Rozstanie po 4 latach jak to uciąć skutecznie?

[ofelia12]

Witajcie kochane!
Nigdy nie sądziłam, że kiedyś stanę się bohaterką wątku mimo, iż sama od lat namiętnie zaglądam na forum i czytam.
Jak widzicie temat nie będzie najłatwiejszy. Postaram się jednak zacząć od początku i nie pominąć istotnych szczegółów. Mam 22 lata, a mój już chyba ex 23. Byliśmy razem 4 lata. Przez ostatnie 2 pełno w mojej głowie było różnego typu wątpliwości niemniej jednak miłość zawsze wygrywała. Jakiego typu były to wątpliwości?
Głównie takie, że nigdy nie byłam przez niego wspierana, a wręcz zniechęcana do podejmowania jakichkolwiek działań słowami "i tak ci się nie uda", "po co ci to" itd. Zabronił mi nawet pojechać do koleżanki za granicę na tydzień w odwiedziny (teraz widzę, że powinnam jechać i tak...)Przez cały związek przejawiał się też wątek tego, że chciałabym być niezależna finansowo w przyszłości, że chciałabym pracować, podróżować, na rodzinę oczywiście też miał przyjść czas, ale w swoim czasie. Jemu to się nie podobało no i zaczęło się, obwinianie mnie, że jestem niedojrzała i niedorozwinięta, bo mam JUŻ 22 lata i zamiast bawić dzieci chcę zobaczyć trochę świata i rozwinąć się zawodowo.
Zaczęłam czuć się jak w złotej klatce. Pozbawiona wsparcia i pewności siebie, którą kiedyś tryskałam. Bo po co mam coś robić jak i tak jestem beznadziejna i nie znajdę pracy, nic nie osiągnę (jego słowa). W między czasie on oczywiście może czatować z obcymi laskami, spotykać się z koleżankami itd. bo to przecież tylko koleżanki, a moje nawet samotne wyjście na zakupy czy spotkanie z przyjaciółkami to już był powód do czepiania się. Bo po co mi przyjaciółki? Po co się z nimi spotykasz? Powiedział mi nawet, że jeśli chciałabym się spotkać z jakimś kolegą to tylko z nim obok, a jak ja powiedziałam coś nie tak na spotkania z jego koleżankami to od razu awantura. Ba, one nawet nie wiedzą, że miał dziewczynę 4 lata. Od kilku miesięcy miałam wrażenie, że już nawet on sam szuka jeszcze większej dziury w całym. Niechętnie się ze mną spotykał, dużo czasu spędzał z koleżankami, jakoś tak nie mieliśmy o czym rozmawiać, wszczynał awantury z byle powodu jeszcze większe niż kiedykolwiek i parę razy sugerował, że powinniśmy się rozstać, bo ja tego chce i ja go już nie kocham i ja i tak go zostawię (choć naprawdę te kilka miesięcy temu nie chciałam go zostawiać i wciąż chciałam o niego walczyć, a on i tak tak gadał...). 2 tyg temu znów mi powiedział, że najlepiej byłoby się rozstać i ja zmęczona już wszystkim powiedziałam, że tak, ok. Pierwsze dni były bardzo smutne, szok, niedowierzanie, ale potem zaczełam czuć się lepiej. Wolna, bez pana i władcy nad sobą. Wolna od pretensji, żali i kontrolowania (potrafił namierzać mnie gdzie jestem, albo kazać mi wysyłać snapchaty gdzie jestem...). Poczułam się szczęśliwa. Do czasu aż zadzwonił do mnie mówiąc mi, że mnie kocha, tęskni, pytać czy jesteśmy jeszcze razem (o matko), czy będziemy. Potem zaczął obwiniać mnie " no tak ty nie tęsknisz", "ty chciałaś się rozstać", "nie zależy ci", "myślałem, że normalnie porozmawiamy", "że będziemy się przyjaźnić", "że się spotkamy".
Dziewczyny!
Ja nie widzę już przyszłości z tym człowiekiem, ale jest mi bardzo bardzo źle od nowa. Głównie dlatego, że po tym telefonie czuję się, że niszczę człowieka. Myślicie, że z takimi jego zachowaniami możliwe jest, żeby on mnie kochał? A może znacie taki typ człowieka i wiecie mniej więcej z własnych przeżyć jak to wszystko się kończy? Przyznam, że czułam wielką ulgę, gdy sam wyszedł z ostateczną propozycją zerwania. Myślałam, że dzięki temu nie będzie cierpiał... Mam za miękkie serce i nie wiem czy postępuję słusznie...

