Mama chce, żebyśmy wzięli do siebie babcię

[polnamalwa]

Witajcie kobietki!

Jestem tu nowa, choć regularnie podczytuję dział kosmetyczny, więc może zostanę na dłużej dla tego działu Niestety, konto założyłam z innego powodu, problemu, który mnie męczy.

Najlepiej zacznę od początku. Oboje z mężem jesteśmy po trzydziestce i niedawno ułożyliśmy sobie życie tak, jak zawsze chcieliśmy, mimo że kosztowało nas to dużo wyrzeczeń, udało nam się wybudować nie za duży, ale własny dom (i od tego zaczyna się problem). Co istotne, zrobiliśmy to sami - nie dostaliśmy pieniędzy, działki ani materiałów budowlanych od żadnych rodziców ani dziadków, więc w tym temacie nie jesteśmy wobec nikogo zobowiązani. Dom - co też istotne - jest na zewnątrz dzwiękoszczelny, ale w środku są regipsy, więc słychać nawet, jak ktoś na dole miesza herbatę łyżeczką Oboje lubimy ciszę i jesteśmy cisi, więc wzajemnie sobie nie będziemy przeszkadzać, a zaoszczędziliśmy trochę pieniędzy. Mamy też 4 koty po przejściach, jeden nie ma nogi, drugi oka, trzeci ma już 16 lat, czwarty ma problemy behawioralne - boi się ludzi, ktoś musiał go bardzo skrzywdzić. Chcieliśmy dać im szansę na dobry, spokojny dom i godne warunki i jesteśmy szczęśliwi, że nam się to udało. Koty też są tu istotne. Oboje lubimy podróżować - to też istotne akurat w tym, w tym czasie kotów pilnuje nasza przyjaciółka, ale nie ma nas w domu średnio 6 razy w roku, jak się trafią okazje na bilety lotnicze i dobra oferta na couchsurfingu albo tani hotel

Mam babcię, która ma obecnie (chyba) 89 lat. I tu zaczyna się problem. Moja mama, z którą do tej pory miałam bardzo dobre relacje, uparła się, że my musimy wziąć do nas babcię. Jeśli mam być szczera - nie chcę tego ani ja, ani mój mąż. Babcia nie może być sama np. przez tydzień, nie jest na tyle odpowiedzialna. Zdarza jej się, mówiąc wprost, zsikać w spodnie. Robi w domu straszny syf. Jest głośna, także w nocy, mówi do siebie. Zostawia otwarte okna, kiedyś, jeszcze jak mieszkałam z rodzicami jako gówniara na początku studiów, otworzyła okno i wyszedł przez nie nasz kot, całe szczęście zwierzę było w tym wszystkim mądrzejsze i czatowało pod drzwiami, co uratowało mu życie - pers-staruszek nie poradziłby sobie na dworze. I, co gorsza, babcia chciała zarządzać zwierzętami za pomocą szmaty, a na to naszej zgody nigdy nie będzie. Tym sposobem do nowego domu nie została w sumie nawet zaproszona.
Nie byłam też dzieckiem, którym opiekowała się babcia, miałam z nią kiepski kontakt.

Moja mama jednak obstaje przy swoim i powoduje to między nami ogromny konflikt. Jest to dla mnie przykre, bo moja mama zawsze była moją przyjaciółką, nawet mówię jej po imieniu, choć to rzadkie. Wychodziłyśmy razem na miasto, zwierzałam się jej, zawsze pomagałyśmy sobie nawzajem w problemach. Argumenty mamy są następujące: mamy dom, więc "co za problem" (nie wspomnę o tym, że mieliśmy też olbrzymi wysiłek fizyczny i finansowy, żeby ten dom był taki, jaki jest i chcemy w nim spokojnie żyć, a nie latać ze szmatą i słuchać w nocy krzyków), moja siostra nie może, bo ma dziecko, a my nie planujemy dzieci, ludzie są ważniejsi niż koty, a z podróży można zrezygnować na parę lat.
W dodatku jesteśmy źli, nieczuli, egoistyczni, bezduszni itp. W kłótni nawet zostałam nazwana zimną suką.
Mój mąż jest jednak w lepszej sytuacji, bo to nie jego matka i babka i nie w jego stronę kierowane są pretensje. Teraz żałujemy (oboje), że nie powiedzieliśmy, że to on się nie zgadza, bo moja matka chyba nie odważyłaby się truć mu 4 liter, bo jednak nie siedzą razem i nie popijają winka, ich relacje są pozytywne, ale nie bardzo bliskie.

