Związek z obcokrajowcem ?! Inna kultuta, wyznania ... Jak sobie z tym poradzić?!!

[anelia797]

Witajcie !
Od około 9 lat jestem z obcokrajowcem. Początek był ok. Miałam 19 lat jak się poznaliśmy, byłam zaślepiona, zakochana i nic mnie nie interesowało, między innymi to, że dzieli Nas spora odległość (2 tys km),inna religia, kultura czy muzyka, nie interesowało mnie nawet to jakie życie miał do czasu poznania mnie. Z czasem jednak byliśmy już bardzo mocno związani, no i zaczęły się problemy. Między innymi to, że kiedy on jechał do siebie nie chciał mnie ze sobą zabrać (chciałam poznać jego rodzinę, bo on już moją znał) dawało mi to do myślenia jednak byłam zaślepiona miłością. Po 3 latach związku zabrał mnie do siebie ale jak to na tamtejszą kulturę przystało kobieta powinna być w domu a facet "hulaj noga" tu i tam, nie wracał po nocach, nie odbierał telefonów ode mnie Modliłam się tylko o to aby jak najszybciej wrócić do Polski (oczywiście z Nim) Jego rodzice podchodzili do mnie obojętnie, nie bolało ich to,że ja płaczę, ważne że ich syn dobrze się bawi a jaaa hmm mam to czego chciałam. Rodzice jego nie ukrywali tego,że mnie nie lubią !!!
Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie. Na dzień dzisiejszy zerwał z tamtym życiem i tamten związek też się szybko zakończył. Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej. Mieszkamy w Polsce. Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej.
Ale jest jak jest , żyjemy razem już kilka lat !!! Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe. Zupełnie nie wiem co robić, jak sobie życie ułożyć. Ma on Swoje zasady,których nie da się zmienić. Kiedyś przed poznaniem jego byłam rozrywkowa, bawiłam się , miałam mnóstwo przyjaciół, od czasu jak jestem z Nim mam praktycznie tylko jego. Zero imprez. Żadnych przyjaciół. Nie mam gdzie wyjść . Rodzice jego ,jak i siostra dalej mnie nie lubią, często czepiają się o wszystko. Nawet ich muzyka strasznie mnie drażni ! Ciężko jest mi żyć w takim związku ale jakoś ciągnę to dalej , większość z Was z pewnością uzna mnie za naiwną i głupią, z resztą sama już tak zaczynam o sobie myśleć
W moim życiu z Nim przewinęło się jeszcze mnóstwo przykrych wpadek, zdarzeń jedank może napisze o tym innym razem, z resztą nie mam się czym pochwalić a na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi jeszcze coś przykrego dopisać do mojego szarego wpisu
Napisałam to wszystko, bo szukam Pań, które też związały się z obcokrajowcem zupełnie innej religii, kultury...itp. Jak sobie radziłyście z tym wszystkim? Czy miałyście lub macie pobobne problemy, szare życie ?

[lovely banshee]

Wybacz, ale uważam, że pochodzenie, czy religia Twojego faceta niewiele ma do tego, że on Cię olewa, nie odbiera telefonów od Ciebie, imprezuje kiedy chce, prowadzi podwójne życie. Jak mała owieczka dałaś się omamić, zrezygnowałaś z przyjaciół i rozrywek. Sama jesteś winna temu, co się teraz dzieje. Możesz albo z tego zrezygnować teraz, albo męczyć się nastepne 9 lat i znów pluć sobie w brodę ''dlaczego ja wtedy tego nie skończyłam''.

[201712190924]

Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie.

Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej.

Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej. (...) Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe.

W imię czego się tak bezsensownie męczysz?
Nie wymieniłaś chyba ani jednej pozytywnej strony tego związku, za to opisałaś szereg negatywów, z których każdy, nawet osobno, jak dla mnie dyskwalifikuje związek.

[magda1302]

skoro nie widzisz przyszlosci z nim to uciekaj. szkoda czasu !
jakiej religii on jest?

ja jestem z obcokrajowcem, ale nie mamy zadnych problemow. jego religia jest calkiem normalna, kultura rowniez, a ich rodzicow uwielbiam z wzajemnoscia z reszta

[normalnyFacet]

matko jedyna jak na zlosc przed chwila w innym watku pisalem o tym;/

podam Ci jedno zdanie :