[stesia]

nawet nie myśl o powrocie do niego, facet to toksyk, chciał cię odciąc od znajomych, zamknąć w domu i zrobić zależną od niego. nie wmawiaj sobie że go niszczysz bo nic takiego nie ma miejsca, to on ciebie niszczył gdy byliście razem. nawet jeśli by cierpiał to szczerze to na to zasługuje. jak będzie dzwonił nie odbieraj, unikaj jakiegokolwiek kontaktu z nim i absolutnie do niego nie wracaj. jesteś młoda, nie warto niszczyc sobie życia z takim, musisz sobie wszystko w głowie poukładać i zrozumieć że rozstanie to najlepsza rzecz jaka cię z tym związku spotkała.

[Mimiko]

Napisane przez ofelia12

Witajcie kochane!
Nigdy nie sądziłam, że kiedyś stanę się bohaterką wątku mimo, iż sama od lat namiętnie zaglądam na forum i czytam.
Jak widzicie temat nie będzie najłatwiejszy. Postaram się jednak zacząć od początku i nie pominąć istotnych szczegółów. Mam 22 lata, a mój już chyba ex 23. Byliśmy razem 4 lata. Przez ostatnie 2 pełno w mojej głowie było różnego typu wątpliwości niemniej jednak miłość zawsze wygrywała. Jakiego typu były to wątpliwości?
Głównie takie, że nigdy nie byłam przez niego wspierana, a wręcz zniechęcana do podejmowania jakichkolwiek działań słowami "i tak ci się nie uda", "po co ci to" itd. Zabronił mi nawet pojechać do koleżanki za granicę na tydzień w odwiedziny (teraz widzę, że powinnam jechać i tak...)Przez cały związek przejawiał się też wątek tego, że chciałabym być niezależna finansowo w przyszłości, że chciałabym pracować, podróżować, na rodzinę oczywiście też miał przyjść czas, ale w swoim czasie. Jemu to się nie podobało no i zaczęło się, obwinianie mnie, że jestem niedojrzała i niedorozwinięta, bo mam JUŻ 22 lata i zamiast bawić dzieci chcę zobaczyć trochę świata i rozwinąć się zawodowo.
Zaczęłam czuć się jak w złotej klatce. Pozbawiona wsparcia i pewności siebie, którą kiedyś tryskałam. Bo po co mam coś robić jak i tak jestem beznadziejna i nie znajdę pracy, nic nie osiągnę (jego słowa). W między czasie on oczywiście może czatować z obcymi laskami, spotykać się z koleżankami itd. bo to przecież tylko koleżanki, a moje nawet samotne wyjście na zakupy czy spotkanie z przyjaciółkami to już był powód do czepiania się. Bo po co mi przyjaciółki? Po co się z nimi spotykasz? Powiedział mi nawet, że jeśli chciałabym się spotkać z jakimś kolegą to tylko z nim obok, a jak ja powiedziałam coś nie tak na spotkania z jego koleżankami to od razu awantura. Ba, one nawet nie wiedzą, że miał dziewczynę 4 lata. Od kilku miesięcy miałam wrażenie, że już nawet on sam szuka jeszcze większej dziury w całym. Niechętnie się ze mną spotykał, dużo czasu spędzał z koleżankami, jakoś tak nie mieliśmy o czym rozmawiać, wszczynał awantury z byle powodu jeszcze większe niż kiedykolwiek i parę razy sugerował, że powinniśmy się rozstać, bo ja tego chce i ja go już nie kocham i ja i tak go zostawię (choć naprawdę te kilka miesięcy temu nie chciałam go zostawiać i wciąż chciałam o niego walczyć, a on i tak tak gadał...). 2 tyg temu znów mi powiedział, że najlepiej byłoby się rozstać i ja zmęczona już wszystkim powiedziałam, że tak, ok. Pierwsze dni były bardzo smutne, szok, niedowierzanie, ale potem zaczełam czuć się lepiej. Wolna, bez pana i władcy nad sobą. Wolna od pretensji, żali i kontrolowania (potrafił namierzać mnie gdzie jestem, albo kazać mi wysyłać snapchaty gdzie jestem...). Poczułam się szczęśliwa. Do czasu aż zadzwonił do mnie mówiąc mi, że mnie kocha, tęskni, pytać czy jesteśmy jeszcze razem (o matko), czy będziemy. Potem zaczął obwiniać mnie " no tak ty nie tęsknisz", "ty chciałaś się rozstać", "nie zależy ci", "myślałem, że normalnie porozmawiamy", "że będziemy się przyjaźnić", "że się spotkamy".
Dziewczyny!
Ja nie widzę już przyszłości z tym człowiekiem, ale jest mi bardzo bardzo źle od nowa. Głównie dlatego, że po tym telefonie czuję się, że niszczę człowieka. Myślicie, że z takimi jego zachowaniami możliwe jest, żeby on mnie kochał? A może znacie taki typ człowieka i wiecie mniej więcej z własnych przeżyć jak to wszystko się kończy? Przyznam, że czułam wielką ulgę, gdy sam wyszedł z ostateczną propozycją zerwania. Myślałam, że dzięki temu nie będzie cierpiał... Mam za miękkie serce i nie wiem czy postępuję słusznie...