Co robić? Jak wybrnąć z tej sytuacji, żeby zachować przyjacielskie relacje z mamą?

[glossyzuz]

a skąd w ogóle ten pomysł? babcia jest niesamodzielna? czemu Twoja mama jej nie może wziąć do siebie?

[tinkerver2]

Napisane przez polnamalwa

Witajcie kobietki!



Jestem tu nowa, choć regularnie podczytuję dział kosmetyczny, więc może zostanę na dłużej dla tego działu Niestety, konto założyłam z innego powodu, problemu, który mnie męczy.



Najlepiej zacznę od początku. Oboje z mężem jesteśmy po trzydziestce i niedawno ułożyliśmy sobie życie tak, jak zawsze chcieliśmy, mimo że kosztowało nas to dużo wyrzeczeń, udało nam się wybudować nie za duży, ale własny dom (i od tego zaczyna się problem). Co istotne, zrobiliśmy to sami - nie dostaliśmy pieniędzy, działki ani materiałów budowlanych od żadnych rodziców ani dziadków, więc w tym temacie nie jesteśmy wobec nikogo zobowiązani. Dom - co też istotne - jest na zewnątrz dzwiękoszczelny, ale w środku są regipsy, więc słychać nawet, jak ktoś na dole miesza herbatę łyżeczką Oboje lubimy ciszę i jesteśmy cisi, więc wzajemnie sobie nie będziemy przeszkadzać, a zaoszczędziliśmy trochę pieniędzy. Mamy też 4 koty po przejściach, jeden nie ma nogi, drugi oka, trzeci ma już 16 lat, czwarty ma problemy behawioralne - boi się ludzi, ktoś musiał go bardzo skrzywdzić. Chcieliśmy dać im szansę na dobry, spokojny dom i godne warunki i jesteśmy szczęśliwi, że nam się to udało. Koty też są tu istotne. Oboje lubimy podróżować - to też istotne akurat w tym, w tym czasie kotów pilnuje nasza przyjaciółka, ale nie ma nas w domu średnio 6 razy w roku, jak się trafią okazje na bilety lotnicze i dobra oferta na couchsurfingu albo tani hotel



Mam babcię, która ma obecnie (chyba) 89 lat. I tu zaczyna się problem. Moja mama, z którą do tej pory miałam bardzo dobre relacje, uparła się, że my musimy wziąć do nas babcię. Jeśli mam być szczera - nie chcę tego ani ja, ani mój mąż. Babcia nie może być sama np. przez tydzień, nie jest na tyle odpowiedzialna. Zdarza jej się, mówiąc wprost, zsikać w spodnie. Robi w domu straszny syf. Jest głośna, także w nocy, mówi do siebie. Zostawia otwarte okna, kiedyś, jeszcze jak mieszkałam z rodzicami jako gówniara na początku studiów, otworzyła okno i wyszedł przez nie nasz kot, całe szczęście zwierzę było w tym wszystkim mądrzejsze i czatowało pod drzwiami, co uratowało mu życie - pers-staruszek nie poradziłby sobie na dworze. I, co gorsza, babcia chciała zarządzać zwierzętami za pomocą szmaty, a na to naszej zgody nigdy nie będzie. Tym sposobem do nowego domu nie została w sumie nawet zaproszona.

Nie byłam też dzieckiem, którym opiekowała się babcia, miałam z nią kiepski kontakt.



Moja mama jednak obstaje przy swoim i powoduje to między nami ogromny konflikt. Jest to dla mnie przykre, bo moja mama zawsze była moją przyjaciółką, nawet mówię jej po imieniu, choć to rzadkie. Wychodziłyśmy razem na miasto, zwierzałam się jej, zawsze pomagałyśmy sobie nawzajem w problemach. Argumenty mamy są następujące: mamy dom, więc "co za problem" (nie wspomnę o tym, że mieliśmy też olbrzymi wysiłek fizyczny i finansowy, żeby ten dom był taki, jaki jest i chcemy w nim spokojnie żyć, a nie latać ze szmatą i słuchać w nocy krzyków), moja siostra nie może, bo ma dziecko, a my nie planujemy dzieci, ludzie są ważniejsi niż koty, a z podróży można zrezygnować na parę lat.

