Czy zdecydowałabyś się urodzić chore dziecko?

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Caudofemoralis

To się nazywa "odgrywanie adwokata diabła".
Nikt nic nie musi. Udział w wątku jest dobrowolny.

to nie rób tego. W moich oczach całkowicie straciłaś wiarygodność.
Gdybyś pytała przyczynę podjęcia takiej decyzji to może byłaby jakaś rozmowa, ale Ty chcesz usprawiedliwienia .
Z punktu widzenia retoryki ma znaczenie czy terminuje się ciążę czy dziecko, czy obumiera płód czy zabija się dziecko. Słowa są bardzo ważne.


---------- Dopisano o 17:00 ---------- Poprzedni post napisano o 16:59 ----------

Napisane przez Caudofemoralis

Mija, ja wiem, że temat jest trudny, ale założyłam, że jeśli ktoś nie chce o tym rozmawiać, to po prostu go zignoruje. Interesuje mnie dyskusja pod kątem etyki, nie mam zamiaru nikogo oceniać ani pouczać. Chyba najłatwiej jest o tym rozmawiać właśnie hipotetycznie, gdy ktoś się dopiero zastanawia nad staraniem o dziecko. Bo takie ryzyko zawsze jest, więc warto chyba to przemyśleć zawczasu.

oceniasz i pouczasz. Używając takich a nie innych sformułowań.

---------- Dopisano o 17:04 ---------- Poprzedni post napisano o 17:00 ----------

Napisane przez phony

ja bym się pewnie nie zdecydowała. Ciężko mi powiedzieć czy z troski o to dziecko (żeby nie cierpiało - pytanie czy dziecko z takimi wadami rzeczywiście cierpi czy to ja bym tak to oceniała z perspektywy zdrowego człowieka) czy raczej z czystego egoizmu, bo nie czułabym się na siłach, żeby świadomie skazywać siebie i męża na opiekę nad takim dzieckiem. Jednocześnie np. mój mąż bardzo by chciał, żebym urodziła takie dziecko, bo on sobie nie wyobraża terminacji ciąży, jeśli nie ma ryzyka śmierci matki. Takie ma poglądy...

Moja koleżanka dowiedziała się na badaniach prenatalnych, że wszystko wskazuje na to, że dziecko będzie miało liczne wady i umrze albo zaraz po narodzinach albo w przeciągu 2 lat. To był dla niej prawdziwy dramat. Jej mąż bardzo chciał, żeby usunęła ciążę, ona z kolei biła się z myślami. Mówiła, że po prostu jak widziala na obrazie usg ten ruch nóżek i rączek i nie umiała sobie mózgu przestawić na myślenie "to TYLKO płód" (tak jej mówili lekarze). Dla niej to było malutkie dziecko i podjęła decyzję, że jednak urodzi. I tutaj ogromny ukłon dla pewnego hospicjum perinatalnego, których powinno być w tym kraju zdecydowanie więcej....to, w jaki sposób lekarze podchodzili do niej w szpitalach i gabinetach prywatnych (bo oczywiście poumawiała się chyba do 10 różnych, żeby potwierdzić to, co zauważono w pierwszym) woła o pomstę do nieba. Tylko jeden ginekolog powiedział jej, że nie musi usuwać ciąży i polecił hospicjum perinatalne. Wszyscy inni traktowali ją jak wariatkę, która chce dziecko skazać na cierpienie. Łącznie z jej mężem.
Koniec końców Mikołaj się urodził, żył niecałe 3 miesiące i zmarł. Od tego czasu minął ponad rok i koleżanka mówi, że nie żałuje swojej decyzji w ogóle, jedynie co to nie może wybaczyć swojemu facetowi i lekarzom tego braku wsparcia. Więc coś czuję, że się jednak skończy rozwodem za jakiś czas

to zachowanie lekarzy jest okropne. Bo kobieta chciała po prostu urodzić swoje dziecko i móc je pożegnać. I zamiast jej w tym pomóc potraktowali ją okropnie.....