Moim zdaniem pogrubione świadczy o tym, że on cię nie kocha tylko chce sobie "wychować" potulną i uzależnioną od siebie partnerkę. Im dłużej z nim będziesz tym więcej przebojowości i pewności siebie stracisz. Dla mnie takie poglądy to dyskwalifikacja, dlatego sądzę, że dobrze zrobiłaś rozstając się. Zresztą sama odetchnęłaś i poczułaś się bez niego lepiej. W dobrych związkach partnerzy motywują się wzajemnie, kibicują aktywnościom mającym pomoc w rozwoju osobistym czy karierze, a nie podcinają skrzydła. I sorry, ale jakby mi ktoś powiedział, że w wieku 22 lat mam brać się za robienie dzieci i zapomnieć o swoich ambicjach to popukałabym się w głowę.

[Regista]

To nie Ty go niszczysz, tylko on niszczy Ciebie. Bardzo skutecznie zresztą. On nie cierpi, bo stracił ukochaną osobę, on się wścieka, bo jego zabawka, jego własność, śmie mieć swoje zdanie i nie jest jeszcze na tyle urobiona, żeby wrócić do niego na pstryknięcie palców. Myślał, że ma Cię na zawsze, a tu taka przykra niespodzianka. Dlatego wpędza Cię w poczucie winy, żeby znów mieć nad Tobą władzę. Pewnie zarywał do innej dziewczyny, dlatego się Tobą rozstał, ale mu nie wyszło, bo wybacz, ale każda po jego tekstach powinna go kopnąć w cztery litery, więc próbuje wrócić. Tacy ludzie nie znoszą nie mieć nad nikim władzy, więc znów padło na Ciebie. Nie daj się. A na jego oskarżenia odpowiadaj twierdząco: tak, nie tęsknię za tobą, masz rację, już cię nie kocham, nie chcę z tobą już rozmawiać, a tym bardziej spotykać się. Powtarzaj to za każdym razem, spokojnie, jak zdarta płyta. Znudzi mu się w końcu i znajdzie sobie nową ofiarę. Niestety.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Z chamskimi partnerami już tak jest, że bardzo często po rozstaniu nagle zaczynają wydzwaniać, zasypywać nas wiadomościami albo rozpowiadać znajomym, jak to bardzo nas kochają, jak się jeszcze będą starać, jak tęsknią... bla, bla, bla...

