuacji. Choć wiem, że nie powinnam. Jak na razie studiuję. Przez większą część roku mieszkam w innym mieście, w wynajętym mieszkaniu. W domu rodzinnym jedynie bywam, teraz przyjechałam na wakacje. Nie wiem jak zapoznać rodziców z TŻtem? Chciałabym go zaprosić do siebie, ale ogromnie się wstydzę. Wiem, że nie zmieniłby do mnie swojego stosunku po tej wizycie, bo nie jest takim człowiekiem, jednak mimo wszystko... boję się. O całej sytuacji w domu rodzinnym TŻowi mówiłam zdawkowo. Wie z kim mieszkam, że bracia mamy są chorzy, że rodzice się nie dogadują... Nie wiem co robić. Nie chcę ukrywać go przed rodzicami, by pomyślał, że mi nie zależy. Jednak nie wiem jak rozwiązać sytuację
Dodam, że mój chłopak pochodzi z rodziny w której pieniądze mają. A patrząc na mnie też raczej nie można się domyśleć, że żyjemy w naprawdę trudnych warunkach. Zawsze wyglądam ładnie, schludnie. Na studiach wynajmuję pokój...

Przepraszam za chaotyczną wypowiedź, ale bardzo ciężko mi sensownie poskładać myśli. Problem zaczyna mnie przerastać.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Już nawet pomijając wasze relacje rodzinne, to po prostu nie masz warunków, by przyjmować gości. Dlaczego w ogóle postanowiłaś zapraszać swojego faceta do domu? Przecież są innego możliwości, np. wspólne wyjście do restauracji .

[Claire89]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;76458996]Już nawet pomijając wasze relacje rodzinne, to po prostu nie masz warunków, by przyjmować gości. Dlaczego w ogóle postanowiłaś zapraszać swojego faceta do domu? Przecież są innego możliwości, np. wspólne wyjście do restauracji .[/QUOTE]

Doskonale zdaję sobie z tego sprawę, że nie mam warunków. Faceta do domu jak na razie nie zaprosiłam, jednak chcę by poznał moich rodziców. Czy to dziwne? A jednocześnie nie wiem jak to zaaranżować, bo zwyczajnie się wstydzę domu.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Claire89

Doskonale zdaję sobie z tego sprawę, że nie mam warunków. Faceta do domu jak na razie nie zaprosiłam, jednak chcę by poznał moich rodziców. Czy to dziwne? A jednocześnie nie wiem jak to zaaranżować, bo zwyczajnie się wstydzę domu.

Przecież nie komentuję tego, że chcesz zapoznać faceta z rodzicami, tylko sposób, w jaki postanowiłaś to zrobić. Po prostu są inne możliwości, by znaleźli się w tym samym miejscu o tym samym czasie.

[wikii15]

zarezerwuj stolik w kawiarni zaproś rodziców i już

[Claire89]

Nie będzie to dziwne? Zapoznawanie rodziców z chłopakiem w kawiarni?

[wikii15]

moim zdaniem spotkanie na neutralnym gruncie w Twojej sytuacji jest ok, pogadacie, poznacie się i tyle a nast. spotkanie możesz zorganizować w wynajętym mieszkaniu np.

[mmuffinkaa]

Napisane przez Claire89

Nie będzie to dziwne? Zapoznawanie rodziców z chłopakiem w kawiarni?

Jak daleko studiujesz od rodzinnego domu? Może mogliby przyjechać na zakupy i przy okazji moglibyście spotkać się gdzieś w kawiarni czy restauracji.

[Claire89]

Napisane przez mmuffinkaa

Jak daleko studiujesz od rodzinnego domu? Może mogliby przyjechać na zakupy i przy okazji moglibyście spotkać się gdzieś w kawiarni czy restouracji.

Koło 2 godzin samochodem, więc jest kawałek...

[hellolaska]

Mój obecny mąż miał taki problem jak Ty... Później się dowiedzialam

Powiem od siebie,że najwazniejsze by było czysto... Może być skromnie,biednie,ale czysto.

Nie wiem ile się spotykacie,ale jesli już długo, nie jest to przelotna znajomość to po prostu go uprzedź,że no jest jak jest.

[jeanne92]

Na twoim miejscu zaprosilabym go do domu, tylko wczesniej mu przedstaw sytuację tak jak nam ją opisałaś. Gdy pierwszy raz przyprowadzilam mojego TŻ do domu to tez mialam podobnie jak ty - kłotnie, mieszka z nami osoba niepelnosprawna intelektualnie, do tego jeszcze wtedy byly problemy z alkoholem. Wytlumaczylam mojemu facetowi jak sprawa wygląda i jakos to przetrwalam. I przy okazji moglam zaobserwowac do czego on przywiązuje najwieksza uwage i jak się odnosi do mojej rodziny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[_Selina_]

Zaproś rodziców do siebie. Możecie też się spotkać na gruncie neutralnym - kawiarnia/restauracja. Myślę, że wtedy pierwsze skrępowanie będzie mniejsze, a później dopiero możesz partnera zaprosić do domu rodzinnego.