W dodatku jesteśmy źli, nieczuli, egoistyczni, bezduszni itp. W kłótni nawet zostałam nazwana zimną suką.

Mój mąż jest jednak w lepszej sytuacji, bo to nie jego matka i babka i nie w jego stronę kierowane są pretensje. Teraz żałujemy (oboje), że nie powiedzieliśmy, że to on się nie zgadza, bo moja matka chyba nie odważyłaby się truć mu 4 liter, bo jednak nie siedzą razem i nie popijają winka, ich relacje są pozytywne, ale nie bardzo bliskie.



Co robić? Jak wybrnąć z tej sytuacji, żeby zachować przyjacielskie relacje z mamą?

Niech mama weźmie babcie do siebie, lol. Po prostu musisz stanowczo i konsekwentnie odmawiać przyjęcia babci, być może ograniczyć kontakt z matką.
Może np. Wylicz, ile pobierałby dom opieki nad babcią i żądaj odprowadzenia tej kwoty od zarobków twojej matki?

Wysłane z mojego moto g(7) power przy użyciu Tapatalka

[Ninanina88]

Moja mama w życiu by mnie o coś takiego nie poprosiła, a Twoje chce iść na łatwiznę i być dobrą córką, ale Twoim rękami. Jak sobie z babcią nie radzi to niech ją odda do ośrodka. A w ogóle mówiła jak to ma wyglądać, ona ma zamiar jakoś pomagać w opiece czy odda Tobie i po sprawie? Ja bym się nawet nie zastanawiała tylko odmówiła, zwłaszcza, że i tak nie miałaś z babcią dobrego kontaktu. Jeszcze nie wiadomo, czy kiedyś nie będziesz się musiała opiekować swoją matką, a ta chce Ci zafundować takie coś. Nie, nie i jeszcze raz nie i nie miej wyrzutów sumienia, to Twoja matka zachowuje się tu nie wporządku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Ja bym się nie zgodziła i tyle. Nie miałam z tego żadnego poczucia winy. A jakby matka robiła mi wyrzuty to i z nią ograniczyłabym kontakt.

Twoja matka jest jedynym dzieckiem babci? Czemu nie weźmie jej do siebie albo nie załatwi opieki dochodzącej/domu opieki?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wlosomaniaczkaaa]

Ależ Twoja mama jest cwana i bezczelna. Słusznie, że nie dajesz sobie wcisnąć babci, niech Twoja matka ja ogarnia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e]

Nie daj się w to wkopać. Nie masz obowiązku rujnować swojego życia dla roszczeń matki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Napisane przez polnamalwa

Witajcie kobietki!

Jestem tu nowa, choć regularnie podczytuję dział kosmetyczny, więc może zostanę na dłużej dla tego działu Niestety, konto założyłam z innego powodu, problemu, który mnie męczy.

Najlepiej zacznę od początku. Oboje z mężem jesteśmy po trzydziestce i niedawno ułożyliśmy sobie życie tak, jak zawsze chcieliśmy, mimo że kosztowało nas to dużo wyrzeczeń, udało nam się wybudować nie za duży, ale własny dom (i od tego zaczyna się problem). Co istotne, zrobiliśmy to sami - nie dostaliśmy pieniędzy, działki ani materiałów budowlanych od żadnych rodziców ani dziadków, więc w tym temacie nie jesteśmy wobec nikogo zobowiązani. Dom - co też istotne - jest na zewnątrz dzwiękoszczelny, ale w środku są regipsy, więc słychać nawet, jak ktoś na dole miesza herbatę łyżeczką Oboje lubimy ciszę i jesteśmy cisi, więc wzajemnie sobie nie będziemy przeszkadzać, a zaoszczędziliśmy trochę pieniędzy. Mamy też 4 koty po przejściach, jeden nie ma nogi, drugi oka, trzeci ma już 16 lat, czwarty ma problemy behawioralne - boi się ludzi, ktoś musiał go bardzo skrzywdzić. Chcieliśmy dać im szansę na dobry, spokojny dom i godne warunki i jesteśmy szczęśliwi, że nam się to udało. Koty też są tu istotne. Oboje lubimy podróżować - to też istotne akurat w tym, w tym czasie kotów pilnuje nasza przyjaciółka, ale nie ma nas w domu średnio 6 razy w roku, jak się trafią okazje na bilety lotnicze i dobra oferta na couchsurfingu albo tani hotel