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Usunelabym nie chcialabym wychowywac uposledzonego dziecka bo dla mnie wychowywanie zdrowego jest juz wystarczająco trudnym zadaniem

[Caudofemoralis]

Napisane przez Paprotka_

Owszem, oczekując "usprawiedliwienia", oceniasz.

Jeśli ktoś mówi, że woli pojechać do Hiszpanii niż do Portugalii, a ja pytam dlaczego, to oceniam?

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218415]to nie rób tego. W moich oczach całkowicie straciłaś wiarygodność.
Gdybyś pytała przyczynę podjęcia takiej decyzji to może byłaby jakaś rozmowa, ale Ty chcesz usprawiedliwienia .
[/QUOTE]
Usprawiedliwienie decyzji = podanie rozumowania, które prowadzi do decyzji. Nie wiem, jak inaczej rozumiesz to słowo.

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218415]
Z punktu widzenia retoryki ma znaczenie czy terminuje się ciążę czy dziecko, czy obumiera płód czy zabija się dziecko. Słowa są bardzo ważne.
[/QUOTE]
Z punktu widzenia retoryki, nie etyki. Z punktu widzenia etyki "osobnik gatunku ludzkiego" na godzinę przed porodem i godzinę po porodzie to jedno i to samo.

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218415]
oceniasz i pouczasz. Używając takich a nie innych sformułowań.[/QUOTE]
Nie taki jest mój cel. Jeśli ktoś się tak poczuł, to przepraszam, że nie określiłam z góry, że zależy mi na dyskusji etyczno-filozoficznej.

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

nie, nie zdecydowałabym się na urodzenie chorego dziecka
i nie muszę nikomu się tłumaczyć ani usprawiedliwiać, nikt też nie ma prawa oceniać mojej decyzji.
to, że medycyna poszła tak bardzo naprzód, że możemy ratować płody kilka czy kilkanaście lat temu skazane na obumarcie wcale nie znaczy, że należy czyni,ć to za wszelką cenę i w każdym przypadku.
przeżywalność noworodków i tak jest wielkorotnie większa niż choćby 100 lat temu. ostatnio tworzyliśmy w rodzinie swoje drzewo genealogiczne - moja prababka miała 10 dzieci. Moja babka również tyle - z czego 5 umarło przed ukończeniem 10 roku życia. Dorosłości dożyło 5, z czego jeden syn bardzo młodo umarł na białaczkę. Taka była kiedyś przeżywalność niemowląt i małych dzieci, oczywiście strata dziecka jest czymś bolesnym, ale kiedyś i to nie tak znowu dawno temu było to NORMALNOŚCIĄ. Dlatego kobiety rodziły taśmowo i nikt się tak nie rozczulał jak teraz nad chorym i nie mogącym samodzielnie egzystować płodem lub dzieckiem.

[VI4]

Napisane przez Caudofemoralis

Tak, jak tłumaczysz to samej sobie.


Nigdzie nie podałam wieku ani płodu, ani dziecka. Czyli według ciebie cała różnica leży w więzi między rodzicem a dzieckiem?


Miałam na myśli "terminacja ciąży z chorym dzieckiem". Wiadomo o co chodzi, ostateczny wynik jest ten sam—dziecko umiera.

nie - przy terminacji ciąży nie zabija się dziecka, tylko terminuje płód. Jeśli nie widzisz różnicy między płodem a dzieckiem - Twój problem.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Caudofemoralis

Usprawiedliwienie decyzji = podanie rozumowania, które prowadzi do decyzji. Nie wiem, jak inaczej rozumiesz to słowo.
Z punktu widzenia retoryki, nie etyki. Z punktu widzenia etyki "osobnik gatunku ludzkiego" na godzinę przed porodem i godzinę po porodzie to jedno i to samo.
Nie taki jest mój cel. Jeśli ktoś się tak poczuł, to przepraszam, że nie określiłam z góry, że zależy mi na dyskusji etyczno-filozoficznej.