Ty masz inna wizje zwiazku....on inna.... Tobie potrzeba kogos podobnego do siebie a jemu do siebie.... nie jest wam po drodze od samego poczatku... a Ty chcesz na sile KONIECZNIE JEGO.... sama pchasz sie nie w bagno...lecz w tym przypadku w ruchome wydmy... chcesz tego ? powiedz mi czemu tak za nim szalejesz ? milosc ? gdzie tu jest milosc pytam sie skoro on twoich zasad nie szanuje nie akceptuje... i glupio robisz bo jeszcze chcesz sie radzic innych meczennic jak to u nich jest ;/ ja wiem ze mozesz z siebie duzo dac.... ale czy nie lepiej dac to osobie ktora doceni Ciebie i Twoje starania ?? POMYSL LOGICZNIE nie skupiaj sie na emocjach...


sorki na 1 zdaniu nie skonczylo sie tak naprawde moglbym pisac i pisac ale ilez mozna... poza tym i tak nie zrozumiesz i bedziesz sie meczyc... tu psycholog jest potrzebny i to natychmiast

[klempaa]

Napisane przez anelia797

Witajcie !
Od około 9 lat jestem z obcokrajowcem. Początek był ok. Miałam 19 lat jak się poznaliśmy, byłam zaślepiona, zakochana i nic mnie nie interesowało, między innymi to, że dzieli Nas spora odległość (2 tys km),inna religia, kultura czy muzyka, nie interesowało mnie nawet to jakie życie miał do czasu poznania mnie. Z czasem jednak byliśmy już bardzo mocno związani, no i zaczęły się problemy. Między innymi to, że kiedy on jechał do siebie nie chciał mnie ze sobą zabrać (chciałam poznać jego rodzinę, bo on już moją znał) dawało mi to do myślenia jednak byłam zaślepiona miłością. Po 3 latach związku zabrał mnie do siebie ale jak to na tamtejszą kulturę przystało kobieta powinna być w domu a facet "hulaj noga" tu i tam, nie wracał po nocach, nie odbierał telefonów ode mnie Modliłam się tylko o to aby jak najszybciej wrócić do Polski (oczywiście z Nim) Jego rodzice podchodzili do mnie obojętnie, nie bolało ich to,że ja płaczę, ważne że ich syn dobrze się bawi a jaaa hmm mam to czego chciałam. Rodzice jego nie ukrywali tego,że mnie nie lubią !!!
Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie. Na dzień dzisiejszy zerwał z tamtym życiem i tamten związek też się szybko zakończył. Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej. Mieszkamy w Polsce. Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej.
Ale jest jak jest , żyjemy razem już kilka lat !!! Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe. Zupełnie nie wiem co robić, jak sobie życie ułożyć. Ma on Swoje zasady,których nie da się zmienić. Kiedyś przed poznaniem jego byłam rozrywkowa, bawiłam się , miałam mnóstwo przyjaciół, od czasu jak jestem z Nim mam praktycznie tylko jego. Zero imprez. Żadnych przyjaciół. Nie mam gdzie wyjść . Rodzice jego ,jak i siostra dalej mnie nie lubią, często czepiają się o wszystko. Nawet ich muzyka strasznie mnie drażni ! Ciężko jest mi żyć w takim związku ale jakoś ciągnę to dalej , większość z Was z pewnością uzna mnie za naiwną i głupią, z resztą sama już tak zaczynam o sobie myśleć
W moim życiu z Nim przewinęło się jeszcze mnóstwo przykrych wpadek, zdarzeń jedank może napisze o tym innym razem, z resztą nie mam się czym pochwalić a na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi jeszcze coś przykrego dopisać do mojego szarego wpisu
Napisałam to wszystko, bo szukam Pań, które też związały się z obcokrajowcem zupełnie innej religii, kultury...itp. Jak sobie radziłyście z tym wszystkim? Czy miałyście lub macie pobobne problemy, szare życie ?

Nooooo........

Nigdy, przenigdy nie zrozumiem kobiet, które trwają w związkach za wszelką cene, gdy nic się nie układa, nic nie pasuje i nie widzą przyszłości z tym facetem...

[Narrhien]

Dziewczyno!

Jesteś z nim 9 lat, ale nie wyobrażasz sobie z nim zycia na stale? To co to jest w tej chwili, przejściowe? przez 9 lat...?

Przerażające...


Czy jest jakakolwiek pozytywna strona tego "związku"? Bo na razie zadnej nie podalas...

[Gweneth_P]

Napisane przez lovely banshee

Wybacz, ale uważam, że pochodzenie, czy religia Twojego faceta niewiele ma do tego, że on Cię olewa, nie odbiera telefonów od Ciebie, imprezuje kiedy chce, prowadzi podwójne życie. Jak mała owieczka dałaś się omamić, zrezygnowałaś z przyjaciół i rozrywek. Sama jesteś winna temu, co się teraz dzieje. Możesz albo z tego zrezygnować teraz, albo męczyć się nastepne 9 lat i znów pluć sobie w brodę ''dlaczego ja wtedy tego nie skończyłam''.

