Mój chłopak bez ambicji i wykształcenia

[suriiina]

Cześć, postanowiłam opisać tu moją sytuację.

Około pół roku temu poznałam przez internet mężczyznę. Sama bardzo lubię w wolnym czasie grać w gry on-line, i tak też się złożyło, że on również, to był początek naszej znajomości. On jest z Finlandii. Początkowo bardzo przyjemnie nam się spędzało czas, wspólne granie, wspólne oglądanie filmów, seriali, dużo rozmów. Przez całą tę sytuację z koronawirusem siłą rzeczy byliśmy zmuszeni, aby ten kontakt pozostał tylko w sieci, aczkolwiek rozmawialiśmy o tym, że chcemy się spotkać w rzeczywistości. Wydaje mi się, że mam tyle do opisania, że nie wiem od czego zacząć. Może najpierw nas trochę opiszę. Ja studiuję ratownictwo medyczne, dwa razy podchodziłam do matury, żeby się dostać na studia, w wolnych chwilach udzielam korepetycji, nie jestem jeszcze się w stanie sama utrzymać przy studiach dziennych, potrzebuję wsparcie finansowego rodziców, ale staram się jak mogę. Mieszkam sama, w zasadzie od 16 roku życia musiałam sama sobie ugotować, uprać, posprzątać, bo mieszkałam bez rodziców. Po studiach planuję wyjechać i pracować w zawodzie. Poszedł po maturze prywatnie na fizjoterapię - po paru miesiącach zrezygnował. To tłumaczy tym, że nie podobał mu się pomysł uczenia w domu, myślał, że wszystkiego się nauczy na uczelni (xd). Od ponad pół roku nie pracuje, wcześniej pracował w jakimś call center. Mówi, że to przez koronawirusa, ale ludzie normalnie wracają już do pracy. Myślę, że czegoś mi nie mówi, a każda próba rozmowy o tym kończy się zbyciem pytania. Wcześniej pracował fizycznie, pracę mu załatwiła jego mama. Nigdy nie mieszkał sam, do tej pory mieszka z rodzicami. Zapytany o to, odpowiadał, że ciężko jest w Finlandii młodym się usamodzielnić, rozumiem to, ale on nie podejmuje żadnych kroków, aby to zmienić. Co ciekawe, jest bardzo inteligentny i jest tego świadomy, a przez to nieadekwatnie przekonany o własnej wartości, uważa się za chodzący ideał, nie ma sobie nic do zarzucenia. Po tych 6 miesiącach zaczynam dostrzegać jego narcystyczne cechy, również egoizm. Zawsze ma najwięcej do powiedzenia na każdy temat, mimo iż momentami opowiada totalne brednie. Początkowo mi się to podobało, wydawało mi się, że mimo iż bez wykształcenia, to ma tak szeroką wiedzę, ale z czasem zaczęłam dostrzegać jego ignorancję. Nie mówię, że każdy musi być chodzącą encyklopedią, ale on zupełnie nie widzi swoich braków i wad. Jest tak bardzo przekonany o swojej intelektualnej wyższości, że twierdzi, iż studia nie są dla niego i ich nie potrzebuje, bo przecież jest taki inteligentny, że uzyskany tytuł by niczego nie zmienił. Początkowa fascynacja nim zaczyna się przekształcać w irytację i zniesmaczenie. Dodatkowo nie zgadzamy się w bardzo wielu kwestiach. Dla mnie ważne jest to, aby to mężczyzna zarabiał w związku więcej, aby to on był głową rodziny, bo wiem, że na dłuższą metę sytuacja, w której to kobieta zawsze gra pierwsze skrzypce będzie dla niego destrukcyjna. Dla mnie ważna jest rodzina, zaczynam myśleć o dzieciach w perspektywie najbliższych lat, a on, będąc tego świadomym, mówi mi, że w najbliższym czasie nie mam co na to liczyć. Okay, nie jest na to gotowy. Jednak są inne sposoby na powiedzenie tego, a nie bezczelne "w najbliższym czasie nie zostaniesz żoną". Facet do tego jest niestabilny w swoich emocjach, potrafi się obrazić jak nastolatek, nie odzywać, jego aktualny sens istnienia to siedzenie zamkniętym w swoim pokoju, granie w gry i jedzenie wszystkiego, co mama podstawi pod nos. Tracę do tego wszystkiego cierpliwość. Lubię go, był czas, kiedy myślałam, że czuję nawet coś więcej, ale z czasem jest coraz gorzej, zauroczenie mija, a pozostaje niesmak i świadomość tego, że dzieli nas przepaść.