To dlaczego pytasz o dziecko a nie człowieka czy osobnika gatunku ludzkiego?
Sama mówisz że odgrywasz adwokata diabła - jak to się ma do etyczno -filozoficznej dyskusji?
usprawiedliwienie kojarzy mi się ze szkołą.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Dla mnie do momentu, kiedy płód nie ma w pełni rozwiniętego mózgu i nie jest w stanie funkcjonować poza ciałem matki (czyli jakiś 5/6 miesiąc ciąży) nie ma mowy o dziecku, ani o człowieku. Terminowałabym ciąże przy najmniejszej wadzie, która mogłaby pogorszyć jakość jego życia. Nie chcę brać świadomie odpowiedzialności za sprowadzenie dysfunkcyjnego człowieka na świat. Zostawić go w jakiejś umieralni byłoby jeszcze gorzej.

A przypadek wypadku to już zupełnie inny kaliber, ale gdyby moje dziecko było całkowicie sparaliżowane lub ogromnie cierpiało i świadomie chciałoby zakończyć swój żywot przez eutanazję to ja bym się nie sprzeciwiała. Gdyby było w stanie wegetatywnym, bez nadziei na wyzdrowienie to też byłabym z odłączeniem od aparatury. Sama bym wolała, żeby moi bliscy taką decyzję podjęli w przypadku mojej ciężkiej choroby.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Dla mnie jest wielka roznica miedzy dzieckiem które urodziłaś, poznałaś jest częścią Twojego życia a płodem
To są dwie różne sytuacje.

[trzyrazypiec]

Z ciekawości - tych, którzy mają to za sobą, też byś zapytała, dlaczego? Czy byś miała resztki honoru i godności człowieka i ich jednak oszczedzila?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87218506]Dla mnie do momentu, kiedy płód nie ma w pełni rozwiniętego mózgu i nie jest w stanie funkcjonować poza ciałem matki (czyli jakiś 5/6 miesiąc ciąży) nie ma mowy o dziecku, ani o człowieku. Terminowałabym ciąże przy najmniejszej wadzie, która mogłaby pogorszyć jakość jego życia. Nie chcę brać świadomie odpowiedzialności za sprowadzenie dysfunkcyjnego człowieka na świat. Zostawić go w jakiejś umieralni byłoby jeszcze gorzej.

A przypadek wypadku to już zupełnie inny kaliber, ale gdyby moje dziecko było całkowicie sparaliżowane lub ogromnie cierpiało i świadomie chciałoby zakończyć swój żywot przez eutanazję to ja bym się nie sprzeciwiała. Gdyby było w stanie wegetatywnym, bez nadziei na wyzdrowienie to też byłabym z odłączeniem od aparatury. Sama bym wolała, żeby moi bliscy taką decyzję podjęli w przypadku mojej ciężkiej choroby.[/QUOTE]
w Polsce to chyba nie jest możliwe.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218560]w Polsce to chyba nie jest możliwe.[/QUOTE]

Niestety nie, ale ja bym się na dziecko w Polsce na pewno nie zdecydowała.

[Mijanou]

Napisane przez trzyrazypiec

Z ciekawości - tych, którzy mają to za sobą, też byś zapytała, dlaczego? Czy byś miała resztki honoru i godności człowieka i ich jednak oszczedzila?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Bardzo proszę spokojniej i grzeczniej. Wiem, że wątek wywołuje skrajne emocje ale proszę panować nad słowami.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

[1=f8c2d375a73595a7890227c bb2d3acee309191de_62181c3 c5fcdf;87218506]Dla mnie do momentu, kiedy płód nie ma w pełni rozwiniętego mózgu i nie jest w stanie funkcjonować poza ciałem matki (czyli jakiś 5/6 miesiąc ciąży) nie ma mowy o dziecku, ani o człowieku. Terminowałabym ciąże przy najmniejszej wadzie, która mogłaby pogorszyć jakość jego życia. Nie chcę brać świadomie odpowiedzialności za sprowadzenie dysfunkcyjnego człowieka na świat. Zostawić go w jakiejś umieralni byłoby jeszcze gorzej.