Pogrubione - mam dokładnie takie samo zdanie na ten temat. Domyślam się jakiego jest wyznania i jeśli zwalasz winę za jego zachowanie na kulturę czy religię to widać, że owej kultury/religii nie znasz.

Wchodząc do tego tematu myslałam, że Autor/ka ma problemy związane własnie z tym aspektem życia - inna religia a przez to inne poglądy, inny sposób wychowania, różnica w postrzeganiu roli kobiety i mężczyzny i tak dalej, a widzę, że Ty tutaj równie dobrze mogłas pominąc kwestie związane z pochodzeniem partnera i problem by był taki sam.
Facet nie szanuje ani Ciebie ani Waszego związku. Zdradzał Cię (albo tamtą z Tobą, whatever), co, jesli mówimy o tej samej religii, jest niedopuszczalne. Sama zdecyduj więc, czy to wina jego czy jego wiary/kultury.

Mówisz, że nie wyobrażasz sobie z nim życia na stałe. Poza tym nie jesteś z nim szczęśliwa. Nie podałaś ani jednej pozytywnej rzeczy w tym związku. Więc dlaczego to ciągniesz? I to przez 9 lat?

[Stromanthe]

Odpowiedz sobie na jedno zasadnicze pytanie: po co i dlaczego z nim jestem? A później napisz, do czego doszłaś sama ze sobą

[madziulka1989]

Napisane przez anelia797

Witajcie !
Od około 9 lat jestem z obcokrajowcem. Początek był ok. Miałam 19 lat jak się poznaliśmy, byłam zaślepiona, zakochana i nic mnie nie interesowało, między innymi to, że dzieli Nas spora odległość (2 tys km),inna religia, kultura czy muzyka, nie interesowało mnie nawet to jakie życie miał do czasu poznania mnie. Z czasem jednak byliśmy już bardzo mocno związani, no i zaczęły się problemy. Między innymi to, że kiedy on jechał do siebie nie chciał mnie ze sobą zabrać (chciałam poznać jego rodzinę, bo on już moją znał) dawało mi to do myślenia jednak byłam zaślepiona miłością. Po 3 latach związku zabrał mnie do siebie ale jak to na tamtejszą kulturę przystało kobieta powinna być w domu a facet "hulaj noga" tu i tam, nie wracał po nocach, nie odbierał telefonów ode mnie Modliłam się tylko o to aby jak najszybciej wrócić do Polski (oczywiście z Nim) Jego rodzice podchodzili do mnie obojętnie, nie bolało ich to,że ja płaczę, ważne że ich syn dobrze się bawi a jaaa hmm mam to czego chciałam. Rodzice jego nie ukrywali tego,że mnie nie lubią !!!
Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie. Na dzień dzisiejszy zerwał z tamtym życiem i tamten związek też się szybko zakończył. Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej. Mieszkamy w Polsce. Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej.
Ale jest jak jest , żyjemy razem już kilka lat !!! Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe. Zupełnie nie wiem co robić, jak sobie życie ułożyć. Ma on Swoje zasady,których nie da się zmienić. Kiedyś przed poznaniem jego byłam rozrywkowa, bawiłam się , miałam mnóstwo przyjaciół, od czasu jak jestem z Nim mam praktycznie tylko jego. Zero imprez. Żadnych przyjaciół. Nie mam gdzie wyjść . Rodzice jego ,jak i siostra dalej mnie nie lubią, często czepiają się o wszystko. Nawet ich muzyka strasznie mnie drażni ! Ciężko jest mi żyć w takim związku ale jakoś ciągnę to dalej , większość z Was z pewnością uzna mnie za naiwną i głupią, z resztą sama już tak zaczynam o sobie myśleć
W moim życiu z Nim przewinęło się jeszcze mnóstwo przykrych wpadek, zdarzeń jedank może napisze o tym innym razem, z resztą nie mam się czym pochwalić a na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi jeszcze coś przykrego dopisać do mojego szarego wpisu
Napisałam to wszystko, bo szukam Pań, które też związały się z obcokrajowcem zupełnie innej religii, kultury...itp. Jak sobie radziłyście z tym wszystkim? Czy miałyście lub macie pobobne problemy, szare życie ?

Jakiego jest wyznania ?? i jakiej narodowości?
Ja również jestem w zwiazku z obcokrajowcem lecz nie mamy aż takich problemów... jest Chorwatem więc jestesmy tego samego wyznania, fakt kultura może troszkę inna lecz większych problemów nie ma...
Doskonale Cię rozumiem... związek mieszany to nie jest łatwy orzech do zgryzienia... ale moim zdaniem to co robi Twój partner jest nie do pomyslenia....