[Vanir410]

Ale w czym problem? Nie znasz gościa w sumie nawet prawdziwie, więc po co te analizy? Skoro Ci nie odpowiada to zerwij znajomość i tyle.
Odnośnie jego tekstów, że żoną nie zostaniesz w najbliższym czasie. Co w tym dziwnego? Facet zakładam, że jest młody i nie musi chcieć od razu zakładać rodziny.

[Senija]

Facet do odstrzału, leń, narcyz, niezaradny i nieodpowiedzialny. Dodatkowo, uwaga, WY SIĘ NIE ZNACIE. Jedyny plus to chyba tylko taki że jest szczery i mówi Ci wprost że nie będzie się angażował. Daj sobie spokój, szkoda nerwów i czasu.

[Ballantines_1]

Napisane przez suriiina

Cześć, mam 24 lata i postanowiłam opisać tu moją sytuację.

Około pół roku temu poznałam przez internet mężczyznę. Sama bardzo lubię w wolnym czasie grać w gry on-line, i tak też się złożyło, że on również, to był początek naszej znajomości. On jest z Hiszpanii, ma 25 lat. Początkowo bardzo przyjemnie nam się spędzało czas, wspólne granie, wspólne oglądanie filmów, seriali, dużo rozmów. Przez całą tę sytuację z koronawirusem siłą rzeczy byliśmy zmuszeni, aby ten kontakt pozostał tylko w sieci, aczkolwiek rozmawialiśmy o tym, że chcemy się spotkać w rzeczywistości. Wydaje mi się, że mam tyle do opisania, że nie wiem od czego zacząć. Może najpierw nas trochę opiszę. Ja studiuję na kierunku lekarskim, dwa razy podchodziłam do matury, żeby się dostać na studia, w wolnych chwilach udzielam korepetycji, nie jestem jeszcze się w stanie sama utrzymać przy studiach dziennych, potrzebuję wsparcie finansowego rodziców, ale staram się jak mogę. Mieszkam sama, w zasadzie od 16 roku życia musiałam sama sobie ugotować, uprać, posprzątać, bo mieszkałam bez rodziców. Po studiach planuję wyjechać i pracować w zawodzie. On dwa razy nie zdał z klasy do klasy podczas swojej szkolnej kariery. Tłumaczy to lenistwem i tym, że ważniejsze było wtedy dla niego, żeby się spotkać ze znajomymi, a nie się uczyć i chodzić do szkoły. Poszedł po maturze prywatnie na fizjoterapię - po paru miesiącach zrezygnował. To tłumaczy tym, że nie podobał mu się pomysł uczenia w domu, myślał, że wszystkiego się nauczy na uczelni (xd). Od ponad pół roku nie pracuje, wcześniej pracował w jakimś call center. Mówi, że to przez koronawirusa, ale ludzie normalnie wracają już do pracy. Myślę, że czegoś mi nie mówi, a każda próba rozmowy o tym kończy się zbyciem pytania. Wcześniej pracował fizycznie, pracę mu załatwiła jego mama. Nigdy nie mieszkał sam, do tej pory mieszka z rodzicami. Zapytany o to, odpowiadał, że ciężko jest w Hiszpanii młodym się usamodzielnić, rozumiem to, ale on nie podejmuje żadnych kroków, aby to zmienić. Co ciekawe, jest bardzo inteligentny i jest tego świadomy, a przez to nieadekwatnie przekonany o własnej wartości, uważa się za chodzący ideał, nie ma sobie nic do zarzucenia. Po tych 6 miesiącach zaczynam dostrzegać jego narcystyczne cechy, również egoizm. Zawsze ma najwięcej do powiedzenia na każdy temat, mimo iż momentami opowiada totalne brednie. Początkowo mi się to podobało, wydawało mi się, że mimo iż bez wykształcenia, to ma tak szeroką wiedzę, ale z czasem zaczęłam dostrzegać jego ignorancję. Nie mówię, że każdy musi być chodzącą encyklopedią, ale on zupełnie nie widzi swoich braków i wad. Jest tak bardzo przekonany o swojej intelektualnej wyższości, że twierdzi, iż studia nie są dla niego i ich nie potrzebuje, bo przecież jest taki inteligentny, że uzyskany tytuł by niczego nie zmienił. Początkowa fascynacja nim zaczyna się przekształcać w irytację i zniesmaczenie. Dodatkowo nie zgadzamy się w bardzo wielu kwestiach. Dla mnie ważne jest to, aby to mężczyzna zarabiał w związku więcej, aby to on był głową rodziny, bo wiem, że na dłuższą metę sytuacja, w której to kobieta zawsze gra pierwsze skrzypce będzie dla niego destrukcyjna. Dla mnie ważna jest rodzina, zaczynam myśleć o dzieciach w perspektywie najbliższych lat, a on, będąc tego świadomym, mówi mi, że w najbliższym czasie nie mam co na to liczyć. Okay, nie jest na to gotowy. Jednak są inne sposoby na powiedzenie tego, a nie bezczelne "w najbliższym czasie nie zostaniesz żoną". Facet do tego jest niestabilny w swoich emocjach, potrafi się obrazić jak nastolatek, nie odzywać, jego aktualny sens istnienia to siedzenie zamkniętym w swoim pokoju, granie w gry i jedzenie wszystkiego, co mama podstawi pod nos. Tracę do tego wszystkiego cierpliwość. Lubię go, był czas, kiedy myślałam, że czuję nawet coś więcej, ale z czasem jest coraz gorzej, zauroczenie mija, a pozostaje niesmak i świadomość tego, że dzieli nas przepaść.