Mam babcię, która ma obecnie (chyba) 89 lat. I tu zaczyna się problem. Moja mama, z którą do tej pory miałam bardzo dobre relacje, uparła się, że my musimy wziąć do nas babcię. Jeśli mam być szczera - nie chcę tego ani ja, ani mój mąż. Babcia nie może być sama np. przez tydzień, nie jest na tyle odpowiedzialna. Zdarza jej się, mówiąc wprost, zsikać w spodnie. Robi w domu straszny syf. Jest głośna, także w nocy, mówi do siebie. Zostawia otwarte okna, kiedyś, jeszcze jak mieszkałam z rodzicami jako gówniara na początku studiów, otworzyła okno i wyszedł przez nie nasz kot, całe szczęście zwierzę było w tym wszystkim mądrzejsze i czatowało pod drzwiami, co uratowało mu życie - pers-staruszek nie poradziłby sobie na dworze. I, co gorsza, babcia chciała zarządzać zwierzętami za pomocą szmaty, a na to naszej zgody nigdy nie będzie. Tym sposobem do nowego domu nie została w sumie nawet zaproszona.
Nie byłam też dzieckiem, którym opiekowała się babcia, miałam z nią kiepski kontakt.

Moja mama jednak obstaje przy swoim i powoduje to między nami ogromny konflikt. Jest to dla mnie przykre, bo moja mama zawsze była moją przyjaciółką, nawet mówię jej po imieniu, choć to rzadkie. Wychodziłyśmy razem na miasto, zwierzałam się jej, zawsze pomagałyśmy sobie nawzajem w problemach. Argumenty mamy są następujące: mamy dom, więc "co za problem" (nie wspomnę o tym, że mieliśmy też olbrzymi wysiłek fizyczny i finansowy, żeby ten dom był taki, jaki jest i chcemy w nim spokojnie żyć, a nie latać ze szmatą i słuchać w nocy krzyków), moja siostra nie może, bo ma dziecko, a my nie planujemy dzieci, ludzie są ważniejsi niż koty, a z podróży można zrezygnować na parę lat.
W dodatku jesteśmy źli, nieczuli, egoistyczni, bezduszni itp. W kłótni nawet zostałam nazwana zimną suką.
Mój mąż jest jednak w lepszej sytuacji, bo to nie jego matka i babka i nie w jego stronę kierowane są pretensje. Teraz żałujemy (oboje), że nie powiedzieliśmy, że to on się nie zgadza, bo moja matka chyba nie odważyłaby się truć mu 4 liter, bo jednak nie siedzą razem i nie popijają winka, ich relacje są pozytywne, ale nie bardzo bliskie.

Co robić? Jak wybrnąć z tej sytuacji, żeby zachować przyjacielskie relacje z mamą?

Pierwsze słyszę, aby to wnuczka miała się zajmować babcią a nie dziecko rodzicem

W żadnym wypadku się nie zgadzaj.

Jeżeli mama nie daje rady, to istnieją takie miejsca jak hospicja/domy spokojnej starości. Wystarczy co jakiś czas dowieźć pieluchy czy inne kosmetyczne sprawy, choć w większość refunduje to NFZ. Panie tam wszystko ogarną, przebiorą, umyją, upiorą ciuchy, nakarmią jak trzeba.
Dodatkowo można się starać o zasiłek na tę osobę, jeżeli lekarz stwierdzi, że nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji. To pokryje część wydatków związanych z takim miejscem.
Nikt Wam też nie broni jej choćby i 5 razy dziennie odwiedzać. To nie musi wyglądać tak, że zostawicie ją tam samą na pastwę losu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Jesli dochodzi do klotni i wyzwisk to radze ograniczyc z matka kontakt. Zdrowe relacje sa wtedy, gdy masz prawo powiedziec nie.

[wlosomaniaczkaaa]

Twojej mamie nie przyszło do głowy kiedy planowała Wam uprzykrzyć życie babcią, że w dobrym tonie byłoby porozmawiać na ten temat również z Twoim mężem? W końcu tak samo się na nim jej obecność odbije jak i na Tobie. On się temu spokojnie przygląda i jeszcze nie wziął na rozmowę teściowej, by jej powiedzieć co o tym sądzi?

Rozumiem, że babcia mieszka teraz z mamą? Jeśli nikt się nie chce nią zająć, to pozostaje rozejrzeć się za jakimś DPS albo opiekunką, która by dochodziła/zamieszkała z nią.