[magdam2]

Pewnie jesteś z Turkiem...?
Jeżeli tak..to nic w Twoim związku nie zmieni się na lepsze..miałam koleżanke która związała się z takim gosciem..Wszystko ładnie ,pięknie-urodziła mu dziecko-tak dziecko kochał ponad życie a ją zaczął traktować jak kure domową,zabraniał spotykac się ze znajomymi,chodzić po sklepach bo zakupy do domu sam robił,a to jak wyglądała i czy miała co na siebie włożyć jakos przestało go interesować bo co noc wychodził szukac młodszej .(

Napisz coś wiecej-ale jeśli jest tak jak mysle-definitywnie dałabym sobie spokój!
Gra nie warta świeczki!!!

[madziulka1989]

Napisane przez magdam2

Pewnie jesteś z Turkiem...?
Jeżeli tak..to nic w Twoim związku nie zmieni się na lepsze..miałam koleżanke która związała się z takim gosciem..Wszystko ładnie ,pięknie-urodziła mu dziecko-tak dziecko kochał ponad życie a ją zaczął traktować jak kure domową,zabraniał spotykac się ze znajomymi,chodzić po sklepach bo zakupy do domu sam robił,a to jak wyglądała i czy miała co na siebie włożyć jakos przestało go interesować bo co noc wychodził szukac młodszej .(

Napisz coś wiecej-ale jeśli jest tak jak mysle-definitywnie dałabym sobie spokój!
Gra nie warta świeczki!!!

Jesteś z Turkiem ...? jeśli tak to zgadzam się w 100 % z wypowiedzią magdam2 ... nie mówię, że zawsze tak jest... ale wszystko wskazuje na to, że gra nie jest warta świeczki ....

[RoSa202]

Mój ojciec jest obcokrajowcem i wyznawcą islamu. Z mamą układa im się dobrze, kochają się i wspierają.Wiadomo czasem zdarzają im się kłótnie, ale to normalne. Myślę że tu nie chodzi o to skąd on pochodzić itp. on po prostu nie ma do Ciebie szacunku! Mój ojciec zawsze pomaga mamie w kuchni, sprząrząta,` a przeciez jest muzułmaninem to nie powinien tego robić czyż nie ?` Takie myślenie jest chore, każdy facet, bez względu na pochodzenie, religie czy poglądy powinien szanować swoją kobietę - inaczej nie jest jej wart.

[Casini]

Napisane przez anelia797

Witajcie !
Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej.

Brak zaufania = brak związku.

W imię czego się tak męczysz?

[cerveza]

Napisane przez anelia797

Witajcie !
Od około 9 lat jestem z obcokrajowcem. Początek był ok. Miałam 19 lat jak się poznaliśmy, byłam zaślepiona, zakochana i nic mnie nie interesowało, między innymi to, że dzieli Nas spora odległość (2 tys km),inna religia, kultura czy muzyka, nie interesowało mnie nawet to jakie życie miał do czasu poznania mnie. Z czasem jednak byliśmy już bardzo mocno związani, no i zaczęły się problemy. Między innymi to, że kiedy on jechał do siebie nie chciał mnie ze sobą zabrać (chciałam poznać jego rodzinę, bo on już moją znał) dawało mi to do myślenia jednak byłam zaślepiona miłością. Po 3 latach związku zabrał mnie do siebie ale jak to na tamtejszą kulturę przystało kobieta powinna być w domu a facet "hulaj noga" tu i tam, nie wracał po nocach, nie odbierał telefonów ode mnie Modliłam się tylko o to aby jak najszybciej wrócić do Polski (oczywiście z Nim) Jego rodzice podchodzili do mnie obojętnie, nie bolało ich to,że ja płaczę, ważne że ich syn dobrze się bawi a jaaa hmm mam to czego chciałam. Rodzice jego nie ukrywali tego,że mnie nie lubią !!!
Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie. Na dzień dzisiejszy zerwał z tamtym życiem i tamten związek też się szybko zakończył. Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej. Mieszkamy w Polsce. Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej.
Ale jest jak jest , żyjemy razem już kilka lat !!! Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe. Zupełnie nie wiem co robić, jak sobie życie ułożyć. Ma on Swoje zasady,których nie da się zmienić. Kiedyś przed poznaniem jego byłam rozrywkowa, bawiłam się , miałam mnóstwo przyjaciół, od czasu jak jestem z Nim mam praktycznie tylko jego. Zero imprez. Żadnych przyjaciół. Nie mam gdzie wyjść . Rodzice jego ,jak i siostra dalej mnie nie lubią, często czepiają się o wszystko. Nawet ich muzyka strasznie mnie drażni ! Ciężko jest mi żyć w takim związku ale jakoś ciągnę to dalej , większość z Was z pewnością uzna mnie za naiwną i głupią, z resztą sama już tak zaczynam o sobie myśleć
W moim życiu z Nim przewinęło się jeszcze mnóstwo przykrych wpadek, zdarzeń jedank może napisze o tym innym razem, z resztą nie mam się czym pochwalić a na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi jeszcze coś przykrego dopisać do mojego szarego wpisu
Napisałam to wszystko, bo szukam Pań, które też związały się z obcokrajowcem zupełnie innej religii, kultury...itp. Jak sobie radziłyście z tym wszystkim? Czy miałyście lub macie pobobne problemy, szare życie ?