Chyba się troszeczkę zagalopowałaś Nie znasz typa, a analizujesz jego życie jakbyście byli co najmniej parą z 5 letnim stażem. Jeśli mamy taką sytuację, że:
- mieszkacie od siebie ponad 1500 km
- znajomość jest tylko online
- JUŻ TERAZ nie pasuje Ci w nim zasadniczo większość rzeczy, które są istotne do normalnego życia w związku/funkcjonowania razem

To ja autentycznie nie łapię po co marnujesz czas dalej i to analizujesz. Szukaj kogoś sensownego, najlepiej na miejscu. W tych czasach związki z osobami mieszkającymi w innym kraju są prawie niemożliwe.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Co xD Nie wierze w to, co czytam. Nigdy nie widzialas nawet goscia na zywo, a juz planujesz slub i dzieci? xdddd Zejdz na ziemie.

[Istielig]

Masz 24 lata czy 14?

To musi być troll.

Nie widziałaś typa na żywo, a myslisz o małżeństwie? Nie pasuje Ci w nim wszystko, a mimo to dalej to ciągniesz? Uroda południowego Alvaro ważniejsza niż posiadanie pracy i wykształcenia, co? XDDD

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[gryx82]

Napisane przez suriiina

...
Dla mnie ważne jest to, aby to mężczyzna zarabiał w związku więcej, aby to on był głową rodziny, bo wiem, że na dłuższą metę sytuacja, w której to kobieta zawsze gra pierwsze skrzypce będzie dla niego destrukcyjna

I jeszcze - zawsze bądź tą głupszą w związku, tą od przytakiwania i podziwiania misia

[ManillaLatte]

Dziewczyno, gadacie online i gracie wspólnie w gry, na oczy się nie widzieliście, a Ty przepytujesz go na temat jego życia, bo Ty chcesz założyć rodzinę. Z facetem, którego na oczy nie widziałaś. Ja się nie dziwie, ze ustawił Cię do pionu tym tekstem, ze żoną nie zostaniesz, dziwię się, ze Cię nie wyśmiał po czymś takim.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Jaki twój chłopak, litości XD
Nigdy go nie widziałaś na oczy, a gadasz o dzieciach i ślubie i jeszcze narzekasz, że nie tak ci oznajmia, że nic z tego No komedia.