Tylko że faciu miał cztery lata na pokazanie, jakim potrafi być partnerem. A był beznadziejnym... Tak jak napisały Wizażanki wyżej: naprawdę byłaś z toksykiem, Dziewczyno.

Na nic bym na Twoim miejscu już nie liczyła, bo tacy ludzie się nie zmieniają. Co więcej: gdybyście teraz do siebie wrócili, szybko byłoby jeszcze gorzej. Bo ten chłopak jest zwyczajnie bezczelny i myśli, że wszystko mu się należy. I potulna dziewczyna w domu, i gorące koleżanki, które nie mają pojęcia, że jest zajęty

Najlepsza rada to nie odbierać, nie odzywać się, starać się to rozstanie przeżyć.

[ajah]

Odetnij się. Im dłużej go nie widzisz, tym lepiej i zdrowiej. Nic mu nie jesteś winna, zadbaj o siebie.
A to jak się czujesz jest związane m.in z tym jak przez lata cię urabiał.

[bluebluesky]

Trafilas na manipulanta! To bardzo dobrze, ze udalo ci sie wyrwac. Nie boj sie, nic sie z nim nie dzieje, on zeruje na takich negatywnych uczuciach, wierz mi.

Ciesz sie zyciem, nie odbieraj telefonow, nie gadaj na FB, po prostu ucinaj rozmowe

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[QUOTE=ofelia12;74375266]A może znacie taki typ człowieka i wiecie mniej więcej z własnych przeżyć jak to wszystko się kończy? [QUOTE]

nie odbieraj telefonów, nie czytaj smsów i maili. Nie przyjmuj zaproszeń i nie zgadzaj się na spotkania. Zablokuj go na wszystkich możliwych forach. Jeżeli będziesz się z nim kontaktowała to jego ego będzie się tym karmiło, będzie oczekiwał że wrócisz do niego i wszystko będzie wspaniale. Jak do tej pory.
Konsekwencja w końcu przyniesie skutek. Mojemu exowi zajęło to dwa lata....

[ofelia12]

Dziękuje wam wszystkim za opinie. Żałuje, że tak długo zwlekałam z napisaniem czegoś tutaj, ale dzięki wam czuję się lepiej. <3

---------- Dopisano o 16:56 ---------- Poprzedni post napisano o 16:55 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;74382016][QUOTE=ofelia12;74375266]A może znacie taki typ człowieka i wiecie mniej więcej z własnych przeżyć jak to wszystko się kończy?

nie odbieraj telefonów, nie czytaj smsów i maili. Nie przyjmuj zaproszeń i nie zgadzaj się na spotkania. Zablokuj go na wszystkich możliwych forach. Jeżeli będziesz się z nim kontaktowała to jego ego będzie się tym karmiło, będzie oczekiwał że wrócisz do niego i wszystko będzie wspaniale. Jak do tej pory.
Konsekwencja w końcu przyniesie skutek. Mojemu exowi zajęło to dwa lata....

2 lata to bardzo długo... Cieszę się, że jednak w końcu dał ci spokój.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez ofelia12

2 lata to bardzo długo... Cieszę się, że jednak w końcu dał ci spokój.

Po 2 latach już nie dzwonił i nie pisał smsów. Przez lata za to dostawałam wiadomości na fb. Usuwałam bez czytania. Jeżeli oddzwonisz, odpowiesz, przeczytasz to on przyczepi się znów. I będzie wspominał przeszłość i bedzie nęcił pojednaniem i będzie mówił jak tęskni i zrobi Ci awanturę że za mało Ci zależy. Że za mało go kochalaś.

Utnij kontakt.

[QueenOfHearts]

Autorko,
ten facet to toksyk. Nic z niego nie będzie.