Nie chcę Cię obrażać, czy być złośliwa, ale po przeczytaniu posta, niestety takie właśnie wrażenie odnoszę jak na pogrubionym.

Skoro nie wyobrażasz sobie z nim życia na stałe - po co z nim jesteś? Jesteś młoda, jeszcze ułożysz sobie życie z kimś kto Cię szanuje i słucha fajniejszej muzyki, więc nie trać czasu tylko to zakończ. Obawiałabym się tylko jego reakcji, jeśli to przedstawiciel tej religii o której myślę.

[bluebluesky]

Uzalasz sie nad sobą zamiast działać. Lubisz być ponizana, nie szanowaną, to zyj z nim dalej. Nikt za Ciebe nie będzie działał. Nie mogę słuchać jak kobieta, z własnej głupoty, naiwności i lenistwa, marnuje sobie życie.

[Chatul]

Napisane przez anelia797

Witajcie !
Od około 9 lat jestem z obcokrajowcem. Początek był ok. Miałam 19 lat jak się poznaliśmy, byłam zaślepiona, zakochana i nic mnie nie interesowało, między innymi to, że dzieli Nas spora odległość (2 tys km),inna religia, kultura czy muzyka, nie interesowało mnie nawet to jakie życie miał do czasu poznania mnie. Z czasem jednak byliśmy już bardzo mocno związani, no i zaczęły się problemy. Między innymi to, że kiedy on jechał do siebie nie chciał mnie ze sobą zabrać (chciałam poznać jego rodzinę, bo on już moją znał) dawało mi to do myślenia jednak byłam zaślepiona miłością. Po 3 latach związku zabrał mnie do siebie ale jak to na tamtejszą kulturę przystało kobieta powinna być w domu a facet "hulaj noga" tu i tam, nie wracał po nocach, nie odbierał telefonów ode mnie Modliłam się tylko o to aby jak najszybciej wrócić do Polski (oczywiście z Nim) Jego rodzice podchodzili do mnie obojętnie, nie bolało ich to,że ja płaczę, ważne że ich syn dobrze się bawi a jaaa hmm mam to czego chciałam. Rodzice jego nie ukrywali tego,że mnie nie lubią !!!
Okazało się po jakimś czasie ,że był tam w związku. Z tąd też te jego ucieczki ode mnie. Na dzień dzisiejszy zerwał z tamtym życiem i tamten związek też się szybko zakończył. Jednak zaufania do Niego nie mam ale jesteśmy razem, jakoś się układa , choć nie najlepiej. Mieszkamy w Polsce. Załuję,że już wtedy tego wszystkiego po prostu nie zakończyłam, moje życie zapewne potoczyłoby się zupełnie inaczej.
Ale jest jak jest , żyjemy razem już kilka lat !!! Jednak nie wyobrażam sobie z Nim życia na stałe. Zupełnie nie wiem co robić, jak sobie życie ułożyć. Ma on Swoje zasady,których nie da się zmienić. Kiedyś przed poznaniem jego byłam rozrywkowa, bawiłam się , miałam mnóstwo przyjaciół, od czasu jak jestem z Nim mam praktycznie tylko jego. Zero imprez. Żadnych przyjaciół. Nie mam gdzie wyjść . Rodzice jego ,jak i siostra dalej mnie nie lubią, często czepiają się o wszystko. Nawet ich muzyka strasznie mnie drażni ! Ciężko jest mi żyć w takim związku ale jakoś ciągnę to dalej , większość z Was z pewnością uzna mnie za naiwną i głupią, z resztą sama już tak zaczynam o sobie myśleć
W moim życiu z Nim przewinęło się jeszcze mnóstwo przykrych wpadek, zdarzeń jedank może napisze o tym innym razem, z resztą nie mam się czym pochwalić a na dzień dzisiejszy ciężko byłoby mi jeszcze coś przykrego dopisać do mojego szarego wpisu
Napisałam to wszystko, bo szukam Pań, które też związały się z obcokrajowcem zupełnie innej religii, kultury...itp. Jak sobie radziłyście z tym wszystkim? Czy miałyście lub macie pobobne problemy, szare życie ?