[Zorzoli]

Trochę chamsko się wypowiadasz o straszej osobie.
Rozumiem, że z babcią nie masz kontaktu ale skoro matka jest Tobie bliska to może z nią porozmawiaj i dowiedz się w czym jest problem?
Może się dogadacie, że np. raz w miesiącu do nich pojedziesz i zajmiesz się babcią aby Twoja mama miała chwilę wytchnienia. Może ma problemy finansowe? Może pomożesz załatwić jej opiekunkę z mopsu, która przyjdzie raz na jakiś czas?

[I am Rock]

Napisałaś długi post z mnóstwem nieistotnych szczegółów, a nie napisałaś
1 Gdzie teraz jest babcia
2 Kto się nią zajmuje
3 Czemu nie jest w jakimś domu opieki, skoro sobie nie dajecie rady, a ona niesamodzielna

4 Jaki jest stan jej finansów, bo dom opieki kosztuje

[Nathicana]

o nie... im taki człowiek jest starszy tym gorszy do zniesienia, pomyśl jak twoja babcia już potrafi się zsikać, później może być gorzej, pieluchy, mycie opieka 24/24h niechcesz takiego życia, badz stanowcza

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Milagros_90]

Napisane przez I am Rock

Napisałaś długi post z mnóstwem nieistotnych szczegółów, a nie napisałaś
1 Gdzie teraz jest babcia
2 Kto się nią zajmuje
3 Czemu nie jest w jakimś domu opieki, skoro sobie nie dajecie rady, a ona niesamodzielna
4 Jaki jest stan jej finansów, bo dom opieki kosztuje

Dokładnie.

[Rena]

Z tego co zrozumialam babcia autorki mieszka od lat z rodzicami. Autorka pisze, ze jak mieszkala z nimi to babcia otwierala okna etc. W sensie, ze u nich tam byla.

[travis]

Postaw na swoim, nie masz obowiazki brac babci do siebie

Mozesz zaoferowac pomoc od czSu do czasu czy pomoc finansowa itp ale tylko jesli masz na to ochote a nie ze musisz

Sent from my I3312 using Tapatalk

[Rena]

Mozliwe, ze tu chodzi o to, ze siostra autorki ma male dziecko. Matka chce byc babcia dla malego wnuka, opiekowac sie nim. Tymczasem ma juz podopieczna starsza wiekiem babcie i te dwa obowiazki ciezko jej pogodzic. To dlatego postanowila poszukac "nowych rak do pracy".

[Liszja]

W zyciu bym nie poszla na taki uklad. Starsza osoba wymagajaca opieki to jest praca na dwa etaty i nie każdy może ani musi chciec sie na to godzic. Macie swoje życie i babcia zdecydowanie byłaby w nim, brzydko mowiac, wrzodem na tyłku.

[melkmeisje]

Napisane przez Rena

Mozliwe, ze tu chodzi o to, ze siostra autorki ma male dziecko. Matka chce byc babcia dla malego wnuka, opiekowac sie nim. Tymczasem ma juz podopieczna starsza wiekiem babcie i te dwa obowiazki ciezko jej pogodzic. To dlatego postanowila poszukac "nowych rak do pracy".

No tak, a bezdzietna lambadziara przecież i tak nie ma lepszego zajęcia, zero obowiązków, więc niech chociaż babcią się zajmie

[wlosomaniaczkaaa]

Autorka rzeczywiście nie napisała najważniejszego - z jakiego powodu mama nie może zająć się babcią?

[la'Mbria]

Ja zrozumiałam że argumentem jest dom.
Mama mieszka w mieszkaniu,a Autorka "ma dom".

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[travis]

Napisane przez la'Mbria

Ja zrozumiałam że argumentem jest dom.
Mama mieszka w mieszkaniu,a Autorka "ma dom".

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

Tez tak rozumiem no ale autorka na dom zapracowala a nie dostala od losu wiec nie rozumiem podstaw rozszczenia

Sent from my I3312 using Tapatalk

[Limonka2738]

Napisane przez melkmeisje

No tak, a bezdzietna lambadziara przecież i tak nie ma lepszego zajęcia, zero obowiązków, więc niech chociaż babcią się zajmie

No dokładnie.