[201803290936]

Toksyk wręcz podręcznikowy. Autorko, wypij szampana za koniec tego związku. On Cię nigdy nie kochał, co najwyżej miłość ładnie imitował. On chciał Cię posiadać. Niektórzy tych dwóch uczuć nie rozróżniają, ale różnica jest ogromna, bo miłość zawiera w sobie szacunek, chęć wspierania się, pomagania sobie, motywowania. Posiadacz tych dodatkowych, mega ważnych warunków spełniać nie musi. Na przyszłość, jeżeli tylko zobaczysz, że facet ma takie zapędy, wiej od razu, nie czekaj na rozwój wypadków. I nigdy nie dawaj sobie czegoś "zabraniać". Jesteś wolnym człowiekiem. Decydujesz o sobie, dokonujesz wyborów. Jasne, niektóre mogą i wręcz powinny sprzyjać związkowi, podtrzymaniu uczuć, ale nie wszystkie. I nie zawsze partner musi być zadowolony z naszych wyborów. Ani my z jego.

---------- Dopisano o 10:03 ---------- Poprzedni post napisano o 10:02 ----------

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;74386301]Po 2 latach już nie dzwonił i nie pisał smsów. Przez lata za to dostawałam wiadomości na fb. Usuwałam bez czytania. Jeżeli oddzwonisz, odpowiesz, przeczytasz to on przyczepi się znów. I będzie wspominał przeszłość i bedzie nęcił pojednaniem i będzie mówił jak tęskni i zrobi Ci awanturę że za mało Ci zależy. Że za mało go kochalaś.

Utnij kontakt.[/QUOTE]

100%.

[201711031014]

Napisane przez ofelia12

Witajcie kochane!
Nigdy nie sądziłam, że kiedyś stanę się bohaterką wątku mimo, iż sama od lat namiętnie zaglądam na forum i czytam.
Jak widzicie temat nie będzie najłatwiejszy. Postaram się jednak zacząć od początku i nie pominąć istotnych szczegółów. Mam 22 lata, a mój już chyba ex 23. Byliśmy razem 4 lata. Przez ostatnie 2 pełno w mojej głowie było różnego typu wątpliwości niemniej jednak miłość zawsze wygrywała. Jakiego typu były to wątpliwości?
Głównie takie, że nigdy nie byłam przez niego wspierana, a wręcz zniechęcana do podejmowania jakichkolwiek działań słowami "i tak ci się nie uda", "po co ci to" itd. Zabronił mi nawet pojechać do koleżanki za granicę na tydzień w odwiedziny (teraz widzę, że powinnam jechać i tak...)Przez cały związek przejawiał się też wątek tego, że chciałabym być niezależna finansowo w przyszłości, że chciałabym pracować, podróżować, na rodzinę oczywiście też miał przyjść czas, ale w swoim czasie. Jemu to się nie podobało no i zaczęło się, obwinianie mnie, że jestem niedojrzała i niedorozwinięta, bo mam JUŻ 22 lata i zamiast bawić dzieci chcę zobaczyć trochę świata i rozwinąć się zawodowo.
Zaczęłam czuć się jak w złotej klatce. Pozbawiona wsparcia i pewności siebie, którą kiedyś tryskałam. Bo po co mam coś robić jak i tak jestem beznadziejna i nie znajdę pracy, nic nie osiągnę (jego słowa). W między czasie on oczywiście może czatować z obcymi laskami, spotykać się z koleżankami itd. bo to przecież tylko koleżanki, a moje nawet samotne wyjście na zakupy czy spotkanie z przyjaciółkami to już był powód do czepiania się. Bo po co mi przyjaciółki? Po co się z nimi spotykasz? Powiedział mi nawet, że jeśli chciałabym się spotkać z jakimś kolegą to tylko z nim obok, a jak ja powiedziałam coś nie tak na spotkania z jego koleżankami to od razu awantura. Ba, one nawet nie wiedzą, że miał dziewczynę 4 lata. Od kilku miesięcy miałam wrażenie, że już nawet on sam szuka jeszcze większej dziury w całym. Niechętnie się ze mną spotykał, dużo czasu spędzał z koleżankami, jakoś tak nie mieliśmy o czym rozmawiać, wszczynał awantury z byle powodu jeszcze większe niż kiedykolwiek i parę razy sugerował, że powinniśmy się rozstać, bo ja tego chce i ja go już nie kocham i ja i tak go zostawię (choć naprawdę te kilka miesięcy temu nie chciałam go zostawiać i wciąż chciałam o niego walczyć, a on i tak tak gadał...). 2 tyg temu znów mi powiedział, że najlepiej byłoby się rozstać i ja zmęczona już wszystkim powiedziałam, że tak, ok. Pierwsze dni były bardzo smutne, szok, niedowierzanie, ale potem zaczełam czuć się lepiej. Wolna, bez pana i władcy nad sobą. Wolna od pretensji, żali i kontrolowania (potrafił namierzać mnie gdzie jestem, albo kazać mi wysyłać snapchaty gdzie jestem...). Poczułam się szczęśliwa. Do czasu aż zadzwonił do mnie mówiąc mi, że mnie kocha, tęskni, pytać czy jesteśmy jeszcze razem (o matko), czy będziemy. Potem zaczął obwiniać mnie " no tak ty nie tęsknisz", "ty chciałaś się rozstać", "nie zależy ci", "myślałem, że normalnie porozmawiamy", "że będziemy się przyjaźnić", "że się spotkamy".
Dziewczyny!
Ja nie widzę już przyszłości z tym człowiekiem, ale jest mi bardzo bardzo źle od nowa. Głównie dlatego, że po tym telefonie czuję się, że niszczę człowieka. Myślicie, że z takimi jego zachowaniami możliwe jest, żeby on mnie kochał? A może znacie taki typ człowieka i wiecie mniej więcej z własnych przeżyć jak to wszystko się kończy? Przyznam, że czułam wielką ulgę, gdy sam wyszedł z ostateczną propozycją zerwania. Myślałam, że dzięki temu nie będzie cierpiał... Mam za miękkie serce i nie wiem czy postępuję słusznie...