Co Ciebie trzyma przy tym facecie? On ma Cię gdzieś i jawnie to okazuje. Nie jesteś z nim szczęśliwa... Ale nadal tkwisz w tym pseudozwiązku. Bez sensu. Daj sobie szansę na szczęście u boku kogoś porządnego

I nie licz na to, że Twój obecny chłopaczek się zmieni. Nie zmieni się. Gdyby chciał, to zmieniłby się już dawno. A teraz nie zmieni się dlatego, że widzi, że nie musi. Ty i tak pozwalasz sobie na pomiatanie Tobą.
Przestań w końcu na to pozwalać. Powiedz chłopaczkowi "papa" i ciesz się wolnością Znajdziesz kogoś lepszego, na pewno.

[anelia797]

Dziękuje Wam za odpowiedzi. To forum jest niesamowite. Szybkie i na temat odpowiedzi...
Dodam to o co kilka z Was pytało: "jakiej on jest religii" , a więc jest muzułmaninem.
Kolejne pytanie, na które odpowiadam to narodowość jego, a więc jest Turkiem.

Jeszcze raz dziękuję za odpowiedzi. Macie rację, sama nie umiem sobie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego brnę dalej, dlaczego męczę się w tym związku, skoro i tak nic pozytywnego w Nim nie ma. Nie potrafię tego zrozumieć, część Naszego związku łączyła mnie do niego zaślepiona miłość, teraz to co jest pomiędzy Nami to raczej przyzwyczajenie ...
Na dzień dziejsiejszy on nie jest taki , jaki był u siebie tzn. nie ucieka po nocach, bo tu nie ma przyjaciół. Z resztą ostatni pobyt u Niego też nie zostawiał mnie na krok, a więc w tej kwestii zmienił się chyba
Jednak mam zupełny mętlik w głowie, którego nie potrafię rozwiązać i zdecydować czego ja właściwie od życia oczekuję ... jak to jedna z Was napisała: powinnam chyba udać się do psychologa , ale co tu psycholog pomoże
Nie wiem co się ze mną dzieje, po prostu nie wiem !!! Czasami mam ochotę krzyczeć POMOCY, płakać i prosić o to aby czas się cofnął ...
Nie rozumiem , dlaczego mam blokadę kiedy mam ochotę powiedzieć : zakończmy to, to i tak nie ma sensu ?!! 9 lat to dużo , mnóstwo razem przeżyliśmy, większość jednak jest negatywna , aż szkoda byłoby mi to wszystko opisywać, bo wiem , a przynajmniej przypuszczam jakie byłyby Wasze reakcje po przeczytaniu tego ... choć nie ukrywam,że część z tego wszystkiego chciałabym przelać gdzieś na "papier", bo męczy mnie to od środka, do tej pory nikomu nie opowiadałam o moich przykrych częściach życia
Wybaczcie jeżeli Was nudzę, siedzę w tym wszystkim zamiast coś działać... nie wiem co się ze mną dzieje...
Myślę, mam nadzieję, że przyjdzie jeszcze czas kiedy zmieni się to wszystko, że będę miała życie na jakie wydaje mi się ,że zasługuje !
... muszę przerwać moje pisanie bo ...odezwę się pózniej !

[madana]

Właśnie dziewczyna opisała 9 zmarnowanych lat przy facecie, na dodatek nie wiadomo, GDZIE, no gdzie tu jest z jego strony miłość. Kolejny raz potwierdza się, ze trzeba być ślepą, aby nie wierzyć, ze islam (szczególnie ta religia!), inna kultura (szczególnie odmienna od europejskiej, w tym roli kobiety) JEST PRZESZKODĄ, aby związek się udał, miłość, seks, zauroczenie to za mało . Na dodatek mam w otoczeniu przykład walącego się właśnie związku też z muzułmaninem, więc widzę, jakim bezsensem jest związek z kimś takim.

Prawda jest taka, że masz JEDNO życie, zmarnowałaś z niego już 9 lat, możesz też, nic nie robią, zmarnować kolejne.

[bluebluesky]

Powiem krótko, marnujesz sobie życie w ramach 9 lat związku. Brawo. Ja nie mam zamiaru naklaniac Cie do niczego ani pocieszac. Pewnie zaraz posypia sie na mnie gromy, ale moim zdaniem, sama ( TY nie on) jesteś sobie winna. Na własne życzenie zrobiłas z siebie ofiarę i poniesiesz tego konsekwencje. Albo z tego wyjdziesz, albo całe życie będziesz chlipac w poduszkę, wypisujac swoje żale po forach, jako przedwcześnie postarzala kobieta, brzydka i bez szacunku do siebie. Twój wybór.