A przypadek wypadku to już zupełnie inny kaliber, ale gdyby moje dziecko było całkowicie sparaliżowane lub ogromnie cierpiało i świadomie chciałoby zakończyć swój żywot przez eutanazję to ja bym się nie sprzeciwiała. Gdyby było w stanie wegetatywnym, bez nadziei na wyzdrowienie to też byłabym z odłączeniem od aparatury. Sama bym wolała, żeby moi bliscy taką decyzję podjęli w przypadku mojej ciężkiej choroby.[/QUOTE]

Ja dokladnie mysle to samo
To są ciężkie sprawy,trudne decyzje ,mam ten temat przedyskutowany z dziećmi, wszyscy mamy podobne poglądy, najgorsze że często nie jesteś w stanie zadecydować o "odlaczeniu "lekarze są przeciwni
Dla mnie wegetacja jest gorsza od bycia martwym

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87218597]Ja dokladnie mysle to samo
To są ciężkie sprawy,trudne decyzje ,mam ten temat przedyskutowany z dziećmi, wszyscy mamy podobne poglądy, najgorsze że często nie jesteś w stanie zadecydować o "odlaczeniu "lekarze są przeciwni
Dla mnie wegetacja jest gorsza od bycia martwym[/QUOTE]
dla mnie też.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez Caudofemoralis

Mija, ja wiem, że temat jest trudny, ale założyłam, że jeśli ktoś nie chce o tym rozmawiać, to po prostu go zignoruje. Interesuje mnie dyskusja pod kątem etyki, nie mam zamiaru nikogo oceniać ani pouczać. Chyba najłatwiej jest o tym rozmawiać właśnie hipotetycznie, gdy ktoś się dopiero zastanawia nad staraniem o dziecko. Bo takie ryzyko zawsze jest, więc warto chyba to przemyśleć zawczasu.

Wątek na MzK mówi jedno - nie wiesz, co zrobisz, dopóki się w takiej sytuacji nie znajdziesz. Wiele dziewczyn tam było, które najpierw twierdziły, że nigdy w życiu aborcji by nie zrobiły, a postawione przed faktem, miały terminację.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Ja robiąc badania wiedziałam, ze jesli będzie cos nie tak to usuwam.

[Caudofemoralis]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218481]To dlaczego pytasz o dziecko a nie człowieka czy osobnika gatunku ludzkiego?
Sama mówisz że odgrywasz adwokata diabła - jak to się ma do etyczno -filozoficznej dyskusji?
[/QUOTE]
A wiesz, czym jest adwokat diabła? Ma za zadanie atakować słuszne poglądy, lub bronić niesłusznych, by umożliwić lepsze zrozumienie stanowiska uznawanego przez oponenta za słuszne. Jest wręcz stworzony do dyskusji.

Pytam o dziecko, bo to jest najbardziej naturalne określenie w tym kontekście.

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87218481]
usprawiedliwienie kojarzy mi się ze szkołą.[/QUOTE]
A mi z dyskusją.

Napisane przez trzyrazypiec

Z ciekawości - tych, którzy mają to za sobą, też byś zapytała, dlaczego? Czy byś miała resztki honoru i godności człowieka i ich jednak oszczedzila?

Dyskusję na forum dyskusyjnym porównujesz do wścibskiego wypytywania?

Napisane przez skazana_na_bluesa

Wątek na MzK mówi jedno - nie wiesz, co zrobisz, dopóki się w takiej sytuacji nie znajdziesz. Wiele dziewczyn tam było, które najpierw twierdziły, że nigdy w życiu aborcji by nie zrobiły, a postawione przed faktem, miały terminację.

Oczywiście. Ale to nie znaczy, że nie można o tym myśleć, zastanawiać się, rozważać za i przeciw. Tak jak z dylematem wagonika.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Caudofemoralis

A wiesz, czym jest adwokat diabła? Ma za zadanie atakować słuszne poglądy, lub bronić niesłusznych, by umożliwić lepsze zrozumienie stanowiska uznawanego przez oponenta za słuszne. Jest wręcz stworzony do dyskusji.
Pytam o dziecko, bo to jest najbardziej naturalne określenie w tym kontekście.
A mi z dyskusją.
Dyskusję na forum dyskusyjnym porównujesz do wścibskiego wypytywania?
Oczywiście. Ale to nie znaczy, że nie można o tym myśleć, zastanawiać się, rozważać za i przeciw. Tak jak z dylematem wagonika.