Doświadczyłem czegoś podobnego.
Włącznie z próbami urabiania na swoją modłę.
Problematyczne bo niewykolne wobec mnie.
Namierzania nie miałem ale miałem analizę gdzie mogę być, godzin ,ustalania że coś sie nie zgadza..etc.

Zablokuj, nie odpowiadaj, na skrzynce email ustaw przekierowania (to proste) do folderu SPAM.
Jak w inny sposób Ciebie odnajdzie: metoda zdartej płyty.Nawet nie odnoś się do zarzutów że Ci nie zależało.

Z własnych doświadczeń oraz tych z którymi miałem styczność (związek z kobietą PO takim facecie) -
On Ciebie nie kochał.NALEŻAŁAŚ do niego ,w jego mniemaniu. Wpędzanie w poczucie winy że on Cierpi: to manipulacja.Tylko i wyłącznie.
Odetnij się, będziesz miała mnóstwo huśtawek nastroju później . Jest jedna BAAARDZO istotna sprawa: obserwuj siebie.W następnej znajomości możesz mieć podobne zachowania jak on.Często się zdarza że przesiąka się nimi. Po prostu zniszczył Ciebie i Twoje poczucie wartości.

Ćwicz,ucz się,tańcz, pracuj... rób wszystko to w czym Ciebie ograniczał.
Masz link do bardzo pomocnego kanału.
https://www.youtube.com/watch?v=19nOD9FjucE

[ofelia12]

Napisane przez Doris1981

Toksyk wręcz podręcznikowy. Autorko, wypij szampana za koniec tego związku. On Cię nigdy nie kochał, co najwyżej miłość ładnie imitował. On chciał Cię posiadać. Niektórzy tych dwóch uczuć nie rozróżniają, ale różnica jest ogromna, bo miłość zawiera w sobie szacunek, chęć wspierania się, pomagania sobie, motywowania. Posiadacz tych dodatkowych, mega ważnych warunków spełniać nie musi. Na przyszłość, jeżeli tylko zobaczysz, że facet ma takie zapędy, wiej od razu, nie czekaj na rozwój wypadków. I nigdy nie dawaj sobie czegoś "zabraniać". Jesteś wolnym człowiekiem. Decydujesz o sobie, dokonujesz wyborów. Jasne, niektóre mogą i wręcz powinny sprzyjać związkowi, podtrzymaniu uczuć, ale nie wszystkie. I nie zawsze partner musi być zadowolony z naszych wyborów. Ani my z jego.