___wysłane z telefonu, staram się sprawdzać co napisałam, ale czasami słownik "wie lepiej" ___

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Claire89

Nie będzie to dziwne? Zapoznawanie rodziców z chłopakiem w kawiarni?

Tego nikt nie wie. Każdy inne rzeczy uważa za dziwne. Ja w tym nic dziwnego nie widzę.

[Fuksjowy Pigmej]

Cześć, kiedyś był tu podobny wątek, nieźle się wtedy rozpisałam. Nie będę jeszcze raz pisać poematu, więc Ci skopiuję moją odpowiedź: Kiedyś tez byłam w takiej sytuacji. Tylko, ze u mnie narosło to do obsesji:p Moi rodzice są super, ale wtedy mieli poważne problemy finansowe, dodatkowo mieszkaliśmy w parszywej okolicy w małym, zapuszczonym mieszkaniu ze schizofrenikiem (babcia). Wstydziłam się piekielnie, całe liceum nie zaprosiłam nikogo do domu, poza jedna koleżanka, którą była u mnie raz i po wizycie bardzo zmieniła do mnie swój stosunek, zaczęła mnie unikać itp. To chyba przelało czarę goryczy a ja, jak to młoda dziewczyna zamiast dojść do wniosku, ze ta koleżanka widocznie nie jest nic warta, to zaczęłam tracić poczucie własnej wartości i pewność siebie. Jak spodobał mi się chłopak albo ja wpadłam komuś w oko to od razu odpuszczałam, bo nie wyobrażałam sobie co będzie jak do mnie przyjdzie i zobaczy to wszystko. Jak mnie ktoś odwoził to kazałam się zatrzymywać na początku ulicy (nawet jak było oberwanie chmury) i mówiłam, ze lubię spacery to był dla mnie nawiększy kompleks i koszmar.
Później poszłam na studia i tam mimo usilnych prób nie udało mi się spławić takiego jednego namolnego chłopaka. Ale tu miałam już latwiej, bo studiowałam na drugim końcu Polski i o wizytę w domu rodzinnym nie było tak łatwo. Problem się zaczął w momencie, w którym uświadomiłam sobie, ze nasz związek jest bardzo poważny i dla mnie i dla niego. Był problem, bo ciagle się wykręcalam, mimo dwudziestu kilku lat na karku, ciagle wstydziłam się go zaprosić, miałam idiotyczne obawy, ze mnie rzuci jak to wszystko zobaczy. Był moment, ze ze stresu nie spałam po nocach i moje wszystkie myśli kręciły się wokół tego.
W końcu nie wytrzymałam i szczerze, na spokojnie (no, prawie, bo w sumie to beczałam jak bóbr) przyznałam się dlaczego go nie zapraszam. Powiedziałam wszystko: ze się wstydzę, ze to zawsze był mój kompleks, ze sama sobie tego nie wybrałam, ze moja babcia ma różne, często szokujące zachowania, ze okolica parszywa, w mieszkaniu bida aż piszczy itp... I od razu atmosfera się oczyściła. Ja już nie musiałam kłamać i się wykręcać, a mój chłopak stwierdził, ze skoro tak to on wcale nie musi tego widzieć, i skoro już wie dlaczego go nie zapraszam to mu to wystarczy i nie będzie mnie wpędzal w zakłopotanie i wymuszał wizyty. I tak przeżyliśmy całe studia bez wracania do tematu. Chociaż z boku sytuacja mogla wyglądać dziwacznie to przez 5 lat związku (w tym roku narzeczeństwa) mój TŻ nie miał pojęcia nawet gdzie dokładnie jest mój dom rodzinny
Rozwiązanie problemu pojawiło się przypadkiem, chyba je przez całe życie wymodlilam w dwa lata po studiach zaczęliśmy na tyle dobrze zarabiać, ze przeprowadziłam moich rodziców w miejsce, którego absolutnie się nie wstydzę TZ co prawda zobaczył tamto mieszkanie i okolicę już po wyprowadzce, poznał nawet babcie, to na koniec i tak stwierdził, ze to gdzie mieszkałam nie miało dla niego żadnego znaczenia, ale wiedział, ze dla mnie miało ogromne
Także skończyło się happy endem, ale zapewniam Cię, ze co sobie stresu przez to nafundowalam w życiu to moje:/ Ty bądź mądrzejsza i nie przejmuj się ami bo szkoda zdrowia!


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wielka_niewiadoma1]

Moim zdaniem powinnaś szczerze powiedzieć chłopakowi jak wygląda sytuacja i powinien on ją zobaczyć.

Nie musicie tam spędzić dużo czasu - ale np. po rozmowie w kawiarni odprowadzić rodziców do mieszkania i wejść na chwilę się pożegnać; odwiedzić ich przejazdem itp.