Znam rolę adwokata diabła, szkoda że po prostu tego nie napisałaś w poście założycielskim, zamiast stosować tanie chwyty.

---------- Dopisano o 18:47 ---------- Poprzedni post napisano o 18:45 ----------

Napisane przez skazana_na_bluesa

Wątek na MzK mówi jedno - nie wiesz, co zrobisz, dopóki się w takiej sytuacji nie znajdziesz. Wiele dziewczyn tam było, które najpierw twierdziły, że nigdy w życiu aborcji by nie zrobiły, a postawione przed faktem, miały terminację.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

sądzę że to może działać w obie strony. Kobieta która deklaruje sie ze zrobi aborcję w przypadku płodu z wadami - może się z tej decyzji wycofać.
Jak rozmawiałam na ten temat z partnerem - nie umiałam zająć stanowiska bo nie wiem co bym zrobiła.

[purple noise]

Napisane przez Caudofemoralis

W tym kontekście nie muszę. Kobiety w trakcie ciąży myślą o płodzie jak o dziecku, a ja pytam o perspektywę kobiety w ciąży. Żadna kobieta nie myśli chyba, że jej płód zmieni się w dziecko w trakcie porodu.


Nie zmieniłam, pytałam o decyzję i jej usprawiedliwienie. Podane usprawiedliwienie było dla mnie niejasne, więc poprosiłam o rozwinięcie.


Ale ja tu nic o moich poglądach nie piszę. Pytam o cudze poglądy i ich uzasadnienie. Samo pytanie nie oznacza domyślnie, że mam poglądy przeciwne.

Proszę bardzo, jestem w ciąży, wiec mogę ci napisać perspektywę kobiety w ciąży:
Po to robiłam po drodze te wszystkie badania, poniekąd jeszcze na etapie, kiedy moje dziecko nie wyglądało jakoś bardzo, jak człowiek, żeby wiedzieć, czy będzie zdrowe. W przypadku podejrzenia wady genetycznej, myśle, ze bez wahania zdecydowałabym się na terminację, by nie skazywać całej naszej rodziny na cierpienie. Bo nie wierze, ze dziecko, które rodzi się na przykład bez czaszki, nie cierpi.

Zaczynam właśnie ósmy miesiąc, moje dziecko naprawdę wyglada już jak dziecko, widziałam nie raz, ze ma ręce nogi buzie i nosek, czuje jak się rusza, ale szczerze mówiąc nadal jest dla mnie takim trochę wirtualnym bytem a nie osobnym człowiekiem, chociaż na tym etapie ciąży ma już wszystko lub prawie wszystko, by przeżyć (z pomocą aparatury) poza moim brzuchem. Raczej do porodu się to jakoś bardzo nie zmieni.

Co jeśli za pare lat będzie jakiś wypadek i moje dziecko wyjdzie na tym gorzej niż gdyby urodziło się z zespołem downa? To nie wiem i mam nadzieje, ze się nie dowiem. Jak mnie życie postawi w takiej sytuacji, to wtedy będę się martwić.

Różnica jest właśnie taka, ze w momencie, kiedy wiemy, ze nosimy chore dziecko, życie już nas postawiło w sytuacji, kiedy trzeba podjąć jakaś decyzje.
A takie gadanie „jakbyś urodziła dziecko bez nog to by nie wbiegło pod rozpędzony samochód, tylko na spokojnie bez nóżek sobie bezpiecznie spało w łóżeczku” to jest trochę abstrakcja.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[AuroraCoriolis]

to jest bardzo trudne pytanie,
ja dalabym rade wychowac dziecko fizycznie ulomne (choc jesli mialoby miec 100 chorob swiata i umrzec po 3 mies to bym sie zastanowila) ale uposledzonego umyslowo bym nie zniosla. Nie zniosla w sensie byloby to powyzej moje sily psychiczne i witalne.