---------- Dopisano o 10:03 ---------- Poprzedni post napisano o 10:02 ----------



100%.

Masz rację. Dziękuję za ten komentarz. W następnym związku już chyba psychicznie będę się przyglądać oznakom toksyczności. Mam nauczkę.

---------- Dopisano o 18:20 ---------- Poprzedni post napisano o 18:17 ----------

Napisane przez Pirx

Doświadczyłem czegoś podobnego.
Włącznie z próbami urabiania na swoją modłę.
Problematyczne bo niewykolne wobec mnie.
Namierzania nie miałem ale miałem analizę gdzie mogę być, godzin ,ustalania że coś sie nie zgadza..etc.

Zablokuj, nie odpowiadaj, na skrzynce email ustaw przekierowania (to proste) do folderu SPAM.
Jak w inny sposób Ciebie odnajdzie: metoda zdartej płyty.Nawet nie odnoś się do zarzutów że Ci nie zależało.

Z własnych doświadczeń oraz tych z którymi miałem styczność (związek z kobietą PO takim facecie) -
On Ciebie nie kochał.NALEŻAŁAŚ do niego ,w jego mniemaniu. Wpędzanie w poczucie winy że on Cierpi: to manipulacja.Tylko i wyłącznie.
Odetnij się, będziesz miała mnóstwo huśtawek nastroju później . Jest jedna BAAARDZO istotna sprawa: obserwuj siebie.W następnej znajomości możesz mieć podobne zachowania jak on.Często się zdarza że przesiąka się nimi. Po prostu zniszczył Ciebie i Twoje poczucie wartości.

Ćwicz,ucz się,tańcz, pracuj... rób wszystko to w czym Ciebie ograniczał.
Masz link do bardzo pomocnego kanału.
https://www.youtube.com/watch?v=19nOD9FjucE

Dziękuję bardzo. Mam nadzieję jednak, że nigdy nie stanę się taką osobą jak on. Nie ma nic fajnego w posiadaniu partnera na smyczy... A namierzanie kogoś całymi dniami i niszczenie jego marzeń też nie jest dla mnie.

[201711031014]

Widzisz?
Już dostrzegasz że nie niszczysz go tylko on Ciebie

Wyjdziesz z tego.Ale uprzedzam będą trudne dni.
Ja byłem analizowany,wmawiano mi inne cechy niż mam,etc...w koncu sam zacząłem się destsbilizowac.

Ważne że reagujesz .Są osoby które nie reagują na takie namięrzanie.Wysyłają takie zdjecia etc...:-(
A potem bronią takiego człowieka

Toksyk pełna gęba.
Po rozstaniu też słyszałem podobne słowa jak Ty ;-)
Głowa do góry

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201711031014]

A wiesz co jest najlepsze?
Odkryjesz jak z dnia na dzień ,wraca Ci energia,znika napięcie i czujesz się dobrze we własnej skórze...;-)

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mellitus]

Trzymam kciuki za Twoją konsekwencję.
Jesteś dla mnie książkowym przykładem jak fajna, ambitna, otwarta dziewczyna była tłamszona przez toksyka. Super, że się w porę zorientowałaś, że on marnuje Ci życie. Wrobiłby Cie w pieluchy, uzależnił finansowo i za 15 lat byłabyś zgorzkniałą panią w średnim wieku, która nie znosi swojego życia, żałuje, że ma dzieci i nienawidzi męża.
Pamiętaj- on się nie zmieni. Może się kajać, przepraszać, przysięgać, ale to gra. Widzi, że jego "własność" zaczyna żyć własnym życiem i wszystko się w nim gotuje. Ma poczucie straconych lat, bo nie urobił Cię do końca.
Zabieraj manatki i ruszaj w świat czeka na Ciebie

[201711031014]