[Jazzlyn]

Dziewczyno, jesteś jeszcze młoda, masz szanse na normalny związek z kimś kto będzie Cię szanował, po co to ciągnąć? Chyba nie liczysz na to że się zmieni, skoro przez 9 lat tego nie zrobił...

[paula78]

Współczuję i szkoda ,że nikt z najbliższych nie wstrząsną toba wcześniej.
Psycholog pomoże ci ,wzmocnisz się i przejrzysz na oczy .

[Gweneth_P]

Napisane przez RoSa202

Mój ojciec jest obcokrajowcem i wyznawcą islamu. Z mamą układa im się dobrze, kochają się i wspierają.Wiadomo czasem zdarzają im się kłótnie, ale to normalne. Myślę że tu nie chodzi o to skąd on pochodzić itp. on po prostu nie ma do Ciebie szacunku! Mój ojciec zawsze pomaga mamie w kuchni, sprząrząta,` a przeciez jest muzułmaninem to nie powinien tego robić czyż nie ?` Takie myślenie jest chore, każdy facet, bez względu na pochodzenie, religie czy poglądy powinien szanować swoją kobietę - inaczej nie jest jej wart.

Dupek pozostanie dupkiem, bez względu na to czy wierzy w Boga, Allaha czy reinkarnację.

Autorko, zastanów się nad tym, co daje Ci ten związek. Czy jest sens się męczyć i stracić kolejne 9 lat. Nikt nie zasługuje na to, aby, mając szansę wyboru, tkwić w pseudozwiązku, który nie daje Ci szczęścia, satysfakcji, poczucia bezpieczeństwa a niszczy Cię tylko psychicznie.

[Eva ID]

Napisane przez anelia797

...... "jakiej on jest religii" , a więc jest muzułmaninem.
.... narodowość jego, a więc jest Turkiem.

Jeszcze raz dziękuję za odpowiedzi. Macie rację, sama nie umiem sobie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego brnę dalej, dlaczego męczę się w tym związku, skoro i tak nic pozytywnego w Nim nie ma.

Anelia, brniesz dalej bo jesteś od niego uzależniona, to jak papierosy/alkohol/poranna kawa, od wszystkiego można się uzależnić i jak poranna kawa mniej szkodzi, tak inne uzależnienia szkodzą nam bardzo.

Tkwisz przy nim bo NIE WIDZISZ rozwiązania, nie wiesz co robić bez niego. Sama siebie niejednokrotnie obwianiasz o to, co on nawywija.

Jedynym rozwiązaniem jest odejście, wykasowanie numerów i adresów i NIE kontaktowanie się z nim, nie odpowiadanie na telefony i SMSy, ZERO słowa w jego kierunku... zapłacisz za to cenę depresją, alienacją, poczuciem odrzucenia i własnej niskiej samooceny. Dlatego dziewczyny Ci radzą, idź do psycholga.

Jeśli jesteś w Polsce, idź do psychologa już jutro, nawet prywatnie i opowiedz całą... ale CAŁĄ historię i bądź silna!

Dasz radę od niego odejść, jesteś młoda i atrakcyjna, wierz w to, bo to prawda.

[Terrence]

Anelia, wlasnie ze sprobuj opisac rzeczy, ktore cie najbardziej rania. Jak nie tutaj, to sobie w pamietniku. Bedzie ci latwiej sie ustosunkowac. A jesli napiszesz tutaj, to utwierdzimy cie w decyzji!

[olcix]

9 lat, 9 lat... a czym jest 9 lat w perspektywie całego życia? Całej reszty życia, które nie powinno tak wyglądać. No chyba, że należysz do osób, które nie chcę być szczęśliwe. Bo na szczęście trzeba pracować, a męczyć można się w spokoju.

Spójrz na siebie sprzed tego związku i porównaj tamto życie do tego, które masz teraz. Chcesz, by za kolejne 9 lat wyglądało tak samo jak teraz?
Myślę, że inna religia i kultura jest tutaj najmniejszym problemem.

Piszesz, ze żałujesz... szkoda życia na żałowanie.

---------- Dopisano o 22:42 ---------- Poprzedni post napisano o 22:39 ----------

Napisane przez cerveza

Skoro nie wyobrażasz sobie z nim życia na stałe - po co z nim jesteś? Jesteś młoda, jeszcze ułożysz sobie życie z kimś kto Cię szanuje i słucha fajniejszej muzyki, więc nie trać czasu tylko to zakończ. Obawiałabym się tylko jego reakcji, jeśli to przedstawiciel tej religii o której myślę.