Napisane przez Caudofemoralis

W tym kontekście nie muszę. Kobiety w trakcie ciąży myślą o płodzie jak o dziecku, a ja pytam o perspektywę kobiety w ciąży. Żadna kobieta nie myśli chyba, że jej płód zmieni się w dziecko w trakcie porodu.

Mam 3 mies dziecko. I tak juz w ciazy byla dla mnie dzieckiem, mniej wiecej od pierwszego usg gdzie widzialam jak sobie kopie i skacze


I bardzo juz wtedy bylam nastawiona na nia jako dziecko, a jednak po urodzeniu jest kolosalna roznica. Nie wiem jak ja wytlumaczyc ale w brzuchu mimo,ze wiesz,ze tam jest, widzisz na usg i czujesz kopniaki i kochasz to nie jest to to samo co juz urodzone i wychowywane przez Ciebie przez jakis czas dziecko

[SteveS]

Napisane przez Caudofemoralis

Ale ja właśnie chcę się dowiedzieć, dlaczego terminacja chorego dziecka jest dla ciebie czym innym, niż zabicie już urodzonego. Nie próbuję cię na nic nawrócić, sama jestem pro-choice, interesuje mnie tylko rozumowanie ukryte za twoimi poglądami.

Choćby dlatego, że dziecko urodziło się zdrowe, a następnie uległo zdarzeniu losowemu. Nikt go nie rodził z myślą, że będzie na pewno cierpieć.

Mam dwuletniego syna. Więź odczułam po badaniach I trymestru, a względny spokój po 21 tygodniu ciąży. Gdybym dowiedziała się, że będzie miał wadę genetyczną - prawdopodobnie zdecydowałabym się na terminację. Nie chciałabym być zaskoczona jak moja koleżanka, która dowiedziała się po 24 tygodniu... Nie wyobrażam sobie urodzić dziecka, którego nie dałabym rady utrzymać, wychować, którym nie byłabym w stanie - finansowo, psychicznie, fizycznie - zająć się. Nie chcę sobie wyobrażać, co czuje takie urodzone czasem na siłę dziecko, które jest obiektem niechęci matki.

Dodam też, że przeszłam poronienie, więc wiem, czym jest strata ciąży.

[White_Dove]

Napisane przez Caudofemoralis

Ale ja właśnie chcę się dowiedzieć, dlaczego terminacja chorego dziecka jest dla ciebie czym innym, niż zabicie już urodzonego. Nie próbuję cię na nic nawrócić, sama jestem pro-choice, interesuje mnie tylko rozumowanie ukryte za twoimi poglądami.

Przerwanie ciąży dotyczy płodu a zabicie urodzonego to już oddzielna jednostka która sama zyje. Serio nie rozumiesz? Płód jest zależny od żywiciela i to on decyduje.
Ja bym dokonała aborcji. Po co skazywać siebie i dziecko na cierpienie. Co innego wypadek kiedy mamy kilkuletnie dziecko.

[Caudofemoralis]

Napisane przez White_Dove

Przerwanie ciąży dotyczy płodu a zabicie urodzonego to już oddzielna jednostka która sama zyje. Serio nie rozumiesz? Płód jest zależny od żywiciela i to on decyduje.

Ja rozumiem, że jest zależny. Pytam tylko, jakie przesłanki stoją za decyzją żywiciela.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Caudofemoralis

Ja rozumiem, że jest zależny. Pytam tylko, jakie przesłanki stoją za decyzją żywiciela.