Przecież bezdzietni ludzie są bezdzietni żeby mieć czas i pieniądze do pomocy wszystkim wokół.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[niemanicka]

Hmm...a jeśli zdarzyłoby wam się dziecko to co wtedy z babcią? Może argumentem być to, że właśnie staracie się/planujecie dziecko (nawet jeśli tak nie jest). Może to i nieładnie, ale nieładnie też wymuszać opiekę na autorce.

Inna sprawa to to, że babcia ma prawie 90 lat, to już długo nie pożyje, bo ile? Max 6 lat? Jeszcze jak ma się dobre relacje, to to jest nic, ale jeśli macie jakieś złe stosunki to się nie dziwię...

No i czekamy na info, czy chodzi o kłopoty twojej mamy z opieką, czy o wnuczka, czy o co właściwie? Czy twoja mama całe życie zajmuje się babcią i chce mieć swoje życie?

[Trzepotka]

Treść usunięta

[Liszja]

Napisane przez niemanicka

Inna sprawa to to, że babcia ma prawie 90 lat, to już długo nie pożyje, bo ile? Max 6 lat? Jeszcze jak ma się dobre relacje, to to jest nic, ale jeśli macie jakieś złe stosunki to się nie dziwię...

To nie jest takie "nic" nawet przy dobrych relacjach. Teraz babcia radzi sobie w miare sama, ale z miesiaca na miesiac bedzie coraz gorzej, a przed smiercia to bedzie juz w ogole dramat dla osob opiekujacych sie nią. Noszenie, podcieranie, mycie, ogladanie jak cofa sie do mentalnosci i inteligencji dziecka, ledwie kontaktuje - wszystkie malo przyjemne rzeczy spadna wlasnie na opiekujacych sie.

[Nathicana]

Napisane przez Liszja

T9o nie jest takie "nic" nawet przy dobrych relacjach. Teraz babcia radzi sobie w miare sama, ale z miesiaca na miesiac bedzie coraz gorzej, a przed smiercia to bedzie juz w ogole dramat dla osob opiekujacych sie nią. Noszenie, podcieranie, mycie, ogladanie jak cofa sie do mentalnosci i inteligencji dziecka, ledwie kontaktuje - wszystkie malo przyjemne rzeczy spadna wlasnie na opiekujacych sie.

to prawda

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Trzepotka]

Treść usunięta

[wlosomaniaczkaaa]

To, że popijasz winko z mamą i mówisz jej po imieniu nie oznacza, że macie przyjacielskie relacje. Na przyjaciołach nie wymusza się tak ogromnego poświęcenia jakim jest zwalanie opieki nad starszą osobą, bo masz lepsze warunki mieszkaniowe. W przyjaźni nie wyzywa się ludzi od egoistów, bezduszników, zimnych suk (!!!) za niesubordynację. Jak Ty w ogóle reagujesz na te toksyczne teksty? Twój mąż o tym wie? Jest przyjaźń jak jesteś jej posłuszna.

[megamag]

Napisane przez polnamalwa

Witajcie kobietki!

Jestem tu nowa, choć regularnie podczytuję dział kosmetyczny, więc może zostanę na dłużej dla tego działu Niestety, konto założyłam z innego powodu, problemu, który mnie męczy.

Najlepiej zacznę od początku. Oboje z mężem jesteśmy po trzydziestce i niedawno ułożyliśmy sobie życie tak, jak zawsze chcieliśmy, mimo że kosztowało nas to dużo wyrzeczeń, udało nam się wybudować nie za duży, ale własny dom (i od tego zaczyna się problem). Co istotne, zrobiliśmy to sami - nie dostaliśmy pieniędzy, działki ani materiałów budowlanych od żadnych rodziców ani dziadków, więc w tym temacie nie jesteśmy wobec nikogo zobowiązani. Dom - co też istotne - jest na zewnątrz dzwiękoszczelny, ale w środku są regipsy, więc słychać nawet, jak ktoś na dole miesza herbatę łyżeczką Oboje lubimy ciszę i jesteśmy cisi, więc wzajemnie sobie nie będziemy przeszkadzać, a zaoszczędziliśmy trochę pieniędzy. Mamy też 4 koty po przejściach, jeden nie ma nogi, drugi oka, trzeci ma już 16 lat, czwarty ma problemy behawioralne - boi się ludzi, ktoś musiał go bardzo skrzywdzić. Chcieliśmy dać im szansę na dobry, spokojny dom i godne warunki i jesteśmy szczęśliwi, że nam się to udało. Koty też są tu istotne. Oboje lubimy podróżować - to też istotne akurat w tym, w tym czasie kotów pilnuje nasza przyjaciółka, ale nie ma nas w domu średnio 6 razy w roku, jak się trafią okazje na bilety lotnicze i dobra oferta na couchsurfingu albo tani hotel