[edan84]

Moim zdaniem autorka powinna kupić gumy w Polsce, kupić igły, przebic gumy, lecieć w okresie owulacji do Hiszpanii, a następnie powrócić do rozmowy o małżeństwie, dzieciach, itp.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[suriiina]

Wydaje mi się, że wszyscy Państwo skupiacie się nie na tym czego tak naprawdę dotyczy ten post. A jest on o tym, iż rozbiegamy się w ważnych sferach życiowych. Nie jest on o dzieciach, ani też małżeństwie, ale o takich podstawowych sprawach jak praca i wykształcenie. I głupotą jest mówienie, że inne rzeczy się bardziej liczą. Nie, liczą się również, ale nie bardziej.

[ManillaLatte]

To rozejrzyj się za kimś z kim będziesz się „zbiegać” w sferach życiowych i problem z głowy.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Misia452]

Po pierwsze nie znasz go. To,że piszecie przez pół roku o niczym nie świadczy, niestety. Dodatkowo macie zupełnie inne spojrzenie na życie i wasze plany, marzenia się nie pokrywają. Myślę, że nie ma sensu ciągnąć dłużej tej znajomości. Ty chciałbyś faceta, który jest głowa rodziny, małżeństwa i dzieci. On tego nie chce, a przynajmniej nie teraz. Ty wybiegasz chyba za daleko w przyszłość skoro nawet go nie widziałaś na oczy, a już planujesz takie rzeczy. Ja na twoim miejscu bym odpuściła.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[elvegirl]

Napisane przez suriiina

Wydaje mi się, że wszyscy Państwo skupiacie się nie na tym czego tak naprawdę dotyczy ten post. A jest on o tym, iż rozbiegamy się w ważnych sferach życiowych.

No i teraz, tak całkiem na spokojnie. Dlaczego założyłaś ten wątek? Naprawdę nie wiesz co robić w sytuacji, kiedy rozbiegacie się z facetem w ważnych sferach życiowych?

[niepogodna]

W ogóle się nie znacie, a ty już chcesz być żoną? Facet ma grać w związku pierwsze skrzypce? To sobie postawiłaś wysoko poprzeczkę. Nie wiem, po co ci twoje ambicje, sukcesy, studia, skoro i tak w przyszłości zamierzasz wtłoczyć się w schemat jakiejś zahukanej kobietki. Jakbyś po liceum nie poszła na studia, nie czytała książek i nie interesowała się światem, to miałabyś całkiem szeroki wybór kandydatów na potencjalnego, więcej zarabiającego i panującego nad tobą męża. Teraz to chyba słabo, mam wrażenie, że sama nie wiesz czego chcesz - z jednej strony te ambicje, z drugiej najtradycyjniejeszy z tradycyjnych podział ról...

[kennedy]

Napisane przez suriiina

Wydaje mi się, że wszyscy Państwo skupiacie się nie na tym czego tak naprawdę dotyczy ten post. A jest on o tym, iż rozbiegamy się w ważnych sferach życiowych. Nie jest on o dzieciach, ani też małżeństwie, ale o takich podstawowych sprawach jak praca i wykształcenie. I głupotą jest mówienie, że inne rzeczy się bardziej liczą. Nie, liczą się również, ale nie bardziej.

podstawowy fakt: ty nie znasz czlowieka. nigdy nawet go nie widzialas.

az ciezko uwierzyc ze masz 24 lata.

[Misia452]

I jeszcze ten tytuł "Mój chłopak..." On w ogóle wie, za nazywasz go swoim chłopakiem?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[lubiekielbase]

A jego zalety to...?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mijanou]

Autorka usuneła wpis, z czego wnoszę, że nie chce kontynuować wątku.
Zamykam.