wmoim przypadku przeslanka jest to ze ja nie dalabym rady psychicznie miec takiego dziecka,poza tym uwazam ze ludzie z chorobami wrodzonymi cierpia ich zycie jest bardzo ciezkie
dodam jeszcze ze podziwiam ludzi ktorzy swiadomie decyduja sie na wychowywanie dzieci uposledzonych szczegolnie ludzi ktorzy decyduja sie na adopcje takich dzieci
jezeli rozumiecie jezyk angielski polecam ta grupe na facebooku
https://www.facebook.com/specialbooksbyspecialkids/
strasznie sie splakalam,szkoda mi tych dzieci ich zycie jest bardzo ciezkie czesto sa wyalienowane ze spolczenstwa czuja sie osamotnione mimo ze staraja sie opowiadac o swoich chorobach w optymistyczny sposob poprostu czuc ten zal ze nie maja normalnego zycia
nie chcialabym tego dla mojego dziecka
ps.szczegolnie polecam ten filmik tym wszystkim ktorzy chcieliby zatrzymac dziecko z choroba genetyczna
https://www.facebook.com/specialbook...6567209035609/
dla mnie to byla trauma
przykro patrzec na ich cierpienie
https://www.facebook.com/specialbook...2318630694889/

[purple noise]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;87218930]wmoim przypadku przeslanka jest to ze ja nie dalabym rady psychicznie miec takiego dziecka,poza tym uwazam ze ludzie z chorobami wrodzonymi cierpia ich zycie jest bardzo ciezkie
dodam jeszcze ze podziwiam ludzi ktorzy swiadomie decyduja sie na wychowywanie dzieci uposledzonych szczegolnie ludzi ktorzy decyduja sie na adopcje takich dzieci
jezeli rozumiecie jezyk angielski polecam ta grupe na facebooku
https://www.facebook.com/specialbooksbyspecialkids/
strasznie sie splakalam,szkoda mi tych dzieci ich zycie jest bardzo ciezkie czesto sa wyalienowane ze spolczenstwa czuja sie osamotnione mimo ze staraja sie opowiadac o swoich chorobach w optymistyczny sposob poprostu czuc ten zal ze nie maja normalnego zycia
nie chcialabym tego dla mojego dziecka
ps.szczegolnie polecam ten filmik tym wszystkim ktorzy chcieliby zatrzymac dziecko z choroba genetyczna
https://www.facebook.com/specialbook...6567209035609/
dla mnie to byla trauma
przykro patrzec na ich cierpienie
https://www.facebook.com/specialbook...2318630694889/[/QUOTE]



Tak jak adopcja chorego dziecka to dla mnie coś podziwugodnego, tak świadome urodzenie chorego wydaje mi się egoizmem.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[lava_cake]

Napisane przez Caudofemoralis

W tym kontekście nie muszę. Kobiety w trakcie ciąży myślą o płodzie jak o dziecku, a ja pytam o perspektywę kobiety w ciąży. Żadna kobieta nie myśli chyba, że jej płód zmieni się w dziecko w trakcie porodu.
.

To jest oczywiste, bo jezeli kobieta jest w chcianej ciázy to jej stosunek jest subiektywny i jak najbardziej nazywa plód dzieckiem. Ale jezeli mialaby byc dyskusja merytoryczna (a zakladam, ze tak chcesz rozmawiac0, to nalezy sie poslugiwac slownictwem neutralnym/medycznym.

---------- Dopisano o 20:58 ---------- Poprzedni post napisano o 20:55 ----------

Napisane przez Paprotka_

Tej decyzji nie trzeba usprawiedliwiać, bo nikt nie ma jej prawa oceniać. Nikt. To co tutaj piszesz, jest niewiarygodnie krzywdzące i szkodliwe. Jeżeli chcesz sobie poczytać o tym jakim dramatem jest terminacja ciąży, to zajrzyj na "Mamę z klasą". Tylko nie udzielaj się tam, bo możesz skrzywdzić wiele osób.

w sumie to wymaganie uzasadnienia decyzji o terminacji ciazy jest jest z natury bezczelne