Mam babcię, która ma obecnie (chyba) 89 lat. I tu zaczyna się problem. Moja mama, z którą do tej pory miałam bardzo dobre relacje, uparła się, że my musimy wziąć do nas babcię. Jeśli mam być szczera - nie chcę tego ani ja, ani mój mąż. Babcia nie może być sama np. przez tydzień, nie jest na tyle odpowiedzialna. Zdarza jej się, mówiąc wprost, zsikać w spodnie. Robi w domu straszny syf. Jest głośna, także w nocy, mówi do siebie. Zostawia otwarte okna, kiedyś, jeszcze jak mieszkałam z rodzicami jako gówniara na początku studiów, otworzyła okno i wyszedł przez nie nasz kot, całe szczęście zwierzę było w tym wszystkim mądrzejsze i czatowało pod drzwiami, co uratowało mu życie - pers-staruszek nie poradziłby sobie na dworze. I, co gorsza, babcia chciała zarządzać zwierzętami za pomocą szmaty, a na to naszej zgody nigdy nie będzie. Tym sposobem do nowego domu nie została w sumie nawet zaproszona.
Nie byłam też dzieckiem, którym opiekowała się babcia, miałam z nią kiepski kontakt.

Moja mama jednak obstaje przy swoim i powoduje to między nami ogromny konflikt. Jest to dla mnie przykre, bo moja mama zawsze była moją przyjaciółką, nawet mówię jej po imieniu, choć to rzadkie. Wychodziłyśmy razem na miasto, zwierzałam się jej, zawsze pomagałyśmy sobie nawzajem w problemach. Argumenty mamy są następujące: mamy dom, więc "co za problem" (nie wspomnę o tym, że mieliśmy też olbrzymi wysiłek fizyczny i finansowy, żeby ten dom był taki, jaki jest i chcemy w nim spokojnie żyć, a nie latać ze szmatą i słuchać w nocy krzyków), moja siostra nie może, bo ma dziecko, a my nie planujemy dzieci, ludzie są ważniejsi niż koty, a z podróży można zrezygnować na parę lat.
W dodatku jesteśmy źli, nieczuli, egoistyczni, bezduszni itp. W kłótni nawet zostałam nazwana zimną suką.
Mój mąż jest jednak w lepszej sytuacji, bo to nie jego matka i babka i nie w jego stronę kierowane są pretensje. Teraz żałujemy (oboje), że nie powiedzieliśmy, że to on się nie zgadza, bo moja matka chyba nie odważyłaby się truć mu 4 liter, bo jednak nie siedzą razem i nie popijają winka, ich relacje są pozytywne, ale nie bardzo bliskie.

Co robić? Jak wybrnąć z tej sytuacji, żeby zachować przyjacielskie relacje z mamą?

Co robić? Nic nie robić. Jeśli ktoś tu, za przeproszeniem, zachowuje się jak suka, to niestety Twoja matka, która próbuje zrzucić swoją własną odpowiedzialność na Ciebie przez chamskie wywoływanie poczucia winy. Takie zachowanie to świństwo i cios poniżej pasa. I na pewno nie jest to zachowanie przyjaciela. Twoja babcia nie jest Twoją matką, tylko matką Twojej matki. To dość istotne rozróżnienie. To Twoja matka jest najbliższą osobą Twojej babci i jeśli na kimś spoczywa obowiązek opiekowania się Twoją babcią, to właśnie na Twojej matce, a nie na Tobie. Twoja matka zachowuje się jak wyrodna córka, próbując zepchnąć ten obowiązek na osoby trzecie, czyli Ciebie i Twojego męża.

Twoja matka liczy na to, że ulegniesz, bo będziesz chciała zachować dobre stosunki, a ona umyje rączki. Absolutnie tego nie rób i powiedz jej wprost, że możesz się nią zająć na starość, bo jest Twoją matką, ale własną matką niech się zajmuje sama. Dobre stosunki to nie jest chowanie głowy w piasek i dawanie się wykorzystywać.