Napisane przez mellitus

Trzymam kciuki za Twoją konsekwencję.
Jesteś dla mnie książkowym przykładem jak fajna, ambitna, otwarta dziewczyna była tłamszona przez toksyka. Super, że się w porę zorientowałaś, że on marnuje Ci życie. Wrobiłby Cie w pieluchy, uzależnił finansowo i za 15 lat byłabyś zgorzkniałą panią w średnim wieku, która nie znosi swojego życia, żałuje, że ma dzieci i nienawidzi męża.
Pamiętaj- on się nie zmieni. Może się kajać, przepraszać, przysięgać, ale to gra. Widzi, że jego "własność" zaczyna żyć własnym życiem i wszystko się w nim gotuje. Ma poczucie straconych lat, bo nie urobił Cię do końca.
Zabieraj manatki i ruszaj w świat czeka na Ciebie

Nie tylko męża.Mężczyzn też ;-)

Nie ważne co zrobi.Nie ważne jak będzie się kajał,czy tez czy przyjdzie z pierścionkiem. RUN FORREST!

[Ranita92]

Przeszłam podobny cyrk z dwa miesiące temu. Pan i Władca odszedł, zostawiając mnie stłamszoną, w totalnej rozsypce psychicznej. I od kiedy urwał się kontakt (choć dziś Pan i Władca żałuje i błaga o szansę) ja zaczęłam zasypiać spokojnie, puściły mi bóle głowy i skroni, zaczęłam kochać siebie i swoje życie i cieszyć się z wolności.
Reasumując - najlepsze dopiero przed Tobą Trzymaj się

[201711031014]

Dodam jeszcze jedno.
JEŚLI dopadną Cię myśli, że coś może dla niego znaczyłaś, że może zrozumiał i się zmienił, że może wrócić do niego: podejdź do ściany i uderz się w głowę ;-)
Albo wyjdź,whatever.
To będzie objaw typowy dla 'ofiary'.

[klocki_LEGO]

Jesli nie jestes na tyle wytrwala, zeby sama sie do niego nie odzywac, jak on napisze, to jest rozwiazanie ostateczne: zrob tak, zeby myslal, ze juz kogos masz, a najleoiej, ze go zdradzalas. Niezbyt przyjemne wyjscie dla ciebie, ale dziala na takich typow. Moj ex byl przekonany po tym, jak go zostawilam, ze go zdradzalam, bo dosc szybko zwiazalam sie ze wspolnym znajomym. Niefajnie mi bylo z taka mysla, ale...paradoksalnie pomoglo, bo on odcial kontakt sam. Poza tym pokazal mi tym jak bardzo chcial po prostu miec marionetke ulepiona na swoja modle, a nie partnera. Jak mowie, nie polecam rozwiazania, ale w ostatecznosci, popros kolege zeby poudawal z toba.

[201711031014]

Nie zawsze tak to działa.
Spotkałem się z odmienną reakcją.
Kiedy 'typ' dowiedział się że jestem z jego ex-własnością - > dostał szału.Smsy,telefony,nacho dzenie, obrażanie jej i mnie etc.Po prostu napad obsesji.
Kiedy moja ex-chciałabym-mieć-Ciebie-na własność uznała (ponad miesiąc po rozstaniu) że mam słabość(bzdura) do swojej znajomej ,zrobiła mi awanturę jakbyśmy byli razem a ja został złapany na pocałowaniu innej kobiety.

Czasem to działa,czasem nie. Zależy od toksyka.Ten Autorki to typ (wg mnie) Własnościowca-zawsze będziesz moja .Nawet jeśli jesteś z kimś innym.
Odcięcie, tylko!

[ofelia12]

Napisane przez Pirx

Dodam jeszcze jedno.
JEŚLI dopadną Cię myśli, że coś może dla niego znaczyłaś, że może zrozumiał i się zmienił, że może wrócić do niego: podejdź do ściany i uderz się w głowę ;-)
Albo wyjdź,whatever.
To będzie objaw typowy dla 'ofiary'.

Przez kilka godzin 2 dni temu faktycznie miałam takie myśli, ale po rozmowie z przyjacielem szybko się ich pozbyłam. Zdaje sobie sprawę, że bezsensu się obwiniać o wszystko nawet jeśli czasem zdarzają się słabsze momenty.