O tym samym pomyślałam...

[Elfir]

Jesteś jego tymczasową kochanką. Żonę mu pewnie znajdzie rodzina - skromną muzułmankę.
Jego rodzina właśnie tak cię traktuje - jako przelotny kaprys, kobietę niewartą szacunku (bo się puszcza przed ślubem) i w dodatku nie-muzułmankę. Jego rodzina wykazała się i tak wielką kulturą tolerując taką osobę u siebie w domu. Pewnie im było wstyd przed sąsiadami.

[anelia797]

Witajcie !
Macie wszyscy rację ! Sama nie wiem na co ja czekam, wiem jedynie to, że mam straszny mętlik w głowie, czuję się taka nie szczęśliwa, żyję tak byle jak, bez planu na przyszłość, każdy dzień jest taki sam
On NIBY się stara ale nic z tego nie wychodzi, bo z malutkiego problemu, który dla mnie zupełnie nie ma znaczenia on robi wielką kłótkię! Jak to jedna z Was dobrze napisała, jest to chyba uzależnienie, takie przyzwyczajenie jak np. palenie lub poranna kawa ....
Muszę jakoś wziąść się w garść i zacząć działać. Cały czas miałam nadzieję, że jak już zamieszkamy w Polsce to wszystko się zmieni, jednak nic się nie zmieniło...ciągle to moje życie jest takie szare.
Boże jak ja się zmieniłam
Kiedyś rozrywkowa, uśmiechnięta z mnóstwem przyjaciół a teraz smutna, bez przyjaciół , unikająca nawet tego aby przypadkiem nie trafić na starego dobrego znajomego, którgo pozdrowię -a póznej będą kierowane w moim kierunku nie potrzebne komentarze ze strony mojego faceta.
Nie wiem jeszcze ile dni, miesięcy z mojego życia tak będzie mam jednak nadzieję, że skoro już przejrzałam na oczy , wszystko zrozumiałam to zacznę działać , przydałby mi się chyba porządny kopniak, którgo Wy mi forumowiczowie jak na razie dajecie !
Dziękuję Wam za wszystkie słowa!
Pozdrawiam cieplutko

[tryagain]

O matko. Przeczytałam Twoje wypowiedzi i aż mi się smutno zrobiło. Moja kuzynka tkwiła kiedyś w związku z muzułmaninem. Zawsze było źle. Nie szanował jej, nie liczył się z jej zdaniem, potrzebna mu była tylko w nocy (jeśli akurat nie znalazł sobie "lepszej" na mieście). Przez kilka lat zbierała się, żeby odejść. Było ciężko, ale w końcu jej się udało. Teraz, po 2 latach żyje jak nowo narodzona.
Mam nadzieję, że Tobie też udało się zakończyć ten męczący związek.
Trzymam za Ciebie kciuki

[esolinka]

Czytam ten watek z lekkim metlikiem w glowie Tak sie sklada, ze i ja jestem w "zwiazku" z Muzulmaninem... (przepraszam, ze tak sie podczepie) I zastanawiam sie czy kazdy facet tego wyznania jest taki sam? Czy predzej czy pozniej i tak wyjdzie szydlo z worka??
Moj chlopak jest bardzo kochany, szanuje mnie, liczy sie z moim zdaniem i to zazwyczaj ja stwarzam jakies problemy, a On mi wybacza... Oczywiscie zdenerwuje sie troszke i wytlumaczy mi wszystko jak On to widzi i zawsze prosi mnie abym postawila sie w Jego sytuacji (na ogol wiem, ze ma racje) Na poczatku duzo rozmawialismy na temat religii, poniewaz troszke sie martwilam. Wytlumaczyl mi wszystko, szanuje swoja religie, ale nie jest maniakiem. Dodam, ze pochodzi z Maroko i juz od kilku lat mieszka w USA.
Mam metlik w glowie Szczerze musze sie przyznac, ze Go nie kocham (chyba jestemy zbyt krotko ze soba) On traktuje mnie raczej powaznie, a ja sama nie wiem?! Chcialabym sprobowac, ale kazdy mi opowiada o zwiazkach z Muzulmaninem... jak to strasznie sie konczy i w ogole...
Wydaje mi sie, ze gdyby czlowiek (On) byl ch*m*m to chyba daloby sie zauwazyc, prawda? Czy zawsze w tych zwiazkach na poczatku jest wspaniale, a potem cos zaczyna sie psuc?
Wczesniej dla mnie religia nie byla problemem (liczyl sie tylko czlowiek) ale teraz sama nie wiem. Czy Oni mogliby az tak klamac?