Jesteście w dobrej sytuacji bo mieszkacie daleko i tam układacie sobie życie więc sytuacja domowa może Was nie dotyczyć w życiu. Ale musisz pamiętać że upłyną lata: będziecie małżeństwem, będziecie mieć dzieci a rodzina może wymagać opieki. Wtedy będziesz musiała na niego liczyć.

Jeśli okaże się palantem i z takich względów zerwie tę znajomość to lepiej dla Ciebie.

U mnie sytucja domowa byłą równie kiepska, do zapuszczony i brudny. Na studiach poznałam chłopaka, który po pierwszej wizycie u rodziców powiedział że nie chce tam wracać - rok później rozstaliśmy się z innych względów.
Obecnie po latach sytuacja się poprawiła, sama chętniej wracam do domu. Mój TŻ akceptuje wszystko, jest mi bardzo miło że chętnie jeździ w moje rodzinne strony.

[Mahdab]

Chyba jestem dziwna, bo mój mąż NIGDY nie był u mnie w rodzinnym domu i nie jest to dla nas problem. Moja mama jest specyficzną osobą, rzadko ją odwiedzam i nie widzę powodu, żeby kogoś zapraszać do nie swojego domu i wstydzić się za nie swoje życie. Nigdy się też z tego nie tłumaczyłam, bo to nie jest żaden obowiązek.

Jak byłam młodsza mieszkaliśmy w kawalerce i też nie miałam warunków do przyjmowania gości, głupio mi było zapraszać ludzi, bo wtedy mama musiała coś robić w kuchni, żeby z nami nie siedzieć. Mój ówczesny chłopak strasznie się wpraszał, tym bardziej się zaparłam, że go nie zaproszę nigdy, bo to dla mnie strasznie burackie Na końcu mnie obgadał ze złości przed MOIMI znajomymi, że pewnie mam syf i pomyloną rodzinę. W sumie przez to z nim zerwałam i o dziwo idiota płakał jak dziecko.

Ja bym faceta do domu nie zapraszała, bo i w jakim celu? Jakbym mu ufała, to bym być może powiedziała w czym rzecz, przy jakiejś okazji. Nie wiem w jakim celu go zapraszać, ty się będziesz wstydziła, a on się będzie czuł niezręcznie (i będzie się zastanawiał w duchu czy masz skrzywienie psychiczne )

[201803290936]

Autorko, o swojej sytuacji rodzinnej i tak będziesz pewnie chciała ("musiała") mu w końcu powiedzieć. Wujkami się przecież "na starość" nie zamierzasz zajmować (i tak przy okazji mam nadzieję, że nie zamierzacie rodzinnie w to Twojej siostry wzrobić), więc ich istnienie problemem samym w sobie nie jest. Natomiast zapraszanie chłopaka akurat teraz do tego domu "bo tak wypada", czy z podobnych powodów, jeżeli ma to się wiązać ze stresem, dyskomfortem, nie ma większego sensu. Rodziców może poznać w innych okolicznościach i miejscu. Może opisz mu sytuację i zwyczajnie zapytaj, czy chce tam z Tobą jechać, czy wolałby poznać rodziców na neutralnym gruncie. Zadecydujcie razem.

[Grajacamuza]

Jesli krepuje Cie sytuacja i nie chcesz zeby Twoj chlopak zobaczyl jak mieszkaja Twoi rodzice, powiedz mu szczerze, ze na chwile obecna nie ma warunkow aby go tam zapraszac. Jednoczesnie powiedz, ze chcesz go zapoznac z rodzicami na jakims neutralnym gruncie ( kafejka, mala restauracja).


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[79 Marta]

Też bym szczerze porozmawiała. Chociaż z autopsji wiem, że to trudne.

[owieczka258]

Ja bym z chłopakiem szczerze porozmawiała, wyjaśniła jak wygląda sytuacja. Co będzie za kilka lat? Nadal będziesz ukrywać jak to tam u Ciebie jest? Nie musisz koniecznie go zaprowadzać do domu. Można zaaranżować jego spotkanie z Twoimi rodzicami gdzieś na mieście, albo rodzice mogą przyjechać do Ciebie.

[QueenOfHearts]

ja bym przeanalizowała co będzie najmniej kłopotliwe dla wszystkich i postąpiła według tego.

Wzięła bym pod uwagę całą rodzinę, w tym chorych braci mamy i wtedy podjęła decyzję.

Czasem lepiej zapoznać rodziców na neutralnym gruncie.

[lady666macbeth]

Napisane przez Claire89

Nie będzie to dziwne? Zapoznawanie rodziców z chłopakiem w kawiarni?

nie będzie to dziwne.
Ale zanim zapoznasz chłopaka z rodzicami, myślę że powinnaś mu powiedzieć dlaczego w kawiarni a nie u Ciebie w domu. Nie wiem jak blisko jesteście ze sobą, i czy to odpowiedni czas na wprowadzanie go w Twoje życie rodzinne?
Myślę że w kawiarni wszyscy będziecie czuli się bardziej komfortowo niż w domu. Ani chłopak nie będzie skrępowany, a tym bardziej Wy.