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez purple noise

Tak jak adopcja chorego dziecka to dla mnie coś podziwugodnego, tak świadome urodzenie chorego wydaje mi się egoizmem.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

dla mnie to bardziej skomplikowane
ja zdecydowalabym sie na aborcje wlasnie z uwagi na moj egoizm
nie chcialabym zajmwac sie chorym w jakikolwiek sposob uposledzonym dzieckiem i to bylby glowny motyw
cierpienie tego dziecka jest dodatkowym czynnikiem ale nie pierwszym
nie nazwalabym ludzi ktorzy decyduja sie zachowac takie dziecko egoistami bo ich zycie przeciez dramatycznie sie zmieni beda musieli walczyc o kazdy dzien to jest ogromna praca i poswiecenie
ja nie mam w sobie sily na to jestem za leniwa zbyt slaba
jednak ogladajac filmiki wlasnie na tej stronie zrozumialam ze istnieje wielu ludzi ktorzy przyjmuja takie dziecko od losu z godnoscia,miloscia ktorej ja poprostu nie umialabym wykrzesac
podziwiam ze maja na to sile

[phony]

Napisane przez purple noise

Tak jak adopcja chorego dziecka to dla mnie coś podziwugodnego, tak świadome urodzenie chorego wydaje mi się egoizmem.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Takie teksty słyszała od lekarzy moja koleżanka, o której wyżej pisałam że jest egoistką, która chce żeby jej dziecko cierpiało dlatego decyduje się je jednak urodzić. Dziewczyna ma do dzisiaj problem z przetrawieniem tych opinii

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

ja daje ludziom wolnosc wyboru i tak jak ja nie chcialabym byc oceniana czy szykanowana za moj wybor tak samo nie obrzucam blotem tych ktorzy sie zdecydowali i z godnoscia i miloscia niosa swoj krzyz
wspolczuje uposledzonym chorym dzieciom zycze im wszystkim kochajacych rodzicow ktorzy maja duzo serca i sily
sama osobiscie wolalabym sie nie urodzic niz tak cierpiec ale wiem ze niektorzy chorzy ludzie mysla inaczej poprostu maja wiecej sily pozytywizmu niz ja

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez Caudofemoralis

Wyobraźmy sobie taką sytuację: decydujesz się na dziecko, szybko udaje ci się zajść, wszystko idzie dobrze... ale przy którychś badaniach prenatalnych dowiadujesz się, że są podejrzenia nieprawidłowości. Powiedzmy, diagnoza brzmi tak: 80% szans, że dziecko nie będzie nigdy chodzić, 50% że będzie upośledzone intelektualnie, 10% że nie będzie z nim żadnego kontaktu. Do tego dochodzi jakieś 70% szans innych dysfunkcji w stylu wady serca, łamliwość kości, alergie pokarmowe, i 30% szans, że dziecko nie dożyje 3 urodzin (przykład z mojego otoczenia).

Lekarze zalecają terminację. Co robisz i jak to usprawiedliwiasz?

Przy założeniu, że w ogóle planowałam ciążę, to tak, usunęłabym uszkodzony płód. Co prawda w ogóle nie chcę mieć dzieci, ale teoretyzując, gdybym chciała mieć, to raczej w celu przekazania mu jakichś istotnych dla mnie wartości i wiedzy, a to byłoby niemożliwe, gdyby miało nie dożyć nawet początku swojej samoświadomości. To po prostu bezsensowna strata zasobów.
Przypuszczam też, że nawet gdyby to dziecko miało być sprawne intelektualnie, ale bardzo niepełnosprawne fizycznie, a do tego chociaż trochę podobne do mnie, to nienawidziłoby swojego życia.

Uważam, że "usprawiedliwiać" to złe słowo tutaj, bo to tak jakbym robiła coś złego, a wg mojego systemu wartości usuwanie płodu jest neutralne niezależnie od tego czy jest uszkodzony czy nie. Cenię wolność wyboru samoświadomej jednostki, a płód taką jednostką nie jest.

Napisane przez Caudofemoralis

No ok, ale powiedzmy, że twoje zdrowe dziecko uległo wypadkowi, i od teraz wymaga całodobowej opieki. Czy przerwiesz jego życie, żeby nie walczyć o zasiłki, lekarzy, turnusy, albo żeby nie trafiło do przytułka po twojej śmierci? To nie jest atak, jestem po prostu ciekawa twoich poglądów.

Zależy od okoliczności. To jest w sumie za mało informacji, żebym mogła łatwo ocenić co zrobię.